Krishnamurti - Nu een einde maken aan wanorde

Krishnamurti Subtitles

SA84T4 - Nu een einde maken aan wanorde
Vierde openbare toespraak
Saanen, Zwitserland
15 juli 1984

0:22	May we continue where we left off on Thursday? I am afraid they are all standing there - apparently there is no room. Do we extend the tent? It can't be done this morning, it will have to be next year.	Zullen we doorgaan waar we donderdag zijn gebleven? Ik ben bang dat ze daar allemaal staan - blijkbaar is er geen ruimte. Gaan we de tent uitbreiden? Dat gaat deze ochtend niet meer lukken, het zal volgend jaar zijn.
1:02	We were talking about freedom. I won't go into all that again this morning because we have only two more talks. So we have to go into several other things like order, what is the nature of order, disorder and what it means to change. And we should also consider this morning what is fear, and whether it is possible for human beings who have lived on this earth for more than fifty five thousand years, why human beings have never been free from fear. And also we ought to talk over together the whole question of suffering, the pain of sorrow, anxiety, loneliness and all the innumerable travail that human beings are heir to. And we also should talk over the next two days: what is love? What is compassion and the nature of intelligence? And also we should talk over together what is death, what is religion and the nature of meditation. We have got a lot of ground to cover. Is that all right?	We hadden het over vrijheid. Ik zal daar niet weer helemaal op ingaan deze ochtend want we hebben nog maar twee gesprekken. Dus we moeten op verschillende andere zaken ingaan, zoals orde, wat is de aard van orde, wanorde en wat het betekent te veranderen. En we zullen ook moeten nadenken deze ochtend over wat angst is. en of het mogelijk is voor de mens die al langer dan vijfenvijftig duizend jaar op deze aarde leeft, waarom de mens nog nooit vrij is geweest van angst. En we zouden ook samen moeten praten over de hele kwestie van het lijden, de pijn van verdriet, angst, eenzaamheid en alle talloze beproevingen die de mensheid heeft overgeërfd. En we zullen de komende twee dagen ook moeten bespreken: wat is liefde? Wat is mededogen en de aard van intelligentie? En we zullen ook samen moeten bespreken wat de dood is, wat religie is en de aard van meditatie. We moeten nog een hoop terrein verkennen. Is dat oké?
3:22	So we will begin this morning: what is the nature of order? And if one may again remind you, we are not doing any kind of propaganda, propagate any theory, any concept, a new philosophy, a new concept of life, or substitute for all this, faith and so on. And also this is not personality cult. And also if we may remind you, doubt is necessary. Doubt your own experiences, doubt, question, your own thinking, your opinions, your judgements, your evaluations, whether we can look at the world and at ourselves totally impersonally, objectively so that we see things as they are, not as we would like them to be. And the speaker is not an authority, because we are going to discuss, or talk over together this problem of order and authority, or disorder - they go together. What is the nature of order? We live in disorder, both externally, outwardly, with all the things that are going on in the world, all the demonstrations for peace and at the same time cultivating, preparing, inventing new means of destruction of humanity. There are political divisions, religious divisions, economic divisions and so on. So outwardly through this division there have been thousands of wars, and religions have added to this division. And inwardly, psychologically, in the area of the psyche, we are also in conflict. And so we should talk over together why, after all these thousands of years, why we accept and live in disorder.	Dus we zullen deze ochtend beginnen: wat is de aard van orde? En als we u nogmaals eraan mogen herinneren dat dit niet een vorm van propaganda is, dat we geen theorie uitdragen, een concept, een nieuwe filosofie, een nieuw concept van leven, of dit allemaal vervangen door hoop en dergelijke. En dit is ook geen persoonlijkheidsverering. En als we u er ook aan mogen herinneren dat twijfel noodzakelijk is. Twijfel aan je eigen ervaringen, twijfel, bevraag je eigen gedachten. je meningen, je oordelen, je inschattingen, of we kunnen kijken naar de wereld en naar onszelf. volledig onpersoonlijk, objectief zodat we de dingen zien zoals ze zijn, niet zoals we zouden willen dat ze zijn. En de spreker is geen autoriteit, want we gaan discussiëren, of samen praten over dit probleem van orde en gezag, of wanorde - ze gaan samen. Wat is de aard van orde? We leven in wanorde, zowel extern, uiterlijk, met alle dingen die gaande zijn in de wereld, alle demonstraties voor vrede en tegelijkertijd het cultiveren, voorbereiden, uitvinden van nieuwe middelen om de mensheid te vernietigen. Er is politieke verdeeldheid, religieuze verdeeldheid, economische verdeeldheid enzovoort. Uiterlijk zijn er door deze verdeeldheid duizenden oorlogen geweest, en religies hebben bijgedragen aan deze verdeeldheid En innerlijk, psychologisch, op het terrein van de psyche, zijn we ook in conflict. En dus zouden we samen moeten praten waarom, na al die duizenden jaren, waarom we wanorde accepteren en ermee leven.
