กฤษณมูรติ - การพบปะเพื่อ ถาม-ตอบ ครั้งที่ 1

Krishnamurti Subtitles

BR79Q1 - การพบปะเพื่อ ถาม-ตอบ ครั้งที่ 1
บร็อกวู้ดพาร์ค สหราชอาณาจักร วันที่
28 สิงหาคม 1979

0:33	มีคำถามประมาณร้อยกว่าคำถาม

0:45	จากคำถามที่ตื้นๆ ผิวเผิน

0:50	ไปถึงคำถามที่ลึกกว่า
	เรียกร้องต้องการยิ่งกว่า

0:58	ผมสงสัยว่า ทำไมเราจึงถามคำถาม

1:04	ไม่ใช่เพราะเราบอกว่า
	จะมีการ ถาม - ตอบ แทนการเสวนา

1:09

1:11	แต่เหตุใดเราจึงถามคำถาม

1:16	และเราคาดหวังคำตอบจากใคร

1:26	ถ้าเราถามคำถามที่ถูกต้อง

1:29	บางทีเราอาจจะได้คำตอบ
	ที่ถูกต้องด้วย

1:36	และมันเป็นเรื่องยากยิ่ง

1:39	ที่จะตอบทั้งร้อยกว่าคำถาม

1:46	ฉะนั้นเราจะเลือกมาบางคำถาม

1:51	บางคำถามอาจจะไม่ได้ตอบ

1:57	เพราะคำถามมีมากมายเกินไป

2:00	และอย่าคิดว่า
	เราเลือกคำถามตามใจผม

2:07	โดยเฉพาะที่ผมจะตอบ
	ได้ง่ายๆ สบายๆ

2:14	เพราะเราจะถามคำถามแบบใดก็ได้
	ที่เราต้องการ

2:19	จะเป็นคำถามส่วนตัว ส่วนรวม
	คำถามที่จริงจังหรือถามเล่น ๆ ก็ได้

2:25	เราได้พูดครอบคลุมถึงพื้นฐาน

2:28	ของปัญหาเหล่านี้ไปแล้ว
	ไม่มากก็น้อย

2:35	เช้านี้ เราจะพยายามตอบบางคำถาม

2:38

2:42	ผมขอเตือนให้คุณระลึกไว้เสมอว่า

2:45

2:52	มันง่ายมากที่จะตอบคำถาม

3:00	แต่การฟังเพื่อค้นหา
	คำตอบที่ถูกต้องด้วยตัวคุณเองนั้น

3:01

3:06	เราต้องสนใจใฝ่รู้

3:09

3:13	ต้องจริงจังอย่างยิ่ง
	ต้องเรียกร้องต้องการอย่างมาก

3:15

3:23	ในการตอบคำถามเหล่านี้

3:27	เราไม่ใช่ผู้ถ่ายทอดประกาศิต
	ของพระผู้เป็นเจ้า

3:30	ไม่ว่าจากมหาวิหารเดลฟี
	หรือจากอินเดีย หรือจากวอชิงตัน

3:32

3:40	หรือบางที่คุณอาจจะชอบ
	ที่มาจากลอนดอนมากกว่า

3:48	โปรดระลึกไว้ว่า

3:50	เราต่างมีส่วนร่วมในปัญหานี้

4:01	คนหนึ่งอาจจะตอบคำถาม

4:07	แต่ในการตอบคำถามนั่นเอง

4:09	บางทีปฏิกริยาในเราแต่ละคน
	อาจจะถูกปลุกเร้าขึ้นมา

4:13

4:17	คุณอาจจะต่อต้าน อาจจะยอมรับ
	หรือไม่ก็ปฏิเสธ

4:19

4:22	หรือคุณบอกว่า
	"ใช่มันอาจจะจริงก็ได้"

4:25	เรากำลังตรวจสอบเข้าไป
	ในคำถามด้วยกัน

4:29	คุณเข้าใจนะ

4:30	ว่าตรวจสอบร่วมกัน
	ฉะนั้นไม่ใช่ผมกำลังตอบ

4:34	ไม่ใช่ผู้พูดตอบ
	ส่วนคุณเพียงแค่ฟัง

4:39	แต่เราจะตอบคำถามด้วยกัน

4:43

4:46	แม้ผู้พูดจะเป็นผู้แสดง
	ด้วยถ้อยคำ

4:50	แต่เราต่างมีส่วนร่วมในปัญหา

4:53	และมีส่วนร่วมกัน ในการค้นหาคำตอบ

4:55

4:59	ผมหวังว่านั่นคงชัดเจน

5:13	เพราะเช้านี้ อากาศแจ่มใส

5:18	ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก
	ในอังกฤษ

5:24	ที่ท้องฟ้าสีฟ้าสวยงาม
	ต้นไม้บนสนามหญ้างดงาม

5:26

5:29	และอากาศที่ตามปรกติ
	ก็สะอาดบริสุทธิ์

5:32	การมาพูดเกี่ยวกับ
	เรื่องจริงจังนั้น ก็ค่อนข้างเกินทน

5:38	แต่คำถามแรกก็คือ

5:41	เป็นไปได้ไหมที่จะเป็นอิสระ
	จากการยึดเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง

5:47	ความเป็นตัวตน มีอยู่จริงหรือ

5:51	นอกจากภาพลักษณ์
	ที่ตนเองสร้างขึ้นแล้ว

5:56	เป็นไปได้หรือ ที่จะเป็นอิสระ
	จากการยึดตนเองเป็นศูนย์กลาง

6:05	มีหรือตัวตนจริงๆ หรือมีแต่มโนภาพ
	ที่ตนเองสร้างขึ้น

6:23	เอาล่ะเริ่มเลยนะครับ

6:37	ผมสงสัยว่า
	ความเป็นตัวตนหมายถึงอะไร

6:43	ถ้าถามเราแต่ละคน
	เพื่อให้อธิบายถึงคำคำนั้น

6:49	ว่าตัวตน อัตตา บุคคลิกภาพ
	ศูนย์กลาง

6:52

6:55

6:58

7:00	หรือพื้นฐาน ที่เรากระทำ
	ที่เราคิด

7:04

7:06	ที่เรารู้สึก เราแต่ละคน
	จะชัดเจนไหม

7:09

7:15	ไม่ใช่ชัดในระดับแนวคิด
	ที่เป็นถ้อยคำเท่านั้น

7:18	แต่ชัดเจนในความเป็นจริง
	ว่าตัวตนคืออะไร

7:28	ถ้าคุณถามใครบางคน
	ว่าความเป็นตัวตนคืออะไร

7:32	เขาก็จะบอกว่า"มันคือประสาทสัมผัส
	ของฉัน ความรู้สึกของฉัน

7:37

7:39	จินตนาการของฉัน
	ความต้องการที่ฉันใฝ่ฝัน

7:41

7:46	ความรู้สึกว่าฉันมีบ้าน
	มีสิ่งที่ได้ครอบครอง

7:49

7:52	มีสามี มีภรรยา คุณสมบัติของฉัน
	การดิ้นรนต่อสู้ของฉัน

7:56

7:58	ความสำเร็จของฉัน
	ความทะเยอทะยานของฉัน และอื่นๆ

8:02	อีกทั้งความปรารถนา ความไม่เป็นสุข
	ของฉัน ความปลื้มปิติของฉัน

8:06

8:09

8:12	ทั้งหมดนี้คือความเป็นตัวตน

8:16	นั่นคุณเห็นด้วยไหม

8:19	คุณอาจจะเพิ่มคำอื่นๆเข้าไปอีก

8:24	แต่เนื้อแท้ของมัน ก็คือ
	ศูนย์กลางนี้ คือความเป็น "ฉัน"

8:27

8:32	บ้านของฉัน ครอบครัวของฉัน
	ภรรยาของฉัน ลูกๆของฉัน

8:34

8:37	เงินในธนาคารของฉัน แรงกระตุ้น
	ของฉัน "ฉันอยากจะทำสิ่งนี้"

8:39

8:41

8:43	"ฉันรู้สึกมีแรงผลักให้ไปอินเดีย
	เพื่อค้นหาสัจจธรรม"

8:47

8:49	และอื่นๆ และอื่นๆ อีกเป็นต้น

8:53	เราเห็นด้วยกับคำอธิบายนั้นไหม

8:55

8:58	ว่านั่นคือ
	สิ่งที่เราเรียกว่าตัวตน

9:03	ไม่ใช่แค่ถ้อยคำที่บรรยายเท่านั้น

9:07	แต่ความรู้สึกถึงความเป็น "ฉัน"
	และความเป็น "คุณ"

