กฤษณมูรติ - เราสามารถรู้จักตัวเราอย่างสมบูรณ์ได้ไหม

Krishnamurti Subtitles

BR79T3 - เราสามารถรู้จักตัวเราอย่างสมบูรณ์ได้ไหม
การพูดต่อสาธารณชนครั้งที่ 3
ที่บร็อกวู้ดพาร์ค สหราชอาณาจักร วันที่
1 กั�

0:51	เราจะพูดคุยกันต่อ

0:53	จากที่เราได้พูดคุยกัน
	เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้ว

0:59	และสืบค้นต่อไปในเรื่องนั้นได้ไหม

1:17	เราพูดคุยกันมาไม่ใช่หรือ

1:22	ว่าจิตของมนุษย์

1:26	และวิถีทางที่เรามีชีวิตอยู่นั้น
	แตกแยก

1:34	ออกเป็นเสี่ยง ๆ
	และเพราะมนุษย์เป็นเช่นนั้น

1:41	เราจึงทำให้โลก
	เป็นอย่างที่มันเป็นอยู่

1:48	เป็นโลกที่ยุ่งเหยิงวุ่นวาย
	โหดร้าย สับสน โลกที่น่ากลัว

1:51	และเราก็พูดแล้วว่า

1:52	การรู้สึกตัวนั้น

1:55	คือการรู้เกี่ยวกับตนเองทั้งหมด

2:02	รู้ทั้งในระดับที่สำนึกรู้ได้
	และในระดับที่ไม่สำนึกรู้

2:06	รู้ถึงจิตส่วนที่อยู่ลึกลงไป
	และที่เผยให้เห็น

2:11	ในการรู้ถึงตนเองอย่างสมบูรณ์

2:19	ซึ่งเป็นไปได้ที่จะรู้จักตนเอง
	อย่างสมบูรณ์ถ้วนทั่ว

2:22	จากนั้นเราก็สามารถเข้าหาโลก
	และตัวเราเองอย่างเป็นทั้งหมด

2:25	ชีวิตเรา
	อย่างที่เรามีชีวิตอยู่ทุกวันนี้

2:31	เป็นชีวิตที่เรารู้จักตัวเราเอง
	น้อยมากจริง ๆ

2:34	และบางทีพวกนักจิตวิทยา

2:41	นักบำบัดเยียวยา
	และพวกผู้เชี่ยวชาญจิตวิเคราะห์

2:47	ก็บอกเราว่า เราเป็นอย่างไร

2:50	แต่การที่จะค้นหาว่า เราเป็นเช่นไร
	เราไม่อาจที่จะฟังคนเหล่านั้นได้

2:57	เพราะพวกเขาก็เหมือนกับเรา
	ต่างสับสนพอ ๆ กับเรา

3:01	รู้สึกไม่แน่นอนใจเหมือน ๆ กัน

3:07	หวาดกลัวพอ ๆ กัน
	ในเรื่องหลากหลายต่าง ๆ กัน

3:10	ฉะนั้น
	เราต้องพึ่งตัวเราเองอย่างเต็มที่

3:16	ไม่พึ่งพิงคนอื่น
	ให้บอกเราว่าจะต้องทำอะไร

3:23	รวมทั้งไม่พึ่งพิงผู้พูดด้วย

3:26	เราสามารถรู้ตัวเราเอง
	อย่างสมบูรณ์ถ้วนทั่วได้ไหม

3:31	รู้ถึงบาดแผลทางใจ ความกลัว
	ความกระวนกระวายใจ

3:33	ความไม่แน่นอนใจ รู้ถึงเครือข่าย
	อันซับซ้อนของความสุขเพลิดเพลิน

3:37	ความตาย ความรัก และมีการ
	สืบต่อหลังจากที่เราตายไปหรือไม่

3:42	และเราก็ควรที่จะตระหนักและรู้
	และเข้าใจ

3:46	ด้วยว่าสมาธิคืออะไร

3:49	ทั้งหมดนั้นคือชีวิตของเรา

3:58	การศึกษาของเรา งานของเรา
	วิธีคิดของเรา

4:03	ความเชื่อของเรา
	ประสบการณ์ของเรา

4:08	ความคิดเห็นที่หยั่งรากลึก
	ฝังติดแน่น และอื่นๆ

4:13	ทั้งหมดนั้นคือชีวิตของเรา
	รวมทั้งการต่อสู้ดิ้นรน

4:20	รวมทั้งการหลบหนี
	และความเจ็บปวดเวทนาของชีวิต

4:23	เราจะรู้จักตัวเราอย่างสมบูรณ์ได้ไหม