7:22	It is an important question to ask whether one can live in perfect order? And to understand that deeply, not superficially adjusting, arranging, reorganising, but much more deeply, why? what is the cause of conflict, division, why human beings, who are supposed to have evolved through thousands and thousands of years, whose brain, that which is within the skull, why there at the very centre there is such disorder. Disorder exists where there is contradiction. Right? We are talking over together. Where there is division, where there is the process of duality, opposing elements, opposing desires, contradictory thoughts. This division in which we live, you and I, we and they, this division is the basic cause of disorder. Right? Do we see this? Not merely verbally or intellectually but actually see in ourselves the opposing contradictory pursuits. Where there is love there is also apparently antagonism, hatred, jealousy. Where one wants to live peacefully there is also in us the opposite of that, violence. Man has lived - human beings have lived on this earth with constant violence. We are as human beings violent, aggressive people. And apparently we have never solved the problem of violence. And probably we are not even aware that we are violent. If we are, as most of us should be, then we pursue a thing that is the opposite of violence, which is called non-violence. That is a fact. And violence has no opposite. It is violence. Even though thought says we must pursue non-violence, live peacefully. So in us there is the dualistic process going on. Agree? Do we see this together? I am violent - we will go into the nature of violence. And at the same time I have an ideal and I pursue that ideal, which is I must not be violent. Or I rationalise my violence, say it is necessary in a world as it is now, socially, morally, religiously and so on, we must be violent, we must be aggressive, we must be ambitious, otherwise we will be destroyed. That is one aspect of the violence. And also we say at the same time, if you are at all slightly aware of what is happening, we say there must also at the same time, or perhaps a little later, a pursuit of that which is not violent. So there is this dualistic process in us going on all the time - right? We see that? Right? Would you agree to this? Not agree, but see the fact of it.	Het is een belangrijke vraag om te stellen of iemand kan leven in perfecte orde. En dat diepgaand begrijpen, niet oppervlakkig aanpassen, ordenen, reorganiseren, maar veel dieper, waarom dat zo is. Wat is de oorzaak van conflict, verdeeldheid, waarom mensen, die verondersteld zijn geëvolueerd te zijn gedurende duizenden en duizenden jaren, met een brein, dat zich in de schedel bevindt, waarom daar precies in dat centrum zoveel wanorde heerst. Wanorde bestaat als er tegenstrijdigheid is. Toch? We praten samen. Waar er verdeeldheid is, waar het proces van dualiteit is, tegengestelde elementen, tegengestelde verlangens, tegenstrijdige gedachten. Deze verdeeldheid waarin we leven, jij en ik, wij en zij, deze verdeeldheid is de belangrijkste oorzaak van wanorde. Toch? Zien we dit? Niet alleen mondeling of intellectueel, maar het echt in onszelf zien, de tegengestelde, tegenstrijdige bezigheden. Waar de liefde is is er schijnbaar ook antagonisme, haat, jaloezie. Waar men vredig wil leven is er in ons ook het tegengestelde daarvan, geweld. De mens heeft geleefd - mensen hebben op deze aarde geleefd met constant geweld. We zijn als mensheid gewelddadige, agressieve mensen. En blijkbaar hebben we het probleem van geweld nooit opgelost. En waarschijnlijk beseffen we niet eens dat we gewelddadig zijn. Als we dat zijn, zoals de meesten van ons eigenlijk zijn, dan streven we iets na dat tegengesteld is aan geweld, wat geweldloosheid wordt genoemd. Dat is een feit. En geweld heeft geen tegendeel. Het is geweld. Ook al zegt het denken dat we geweldloosheid moeten nastreven, vreedzaam leven. Dus in ons is het dualistische proces gaande. Mee eens? Zien we dit samen? Ik ben gewelddadig - we gaan nog in op de aard van geweld. En tegelijkertijd heb ik een ideaal en ik streef dat ideaal na, wat is dat ik niet gewelddadig mag zijn. Of ik rationaliseer mijn geweld, ik zeg dat het nodig is in een wereld zoals die nu is, sociaal, moreel, religieus enzovoort, moeten we gewelddadig zijn, moeten we agressief zijn, moeten we ambitieus zijn, anders worden we vernietigd. Dat is een aspect van het geweld. En we zeggen tegelijkertijd ook: als je je enigszins bewust bent van wat er gebeurt, we zeggen dat er tegelijkertijd of misschien iets later, een streven moet zijn naar geweldloosheid. Er is dus altijd een dualistisch proces in ons gaande, toch? Zien we dat? Toch? Bent u het hiermee eens? Niet eens zijn, maar zie het feit ervan.
13:48	I am glad there are some children here. It is so nice to see children, isn't it? It is beautiful to see children. And unfortunately through education, through the corrupted moral society they are dragged into it, willy nilly through their education, through their social economic environment, they are destroyed. Probably the parents know all this. And they are also in despair, the parents, seeing their own children who were so nice and gentle at the beginning of life, become gradually violent, conforming to the group, and all the misery of life begins. That is another matter. That is, is it possible to educate children without all the pressures and the ugliness of life on them? The society is too strong, they are sucked into it, because we think society is something different from us. You understand? When you see all this you want to cry. Society is what we have made of it, each one of us, society is not different from us because we have created it. It hasn't come into being miraculously, some strange chance has brought this society about, but that is not a fact. The fact is each one of us who are so confused, uncertain, each one seeking his own security, his own fulfilment, his own ambitions, his own urge to gratify his particular pleasure, desire, we have created this society, we are of it. And we don't seem to realise that unless we, each one of us, radically, deeply change, which we will talk about presently, the society will go on as it is, murderous, divided, creating wars. I am sure you have seen the pictures on television of all the terrible things that wars have brought about. But apparently we are rather indifferent to all that, because inwardly we carry on as we are confused, contradictory, fragmented, and so we are always contributing to the horror of things that are going on in the world.	Ik ben blij dat er hier een paar kinderen zijn. Het is zo leuk om kinderen te zien, nietwaar? Het is prachtig om kinderen te zien. En helaas door het onderwijs, door de corrupte morele samenleving worden ze erin meegetrokken, willens of onwillens door het onderwijs dat ze volgen, door hun sociaal- economische omgeving worden ze kapotgemaakt. Waarschijnlijk weten de ouders dit allemaal. En ze zijn ook wanhopig, de ouders, die hun eigen kinderen, die aan het begin van het leven zo aardig en zachtaardig waren, geleidelijk gewelddadig zien worden, omdat ze zich aanpassen aan de groep, en alle ellende van het leven begint. Dat is een andere kwestie. Dat wil zeggen, is het mogelijk om kinderen op te voeden zonder alle druk en de lelijkheid van het leven? De samenleving is te sterk, ze worden erin meegezogen, omdat we denken dat de samenleving iets anders is dan wij. Begrijp je? Als je dit allemaal ziet, wil je huilen. De samenleving is wat we ervan hebben gemaakt, elk van ons, de samenleving verschilt niet van ons, want wij hebben die gecreëerd. Ze is niet op wonderbaarlijke wijze tot stand gekomen, een vreemd toeval die deze samenleving tot stand heeft gebracht, maar dat is geen feit. Het is een feit dat ieder van ons zo verward, onzeker is, iedereen zijn eigen veiligheid zoekt, zijn eigen voldoening, zijn eigen ambitie, zijn eigen drang om te bevredigen, zijn bijzondere plezier, verlangen, wij hebben deze samenleving gemaakt, we zijn er deel van. En we lijken niet te beseffen dat tenzij we, ieder van ons, drastisch, grondig veranderen, waar we het straks over zullen hebben, de samenleving zal doorgaan zoals ze is, moorddadig, verdeeld, oorlogen creërend. Je hebt vast en zeker de beelden op televisie hebt gezien van alle verschrikkelijke dingen die oorlogen hebben veroorzaakt. Maar blijkbaar zijn we nogal onverschillig voor dat alles, omdat we van binnen doorgaan zoals we zijn, verward, tegenstrijdig, gefragmenteerd, en dus dragen we altijd bij aan de gruwel van de dingen die in de wereld gaande zijn.