9:14	"พวกเรา" และ "พวกเขา" ใช่ไหม

9:15

9:21	ซึ่งทั้งหมดในนั้น
	รวมถึงความเป็นชาติ

9:26	จารีตของครอบครัว
	ชื่อ รูปลักษณ์

9:29

9:32	ความสัมพันธ์ของ กายและจิต
	อันเป็นที่มาของทัศนคติ

9:39	และความสามารถในทางปัญญาความคิด

9:46	ความอยากที่จะมีความชัดเจน
	ยิ่งๆขึ้น และอื่นๆ

9:50

9:52	ความเป็น "ฉัน" และ "คุณ"
	"พวกเรา"และ "พวกเขา" ใช่ไหม

9:55

10:01	และการกระทำทั้งปวง
	มาจากศูนย์กลางนี้ - ใช่ไหม

10:04

10:09

10:11	ความมุ่งหวังทั้งหมด
	ความทะเยอทะยานทั้งหมดของเรา

10:14	การทะเลาะเบาะแว้ง การไม่เห็น
	พ้องกันของเรา ความคิดเห็นเของเรา

10:18	การตัดสินใจและประสบการณ์
	รวมศูนย์อยู่ในความเป็นตัวตน ใช่ไหม

10:27	เราค้นต่อไปนะครับ

10:29	ตั้งแต่ต้น จนถึงตอนนี้
	เรายังร่วมอยู่ด้วยกัน ใช่ไหม

10:33	ไม่เพียงความเป็นตัวตน
	ในระดับที่รู้สึกได้เท่านั้น

10:40	ที่กระทำออกไปภายนอก

10:43	แต่ในระดับลึก ในจิตสำนึกด้วย

10:49	ซึ่งยังไม่เปิดเผย
	ยังไม่ปรากฏชัด - ใช่ไหม

10:54

10:55	ทั้งหมดนี้คือความเป็น "ฉัน"
	คือ "ฉัน" คืออัตตา คือบุคคล

10:59

11:02	คือระดับต่างๆ ของจิตสำนึก
	ทั้งหมดนั้น คือความเป็นฉัน

11:07	ใช่หรือเปล่า

11:10	ผู้ถาม ถามว่า

11:13	เป็นไปได้ไหม ที่จะเป็นอิสระ
	จากศูนย์กลางนี้ - ใช่ไหม

11:19

11:21	เพราะอะไร เราจึงต้องการเป็นอิสระ
	จากศูนย์กลางนี้

11:28	มันเป็นเพราะศูนย์กลางนี้
	คือสาเหตุของการแบ่งแยก ใช่ไหม

11:31

11:36	แบ่งแยกเป็นฉันและคุณ

11:39	เป็นประเทศของฉัน และประเทศของคุณ
	ความเชื่อของฉัน และของคุณ

11:42

11:45	พระเจ้าของฉัน และพระเจ้าของคุณ
	และอื่นๆ ทำนองนั้น

11:49	ที่ใดมีการแบ่งแยก
	จะต้องมีความขัดแย้ง ใช่ไหม

11:53

11:56

11:59	เราค้าหาต่อไป ได้ไหม

12:02	นั่นคือเมื่อ "ฉัน" เป็นปัจจัย
	ที่สามารถเคลื่อนไหวได้เอง

12:05

12:09	ซึ่งคือความเป็น "ฉัน"
	ทำงานอยู่ตลอดเวลา ในตัวคุณ

12:14	และในตัวฉัน ก็เช่นกัน

12:18	ต่างกันเพียง ที่ชื่อ ที่สีผิว

12:20	มีการงานต่างกัน
	อยู่ในสถานะที่ต่างกัน

12:25	ลำดับชั้นในโครงสร้าง
	ทางสังคมต่างกัน

12:27	คุณเป็นท่านลอร์ด เป็นนั่นเป็นนี่
	ส่วนคนอื่น เป็นคนรับใช้ของคุณ

12:32	มันก็ยังเป็น ฉัน เหมือนเดิม
	ฉันที่แยกตัวมันออกเป็นส่วนต่างๆ

12:35

12:39	ทางสังคม ทางเศรษฐศาสตร์ ทางศาสนา

12:46	ผมคิดว่านั่นชัดเจนแล้ว

12:52	และเราตระหนักว่า

12:54	ที่ใดมีการแบ่งแยก
	จะต้องมีความขัดแย้ง

13:00	ดังเช่น ฮินดูและมุสลิม
	ยิวและอาหรับ

13:05

13:09	อเมริกันและอังกฤษ
	อังกฤษและฝรั่งเศส

13:11

13:13	ฝรั่งเศสและเยอรมัน
	เยอรมันและอื่นๆ เป็นต้น

13:15

13:19	ในโลกของความเป็นจริงนั้น
	เราเห็นได้ชัด

13:27	และการแบ่งแยกนี้ ทำให้เกิดสงคราม
	ขึ้นในโลกอย่างมโหฬาร

13:33	ผู้คนทุกข์ทรมานแสนสาหัส
	จากความโหดร้าย ความรุนแรงนี้

13:36

13:41	ตัวตนเข้ายึดเป็นหนึ่งเดียว
	กับอุดมการณ์

13:47	อุดมการณ์ที่สูงส่ง
	หรือไม่สูงส่งก็ตาม

13:51	แล้วต่อสู้กันเพื่ออุดมการณ์นั้น

13:55	แต่นั่นก็ยังคง
	เป็นการกระทำจากตัวตน

14:01

14:04	เช่นเดียวกับผู้คนที่เดินทาง
	ไปอินเดีย

14:09	ผมไม่ทราบว่าเพราะอะไร
	แต่พวกเขาพยายามที่จะแสวงหา

14:12	สิ่งที่เกี่ยวกับจิตวิญญาณ
	เขาสวมใส่เสื้อสีสันต่างๆ

14:15

14:20	แล้วบอกว่า "ฉันจะค้นหาภาวะ
	ทางจิตวิญญาณที่นั่น"

14:23

14:25	เขาเพียงแต่เปลี่ยนลักษณะ ที่ปรากฏ
	ภายนอก เปลี่ยนเสื่อผ้าอาภรณ์

14:29	แต่แท้จริงแล้ว
	พวกเขาก็คือ ความเป็น "ฉัน"

14:32	ซึ่งยังทำงานอยู่ตลอดเวลา
	นั่นเอง

14:36	"ฉัน" ที่ดิ้นรน ที่บากบั่นพยายาม
	ที่ไขว่คว้าจับฉวย ที่ปฏิเสธ

14:39

14:41	ที่ผูกพันอยู่อย่างลึกล้ำ
	ฝังลึกติดอยู่ในประสบการณ์ของตน

14:47

14:50	แนวคิดของตน ความคิดเห็นของตน
	ความปรารถนาแห่งตน

14:53

14:56	ใช่ไหม

15:00	และในแต่ละวัน ที่เรามีชีวิตอยู่
	เราจะสังเกตเห็นว่า ศูนย์กลางนี้

15:03

15:06	ความเป็นฉันนี้ เป็นแก่นแท้
	ของความยุ่งยากทั้งปวง

15:11	รวมทั้งความสุขเพลิดเพลิน
	ความกลัว ความทุกข์โศกทั้งหลาย

15:14

15:16

15:18	ดังนั้นมันจึงพูดว่า "แล้วฉัน
	จะกำจัดศูนย์กลางนี้ ได้อย่างไร"

15:21	ตรงนี้ชัดเจนไหม

15:23	เราขยายความมันได้อีก
	แต่นั่น คือเนื้อแท้ของมัน

15:27	มีคำถามมากมายเกินไป

15:31	แต่คำถามนี้ ผู้ถามถามว่า
	เป็นไปได้ไหม

15:35	ที่จะเป็นอิสระจริงๆ

15:39	เป็นอิสระอย่างสิ้นเชิง ไม่ใช่
	บางส่วน ซึ่งเป็นเรื่องค่อนข้างง่าย

15:41

15:44	เราอาจจะเป็นคน
	ไม่ค่อยเห็นแก่ตัวมาก

15:47	อาจจะเป็นห่วงเป็นใย
	ในสวัสดิภาพของสังคม

15:51	หรือห่วงคนอื่นๆ และอื่นๆอีก

15:53	แต่ศูนย์กลาง ก็ยังคงอยู่ที่นั่น
	เสียดแทงโหดร้าย

15:57

16:00	พวกคุณก็รู้ดีอยู่

16:04	ดังนั้น เป็นไปได้ไหม
	ที่จะเป็นอิสระจากศูนย์กลางนั้น

16:13	ประการแรกที่สุดคือ

16:17	ยิ่งใช้ความพยายาม ที่จะเป็นอิสระ
	จากศูนย์กลางมากเท่าใด

16:22

16:26	โปรดฟังนะครับ

16:29	ยิ่งเราพยายาม
	ที่จะเป็นอิสระ จากศูนย์กลาง

16:31

16:33	ความพยายามนั่นเอง
	ยิ่งทำให้ตัวตน เข้มแข็งขึ้น

16:40

16:43	เหมือนอย่างผู้คน ที่หนีออกไป
	อยู่กับการทำสมาธิ

16:46	สมาธิประเภทต่างๆ

16:50	พยายามที่จะบังคับ
	ยัดเยียดอะไรบางอย่าง ให้แก่ตัวตน

16:55	และ "ฉัน" นั้นจึงจับฉวย
	แล้วยึดอยู่กับการทำสมาธิเช่นนั้น

17:01

17:03	แล้วบอกว่า "ฉันบรรลุแล้ว"
	แต่ศูนย์กลางนั้น ยังคงอยู่

17:06

17:09	ใช่ไหม

17:11	ดังนั้นอันดับแรก โปรดเข้าใจด้วยว่า
	ถ้ามันเป็นไปได้

17:17	ที่จะเป็นอิสระ
	จะต้องไม่มีการใช้ความพยายาม

17:24	ใช่ไหม

17:26	ซึ่งไม่ได้หมายถึง การทำตามใจชอบ

17:31	นั่นชัดเจน หรือเปล่า

17:34	ไม่ชัดหรือ

17:36	ถ้าหาก เราไม่ไช้ความพยายามแล้ว
	เราก็จะทำ อย่างที่เราชอบทำ

17:40	ซึ่งก็ยังคง
	เป็นการเคลื่อนไหวของตัวตน

17:45	ไม่ว่าคุณจะห่มจีวร
	สีเหลือง หรือสีม่วง

17:47	หรือเข้าไปอยู่ ในวัดวา
	มันก็ยังคงเป็นตัวตน

17:50

17:53	ที่เข้าไปยึด แล้วทำตัว
	เป็นหนึ่งเดียว กับอุดมคติ

17:55	แล้วแสวงหา ไปตามอุดมคตินั้น
	โดยใช้ความพยายามอย่างยิ่ง

18:00	แต่การเคลื่อนไหวนั้น
	ก็ยังมาจากศูนย์กลาง

18:06	ผมไม่แน่ใจ ว่านั่นชัดเจนแล้วยัง

18:09	ฉะนั้น แล้วเราจะทำอย่างไรกัน

18:13	ถ้าคุณไม่ใช้ความพยายาม

18:16	เพราะคุณเห็นความจริง
	ของการพยายาม

18:18	ว่ายิ่งคุณใช้ความพยายาม
	มากเท่าใด

18:21	ความทุกข์ทรมาน จากความยากลำบาก
	ของตัวตนก็ยิ่งมากขึ้น

18:28	ตัวตนนั่นเอง ที่พยายาม
	เพื่อจะเป็นอิสระ จากตัวมันเอง

18:34	เพราะฉะนั้น มันยังคงเกี่ยวข้อง
	วนเวียนอยู่ในตัวมันเอง

18:40	โดยที่จินตนาการเอาเอง ว่ามัน
	จะเป็นอิสระ เป็นอย่างนี้อย่างนั้น

18:42

18:45	ทว่า มันก็ยังคงเป็นบทบาท
	ของศูนย์กลาง ของความเป็นฉันนั่นเอง

18:52	แล้วเราจะทำอย่างไรดี

18:59	ก่อนที่เราจะพิจารณาตรงนั้น

19:01	ความเป็นตัวตนมีอยู่จริงหรือ

19:05	นอกจากตัวตน ที่สร้างขึ้นโดย
	ความคิด ที่มาพร้อมกับมโนภาพของมัน

19:11	ผู้ถาม ถามว่า

19:14	ตัวตนมีอยู่จริงหรือ

19:17	ผู้คนมากมาย รู้สึกว่ามีจริง

19:26	ชาวฮินดูบอกว่า

19:29	มีตัวตนสูงสุด ซึ่งคืออาตมัน

19:32

19:39	และเราก็จินตนาการด้วยว่า

19:42	มีตัวตนที่แท้จริง
	นอกเหนือจากความเป็นฉัน

19:49	ผมมั่นใจว่า พวกคุณทุกคน
	รู้สึกว่า มีอะไรบางอย่างอีก

19:54	ที่นอกเหนือ
	ไปจากความเป็นฉันนี้

19:58	ซึ่งเรียกว่า ตัวตนที่สูงส่งกว่า

20:01	ตัวตนที่ประเสริฐบริสุทธิ์
	หรือ ตัวตนที่สูงสุด

20:04

20:08	ในทันทีที่เราใช้คำว่า "ตัวตน"

