Krishnamurti Subtitles home


SA81T4 - Leven zonder beelden
Vierde openbare toespraak
Saanen, Zwitserland
19 juli 1981



0:25 Krishnamurti: Ik hoop dat het warm genoeg is. De ijstijd komt eraan.
1:03 De spreker heeft het over meditatie en over de dingen die bij meditatie komen kijken, aan het einde van de toespraken, omdat hij vindt dat, tenzij we ons huis eerst op orde brengen, meditatie weinig waarde heeft. Meditatie is echt heel belangrijk, als je de diepe betekenis van meditatie kent of begrijpt. En hij heeft het met opzet aan het einde van de gesprekken gezet, omdat we op de juiste manier orde in ons leven moeten brengen voordat we zelfs maar kunnen denken over meditatie en dat wat eeuwig heilig is.
2:26 En dus zullen we het deze ochtend hebben over orde, en we hebben het er ook over gehad tijdens de laatste drie gesprekken. En orde is nodig, orde in ons handelen, orde in onze relatie met elkaar, orde in onze dagelijkse, alledaagse bezigheden. En om de kwaliteit van orde te begrijpen, die totaal anders is dan discipline. Discipline, de wortel ervan is leren. Het is niet conformeren, niet gehoorzamen, niet imiteren, maar eerder de orde die ontstaat door te leren. Leren over onszelf, niet volgens een filosoof, een psycholoog, maar om voor onszelf orde te ontdekken die vrij is van elk gevoel van dwang, van elk gevoel van vastberaden inspanning, of orde in een bepaalde richting. En om die orde te ontdekken, die natuurlijkerwijs ontstaat, en daarom is er in die orde rechtvaardigheid, niet volgens een bepaald patroon, maar orde, niet alleen in de uiterlijke wereld, die zo volkomen chaotisch is geworden, omdat we innerlijk niet helder zijn, we zijn verward, onzeker. En dus om over onszelf te leren en dat leren hoort bij de orde. En om over jezelf te leren, niet volgens een of andere psycholoog, hoe geleerd, hoe uitmuntend ook, maar als je een ander volgt, zullen we onszelf niet kunnen begrijpen. En het is noodzakelijk onszelf te begrijpen om orde te hebben.
5:51 We leven in wanorde, zowel uiterlijk, politiek, religieus, sociaal en ook economisch, behalve in de technologische wereld. We leiden een soort chaotisch, zinloos leven. Om erachter te komen wat orde is, moeten we beginnen te begrijpen, als we erop mogen wijzen, wat de aard van onze relatie is. We leven en ons leven is een beweging in relatie. Je kunt onmogelijk alleen leven, want ook al denk je dat je alleen leeft, je bent altijd met het een of ander verbonden. Met het verleden of met een geprojecteerd beeld in de toekomst. Het leven is dus een beweging in relaties. En in die relaties is er wanorde. En we moeten samen nauwkeurig onderzoeken waarom we in onze relatie met elkaar, hoe intiem of oppervlakkig ook, waarom we in ons dagelijks leven in zo'n wanorde leven.
8:02 Zoals we in de afgelopen drie gesprekken hebben aangegeven, denken we samen. De spreker wijst nergens op of probeert u niet over te halen in een bepaalde richting te denken of enige vorm van overtuigende subtiele druk op u uit te oefenen. Integendeel, we denken samen over onze problemen, menselijke problemen, we denken samen en ontdekken wat onze relatie met elkaar is. Of er in die relatie orde is, of wij in die relatie orde kunnen scheppen. En dus, om de volledige betekenis van onze relatie met elkaar te begrijpen, hoe dichtbij of hoe ver weg ook, moeten we eerst denken, eerst begrijpen waarom het brein beelden creëert. Ik hoop dat we elkaar volgen. Waarom we een beeld over onszelf hebben en een beeld of beelden over anderen? Waarom ieder van zichzelf een speciaal beeld heeft en zich met dat beeld identificeert? Waarom mensen over de hele wereld een beeld over zichzelf hebben gevormd? Of dat beeld nodig is, of dat beeld een gevoel van veiligheid geeft, of dat beeld geen actie veroorzaakt die verdeeldheid schept, en waarom in relaties, al dan niet intiem, dit beeld bestaat, want beelden verdelen de mensen.