18:43	We were talking about order. And we said the cause of disorder, which is what is fact, not order, so we must deal with fact, the fact is that we live, each one of us, in disorder, what is the cause of this disorder? Is it division in ourselves? Contradiction in ourselves? Concern with ourselves, we are so self-centred? Our own self-centredness is essentially bringing about disorder. When each one is thinking about himself and from that self-centred activity life becomes very narrow, small, and that very limited state of brain will inevitably cause division. Right? That is the basic cause of disorder.	We hadden het over orde. En we zeiden dat de oorzaak van wanorde, die een feit is, niet orde, dus we moeten handelen met feiten. Het is een feit dat we allemaal leven in wanorde. Wat is de oorzaak van deze wanorde? Is het verdeeldheid in onszelf? Tegenstrijdigheid in onszelf? Bezorgdheid over onszelf? We zijn zo egocentrisch. Ons eigen egocentrisme veroorzaakt in wezen wanorde. Wanneer iedereen aan zichzelf denkt en door die egocentrische bezigheid wordt het leven heel bekrompen, klein en die zeer beperkte toestand van de hersenen zal onvermijdelijk verdeeldheid veroorzaken. Toch? Dat is de belangrijkste oorzaak van wanorde.
20:46	And we talked about the other day, and for several days, about the nature of time. Please don't get impatient. We must talk about it again. We said time is the past, time is the future, and that future is now. The future is what you are now. Right? If I am violent now, the future is, tomorrow, or a thousand tomorrows. And if I do not radically change now the future is now - right? Have you understood this thing? Please don't let me talk to myself. We must share this together, it is not my truth and your truth, truth has no person, no path. And this is a fact, this is the truth that all time, the past, the future and the present are contained in the now. It is logical, rational, it is intellectually irrefutable. But you may not like it. And most of us live in like and dislike, we don't want to face something actually, we would rather slur over things. As we are - I hope we are serious people, at least for this morning, which is a tragedy, at least for this morning let us look at this thing together: that time, the past, the present and the future, are in the now.	En we hebben onlangs een paar keer gesproken over de aard van tijd. Word alsjeblieft niet ongeduldig. We moeten er weer over praten. We zeiden dat tijd het verleden is, tijd is de toekomst, en die toekomst is nu. De toekomst is wat je nu bent. Toch? Als ik nu gewelddadig ben, is dat de toekomst, morgen of duizend morgens. En als ik nu niet radicaal verander is de toekomst nu, toch? Hebben we dit begrepen? Laat me alsjeblieft niet tegen mezelf praten. We moeten dit samen delen, het is niet mijn en jouw waarheid, waarheid is niet van een persoon, er is geen pad naartoe. En dit is een feit, dit is de waarheid dat alle tijd, het verleden, de toekomst en het heden zijn vervat in het nu. Het is logisch, rationeel, het is intellectueel onweerlegbaar. Maar misschien vind je het niet leuk. En de meesten van ons leven met voorkeur en afkeer, we willen niet echt iets onder ogen zien, we zouden de dingen liever verdoezelen. Zoals we zijn - ik hoop dat we serieuze mensen zijn, tenminste deze ochtend, wat tragisch is, laten we op zijn minst deze ochtend samen naar die dingen kijken: dat tijd, het verleden, het heden en de toekomst, in het nu zijn.
23:55	Suppose one is self-centred, which becomes very, very, very limited. That self-centredness may identify itself with something greater but it will still be self-centredness - right? You understand? Right sir, come with me, will you? Do we agree to that? If I identify myself with my country, with my nation, with my religion, with my superstitions and so on, that very identification is the continuation of self-centredness - right? I have only used a different set of words, but essentially this identifying process is self-centredness. Bien? Are we together in this? Right? It is a strange business this, isn't it? Please the speaker is not trying to convince you of anything. On the contrary, doubt, question, discuss, don't accept. But examine with a critical, sharp brain. Which is, one lives in disorder. That is a fact, you can't deny it. You may cover it up, you may run away from it, but we human beings live in disorder hating, loving, anxious, wanting security, knowing there is insecurity because we live constantly with the threat of war, and also the threat of death. So we live in disorder. Will time solve that disorder? You understand? We have lived on this earth, archaeologists and biologists, they say we have lived on this earth for forty five thousand years as human beings walking on two legs, during those long periods of evolution we are now what we are, in conflict, in disorder. Time has not solved that problem - right? This long duration has not solved that problem. So we have to - we may have misunderstood time. That is, we hope another forty thousand years, acquiring great deal of knowledge, ascending through knowledge, we will eventually come out without any conflict, without any disorder. Right? You understand this? So we may have misunderstood the meaning of time, because we rely on time. I have been this, or I am this, give me time to change. And we have had forty thousand or fifty thousand years of time and we are very primitive still. That kind of thinking in time may be wrong - you understand? There may be a new way of looking at it, a new approach to this whole problem. Which is, time is not a duration, a movement from this to that - right? You need time to go from here to your house and so on, but psychologically, inwardly, if you don't like psychology, inwardly, if you don't like that, inside the skin, we have accepted time as a duration in which we will eventually emerge as human beings who are extraordinarily sane, rational, healthy, no conflict. And time has not shown that. You have had forty thousand years and if you wait another forty thousand years, you will be exactly the same. This is logical.	Stel dat iemand egocentrisch is, wat heel erg beperkt wordt. Dat egocentrisme kan zich identificeren met iets groters maar het zal nog steeds egocentrisme zijn, toch? Begrijp je? Toch meneer, wilt u meedoen? Zijn we het ermee eens? Als ik me identificeer met mijn land, met mijn natie, met mijn religie, met mijn bijgeloof enzovoort, diezelfde identificatie is de voortzetting van egocentrisme, toch? Ik heb alleen een andere reeks woorden gebruikt, maar in wezen is dit identificatieproces egocentrisch. Bien? Zitten we op één lijn? Toch? Dit is een vreemde zaak, nietwaar? Alsjeblieft, de spreker probeert je nergens van te overtuigen. Integendeel, twijfel, vraag, discussieer, accepteer het niet. Maar onderzoek met een kritisch, scherp brein. Dat wil zeggen, men leeft in wanorde. Dat is een feit, niet te ontkennen. Je kan het verbergen, je kan ervoor weglopen, maar wij mensen leven in wanorde, haten, liefhebben, angstig, veiligheid willen, wetende dat er onzekerheid is omdat we constant leven met de dreiging van oorlog, en ook de dreiging van de dood. We leven dus in wanorde. Zal tijd die wanorde oplossen? Snap je? We hebben op deze aarde geleefd, de archeologen en biologen enzovoorts, zeggen dat we zo'n vijfenveertigduizend jaar op deze aarde als mensen hebben geleefd, sinds we op twee benen lopen. Tijdens die lange perioden van evolutie zijn we nu wat we zijn, in conflict, in wanorde. De tijd heeft dat probleem niet opgelost, toch? Deze lange duur heeft dat probleem niet opgelost. Dus we moeten ... we hebben tijd misschien verkeerd begrepen. Dat wil zeggen, we hopen in nog eens veertigduizend jaar veel kennis te verwerven, ons te verheffen door kennis, en er uiteindelijk uit te komen zonder enig conflict, zonder enige wanorde. Toch? Snap je dit? Dus we hebben wellicht de betekenis van tijd verkeerd begrepen, omdat we op tijd vertrouwen. Ik ben dit geweest, of ik ben dit, geef me tijd om te veranderen. En we hebben veertigduizend of vijftigduizend jaar de tijd gehad en we zijn nog steeds erg primitief. Dus die manier van denken in de tijd is misschien fout - snap je? Er kan misschien een nieuwe manier zijn om ernaar te kijken, een nieuwe benadering van dit gehele probleem. Dat wil zeggen, tijd is niet het verlopen van de tijd, een beweging van dit naar dat, toch? Je hebt tijd nodig om van hier naar je huis te gaan, enzovoort, maar psychologisch, innerlijk, als je niet van psychologie houdt, innerlijk, als je daar niet van houdt, onder de huid, hebben we tijd geaccepteerd als een tijdsverloop waarin we uiteindelijk tevoorschijn zullen komen als mensen die buitengewoon verstandig zijn, rationeel, gezond, geen conflict. En de tijd heeft dat niet aangetoond. Je hebt veertigduizend jaar gehad en als je nog eens veertigduizend jaar wacht, zal je precies hetzelfde zijn. Dit is logisch.