20:13	หรือใช้คำใดๆ เพื่อพรรณา
	ถึงสิ่งซึ่งเหนือพ้นไปจากตัวตน

20:16

20:19	จากความเป็น "ฉัน"
	มันก็ยังคง เป็นตัวตนนั่นเอง

20:29	สิ่งแรกที่ต้องตระหนักคือ

20:32	เป็นไปได้หรือไม่
	ที่จะเป็นอิสระจากตัวตน

20:36	โดยไม่กลายเป็นพืชผักไป

20:39	โดยไม่กลายเป็นคนขาดสติไป

20:43	หรือค่อนไปทางวิปลาส หรืออื่นๆ
	เป็นไปได้ไหม

20:48

20:52	ซึ่งนั่นหมายถึงอะไร

20:54	หมายถึง เป็นไปได้ไหมที่จะเป็นอิสระ
	จากความผูกพัน อย่างสิ้นเชิง

20:56

21:01	ความผูกพันเป็นลักษณะอย่างหนึ่ง

21:03	เป็นคุณสมบัติอย่างหนึ่งของตัวตน
	ใช่ไหมครับ

21:07

21:09	ผมผูกพัน กับกิตติศัพท์ของผม

21:16	ผมผูกพัน กับชื่อเสียงของผม

21:20	ผมผูกพัน กับประสบการณ์ของผม

21:24	ผมยึดติด กับสิ่งที่ผมได้พูดไป
	และอื่นๆ

21:29

21:30	ดังนั้นเป็นไปได้ไหม ที่จะเป็นอิสระ
	จากการยึดติด การผูกพันทั้งปวง

21:34

21:39	ค้นหาให้ได้ครับคุณ

21:44	ถ้าคุณต้องการจริงๆ ที่จะเป็นอิสระ
	จากตัวตน ต้องไม่มีความผูกพัน

21:49

21:55	ซึ่งไม่ได้หมายถึง
	คุณไม่เกี่ยวข้อง

21:59	ไม่ยินดียินร้าย
	ไม่เห็นอกเห็นใจ

22:05	หรือคุณปิดกั้น แยกตนเองออกไป

22:08	ซึ่งก็ยังเป็น อีกลักษณะหนึ่ง
	ของความเป็นตัวตน

22:11	คุณเข้าใจหรือเปล่า

22:13	ก่อนหน้านี้ ตัวตนมันผูกพัน
	ตอนนี้มันบอกว่า "ฉันจะไม่ผูกพัน"

22:15

22:18	มันก็ยังเป็นการเคลื่อนไหว ของตัวตน

22:25	ดังนั้น ถ้าบุคคลคนหนึ่ง
	รู้สึกจริงจัง

22:30	รู้สึกเป็นห่วงเป็นใยจริงๆ
	เพราะโลก แยกออกเป็นเสี่ยงๆ

22:33

22:38	แยกออกเป็น "ฉัน" และ "คุณ"
	"พวกเรา" และ "พวกเขา"

22:42

22:43	พวกเราเป็นอังกฤษ และพวกเขา
	เป็นฝรั่งเศส หรือว่า ไอริสดีกว่า

22:49

22:56	แยกเป็น คนดำ คนขาว และน้ำตาล

23:04	ดังนั้น เป็นได้ไหม
	โดยที่ปราศจากความพยายาม

23:09	ที่จะเป็นอิสระ จากการผูกพัน
	กับภรรยา กับลูกๆ ของคุณ

23:12

23:17	กับชื่อของคุณ

23:20	คุณไม่อาจที่จะวางเฉย
	กับเงินในธนาคารของคุณ

23:24	ถ้าคุณมีบัญชี
	ธนาคารก็จะได้ผลประโยชน์

23:27

23:31	แต่การไม่ผูกพัน
	- คุณรู้ไหมว่าหมายถึงอะไร

23:35	หมายถึง การไม่เข้าไปยึด
	เป็นหนึ่งเดียวกับอะไรทั้งสิ้น

23:39	ไม่ยึดประเทศของคุณ
	พระเจ้าของคุณ ไม่มีอะไรทั้งสิ้น

23:52	ฉะนั้น เมื่อคุณไม่ผูกพันจริงๆ
	จากส่วนลึกยิ่ง

23:58	ไม่ผูกพันจริงๆ จากพื้นฐาน

24:04	จากความรู้สึกล้ำลึก ของการ
	ไม่ผูกพัน ความรับผิดชอบจึงเกิดขึ้น

24:10

24:16	ไม่ใช่รับผิดชอบต่อภรรยา
	ต่อลูกๆ ของคุณ

24:19	ต่อหลานๆ หญิงชายของคุณ
	แต่เป็นความรู้สึกรับผิดชอบ

24:21

24:26	ถูกไหม คุณจะทำอย่างนั้นไหม

24:32	นั่นคือคำถาม

24:35	เราพูดกันได้ไม่จบสิ้น

24:40	ใช้คำพูดต่าง ๆ กันไป

24:44	แต่เมื่อมาถึงบททดสอบ
	มาถึงการกระทำ

24:50	ดูเหมือนเราจะไม่ต้องการอย่างนั้น

24:57	เราชอบที่จะดำเนินไป
	อย่างที่เราเป็นอยู่

24:59

25:03	อาจจะดัดแปลงบ้างเล็กน้อย
	แต่ก็คงอยู่ต่อไป ในสภาพนั้น

25:08	ในการทะเลาะวิวาทของเรา

25:11	คุณก็รู้ดีถึงสิ่งทั้งหลาย
	ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในโลก

