Krishnamurti - Vrijheid van het zelf

Krishnamurti Subtitles

BR83T3 - Vrijheid van het zelf
3e openbare toespraak
Brockwood Park, VK
3 september 1983

1:06	Het spijt me dat het zulk slecht weer is. Was het maar twee dagen later gekomen.
1:42	Zullen we verder gaan met wat we zaterdag, nee zondag besproken hebben? Om te beginnen zou ik jullie eraan willen herinneren dat dit geen lezing is die een bepaald onderwerp behandelt met de bedoeling om informatie en onderricht te verstrekken. Dit is geen lezing. Samen spreken we over de menselijke problemen die ons bezighouden en niet alleen de dagelijkse problemen van het gezwoeg om een bestaan... We zouden veel dieper moeten gaan en misschien samen onderzoeken... wat er bestaat voorbij de tijd, wat de bron.. dé oorsprong van alle schepping is... Het is zeker dat wij,om dat gebied binnen te gaan moeten beginnen met de inhoud van ons bewustzijn met datgene wat wij zijn, onze reacties, onze zorgen, eenzaamheid depressies, verrukkingen, angsten en het voortduren van onze genoegens. Wij moeten ook onderzoeken of het mogelijk is alle leed te beëindigen.
4:20	Verder moeten wij vanmorgen, of misschien morgenochtend onderzoeken wat de aard van het sterven is, wat is religie wat is meditatie, en de beperking van de tijd. Wij hebben dus een heleboel te bespreken in deze twee toespraken. Laten wij diep op de zaken ingaan want wie, zoals wij vaak doen aan de oppervlakte blijft, zal weinig vinden. Wij moeten het vraagstuk zeer diepgaand behandelen of wij de inhoud van ons bewustzijn kunnen beëindigen m.a.w. of wij een einde kunnen maken aan al onze verwondingen onze psychische pijn, onze angsten of wij de herinneringen waaraan wij ons vastklampen, de pijn, het genot alle smart en zorgen kunnen overstijgen. Al die dingen vormen ons bewustzijn.
6:21	De meesten van ons houden zich alleen bezig met zichzelf met onze eigen prestaties, met ons eigen succes en falen onszelf belangrijk makend met allerlei onbelangrijke dingen... Kunnen wij hier een einde aan maken en iets totaal nieuws ontdekken? En dat ook ervaren, niet slechts ontdekken. Wij moeten het woord 'ervaren' erg voorzichtig gebruiken. In werkelijkheid is er niets te ervaren. Als je de tijd doorbreekt, als je dat kunt... en de angst teboven komt, enz.. wat kun je dan nog ervaren? Wij zullen samen op al deze dingen ingaan, vanmorgen en morgenochtend. Wij gaan niet alleen zitten luisteren naar de spreker die een heleboel woorden samenvoegt tot zinnen en ideeën. wij gaan dit samen onderzoeken en kijken of wij onze hersenen die zo zwaar geconditioneerd, geprogrammeerd zijn vrij kunnen maken door die programmering op te heffen.
8:26	Dit vereist een serieuze intentie en aanzienlijke aandacht. Als wij hiertoe bereid zijn en vanmorgen en morgen een diepe en niet slechts oppervlakkige belangstelling hebben en onze aandacht eraan schenken, kunnen wij er misschien samen op ingaan en kijken of er iets oneindigs is, buiten alle tijd. Zullen wij dat doen, vandaag en morgen?
9:18	Ten eerste beseffen wij dat het denken een stoffelijk proces en daarom beperkt is? Elke handeling die op die beperking is gebaseerd zal onvermijdelijk tot een conflict leiden. Het denken is een stoffelijk proces. Stof is beperkte energie. De inhoud van ons bewustzijn is het resultaat van het stoffelijk proces van het denken. Akkoord? Telkens weer hebben we gezegd al zestig jaar, dat het denken een stoffelijk proces is. De inhoud van ons bewustzijn met alle reacties, antwoorden enzovoorts is tot stand gekomen door het stoffelijke, en dus beperkte denkproces. Dus is ons bewustzijn, dat bepaalt wat wij zijn of wat wij denken te zijn, altijd beperkt.