	รู้ถึงทั้งหมดนั้น

4:25	แล้วบางทีจากนั้น จึงจะเป็นไปได้

4:28	ที่จะเข้าหาชีวิตทั้งหมดของเรา
	อย่างเป็นทั้งหมด

4:38	ไม่ใช่อย่างมนุษย์
	ที่แตกแยกเป็นส่วนเสี้ยว

4:43	ดังนั้น ในเช้าวันนี้
	เราจะพูดคุยร่วมกัน

4:50	ว่ามันเป็นไปได้ไหม

4:56	โดยที่ไม่มีผู้ชี้นำใดๆ จากภายนอก

4:59	เพราะพวกเขา
	ต่างก็นำไปเข้ารกเข้าพง

5:04	คนพวกนั้นทั้งหมดนำพาเรามาสู่
	สภาพที่โลกเป็นอยู่ทุกวันนี้

5:08	ทั้งนักการเมือง นักเศรษฐศาสตร์
	บุคคลทางศาสนาทั้งหลาย

5:10	อีกทั้งพวกเหล่าคุรุ
	และก๊กแก๊งส์เหล่านั้น

5:13	และมันกลายเป็นเรื่องสำคัญ
	เร่งด่วนและจำเป็น

5:17	ที่เราต้องค้นหาด้วยตัวเราเองว่า

5:23	บทบาทหรือ
	การกระทำที่ถูกต้องคืออะไร

5:25	ถูกต้องในทุกสถานการณ์

5:28	การกระทำเช่นนั้น
	จะไม่นำไปสู่ความสับสนยิ่งขึ้น

5:33	ไม่ทำให้ต้องเสียใจ เศร้าโศก
	ทุกข์ทรมานยิ่งขึ้น

5:37	ฉะนั้น เราแต่ละคน

5:41	จะรู้จักตัวเราเอง
	อย่างสมบูรณ์เต็มที่ได้ไหม

5:49	หรือเราต้องถูกชี้นำ ต้องได้รับ
	การเตรียมพร้อมเพื่อที่จะสืบค้น

5:53	ที่จะค้นหา
	โดยการช่วยเหลือจากคนอื่น

5:58	บุคคลอื่น ๆ ไม่ว่าจะมีภูมิรู้สูง
	จะเฉลียวฉลาดเพียงไร

6:06	มีประสบการณ์มากเพียงไรก็ตาม
	ในทางจิตใจแล้วเขาก็เหมือนกับเรา

6:13	เขามีทักษะมากกว่า
	ความสามารถยิ่งใหญ่กว่า

6:17	ในการพูดแสดง
	ความรู้สึกนึกคิดและอื่น ๆ

6:22	แต่เราได้ชี้ให้เห็นเมื่อวันก่อน
	ว่าเราแต่ละคนนั้น

6:30	เหมือนกันกับคนอื่นๆ ทุกคนในโลก

6:34	ต่างก็ทุกข์โศก ทุกข์ทรมาน
	หดหู่ สับสน ไม่มั่นคงปลอดภัย

6:37	มีความกลัวที่ยากจะทนได้และอื่นๆ

6:46	เราจะสามารถรู้ถึงตัวเราเอง
	โดยสมบูรณ์

6:54	โดยที่ไม่มีซอกมุมใดเลย
	ที่ไม่ได้รับการตรวจสอบ

6:59	ไม่มีจุดใดที่ไม่เข้าใจ ไม่ไปพ้น

7:02	ในเช้าวันนี้
	นั่นคือเรื่องที่เราจะพูดคุยร่วมกัน

7:07	ซึ่งก็คือ

7:11	การรู้จักตนเอง

7:15	รู้ถึงการเคลื่อนไหวทั้งหมด
	ของความคิด

7:21	รู้ถึงความกลัว
	ทั้งที่ซ่อนเร้นและเปิดเผย

7:26	รู้ถึงการไขว่คว้าแสวงหาความสุข
	เพลิดเพลินทางกามารมณ์และอื่น ๆ

7:36	ทั้งค้นหาด้วยตัวเราเองว่า
	ความรักคืออะไร

7:40	เข้าใจนัยสำคัญทั้งหมด
	ของความทุกข์โศก

7:43	ไม่เพียงความทุกข์โศกส่วนตัว
	แต่ของมนุษย์ชาติด้วย

7:46	และเป็นไปได้ไหมที่เราจะเข้าใจ

7:51	เหตุการณ์สุดท้ายแห่งชีวิตเรา
	ซึ่งคือ ความตาย

7:56	ที่กล่าวมาทั้งหมด
	คือการมีชีวิตอยู่ของเรา

7:59	ถ้าหากเราไม่กระจ่างชัดในตัวเราเอง

8:03	ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม
	จะนำมาซึ่งความสับสนยิ่ง ๆ ขึ้น