25:16	การที่จะเป็นอิสระ
	จากประสบการณ์ของคุณ

25:21

25:24	จากความรู้ของคุณเอง

25:29	จากการรับรู้ ที่สั่งสมมาของคุณ

25:35	คุณเข้าใจทั้งหมดนี้ไหม

25:46	ดังนั้นมันเป็นไปได้ ถ้าคุณลงมือทำ

25:54	และมันไม่ได้ใช้เวลา

25:59	นั่นเป็นข้อแก้ตัว ที่ว่าเรา
	ต้องใช้เวลา เพื่อจะเป็นอิสระ

26:01

26:04	เมื่อคุณเห็น ว่าปัจจัยสำคัญ
	อย่างหนึ่งของตัวตน

26:10	คือความผูกพัน และคุณเห็น
	ว่ามันก่อให้เกิดอะไร ขึ้นในโลก

26:12	และมันทำให้เกิดอะไรขึ้น
	ในความสัมพันธ์ของคุณ กับคนอื่น

26:18	มีการแบ่งแยก และอื่นๆ
	ในที่สุดก็ทะเลาะเบาะแว้งกัน

26:21	หย่าร้างกัน รวมทั้งความน่าเกลียด
	ทั้งปวง ในความสัมพันธ์

26:26	ถ้าหากคุณมองเห็นความจริง
	ของความผูกพัน

26:29	ความจริงนั้น
	ก็เป็นจริงสำหรับคุณ

26:35	จากนั้น คุณก็เป็นอิสระจากมัน

26:39	การหยั่งเห็นของคุณนั่นเอง
	ที่ปลดปล่อยคุณเป็นอิสระ

26:43	คุณจะทำไหม

27:01	คำถามพวกนี้ พิกลที่สุดที่ถามว่า

27:06	การฝึกโยคะ

27:09	อย่างที่ทำกัน
	ในยุโรปและอเมริกา

27:13	จะช่วยปลุกให้ตื่น
	ในทางจิตวิญญาณไหม

27:17	เป็นจริงไหมที่ว่า โยคะ
	จะปลุกพลังในระดับลึกให้ตื่นขึ้น

27:23	พลังที่เรียกว่า กุณฑาลินี

27:29	จะให้ผมอ่านอีกครั้งไหม

27:33	หรือไม่จำเป็น

27:35	ผู้ฟัง : ไม่จำเป็นครับ K: ดีครับ

27:43	จากสิ่งที่ลึกซึ้ง
	มาถึงสิ่งที่เหลือเชื่อ

27:56	สิ่งที่เรียกกันว่าโยคะ

28:01	ทางตะวันตก และบางส่วน
	ทางตะวันออก คืออินเดีย

28:07	คิดกันขึ้นมา เมื่อประมาณ
	ศตวรรษที่ 17 และ 18

28:14	เป็นการบริหาร ม่เพียงเพื่อ
	ให้มีร่างกายที่ดี

28:16

28:21	ร่างกายที่มีสุขภาวะ
	โดยการบังคับ คุณเข้าใจไหม

28:23

28:25	ด้วยระเบียบวินัย ด้วยการควบคุม

28:30	เพื่อที่จะปลุก สิ่งที่เรียกว่า
	พลังในระดับสูงกว่า

28:36	ได้เกิดขึ้นในศตวรรษที่ 17, 18

28:44	โยคะที่แท้จริง ซึ่งเรียกว่า
	ราชาโยคะนั้น เป็นโยคะขั้นสูงสุด

28:49

28:56	เป็นการดำเนินชีวิต
	ทางศีลธรรมอันสูงส่ง

29:02	ไม่ใช่ศีลธรรม
	ตามสถานการณ์แวดล้อม ตามวัฒนธรรม

29:06	แต่เป็นชีวิตที่ดำเนินอยู่
	ในศีลธรรม จรรยาอันแท้จริง

29:09

29:15	ชีวิตที่ไม่ทำร้าย ไม่ดื่ม
	ไม่ทำให้ตนเองเสพติด

29:19	นอนพอเหมาะ กินอาหารพอดี

29:23	คิดได้กระจ่างชัด และกระทำ
	อย่างมีคุณธรรม ทำในสิ่งที่ถูกต้อง

29:26

29:30

29:32	ผมจะไม่เข้าไป ในเรื่องนั้น
	ว่าอะไรถูก อะไรผิด

29:37	เท่าที่ผมเข้าใจ
	จากการที่ได้สนทนา

29:40	กับผู้รู้ ผู้เชี่ยวชาญ
	ที่มีชื่อเสียง หลายๆ ท่าน

29:44	เขาไม่เคยกล่าวถึง
	การบริหารร่างกาย

29:48	พวกเขาบอกว่า ออกกำลังกายปกติ
	เดิน ว่ายน้ำ หรืออื่นๆ

29:55	แต่สิ่งที่พวกเขาเน้นว่าสำคัญ
	คือ ชีวิตทางศีลธรรม

30:03	มีจิตซึ่งว่องไว

30:16	แต่โยคะสมัยใหม่

30:18	ซึ่งคุณก็รู้ความหมาย
	ของคำคำนั้นดี คุณอาจจะรู้

30:26	ผมก็เคยคุยกับผู้เชี่ยวชาญ
	หลายคนด้วยกัน

30:28	จริงๆ แล้วมันไม่ได้หมายความถึง
	การเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน

30:32	ความหมายของคำว่า โยคะ
	คือการเชื่อมเข้าด้วยกัน

30:37	เชื่อมสิ่งที่สูงกว่า
	เข้ากับ สิ่งที่ต่ำกว่า

30:40	หรือสิ่งที่ต่ำกว่า
	กับสิ่งที่สูงกว่า

30:43	คุณเข้าใจหรือเปล่า

30:48	แต่โยคะสมัยใหม่

30:53	ผมไม่ทราบว่า ทำไมผมจึงพูด
	เกี่ยวกับเรื่องไร้สาระเหล่านี้!

31:01	ผมไม่ทราบว่า
	ทำไมพวกเขา จึงเรียกว่าโยคะ

31:03	มันควรจะเรียกแค่ว่า
	การบริหารกาย

31:06	แต่นั่น มันไม่ดึงดูดใจคุณ

31:16	คุณต้องจ่ายเงิน เพื่อเรียนโยคะ

31:21	เพื่อจะหายใจให้ถูกต้อง และอื่นๆ

31:27	คุณสามารถที่จะฝึกโยคะ

31:29	ที่จะการออกกำลังกายแบบต่าง ๆ

31:34	ผู้พูดได้ฝึกทำมาบ้างหลายปีแล้ว

31:39	มีผู้เชี่ยวชาญมาสอนให้
	โชคดีที่เขาไม่คิดเงิน

31:43

31:49	เพราะพวกเขาคิดว่า
	ผู้พูดก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้วย !

31:59	ขอโทษ ! (หัวเราะ)

32:04	แต่ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ
	ในไม่ช้า เขาก็ทิ้งผมไป

32:07

32:20	หรือผมทิ้งพวกเขา
	หรือใครทิ้งใครก็ตาม

32:35

32:39	คุณครับ คุณสามารถฝึกโยคะชนิดนี้
	ไปจนชั่วชีวิตคุณ

32:43	แต่คุณไม่อาจปลุกการหยั่งรู้
	ทางจิตวิญญาณให้ตื่นขึ้น

32:49	ทั้งการตื่นขึ้นของพลังงาน
	ที่สูงส่งกว่า ก็ไม่เกิดขึ้นด้วย

32:51

32:56	คุณทราบไหม ทางตะวันออก
	มีคำเรียกสภาวะนี้ว่า กุณฑาลินี

33:02	พวกคุณบางคน อาจจะเคยอ่าน
	แล้วหลงติดอยู่ในคำนั้น

33:05

33:09	ทว่าผู้คนส่วนใหญ่
	เท่าที่ผมได้สนทนาด้วย

33:14	ผู้ที่ได้สืบค้น พิจารณาเรื่องนี้
	มาแล้วอย่างลึกซึ้ง

33:18	พวกเขามักอ้าง
	คำพูดของคนอื่นเสมอ

33:24	อ้างอิงไปยังผู้ที่เป็นต้นตอ
	ของปัญหา - ขออภัยครับ

33:30

33:43	และโปรดเชื่อเถอะ
	ไม่มีใคร ในคนพวกนั้น

33:48	ไม่มีใครสักคน
	ที่ได้ปลุกพลังงานนี้ ให้ตื่นขึ้น

33:53	พวกเขาพูดถึงมัน

33:57	พวกเขารู้สึกถึงประสบการณ์บางอย่าง
	ซึ่งเขาให้ชื่อนี้

33:59

34:04	ผมได้สนทนาถกกับพวกเขา
	อย่างจริงๆจังๆ

34:11	และสิ่งที่พวกเขา
	ต่างพากันพูดถึงนั้น

34:14	เป็นการทำให้พลังงานเพิ่มขึ้น
	แบบหนึ่ง เพื่อก่อปัญหามากยิ่งขึ้น

34:20	ผมหมายความตามที่พูดจริงๆ

34:24	โดยการกินอาหารที่ถูกต้อง
	โดยการควบคุม

34:27	โดยการหายใจอย่างเหมาะสม
	และอีกมากมาย

34:30	คุณก็จะมีพลังงานเพิ่มขึ้น
	โดยธรรมชาติ

34:34	แล้วนั่น ทำให้คุณรู้สึกว่า
	คุณเหนือกว่าคนอื่น

34:38	และคุณหลุดพ้นแล้ว และนั่นนี่

34:40	แต่มีลักษณะที่แตกต่างออกไป

34:44	ผมจะไม่พูดถึง ไม่แตะต้องเรื่องนั้น
	เพราะพวกคุณ

34:47	กระตือรือร้น อยากรู้กันเหลือเกิน

34:54	สภาวะนั้น จะเกิดขึ้นได้
	ก็ต่อเมื่อไม่มีตัวตนเท่านั้น

35:04	จากนั้น จะมีพลังงาน
	ชนิดที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง

35:10	ที่จะรักษาจิตใจให้สดใหม่
	เยาว์วัย มีชีวิตชีวา

35:17	และนั่นจะเกิดขึ้นได้
	ก็ต่อเมื่อปราศจาก

35:22	ความรู้สึกของความเป็นตัวตน
	อย่างแท้จริง ใช่ไหม

35:26	เรื่องนั้นชัดเจน

35:29	เพราะตัวตน ความเป็น "ฉัน"
	หรือศูนย์กลางนี้

35:39	อยู่ในความขัดแย้งเสมอไป ใช่ไหม

35:42

35:44	มันทั้งต้องการ และไม่ต้องการ
	จึงก่อให้เกิดภาวะตรงข้าม

35:49	เกิดความอยาก ที่สวนทางกัน
	จึงมีการดิ้นรนต่อสู้ ไม่หยุดหย่อน

35:51

35:59	ตราบเท่าที่การดิ้นรนต่อสู้
	ยังคงอยู่

36:02	เห็นได้ชัดว่า
	ย่อมมีการสูญเสียพลังงาน

36:08	เมื่อไม่มีการดิ้นรนต่อสู้

36:10	จะมีพลังงาน ชนิดที่ต่างออกไป
	โดยสิ้นเชิงเกิดขึ้น

36:15	ใช่ไหม

36:22	มีเรื่องเล่าถึงชายคนหนึ่ง

36:25	เขาเป็นนักปรัชญา
	หรือสังฆราชา

36:30	เขาเป็นครูที่มีชื่อเสียง

36:33	มีศิษย์คนหนึ่งมาหาเขา

36:36	แล้วพูดว่า "อาจารย์ช่วยสอน
	การทำสมาธิให้ผมด้วยเถิด"

36:41	แล้วศิษย์ผู้นั้นก็นั่งลง
	ในท่าสมาธิที่ถูกต้อง

36:46	แล้วก็ปิดตาลง
	แล้วเริ่มหายใจเข้าออกลึกๆ

36:48

36:53	พยายามที่จะสัมผัสเครือข่าย
	และคลื่นพลัง

36:57	ในระดับที่สูงขึ้นไป
	หรืออะไรทำนองนั้น

37:00	แล้วอาจารย์ก็เก็บก้อนหินมา2 ก้อน

37:03	เอามาถูกัน แล้วก็ถูมันไปเรื่อย

37:08	เมื่อผู้เป็นศิษย์ลืมตาขึ้น
	เขาก็ถามว่า

37:12	อาจารย์ครับ ท่านกำลังทำอะไรอยู่"

37:15	เขาตอบว่า
	"ฉันกำลังพยายามจะฝนหินเหล่านี้

37:20	ให้เป็นกระจก
	แล้วฉันจะได้ส่องมอง ตัวฉันเอง"

37:23

37:25	ฝ่ายศิษย์ก็พูดว่า
	"อาจารย์ครับ ท่านทำไม่ได้หรอก"

37:30	อาจารย์จึงบอกว่า
	"ก็เช่นเดียวกันแหละเพื่อนเอ๋ย"

