Krishnamurti Subtitles home


SA81T3 - Het einde van conflict
Derde openbare toespraak
Saanen, Zwitserland
16 juli 1981



0:31 Krishnamurti: Kunnen we doorgaan met waar we eergisteren waren gebleven? Ik zou graag, als ik mag, herhalen wat we hebben gezegd. We proberen je nergens van te overtuigen. Dat moet duidelijk worden begrepen. We proberen je niet over te halen een bepaald standpunt te accepteren, noch proberen we je ergens over te imponeren. We brengen geen propaganda, dat is vreselijk - voor en tegen, enzovoort. We hebben het niet over persoonlijkheden of wie gelijk heeft en wie ongelijk, maar eerder proberen we om samen te denken, wat het moeilijkste lijkt om te doen. Om samen te kijken naar wat de wereld is en wat we zijn, wat we van de wereld hebben gemaakt en wat we van onszelf hebben gemaakt. We proberen samen zowel de innerlijke als de uiterlijke mens te onderzoeken. En om duidelijk te kunnen observeren moet je vrij zijn om te kijken. Als je je vastklampt aan je eigen ervaring, mening, oordeel, vooroordeel, dan is het niet mogelijk om samen te denken. En de wereldcrisis die zich vlak voor ons afspeelt, eist, dwingt ons om samen te denken, zodat we samen het menselijke probleem kunnen oplossen. Niet volgens een bepaalde persoon, een bepaalde filosoof, een bepaalde goeroe, een bepaalde persoon. We proberen, kijken, observeren samen. En dit is belangrijk om altijd in gedachten te houden, dat de spreker het alleen maar aanwijst en samen met u onderzoekt. Het is dus niet eenzijdig, maar we werken eerder samen en we onderzoeken, gaan samen op reis en dus handelen we samen.
4:43 Zoals we aangaven, is ons bewustzijn niet ons bewustzijn, individueel bewustzijn. Dit is heel belangrijk om te begrijpen, want ons bewustzijn is niet alleen van een speciale groep, de nationale groep enzovoort, maar bevat ook alle kwellingen: de conflicten, de ellende, de verwarring, het verdriet enzovoort. En we onderzoeken samen dat bewustzijn, dat het menselijke bewustzijn is, dat ons bewustzijn is, niet het mijne maar het onze.
5:35 Een van de factoren die voor dit onderzoek is vereist, is dat men het vermogen van intelligentie moet hebben. Volgens de betekenis van het woordenboek betekent intelligentie onderscheiden, begrijpen, verschil zien. En het betekent ook observeren, verzamelen, alles wat we hebben verzameld samenvoegen, en vandaaruit handelen. Ofwel dat verzamelen, dat onderscheiden, die waarneming kan bevooroordeeld zijn, en daarom wordt die intelligentie tenietgedaan als er vooroordelen zijn. Toch? En die intelligentie, als je iemands anders volgt, wordt die intelligentie tenietgedaan. Het volgen van een ander, hoe nobel ook, hoe dit of dat ook, doet je eigen perceptie teniet, je eigen waarneming. Je volgt alleen maar iemand die je zal vertellen wat je moet doen, wat je moet denken, enzovoort. En als je dat doet, bestaat die intelligentie niet, omdat er in die intelligentie geen eigen waarneming is. Intelligentie vereist twijfel, ter discussie stellen, niet onder de indruk zijn van personen, van hun enthousiasme, van hun energie. Intelligentie vereist dat er een onpersoonlijke waarneming is. En intelligentie is niet alleen het vermogen om te begrijpen wat rationeel en verbaal wordt uitgelegd, maar het vereist ook dat je zoveel mogelijk informatie verzamelt, en wetende dat informatie nooit volledig kan zijn, over wie dan ook, over wat dan ook, en daarom, waar er die intelligentie is is er aarzeling, rationeel onpersoonlijk denken, observatie en helderheid van denken. Intelligentie impliceert ook het begrijpen van het geheel. Het geheel van de mens, al zijn complexiteiten, al zijn fysieke reacties, zijn emotionele reacties, zijn intellectuele capaciteit, zijn genegenheid, zijn geploeter, dat alles, om dat alles in één oogopslag waar te nemen en te handelen, dat is de hoogste intelligentie.