11:24	Wij zijn met onszelf bezig, met onze problemen, onze relaties onze maatschappelijke positie, enzovoorts deze zorg voor onszelf is iets nietigs, iets beperkts. Nietwaar? Zien wij dit werkelijk in,of is het alleen maar een idee dat wij najagen en onderzoeken om tot een conclusie te komen die wij dan accepteren zodat wij kunnen zeggen: "Dat ben ik". Of zien wij onmiddellijk in dat alle bezigzijn met onszelf als middelpunt heel erg beperkt is, om welke reden wij het dan ook doen in naam van een godsdienst, in naam van de vrede onder het mom van het leiden van een goed leven of wat dan ook. Bezigzijn met onszelf als middelpunt is altijd beperkt en daarom de oorzaak van conflict. Beseffen wij dat werkelijk? Of blijft het maar een idee? Zien wij het verschil tussen feitelijkheid en idee?
13:32	Als je een idee najaagt dan loop je achter illusies aan. Beseffen wij werkelijk hoe nietig en afgescheiden onze egocentrische handelingen zijn? Het 'zelf' is de voornaamste oorzaak van conflict. Ik vraag mij af hoeveel van ons die dit horen het ook werkelijk beseffen. Het zelf, de psyche, de persona vormt de inhoud van ons bewustzijn, dat gevormd wordt door onze geconditioneerdheid, ontstaan door millenia lang geprogrammeerd zijn binnen de structuur van onze kennis.
15:02	Volgen jullie mij nog? Of spreek ik Russisch of Chinees? De spreker maakt de zaak niet moeilijk door Chinees of een andere bepaalde taal te spreken zodat er tussen ons geen sprake van communicatie zou zijn. Er zou duidelijkheid en communicatie moeten zijn als wij samen kijken... naar de enorm complexe problemen van het bestaan. Het monotone, vervelende, opwindende, het toegeven aan genot het najagen van verschillende vormen van plezier dat uiteindelijk, aangenaam of miserabel leven dat uiteindelijk eindigt met de dood. Nietwaar?
16:23	In het algemeen is ons leven oppervlakkig. Wij proberen zin aan die oppervlakkigheid te geven maar ook die zin is oppervlakkig. Kunnen wij vanmorgen, als wij dit alles beseffen voor onszelf uitvinden zonder ons te laten informeren of te laten leiden door de spreker voor onszelf uitvinden en samen onderzoeken wat wij werkelijk zijn? Kunnen wij de beperkingen opheffen en, zo mogelijk, verder gaan? Is het duidelijk wat wij vanmorgen en morgenochtend samen gaan doen?
17:55	De inhoud van ons bewustzijn bestaat voor een gedeelte uit angst. De meeste van ons kennen angst, hetzij oppervlakkige angst of angst die verankerd ligt in één van de schuilhoeken van onze hersenen. Wij hebben allemaal onze eigen angst. Nietwaar? Kunnen wij die angst, psychologisch stopzetten? Als wij daarover beginnen kunnen wij ons ook gaan bezighouden met fysieke angsten en hun relatie tot de geest en de psychologische angsten. Dus, samen onderzoeken wij de aard van angst niet de verschillende soorten van angst. Je kan bang zijn voor de dood, bang voor je vrouw of je man je kan voor verschillende dingen bang zijn. Wij gaan ons niet bezighouden met de angst voor iets bepaalds voor het verleden of voor de toekomst maar met de angst zelf met de daadwerkelijke reactie die angst wordt genoemd.
19:49	Kunnen wij op zijn minst dit samen onderzoeken?