37:32	แม้เธอจะนั่งอย่างนั้น
	และหายใจอย่างนั้นไปตลอด

37:35	แต่เธอไม่มีวันที่จะ.
	พวกคุณเข้าใจแล้วนะ

37:46	มนุษย์เราจะมีความมั่นคงปลอดภัย
	อันแท้จริงในชีวิตนี้ได้ไหม

37:53	ความมั่นคงปลอดภัยอย่างแท้จริง
	ในชีวิต

37:58	ของชายและหญิง จะเกิดขึ้นได้ไหม

38:07	นี่เป็นคำถามที่จริงจังอย่างยิ่ง

38:11	เพราะเราทุกคน ล้วนต้องการ
	ความมั่นคงปลอดภัย

38:15	ทั้งทางกายภาพ และโดยหลักแล้ว
	เป็นความมั่นคงปลอดภัยทางจิตใจ

38:18

38:23	ถ้าหากคุณรู้สึกมั่นคงทางจิตใจ

38:28	รู้สึกแน่นอนใจแล้ว คุณอาจจะ
	ไม่พะวงกับความมั่นคงทางกายภาพ

38:30

38:33

38:42	การแสวงหา
	ความมั่นคงปลอดภัยทางจิตใจ

38:47	โปรดติดตามตรงนี้ดีๆ
	การแสวงหาความมั่นคงทางจิตใจ

38:49

38:53	เป็นอุปสรรคขัดขวาง
	ความมั่นคงปลอดภัยทางกายภาพ

39:01	เราจะพิจารณาเรื่องนี้

39:05	ผู้ถาม ถามว่า

39:06	ความมั่นคงปลอดภัยที่แท้จริง
	สำหรับเรา สำหรับมนุษย์ มีอยู่หรือ

39:11

39:13	เราจะตอบคำถามนั้นตอนจบ
	แต่ขอให้ติดตามไปทุกขั้นตอน

39:16

39:26	เราต้องมีความมั่นคงปลอดภัย ใช่ไหม

39:29

39:31	เหมือนกับเด็ก
	ที่ยึดแม่เอาไว้แน่น

39:37	เด็กต้องรู้สึกมั่นคงปลอดภัย
	มิฉะนั้นจะมีความผิดปรกติเกิดขึ้น

39:41

39:44	มีการค้นพบว่า

39:45	ถ้าหากแม่และพ่อ

39:48	ไม่ได้ให้ความเอาใจใส่
	แก่ทารกอย่างเพียงพอ

39:50	ไม่ได้ให้ความรักพอเพียง
	หรืออื่นๆ มันจะมีผลกระทบต่อสมอง

39:52

39:54	ต่อระบบประสาทของทารก
	และเด็กเล็กๆ

39:58	ฉะนั้นเด็กต้องมี
	ความรู้สึกมั่นคงปลอดภัย

40:04	มีความมั่นคงปลอดภัยทางกาย

40:11	แต่เหตุใด เราจึงเรียกร้อง
	ต้องการความมั่นคงปลอดภัยทางจิตใจ

40:17	คุณเข้าใจความแตกต่าง
	ระหว่างสองกรณีนี้ไหม

40:20	อย่างหนึ่ง จิตใจเรียกร้องหา
	ความมั่นคงปลอดภัย

40:27	และกาย ก็เรียกร้องต้องการ
	ความมั่นคงปลอดภัยด้วย ใช่ไหม

40:31	นั่นเห็นได้ชัดเจน

40:34	แต่ทว่า ความมั่นคงปลอดภัยทางจิตใจ
	มีอยู่หรือ

40:41	เราต้องการมัน

40:44	เราต้องการความมั่นคงปลอดภัย
	ในความสัมพันธ์ของเรา

40:49	ใช่หรือเปล่า

40:51	ภรรยาของฉัน ลูกๆของฉัน ทำให้รู้สึก
	ถึงความเป็นครอบครัวเดียวกัน

40:54

40:59	แต่ความเป็นครอบครัว ทุกวันนี้
	กำลังแตกสลาย

41:04	ในความเป็นครอบครัว ให้ความรู้สึก

41:08	มั่นคงปลอดภัยทางจิตใจ
	ได้ในระดับหนึ่ง

41:10	ใช่ไหม

41:12	เราจึงผูกพันกับภรรยา

41:16	หรือกับแฟนสาว ใช่ไหม

41:19	ในความผูกพันนั้น
	มีความมั่นคงปลอดภัย

41:24	อย่างน้อยที่สุด เราก็คิดว่า
	มีความมั่นคงปลอดภัย

41:29	และเมื่อใด ที่ไม่มีความรู้สึก
	มั่นคงปลอดภัย ในคนคนนั้น

41:34	เราก็จะแตกแยกกัน แล้วหา
	ความมั่นคงปลอดภัยในคนอื่นอีก

41:39	นี่คือสภาพที่กำลังเกิดขึ้น ใช่ไหม

41:44	แล้วเราก็ยังพยายาม
	หาความมั่นคงปลอดภัย ในกลุ่ม

41:50	ในเผ่าพันธุ์

41:53	ความเป็นเผ่าที่ได้รับการยกย่อง
	เชิดชูขึ้นเป็นชาติ

41:57

41:58	ไม่หรือ แหมผมดีใจ

42:03	แล้วชาติหนึ่งก็ต่อต้าน
	อีกชาติหนึ่ง คุณตามทันนะ

42:08	ดังนั้น การแสวงหาความมั่นคงปลอดภัย
	ทางจิตใจในบุคคล

42:13

42:19	ในประเทศชาติ ในความเชื่อ
	ในประสบการณ์ของคุณเอง

42:22

42:26

42:32	ทั้งหมดนี้ เป็นลักษณะต่าง ๆ
	ของความต้องการ

42:37	การเรียกร้อง ให้มั่นคงปลอดภัย

42:42	เช่นเดียวกับที่เราเรียกร้อง
	ต้องการ

42:48	ความมั่นคงปลอดภัยทางกายภาพ
	ใช่ไหม

42:50	กรุณานะครับ เรากำลังค้นหา
	ร่วมกันในเรื่องนี้

42:52	ไม่ใช่คุณเพียงแค่ฟังผม เท่านั้น

42:54	แต่เรากำลังตรวจสอบด้วยกัน

42:57	ว่าความมั่นคงปลอดภัย
	สำหรับมนุษย์เรา มีอยู่หรือเปล่า

43:02	และการที่เราต้องการ
	ความมั่นคงปลอดภัยทางจิตใจ

43:06	ทำให้เราแยกตัวเราเอง
	จากคนอื่น ใช่ไหม

43:08

43:10	ในความเป็นฮินดู เป็นมุสลิม
	ยิว หรืออาหรับ

43:12	คริสเตียน หรือไม่ใช่คริสเตียน

43:15	ผู้ที่เลื่อมใสในพระเยซู
	หรือผู้ที่เลื่อมใสในอย่างอื่น

43:19	ในทั้งหมดนั้น มีการเรียกร้อง
	ต้องการความมั่นคงปลอดภัย

43:34	และเราค้นพบความมั่นคงปลอดภัยนี้
	ในสิ่งหลอกลวง ใช่ไหม

43:40

43:42	คุณยอมรับไหม

43:47	ใช่ไหม

43:49	เมื่อรู้สึกปลอดภัยอยู่ในนิกาย
	คาทอลิก คุณก็ยึดเอาไว้เหนียวแน่น

43:52

43:56	หรือในศาสนาพุทธ ศาสนาฮินดู

43:59	ศาสนาจูดาย ศาสนาอิสลาม และอื่นๆ
	คุณเข้าใจไหม

44:03	การยึดนั้นก่อให้เกิด
	ความมั่นคงปลอดภัย อยู่ในมายา

44:09	เพราะว่าพวกเขายังต่อสู้กันเอง

44:15	ผมสงสัย ว่าคุณเห็นตรงนี้ไหม

44:20	คุณเห็นไหม

44:22	ในทันทีที่คุณเห็น
	คุณจะไม่สังกัดอะไรทั้งสิ้น

44:32	เดี๋ยวนะครับ

44:34	การเรียกร้องต้องการ
	ให้มั่นคงปลอดภัย

44:38	มันอาจจะเป็นมายา

44:42	อยู่ในความเชื่องมงาย

44:47	ในพิธีกรรม ในคำสอน
	หรือในความเชื่อฝังหัว

44:49

44:53	ในประเทศชาติ ในระบบเศรษฐกิจ

44:55

45:00	ในลัทธิการปกครอง
	แบบเผด็จการเบ็ดเสร็จ

45:04	ใน

45:09	คำนั้นนะอะไรน่ะ

45:15	ในความรู้สึกมั่นคงปลอดภัย ในทาง
	เศรษฐกิจ อย่างเช่นในอเมริกา

45:18

45:21	พวกเขามั่นคงปลอดภัย อย่างสมบูรณ์
	อย่างน้อยที่สุด เขาคิดอย่างนั้น

45:24

45:28	ดังนั้น ความอยากให้มั่นคงปลอดภัย
	ไม่เพียงสร้างมายาขึ้นมาเท่านั้น

45:31

45:35	เพราะว่า ในการสังกัดเผ่าพันธุ์
	สังกัดศาสนจักร

45:38

45:42	มันเป็นมายา ไม่ใช่หรือ

45:50	ฉะนั้น เราจึงมี
	ความมั่นคงปลอดภัยอยู่ในโลกมายา

45:55	อยู่ในสิ่งที่มีอยู่จริง
	ในเฟอร์นิเจอร์ ในบ้าน ในบุคคล

46:00

46:07	เมื่อคุณสังเกตจะเห็นว่า
	ในสิ่งเหล่านี้ ไม่มีอะไรเลย

46:10	ที่ให้ความมั่นคงปลอดภัย
	แก่มนุษย์

46:13	เพราะคุณมีมหันตสงคราม
	ถึง 2 ครั้งแล้ว

46:18	แต่คุณก็ยัง
	ไม่มีความมั่นคงปลอดภัยจริงๆ

46:21	คุณต้องการ ความมั่นคงปลอดภัย
	แต่คุณก่อสงคราม

46:24	ซึ่งทำลายความมั่นคงปลอดภัย
	ของคุณเอง

46:31	ดังนั้น เมื่อคุณเห็นความจริง
	ว่าจิต หรือความคิด

46:36

46:38

46:44	ได้แสวงหาความมั่นคงปลอดภัย
	อยู่ในโลกมายา

46:45	ในการหยั่งเห็นว่า คุณกำลังเสาะหา
	ความมั่นคงปลอดภัยอยู่ในมายา

46:51

46:52	การหยั่งเห็นนั้น
	นำมาซึ่งสติปัญญา ใช่ไหม

46:58	คุณตามทันไหม

47:01	คุณตามที่พูดทันไหม

47:03	โปรดอย่าเห็นด้วย

47:04	นอกจากเมื่อผมได้ทำ
	ให้มันชัดเจน สมบูรณ์จริง

47:09	ในการเป็นชาวฮินดู ผมแสวงหาความ
	มั่นคงปลอดภัย ในความเชื่อของผม

47:14	รวมทั้งสิ่งงมงายไร้สาระ
	และพระเจ้าทั้งหลาย

47:19	และพิธีกรรมและสิ่งเหลวไหลทั้งหมด
	ที่มีอยู่ในนั้น

47:24	ผมแสวงหา ความมั่นคงปลอดภัยในนั้น
	-ผมไม่หานะ-แต่สมมุติว่าเราแสวงหา

47:30	เราก็จะอยู่ตรงกันข้าม
	กับคนอีกกลุ่มหนึ่ง

47:36	ที่มีแนวคิดต่างออกไป
	มีพระเจ้าต่างออกไป

47:40	มีพิธีกรรมต่างออกไป
	เช่น คาทอลิก และคนกลุ่มอื่นๆ

47:43	ดังนั้นสองสภาพนี้ ตรงกันข้ามกัน

47:46	ต่างยอมอดกลั้นทนกัน
	แต่แท้ที่จริงพวกเขาเป็นปฏิปักษ์กัน

47:52	จึงมีความขัดแย้ง
	ระหว่างทั้งสองฝ่าย

47:56	ซึ่งฉันพยายามหาความมั่นคงปลอดภัย
	อยู่ในฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