9:47 En intelligentie is tot nu toe niet in staat geweest om conflicten te overstijgen. En we gaan deze ochtend samen kijken of het mogelijk is dat de hersenen vrij kunnen zijn van conflicten. Want we hebben met conflicten geleefd vanaf het moment dat we geboren worden tot we sterven. De constante strijd om te zijn of te worden, om iets te worden, zogenaamd spiritueel, psychologisch of in de wereld, namelijk om succesvol te worden, jezelf waar te maken, dat is de hele beweging van het worden. Ik ben dit, maar ik zal dat worden. En het uiteindelijke bereiken, de bestemming, de richting is in de richting van het hoogste principe, of dat principe nu God is of Brahman of welke naam er ook aan gegeven wordt. Deze constante strijd om te worden, of te zijn. Beide zijn hetzelfde. Als je probeert te worden, in verschillende richtingen, dan ontken je het zijn. En als je probeert te zijn, dan ben je ook aan het worden. Zie deze beweging van de geest, van het denken: ik ben, ik denk dat ik ben. En omdat ik onvoldaan ben met wat ik ben, ontevreden met wat ik ben, probeer ik me ergens in waar te maken of in een bepaalde richting te gaan die plezierig is - het kan pijnlijk zijn, maar uiteindelijk is het plezierig. Er is dus die constante strijd om te zijn en te worden.
13:07 Wat is het dat we proberen te worden? Wij allemaal. Ofwel fysiek: we willen meer geld, een beter huis, een betere positie, meer macht, meer geld, een betere status. Dan wel biologisch: als iemand niet gezond is, om gezond te worden. Psychologisch: dat is het hele innerlijke proces van denken, bewustzijn, de hele innerlijke drang, die voortkomt uit de waarneming of de herkenning dat men eigenlijk niets is, maar om te worden, daarvan af te wijken, door opleiding, door de universiteit, als iemand zogenaamd het geluk heeft om naar een universiteit te gaan, een goede carrière, baan te krijgen, dat geeft je een positie, geld, enzovoort. Psychologisch, innerlijk, probeert men altijd te ontsnappen aan 'wat is'. Ik ren altijd weg van wat ik ben, waarmee ik ontevreden ben, naar iets dat mij zal bevredigen. Of die bevrediging nu diepe tevredenheid is, blijdschap, een projectie van gedachten zoals verlichting, zoals het verwerven van meer kennis, dit is het proces van worden - ik ben, ik zal zijn. Toch? Dat houdt tijd in. Nu zijn de hersenen hierop geprogrammeerd. Onze hele cultuur, al onze religieuze voorschriften, alles zegt dat je iets moet worden. Dit fenomeen zie je over de hele wereld. Het is niet alleen in deze westerse wereld, maar ook in het Oosten en het Verre Oosten en Westen. Iedereen probeert te worden of te zijn of te vermijden, enzovoort. Is dit de oorzaak van conflicten, in en buiten ons? Innerlijk is er imitatie, conformiteit, competitie met het ideaal. En ook naar buiten toe is er deze competitie tussen zogenaamde individuen, tussen de ene groep en de andere groep, de ene natie en de andere natie, enzovoort. Dus innerlijk en uiterlijk is er deze drang om iets te zijn en te worden.