19:59	Wat is de oorzaak of de wortel van de angst? Misschien het denken of de tijd? Wij moeten beknopt zijn want ons onderwerp is erg uitgebreid. Is het denken, het denken over de toekomst, of het denken over het verleden... Is dat denken één van de oorzaken van angst? En is de tijd ook een oorzaak, het verstrijken van de tijd naarmate wij, zoals de meeste van ons, ouder worden? Vanaf het moment van onze geboorte worden wij gestadig ouder. De tijd als toekomst, ik bedoel niet de kloktijd, meetbaar in dagen of jaren maar tijd als een beweging van wat is naar wat zou moeten zijn naar wat zou kunnen zijn, de hele beweging van de tijd... Het psychologische proces van de tijd - is dat één van de oorzaken van angst? De herinnering aan fysieke of psychische pijn die misschien van een paar weken geleden dateert die herinnering brengt de angst met zich mee dat het opnieuw zou kunnen gebeuren, dat is de beweging van de tijd en het denken.
22:28	Dus, de tijd en het denken zijn de oorzaken van angst? Nietwaar? Tijd en het denken zijn hetzelfde want, zoals wij opmerkten het denken is de weerklank van het geheugen dat weer bestaat uit kennis en ervaring. Kennis bestaat alleen in de tijd en zou een van de oorzaken van angst kunnen zijn. Ik vraag mij af of jullie dit alles volgen? Juist? Wij zeggen hier: tijd, denken en kennis, die niet van elkaar te scheiden zijn
23:31	en die samen een feitelijke eenheid van beweging vormen kunnen de oorzaken van angst zijn. Zij zijn de oorzaak van angst. Nietwaar? Als je dat beseft, al is het maar intellectueel of slechts woordelijk is het dan mogelijk om die angst te beëindigen? Juist? Wat wil zeggen: kan het denken... Wat is je antwoord? Je verwacht dat ik je onderricht. En daarom zijn wij nu niet samen bezig te werken, denken en te onderzoeken. Nietwaar? Je wacht totdat de spreker de vraag beantwoordt. Dat betekent dat onze hersenen geconditioneerd, getraind en opgeleid zijn om van anderen te leren, door anderen onderwezen te worden. We weigeren jullie te onderrichten of jullie te vertellen wat je moet doen. Wij hebben niet het gezag om jullie te vertellen wat je moet doen niet zoals deze lelijke goeroes.
25:22	Dus, wij zijn samen. Het is belangrijk om te begrijpen wat 'samen' betekent. Niet dat jullie en ik gescheiden werken, nee, wij bekijken het samen. Samen zien wij het mechaniek van de angst en alles wat ermee samenhangt. Waarom heeft de mensheid deze angst duizenden jaren met zich meegedragen zonder het probleem op te lossen? Men heeft het doorgegeven en het geaccepteerd als een norm in het leven als een manier van leven. Maar als je je gaat afvragen, zoals wij nu doen of angst ooit psychologisch beëindigd kan worden dan moet je de oorzaak begrijpen. Waar een oorzaak is, is een einde. Als je een kwaal hebt en je vindt na diagnose de oorzaak, dan kan die, kwaal genezen worden. Zo kan ook de angst worden opgeheven als wij de fundamentele oorzaak kunnen vinden. Nietwaar?
27:34	Samen zeggen wij dat tijd en denken of het tijd-denken geen twee afgescheiden dingen, de wortel van de angst zijn. Nietwaar? Vraag: Wordt angst niet altijd voorafgegaan door begeerte?
28:00	Wilt u nu geen vragen stellen?
28:08	Eergisteren en dinsdag is daar gelegenheid voor geweest. Begeerte is ook een deel van angst. Wij zijn laatst zeer zorgvuldig ingegaan op de aard van begeerte. Wilt u dat ik dat opnieuw doe? Nee
28:33	Waarom zegt u nee? Hebben wij de aard en het gehele mechaniek van begeerte begrepen? Want, kijk, wij luisteren niet,wel naar de spreker maar niet naar onszelf. Nooit vragen wij ons af: 'wat is begeerte?' of... 'waarom zijn wij de slaaf van onze begeerte'? Wij hebben gezegd dat begeerte bestaat uit de zintuiglijke gewaarwording. De begeerte ontstaat uit het zien, het voelen, de gewaarwording. Het denken creëert een beeld uit die gewaarwording en op dat moment ontstaat de begeerte. Duidelijk? Nee... ik kan hier niet opnieuw op ingaan, want laatst zijn wij zeer uitgebreid en diepgaand op de aard van het verlangen ingegaan. Begeerte is ook één van de factoren van angst.