30:35	So let's look at the whole meaning of time. Time is the past, the whole content of our consciousness and if you don't like the word 'consciousness', the whole world of reactions, which is the past. The past with all its memories, inherited, acquired, racial, environmental memories which we have gathered for thousands of years. And that time, that past, is now. You are the past - right? Agree? Right? You are the past, you are all the accumulated memory of the past, you are memory. That memory needs time to accumulate. And the future, tomorrow, and a thousand tomorrows, is what you are now - clear? Obviously. So the future is now. And is it possible - please understand this - we live in conflict and not allow the old time to interfere but this new sense of all time now. You understand what I am talking about? Do you understand this? I live in disorder - suppose I live in disorder, which I have become aware of. And I say to myself I will gradually work at it, think about it, go into it, which means all time, which is tomorrow - right? I will work at it, go into it, I will explore it, find out the cause of it - right? All that takes time - right? At least please agree to that, see that fact. And I see that is a false way of approaching time so I put that aside completely. Which means I am breaking - the fact is breaking the conditioning of the brain, which has accepted the old pattern of time. You see? You understand this?	Dus laten we kijken naar de volledige betekenis van tijd. Tijd is het verleden, de gehele inhoud van ons bewustzijn en als je het woord 'bewustzijn' niet leuk vindt, de hele wereld van reacties, wat het verleden is. Het verleden met al zijn herinneringen, overgeërfde, verworven, raciale, omgevingsherinneringen die we al duizenden jaren hebben verzameld. En die tijd, dat verleden is nu. Jij bent het verleden, toch? Mee eens? Toch? Jij bent het verleden, Je bent alle verzamelde herinneringen van het verleden, Je bestaat uit herinneringen. Die herinneringen hebben tijd nodig om vergaard te worden. En de toekomst, morgen en duizend morgens is wat je nu bent - duidelijk? Overduidelijk. Dus de toekomst is nu. En is het mogelijk - begrijp dit alstublieft - we leven in conflict, om de oude tijd niet tussenbeide te laten komen maar dit nieuwe gevoel te hebben dat alle tijd nu is. Begrijp je waar ik het over heb? Begrijp je dit? Ik leef in wanorde - stel dat ik in wanorde leef, waarvan ik me bewust ben geworden. En ik zeg tegen mezelf: ik zal er geleidelijk aan werken, erover nadenken, erin duiken, wat allemaal tijd inhoudt, wat morgen is, toch? Ik zal eraan werken, erin duiken, Ik zal het onderzoeken, ik zal de oorzaak ervan ontdekken, toch? Dat kost allemaal tijd, toch? Ga op z'n minst daarmee akkoord, zie dat feit. En ik zie dat dit een foute manier is om tijd te benaderen dus ik zet dat helemaal opzij. Wat betekent dat ik doorbreek - het feit wordt doorbroken, de conditionering van de hersenen, die het oude tijdspatroon hebben geaccepteerd. Snap je? begrijp je dit?
34:22	I can't go on about it if you don't understand it, it is your business. I can't keep on repeating this, it rather becomes futile if you don't see it after many explanations. So as I have put aside the old way of thinking in terms of time, I now look at time as it is. All time is now. Either I change completely now, which is to uncondition the brain, which has been accustomed to the old time, and I break that because I see the fact and the falseness of it. And in that very perception I have brought - there has been a radical change, which is, I must in the very perception act instantly. You understand this? I act without time, which is the thinking process doesn't take place. Vous avez compris? Oh, gosh!	Ik blijf niet herhalen, als je het niet begrijpt, is dat jouw zaak. Ik kan dit niet maar blijven herhalen, het wordt dan eerder zinloos als je het niet ziet na zo veel uitleg. Dus nu heb ik de oude manier van denken in termen van tijd opzijgezet, Ik kijk nu naar de tijd zoals die is. Alle tijd is nu. Of ik verander nu volledig, door de hersenen te deconditioneren, die gewend zijn aan de oude tijd en ik doorbreek dat omdat ik het feit en de onjuistheid ervan inzie. En tijdens die waarneming heb ik - vindt er een drastische verandering plaats, dat wil zeggen, tijdens die waarneming handel ik onmiddellijk. Snap je dit? Ik handel zonder tijd, wat betekent dat het denkproces niet plaatsvindt. Begrijp je? Oh God!
35:49	I will go into it. It is very fascinating this, if you go into it. Time - thought is time - right? Agree? Do you see that fact, that thought is time? Because thought is the accumulated response of memory. That memory has been accumulating through time, that memory is the outcome of knowledge. To accumulate knowledge you need time - right? You need time to accumulate knowledge. You are not paying attention, sir. I don't want to waste your time or my time. So please kindly pay attention, if you want to.	Ik zal erop ingaan. Het is heel fascinerend als je er op ingaat. Tijd - gedachte is tijd - toch? Mee eens? Zie je dat feit, dat gedachte tijd is? Omdat denken de geaccumuleerde reactie van het geheugen is. Dat geheugen heeft in de loop van de tijd herinneringen vergaard, dat geheugen is het resultaat van kennis. Om kennis te vergaren heb je tijd nodig, toch? Je hebt tijd nodig om kennis te vergaren. U let niet op, meneer. Ik wil uw tijd of mijn tijd niet verspillen. Dus let alstublieft goed op, als u wilt.
