Krishnamurti Subtitles
OJ81Q2 - 2de vraag & antwoord bijeenkomst
Ojai (VS)
7 mei 1981
| 0:15 | It is such a lovely morning. It seems rather a pity to sit here and hear each other groan. | Wat een heerlijke morgen. Het is bijna zonde hier te zitten en elkaar te horen kreunen. |
| 0:37 | There are several questions that have been put and I don’t think it is possible to answer all of them. That would take, probably, a couple of months, and I am sure you wouldn’t like to be sitting here for the next two months, or I. Out of those questions we have chosen some, not according to our pleasure, or a question that is convenient for us and easily answerable, but rather questions that cover a greater field. | Er zijn meerdere vragen gesteld. Ik denk niet dat we ze allemaal kunnen behandelen. Dat zou waarschijnlijk een paar maanden kosten. Ik weet zeker dat jullie hier niet willen blijven zitten, voor nog eens twee maanden, en ik ook niet. We hebben dus een paar vragen uitgekozen, niet omdat we ze leuk vinden of ze ons goed uitkomen en gemakkelijk te beantwoorden zijn, maar veeleer omdat ze een groter terrein bestrijken. |
| 1:33 | Are the answers to the question different from the question itself? Or the question contains the answer? The answer is not separate from the question. Most of us put a question either to ourselves or to somebody trying to find an answer – a problem, and a solution of that problem. We never seem to investigate the problem itself but rather be concerned with the solution of the problem, the resolution of that problem. So our approach to a problem is, searching out for an answer, convenient, suitable, agreeable, necessary and so on. But one feels, if one may point out, that in the question itself is the answer. So it is important, it seems to me, how we approach the question, any question, any problem, whether it is a personal problem, a problem of relationship, a universal, global problem. How do we come to it? How do we receive it? How do we look at it? I think in that lies the solution of our problems, not seeking an answer to the problem, but the understanding of the content of the problem itself. | Is een antwoord op een vraag verschillend van die vraag zelf? Bergt de vraag het antwoord al in zich? Het antwoord staat niet los van de vraag. De meesten van ons stellen vragen, aan onszelf of iemand anders, op zoek naar een antwoord - een probleem en de oplossing van het probleem -. We onderzoeken het probleem zelf eigenlijk nooit. We zijn meer geïnteresseerd in het antwoord, de oplossing van het probleem. Onze aanpak van een probleem is zoeken naar een antwoord, een tevreden stellend, geschikt, prettig, noodzakelijk antwoord. Maar we voelen ergens wel aan, als ik erop mag wijzen, dat het antwoord in de vraag zelf besloten ligt. Dus is het volgens mij belangrijk hoe we de vraag aanpakken, welke vraag of probleem dan ook, of het nu een persoonlijk probleem is een relatieprobleem of een groot universeel probleem. Hoe benaderen we het? Hoe gaan we ermee om? Hoe kijken we ertegenaan? Daarin ligt volgens mij de oplossing van onze problemen, niet een antwoord zoeken op het probleem, maar begrijpen wat het probleem precies inhoudt. |
| 3:54 | Right? I hope we are together thinking about this. We are sharing together the question, not the speaker is answering the question but rather, together, we are looking at the question, investigating the question, and out of that perception, sympathetic awareness, sensitive awareness of the question, the answer itself is in it. | Oké? Ik hoop dat we hier samen over aan het denken zijn. We delen de vraag gezamenlijk, de spreker is de vraag niet aan het beantwoorden. We nemen de vraag gezamenlijk onder de loep, onderzoeken haar. En in de waarneming, het invoelend besef en ontvankelijk bewustzijn van de vraag ligt het antwoord zelf besloten. |
| 4:36 | First Question: 'I realise I act neurotically – on a lovely morning, too bad! I realise I act neurotically and I have had psychotherapy but the neurosis is still basically there. What can I do?' | Eerste vraag: 'Ik besef dat ik neurotisch handel - op zo'n lieflijke ochtend, helaas! - Ik besef dat ik neurotisch handel, ik heb psychotherapie gehad. Maar de neurose is eigenlijk nog altijd aanwezig. Wat moet ik doen?' |
| 5:04 | 'I realise I act neurotically and I have had psychotherapy but the neurosis is still basically there. What can I do?' | 'Ik besef dat ik neurotisch handel, ik heb psychotherapie gehad. Maar de neurose is eigenlijk nog altijd aanwezig. Wat moet ik doen?' |
| 5:22 | I wonder how many of us are sane, rational, clearheaded, objective, not always moving in our own self-centred interest. How many of us are free to look at themselves? If I am neurotic, that is, odd behaviour, violent, which is neuroticism, always depending on my lawyers, insurance, doctors, government, always relying on others, which are all parts of that neurotic sense of incompleteness. Would we admit to that, even? Would we be aware of ourselves, how extraordinarily we are dependent on everybody? And we are not talking of the dependence on a postman, on the man who helps with the petrol – gas – or the policeman and so on, but this feeling that one must depend, one must have identity, independence, the search for identity, which is fulfilment, to have roots in something or other. One wonders how deeply we are aware of all this. All that is part of neurosis, part of our peculiar, abnormal behaviour, which has become very normal. | Ik vraag me af hoevelen van ons werkelijk gezond zijn, logisch, helder denkend, objectief, niet altijd ronddraaiend in het kringetje van ons eigenbelang. Hoevelen van ons kunnen onbelemmerd naar zichzelf kijken? Als ik neurotisch ben, wat wil zeggen: raar gedrag, gewelddadig, wat neurose is, altijd steunend op mijn advocaten, de verzekering, artsen, de regering, altijd afhankelijk van anderen, wat allemaal deel uitmaakt van dat neurotisch gevoel van onvolkomenheid. Zouden we dat zelfs toegeven? Zouden we zelfs maar beseffen hoe ongelooflijk afhankelijk we zijn van anderen? We hebben het nu niet over de afhankelijkheid van de postbode, over de benzinepompbediende of de politieagent, enzovoort, maar dit gevoel dat we ergens op moeten leunen, we moeten een eigen identiteit hebben en onafhankelijk zijn, de zoektocht naar identiteit wat zelfvervulling is, te wortelen in het een of ander. Hoe diep zijn we ons eigenlijk bewust van dit alles? Dit behoort allemaal tot neurose, tot ons eigenaardige, abnormale gedrag, dat heel normaal is geworden. |
| 8:27 | Could we look at ourselves as if in a mirror which doesn’t distort, which shows exactly what you are looking at? Could we do that? Not depend on psychotherapy, or any other form of system, belief, or escape, but actually look at ourselves, not withdraw ourselves in order to look, but look at ourselves in our relationship, in our behaviour, the way we speak, the way we walk, the way we look at the beauty of a hill. Is that at all possible, never distorting what we see? | Kunnen we naar onszelf kijken, als in een spiegel die niet vervormt, die ons precies laat zien wat we aan het bekijken zijn? Kunnen we dat? Niet leunen op psychotherapie, of een of ander systeem, geloof of ontsnappingsmiddel, maar gewoon naar onszelf kijken, niet als een kluizenaar, maar naar onszelf kijken in onze relatie, in ons gedrag, hoe we praten, hoe we lopen, hoe we kijken naar een mooie heuvel. Kunnen we dat, zonder enige vervorming van wat we zien? |
| 9:47 | Isn’t it far more important to observe ‘what is’, rather than ‘what should be’? We are all so idealistically inclined that we never see actually what is going on. Our eyes are towards the horizon but never very close. And why has the whole world become like this? Please ask these questions. Why do we go to somebody if we are in trouble? Why can’t we face that trouble, look at it, not analytically, not find the cause of it – that appears to be a waste of time. But just to look at it. And in that perception the cause, the consequences, the whole movement is revealed. Please do this as we are talking together. | Want is het niet veel belangrijker te zien 'wat is' dan 'wat zou moeten zijn'? We zijn zo geneigd tot idealisme dat we nooit feitelijk zien wat er aan de hand is. Onze ogen zijn gericht op de horizon, maar nooit op wat dichtbij is. Waarom is heel de wereld zo geworden? Stel jezelf alsjeblief deze vragen. Waarom stappen we naar iemand toe als we in moeilijkheden zitten? Waarom kunnen we die moeilijkheden niet zelf onder ogen zien, niet analytisch, niet door de oorzaak te zoeken, - dat is immers zonde van de tijd -. Maar ze gewoon bekijken. En in die waarneming worden oorzaak en gevolg, het hele mechanisme, vanzelf geopenbaard. Doe dit alsjeblief terwijl we samen aan het praten zijn. |