10:54 Alsjeblieft, we denken samen. Ik vertel je niet hoe of wat je moet denken. De spreker is niet aan het betogen, maar samen onderzoeken we dit zeer complexe relatieprobleem. Als we onze relatie met onze vrouw nauwkeurig zouden kunnen bekijken, met onze echtgenoot, vriend of wat dan ook, en er heel nauwkeurig naar zouden kijken, niet proberen het te vermijden, niet proberen het opzij te schuiven, maar als we het samen zouden kunnen onderzoeken en uitzoeken waarom mensen over de hele wereld deze capaciteit hebben, deze buitengewone machine die beelden vormt, die symbolen en patronen vormt, en in die patronen, symbolen en beelden grote veiligheid vindt. We moeten dat samen onderzoeken.
12:34 Als je observeert – en ik hoop dat je het niet erg vindt dat de spreker je daarop wijst - dat wanneer je observeert, je een beeld van jezelf hebt. Ofwel je beeld je in dat je heel wat voorstelt, arrogantie, dan wel het tegendeel daarvan. Of je hebt een hoop ervaring opgedaan, een hoop kennis opgedaan, wat op zichzelf het beeld schept. Waarom hebben we een beeld van onszelf? Stel je die vraag alsjeblieft zelf en kijk ernaar of die beelden mensen niet van elkaar scheiden. Als je een beeld hebt als een Zwitser of een Brit of een Fransman enzovoort, vertekenen die beelden dan niet alleen onze waarneming van de mensheid, maar scheiden ze ook niet? En daarom moet overal waar scheiding of verdeeldheid is, conflict zijn, zoals er een conflict gaande is in het Midden-Oosten, de Arabieren tegen de Israëliërs, de moslims tegen de hindoes, de christenen tegen de rest van de wereld. Dit is aan de gang. Er is niet alleen verdeeldheid tussen naties, economische verdeeldheid, wat allemaal beelden zijn, concepten, ideeën, en de hersenen klampen zich vast aan deze beelden. Waarom? Komt het door ons onderwijs? Komt het door onze cultuur, waar het individu het belangrijkst is, waar de collectieve samenleving iets totaal anders is dan het individu. Dat is onderdeel van onze cultuur, onderdeel van onze religieuze training, onderdeel van ons dagelijkse onderwijs. En als je een beeld van jezelf hebt als Brits onderdaan, enzovoort, geeft het hebben van zo'n beeld een zekere veiligheid - het is vrij duidelijk. Dat wil zeggen, nadat je het beeld over jezelf hebt gecreëerd, en dat beeld wordt permanent, semi-permanent, en achter dat beeld, of in dat beeld probeert men zekerheid te vinden, veiligheid, een vorm van weerstand. Toch?
16:59 En wanneer het ene verband houdt met het andere, hoe fijnzinnig, hoe subtiel, hoe fysiek, biologisch ook, is er een reactie, zowel psychologisch als zintuiglijk op basis van dit beeld. Nogmaals, dat is een feit. Als je goed kijkt wordt er, als je getrouwd bent of met iemand samenwoont, in ons dagelijks leven het beeld gevormd, of je die persoon nu kent of een week of tien jaar samenwoont, het beeld wordt langzaam, stap voor stap gevormd, elke reactie wordt onthouden, opgeslagen in de hersenen, zodat het beeld gevormd wordt over mijn vrouw en de vrouw over de man. Toch? Volgen we dit nog? En de relatie kan fysiek zijn, seksueel of zintuiglijk, maar eigenlijk is het de relatie tussen deze twee beelden.