48:03

48:05	แล้วผมก็ตระหนักได้ว่า
	โอ้ พระเจ้าทั้งหมดนั้น เป็นมายา

48:11	ซึ่งผมพยายามที่จะค้นหา
	ความมั่นคงปลอดภัย อยู่ในนั้น

48:15	และการมองเห็นว่า สิ่งเหล่านั้น
	ล้วนเป็นมายา คือสติปัญญา

48:22	มันคล้ายกับการมองเห็นอันตราย

48:27	บุคคลที่มืดบอดต่ออันตราย
	คือคนปัญญาอ่อน

48:33	เป็นคนโรคจิต
	คนที่มีอะไรบางอย่างผิดปรกติ

48:36	แต่เรามองไม่เห็นอันตราย
	ของเรื่องนี้ ใช่ไหม

48:40

48:41	ผู้ที่มองเห็นอันตราย

48:49	มีสติปัญญาปฏิบัติการในผู้นั้น

48:53	ในสติปัญญานั้น
	มีความมั่นคงปลอดภัยอันแท้จริง

48:58	คุณคงจับนัยสำคัญได้นะ

49:02	คุณเข้าใจไหม

49:08	นั่นคือจิต

49:12	หรือความคิด ได้สร้างมายา
	ในลักษณะต่างๆ ขึ้นมา

49:14

49:18	สร้างความเป็นชาติ สร้างชนชั้น
	สร้างคุณและผม

49:24	สร้างเทพเจ้าต่างๆ
	ความเชื่อนานา

49:26	สร้างสารพัดลัทธิคำสอน
	พิธีกรรมมากมาย

49:29	สร้างสิ่งงมงายอันเหลือเชื่อ
	ทางศาสนา ที่ระบาดไปทั่วโลก

49:33

49:35	เราพยายามแสวงหา
	ความมั่นคงปลอดภัยในสิ่งทั้งหมดนั้น

49:44	เรามองไม่เห็นอันตราย
	ที่มีอยู่ในความมั่นคงปลอดภัยนี้

49:48	ในมายาลวงนี้

49:50	เมื่อเราเห็นอันตราย

49:53	ไม่ใช่เห็น แบบเป็นแนวคิด
	แต่เห็นความเป็นจริง จริงๆ

49:58	สติปัญญานั้น เป็นความมั่นคง
	ปลอดภัย ในลักษณะสูงสุดอย่างแท้จริง

50:08	ใช่หรือเปล่า

50:14	เรายังสืบค้นไปด้วยกันนะ

50:16	คุณมีสติปัญญาไหม

50:19	ถ้าไม่มี เราก็พลาดไปแล้ว

50:25	คุณอาจจะบอกว่า

50:27	ผมไม่เชื่อในศาสนาอะไรทั้งสิ้น
	ผมไม่มีความเชื่อ

50:30	ผมไม่มีนี่ ผมไม่มีนั่น

50:34	แต่ความเป็น "ฉัน" ก็ยังทำงานอยู่
	ซึ่งทำให้เกิดสิ่งทั้งหมดนี้

50:38

50:41	แล้วคุณก็ต่อต้านสิ่งทั้งหมดนั้น
	ด้วยคำพูดอีกอย่าง

50:45	ความเชื่ออีกอย่าง แนวคิดอีกอย่าง

50:51	ฉะนั้น ความมั่นคงปลอดภัย
	ที่แท้จริงมีอยู่

50:58	ซึ่งหมายถึง การเห็นความจริง
	ในสิ่งผิด สิ่งลวง คุณเห็นไหม

51:01

51:05

51:08	ผมสงสัยว่าคุณเห็นไหม

51:30	เพราะอารมณ์ความรู้สึกของเรา
	มีพลังแรง

51:34	ความผูกพันของเรามีพลังแรง

51:39	การเฝ้าดู การสังเกตจะลดพลัง

51:42	และลดอำนาจของอารมณ์ ความรู้สึก
	เหล่านี้ ลงได้อย่างไร

51:45

51:54	อารมณ์ของเรามีกำลัง

51:56	ความผูกพันของเรามีกำลัง

52:02	การเฝ้ามอง การเฝ้าดูจะลด

52:04	กำลังและอำนาจ
	ของอารมณ์เหล่านี้ ลงได้อย่างไร

52:07

52:10	ว่าไงครับ

52:12	เราจะพิจารณาคำถามนั้น ต่อไปได้ไหม

52:26	การพยายามควบคุม การกดข่ม
	การหันเหอารมณ์ ความรู้สึก

52:30

52:34	และความผูกพัน ไม่มีทาง
	ที่จะลดความขัดแย้งลงได้เลย ได้ไหม

52:37

52:43	ชัดเจนไหม

52:52	โดยทั่วๆ ไปเรารู้ตัว
	ต่ออารมณ์ ของเราไหม

53:03	เรารู้ตัวต่อความผูกพันของเราไหม

53:06	ซึ่งอารมณ์ของเรามีกำลังแรง

53:09	ความผูกพันของเราแรง
	เรารู้ตัวไหม

53:14	คุณรู้ไหมว่าคุณผูกพัน

53:21	ค้นหาต่อไปครับคุณ

53:23	คุณผูกพันอย่างเหนียวแน่นไหม

53:30	อารมณ์ ความรู้สึก ของคุณรุนแรง
	เหลือล้น จนมันแสดงออกมาหรือเปล่า

53:33

53:38	ดังนั้น ก่อนอื่นเราต้องสำนึกรู้
	ต้องรู้ตัว

53:44	ต้องรู้ ต้องรู้จัก ต้องเห็น
	ว่าอารมณ์ความรู้สึกของเรา รุนแรง

53:47

53:59	รู้ตัว และตระหนักว่าคุณผูกพันอยู่

54:07	ถ้าเป็นอย่างนั้น ในเมื่อคุณสำนึก
	รู้อยู่อย่างยิ่ง แล้วอะไรเกิดขึ้น

54:15

54:17	คุณเข้าใจคำถามของผมหรือเปล่า

54:20	ผมสำนึกรู้ ถึงความผูกพันของผม

54:23	หรืออารมณ์ที่รุนแรงของความเกลียด
	ความอิจฉา ความเป็นปฏิปักษ์

54:26

54:31	ความชอบและไม่ชอบของผม
	ผมสำนึกรู้ถึงมัน

54:34

54:38	คุณสำนึกรู้หรือเปล่า

54:40	กรุณานะครับ เรากำลังมีส่วนร่วมกัน
	ในการค้นหานี้

54:46	และในเมื่ออารมณ์เหล่านั้นมีพลัง

54:49

54:55	มันจึงบดบังเรา
	ควบคุมการกระทำของเรา

55:01	คุณเข้าใจหรือเปล่า

55:06	ผมกำลังตรวจสอบ
	กำลังเฝ้าดู เฝ้าสังเกต

55:10	อารมณ์และความผูกพัน
	ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีพลังแรงมาก

55:16

55:20	และมันเป็นอุปสรรคขัดขวาง
	การคิดและการกระทำที่ชัดเจน

55:23

55:25	อารมณ์และความผูกพัน
	ทำให้ความคิดสับสน

55:27

55:31	แล้วผมตระหนักรู้ต่อมันหรือเปล่า

55:37	หรือเราทึกทักเอาว่าเป็นอย่างนั้น

55:41	คุณเข้าใจคำถามของผมหรือเปล่า

55:42	เช่น คุณบอกว่า
	"ใช่ครับ ผมมีอารมณ์รุนแรงมาก

55:44	ผมผูกพันอย่างมหันต์
	แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก

55:47	นั่นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
	ผมไม่รังเกียจการดิ้นรนต่อสู้

55:50

55:52	ผมไม่รังเกียจ
	ที่จะทะเลาะกับทุก ๆ คน"

55:59	มีเรื่องเล่าตลก ที่ดีมาก
	แต่ผมจะไม่เล่าล่ะ

56:08	เรารู้ตัวต่อสิ่งพวกนั้นหรือเปล่า

56:13	ทีนี้ ถ้าคุณรู้ตัว
	อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง

56:18

56:20	โปรดตรวจสอบตัวคุณเอง

56:26	คุณผูกพัน

56:28	คุณรู้ตัวไหมว่า คุณผูกพัน

56:31	เพียงแค่รู้ตัวเท่านั้น

56:34	คุณรู้ว่าคุณผูกพันกับคนคนนั้น

56:37	กับเฟอร์นิเจอร์ชิ้นนั้น
	หรือ กับความเชื่อหนึ่ง

56:40	ความเชื่อที่ไร้การพิสูจน์
	คุณรู้เรื่องทั้งหมดนี้ดี

56:43	ผูกพันอยู่กับ อะไรบางอย่าง

56:46	เมื่อคุณพูดว่า คุณรู้ตัว
	คุณหมายถึงอะไร

56:51	หมายถึง รู้ จดจำได้หรือ

56:57	ความคิดหรือ ที่จดจำ
	ที่รู้จัก ความผูกพัน

57:01	คุณตามทันไหม

57:03	คุณบอกว่า "ครับ ผมผูกพันอยู่"