| 11:43 | And if one is neurotic – I don’t know in what sense one uses the word, perhaps the whole world is neurotic, because they are all preparing for war, conflict, tremendous ambition, competition, trying to deceive somebody, corrupt. The whole world has become like this. Corruption, it seems to me, not only in the high places, but in the ordinary, daily life, corruption seems to have become the norm of life. And perhaps that may be the source of this neuroticism. And what can one do, what can I do if I perceive for myself, actually, that I'm neurotic? Not somebody tells me I am neurotic, but if I find my behaviour is peculiar, utterly self-centred, utterly selfish, but I am very emotional, there is no balance. I perceive all that helping to bring about a quality of mind which is contradictory, which is in conflict, which is never straight. What shall I do? That's what the questioner asks. | Als je neurotsch bent... Ik weet niet in welke zin dit woord gebruikt wordt, misschien is heel de wereld wel neurotisch, want iedereen is zich aan het voorbereiden op oorlog, conflict, geweldige ambitie, competitie, proberen iemand te bedriegen, corruptie. Heel de wereld is zo. Corruptie, niet alleen in de hogere kringen, maar ook in het gewone dagelijkse leven, corruptie lijkt de normaalste zaak van de wereld geworden. Misschien is dat wel de oorzaak van dit neurotische gedrag. Wat kan men doen, wat kan ik doen wanneer ik zelf zie dat ik in feite neurotisch ben? Niet dat iemand me vertelt dat ik neurotsch ben, maar als ik zelf doorkrijg dat mijn gedrag eigenaardig is, alleen op mezelf gericht, volkomen egoïstisch. En ik ben heel emotioneel, uit mijn evenwicht. Ik neem dat allemaal waar: dat er op die manier een geestestoestand wordt gecreëerd die in tegenspraak met zichzelf is, die in conflict is en nooit rechtdoorzee. Wat staat mij te doen? Dat is wat de vraagsteller vraagt. |
| 14:05 | Certainly, if I had that kind of problem, that kind of neurosis, I certainly would not go to an analyst, psychotherapy, because the analyst needs also to be analysed. So what shall I do? That is the question put before all of us. | Als ik een dergelijk probleem had, zo'n soort neurose, zou ik zeker niet naar een analyticus of psychotherapeut gaan, want de analyticus moet ook geanalyseerd worden. Wat staat me dus te doen? Dat is een vraag waar we allemaal mee te maken hebben. |
| 14:38 | What is the crisis that makes me aware that I'm neurotic? Something must make me aware of it. Either somebody tells me, my wife, my husband, my friend, or I observe what I am doing. I observe whether it is natural – again that word is very difficult, a complex word ‘natural’ – whether I am a little bit odd in the head. The modern world, with all its problems, is making people very strange, superficial, wanting to be entertained endlessly. Can I acknowledge my neuroticism and observe it, not try to change it, not try to say, ‘I must become sane, I must become normal, I must be something else’, but to observe it as it is, which means giving attention? But a neurotic person may not be able to give attention. I may not be capable of giving my whole mind, my heart, to look at myself, because one of my neurotic behaviours is I can't look at myself. I don’t like what I see. I get depressed at what I see, or terribly elated. But without elation and without depression, without any kind of distortion, can I, as a neurotic person, look at myself? Because I am neurotic I can’t look at myself so clearly, so I depend on somebody to tell me what to do. You see the problem? I'm incapable of looking at myself rationally, sanely, intelligently, with sensitive awareness, and so I have to go to somebody to tell me what to do. I think asking another to tell me what to do is the essence of neuroticism, Right? I know you will probably disagree, but especially in this country and it is spreading all over the world that we are looking to specialists, to the authority, to tell us what to do. | Door welke crisis krijg ik besef van het feit dat ik neurotisch ben? Iets moet me daarvan bewust maken. Of iemand vertelt het me, mijn vrouw, mijn man, een vriend, of ik neem waar wat ik aan het doen ben. Ik zie of mijn gedrag natuurlijk is - dit is een heel moeilijk woord, een ingewikkeld woord, 'natuurlijk' - of dat ik een beetje raar in mijn hoofd ben. De moderne wereld met al zijn problemen maakt de mensen heel vreemd en oppervlakkig. Ze willen continu vermaakt worden. Kan ik erkennen dat ik neurotisch ben en dat gegeven observeren zonder het te willen veranderen, zonder te zeggen: 'Ik moet gezond van geest worden', 'ik moet normaal worden, ik moet anders zijn', het gewoon observeren zoals het is, wat betekent dat we er aandacht aan schenken. Maar een neuroticus is misschien niet in staat er aandacht aan te geven. Ik ben misschien niet in staat alles in me te geven, mijn verstand, mijn hart, om naar mezelf te kijken, want een van mijn neurotische gedragingen is dat ik niet naar mezelf kan kijken. Het staat me niet aan wat ik zie. Ik raak depressief van wat ik zie, of erg opgetogen. Zonder opgetogenheid of terneergeslagenheid, zonder enige vervorming, kan ik als neurotisch persoon naar mezelf kijken? Omdat ik neurotisch ben, kan ik mezelf niet zo helder zien. En dus leun ik op iemand die me vertelt wat te doen. Zien jullie het probleem? Ik kan niet rationeel naar mezelf kijken, gezond van geest, intelligent, met gevoelig besef, en dus stap ik naar iemand die me vertelt wat te doen. Volgens mij is een ander vragen te vertellen wat ik moet doen, de essentie van neurotisch gedrag. Nietwaar? Ik weet dat jullie het daar waarschijnlijk niet mee eens zijn, maar met name in dit land - je ziet het tegenwoordig overal - gaan we te rade bij deskundigen, gezaghebbende figuren, om ons te zeggen wat we moeten doen. |
| 18:59 | So I remain neurotic when I'm always depending on somebody. So can I look at myself, though I'm neurotic, watch myself, watch everything alertly, not in a self-centred way which is a form of neuroticism – just watch. Watch what I am saying. This demands quite a different kind of education. The education that encourages self-education. Right? Am I making myself clear? Are we together sharing all this? Self-education, not the education according to somebody, but observing all the things I am doing, thinking, feeling, and know their limitation, and find out whether the mind can ever be free from its limitation. | Dus blijf ik neurotisch wanneer ik steeds op iemand leun. Kan ik naar mezelf kijken, ondanks mijn neurose, kan ik mezelf zien, alles met aandacht bekijken, niet egocentrisch, wat een vorm van neurose is, gewoon kijken. Kijk naar wat ik zeg. Dit vereist een totaal ander soort opvoeding. Een opvoeding die zelf-opvoeding aanmoedigt. Oké? Ben ik duidelijk? Delen we dit allemaal gezamenlijk? Zelf-opvoeding, niet opvoeding volgens iemand anders, maar al mijn handelen observeren, mijn denken en voelen, en de beperking daarvan inzien, en daarmee ontdekken of de geest ooit vrij kan zijn van zijn beperkingen. |
| 20:45 | Second Question: 'Why is human behaviour in this country degenerating so rapidly, and what can one do to change it? What can this country give to the rest of the world?' | Tweede vraag: 'Waarom gaat het gedrag van de mensen in dit land zo snel achteruit, en wat kunnen we daaraan doen? Wat heeft dit land de rest van de wereld te geven?' |
| 21:02 | 'Why is human behaviour in this country degenerating so rapidly, and what can we do to change it? What can this country give to the rest of the world?' | 'Waarom gaat het gedrag van de mensen in dit land zo snel achteruit, en wat kunnen we daaraan doen? Wat heeft dit land de rest van de wereld te geven?' |