18:58 De spreker zegt niets buitensporigs of wonderlijks of fantasierijks, maar hij wijst er alleen op, of beter gezegd, samen leren we dat deze beelden bestaan. En deze beelden bestaan omdat we een ander nooit volledig kunnen kennen. Als ik getrouwd ben of een vriendin heb, kan ik mijn vrouw nooit helemaal kennen. Ik denk dat ik haar ken omdat ik, nadat ik met die persoon heb samengewoond, verschillende voorvallen heb verzameld, verschillende irritaties en al het andere dat in het dagelijks leven gebeurt, en zij heeft ook die reacties verzameld, en die reacties met hun beelden worden vastgelegd in de hersenen. En die beelden spelen een buitengewoon belangrijke rol in ons leven. Blijkbaar zijn maar weinigen van ons vrij van dat soort beelden. De vrijheid van beelden is echte vrijheid. Want dan is er in die vrijheid geen scheiding door beelden. Als ik een hindoe ben, geboren in India – wat de spreker is, maar hij is geen hindoe – stel dat de spreker in India is geboren... In India met alle conditionering die daar gaande is: de conditionering van het ras, een specifieke groep met hun bijgeloof, met hun religieuze overtuigingen, dogma's, rituelen, de hele structuur van de samenleving, leeft hij met dat beeld, dat zijn conditionering is. En hoe vaak hij ook spreekt over broederschap, eenheid, heelheid, dat zijn slechts woorden, ze hebben geen echte dagelijkse betekenis. Maar als hij zich bevrijdt van alles wat hem is opgelegd, al die conditionering, al die bijgelovige onzin, dan breekt hij het beeld af.
22:49 En ook in zijn relatie, als hij getrouwd is of met iemand samenwoont, is het dan mogelijk om helemaal geen beeld te creëren? Begrijp je? Dat wil zeggen, om niets vast te leggen, om een gebeurtenis, die plezierig of pijnlijk kan zijn in die specifieke relatie, niet vast te leggen, zowel de belediging als de vleierij, de aanmoediging of ontmoediging. Alles wat er gebeurt in onze dagelijkse relatie. Is dat mogelijk, om niets vast te leggen? Begrijpen we elkaar? Want als het brein constant alles vastlegt wat er psychisch mee gebeurt, dan is het nooit vrij om stil te zijn, het kan nooit kalm zijn, vredig. Als de machine de hele tijd in werking is, raakt ze uitgeput, wat duidelijk is. En dit is wat er gebeurt in onze relatie met elkaar, of die relatie nu is als politicus, als goeroe, als discipel, wat de relatie ook is, wanneer constant alles wordt vastgelegd, beginnen de hersenen langzaam weg te kwijnen, en dat is in wezen ouderdom.
25:15 Dus we stellen samen, ik stel de vraag niet aan u, maar samen onderzoeken we en komen we op deze vraag of het mogelijk is in onze relatie, met alle reacties en subtiliteiten, met de sensuele reacties, of er een mogelijkheid is om ze niet te onthouden? Dat wil zeggen - is het nodig om dit nog verder uit te leggen? Stel dat ik getrouwd ben en mijn vrouw commandeert me, vleit me, moedigt me aan enzovoort, enzovoort. Het is ons dagelijkse onderwijs dat verantwoordelijk is voor deze herinnering: herinnering aan die irritatie, herinnering aan die aanmoediging, herinnering aan die depressie die zij of de ander voelt, en zij of hij leeft met die depressie en voelt zich daardoor afgescheiden. Dit registreren gaat de hele tijd door. En we vragen ons af of het mogelijk is om psychologisch niet te registreren, maar alleen te registreren wat absoluut noodzakelijk is.
27:38 De hersenen registreren omdat het in één richting noodzakelijk is. Dat wil zeggen, het moet alle dingen registreren die het wiskundig kan leren. Als ik ingenieur wil worden, moet ik weten, alle wiskunde registreren, de druk enzovoort enzovoort, dat moet ik vastleggen. Als ik fysicus wil worden, moet ik alle vorige fysici en wat ze hebben gezegd registreren. Als ik moet leren autorijden, moet ik registreren enzovoort. Maar we vragen ons af of het wel nodig is, psychologisch gezien, innerlijk, om in onze relatie iets te registreren? Toch? Deze herinnering aan het verleden, is dat liefde? Ga verder. Als ik tegen mijn vrouw zeg: ik hou van je, is dat dan een herinnering aan alle dingen die we samen hebben meegemaakt? Herinnering - de incidenten, het zwoegen, de problemen, de worstelingen, die allemaal worden vastgelegd, opgeslagen in de hersenen, en als ik zeg dat ik van mijn vrouw hou, is die herinnering dan echte liefde? Begrijp je mijn vraag?