8:07	ดังนั้น มันสมควรที่เราจะค้นหา
	ดูเหมือนมันจำเป็นอย่างที่สุด

8:18	ที่จะค้นดูว่าเราสามารถ
	จะรู้จักตัวของเราเองได้ไหม

8:20	เรามาเริ่มต้นกัน

8:24	ซึ่งไม่ใช่เป็นการที่ผู้พูดสืบค้น

8:28	ส่วนคุณเพียงแค่ฟัง

8:33	แล้วยอมรับหรือปฏิเสธ
	แต่เราค้นหาด้วยกัน

8:39	คิดร่วมกัน

8:43	ถ้าหากมันเป็นไปได้ที่จะร่วมกัน

8:47	เพราะปรากฏชัดว่าไม่มีคนแม้สักสองคน
	ที่ดูเหมือนจะคิดร่วมกันได้

8:50	เราจะเข้าไปทำความเข้าใจ
	เรื่องนี้ด้วยกัน

8:53	โดยปราศจากแรงกดดัน

9:00	ปราศจากการบีบบังคับ
	ในลักษณะใดๆ

9:05	ข้อเรียกร้องแรกเพื่อการนี้คือ
	ความใส่ใจในลักษณะที่

9:08	ไม่ใช่การพยายามรวบรวมจิต
	เพื่อจดจ่อ

9:13	แต่เป็นคุณสมบัติบางอย่างของจิต
	ที่สนใจอย่างลึกซึ้ง

9:19	จิตที่อุทิศเพื่อการค้นหา

9:22	เพราะฉะนั้นจึงรู้สึกเอาใจใส่
	เป็นอิสระที่จะสังเกต

9:27	ใช่ไหมครับ

9:32	เห็นได้ชัดว่าคุณสมบัตินั้น
	จำเป็นที่สุด จะขาดเสียมิได้

9:40	ถ้าเรามีอคติ
	หรือความลำเอียงบางอย่าง

9:43	มีประสบการณ์บางอย่าง
	ที่เรายึดติดอยู่

9:52	เราจะไม่สามารถคิดร่วมกันได้

9:59	ไม่อาจสอบสวน ค้นหาร่วมกันได้

10:06	ฉะนั้นเราต้องเป็นอิสระ
	อย่างน้อยที่สุดก็ในเช้านี้

10:13	เพื่อที่คุณจะได้เริ่มต้น
	เราจะได้เริ่มสำรวจกัน

10:19	เราจะเริ่มการสำรวจ
	อย่างที่เราทำกันเมื่อวันก่อน

10:23	สำรวจบาดแผลทางจิตใจ
	ที่เราได้รับมาตั้งแต่เด็ก

10:28	เราได้พิจารณาเรื่องนี้ไปแล้ว

10:29	และในเช้าวันนี้เราจะเริ่ม
	ด้วยเรื่องความกลัวกันก่อน

10:35	มีความกลัวที่ซ่อนอยู่ลึกในจิตใจ

10:41	ที่เราไม่สำนึกรู้ ไม่รู้จัก
	ไม่รู้ตัวถึงมัน

10:43	รวมทั้งความกลัวทางจิตใจ
	และทางกายภาพ ที่ปรากฏให้เห็น

10:46	เราตามกันทันหรือเปล่า

10:49	เราเดินทางร่วมกัน
	ค้นหาร่วมกันนะครับ

10:55	ผู้พูดไม่ได้เดินไปตามลำพัง

10:59	ไม่ได้กำลังพูดอยู่กับตัวเอง

11:02	แต่เรากำลังเดินไปด้วยกัน
	ไปตามหนทางที่อาจจะช่วยเรา

11:09	ถ้าหากคุณสนใจ ถ้าหากคุณจริงจัง

11:14	ถ้าหากคุณต้องการไปให้ถึงที่สุด

11:16	สืบค้นเข้าสู่ปัญหาอันใหญ่หลวง
	ของความกลัว

11:24	มีทั้งความกลัวไม่มั่นคงปลอดภัย
	ทางกายภาพ

11:29	กลัวไม่มีงานทำ
	หรือมีงานทำแต่กลัวว่า

11:33	ต้องสูญเสียมันไปจากการ
	นัดหยุดงานเพื่อข้อเรียกร้อง

11:39	ดังที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศนี้
	และมีความกลัวอื่นๆด้วย

11:44	พวกเราส่วนใหญ่
	ค่อนข้างจะเครียด วิตกกังวล

11:46	เราหวาดกลัวที่จะไม่มั่นคง
	ปลอดภัยอย่างสมบูรณ์ในทางภายภาพ

11:51	นั่นเห็นได้ชัด

11:58	เพราะเหตุใดหรือ

12:02	เพราะว่าเราแยกตัวเราเองออกจากกัน
	อยู่เสมอ ใช่ไหม

12:06	แยกออกเป็นชาติ เป็นครอบครัว
	เป็นก๊ก เป็นเหล่า

12:08	กระบวนการที่เราค่อย ๆ แยกออกจากกัน
	อย่างช้า ๆ นี้

12:13	พวกฝรั่งเศสแยกพวกตนออกไป

12:16	คนเยอรมัน และคนชาติอื่น ๆ
	ก็เช่นกัน

12:20	กระบวนการนี้นำมาซึ่ง

12:25	ความไม่มั่นคงปลอดภัยสำหรับ
	พวกเราทุกคน อย่างค่อยเป็นค่อยไป

12:29	ซึ่งเห็นได้ชัดเจนอยู่

12:35	เราสามารถสังเกตดู
	กระบวนการนี้ได้ไหม

12:39	ไม่เพียงดูสิ่งที่เกิดขึ้น
	ด้านนอกเท่านั้น

12:44	โดยการสังเกต
	สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นด้านนอก