| 21:24 | What has this country given to the rest of the world – now? The atom bomb, food – Americans are terribly generous, all the materials of war, medicine, hygiene, and the extraordinary accumulation of knowledge about the cosmos, the expanding and contracting universe, how to have refrigerators, television. This is what it has given so far to the world, the ‘know-how’. But the world is learning the ‘know-how’ also, perhaps even better than they are learning here, like Japan. So, what are we giving to the world? Actually, apart from all this? We are giving grain, a sense of continuous constant demand for entertainment, football, the whole process of what one sees on the television, day after day. We are spreading a thin layer of knowledge and entertainment. How to destroy each other. Also America is giving grain, all the good things they have done. | Wat heeft dit land de rest van de wereld op dit moment gegeven? De atoombom, voedsel - Amerikanen zijn vreselijk gul -, allerlei oorlogsmaterieel, medicijnen, hygiëne, en buitengewone kennisvergaring over de kosmos, het uitdijende en krimpende heelal, koelkasten, televisie. Dat heeft het tot dusverre gegeven aan de wereld, de 'know-how'. Maar de wereld leert die ook kennen, misschien zelfs beter dan hier, zoals in Japan. Dus wat geven we de wereld eigenlijk? Los van dit alles? We geven graan, en een steeds maar toenemende vraag naar entertainment, football, alles wat je ziet op tv, dag na dag. We verspreiden een dun laagje kennis en entertainment. Hoe elkaar te vernietigen. Amerika geeft ook graan, het heeft ook goede dingen gedaan. |
| 23:59 | So, what is culture? Is this part of culture only the Americans give? And all the evangelists, you have heard them, I'm quite sure, the speaker listens to them quite often, the utter nonsense that goes on, thousands and thousands listen, giving money, money, money. And the gurus come over to this country from India with all kinds of ridiculous nonsense, and Americans being rather gullible – if I may point out – accept all that, play with it for a while and drop it. And the gurus get rich and powerful. So actually, apart from all this, what is it that America can give? | Wat nu is cultuur? Is dit onderdeel van de cultuur dat alleen Amerikanen geven? En al die predikanten, jullie hebben ze zeker wel gehoord. De spreker luistert vaak naar ze, de baarlijke nonsens die ze uitkramen, en duizenden hangen aan hun lippen, en geven geld, en nog meer geld. Goeroes die vanuit India overkomen naar dit land met allerlei belachelijke kul. De Amerikanen zijn tamelijk onnozel - als ik daarop mag wijzen -. Ze slikken dat allemaal, spelen er even mee en laten het weer vallen. En de goeroes worden rijk en machtig. Los van dit alles, wat kan Amerika eigenlijk geven? |
| 25:22 | It is a beautiful country, really one of the most beautiful countries in the world. You have hills, mountains, rivers, vast land, deserts, and extraordinary capacity. Religion, not according to the old tradition – which is not religion at all, vast meaningless repetition – religion is the only source from which a new culture can be born. The question then arises: can America – I don’t know why we say America – can the world, because America is part of the world, can the world bring about a new religion, totally different from all the superstition, belief, tradition, hierarchical acceptance, saviours, the old beliefs and faiths, brushing all that aside, which is actually not religion at all, can the world bring about a new religion? Not merely America or Europe or India, but the whole world. Because from that alone can a new culture come. | Het is een prachtig land, werkelijk een van de mooiste landen ter wereld. Er zijn heuvels, bergen, rivieren, uitgestrekte prairies, woestijnen, een uitzonderlijk potentieel. Religie, niet volgens de oude traditie, - wat helemaal geen religie is, maar herhaling zonder betekenis - religie is de enige bron vanwaaruit een nieuwe cultuur kan ontstaan. Nu rijst de vraag: Kan Amerika - ik weet niet waarom Amerika -, kan de wereld want Amerika is deel van de wereld, kan de wereld een nieuwe religie voortbrengen, die totaal verschilt van al dat bijgeloof, geloof, traditie, aanvaarding op gezag, verlossers, de oude geloofsovertuigingen. Kun je dat allemaal opzijvegen want dat is helemaal geen religie. Kan de wereld een nieuwe religie voortbrengen? Niet alleen Amerika, Europa of India, maar de wereld in zijn geheel. Want alleen daaruit kan een nieuwe cultuur ontspruiten. |
| 27:18 | Then the question of what America can give to the world has very little meaning. The world demands a new religion – not religion, that word again has been spoilt by the priests. A religion of not faith, or belief, of authority, but a religion of that which is the utmost sacred. In this country there is no such thing, or the respect of sacredness. You will spit on it. So, to find out that which is sacred, nameless, eternal, the truth that has no path to it, to find that out as a group of people, which means to live a life of great integrity, without any corruption, without being self-centred. Perhaps out of that, a religious mind, a new culture can come about. And that is part of our crisis. | De vraag wat Amerika voor de wereld kan betekenen heeft dus heel weinig zin. De wereld vraagt om een nieuwe religie, niet religie, want dat woord is bedorven door de priesters. Een religie zonder geloof, overtuiging of gezag, maar een religie van wat het meest heilig is. In dit land is er niet zoiets, ook geen respect voor heiligheid. Jullie spugen daarop. Ontdekken wat heilig is, naamloos, eeuwig, de waarheid waar geen pad naartoe leidt, om dat te ontdekken als een groep mensen, wat wil zeggen een volkomen integer leven leiden, zonder corruptie, zonder egocentriciteit. Misschien kan daaruit een religieuze geest, een nieuwe cultuur ontstaan. En dat is een deel van onze crisis. |
| 29:12 | Third Question: 'You have said that when one is attached, there is no love. I understand this, but there are moments of love in which there is no separation, no desire, no thought, and yet these moments often come in connection with a person to whom one is attached. Attachment seems to create a form, a boundary within which there are moments of love. Though attachment is not love, in some mysterious way the two are linked. They seem self-contradictory. Please go into this apparent paradox.' | Derde vraag: 'U heeft gezegd dat als men gehecht is, er geen liefde is. Ik begrijp dit, maar er zijn momenten van liefde waarin geen sprake is van verdeeldheid, verlangen of denken, en deze momenten staan toch vaak in verbinding met een persoon aan wie men gehecht is. Met gehechtheid lijkt een vorm te worden geboden, een begrenzing waarbinnen momenten van liefde gedijen. Gehechtheid is geen liefde, maar op een geheimzinnige manier zijn de twee met elkaar verbonden. Ze lijken in tegenspraak met elkaar. Wilt alstublief ingaan op deze schijnbare paradox?' |
| 30:18 | 'You have said' – sorry, the question is a bit long – 'You have said that, when one is attached, there is no love. I understand this, but there are moments of love in which there is no separation, no desire, no thought, and yet these moments often come in connection with a person to whom one is attached. Attachment seems to create a form, a boundary within which there are moments of love. Though attachment is not love, in some mysterious way the two are linked. They seem self-contradictory. Please go into this apparent paradox.' | 'U heeft gezegd'- sorry, de vraag is een beetje lang - 'U heeft gezegd dat er bij gehechtheid geen sprake is van liefde. Ik begrijp dit, maar er zijn momenten van liefde waarin geen sprake is van verdeeldheid, verlangen of denken, en deze momenten staan toch vaak in verbinding met een persoon aan wie men gehecht is. Met gehechtheid lijkt een vorm te worden geboden, een begrenzing waarbinnen momenten van liefde gedijen. Gehechtheid is geen liefde, maar op een geheimzinnige manier zijn de twee met elkaar verbonden. Ze lijken in tegenspraak met elkaar. Wilt u ingaan op deze paradox?' |
| 31:17 | What do you say? You have listened to that question, paid attention to it. What is our response to that? What is attachment? There are various forms of attachment, not only to a person, but to a belief, to this thing called faith, to a piece of furniture, to a small ground, a little property with a house on it. What is the cause of this holding on? Holding on to one’s ideas, ideals, conclusions, opinions, prejudices, holding on to some hope, future, or to some remembrance of things past, clinging to them desperately. What is the cause of this? Without analysis, just to find the reason of this. You understand what I mean? | Wat zeggen jullie? Jullie hebben aandachtig geluisterd naar de vraag. Wat is jullie reactie? Wat is gehechtheid? Er bestaan meerdere vormen van gehechtheid, niet alleen aan een persoon, maar ook aan een overtuiging, aan zoiets als geloof, aan een meubelstuk, aan een klein lapje grond, een klein erf met een huis erop. Waarom houden we hier zo aan vast? Vasthouden aan ideeën en idealen, conclusies, meningen, vooroordelen, vasthouden aan de een of andere hoop, de toekomst of aan de herinnering aan vroegere tijden, we klampen er ons wanhopig aan vast. Waarom? Wat is de oorzaak hiervan? Laten we dit onderzoeken, zonder het te analyseren. Begrijpen jullie wat ik bedoel? |