17:50 En we vragen ons af: is dit de uiteindelijk de oorzaak van ons conflict? Of is de mens voor altijd gedoemd, zolang hij op deze wonderbaarlijke aarde leeft, gedoemd tot eeuwigdurende conflicten? Men kan dit conflict rationaliseren door te zeggen dat de natuur in conflict is. De boom die worstelt om de zon te bereiken is in conflict en dat maakt deel uit van onze natuur, want door conflict, door concurrentie zijn we geëvolueerd, we zijn uitgegroeid tot de verbazingwekkende mensen die we zijn. Dit is niet sarcastisch. Dit is wat de meesten van ons denken. Ons brein is dus geprogrammeerd om conflicten te hebben. En we hebben dit probleem nooit kunnen oplossen. Je kunt neurotisch vluchten in een of andere fantasie, en aan die fantasie vasthouden en helemaal tevreden zijn. Of jezelf inbeelden dat je innerlijk iets bereikt hebt en daar helemaal tevreden mee zijn. En elke bevraging, elke twijfel, elke scepsis die door een intelligente geest moet worden uitgevoerd, moet dit alles in twijfel trekken. Waarom mensen na miljoenen jaren, vanaf de tijd dat de mens ontstond, met conflicten hebben geleefd. Er zijn in die grotten tekeningen waar de mens het kwaad bestrijdt in de vorm van een zwijn, of dit of dat. Al vanaf de oudheid van de Sumeriërs is er conflict geweest. De Egyptenaren enzovoort, tot aan de huidige ontwikkeling van de mens, heeft hij in conflict geleefd. We hebben het geaccepteerd, we hebben het getolereerd, we hebben gezegd dat het deel uitmaakt van onze natuur om te concurreren, agressief te zijn, te imiteren, te conformeren, wat deel uitmaakt van dit eeuwige patroon van conflict.
21:49 Alsjeblieft, we observeren samen. De spreker legt niet verbaal een kaart vol conflicten neer en je accepteert die kaart, maar samen observeren we het conflict in en buiten onszelf. Toch?
22:25 Aangezien onze hersenen op dit conflict zijn geprogrammeerd, zoals een computer geprogrammeerd is, maar de computer kan leren, kan zijn eigen dwalingen, zijn eigen fouten ontdekken en corrigeren. Een knappe wiskundige kan de computer informeren of programmeren met al zijn theorieën enzovoort, en de computer die zo wordt geprogrammeerd, ontdekt nieuwe formules. Dit is bewezen. Zonder geprogrammeerd te zijn door de professor heeft hij het vermogen om te leren, te ontdekken, wat mechanisch, maar misschien wel intelligent is. Ze proberen superintelligente machines tot stand te brengen die veel verder gaan dan ons menselijk brein. En ons menselijk brein heeft dit probleem niet voor ons opgelost, maar de machine heeft het opgelost. Volg je dit allemaal?
24:21 Dus waarom is de mens, die zo hoog ontwikkeld is in de ene richting zo volkomen onintelligent in andere richtingen? Stoppen conflicten door middel van kennis? Stel deze vragen alsjeblieft aan jezelf. Kennis over jezelf kennen, of kennis over de wereld, kennis over materie. De wereld, de samenleving, meer leren over de samenleving, betere organisaties, betere instellingen enzovoort, zal dat ons menselijke conflict oplossen? Steeds meer kennis opdoen? Of heeft de vrijheid van conflict helemaal niets met kennis te maken? Alsjeblieft, we denken er samen over na. De spreker praat niet tegen zichzelf. Hij kan dat in zijn eigen kamer doen als hij dat wil, maar samen lossen we dit op.