12:45	รู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นอยู่จริงๆ

12:50	แล้วจากนั้น เราก็สามารถ
	เริ่มตรวจสอบภายในตัวเรา

12:55	มิเช่นนั้น เราจะไม่มีบรรทัดฐาน

13:00	มิเช่นนั้น ก็เป็นไปได้
	ที่เราจะหลอกลวงตนเอง

13:07	ดังนั้น เราต้องเริ่มต้นจากข้างนอก
	แล้วทำงานเข้าสู่ข้างใน

13:12	ใช่ไหมครับ

13:17	มันเหมือนกับกระแสน้ำที่ไหลออกไป
	แล้วไหลกลับเข้ามา

13:21	มันไม่ใช่กระแสที่อยู่นิ่งคงที่
	มันไหลไปมาอยู่ตลอดเวลา

13:23	ผมคิดว่าพวกคุณทุกคนคงจะเข้าใจ

13:29	การแยกตัวออกจากกันนี้

13:33	ซึ่งเป็นการแสดงออกถึง
	การสังกัดเผ่าพันธุ์ของมนุษย์ทุกคน

13:41	ก่อให้เกิดการขาด
	ความมั่นคงปลอดภัยทางกายภาพ

13:45	ใช่ไหม

13:48	ถ้าหากเราเข้าใจถึงความจริงนี้

13:52	ไม่ใช่เข้าใจเพียงคำอธิบาย

13:55	หรือยอมรับอย่างเป็นแนวคิด
	ด้วยปัญญาทางความคิด

13:57	แต่ถ้าเราเห็นจริงๆว่า
	นี่คือสภาพความเป็นจริง

14:01	เราก็จะไม่สังกัดกลุ่มใด
	ประเทศใด

14:09	วัฒนธรรมใด
	ศาสนาจัดตั้งใด ๆ ทั้งสิ้น

14:15	เพราะทั้งหมดนั้น

14:18	ทำให้แบ่งแยกอย่างยิ่ง
	แบ่งแยกเป็นคาทอลิก

14:22	เป็นโปรเตสแตนท์ เป็นฮินดู
	และอื่นๆ

14:25	ในขณะที่เราสนทนากัน
	เดินทางไปด้วยกันอยู่นี้ คุณจะทำไหม

14:27	ที่จะละทิ้งสิ่งที่ผิด
	สิ่งที่ไม่เกี่ยวกับความจริง

14:30	สิ่งที่ไม่มีค่าอะไรเลยทั้งสิ้น

14:33	แม้เราจะคิดเอาว่ามันมีค่า

14:39	แต่แท้ที่จริงเมื่อคุณสังเกต

14:43	จะเห็นว่าความเป็นประเทศชาตินั้น
	ก่อให้เกิดสงครามและอื่น ๆ

14:47	ดังนั้น เราจะละทิ้งมันได้ไหม
	เพื่อที่เราจะสามารถ

14:52	นำมาซึ่งความเป็นเอกภาพแห่งมนุษย์

14:55	คุณเข้าใจไหมครับ

15:00	ความเป็นหนึ่งเดียวกันของมนุษย์
	จะเกิดขึ้นได้โดยศาสนาเท่านั้น

15:06	แต่ไม่ใช่ศาสนาปลอมๆ ที่เรามีอยู่

15:07	ขอโทษ ผมหวังว่า
	ผมไม่ได้ล่วงละเมิดใครนะ

15:10	ทั้งคาทอลิก โปรเตสแตนท์ ฮินดู

15:16	มุสลิม และอาหรับ

15:22	ศาสนาทั้งหมดนั้น
	อยู่บนพื้นฐานของความคิด

15:29	รวบรวมขึ้นโดยความคิด

15:36	และสิ่งที่ความคิดสร้างขึ้น
	ไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์