30:04 Dus is het mogelijk om vrij te zijn en helemaal niets vast te leggen? Wacht alsjeblieft niet op een antwoord van de spreker, of het mogelijk is of niet, maar laten we het samen uitzoeken. Dat wil zeggen, het is alleen mogelijk om niets vast te leggen als er volledige aandacht is. Juist, ik zal het je laten zien. Ik weet niet waarom we uitleg willen. Waarom onze hersenen niet snel genoeg zijn om het te begrijpen, om direct inzicht te hebben in het gehele ding. Waarom kunnen we dit niet zien, de waarheid van dit alles, en die waarheid laten werken om zo een schone lei te krijgen, om een geest te hebben, een brein dat psychologisch gezien helemaal niets registreert. Maar aangezien de meeste mensen nogal lui zijn, liever volgens hun oude patronen leven, volgens hun specifieke denkgewoonte, verwerpen ze alles wat nieuw is, omdat het veel beter is om met het bekende te leven dan met het onbekende. In het bekende is zekerheid, we denken tenminste dat er zekerheid is, we denken dat er veiligheid is in het bekende, dus we blijven herhalen, blijven voortgaan, worstelen binnen dat veld van het bekende. En om samen tot een waarneming te komen zonder dat het hele proces van het mechanisme van het geheugen werkzaam is.
33:24 Nu heeft u mij die vraag gesteld, en ik heb jullie de vraag gesteld: is het mogelijk in onze relatie met elkaar, intiem of niet, is het mogelijk om geen beeld van elkaar te hebben? Want dat beeld, de herinnering aan het verleden, dat het beeld is, verdeelt mensen. Het is niet alleen het beeld, maar als ik ambitieus ben, competitief ben, in een poging om directeur te worden of psychologisch het een of ander te worden, en mijn vrouw doet iets soortgelijks in een andere richting, hoe kunnen we dan een relatie hebben? Begrijp je mijn vraag? Dit is feitelijk wat er aan de hand is in de moderne wereld: de man en de vrouw, elk zoekt zijn eigen specifieke carrière, hun eigen ambitie, afzonderlijke ambities, hebzucht, afgunst, succes, identificatie, en misschien ontmoeten ze elkaar in het bed en noemen ze dat een relatie. Dus als je dit alles bekijkt in je dagelijkse leven, vraag je je onvermijdelijk af, is er een relatie die hier feitelijk niet op is gebaseerd?
35:41 Dan moet men heel nauwkeurig en diepgaand onderzoeken wat liefde is. Bent u op mij aan het wachten? Dit is een zeer complexe vraag, omdat we allemaal het gevoel hebben dat we van iets of iemand houden, niet alleen de abstracte liefde: liefde voor een natie, liefde voor een volk, liefde voor God, liefde voor tuinieren, liefde voor te veel eten - we hebben dat woord zo verschrikkelijk misbruikt. Dus we moeten erachter komen wat liefde in wezen is. Zie je, liefde is geen idee. Liefde voor God is een idee. Liefde voor een symbool is nog steeds een idee. Als je naar de kerk gaat en neerknielt en bidt, ben je in werkelijkheid aan het vereren of bidden tot iets dat het denken heeft gecreëerd. Toch? En dus, kijk wat er gebeurt: het denken heeft het gecreëerd – dit is werkelijk een feit – en je aanbidt dat wat het denken heeft gecreëerd, wat betekent dat je jezelf aanbidt in een heel subtiele vorm. Ik weet dat dit waarschijnlijk een heiligschennende uitspraak is, maar het is een feit. Dat is wat er over de hele wereld gebeurt. Het denken creëert de vlag, het symbool van een bepaald land, dan vecht je ervoor, je doodt elkaar, we vernietigen de aarde in competitie met een andere natie en zo wordt de vlag een symbool van onze liefde. En op dezelfde manier is er de religieuze liefde, de toewijding aan een symbool. Nogmaals, kijk wat het denken doet. Je creëert het symbool, het denken creëert het symbool, met alle attributen van dat symbool, romantisch, logisch, verstandig, en als je het hebt gecreëerd, hou je ervan. Je wordt totaal intolerant voor iets anders. Wederom heeft het denken het gecreëerd, het denken dat je eigen specifieke opvoeding en conditionering is, en je aanbidt dat, wat betekent dat je jezelf aanbidt. Zo bestaan alle goeroes in de wereld, alle priesters, alle religieuze structuren zijn daarop gebaseerd. En zie wat een tragedie het is, want we leven al vele miljoenen jaren en zijn nog steeds buitengewoon destructieve, gewelddadige, wrede, cynische mensen.