| 33:26 | That is, our brains are trained to analyse. Right? There is a problem, let’s analyse it and find the solution. Analysis takes time, but who is the analyser who is going to analyse? The analyser is the analysed – I won’t go into that, perhaps you will see that as we go along. | Onze hersenen zijn erin getraind alles te analyseren. Nietwaar? Bij welk probleem dan ook willen we het meteen analyseren en oplossen. Analyse kost tijd, en wie is de analyticus die gaat analyseren? De analyticus is het geanalyseerde - ik ga hier niet nader op in, misschien zien jullie dat vanzelf tijdens ons onderzoek. |
| 34:04 | So, why is the human mind attached to something or other? To one’s body – you follow? – or to some experience that you have had, and that kind of holds you, encourages you, guides you, and you depend more and more on something that has happened, gone, dead. Or to some future concept, which gives us so much hope. Why this clinging, this desperate hanging on to something? Please ask yourself. You are not listening to the speaker, that’s not important. What is important is, through the speaker to watch yourself, to see yourself, if you are attached to something. and is it out of loneliness, which is so deep in most human beings, almost in all human beings, this sense of total isolation? Or is it that clinging, holding on, being attached to something, gives one a great sense of security? When you say, 'I am an American, British, French, Indian, Japanese', it gives you... You have your roots in that. Roots in an idea, in a concept. 'America' is a concept. And in that attachment there is a tremendous feeling of belonging. And that gives one not only financial security but psychological security. If I am in Italy, where Catholicism is very strong, and if I say, 'It's all rubbish', I’ll find myself in a difficult position. I wouldn’t get a job, I would be excommunicated, you know all the nonsense that goes on. So, is it out of loneliness we are attached, out of demanding, searching, longing for security? Being uncertain, confused, if I cling to something that gives one a feeling of clarity. Don’t you know all that? | Waarom is de menselijke geest gehecht aan iets of iemand? Aan je lichaam - snappen jullie - of aan een of andere ervaring die je gehad hebt. En dat neemt je in beslag, stimuleert je, wijst je de weg. en je klampt je steeds meer vast aan iets dat gebeurd is, voorbij en dood. Of aan een of ander toekomstvisioen dat je hoop geeft. Waarom klampen we ons zo wanhopig vast aan iets? Stel die vraag alsjeblief aan jezelf. Jullie zijn geen toehoorders, dat is niet van belang. Belangrijk is dat jullie jezelf door de spreker waarnemen, jezelf zien en afvragen of je ergens aan gehecht bent. Is het misschien uit eenzaamheid, zo'n intense pijn bij de meesten? In bijna alle mensen, dit gevoel van totaal alleen staan? Krijgen we door ons vast te klampen, door aan iets gehecht te zijn, krijgen we daardoor een groter gevoel van veiligheid? Wanneer je zegt: 'Ik ben Amerikaan, Engels, Fransman, Indiër, Japanner', geeft dat je... Jullie komen daaruit voort. Jullie hebben je wortels in een idee, een concept. 'Amerika' is een concept. In die gehechtheid zit een geweldig gevoel van ergens bijhoren. Dat geeft je niet alleen financiële zekerheid, maar ook psychologische zekerheid. Als ik in Italië ben, waar het katholicisme heel sterk leeft, als ik daar zeg: 'Het is allemaal nonsens', geraak ik in een moeilijke positie. Ik krijg dan geen werk, word uit de gemeenschap verstoten, al dat soort ongein. Uit eenzaamheid raken we dus gehecht, door ons vragen, zoeken en verlangen naar veiligheid. Wanneer we onzeker en verward zijn, geeft ergens aan vastklampen ons een gevoel van duidelijkheid. Kennen jullie dat niet allemaal? |
| 37:53 | And if I love my wife or friend or a girl, or a boy, I'm attached, immediately the whole process of remembrances, incidents, words that have been said between us, all that is stored up and one is attached to that, not only physically but psychologically, inwardly, to the memory of sex, pleasure, entertainment, companionship, somebody on whom you can lean, talk to. You know, all that goes on and on and on. Is that why we are attached? And in this attachment to a person, to a belief, to a concept, to a country, you bring conflict, inevitably. If I am saying, persistently, that I am an American, that I am a Hindu, that I am a Muslim, you worship this symbol and I worship another symbol, we are perpetually in conflict. And if I am attached to a person, I want to possess it, hold it. Don’t you know all this – or I have to tell you? And out of that come jealousy, anxiety, fear. And in that there is tenderness, love – I don’t know if there is love. We will call it for the moment 'love' – a sense of being together. And in that, too, there is conflict because one goes off to the office – all that goes on. One hasn’t to go into all that, obviously. | Als ik van mijn vrouw, vriend, meisje of jongen hou, ben ik gehecht. Onmiddelijk treedt het herinneringsproces in werking: voorvallen, woorden die tussen ons gevallen zijn, dat wordt allemaal opgeslagen en je raakt eraan gehecht, niet alleen fysiek, maar ook psychologisch, innerlijk, gehecht aan de herinnering van seks, plezier, verstrooiing, kameraadschap, iemand op wie je kunt steunen, met wie je kunt praten. Jullie kennen dat allemaal. Zijn we daarom gehecht? In deze gehechtheid aan een persoon, een geloofsovertuiging, een concept, een land, zit onvermijdelijk conflict. Als ik maar volhardt in de woorden dat ik Amerikaan ben, dat ik hindoe ben, of moslim, - jij aanbidt dit symbool en ik aanbid dat symbool -, zijn we eeuwigdurend in conflict. En als ik gehecht ben aan een persoon, wil ik die bezitten, vasthouden. Dit weten jullie toch allemaal wel? Of moet ik jullie dit vertellen? Daaruit komen jaloezie, bezorgdheid en angst voort. In dat gebeuren zit ook tederheid, liefde, - of er sprake is van liefde? Voor het moment noemen we het 'liefde' - een gevoel van samenhorigheid. Daarin schuilt ook conflict, want we moeten ook naar kantoor. Wat er allemaal gebeurt... we hoeven daar niet op in te gaan. |
| 40:23 | So, the questioner asks, sometimes in this attachment there is love, in this attachment – not only to a person, the questioner is probably concerned with a person – there is a sense of form, boundary, in which there are moments of love. So, we must be very clear what that word means, the content of that word, the feeling behind that word, which is a very strong feeling. You are attached to your house. You have built the garden, you have worked at it, you’ve kept it clean, worked, and it gives you a sense of ownership, feeling that you are there. And if you have lived with a woman or a man, as a wife or a husband, this whole process of being together, the quarrels, the irritations, you know, the conflicts. In spite of that, if that is not broken, you are holding on to each other. | De vraagsteller zegt verder: soms is er ook liefde in gehechtheid. Deze gehechtheid - niet alleen aan een persoon, de vraagsteller heeft waarschijnlijk wel een persoon op het oog - biedt een vorm, een begrenzing waarin momenten van liefde voorkomen. We moeten dus heel duidelijk zijn over wat dat woord betekent, wat het inhoudt, het gevoel achter het woord, wat een heel sterk gevoel is. Je bent gehecht aan je huis. Je hebt een tuin aangelegd, er veel werk in gestoken, hem goed schoon gehouden, door al dat werk heb je een gevoel van eigenaarschap ontwikkeld, het gevoel dat dit van jou is. Als je geleefd hebt met een vrouw of man, getrouwd bent geweest, het hele proces van samenzijn, de ruzies, de ergernissen, kortom de conflicten. Als je ondanks dat alles niet gescheiden bent, klamp je je aan elkaar vast. |