37:34	We said time is necessary to accumulate memory. Time is necessary to accumulate knowledge and knowledge comes from the accumulation of experience. Right? Experience is limited, so knowledge is limited, and memory is limited, so thought is limited. Now I said thought is time. And if we exercise time, which is thought, to change what I am now, it will be futile - you understand? But if I see - if there is perception, not I see, if there is a perception of the fact that all time is contained in the now, then what takes place? You understand the proposition? I am violent, I live in disorder and I perceive that disorder. And I also see the fact, the truth, that all time is now, so my perception must be so acute, so clear, and that clarity is not the product of time. So we must discuss what is perception. What is it to see clearly? Not only ourselves as we are, but also to see what is happening clearly in the world. What is happening clearly in the world is this extension of division - nations, religions, sects, gurus, and so on, the whole lot of them, politically, religiously, though they talk about peace, unity, they want them all to join their unity - you understand? I won't go into all that.	We zeiden dat tijd nodig is om herinneringen te vergaren. Er is tijd nodig om kennis te vergaren en kennis komt voort uit het vergaren van ervaring. Toch? Ervaring is beperkt, dus kennis is beperkt, en het geheugen is beperkt, dus het denken is beperkt. Dus ik zei dat het denken tijd is. En als we tijd gebruiken, wat het denken is, om te veranderen wat ik nu ben, zal dat zinloos zijn - snap je? Maar als ik zie - als er waarneming is, niet ik zie, als er een waarneming van het feit is dat alle tijd vervat is in het nu, wat gebeurt er dan? Begrijp je wat ik voorstel? Ik ben gewelddadig, ik leef in wanorde en ik neem die wanorde waar. En ik zie ook het feit, de waarheid, dat alle tijd nu is, dus mijn waarneming moet zo scherp zijn, zo helder, en die helderheid is niet het product van tijd. We moeten dus bespreken wat waarnemen is. Wat betekent het om helder te zien? Niet alleen onszelf zoals we zijn, maar ook om te zien wat er duidelijk in de wereld gebeurt. Wat er duidelijk in de wereld gebeurt is dat de verdeeldheid toeneemt - naties, religies, sekten, goeroes, enzovoort, noem maar op, politiek, religieus, hoewel ze het hebben over vrede, eenheid, willen ze dat iedereen zich bij hun eenheid voegt - snap je? Ik zal daar niet op ingaan.
40:35	So outwardly there is this immense disorder, and the ultimate expression of that disorder is war, killing each other. And we also live in disorder. And that disorder is brought about through time, we have lived with it for centuries, so time in the old sense is not going to solve it. So what is perception? Can you see something very clearly if you have prejudice? Obviously not. Right? If you are personal - I get hurt, please don't tell me anything. My opinions are so strong, I have thought this out and I stick to what I have thought out. All these factors, which are personal, not objective, clear, they prevent perception. Right? It is like putting on coloured glasses. Your lenses, photographic lenses, they take the picture in and print it on the film, but if the film retains the pictures, it cannot see any more - right? It cannot take any more pictures. Have you understood this? It is a simple fact. So what we do is retain it, which is you can't see any more. But if you retain, look at it and put it back, finish with it. That means you have to have a very clear, strong active brain, so that there is no personal prejudice, no attachment to a thing. When there is such perception, that perception is not a factor of time, and therefore when there is disorder you see it instantly, the cause, and all the rest of it is division, there is the ending of it immediately, which does not mean that it will continue again and pop up the next day. When once you see a danger, a poisonous snake, you don't play with it. That is the end of it. But we don't see the danger because we are so prejudiced, we are so narrow-minded, our own concern.	Dus buiten is er deze enorme wanorde en de ultieme expressie van die wanorde is oorlog, elkaar doden. En we leven ook in wanorde. En die wanorde wordt veroorzaakt door de tijd, we hebben er al eeuwen mee geleefd, dus tijd in de oude zin lost het niet op. Dus wat is waarneming? Kun je iets heel duidelijk zien als je vooroordelen hebt? Blijkbaar niet. Toch? Als je persoonlijk bent - Ik word geraakt, vertel me alsjeblieft niets. Mijn meningen zijn zo sterk. Ik heb dit uitgedacht en ik blijf bij wat ik heb bedacht. Al deze factoren, die persoonlijk zijn, niet objectief, duidelijk, belemmeren de waarneming. Toch? Alsof je een gekleurde bril opzet. Lenzen, fotografische lenzen, die halen het beeld naar binnen en drukken het af op de film maar als die beelden op de film blijven staan, kan het niet meer zien, toch? Er kunnen geen foto's meer worden gemaakt. Hebben we dit begrepen? Het is een simpel feit. Dus wat wij doen is de beelden vasthouden, dat betekent dat je niet meer kunt zien. Maar als je ze vasthoudt, ernaar kijkt en ze weglegt, ermee afrekent, wat betekent dat je een heel helder, sterk, actief brein moet hebben, zodat er geen persoonlijk vooroordeel is, geen gehechtheid aan iets. Als er zo'n waarneming is, is die waarneming geen kwestie van tijd, en daarom, als er wanorde is, zie je direct de oorzaak, en al het andere wat verdeeldheid is, en is het einde ervan onmiddelijk, wat niet betekent dat het weer doorgaat en de volgende dag opduikt. Als je eenmaal een gevaar ziet, een giftige slang, dan speel je er niet mee. Dan is het afgelopen. Maar we zien het gevaar niet omdat we zo bevooroordeeld zijn, we zijn zo bekrompen, onze eigen zorgen.
44:35	So disorder can only end not tomorrow, now. As you are sitting there, observe your own disorder, see whether you can see that disorder, perceive it clearly, with all the ramifications of that disorder. When you perceive it completely there is the end of it. And that perception is not possible if you are prejudiced, if you are personal.	Dus wanorde kan alleen nú eindigen, niet morgen. Terwijl je daar zit, observeer je eigen wanorde, kijk of je die wanorde kunt zien, heel duidelijk kunt waarnemen, met alle gevolgen van die wanorde. Als je dat volledig ziet, dan is dat het einde ervan. En die perceptie is niet mogelijk als je bevooroordeeld bent, als je persoonlijk bent.
45:25	And we ought also to talk over together the question of fear. I am sure this will interest you. What we have said may be what you may consider, all that has been said, really very intellectual. I know you will say this. It is not intellectual. Intellect is necessary, as emotions are necessary, but when one predominates the other then the trouble begins.	En we zouden ook samen de kwestie van angst moeten bespreken. Ik weet zeker dat dit je zal interesseren. Wat we hebben gezegd, zal je misschien erg intellectueel vinden. Ik weet dat je dat zal zeggen. Het is niet intellectueel. Intellect is nodig, zoals emoties nodig zijn, maar als de één de ander domineert dan begint de ellende.