57:06	มันเป็นการเคลื่อนไหว
	ของความคิดหรือเปล่า ที่บอกว่า

57:09	"ผมผูกพัน" คุณเข้าใจนะ

57:12	โปรดพิจาณาไปด้วยกันกับผม
	อีกสัก 2 - 3 นาที นะครับ

57:15	ขอให้ใส่ใจอย่างเงียบ ๆ นะครับ

57:21	เมื่อคุณบอกว่า "ผมผูกพัน"
	มันเป็นแนวคิดหรือเปล่า

57:29	หรือว่ามันเป็นความจริง

57:35	ความเป็นจริงไม่ใช่แนวคิด

57:42	ไมโครโฟนนี้

57:45	ผมสร้างแนวคิด เกี่ยวกับมันก็ได้
	แต่มันเป็นสิ่งที่มีอยู่จริง

57:49	ผมสัมผัสมัน มองเห็นมันได้ ใช่ไหม

57:54	ความผูกพันของผม เป็นแนวคิดรวบยอด
	เป็นข้อสรุป หรือเปล่า

58:00

58:02	หรือมันเป็นจริง ว่าผมผูกพัน

58:07	คุณเห็นความแตกต่างไหม

58:09	เห็นไหมคุณ ได้โปรดเถิด

58:17	ฉะนั้น เมื่อคุณกำลังสังเกต
	ความเป็นจริง

58:21	ความจริงไม่ใช่แนวคิด ไม่ใช่
	ข้อสรุป เกี่ยวกับความเป็นจริง

58:25	แต่คือความเป็นจริง
	และคุณตระหนักรู้ต่อมัน

58:29

58:33	ความเป็นจริงนั้น แตกต่างจากคุณ
	ผู้ซึ่งกำลังสังเกตความเป็นจริงหรือ

58:36

58:40	คุณตามทั้งหมดนี้ทันไหม

58:42	ผมหวังว่า สมองของพวกคุณทุกคน
	กำลังทำงาน

58:49	มันชัดเจนไม่ใช่หรือ

58:52	ผมกำลังสังเกตความเป็นจริง
	ผ่านแนวคิด

58:57	หรือผ่านข้อสรุป หรือเปล่า

59:00	หรือว่า ผมได้ยินใครบางคน
	พูดเกี่ยวกับเรื่องนั้นมาแล้ว

59:04	ดังนั้น ผมจึงเฝ้าดู

59:06	ซึ่งหมายถึง ผมกำลังเฝ้าดู
	โดยผ่านม่านของแนวคิด

59:12

59:15	ฉะนั้น ผมไม่ได้มองดูความเป็นจริง

59:21	ดังนั้น ขณะนี้
	ผมจึงมามองดูความเป็นจริง

59:28	ผมไม่ได้ใช้ถ้อยคำต่อความเป็นจริง
	ผมเพียงแต่กำลังเฝ้ามอง

59:33

59:35	ผมมองดูมันอย่างไร

59:39	มองอย่างเป็นสิ่งที่แยกออกจากผมหรือ
	คุณเข้าใจไหม

59:43

59:45	ความผูกพันเป็นสิ่งที่แตกต่าง
	จากตัวผมหรือ

59:50	หรือว่า
	นั่นเป็นส่วนหนึ่งของตัวผมเอง

59:56	คุณเข้าใจหรือเปล่า

59:58	โปรดอย่าเพิ่งง่วงหลับนะครับ

1:00:00	ถ้าหากคุณต้องการจะหลับ
	ก็หลับไปเลย

1:00:02	แต่ขอให้คุณจริงจังสัก 2-3 นาที
	เพื่อมองให้เห็นความจริงนี้

1:00:07	นั่นคือ ผมกำลังมองดู

1:00:11	เสมือนว่า
	มันเป็นสิ่งที่แยกออกจากตัวผม

1:00:17	ไมโครโฟนนี้ แยกออกจากตัวผม

1:00:23	แต่ความผูกพัน
	อารมณ์ต่าง ๆ เป็นส่วนหนึ่งของผม

1:00:29	ความผูกพัน คือความเป็น "ผม"

1:00:33	ถ้าหากผมไม่มีความผูกพัน
	ก็ไม่มีความเป็น "ผม"

1:00:42	ดังนั้น การรู้ตัวต่ออารมณ์
	และความผูกพันของคุณ

1:00:52	เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของคุณ
	ส่วนหนึ่งของโครงสร้างของคุณ

1:00:56	ดังนั้น คุณก็กำลังมองดูตัวคุณเอง

1:01:02	โดยไม่มีการแบ่งแยก

1:01:06	ไม่มีภาวะที่เป็นคู่ตรงข้ามกัน
	ระหว่างผมกับความผูกพัน

1:01:11	มีอยู่แต่ความผูกพันเท่านั้น

1:01:15	ซึ่งไม่ใช่ถ้อยคำ
	แต่คือ ความเป็นจริง

1:01:18	คือความรู้สึก อารมณ์
	การครอบครองเป็นเจ้าของ

1:01:23	ความรู้สึกครอบครองเป็นเจ้าของ
	ในความผูกพัน

1:01:26	นั่นคือ ความเป็นจริง
	ดังนั้น นั่นคือตัวผม

1:01:29

1:01:32	แล้วผมจะทำยังไงกับความเป็น "ผม"

1:01:35	คุณเข้าใจไหม
	จากนี้ โปรดติดตามไปทุก ๆ ขั้นตอน

1:01:39	ถ้าคุณรู้สึกเหนื่อยล้า
	หรือใจคุณวอกแวก

1:01:42	ก็ให้มันวอกแวก แต่หวลกลับมา

1:01:49	ดังนั้น เมื่อมีการแบ่งแยก
	ระหว่างตัวผม และความผูกพัน

1:01:53	ผมจึงทำอะไรกับมันก็ได้ ใช่ไหม

1:01:56	คุณตามทันไหม

1:01:57	ผมก็ควบคุมมันได้ ผมก็พูดได้ว่า

1:01:59	"ไม่ ผมต้องไม่ผูกพัน"
	หรือ กดข่มมันไว้

1:02:02	หรือทำอะไรบางอย่างกับมัน
	อยู่ตลอดเวลา ใช่ไหม

1:02:06	ซึ่งเราทำอย่างนั้นกัน

1:02:08	แต่ถ้าความผูกพันคือผม
	ผมจะทำอะไรได้

1:02:12	เดี๋ยวครับ เดี๋ยวก่อน
	ติดตามให้ใกล้ชิด

1:02:15	ถ้ามันคือตัวผมเอง ผมจะทำอะไรได้

1:02:24	ผมก็ทำอะไรไม่ได้เลย ผมจะทำได้หรือ

1:02:27	ผมทำได้แค่เพียงสังเกตเท่านั้น

1:02:31	คุณเห็นความแตกต่างไหม
	ก่อนหน้านี้ ผมจัดการกับมัน

1:02:33

1:02:37	แต่ตอนนี้ ผมไม่สามารถจัดการอะไร
	กับมันได้

1:02:40	เพราะมันคือตัวผม มันคือแขนของผม
	คือส่วนหนึ่งของผม

1:02:44	ดังนั้น ทั้งหมดที่ผมสามารถจะทำได้
	ก็คือ สังเกตเท่านั้น ใช่ไหม

1:02:51

1:02:54	ดังนั้น ทั้งหมดที่สำคัญยิ่ง
	คือการสังเกต

1:02:58	ไม่ใช่การที่คุณทำอะไร
	เกี่ยวกับมัน

1:03:01	คุณเห็นความแตกต่างไหม

1:03:09	ดังนั้น จึงมีการสังเกต
	แต่ไม่ใช่ผมกำลังสังเกต

1:03:11

1:03:17	มีอยู่แต่เพียงการสังเกตเท่านั้น

1:03:22	ในการสังเกตนั้น

1:03:24	ถ้าหากผมเริ่มที่จะเลือก

1:03:28	แล้วพูดว่า "ผมต้องไม่ผูกพัน"