| 42:27 | So one has to understand, very clearly, what it means to be attached, the feeling of being attached. And, when one is attached, see what happens. Attachment breeds corruption. You may not accept it. Don't be shocked by that word, just look at it. If I am attached to my job, to my ideal, to my concept of what truth is, God is, or whatever it is, attached to it, part of my belief, my blood, my conditioning. If I am so attached, corruption is inevitable because I'm against everybody else who doesn’t belong to that particular group, sect. I may have tolerance – that is one of our clever tricks. But there is no actual relationship between one who is Catholic, who is a Muslim and a Hindu, or a Buddhist. They may talk about, 'God is love' and all, but there is actually no partaking a relationship at all. In attachment, there is fear of loss. | We moeten heel duidelijk begrijpen wat het betekent gehecht te zijn, het gevoel van gehechtheid. Als je gehecht bent, zie dan wat er gebeurt. Gehechtheid is de broedplaats van corruptie. Misschien accepteer je dit niet. Wees niet geschokt door dit woord, kijk er gewoon naar. Als ik gehecht ben aan mijn baan, mijn ideaal, aan mijn concept van de waarheid, van god of wat dan ook, eraan gehecht, het is deel van mijn geloof, mijn bloed, mijn conditionering. Als ik zo gehecht ben, is corruptie onvermijdelijk. Want dan ben ik tegen alle anderen die niet tot de speciale groep of sekte behoren. Misschien ben ik tolerant - dat is een van onze slimme trucs - maar in feite is er geen relatie tussen de katholiek, de moslim, de hindoe en de boeddhist. Ze zeggen dan wel: 'God is liefde', maar van een relatie aangaan is werkelijk geen sprake. In gehechtheid ligt de angst om iets kwijt te raken besloten. |
| 44:28 | So, I don’t quite see where the paradox lies. The speaker may be wrong, subject to correction. Where there is love there is no attachment. Love is not jealousy, anxiety, fear. Love is that quality, the beauty of it, the fullness of it, the enormous vitality, passion behind it – not lust, passion. And one can be together, man, woman, in freedom – not the freedom to do what you like, which is not at all free. This is what is happening in this country. I have been married, I get fed up with my wife and I change her and get a divorce. You know what is happening. So, if one has love, which is really an enormous, sacred gift, not to be cultivated but to see what is not. You understand? Through negation come to the positive. That which is not. To deny, not merely verbally but inwardly, actually to deny that which is not, that which is false, and to see actually the false, the illusion, the acceptance. So, through negation, naturally one comes to the positive. That is, to begin with uncertainty and then you come to absolute certainty. But we generally want to be certain, assured, secure. Haven’t you noticed, some of the great writers, literary people, people who are so-called famous in the world, begin with denying everything? And then, ultimately, end up as a Catholic, Buddhist, or some kind of sectarian person, because they are frightened of death. | Dus ik zie niet echt waar hem de paradox in zit. Misschien zit de spreker fout en moet hij verbeterd worden. Waar liefde is, is geen gehechtheid. Liefde is niet jaloezie, bezorgdheid of angst. Liefde is deugd, de schoonheid daarvan, de volheid ervan, enorme vitaliteit, hartstocht, geen lust maar hartstocht. Zo kunnen man en vrouw in vrijheid samen zijn - niet om te doen wat men wil, dat heeft niks met vrijheid te maken. Dit is allemaal aan de hand in dit land. Ik ben getrouwd, ik ben mijn vrouw zat, ik ruil haar in en vraag een scheiding aan. Jullie kennen dat wel. Als je liefde hebt, echt een enorme, heilige gave, die niet te cultiveren is, maar door te zien wat het niet is. Begrijpen jullie dat? Door negatie kom je tot het positieve. Dat wat het niet is. Ontkennen, niet louter met woorden, maar innerlijk, feitelijk ontkennen wat het niet is, wat onwaar is, het onware als onwaar zien, de illusie, de instemming. Door negatie kom je natuurlijk bij het positieve. Je begint met onzekerheid, en komt uiteindelijk uit bij absolute zekerheid. Maar gewoonlijk willen we zeker, veilig en vrij van twijfel zijn. Is het jullie niet opgevallen dat sommige van de grootste schrijvers, geletterde mensen, zogenaamd wereldberoemde mensen, beginnen met alles te ontkennen? En uiteindelijk eindigen ze als katholiek of boeddhist, of als een ander soort sektariër, omdat ze bang zijn voor de dood. |
| 48:29 | So the question is, not that there are not moments of love, whatever that word may mean, for the moment, but to see all the implications of attachment, the totality of it, not to persons only but to be attached to anything – to your face, to your body, to your beliefs, to your experience, to your...you follow? That is freedom. And when there is that freedom, there is love. When there is love, you can do what you will. Bien. | De kwestie is dus niet dat er geen momenten van liefde zijn, wat dat woord voor het moment ook moge betekenen, maar of we alle implicaties zien van gehechtheid, het totale plaatje, niet alleen aan personen, maar gehechtheid aan van alles, aan je gezicht, je lichaam, aan je overtuigingen, je ervaringen, je... Snap je het? Dat is vrijheid. En als die vrijheid er is, is er liefde. En als er liefde is, kun je doen wat je wilt. Oké? |
| 49:54 | Fourth Question: 'One cannot live outside of relationship, and yet, in all forms of it, there is conflict. Why is this so?' | Vierde vraag: 'We kunnen niet leven zonder enige vorm van relatie, maar er schuilt altijd conflict in. Waarom is dat zo?' |
| 50:05 | 'One cannot live outside of relationship, and yet, in all forms of it, there is conflict. Why is this so?' | 'We kunnen niet leven zonder vorm van relatie, maar er schuilt altijd conflict in. Waarom is dat zo?' |
| 50:20 | Oh, Lord! I'm not appealing to Lord, you understand. Just a phrase. Why have we made life into a problem, the living? We are supposed to be highly sophisticated, have evolved through measureless time, have had so many wars, five thousand wars, practically in five thousand years. We are educated. We are supposed to be highly developed human beings and yet this problem has not been solved at all, why human beings live perpetually in conflict. Not only in personal relationship but conflict with nature, with animals, everything has become a conflict, a problem. Why? | Goeie god! Jullie snappen, ik roep god niet aan. Alleen bij wijze van spreken. Waarom hebben we van het leven een probleem gemaakt? We zijn zogenaamd heel wereldwijs, we hebben ons ontwikkeld gedurende onmetelijke tijden, we hebben zoveel oorlogen gekend, bijna vijfduizend oorlogen in vijfduizend jaar tijd. We zijn goed opgeleid. We zouden hoogontwikkelde menselijke wezens moeten zijn, en toch hebben we dit probleem nog helemaal niet opgelost, namelijk dat mensen voortdurend in conflict leven. Niet alleen in persoonlijke relaties, maar conflicten met de natuur, met dieren, alles is een conflict geworden, een probleem. Waarom? |
| 52:28 | Please, let’s enquire together. I am not enquiring and you are listening, together, we are enquiring. Why, as a human being, why are you in conflict? Conflict being contradiction, imitation, conformity, the desire to become something all the time. This tremendous dissatisfaction, the search for the more, more and more and more. Why? Please enquire, sir. And so the monks all over the world have said, ‘The world is a tragedy, is a mess, is a misery, we are going to withdraw from it, and isolate ourselves in the worship of some image, some symbol and so on’. There, too, they have conflict. They deny sex, take vows of chastity and burn for the rest of their life with desire. And you go to the moon and stick a piece of flag, paper, cloth. This is what is happening all over the world. Why? Why is man, you, as a human being – please, you as a human being who represent, who are the rest of the world, you are not separate from other human beings because you suffer, you are anxious, uncertain, confused, frightened, pleasure, occasional beauty – every human being goes through this. So you are the rest of mankind, psychologically. You may have blond hair, pale skin, dark, black... So you are, actually, the rest of mankind. So, if you ask this question, you're not asking it as a selfish question, as a self-centred question, wanting to be