30:08	Verlangen is het denken en het beeld. Begeerte zonder een beeld bestaat niet. Als je in een etalage een blauw overhemd, een rok, of wat dan ook ziet... als je de winkel binnenstapt en het overhemd aanraakt, de gewaarwording dan creëert het denken het beeld van jou met dat overhemd aan op dat moment is de begeerte geboren. Dus het denken is in wezen het mechaniek van de begeerte en tijd-denken is de wortel van angst.
31:05	Beseffen jullie dit werkelijke feit? Zo ja, hoe nemen jullie dat feit waar? Stel dat ik mij realiseer dat de tijd en het denken met al hun complexiteit, de wortels van de angst zijn. Hoe realiseer ik mij dat dan, hoe voel ik het, hoe ben ik mij daarvan bewust? Begrijpen jullie mijn vraag? Zie ik het als iets dat van mij gescheiden is? Of zie ik in dat ik zelf tijd-denken ben? Wordt het nu allemaal te ingewikkeld?
32:30	Ik ben woede, nietwaar? De woede is niet iets dat van mij gescheiden is. Ik bén hebzucht, afgunst, angst. Nietwaar? Ik hou mij graag voor dat dat iets buiten mij is dat ik kan besturen. Maar het werkelijke feit is dat ik zelf dat alles ben. Ik ben zelfs degene die bestuurt. Akkoord? Er is dus geen scheiding tussen mij en de hebzucht, woede, angst enzovoorts. Ik ben dat alles, de waarnemer. Nietwaar? Welnu, hoe neem ik waar hoe neem je het feit waar dat tijd-denken angst is? Hoe neem je dat waar? Begrijpen jullie? Hoe kijk je er tegen aan? Als iets dat van je afgescheiden is, of ben je het zelf? Als je het zelf bent, is het niet afgescheiden van jou,niet?, dan stopt alle actie. Eerst beheerste ik het, onderdrukte de angst, probeerde het te rationaliseren. juist? Nu zien wij dat wij zelf alles zijn. Daarom komt het mechaniek van het tijd-denken tot stilstand... Ik moet verdergaan. Zijn wij nog samen, sommigen van ons?...
35:08	Jullie zijn allemaal zo gretig om te handelen. Jullie moeten handelen. Maar hier moet je alles waarnemen zonder het gevoel te hebben iets te doen. Akkoord? Alleen maar observeren. Zonder reactie of respons op wat je ziet. O.K.
35:54	Wij zouden ook moeten ingaan op de vraag waarom de mens lijdt. En of er een einde aan dat lijden is. Niet alleen aan ons persoonlijke leed, maar het leed van de gehele mensheid. Nietwaar? Laten wij er niet sentimenteel over gaan doen maar de werkelijkheid is dat ieder van ons op een of andere manier lijdt. Iemand die dom is lijdt. Maar ook de meest intellectuele, geleerde mens elke mens op de wereld, ook de Russische leiders. Elk menselijk wezen lijdt. En wij stellen de zeer ernstige vraag of aan dat lijden een einde kan komen. Er zijn mensen die aan het lijden plezier beleven, wat neurotisch wordt. Laten wij ons om hen niet druk maken zij denken dat het lijden ons zal helpen om het universum en het leven te begrijpen, enz. Akkoord?
37:54	Dus,we lijden. Mijn zoon is dood, weg. Maar de herinnering aan hem blijft, de herinnering aan zijn kameraadschap aan mijn genegenheid en liefde voor hem, enz. De herinnering blijft. Nietwaar? Betekent die herinnering smart? Laten wij dit samen onderzoeken. Ik heb mijn vrouw verloren, of, ik ben minder handig, gevoelig oplettend dan jij en daar lijd ik onder of ik lijd op tien verschillende manieren. Is lijden het storten van tranen? Is dat het verlies het werkelijke verlies, of het verlies dat verschillende herinneringen oproept? Volgen jullie dit alles?