26:11 We hebben kennis, heel veel kennis, over de wereld, materie, over het heelal, en ook heel veel historische kennis over onszelf. De hele geschiedenis is het verhaal van de mensheid. En als we weten hoe we dat boek moeten lezen, wat ik ben, ikzelf, mijn bewustzijn, dan heb ik misschien wel enorme kennis over mezelf, en zal die kennis de mens bevrijden van conflicten? Snap je? Doe alsjeblieft met me mee. Of het heeft niets te maken met analyse, het ontdekken van de verschillende oorzaken en factoren van conflicten. Daar kunnen we op ingaan. Zal het ontdekken van de oorzaak of vele oorzaken door middel van analyse de hersenen van conflicten bevrijden, niet alleen conflicten terwijl we overdag wakker zijn, maar ook dit conflict dat voortduurt wanneer we slapen? Je kunt de dromen onderzoeken, dromen interpreteren, ingaan op de hele aard van waarom mensen überhaupt dromen, en zal dat conflicten oplossen? Zal het analytische brein, dat heel duidelijk, rationeel en verstandig de oorzaak van conflicten analyseert - er zijn vele oorzaken, vele factoren van conflict - zal die analyse een einde maken aan conflicten? Analyse is niet alleen tijd, maar de analyticus die zichzelf scheidt van het object dat conflict is en vervolgens dat conflict probeert te analyseren, dus zichzelf afscheidt van conflict - volg je dit? Zal dat het oplossen? Of het heeft helemaal niets te maken... Of het heeft helemaal niets te maken met een van deze processen. Dat wil zeggen, analyse, het ontdekken van de oorzaak en proberen onszelf te dwingen vrij te zijn van die oorzaak, of door verschillende onderzoeken veel kennis over onszelf te vergaren - zal dat het probleem van conflict oplossen? Of iemand volgen die zegt: 'Ik zal je de weg wijzen. Ik ben vrij van conflicten, maar ik zal je de weg wijzen.' Zal dat je helpen? Dit was de taak van de priester, de taak van de goeroe, de taak van de zogenaamd verlichte man – volg mij, ik zal het je laten zien. Of, ik zal aanwijzen waar je naartoe moet gaan. En we hebben dit allemaal gehad, millennia na millennia. De geschiedenis laat dit zien en toch heeft de mens dat ene diepgewortelde conflict niet kunnen oplossen. Toch?
31:19 Laten we er samen achter komen - geen methode, geen beschrijving in woorden, geen intellectueel, verbaal concept - laten we samen uitzoeken of er een perceptie is, een actie die een einde zal maken aan het conflict, niet geleidelijk, maar het onmiddellijk zal beëindigen. Begrijp je mijn vraag? Alsjeblieft, begrijp eerst de vraag. Wat zijn de implicaties van die vraag? Het brein dat wordt geprogrammeerd, of bedraad, is geprogrammeerd op het hebben van conflict - het zit gevangen in dat patroon. Je kunt het zelf zien. En we vragen ons af of dat patroon kan worden doorbroken, onmiddellijk, niet geleidelijk. Je denkt het misschien te doorbreken met drugs, met alcohol, met seks, door verschillende vormen van discipline, door verschillende vormen van overgave aan iets, de mens heeft duizend verschillende manieren geprobeerd om te ontsnappen aan deze angst voor conflicten. Toch? En we vragen ons af: is het mogelijk voor een brein dat zo geconditioneerd is om die conditionering onmiddellijk te doorbreken? Toch? Dit is misschien een theoretische, niet-feitelijke vraag. Je zou kunnen zeggen dat dat onmogelijk is, het is maar een theorie. Het is slechts een wens, een verlangen om hiervan vrij te zijn. Maar als je dit onderzoekt, rationeel en logisch, wat deel uitmaakt van onze intelligentie, zal je zien dat tijd deze conditionering niet zal oplossen. Dat is het eerste dat je moet beseffen, niet morgen, er is geen psychologisch morgen. Ik zal daar voorlopig niet op ingaan, ik zeg alleen dat dat tijd inhoudt. Als je werkelijk, niet verbaal, maar diep in je hart, in je geest, in het diepst van je wezen ziet dat de tijd dit probleem niet zal oplossen. Dat betekent dat je het patroon al hebt doorbroken, de barsten in het patroon begint te zien, want we hebben tijd geaccepteerd als een middel om dit geprogrammeerde brein te ontrafelen, te demonteren. Dus als je duidelijk ziet dat tijd, onder geen enkele omstandigheid, de