40:46 En ook, als we zeggen, ik heb een ander lief, zit in die liefde verlangen, plezier, projecties van verschillende activiteiten van het denken. Je moet dus onderzoeken en ontdekken of liefde verlangen is, of liefde genot is, of er in liefde angst is. Want waar angst is, moet haat zijn. Alsjeblieft, ik vertel je dit niet allemaal, je weet dit alles. Waar angst is, moet er jaloezie, angst, bezitterigheid, overheersing zijn.
42:08 Dus om de diepte van een relatie en de schoonheid ervan te begrijpen, want er is schoonheid in een relatie. De hele kosmos is een beweging in relatie. Kosmos betekent orde. En als we orde in onszelf hebben, hebben we orde in onze relaties en dus orde in onze samenleving. Dus moet je in deze relatie nagaan of het niet absoluut noodzakelijk is om orde te hebben en daardoor ontstaat uit die orde liefde. Je moet onderzoeken wat verlangen is. Toch? Verlangen om iets te worden, verlangen om verlichting te bereiken, God, verlangen naar dit of dat. Dit is dus een van de problemen, misschien wel het probleem, voor de mens. Moet ik op dit alles ingaan?
44:31 We moeten ons ook nog iets anders afvragen: wat is schoonheid? We zien de sneeuw, de verse sneeuw op de bergen vanmorgen, schoon, een prachtig gezicht als je het niet te koud hebt. En de eenzame bomen steken zwart af tegen dat wit. En kijkend naar de wereld om ons heen, de prachtige machines, de buitengewone computer met zijn bijzondere schoonheid, en de schoonheid van een gezicht, de schoonheid van een schilderij, de schoonheid van een gedicht. We lijken schoonheid te herkennen in de musea, als je naar een concert gaat en luistert naar Beethoven of Mozart, of waar je ook naar luistert, dan is er grote schoonheid. Altijd daarbuiten, in de heuvels, in de valleien, in het stromende water en de vlucht van vogels en het vroege ochtendgezang van een merel. Maar is er alleen schoonheid daarbuiten? Of is schoonheid iets dat alleen bestaat als het 'ik' er niet is? Begrijp je? Als je naar die bergen kijkt, op een zonnige ochtend, helder tegen de stralend blauwe lucht – ik ben niet romantisch – verdrijft de grootsheid ervan alle opgehoopte herinneringen van jezelf, voor een tijdje. Heb je dat niet gemerkt? Door de uiterlijke schoonheid, de uiterlijke pracht, de grootsheid en de kracht van die berg worden al je problemen, wordt alles, heel even uitgewist. Dan ben je jezelf vergeten. Waar er volledige afwezigheid is van jezelf, is schoonheid. Maar we zijn niet vrij van onszelf. We zijn vreselijk egoïstische mensen, bezig met onszelf, met onze problemen, met onze kwellingen, met ons verdriet, met onze eenzaamheid. En vanuit die wanhopige eenzaamheid willen we ons met het een of ander identificeren. Vanuit die eenzaamheid klampen we ons vast aan iemand, aan een geloof, aan een idee, aan een persoon – vooral aan een persoon. En in die afhankelijkheid ontstaan al onze problemen. En waar afhankelijkheid is, psychisch, ontstaat angst. Als je ergens aan vastzit, ontstaat corruptie.