free of a particular conflict, but you are asking this question as a human being who is the rest of mankind. So this conflict is global, not my conflict. Let’s be clear on this point. We're so identified with ourselves, separate from everything else, which is part of our neurosis, part of our illusion, but the actual psychological fact is, we are the rest of mankind. Because mankind goes through every kind of torture, travail, deception, dishonesty, tears, laughter, you know, the rest of the world is going through that and you are part of all that. You are the rest of humanity. You are humanity, not Mr Smith separate in a little corner. | Laten we dit alsjeblief samen onderzoeken. Het is niet zo dat ik onderzoek en jullie luisteren. We gaan samen op onderzoek. Waarom ben je als mens in conflict? Conflict, zoals tegenstrijdigheid, imitatie, conformisme, het voortdurende verlangen iets te worden. De overweldigende ontevredenheid, de zoektocht naar steeds meer. Waarom? Onderzoek dit alsjeblief, meneer. Overal ter wereld hebben de monniken gezegd: 'De wereled is een tranendal, een grote puinhoop en ellende. Wij keren ons daarvan af en gaan in retraite, in aanbidding voor een beeld, een symbool of zo.' Zij leven ook in conflict. Ze ontkennen seks, leggen de eed van kuisheid af en branden de rest van hun leven van begeerte. En jullie gaan naar de maan om er een vlag of zoiets te planten. Dit zie je overal ter wereld gebeuren. Waarom? Waarom is de mens, jullie als mensen - zeker, jullie als mensen die de mensheid vertegenwoordigen, die de rest van de wereld zijn, jullie staan niet los van andere mensen, want ook julie lijden, jullie zijn bezorgd, onzeker, verward, bang, hebben plezier en ervaren soms schoonheid - ieder mens krijgt hiermee te maken. Jullie zijn de rest van de mensheid, op het psychologische vlak. Je bent misschien blond, hebt een blanke huid, of donker, zwart... Je bent in feite de rest van de mensheid. Als je deze vraag stelt, is dat geen zelfzuchtige vraag, alleen gericht op jezelf, omdat je vrij wilt zijn van een bepaald conflict. Je stelt de vraag daarentegen als een mens die de rest van de mensheid is. Dit is dus een universeel conflict, niet mijn conflict. Laten we hier duidelijk over zijn. We vereenzelvigen ons zo met onszelf, zo geïsoleerd van al het andere, wat deel is van onze neurose, van ons zelfbedrog, maar in psychologische zin zijn we in feite de mensheid. De mensheid ondergaat allerlei folteringen, kwellingen, teleurstelling, oneerlijkheid, huilen, lachen, je weet wel wat de rest van de wereld allemaal doormaakt, en jullie maken daar deel van uit. Jullie zijn de rest van de mensheid. Jullie zijn de mensheid, niet Meneer Smit, ergens achteraf in zijn kleine hokje. |
| 57:22 | And when you are asking this question, why human beings are in conflict, you're asking a tremendous question. Not, why I am in conflict, you are asking why human beings, who have lived over five, ten – I don’t know – million years and one or two human beings have solved it, the rest of mankind is caught in this travail. | Wanneer jullie deze vraag stellen, waarom de mens in conflict is, stellen jullie een geweldige vraag. Niet: waarom ben ík in conflict. Je vraagt dan: waarom zijn de mensen dat? Ze hebben al vijf, tien - ik weet niet hoeveel - miljoen jaar op aarde, en maar 1 of 2 mensen hebben het probleem opgelost. De rest van de mensen zit gevangen in deze beproeving. |
| 58:12 | And it's important to understand this, and to ask also whether it is at all possible to be utterly, totally, absolutely free of conflict. Not occasionally, not when you are looking at the mountain, and the beauty of the hills, and the shadows and the heavens, but in daily life. Why? | Het is belangrijk dit te begrijpen en ons af te vragen of het ueberhaupt mogelijk is om geheel en al, absoluut vrij te zijn van conflict. Niet af en toe, niet terwijl je een berg staat te bekijken, of de mooie heuvels, de schaduwpartijen en de luchten, maar in het dagelijkse leven. Waarom? |
| 59:10 | Where there is contradiction, there must be conflict. Where there is division, there must be conflict. Physical division, as one nation opposed to another nation, one set of dogmas against another set of dogmas, one superstition opposed to another superstition, one conclusion opposed to another conclusion, one experience greater than the other experience. This constant division, contradiction, opposition, must invariably create conflict. That’s a law. Not my law. It is the law. And we all know this. You see the United Nations, you see what is happening in Russia and Afghanistan, all the horrors that are going on, one ideology opposed to other ideologies. And we have never solved this problem. Is it that we like to live in conflict? You say, 'Nature is in conflict', that's one of our favourite excuses. You see the bigger animal kill the smaller animal, you see one plant searching for light and the bigger tree shadowing it, there is constant struggle in nature – which the speaker questions. We call it conflict. We, with our own minds which are full of conflict, misery and all that, we say that nature is in conflict. But nature is not in conflict if you let it alone. You know all that. | Waar tegenstrijdigheid is, moet conflict zijn. Waar verdeeldheid is, moet conflict zijn. Fysieke verdeeldheid, zoals de ene staat tegenover de andere, de ene leer tegenover de andere, het ene bijgeloof tegenover het andere, de ene conclusie tegenover de andere, de ene ervaring groter dan de andere. Deze voortdurende verdeeldheid, tegenstrijdigheid, en tegenstelling moet wel conflict voortbrengen. Dat is een wetmatigheid. Niet mijn wet, maar gewoon een wet. We weten dit allemaal. Kijk maar naar de Verenigde Naties, kijk maar wat er aan de hand is in Rusland en Afghanistan, al die gruwelijkheden, de ene ideologie tegenover de andere. We hebben dit probleem nooit opgelost. Leven we dan zo graag in conflict? Je zegt: 'De natuur is in conflict', een van onze favoriete uitvluchten. We zien een groter dier een kleiner doden, we zien een plant naar licht zoeken en een grotere boom haar overschaduwen. Er is voortdurend strijd in de natuur - dit vraagt de spreker zich af -. Wij noemen het conflict. Wij, met onze geest vol conflict, ellende en zo voort, wij zeggen dat de natuur in conflict is. Maar de natuur is niet in conflict als je die met rust laat. Dat weten jullie ook wel. |
| 1:02:12 | I have to stop now – just a minute – because they are changing the tape. We will go on after. Right? Sorry to keep you waiting. | Ik moet nu even stoppen want ze gaan de tape verwisselen. Hierna gaan we verder. Oké? Sorry dat we jullie hebben laten wachten. |
| 1:02:40 | We are asking why human beings who have lived for millions and millions of years have tolerated, put up with, conflict. Is it habit? We have got used to this conflict, wars, the chicanery that is going on among the governments. Is it that we are so dull that we never challenge ourselves? And, if you are in conflict, we invent a thousand escapes from conflict, we have a marvellous network of escapes, from God to football – both are the same when you are escaping, one is not more noble than the other. | We vroegen ons af waarom de mens, die miljoenen jaren geleefd heeft, conflict heeft getolereerd en geslikt. Is het een gewoonte? We zijn gewend geraakt aan conflict, aan oorlog, de haarkloverijen tussen de regeringen. Zijn we zo afgestompt dat we onszelf nooit op de proef stellen? Als we in conflict zijn, vinden we allerlei uitvluchten uit dat conflict, we bezitten een schitterend netwerk van ontsnappingsroutes, van god tot voetbal - ze zijn beide hetzelfde als ontsnappingsmiddel, het ene is niet nobeler dan het andere. |