hersenen van tijd zal bevrijden. We bedoelen met tijd, zoals het nu is geconditioneerd, geprogrammeerd, dat ik het zal onderzoeken, me zal inspannen om het te doorbreken, om het los te maken van de conditionering, en dat hele proces omvat tijd. Toch? Dus als je dat doet, zit je gevangen in hetzelfde patroon, je hebt er geen afstand van genomen. Maar als je eenmaal duidelijk voor jezelf ziet, absoluut, onherroepelijk, dat tijd geen factor is, dan begin je al de scheuren in de muur rond het brein te zien. Toch? Doe je het nu? Omdat filosofen en wetenschappers hebben gezegd dat tijd een factor van groei is. Biologisch, taalkundig, technologisch is tijd nodig. Maar ze hebben nooit – misschien hebben sommigen dat wel, we weten het niet – nooit onderzocht wat de aard van psychologische tijd is. En dit onderzoek naar de tijd impliceert het hele psychologische worden. Ik ben dit, maar ik zal dat zijn. Ik ben ongelukkig, onvervuld, wanhopig eenzaam, maar morgen zal anders zijn.
38:58 Dus is ons brein, dat hetzelfde is voor de hele mensheid, het is niet jouw brein, je hebt misschien bepaalde eigenaardigheden, neigingen, maar dit brein van mij en van jou is in de loop van de tijd geëvolueerd. Het is niet mijn brein. Biologisch is het zo, het is niet mijn brein. En door conflicten is dat brein eeuwenlang geëvolueerd om op dit punt te komen. Zitten we op één lijn? Zien we samen de rationaliteit ervan, de logica ervan, dat ons bewustzijn niet het onze is, maar het menselijk bewustzijn, waar we onlangs heel zorgvuldig op ingegaan zijn. En wanneer je beseft dat het het menselijke bewustzijn is, heb je het patroon van het individueel bewustzijn al doorbroken. Toch? Dus als je je realiseert dat tijd een conflictfactor is, dan is die perceptie actie, de beslissing heeft plaatsgevonden, je hoeft niet te beslissen, de perceptie is de actie en de beslissing. Alsjeblieft, we moeten samenwerken, niet dat je alleen luistert en het eens of oneens bent, we werken samen.
41:17 Dan nu, er zijn meerdere vormen van conflict, zoals er duizend meningen zijn, zo zijn er duizend manieren van conflict. We hebben het niet over de vele vormen van conflict, maar over het conflict zelf. Niet mijn specifieke conflict – ik kan niet opschieten met mijn vrouw of met mijn zakenpartner, of dit of dat, maar het conflict van het menselijk brein in zijn bestaan. Ik hoop dat je het niet erg vindt. Is er een perceptie - luister alsjeblieft eerst, je kunt het er daarna al of niet mee eens zijn, maar luister eerst gewoon - is er een perceptie die niet uit het geheugen voortkomt, niet uit kennis, een perceptie die de hele aard van conflict ziet, de hele aard en structuur van het conflict, de perceptie van dat geheel – is er überhaupt zo’n perceptie? Begrijp je mijn vraag? Geen analytische waarneming, geen intellectuele observatie van het conflict, verschillende soorten conflicten, noch een emotionele reactie op een conflict, maar we vragen ons af of er een perceptie is die niet uit de herinnering komt - wat tijd is, wat denken is - is er een perceptie die niet van tijd of denken is, die de gehele aard van conflicten kan zien, en het is die perceptie die een einde maakt aan conflict? Dat is mijn vraag aan jou. Begrijp je de vraag? Dat wil zeggen, denken is tijd. Toch? Zie je dat? Denken. Denken is geheugen, kennis, ervaring, in het brein samengebracht als herinneringen. Dat alles is het resultaat van tijd. 'Ik wist het een week geleden niet, maar ik weet het', enzovoort, de vermenigvuldiging van kennis, de uitgestrektheid van kennis, de diepte van kennis komt voort uit tijd. Dus denken is tijd. Duidelijk. Elke beweging, elke psychologische beweging is tijd. Wees het niet met me eens, het is zo. Als ik van hier naar Montreux wil, moet ik tijd gebruiken. Als ik een taal wil leren, tijd. Als ik iemand ergens ver weg wil ontmoeten, heeft dat tijd nodig. Die tijd kan worden verkort of verlengd. En hetzelfde proces, het uiterlijke proces is naar binnen gebracht. Ik ben niet, ik zal zijn - en de uitbreiding daarvan. Dus denken is tijd. Gedachte en tijd zijn ondeelbaar. Kunnen we verder? Zien we dit feit?