15:40	มันเป็นเพียงแค่ความคิด
	มันเป็นเพียงแนวคิดเท่านั้น

15:44	คุณสร้างแนวคิดขึ้นมา
	ให้สัญลักษณ์แก่มัน แล้วบูชามัน

15:48	และในสัญลักษณ์นั้น
	ในภาพลักษณ์นั้น

15:51	หรือในพิธีกรรมนั้น
	ไม่มีอะไรเลยที่ศักดิ์สิทธิ์

15:55	ถ้าหากเราสังเกตสภาพนี้จริงๆ

15:56	เราก็เป็นอิสระจากทั้งหมดนั้น

16:00	แล้วเราจึงจะค้นหาได้ว่า
	ศาสนาที่แท้จริงคืออะไร

16:04	เพราะศาสนาอย่างนั้น
	จะนำพวกเรามารวมกัน

16:09	ฉะนั้น เราจะค้นเข้าสู่ความกลัว
	ในระดับที่ลึกลงไปอีก

16:15	ซึ่งคือความกลัวทางจิตใจ ใช่ไหม

16:20	ความกลัวทางจิตใจที่เกิดขึ้น
	ในความสัมพันธ์ระหว่างกัน

16:24	ความกลัวทางจิตใจ
	ที่เกี่ยวกับอนาคต

16:27	กลัวอดีตซึ่งก็คือ
	กลัวกาลเวลา ใช่ไหม

16:33	โปรดทำความเข้าใจให้ทันนะครับ

16:35	เช้านี้ เรามีเรื่องมากมาย
	ที่จะต้องพูดให้ครอบคลุม

16:38	กรุณาเถอะ ผมไม่ใช่ศาตราจารย์
	ไม่ใช่นักวิชาการ

16:41	ที่มาถ่ายทอดคำสอน
	แล้วกลับไปสู่ชีวิตจริงที่เสื่อมถอย

16:45	แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จริงจัง
	ที่สำคัญจริง ๆ