| 1:04:08 | And can we find out now, this morning, talking over as two friends, friends who are concerned with this issue, resolve it, which means not take time? See our conflict. That is, each one of us is so self-centred, each one of us is so concerned about himself: his happiness, his fulfilment, his sorrow, his escape, his belief, all this he is clinging to. That is, where there is attachment there must be conflict. It’s a fact. If I am attached to my Hinduism, I'm frightened to let go because I don’t know what will happen, I want to be certain. And also, being uncertain, being self-centred, I want to become something, become nobler, be successful in this world, more money, more pleasure, more insurance, go from one concept of God, a saviour, to another. And, being self-centred, and my wife is also being self-centred, naturally, there must be conflict. This is inevitable. Right? I am seeking my fulfilment through sex, through – oh, so many things, and she's also doing the same. So, they are two separate entities – at least, they think they are separate – with their tremendous urges, reactions, prejudices, brutalities, ambition, be something at any price. How can these two opposing, contradictory human beings be free from this toil, from this conflict? They can never be, never, either in heaven or in other places. How can they? You understand? This is so obvious. But the obvious we generally deny because it is simple. We want something complex, something we can study, analyse, discuss, you know, play around. We can never see something obvious, simple, and say, ‘Look, let’s deal with it. Let’s find out if one can be really, deeply not self-centred.’ All our education, all our religious aspirations, and all that encourages this self-centredness. You are going to be saved – you know, the whole monstrous, religious attitude, organised religious attitude, is encouraging this. The Indians have it in their particular way, and the Christians, the Buddhists, the whole world. | Kunnen we er nu achterkomen, op deze morgen, terwijl we erover praten als twee vrienden die begaan zijn met dit probleem, kunnen we het oplossen, zonder dat de tijd een rol daarin speelt? Kijk naar ons conflict. Ieder van ons is zo zelfzuchtig, ieder van ons is zo begaan met zichzelf: zijn geluk, zijn voldoening, zijn verdriet, zijn vlucht, zijn geloof, alles waar hij zich aan vastklampt. Waar gehechtheid is, daar is per definitie conflict. Dat is een feit. Als ik gehecht ben aan mijn hindoeïsme, ben ik bang om dat los te laten omdat ik niet weet wat er dan gebeurt. Ik wil zeker zijn. En omdat ik onzeker en egocentrisch ben, wil ik iets worden, edelmoediger, succesvol in wereldse zaken, ik wil meer geld, meer plezier, meer zekerheid, van het ene concept van een god of verlosser naar een ander gaan. Omdat ik ik-gericht ben - en mijn vrouw is dat ook -, moet er wel conflict zijn. Dat is onvermijdelijk, nietwaar? Ik zoek voldoening in seks, in zo veel andere dingen, en zij doet hetzelfde. Dus het zijn twee gescheiden entiteiten, - dat denken ze althans dat ze los staan van elkaar - met hun overweldigende behoefte, reactie, vooroordelen, wreedheid, ambitie, tot elke prijs iets zijn of worden. Hou kunnen deze twee vijandige, tegenstrijdige mensen zich bevrijden van dit geploeter, van dit conflict? Dat kunnen ze nooit, noch in de hemel of ergens anders. Hoe kunnen ze ook? Snappen jullie? Dit spreekt zo vanzelf. We zien het vanzelfsprekende vaak niet omdat het zo eenvoudig is. We willen dat het ingewikkeld is, iets dat we kunnen bestuderen, analyseren en bediscussiëeren. We zien nooit iets gewoon op een eenvoudige manier. We zeggen nooit: 'Kijk, laten we het aanpakken. Laten we uitzoeken of we echt totaal niet egocentrisch kunnen zijn.' Heel onze opvoeding, al onze religieuze idealen moedigen dit egocentrisme aan. Jullie zullen verlost worden - weet je, al die monsterlijke religieuze standpunten van de georganizeerde godsdiensten moedigen dit aan -. De Indiërs doen het op hun manier, net als de christenen, boeddhisten, kortom de hele wereld. |
| 1:09:25 | So, the fact is where there is division there must be conflict! If one sees the truth of it, the actuality of it, that is, I want to fulfil my desire and she does too, so my desire is opposed to her desire. We don’t tackle desire. You understand what I am saying? We try to fulfil my desire as opposed to her desire. Whereas the understanding of desire is important, not my fulfilment of my desire. Vous avez compris? Have we communicated this to each other? We are concerned with desire, not my desire. Is this all right? May I go on? So this identity with my particular experience, my particular desire, my particular fear, fear of my particular death, so this identity with an idea, you understand? Or identity with some actual fact, like I have pain, I have a toothache. All right, I have a toothache, get on with it! You follow? But not the everlasting concern about oneself! | Waar dus verdeeldheid is, moet wel conflict zijn. Als je hier de waarheid en realiteit van inziet, namelijk dat ik mijn verlangens wil bevredigen, en zij ook, en dus staan die tegenover elkaar. We pakken verlangen niet aan. Begrijpen jullie wat ik zeg? We proberen mijn verlangen tegenover dat van haar te bevredigen, terwijl het begrijpen van verlangen eigenlijk belangrijk is, niet mijn bevrediging van mijn verlangen. Hebben jullie dit begrepen? Hebben we dit aan elkaar overgebracht? Het gaat ons om verlangen op zich, niet om mijn verlangen. Is dit duidelijk? Zal ik verdergaan? Deze vereenzelviging met een specifieke ervaring, mijn verlangen, mijn specifieke angst, angst voor mijn eigen dood, deze vereenzelviging met een idee. Snappen jullie? Of vereenzelviging met een of ander reëel feit, zoals pijn. Ik heb kiespijn. Oké, ik heb kiespijn, Vooruit ermee! Begrijpen jullie? Maar niet continu met jezelf zitten! |
| 1:11:34 | You see the truth of this, that where there is separation, there must be conflict – Arab and Jew, what is happening. The earth is ours to live upon, to share, it is our earth, not the Arab world and, you know, for God’s sake! And, apparently, we don’t see that. So, can we perceive the truth of it – truth, the actual fact, not the theory that separations will bring conflict, but the actual feeling, the truth of it? Can you feel it, see it? Not the intellectual concept of seeing, the intellectual comprehension that division must inevitably create conflict, but the actual fact of it. | Zien jullie de waarheid hiervan: waar verdeeldheid is, moet conflict zijn. Arabier en Jood, kijk maar om je heen. We leven allemaal op aarde, we delen die, onze wereld, niet de Arabische wereld, of wat dan ook. Hemeltjelief! Blijkbaar zien we dat niet in. Kunnen we de waarheid hiervan inzien, de objectieve realiteit, niet de theorie dat verdeeldheid conflict schept, maar het feitelijke gevoel, de waarheid? Voelen jullie het, zien jullie het? Niet vanuit intellectuele ideevorming, niet het intellectueel begrip dat verdeeldheid onvermijdelijk conflict schept, maar het objectieve feit. |
| 1:13:05 | If a group of people see it, who are still part of humanity, they will… I mean it's like a tremendous movement taken in a totally different direction. But, apparently, we cannot do this. And out of this comes misery, conflict, confusion, problems, endlessly. | Als een groep mensen het inziet, die deel uitmaakt van de mensheid, zal die... Wat ik wil zeggen is dat dit een enorme stap is in een totaal andere richting. Maar we kunnen dit blijkbaar niet. En hieruit komen alleen ellende en conflict voort, verwarring, problemen, zonder einde. |
| 1:13:43 | You know, the speaker has been saying for the last sixty years that truth is a pathless land, which is a fact. There's no path to it, no saviour to it, no leader, no system, nothing, but the understanding of the fact that truth has no path. If you see that, if you see also, very clearly, for yourself that any form of division must, inevitably, create conflict. From this, the question arises, we live in a society whose laws, governments, religions are all struggling against each other in the world, wanting to be more powerful than anybody else. This is our cycle, this is our culture and this culture has been like this for a million years. In ancient Egypt, five thousand years ago, they were trying to be supreme over everybody else, and we are carrying that same pattern through life. | Jullie weten dat de spreker de afgelopen zestig jaar gezegd heeft dat de waarheid een land zonder paden is, wat een feit is. Er leidt geen pad naartoe, geen verlosser leidt je ernaartoe, geen leider, geen systeem, niets, alleen begrip van het feit dat waarheid geen pad heeft. Als je dat inziet, als je ook heel helder voor jezelf inziet dat elke vorm van verdeeldheid onvermijdelijk conflict voortbrengt. We zien het volgende: We hebben een samenleving waarvan de wetten, regeringen en godsdiensten voortdurend met elkaar overhoop liggen, waarbij de een meer macht wil dan de ander. Dit is onze spiraal, dit is onze cultuur, en deze cultuur is al miljoenen jaren zo. In het oude Egypte, 5000 jaar geleden, probeerden ze al oppermachtig over anderen te zijn, en wij volgen datzelfde patroon in ons leven. |