46:27 En we stellen een vraag: is er een waarneming die niet tijd en denken inhoudt? Die waarneming is volledig buiten het patroon van het brein dat gewend is aan bepaalde patronen, bepaalde vormen, bepaalde manieren. Bestaat er zoiets? En misschien kan alleen dat het probleem oplossen. Want we hebben het probleem van een miljoen jaar conflict niet opgelost, we gaan door in hetzelfde patroon. We moeten op een intelligente, aarzelende en zorgvuldige manier ontdekken of er een waarneming is die het hele conflict omvat, en die waarneming doorbreekt het patroon. Toch?
47:57 Hoe zullen we dit nu samen aanpakken? De spreker heeft deze vraag naar voren gebracht. Het kan dat hij fout zit, hij is misschien dwaas, irrationeel, maar nadat je er heel aandachtig naar hebt geluisterd, als je hebt geluisterd, is het onze verantwoordelijkheid, zowel die van jou als die van de spreker, om te zien of het zo is, of het mogelijk is. Niet zeggen, nou, het is niet mogelijk, omdat ik het niet heb gedaan. Het ligt buiten mijn gebied. Ik heb er niet genoeg over nagedacht. Of ik wil er helemaal niet over nadenken, omdat ik tevreden ben met mijn conflict, omdat ik er vrij zeker van ben dat de mens op een dag vrij zal zijn van conflicten. Dat is allemaal slechts een vlucht weg van het probleem. Zijn we hierin nu samen? Samen bewust zijn van alle complicaties van conflicten. Bewust, niet ontkennend, het is er. Het is daar zo echt als pijn in het lichaam, het is er. Je bent je er bewust van. bewust zonder enige keuze, het is zo. En tegelijkertijd de vraag stellen of er een totaal andere benadering mogelijk is.
50:01 Kunnen we nu observeren – het maakt niet uit wat het is – zonder het woord, zonder het benoemen, zonder de herinnering? Kun je dat doen? Om naar je vriend te kijken, of je vrouw, of wat het ook is, om de persoon te observeren zonder het woord 'mijn vrouw', 'mijn vriend', we behoren tot dezelfde kleine groep, zonder dat alles - observeren. Dat wil zeggen, niet observeren door middel van herinnering. Kun jij het? Kunnen we dat doen? Heb je het ooit meteen geprobeerd? Nu je daar zit, kunnen we dat samen doen? Dat wil zeggen, niet alleen kijken naar de persoon zonder naam, zonder tijd en herinnering, maar ook naar onszelf? Het beeld dat we over onszelf hebben opgebouwd, het beeld dat we over de ander hebben opgebouwd, om naar dat beeld te kijken alsof je er voor het eerst naar kijkt, om naar een roos te kijken alsof het de eerste keer is. Wil je dat doen? Dat wil zeggen, om te leren kijken. Leer deze kwaliteit te observeren zonder al het denken. Zeg niet dat het niet mogelijk is. Het is alsof je naar een professor gaat, zijn onderwerp niet kent, maar je wilt van hem leren – ik ben niet je professor – je wilt van hem leren. Dus je gaat naar hem toe en je luistert. Je zegt niet, ik weet er iets van, of je hebt het mis of je hebt gelijk of je uiterlijk bevalt me niet. Je luistert, je komt erachter. En als je begint te luisteren, met gevoel, bewust, begin je te ontdekken of hij een nep-professor is met veel woorden of een professor die echt diep in zichzelf is gedoken. Begrijp je? Kunnen we nu samen zo luisteren en observeren, zonder het woord, zonder herinnering, zonder de hele beweging van het denken? Dat betekent, volledige aandacht. Toch? Aandacht niet vanuit een middelpunt, maar aandacht, die geen middelpunt heeft. Natuurlijk, wanneer je vanuit een middelpunt aandacht geeft, dan is dat slechts een vorm van concentratie. Maar als er geen middelpunt is, maar je let alleen op, wat betekent dat je je volledige aandacht geeft, dan is er in die aandacht geen tijd. Toch? Ik vraag me af of je dit ziet.