46:12	So we ought to talk over together fear. Together - you understand? Explore together what is the cause, what is the nature, whether it can end completely. Or must we carry on for the rest of the human existence living in fear? If one is aware at all, conscious, we have many, many fears. Fear of darkness, fear of living, fear of public opinion, fear what my neighbour might say, fear of my wife or husband or the girl or the man, fear of insecurity, fear when you have security economically, fear that you might lose it, fear - we have got so many fears. Why haven't we solved these fears? You have solved the problem of war that is to continue war, and you have applied your brain to prepare for war. All the vast generals on both sides, or a thousand sides, they are all preparing for war, plans, submarines, airplanes, all the rest of it. They have exercised their brain to produce all that. And why hasn't that same brain applied, apply to this enormous sense of fear man has from the beginning of days. Why? Which means why have you and the speaker not gone into this question seriously, as you do go very seriously when you are hungry, when you are ambitious, when you want more money, you work at it. Why have we not gone into this question of fear? The psychologists, the therapeutists, have explained the causes of it, in different ways. If we could put aside all that they have said, because after all it is all what they have said, it may be merely verbal. They might be as scared as you - probably they are! I met several of them, I know they are scared like you, about something or other. And why have we not solved this question? And is it possible to end the fear? We are going to go into that. Apply not only your feelings, your emotions and your brain to work at this, not escape from it, not try to rationalise it but to see why we are incapable, or allowed ourselves to become incapable.	Dus we moeten samen over angst praten. Samen - snap je? Samen onderzoeken wat de oorzaak is, wat het inhoudt, of dit volledig kan worden beëindigd. Of moeten we de rest van het menselijk bestaan in angst blijven leven? Als iemand zich al een beetje ervan bewust, gewaar is, hebben we heel veel angsten. Angst voor duisternis, angst om te leven, angst voor de publieke opinie, voor wat mijn buurman zou kunnen zeggen, angst voor mijn vrouw of man of het meisje of de jongen, angst voor onzekerheid, angst dat wanneer je economisch wel zeker bent, je het zou kunnen verliezen, angst - we hebben zoveel angsten. Waarom hebben we deze angsten nog niet opgelost? Je hebt het probleem van oorlog opgelost door oorlog voort te zetten, en je hebt je hersenen gebruikt om je voor te bereiden op oorlog. Alle grote generaals aan beide kanten, of aan duizend kanten, ze bereiden zich allemaal voor op oorlog, met plannen, onderzeeërs, vliegtuigen, noem maar op. Ze hebben hun hersenen getraind om dat allemaal te produceren. En waarom heeft datzelfde brein zich niet ingezet, ingezet tegen dit enorme gevoel van angst dat de mens heeft vanaf het eerste begin. Waarom? Oftewel waarom zijn jij en de spreker niet serieus op deze vraag ingegaan, serieus, zoals je wel serieus aan de slag gaat als je honger hebt, als je ambitieus bent, wanneer je meer geld wilt, dan werk je daaraan. Waarom zijn we niet op deze kwestie van angst ingegaan? De psychologen, de therapeuten, hebben de oorzaken ervan verklaard, op verschillende manieren. Als we alles wat zij hebben gezegd opzij konden zetten, want ze hebben dat allemaal wel gezegd, maar het kan louter verbaal zijn. Ze zijn misschien net zo bang als jij - waarschijnlijk zijn ze dat! Ik heb er een aantal ontmoet, Ik weet dat ze net zo bang zijn als jij, voor wat dan ook. En waarom hebben we deze kwestie niet opgelost? En is het mogelijk om de angst te stoppen? Daar gaan we ons in verdiepen. Niet alleen je gevoel gebruiken, maar je emoties en je hersenen om hieraan te werken, niet eraan te ontsnappen, het niet proberen te rationaliseren maar te zien waarom we niet capabel zijn, of onszelf toestaan incapabel te worden.
51:11	What is fear? And you know when there is fear, the nature of it, how it throbs, how your physical organism shrinks, how your brain becomes addled, almost paralysed. Don't you know all this? Am I describing something abnormal? It is a fact. It affects your sleep, it affects your daily life, it brings suspicion, anxiety, depression and you cling to something and hope that won't change, and that won't bring fear. Either we deal with the root of fear, or we trim the branches of fear. Right? Right, sir? Which do you want to do? Trim the branches of fear - please one is asking this seriously, don't neglect what the speaker is asking. Do you want to deal with the branches of fear? There are a thousand fears. Like a lovely tree - a tree which is the most beautiful thing, one of the most beautiful things on earth, it has got many branches, many leaves; likewise fear, which is so ugly, it has also got many branches, many leaves, many expressions. Do you want to deal with that, the expressions, the surface, outside? Or do we go together into the root of it? Personally, the speaker doesn't want to trim the branches, which is so futile. So let's together find out what is the cause of fear. We know all the expressions of fear. So if we can find the root of it, the expressions can wither away. So what is the cause, or causation of fear.	Wat is angst? En je weet, wanneer er angst is, wat dat inhoudt, hoe je hart bonst, hoe je fysieke lichaam krimpt, hoe je brein in de war raakt, bijna verlamd. Weet je dit allemaal niet? Beschrijf ik iets abnormaals? Het is een feit. Het beïnvloedt je slaap, het beïnvloedt je dagelijkse leven, het brengt argwaan, angst, depressie en je klampt je vast aan iets en hoopt dat dat niet zal veranderen en geen angst zal veroorzaken. Of we behandelen de wortel van angst, of we knippen de takken ervan af. Toch? Toch, meneer? Wat wilt u doen? De takken ervan afknippen? Alsjeblieft, ik vraag dit, dit is serieus, negeer niet wat de spreker vraagt. Wil je de takken van angst behandelen? Er zijn wel duizend angsten. Zoals een prachtige boom - een boom die prachtig is, een van de mooiste dingen op aarde, hij heeft zoveel takken, zoveel bladeren; zo ook angst, die zo lelijk is, die heeft net zoveel takken, bladeren, uitdrukkingsvormen. Wil je dat behandelen, de uitdrukkingsvormen, oppervlakkig, de buitenkant? Of gaan we samen in op de wortel ervan? Persoonlijk wil de spreker niet de takken afknippen, wat zo zinloos is. Dus laten we samen ontdekken wat de oorzaak is van angst. We kennen alle uitingen van angst. Dus als we de wortel ervan kunnen vinden, kunnen die uitingen verwelken. Dus wat is de oorzaak, wat veroorzaakt angst?