50:19 We moeten dus ingaan op de vraag wat verlangen is, want dat is de meest dringende, vitale drift in ons leven. We hebben het niet over het verlangen naar iets bepaalds, maar het verlangen zelf, niet naar iets. Laten we er heel zorgvuldig op ingaan. Want zoals je vast wel weet, hebben alle religies gezegd: als je God wilt dienen, onderwerp dan het verlangen, vernietig het verlangen, beheers het. En alle religies hebben gezegd, vervang dat verlangen met het beeld dat het denken heeft gecreëerd. Het beeld dat de christenen hebben, de hindoes, enzovoort. Je vervangt de werkelijkheid door een beeld. Volg dit alles. Het verlangen is echt, het brandende verlangen. En je denkt dat je dat kunt overwinnen door het te vervangen door iets anders. Dit is het patroon geweest van al het religieuze denken. Of geef je over aan datgene waarvan je denkt dat het de meester is, de goeroe is, het symbool, enzovoort, wat weer de activiteit van het denken is. Ik weet niet of je dit allemaal volgt. Je moet dus heel goed de hele beweging van verlangen begrijpen. Want het is duidelijk dat verlangen geen liefde is, verlangen is geen mededogen. Zonder liefde en mededogen wordt meditatie volkomen zinloos, omdat liefde en mededogen hun eigen intelligentie hebben, het is niet de intelligentie van sluwe gedachten.
53:30 Dus laten we samen, de spreker bedoelt echt samen, niet dat de spreker het uitlegt en dat jij volgt, want dan zijn jullie enkel volgelingen. Terwijl als we allebei tezamen, stap voor stap, de aard van verlangen begrijpen, waarom het zo'n buitengewoon belangrijke rol in ons leven heeft gespeeld, hoe het helderheid vervormt, hoe het de buitengewone kwaliteit van liefde verhindert, enzovoort. Het is belangrijk dat we het begrijpen en niet onderdrukken, niet proberen het te beheersen, het niet in een bepaalde richting sturen, wat je misschien vrede en dergelijke zal geven, maar dat we eerder samen onderzoeken, alsjeblieft samen, de natuur en de beweging van verlangen onderzoeken. Zullen we doorgaan? Zijn jullie niet moe? Het is hier lekker warm.
55:20 Houd alsjeblieft in gedachten dat de spreker niet probeert indruk op je te maken, je te begeleiden, te helpen - niets. Maar samen lopen we, misschien hand in hand, over een heel subtiel en ingewikkeld pad. En we moeten naar elkaar luisteren. Je moet luisteren om de waarheid over verlangen te ontdekken. Wanneer je de waarheid begrijpt, het belang, de betekenis, de volheid, de waarheid van verlangen, dan heeft verlangen een heel andere waarde of drijfveer in iemands leven.
56:28 En je moet ook naar iets anders kijken: en dat is, als je verlangen waarneemt, observeer je het dan als een buitenstaander die naar verlangen kijkt of observeer je verlangen terwijl het opkomt? Niet dat verlangen iets anders is dan jij, je bent verlangen. Zie je het verschil? Ofwel ik observeer verlangen, wat ik heb gedaan als ik iets in de etalage zie wat me bevalt, en ik heb het verlangen om het te kopen, en dan is het object anders dan ik. Het object is anders, maar het verlangen ben ik. Er is dus een perceptie van verlangen, zonder dat de waarnemer naar verlangen kijkt. Maak ik het een beetje duidelijk zo? Nee. Goed, ik zal het uitleggen.