54:54 Stel dat ik naar je luister. Je vertelt me ​​een verhaal. Een verhaal dat een verhaal van mijzelf is, een verhaal van de mensheid. Jij vertelt mij dat verhaal en ik luister naar je omdat ik er niets van af weet. Maar aangezien ik niet alleen luister naar de woorden die je zegt om over te brengen wat je denkt, maar in die zeer gevoelige aandacht om te luisteren, luister ik niet alleen naar de woorden, maar ik ben voorbij de woorden gegaan, ik zie de diepte, de betekenis van wat hij zegt. Snap je? Doen we dit?
55:59 Kijk, velen van jullie hebben, gelukkig of helaas, de spreker al vele jaren aangehoord. En je zegt, dit doorbreken van het programma van de hersenen is nog niet gebeurd. En je herhaalt die uitspraak jaar in jaar uit, het is niet gebeurd. Is het omdat – luister alsjeblieft – is het omdat je iets wilt bereiken, wilt worden, de staat wilt bereiken waarin het patroon van het brein is doorbroken? Dat wil zeggen, je hebt geluisterd, het is niet tot stand gekomen en je hoopt dat het zal gebeuren. Wat een andere vorm van worden is. Toch? Dus je bent nog steeds in conflict. En je zet me aan de kant of zegt: 'Ik kom hier niet meer omdat ik niet heb gekregen wat ik wil. Ik wil dat maar heb het niet gekregen.' Dus het willen is het worden. Ik vraag me af of je dit allemaal ziet. Het verlangen om iets te zijn is het begin van conflict. En dat verlangen is onderdeel van het geprogrammeerde brein. En we zeggen dat je om dat patroon te doorbreken, moet observeren zonder de beweging van de tijd, het denken. Het klinkt heel eenvoudig, maar zie de logica ervan, de reden, de redelijkheid ervan, niet omdat de spreker het zegt, het is zinnig.
58:24 Men moet dus het vermogen gebruiken om logisch en rationeel te zijn en de beperking ervan te kennen. Omdat rationeel denken, rationeel observeren, nog steeds deel uitmaakt van het denken, en, terwijl je weet dat denken begrensd is, wees je bewust van die grenzen en probeer ze niet te verleggen, want het denken zal nog steeds begrensd zijn, hoe ver je ook gaat. Terwijl als je zegt, kan ik een roos observeren of een bloem zonder het woord, zonder de kleur, er gewoon naar kijken? Dat kijken brengt een grote gevoeligheid teweeg, breekt dit gevoel af van zwaarte in de hersenen en geeft buitengewone vitaliteit, want het denken heeft zijn eigen energie als er conflicten zijn, natuurlijk. Maar er is een totaal andere vorm van energie wanneer er pure waarneming is, die niet gerelateerd is aan het denken, aan tijd. Oké!
1:00:11 Ik denk dat dat genoeg is voor deze ochtend, nietwaar?