39:54	Is dat één van de, of misschien wel de voornaamste oorzaak van het lijden? De mens, man en vrouw, is vanaf zijn begin verwikkeld geweest in oorlogen... in het doden van mensen. Nietwaar? Dat is het vaste patroon in ons bestaan oorlog na oorlog, het doden van duizenden mensen. De mensheid heeft geleden. We volgen nog steeds de weg die naar oorlog leidt en die de mensheid enorme smart gebracht heeft. Akkoord? En wij hebben onze eigen persoonlijke smart. Die smart is dezelfde, of het nu jouw of mijn smart is. Ik identificeer me graag met 'mijn' smart en jij identificeert je graag met 'jouw' smart. Maar jouw smart en de mijne zijn hetzelfde. Het object van smart kan variëren, maar smart is smart... en is dus niet persoonlijk. Ik vraag mij af of jullie je dit realiseren? Nietwaar? Het is erg moeilijk om hier de waarheid van in te zien.
42:09	Als jij en ik allebei lijden, allebei om een andere reden ik identificeer mij met de reden voor mijn lijden en jij met jouw reden... Dan splitsen wij onszelf en vinden manieren om het rationeel te onderdrukken,enz. We moeten beseffen dat smart smart voor de gehele mensheid is. En wij zijn de rest van de mensheid want wij hebben angst,smart,plezier.. net als de rest van de mensheid. Als wij ons zouden realiseren dat smart niet onze smart is dan wordt het zo'n onbelangrijk iets. Wij zijn de hele mensheid, wij zijn de rest van de mensheid en alle smart is de smart van de mensheid. En dat is een hele andere benadering van het probleem. Begrijpen jullie? Dan is het niet meer 'mijn smart' en: 'Alstublieft, god, help mij eroverheen te komen,help mij het te begrijpen, ik bid u'... Op die manier wordt het zo'n persoonlijk, vulgair en miezerig probleem! Nietwaar? Maar, als het de rest van de mensheid is die lijdt, dan wordt dat lijden een buitengewoon iets dat men erg zorgvuldig moet bekijken. Als één mens de aard van het lijden begrijpt en dat ontstijgt, dan helpt hij de rest van de mensheid. Nietwaar? Is lijden herinnering?
45:03	Neem de moeder of de vader van wie de zoon is gedood in jullie speciale kleine oorlogje, de Falkland-oorlog. Zij herinneren zich alles wat hij deed: zijn dood, zijn geboorte, de portretjes, de foto's, alle voorvallen en ongelukjes, de pret samen, de tranen, de standjes die hij kreeg. Probeer erachter te komen of smart een deel is van de samenhang van het geheugen. Als dat zo is, reduceer het geheugen dan niet tot een paar woorden. Het geheugen is een geweldige inhoud. Als smart met geheugen samengaat kunnen wij dan dat geheugen en de herinneringen, niet alleen die aan mijn zoon maar de herinnering aan de smart van de mensheid het geheugen dat smart is... kunnen wij dat geheugen en de herinneringen beëindigen? Begrijpen jullie?
46:52	Om dat te weten te komen moeten wij niet één bepaalde herinnering onderzoeken maar het hele mechaniek van het geheugen... Akkoord? Wij leven op herinneringen. Wij zijn herinneringen. Wij zijn de wereld, de reactie op die wereld en het genot dat wij aan die wereld beleven. De herinneringen aan alle dingen die voorbij zijn, een symbool, een voorval een ongeluk, zijn opgeslagen in de hersenen en worden weer opgewekt als een gebeurtenis plaatsvindt. Akkoord? Het geheugen is het verleden. Akkoord? Dus wij zijn het verleden. Kan het totale mechaniek van het verleden gevormd door tijd en denken, eindigen? Wij spreken niet over het denken in ons dagelijks leven... het denken dat nodig is om een auto te besturen een brief of een gedicht of wat dan ook te schrijven. Daar zijn denken en kennis absoluut noodzakelijk. Wij spreken over het hele psychologische mechaniek dat op het geheugen gebaseerd is.