16:49	ซึ่งมีผลกระทบ
	ต่อชีวิตทั้งหมดของเรา

16:52	ฉะนั้น โปรดให้ความใส่ใจ
	ความสนใจและระมัดระวัง

16:59	มีความกลัวต่าง ๆ
	ที่เกิดขึ้นในความสัมพันธ์

17:02	กลัวความไม่แน่นอน

17:06	กลัวอดีตและอนาคต

17:09	กลัวว่าไม่รู้

17:11	กลัวความตาย
	กลัวความเหงาอันอ้างว้าง

17:17	ใช่ไหมครับ

17:21	โปรดมองดูที่ตัวคุณเอง
	ไม่ใช่ที่ผู้พูดและคำพูดของเขา

17:25	มองดูความรู้สึกทุกข์ทรมาน
	ของความโดดเดี่ยวเดียวดายอยู่

17:29	คุณอาจจะสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ

17:34	คุณอาจมีเพื่อนมากมายหลายคน
	คุณอาจแต่งงานแล้ว

17:37	มีลูก ๆ แต่ก็ยังมีความรู้สึก
	ปลีกแยก

17:39	รู้สึกอ้างว้างและเดียวดาย

17:42	นั่นเป็นเหตุปัจจัยหนึ่งของความกลัว

17:45	ยังมีความกลัวว่า
	จะไม่อาจเติมเต็มความปรารถนา

17:51	ผมไม่ทราบว่านั่นจะหมายถึงอะไร

17:56	และความอยากจะเติมเต็ม

17:59	นำเอาความรู้สึกคับข้องใจเข้ามาด้วย

18:01	และในนั้นมีความกลัวอยู่

18:05	ยังมีความกลัวที่เกิดขึ้น

18:09	เพราะไม่อาจที่จะรู้สึกได้ชัดเจน
	อย่างถึงที่สุดในทุกสิ่งทุกอย่าง

18:14	ดังนั้น มีความกลัว
	รูปแบบต่าง ๆ มากมาย

18:16	คุณสามารถที่จะสังเกต
	ความกลัวใด ๆ โดยเฉพาะ

18:18	ที่อยู่ในตัวคุณ ถ้าคุณสนใจ
	ถ้าคุณจริงจัง

18:24	เพราะว่าจิตใจที่หวาดกลัว

18:27	จะโดยที่รู้หรือไม่รู้ก็ตาม

18:32	จิตนั้นสามารถพยายามที่จะทำสมาธิ
	ใช่ไหม

18:36	แต่สมาธินั้นเพียงแค่นำไปสู่
	ความทุกข์ระทมยิ่งขึ้น

18:38	ความฉ้อฉลบิดเบือนยิ่งขึ้น
	เพราะจิตที่หวาดกลัว

18:42	ไม่อาจจะเห็นได้เลยว่า
	อะไรคือความจริง

18:45	ดังนั้น เราจึงพยายามที่จะ
	ค้นหาร่วมกัน

18:52	ว่าเป็นไปได้ไหม

18:56	ที่จะเป็นอิสระโดยสมบูรณ์
	อิสระจากความกลัว

19:00	ในทุกระดับความลึกล้ำของมัน ใช่ไหม

19:05	คุณทราบไหม
	เรากำลังปฏิบัติภาระหน้าที่