1:03:33	ผมก็เคลื่อนแยกห่าง ออกไปแล้ว
	ในการที่พูดว่านั่นไม่ใช่ความเป็นผม

1:03:38	คุณเข้าใจทั้งหมดนี้ไหม

1:03:42	ฉะนั้นในการสังเกต ไม่มีการเลือก

1:03:46	ไม่มีการกำหนดทิศทาง เพียงสังเกต
	อย่างบริสุทธิ์ชัดเจนจริง ๆ

1:03:47

1:03:53	แล้วสิ่งที่ถูกสังเกตนั้น
	ก็สลายไปเอง

1:04:02	ก่อนหน้านี้ คุณต่อต้านมัน
	คุณควบคุมมัน

1:04:05	คุณกดข่มมัน
	คุณจะทำให้เกิดผลกระทบต่อมัน

1:04:08	แต่ขณะนี้ ในการสังเกตอย่างนั้น
	พลังงานทั้งหมด จะรวมตัวกัน

1:04:14	เมื่อมีการขาดแคลนพลังงาน
	เท่านั้น ที่ความผูกพันเกิดขึ้น

1:04:19	ผมสงสัยว่าคุณมองเห็นที่พูดนี้ไหม

1:04:23	คุณเห็นไหม

1:04:31	นั่นคือ
	เมื่อมีการสังเกตอย่างเต็มที่

1:04:34	ก็ไม่มีการแทรกแซงของความคิด

1:04:40	เพราะคุณกำลังสังเกตอยู่

1:04:42	ความคิดจะเข้ามาเพื่ออะไร

1:04:45	คุณเข้าใจจุดสำคัญนี้ไหม

1:04:46	เหมือนอย่างที่
	คุณแค่เพียงสังเกตแมลงวัน

1:04:49	คุณเพียงแค่สังเกต
	สิ่งที่คุณเรียกว่า แมลงวัน

1:04:53	สังเกตในทำนองเดียวกัน
	สังเกตอย่างสมบูรณ์เต็มที่

1:04:59	เมื่อสังเกตอารมณ์
	ความผูกพันของคุณ

1:05:09	ในการสังเกตเช่นนั้น
	จะมีการรวมตัวของพลังงานทั้งหมด

1:05:14	ฉะนั้น จึงไม่มีความผูกพัน

1:05:19	ผมอธิบายไปอย่างถี่ถ้วนแล้วจริงๆ

1:05:23	เมื่อไม่มีสติปัญญาเท่านั้น
	ที่เราจะผูกพัน

1:05:30	คนที่ไม่เห็นนัยสำคัญทั้งหมด

1:05:33	ของความผูกพันเท่านั้น
	ที่จะเข้าไปผูกพันยึดติด

1:05:40	และคนเหล่านั้น
	แพร่กระจายอยู่ทั่วโลก

1:05:44	พวกเขา เป็นส่วนประกอบ
	ที่มีพลังแรงกว่าในโลก

1:05:47	และเราถูกจับตรึงอยู่ในนั้นด้วย

1:05:49	แต่เมื่อคุณเริ่มตรวจสอบเรื่องนี้
	อย่างใกล้ชิด เริ่มมองดูมัน

1:05:53

1:05:55	คุณก็ไม่ถูกจับตรึงอยู่ในนั้น
	อีกต่อไป

1:06:00	โดยธรรมชาติ คุณก็จะไม่ทำให้
	พลังงานกระจัดกระจายไป

1:06:03	สูญเสียไปกับสิ่ง
	ซึ่งไร้ความหมายอีกต่อไป

1:06:09	ดังนั้น พลังงานของคุณ ณ. ขณะนี้

1:06:19	จึงรวมศูนย์อยู่ในการสังเกต
	อย่างเต็มที่

1:06:22	ฉะนั้น ความผูกพัน
	จึงสลายหายไป อย่างสิ้นเชิง

1:06:28	ทดลองดู ทำดู แล้วคุณจะค้นพบ

1:06:32	แต่คุณต้องเคลื่อนไปทีละก้าว ๆ

1:06:36	อย่ากระโดดข้ามไปในเรื่องนั้น
	เรื่องนี้หรือเรื่องอื่นๆ

1:06:38	คุณจะต้องตรวจสอบสิ่งนั้น
	อย่างใกล้ชิดยิ่งจริง ๆ

1:06:47	เพื่อที่จิตใจของคุณจะกระจ่างชัด
	อย่างถึงที่สุดในการสังเกต

1:06:54	ใช่ไหม

1:06:56	คนที่ไม่รู้ตัวเท่านั้น
	ที่จะกระโดดจากหน้าผา

1:07:04	ในทันที ที่คุณรู้ตัวถึงอันตราย
	คุณก็เคลื่อนถอยออกไป

1:07:09	การผูกพัน การยึดติดเป็นอันตราย

1:07:14	เพราะมันก่อให้เกิดความกลัว
	ความหวั่นวิตก เกลียดชังและอิจฉา

1:07:19	ทั้งการครอบครอง
	และการไม่ครอบครองเป็นเจ้าของ

1:07:22	ทั้งหมดนั้น ล้วนเป็นอันตราย
	อันใหญ่หลวง

1:07:24

1:07:29	และเมื่อคุณมองเห็นอันตราย
	คุณก็กระทำ

1:07:31	ไม่ใช่คุณกระทำ แต่มีการกระทำ

1:07:57	คำถามต่อไป ทำไมจิตใจจึงพร้อม
	ที่จะยอมรับคำตอบที่ไร้สาระ

1:08:03	ต่อปัญหาที่รู้สึกได้ว่า
	เป็นปัญหาที่ลึกจริงๆ

1:08:09	เพราะอะไร จิตใจจึงพร้อมที่จะยอมรับ
	คำตอบที่ไม่สลักสำคัญ

1:08:14	ที่ตอบปัญหา ซึ่งรู้สึกได้ว่า
	เป็นปัญหาที่ลึกจริงๆ

1:08:20

1:08:24	ผู้ถามถามว่า ทำไมเราจึงยอมรับ

1:08:28	คำอธิบายตื้นๆ ผิวเผิน ในเมื่อ
	มันเกี่ยวข้องกับปัญหาที่ฝังลึกยิ่ง

1:08:31

1:08:34	คุณเข้าใจไหม

1:08:35	ทำไมเราจึงมีชีวิตอยู่กับถ้อยคำ
	นั่นคือปัญหาที่แท้จริง

1:08:39

1:08:41	คุณเข้าใจไหม

1:08:47	เพราะเหตุใด ถ้อยคำจึงกลายเป็น
	สิ่งสำคัญอย่างมหาศาล

1:08:54	ไม่ใช่หรือ

1:08:59	ผมเป็นทุกข์
	ผมได้รับความเจ็บปวดทรมานยิ่ง

1:09:03

1:09:09	แล้วคุณก็เข้ามาให้คำอธิบายแก่ผม

1:09:16	จากคำอธิบายนั้น
	ผมรู้สึกว่าได้รับการปลอบประโลม

1:09:22	มีพระเจ้า
	มีการกลับชาติมาเกิดใหม่

1:09:24	มีนี่ มีนั่น มีอะไรบางอย่างอีก

1:09:27	ดังนั้นผมจึงยอมรับถ้อยคำ

1:09:32	เพราะมันให้ความสบายใจแก่ผม

1:09:35	คำอธิบายให้ความอบอุ่นใจ ปลอบใจผม

1:09:38	ความเชื่อให้ความสบายใจแก่ผม

1:09:40	เมื่อผมทนทุกข์ทรมาน เป็นกังวล

1:09:49	ดังนั้นจึงมีคำอธิบายโดยนักปรัชญา

1:09:53	โดยนักวิเคราะห์ นักจิตวิทยา

1:09:56	โดยนักบวช โดยอาจารย์โยคะ

1:10:01	เราจึงมีชีวิตอยู่กับคำอธิบาย

1:10:05	ซึ่งหมายถึง เรามีชีวิตอยู่
	ในคำพูดของคนอื่น

1:10:11	เราเป็นมนุษย์มือสอง

1:10:14	และเราพอใจกับชีวิตเช่นนั้น

1:10:18	คุณใช้คำว่า "พระเจ้า"
	กับชาวคาทอลิก หรือกับ

1:10:22	คนที่เชื่อในพระเยซู
	คุณเข้าใจไหม

1:10:25

1:10:27	ถ้อยคำ-ภาพลักษณ์ ซึ่งถ้อยคำก็คือ
	สัญลักษณ์ ภาพลักษณ์คือสัญลักษณ์

1:10:31	ดังนั้น สัญลักษณ์จึงกลายเป็น
	สิ่งสำคัญอย่างมหันต์

1:10:36	เหมือนกับธงชาติ

1:10:39	คุณครับ คุณไม่เผชิญกับความจริง
	ทั้งหมดนี้

1:10:45	เพราะอะไรจิตใจจึงทำเช่นนี้

1:10:55	มันเป็นเพราะว่า

1:10:59	เราอ่านมามากมายมหาศาล

1:11:03	ในสิ่งที่คนอื่นพูดเอาไว้แล้ว
	ใช่ไหม

1:11:08	คุณเข้าใจไหม

1:11:11	เราฟังสิ่งที่คนอื่นๆ
	ได้พูดมาแล้ว

1:11:15	เราเห็นในภาพยนตร์ว่าอะไรเกิดขึ้น
	ก็ยังเป็นคนอื่นอยู่อีก

1:11:20

1:11:22	มีใครคนอื่นบางคน อยู่เสมอ
	ที่คอยบอกเราว่า ให้ทำอะไรบ้าง

1:11:32	ดังนั้น จิตใจของเรา
	จึงพิกลพิการ เพราะเหตุนี้

1:11:42	ผมจึงใช้ชีวิตแบบคนมือสองอยู่เสมอ

1:11:45	มันอะไรกัน! คุณเข้าใจไหมครับ

1:11:52	และเราไม่เคยเลย ที่จะถามว่า

1:11:56	เราจะเป็นแสงสว่าง
	ให้แก่ตนเอง ได้ไหม

1:12:00	คุณเข้าใจไหม

1:12:03	ไม่ใช่อาศัยแสงสว่างจากคนอื่น

1:12:06	รวมทั้งพระเยซู หรือพระพุทธเจ้า
	หรือใครอื่น ก็ตาม

1:12:12	ผมสามารถเป็นแสงสว่างแห่งตนได้ไหม

1:12:19	ซึ่งหมายถึง ไม่มีเงามืด

1:12:23	คุณเข้าใจไหม

1:12:27	เพราะการเป็นแสงสว่างแห่งตน
	หมายถึง แสงที่ไม่เคยดับมอดลงได้

1:12:34	ด้วยวิถีที่เสกสร้างขึ้น
	โดยมนุษย์

1:12:39	โดยสภาพการณ์ โดยความทุกข์โศก

1:12:42	โดยอุบัติเหตุหรือเหตุการณ์ต่าง ๆ
	นั่นคือแสงสว่าง

1:12:47	เราสามารถเป็นแสงเช่นนั้นแก่ตนเอง
	ได้ไหม

1:12:53	เราจะเป็นแสงเช่นนั้น
	ให้แก่ตนเองได้

1:12:58	ก็ต่อเมื่อ
	จิตใจเรา ไม่มีสิ่งท้าทายอีกแล้ว

1:13:03	เพราะมันตื่นขึ้น อย่างเต็มเปี่ยม

1:13:08	แต่พวกเราส่วนใหญ่
	ต้องการการท้าทาย

1:13:11	เพราะพวกเราส่วนใหญ่หลับหลง

1:13:16	เราหลับหลง
	เพราะเราถูกทำให้หลับใหล

1:13:20	โดยบรรดานักปรัชญา
	และเหล่านักบุญ ทั้งหลาย

1:13:24	โดยพระเจ้าและนักบวช
	และนักการเมืองทั้งโขยง ใช่ไหม

1:13:31

1:13:33	เราถูกกล่อมให้หลับใหล

1:13:36	และเราไม่รู้ ว่าเราหลับหลงอยู่
	เราคิดว่า มันเป็นเรื่องปรกติธรรมดา

1:13:39

1:13:43	ดังนั้น ผู้ที่ต้องการ
	เป็นแสงสว่างแก่ตนเอง

1:13:47	จะต้องเป็นอิสระจากทั้งหมดนั้น

1:13:53	และแสงสว่างแห่งตนนี้
	จะลุกโชติ เมื่อไม่มีตัวตน เท่านั้น

1:14:01	แล้วแสงนั้น จึงเป็น

1:14:04	แสงแห่งนิรันดร์อันไม่เคยดับมอด
	ไม่อาจจะหยั่งวัดเปรียบเทียบได้

1:14:11	ใช่ไหมครับคุณ

1:14:14	พรุ่งนี้เราถามคำถามกันต่อ ได้ไหม

1:14:16	แทนที่จะเสวนา หรือ สนทนากัน

1:14:20	ผู้ฟัง : ได้ครับ
	K: ผมก็เห็นด้วย !

1:14:23	ผมทำหน้าที่พูดทั้งหมด
	แต่คุณ.ผมหวังว่าคงไม่

1:14:27	Ελπίζω όχι.