49:08	De vraag die wij aan de orde stellen gaat veel dieper. Kan het zelf, het ik, het ego, alle activiteiten met het ik als middelpunt het mechaniek van het geheugen dus, kan dat beëindigd worden? Niet door discipline, beheersing, onderdrukking of identificatie met iets dat groter is dan wij dat is nog steeds het mechaniek van het zelf. Kan dat 'zelf' eindigen? Je zou je af kunnen vragen: ais het zelf eindigt, welke plaats blijft er... dan voor mij over, wat kan ik nog doen in de maatschappij? Is het niet zo? Beëindig eerst het zelf en ondervind het dan, niet andersom!
50:29	Dit is een zeer ernstige kwestie. Er is niemand op de wereld, en ook niet buiten deze wereld waar de meeste van ons hun instructies vandaan proberen te halen die het je kan vertellen. Niemand kan je vertellen hoe je het zelf moet beëindigen. Wij moeten al deze feiten zonder enige reactie waarnemen. Ik neem waar dat ik psychisch gekwetst ben omdat mijn dochter mijn zoon, mijn vader, iets heeft gedaan dat mij pijn doet. Als ik die verwondingen zonder enig verzet kan gadeslaan zonder te voelen dat ik niet gekwetst zou mogen worden de meeste mensen dragen die verwonding hun hele leven met zich mee... Als ik deze verwonding gadesla, zonder enige reactie dan zul je zien dat die gekwetstheid volledig verdwijnt. Juist?- En op dezelfde manier, door alleen waar te nemen, door herinneringen waar te nemen zoals zij zich voordoen te kijken naar hun aard en ontwikkeling zie je dat de aard van onze dagelijkse activiteiten hierop gebaseerd is. Het geheugen en de herinneringen zijn heel erg beperkt. Het denken kan misschien het oneindige ontwerpen maar het denken zelf is beperkt. en dus is zijn oneindigheid ook beperkt en eindig maar het kan voorwenden dat de oneindigheid bestaat. Dit alles betekent volledige vrijheid.
53:27	Akkoord? Niet bevrijd zijn van iets, maar een kwaliteit van vrijheid... die niet op een reactie, een beloning of een straf gebaseerd is. Om ook dat te onderzoeken moeten wij de aard van dood en sterven begrijpen. Zijn jullie daar allemaal in geïnteresseerd? Amuseert het jullie zelfs? Wij moeten dit complexe probleem heel rustig en zonder hysterisch te worden gaan onderzoeken. Wij houden ons nu bezig met sterven, met het aan een einde komen omdat dat een deel van ons leven is. Niet alleen de geboorte, de opvoeding, alle ontwikkeling, alle problemen en alle zorgen, enzovoorts, maar ook de dood is een deel van ons leven. Het is er, of je het leuk vindt of niet, of je Brits of Frans bent, het is er. Of je nu jong, van middelbare leeftijd of oud bent ziek of gehandicapt, het is er. En wij moeten begrijpen wat het is zoals wij ook het leven voor de dood moeten begrijpen. Wij hebben samen geprobeerd te begrijpen wat er vóór de dood is angst, verwondingen, smart, pijn, zorgen, arbeid van 's morgens tot 's avonds op kantoor het is allemaal deel van ons leven, en ook de eindigheid van dat alles. Ik hoop dat deze vlieg nu naar jullie vliegt. Hij schijnt erg op mij gesteld te zijn.
57:03	Misschien heb je een goed leven gehad, prettig, succesvol misschien was je iemand en had je macht, een positie en geld maar aan het einde is er de dood. Wij stellen het het liefst zo ver mogelijk uit, of verstoppen het.
57:34	Dus wij gaan het samen onderzoeken. Ons organisme sterft, natuurlijk. Wij leven zo lang mogelijk, als wij het goed behandelen. Maar wij gaan nu niet door op het vraagstuk van de gezondheid. Jullie zijn daar allemaal in geïnteresseerd maar wij gaan er nu niet op in.