58:08 Ik kan naar een boom kijken. De boom is het woord waardoor ik herken wat in het veld staat. Maar ik weet ook dat het woord niet de boom is. Toch? Het woord is niet de boom. Mijn vrouw is niet het woord, maar ik heb van het woord mijn vrouw gemaakt. Ik weet niet of je de nuances van dit alles ziet. Dus ik moet vanaf het begin heel duidelijk begrijpen dat het woord niet het ding is. Het woord verlangen is niet het gevoel ervan, de buitengewone energie die achter die reactie schuilgaat. Dus ik moet erg op mijn hoede zijn dat ik niet gevangen zit in het woord. En ook moeten de hersenen actief genoeg zijn om te zien dat het object verlangen kan creëren, maar er is een verlangen dat gescheiden is van het object. Volg je dit alles? Doen we dit samen? Zijn we ons ervan bewust dat het woord niet het ding is? Dat verlangen niet losstaat van de waarnemer die naar het verlangen kijkt? Dat het object verlangen kan creëren, maar er een verlangen is dat onafhankelijk is van het object. En ieder heeft een afzonderlijk verlangen, de religie, iemands God, het alledaagse, enzovoort, enzovoort. Je moet je dus van dit alles bewust zijn.
1:01:00 Dus we gaan uitzoeken wat verlangen is, niet het object in de etalage of op de weg, of de persoon die ik zie, maar hoe ontstaat verlangen? Hoe bloeit verlangen op? Waarom zit hier zo'n buitengewone energie achter? Alsjeblieft, we zijn hierin samen, ik leg het niet uit en jij volgt, maar samen zijn we in beweging, omdat dit van groot belang is in een relatie. Als we de aard van verlangen niet goed begrijpen, zullen we altijd met elkaar in conflict komen. Ik kan het ene verlangen en mijn vrouw kan het andere verlangen, mijn kinderen kunnen iets totaal anders verlangen. We staan ​​dus altijd op gespannen voet met elkaar. En dit gevecht, deze strijd, wordt liefde, een relatie genoemd.
1:02:51 We vragen ons af: wat is de bron van verlangen? Hoe begint verlangen?
1:03:07 Vraag: (Onverstaanbaar)
1:03:11 K: Alstublieft, er zullen vragen en antwoorden zijn na aanstaande zondag. Dus wees alstublieft geduldig, als u het niet erg vindt. Dan kunnen we de vraag opschrijven, en zal ik reageren. Maar niet nu, als u het niet erg vindt. We vragen ons af wat de bron van verlangen is.
1:03:51 En we moeten hierin heel eerlijk zijn, heel oprecht, want het is heel, heel bedrieglijk, heel subtiel, tenzij we de kern ervan begrijpen. Voor de meesten van ons, ons allemaal, zijn sensaties belangrijk, zintuiglijke reacties. Toch? Het gevoel, de smaak, de geur, het gehoor. En voor de meesten van ons is een bepaalde zintuiglijke reactie belangrijker dan de andere reacties. Als we artistiek zijn, zien we iets speciaals. Als we zijn opgeleid als ingenieur of dit of dat, dan zijn de zintuiglijke reacties weer anders, enzovoort. We observeren dus nooit volledig met alle zintuiglijke reacties. We reageren, we zien als we reageren iets specifieks, een deel ervan. Laten we nu eens kijken of het mogelijk is om volledig met al je zintuigen te reageren. Zie het belang daarvan. Dat wil zeggen, als je volledig met al je zintuigen reageert, dan is dat het einde van een gecentraliseerde waarnemer. Ik vraag me af of je dit allemaal volgt? Maar wanneer we afzonderlijk reageren op iets bepaalds, dan ontstaat er verdeling door die afzondering. Zoek uit wanneer je deze tent uitloopt, als je naar die rivier kijkt, het stromende water, het licht op het water, de snelheid van het water, ontdek of je er met al je zintuigen naar kunt kijken. Vraag me niet hoe, dan wordt het mechanisch. Begrijp je? Maar als je zegt, laat me ernaar kijken, erachter komen. Dat wil zeggen, dat we onszelf leren de zintuiglijke reacties te begrijpen, die dan volledig zijn. Ik moet op iets anders terugkomen – sorry – dat is er maar een deel van.