54:40	If one asks you that question: what is the cause? would you answer it? The cause? Or do you expect someone to explain the cause of it? The explanation is not the fact. Right? You may paint a marvellous picture of the mountain, hung in all the museums of the world, but that picture is not the mountain. The word 'fear' is not fear - right? But the word 'fear' may evoke fear. So we are not dealing with the description, with the word, but the depth and the strength of fear. And we are trying to find out together, not I explain, you accept but together find out for ourselves so that it is you discover it, therefore it is your truth not somebody else's truth. You can't live with someone else's truth, you can only live with truth. So what is the cause of it? The cause of it - I will go into it. Is it thought? Is it time? Is it thought? Let's look at it. I am living - one is living now. And thought says, 'I might die tomorrow', or 'I might lose my job', 'I have my money in the bank, but the bank may fail', 'I am all right with my wife but she may turn to somebody tomorrow', 'I have printed a book and I hope it will be a great success', which means fear. 'I want to be known' which is the most childish thing in the world. 'I want to be known and somebody is known already much more than I am'. So there is this thinking, that is, thinking I might lose, I might gain, I might be lonely. So thinking is one of the factors of fear - right? I am all right with my friends, with my wife and my children but I also know, I have experienced this sense of desperate loneliness. Don't you know it? A sense of deep frightening loneliness. And I am frightened. Have you ever examined what loneliness is? Why it has its cause? Don't you know, don't you have this feeling of loneliness? Am I talking something, saying something abnormal? Eh? You must all be saints. Sir, what is this loneliness which causes - you understand, sir? which causes attachment, holding on to something however illusory, however false, however meaningless. I hold on to my wife. I hold on to my club, to my god, to my ritual, to my friends, because if I let go, I am utterly lonely. Have you ever gone into that question: why human beings are so frightened of loneliness? They may live with a group, they may follow some guru and all the rest of that nonsense but strip them of all their decoration and they are what they are, lonely. Why? Why are they, what is loneliness? Not to have any relationship with anything, with nature, with another, with the friend or woman or the man with whom I have lived, all that somehow has withdrawn, I am left utterly empty, lonely - why? What is this feeling of utter despair? I will explain but the explanation is not the fact. The word is not the thing. If that becomes very clear, that the word is not the thing, you Mr. Smith is not Mr. Smith, the word is not you, when you say, 'My wife', or 'My husband', that is - you understand? I am glad you understand that at least.	Als iemand je die vraagt stelt: 'Wat is de oorzaak?', zou je daar antwoord op geven? De oorzaak? Of verwacht je dat iemand de oorzaak ervan uitlegt? De uitleg is niet het feit. Toch? Je kan een prachtige afbeelding van een berg schilderen, die in alle musea in de wereld hangt, maar die afbeelding is niet de berg. Het woord 'angst' is geen angst, toch? Maar het woord 'angst' kan angst oproepen. Dus we houden ons niet bezig met de uitleg, met het woord, maar met de diepte en de sterkte van angst. En we proberen er samen achter te komen, niet dat ik het uitleg en jij het accepteert, maar we proberen er samen voor onszelf achter te komen, zodat jij het bent die erachter komt, en het daarom jouw waarheid is, niet de waarheid van een ander. Je kan niet leven met de waarheid van een ander, je kan alleen met waarheid leven. Dus wat is de oorzaak ervan? De oorzaak ervan - ik zal erop ingaan. Is het denken? Is het tijd? Zijn het gedachten? Kijk ernaar. Ik leef - je leeft nu. En het denken zegt: 'Misschien ga ik morgen dood', of 'Misschien raak ik mijn baan kwijt', 'Ik heb mijn geld op de bank staan, maar de bank kan omvallen', 'Ik ben tevreden met mijn vrouw maar zij zou morgen iemand anders kunnen tegenkomen', 'Ik heb een boek gedrukt en ik hoop dat het een groot succes wordt', dat betekent angst. 'Ik wil bekend zijn', wat het meest kinderachtige ter wereld is. 'Ik wil bekend zijn en iemand is al veel bekender dan ik ben'. Dus er is dit denken, oftewel, ik denk dat ik kan verliezen, kan winnen, eenzaam kan worden. Dus denken is één van de factoren van angst, toch? Ik kan goed opschieten met mijn vrienden, met mijn vrouw en mijn kinderen maar ik weet ook, ik heb dit gevoel ervaren van wanhopige eenzaamheid. Ken je dat niet? Een diep gevoel van angstaanjagende eenzaamheid. En ik ben bang. Heb je ooit onderzocht wat eenzaamheid is? Waarom het zijn oorzaak heeft? Weet je dat niet, heb je niet dit gevoel van eenzaamheid? Heb ik het over iets, zeg ik iets abnormaals? Eh? Dan zijn jullie allemaal heiligen. Dus wat is deze eenzaamheid die - begrijpt u, meneer? - die gehechtheid veroorzaakt, vasthoudend aan iets hoe illusoir, hoe verkeerd, hoe zinloos ook. Ik klamp me vast aan mijn vrouw. Ik klamp me vast aan mijn club, aan mijn god, aan mijn ritueel, aan mijn vrienden, omdat wanneer ik loslaat, ik zo vreselijk alleen ben. Ben je ooit op die vraag ingegaan: waarom mensen zo bang zijn voor eenzaamheid? Al leven ze in een groep, ze volgen misschien een goeroe en de rest van al die onzin maar ontdoe ze van al hun versieringen en ze zijn wat ze zijn, eenzaam. Waarom? Waarom zijn ze dat, wat is eenzaamheid? Geen relatie hebben met iets, met de natuur, met een ander, met de vriend of vrouw of de man met wie ik samenwoon, dat is op de een of andere manier weggevallen en ik blijf volledig leeg achter, alleen - waarom? Wat is dit gevoel van totale wanhoop? Ik zal het uitleggen maar de uitleg is niet het feit. Het woord is niet het ding. Als dat heel duidelijk wordt, dat het woord niet het ding is, dat jij, meneer Smith, niet meneer Smith bent, het woord ben jij niet, als je zegt, 'Mijn vrouw', of 'Mijn man', dat is - begrijp je? Ik ben blij dat je dat tenminste begrijpt.
1:02:46	So explanation is not the reality, the truth. So look at it, let's look at it without the word, without the word 'loneliness'. Can you do it? To look at that feeling without using the word 'lonely', or 'despair'. Loneliness comes when all our days are spent in self-centredness. The very activity of self-centredness is producing loneliness - right? Because it is narrowing my whole, or the vast extraordinary existence of life into a small little me. And when one realises that there is that feeling, 'My god, how lonely I am'. And to face it, to be with it completely, not move away from it, then there is a radical change.	Een verklaring is dus niet de realiteit, de waarheid. Dus kijk ernaar, laten we ernaar kijken zonder het woord, zonder het woord 'eenzaamheid'. Kan je dat? Naar het gevoel kijken zonder gebruik van het woord 'eenzaam', of 'wanhoop'. Eenzaamheid komt wanneer al onze dagen worden doorgebracht in egocentrisme. Juist die beweging van egocentrisme zorgt voor eenzaamheid, toch? Omdat het mijn hele zijn vernauwt, of het enorme buitengewone bestaan van leven tot een heel klein ik. En als je dat beseft is er dat gevoel: 'Mijn god, wat ben ik eenzaam', En dat onder ogen zien, er volledig bij blijven niet ervan weggaan, dan is er een radicale verandering.