| 1:15:44 | So, what shall we do? What will you, as a human being who is actually the rest of mankind, what will you do? You hear something true, which is fact, a physical fact, the Arab and the Jew, you opposed to somebody else, you with your belief, with your experience, with your knowledge, opposed to somebody else with his knowledge, you follow? Conflict. What will you do? If one sees, or when you see the truth that division, in any form, is destructive, and the world is caught in this destructiveness, what’s your relationship with the world? And somebody comes along, takes your property or this or that, and so creates conflict, what is your action? You understand all this? Are we together in understanding it, verbally even, what we are talking about? | Wat staat ons dus te doen? Wat ga jij als mens, die in feite de mensheid is, wat ga je doen? Je hoort iets dat waar is, dat een feit is, een fysiek feit, Arabier en Jood, jij tegenover een ander, jij met jouw geloof, jouw ervaringen, jouw kennis, tegenover iemand anders met zijn kennis. Snap je? Conflict. Wat ga je doen? Als je hiervan de waarheid inziet, dat verdeeldheid, in welke vorm ook, destructief is en dat de wereld gevangen zit in deze destructiviteit, wat is dan je relatie met de wereld? Plotseling verschijnt er iemand, pakt je je bezit af of het een of ander, en creëert daarmee een confict. Wat doe je dan? Begrijpen jullie? Begrijpen we dit tezamen, misschien op een verbaal niveau, waarover we praten? |
| 1:17:40 | So, can you, when you leave this grove, be free of conflict? And it's only a person that is free from conflict that can meet conflict – you understand? – not the person who is in conflict, he merely perpetuates more conflict, but a human being who is free from conflict he can meet it, legally, in any way, because he, himself, is free from this torture. | Zullen jullie vrij zijn van conflict wanneer jullie dit bosje verlaten? Alleen iemand die vrij is van conflict, kan conflict het hoofd bieden. Snappen jullie? Niet iemand die in conflict is. Die zal alleen meer conflict scheppen. Maar iemand die vrij is van conflict, weet er raad mee, conform de wet of hoe ook, want hij of zij zelf is vrij van die kwelling. |
| 1:18:36 | Fifth Question: 'You have said' – can I go on? 'You have said that when one gives complete attention to a problem then the problem flowers and withers away. Can you explain this further?' | Vijfde vraag: 'U hebt gezegd - zal ik verdergaan? - 'U hebt gezegd dat als je je gehele aandacht schenkt aan een probleem, het probleem tot bloei komt en vanzelf verwelkt. Kunt u dit nader toelichten?' |
| 1:18:55 | You aren’t tired? | Zijn jullie niet moe? |
| 1:18:56 | Questioner: No. | Vraagsteller: Nee |
| 1:18:58 | K: You're quite sure? This is not an entertainment. You don’t get tired with entertainment. Sorry! | K: Weten jullie dat zeker? Dit is geen entertainment. Van amusement word je niet moe. Sorry! |
| 1:19:12 | 'You have said that when one gives complete attention to a problem then the problem flowers and withers away. Can you explain this further?' | 'U hebt gezegd dat als je je gehele aandacht schenkt aan een probleem, het probleem tot bloei komt en vanzelf verwelkt. Kunt u dit nader toelichten?' |
| 1:19:23 | Now, there is this problem of conflict. Can you watch your conflict and give it complete attention? Please, just listen to it for a few minutes. Listen. You have a problem, which is conflict. Can you look at it, not only listen to the problem, the tones, the content, the subtleties of the problem, can you look at it without trying to resolve it, without trying to give it any direction, without any motive? When you have a motive, it gives it a direction and, therefore, you are distorting the problem. Vous avez compris? So, can you sensitively be aware of conflict? Not act upon it because you are part of that conflict. You are conflict. So, if you act upon it, you are further creating more conflict. I wonder – vous avez compris? So, look at that conflict – the little one and the whole human conflict, the personal and the global, look at it. Listen to its story. Don’t you tell what the story is, let it tell you the story. Like a child who is sitting on your lap, whom you love, is telling you a story. You don’t interrupt the child. You're not rude to it, you want him to tell you all about it. In the same way, let this conflict tell you all about it, only you have to have ears to listen to it, not only with the hearing of the ear, but also hear, inwardly, the nature of it. Can you so listen to it, giving your whole attention to it, without any effort? When you are with a child who is telling you a story, you are not making an effort, saying, ‘I must control myself, I must be more patient’. You are listening because you love that child. In the same way, listen, and then you will see the problem flowers, grows, it shows its whole content. And when it has shown all its content, it passes away, it's finished. You understand? That is the flowering and the withering of a problem, which doesn’t take time. It's only the impatient mind that has time, that says, 'I must solve this'. But a mind that is listening very carefully, sensitively, alert to all its tiny movements, and to its very, very subtle movements, when you listen to it, when you give your complete attention to it. And you cannot give complete attention if you have a motive, if you have a direction, if you say, 'I must do this', then nothing will happen. But if you give your total attention the problem shows itself fully and so dissolves, like a flower. In the morning the bud is there, in the evening it is withered. | We hebben dit probleem met conflict. Kun je je conflict bekijken en er je volle aandacht aan geven? Alsjeblief, luister er even naar, voor een paar minuten. Luister. Je hebt een probleem, conflict. Kun je ernaar kijken, niet alleen naar luisteren, de toon, de inhoud, de subtiliteiten van het probleem, kun je ernaar kijken zonder het proberen op te lossen, zonder er een draai aan te geven, zonder enige beweegreden. Als een motief hebt, geef je er een draai aan, en dus vervorm je het probleem. Begrijpen jullie dat? Kun je gevoelig besef hebben van het conflict? Doe er verder niets aan, want je maakt deel uit van het conflict. Je bént het conflict. Als je er iets aan doet, schep je zelfs nog meer conflict. Ik vraag me af of jullie het snappen. Kijk dus naar het conflict, het kleine conflict en het universeel menselijke conflict, het persoonlijke conflict en het werelconflict . Kijk ernaar. Luister naar wat het te vertellen heeft. Jij moet dat verhaal niet vertellen, conflict moet het jou vertellen. Als een kind waarvan je houdt en dat op je schoot zit, het vertelt je een verhaal. Je onderbreekt het niet. Je bent er niet lomp tegen, je wilt alles horen wat het te zeggen heeft. Laat het conflict jou op dezelfde manier alles over zichzelf vertellen. Je hoeft alleen maar toe te horen, niet alleen met je oren, maar ook innerlijk het karakter ervan proeven. Kun je ernaar luisteren met al je aandacht, zonder enige inspanning? Wanneer je bij een kind bent dat je een verhaal aan het vertellen is, span je je ook niet in, zeg je ook niet: 'Ik moet mezelf beheersen, ik moet geduldiger zijn'. Je luistert omdat je van het kind houdt. Luister ook zo naar het probleem en je zult zien dat het tot bloei komt, groeit, heel zijn inhoud vrijgeeft. En wanneer het alles van zichzelf heeft laten zien, gaat het weg, is het klaar. Begrijpen jullie? Zo komt een probleem tot bloei en verwelkt het. Dat kost geen tijd. Alleen een ongeduldige geest kent tijd. Die zegt: 'Ik moet dit oplossen.' Maar een geest die heel zorgvuldig en met veel gevoel luistert, alert op al zijn kleine beweginkjes, alert op alle kleine subtiliteiten, wanneer je ernaar luistert met alle aandacht die in je is. Je kunt het geen complete aandacht schenken als je een beweegreden hebt, als je er een bedoeling hebt, als je zegt: 'Ik moet dit doen', dan gebeurt er niets. Maar als je je volledige aandacht geeft, laat het probleem zich helemaal zien en verwelkt het als een bloem. 's Morgens zie je het in knop, 's avonds is het verwelkt. |
| 1:24:49 | I think that is enough for this morning, isn’t it? Is it enough? | Dit is denk ik wel genoeg voor vanmorgen, nietwaar? Is het genoeg? |
| 1:24:55 | Q: Yes. | V: Ja |