58:03	Hoe is het om te sterven? Niet door van een brug te springen en zelfmoord te plegen. Zoals wij leven, zoals wij hier in deze tent zitten, wat is de dood? Afgezien van het fysieke organisme onze hersenen, het gebrek aan zuurstof, het langzaam wegglijden naar de dood. Onze vraag is: is de dood een einde? Juist? Een einde aan alles wat ik had? Mijn vrouw, mijn kinderen, mijn boeken, mijn status, mijn macht, mijn positie aan dat alles komt een einde. Er is nog een vraagstuk dat wij moeten onderzoeken... reïncarnatie - het opnieuw geboren worden - een oosters vraagstuk. Een keten van levens totdat je iets, wat dan ook, bereikt. Je weet wel, het hoogste principe enzovoorts. In het oosten gelooft men daar erg sterk in maar zij hebben niet diepgaand onderzocht wat het is dat verder leeft. Akkoord?
1:00:13	Is het het 'ik' dat verder leeft of is het iets voorbij het ik? Akkoord?- En, als er iets is dat voorbij het ik gaat, voorbij mijn ideeën mijn meningen mijn conclusies etc, wij spraken hier al eerder over. Is het'ik' het woord, de naam, de herinnering is dat hetgeen wat verder leeft? Akkoord? Of is er een spirituele entiteit die verder leeft de ziel van de christenen... Boeddhisten en Hindoes hebben er een ander woord voor, leeft dat verder? Dat iets is voorbij het 'ik', of het is binnen het 'ik' het ligt in het 'ik' besloten. Als het een spirituele entiteit is, dan is het iets voorbij de tijd en voorbij de dood. Akooord? Dus kan het niet reïncarneren. Begrijpen jullie dit? Mensen geloven het erg graag omdat het een grote troost is. Ik word in een volgend leven opnieuw geboren. Ik heb een miserabel leven gehad maar in een volgend leven zal ik een groot huis hebben of ik zal een koning zijn of iets anders.
1:02:12	Laten wij geen illusies achterna lopen en het feit aanvaarden dat er psychologisch een einde is, een compleet einde. Het 'ik' met al zijn herinneringen komt aan een einde. Dat is sterven. En we vinden dat niet prettig. Dus zoeken wij allerlei soorten troost, geloof vertrouwen, wederopstanding, etc. Kunnen wij tijdens ons leven zonder reden iets beëindigen zonder toekomstperspectief? Begrijpen jullie mijn vraag? Bijvoorbeeld, kunnen jullie alle gehechtheid beëindigen? De gehechtheid aan je naam, je meubels, aan je vrouw, aan je man aan de tuin, aan je ideeën en vooroordelen alle gehechtheid tijdens je leven. Want dat gebeurt er als je sterft. Nietwaar? Dus doe het nu en kijk wat het betekent. Die gehechtheid te beëindigen levert iets heel waardevols op. Zonder die gehechtheid aan iets is er vrijheid. En met deze vrijheid is er geen angst voor de dood. Begrijpen jullie? Je leeft al met de dood. Leven en dood gaan samen, elk moment. Zien jullie dat in? Nee? Zien jullie de schoonheid die daarin ligt? Het waardevolle van volledig vrij te zijn van alle angst. Waar gehechtheid is, is jaloezie, zorgen en haat. Hoe meer je gehecht bent, hoe meer pijn er is. Dit is een bekend verhaal voor jullie. Wat zou er gebeuren als je je man of vrouw zou gaan zeggen... 'Ik ben niet langer aan jou gehecht' Wat zou er gebeuren? Betekent dat dan dat er geen liefde is? Betekent dat, dat er geen relatie kan zijn? Is gehechtheid liefde? Onderzoek het, hoe dieper je het onderzoekt... hoe meer vitaliteit, veiligheid en kracht je hebt. Er komen geen drugs, geen stimulatie aan te pas.
1:07:00	Wij moeten nu stoppen en gaan morgen verder. Morgenochtend gaan wij zorgvuldig bespreken wat de oorsprong hiervan is en hoe het begonnen is. Waarom moet de mensheid al die ellende en verwarring met slechts af en toe wat plezier doormaken? Tenzij men vanaf het allereerste begin begrijpt wat scheppen is. Uit dat begrip vloeit een geweldig gevoel voort een besef van het tijdloze zonder begin en zonder einde. Mag ik nu gaan?