1:04:08	So we must come back to this question of fear. We said thought is one of the causes of fear, obviously. I am thinking about death because I am an old man, or young, or you see some hearse going by with all the flowers, horses, cars. What a civilised country this is, with all the noise of death. And I see thought is one of the causes of death, one of the causes of fear - right? Do you see this? An obvious fact, right? Right, sirs? And also time is a factor of fear - right? I am afraid what might happen. I am afraid of something I have done which others are using as a blackmail, you follow? I am afraid of that. So time and thought are the root of fear. Time and thought. There is no division between thought and time, thought is time - right?	We moeten dus terugkomen op deze vraag over angst. We zeiden dat denken één van de redenen van angst is, duidelijk. Ik denk over de dood omdat ik een oude man ben, of jong, of je ziet een lijkwagen voorbijrijden met alle bloemen, paarden, auto's. Wat is dit een beschaafd land, met al de geluiden van de dood. En ik zie dat denken één van de oorzaken van de dood is, één van de oorzaken van angst, toch? Zie je dit? Een voor de hand liggend feit, toch? Toch, heren? En ook tijd is een factor van angst, toch? Ik ben bang wat er zou kunnen gebeuren. Ik ben bang voor iets wat ik heb gedaan waarmee anderen me kunnen chanteren, volg je het? Daar ben ik bang voor. Dus tijd en gedachten zijn de wortel van angst. Tijd en gedachten. Er is geen scheiding tussen denken en tijd, denken is tijd, toch?
1:06:07	Now the problem is - I am sorry, I won't use the word 'problem'. The question is: thought is necessary, time is necessary - right? To go from here to there time is necessary. And thought is necessary to drive a car, to take a bus, take the train. Thought is necessary, time is necessary at that level. Right? Now I am saying as thought and time are the root of fear, is thought and time necessary? Vous avez compris? There it is necessary. But psychologically is thought and time necessary? Right? Is it? As long as time and thought, if you think are necessary, in the psychological world, in the world of the self, in the world of psyche, in the world of inside the skin, then you will be perpetually in fear - right? If you perceive that, if there is perception that thought is the root of fear and time, perception, not acceptance, then thought and time are necessary at the physical level, inwardly it is not necessary, therefore you are watching then. You are watching, the brain is actively watching itself every minute to see that thought and time do not enter into its realm. This requires - you understand? - this requires great attention, awareness, so that the brain, which has accumulated fear for centuries, or for one day, that brain sees where it is necessary, where it is not necessary, therefore it is watching like a hawk so that thought and time doesn't enter into the whole process of living. You understand? This is real discipline, this is learning. As we explained the other day, discipline means, the root meaning of that word is disciple, the disciple is one who learns, who is learning all the time, he never says, 'I have learnt' and stays. The brain is watching itself all the time so that it is active, so there is no time for it to move or to change. You have understood something? It is now quarter to twelve, we must stop.	Nu is het probleem - sorry, ik gebruik het woord 'probleem' niet. De vraag is: denken is noodzakelijk, tijd is nodig, toch? Om van hier naar daar te gaan is tijd nodig. En denken is nodig om een auto te besturen, om een bus te pakken, een trein te pakken. Denken is nodig, op dat niveau is tijd nodig. Toch? Nu zeg ik, aangezien denken en tijd de wortel van angst zijn, zijn denken en tijd noodzakelijk? Vous avez compris? Daar is het wel nodig. Maar zijn psychologisch gezien denken en tijd noodzakelijk? Toch? Zijn ze nodig? Zolang je denkt dat tijd en denken nodig zijn in de psychologische wereld, in de wereld van het zelf, in de wereld van de psyche, in de wereld onder de huid, dan zul je voortdurend in angst leven, toch? Als je dat waarneemt, als er de waarneming is dat denken de wortel is van angst en tijd, waarneming, niet acceptatie, dan zijn denken en tijd nodig op fysiek niveau, maar innerlijk gezien is het niet nodig, daarom kijk je dan. Je kijkt ernaar, de hersenen kijken elke minuut actief naar zichzelf. om te zorgen dat denken en tijd niet op dat gebied komen. Dit vereist - begrijp je? - dit vereist veel aandacht, bewustzijn, zodat het brein, dat eeuwenlang angst heeft opgebouwd, of maar één dag, zodat het brein ziet waar het nodig is, waar het niet nodig is, en daarom kijkt het toe als een havik zodat denken en tijd niet binnenkomen in dat hele proces van leven. Begrijp je? Dit is echte discipline, dit is leren. Zoals we onlangs hebben uitgelegd, discipline betekent, de grondbetekenis van dat woord is discipel, de discipel is iemand die leert, die de hele tijd leert, hij zegt nooit: 'Ik heb het geleerd' en laat het daarbij. De hersenen kijken de hele tijd naar zichzelf zodat ze actief zijn, er is dus geen tijd om te bewegen of te veranderen. Heb je er iets van begrepen? Het is nu kwart voor twaalf, we moeten stoppen.
1:10:18	You see, sirs and ladies, our difficulty is, we listen to a lot of things, we know a great deal, we have searched, asked, read, we have sought the advice of others, we have wandered the earth to find out, to find out what it is all about, but we never ask of ourselves, we never demand of ourselves serious, deep questions. We always ask superficial questions. And so we make our life very superficial. But if you asked questions, questions that demand answers from yourself so that you exercise your brain, your feelings, your whole attention is given to that question, then you begin to discover for yourself without being told by anybody, including the speaker. And so when there is freedom from fear you don't want gods, you don't want anything from anybody in the world, then you are really a free man.	Ziet u, dames en heren, onze moeilijkheid is: we luisteren naar veel dingen, we weten veel, we hebben gezocht, gevraagd, gelezen, we hebben het advies van anderen gezocht, we hebben over de aarde gezworven om erachter te komen, om te ontdekken waar het allemaal om gaat, maar we vragen ons nooit af, we stellen onszelf nooit serieuze, diepe vragen. We stellen altijd oppervlakkige vragen. En dus maken we ons leven erg oppervlakkig. Maar als je vragen zou stellen, vragen die van jezelf antwoorden eisen zodat je je hersenen traint, je gevoel, je gehele aandacht gericht is op die vraag, dan begin je het voor jezelf te ontdekken zonder dat iemand het je verteld, inclusief de spreker. En dus als je vrij bent van angst, dan wil je geen goden, dan wil je niets van niemand in de wereld, dan ben je oprecht een vrij man.
1:12:39	May I get up please?	Mag ik opstaan alstublieft?