1:07:32 We vragen ons af wat de bron van verlangen is. Zoals we al zeiden: zintuiglijke reacties. We beginnen met zintuiglijke reacties. Je ziet iets, het zien brengt de reactie teweeg. Je ziet een groen overhemd of een groene jurk, het zien wekt de reactie op. Dan vindt het contact plaats en vanuit dat contact schept het denken het beeld van jou in die jurk of jij in die auto of jij in dat huis. Dus let op, ga hier langzaam op in. Zintuiglijke reacties, het zien, het horen, het proeven, zintuiglijke reacties, dan het contact, niet alleen met het oog maar ook door het aan te raken en dan de gedachte die het beeld van jou creëert in dat overhemd of in die jurk, of in die auto en dan ontstaat het verlangen. Volg je dit? Het zien van een auto op de weg, mooie lijnen, gepolijst, enzovoort, de kracht erachter. Dan raak ik hem aan, voel eraan, loop eromheen, bestudeer de motor. Dan de gedachte die het beeld schept, ik die de auto ingaat en de motor start, het pedaal indrukt, rijdt. Nee, zie het gewoon. Dit is wat daadwerkelijk gaande is. Toch? Dus verlangen begint, de bron van verlangen is wanneer het denken het beeld creëert. Tot dat moment is er geen verlangen. Er zijn zintuiglijke reacties, aanraking, wat normaal is, oké, gezond, maar dan schept het denken het beeld en vanaf dat moment begint het verlangen. Volg je dit? Ik zie een mooie vaas, zie de vorm ervan, de schoonheid ervan, Grieks en dergelijke, ik zal er niet op ingaan. En het aanraken, ernaar kijken, de schoonheid ervan zien, creëert geleidelijk het beeld en dan begint dat ik hem wil hebben.
1:11:42 Als dit helder is, dan volgt de vraag: is het mogelijk dat het denken geen beeld creëert? Begrijp je dit? Dit is leren over verlangen, wat op zichzelf discipline is. Erover leren is discipline, niet het beheersen van verlangen. Ik vraag me af of je dit begrijpt? Is dit helder? Leren over verlangen, als je iets leert, is het klaar. Maar als je zegt, ik moet het verlangen beheersen, dan zit je er helemaal naast. Maar als je zegt, kijk, ik begrijp nu dat wanneer het denken het beeld schept, meteen daarna verlangen ontstaat. Is het nu mogelijk om deze hele beweging te zien, het geheel ervan, niet alleen delen ervan, als je het geheel ziet, zul je begrijpen dat het denken niet tussenbeide zal komen met zijn beeld, maar dat je enkel ziet, de sensatie ervaart - wat is daar mis mee? Begrijp je? Nee, je begrijpt het niet.
1:13:33 Want zie je, we zijn allemaal zo gek op verlangen. We willen onszelf waarmaken door middel van verlangen. Maar we zien niet wat een verwoesting verlangen in de wereld veroorzaakt. Verlangen naar individuele veiligheid, verlangen naar individuele prestaties, succes, macht, positie, aanzien - volg je het? We voelen ons niet volledig verantwoordelijk voor alles wat we doen. En als je verlangen begrijpt, de aard ervan, welke plaats heeft verlangen dan nog of heeft het wel een plaats als er liefde is? Is liefde iets dat zo volledig buiten het menselijk bestaan staat dat het eigenlijk helemaal geen waarde heeft? Of omdat we de schoonheid en de diepte niet gezien hebben en de grootsheid, de heiligheid van dit woord - niet het woord, de werkelijkheid ervan - dat we geen energie hebben, geen tijd om te leren, om onszelf te onderwijzen, om te begrijpen wat het is. Want zonder liefde en mededogen met zijn intelligentie heeft meditatie heel weinig betekenis. En zonder die geur ervan, kan dat wat eeuwig is nooit gevonden worden. En daarom is het belangrijk om ons huis, het huis waarin we wonen, niet alleen het materiële huis, maar ook het huis van ons leven, van ons wezen, van onze strijd, om daar volledige orde te scheppen. Klaar.