19:12	ซึ่งเรียกร้องต้องการ
	การสังเกตด้วยความเอาใจใส่

19:17	สังเกตความกลัวของตนเอง
	ด้วยความรอบคอบ

19:23	และสิ่งสำคัญคือ
	คุณสังเกตความกลัวนั้นอย่างไร

19:25	เราถามค้นต่อไปได้ไหม

19:30	คุณสังเกตความกลัวอย่างไร

19:34	มันเป็นความกลัวที่คุณจำเอาไว้แล้ว

19:43	แล้วระลึกถึงมันอีก
	แล้วมองดูมันใช่ไหม

19:46	หรือมันเป็นความกลัว
	ที่คุณไม่มีเวลาที่จะสังเกตมัน

19:50	ดังนั้น มันจึงยังอยู่ที่นั่น

19:53	หรือจิตใจไม่เต็มใจ
	ไม่พร้อมที่จะมองดูความกลัว

20:02	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจหรือเปล่า

20:07	สภาพใดกันแน่ที่กำลังเกิดขึ้น
	กับคุณจริง ๆ

20:09	คุณลังเลใจไม่เต็มใจที่จะดูหรือ

20:12	ลังเลใจที่จะมองดูความกลัวในตนเอง

20:19	เพราะพวกเราส่วนใหญ่ไม่รู้ว่า
	จะสลายมันได้อย่างไร

20:25	เราจึงหลบหนี วิ่งหนี
	คุณก็รู้เรื่องทำนองนั้นทั้งหมด

20:28	หรือไม่เราก็วิเคราะห์ความกลัว
	เพราะคิดว่าจะกำจัดมันได้

20:34	แต่ความกลัวก็ยังคงอยู่ที่นั่น

20:38	จึงเป็นเรื่องสำคัญที่จะค้นหาว่า

20:44	จะดูความกลัวอย่างไร ใช่ไหม

20:49	คุณสังเกตความกลัวได้อย่างไร

20:54	คุณเสร็จเรื่องกับเขาแล้ว
	ขอให้เรากลับมาเรื่องนี้

20:58	คุณสังเกตความกลัวอย่างไร

21:04	นี่ไม่ใช่เป็นคำถามโง่ ๆไร้สาระ

21:05	เพราะคุณจะสังเกตมันหลังจากที่
	มันได้ผ่านไปแล้ว

21:11	หรือไม่คุณก็สังเกตมัน
	ในขณะที่มันกำลังเกิดขึ้น

21:17	ใช่ไหม

21:20	สำหรับพวกเราส่วนใหญ่

21:22	การสังเกตเกิดขึ้นหลังจากที่
	ความกลัวได้เกิดไปแล้ว ใช่ไหม

21:25	ขณะนี้เราถามว่า เป็นไปได้ไหม

21:30	ที่จะสังเกตความกลัว
	ในขณะที่มันเกิดขึ้นได้ไหม

21:33	อย่างเช่น คุณถูกคุกคาม
	โดยความเชื่ออย่างหนึ่ง

21:38	ในขณะที่คุณมีความเชื่ออีกอย่าง
	ที่คุณยึดอยู่เหนียวแน่น

21:44	คุณตื่นตระหนกเกี่ยวกับมัน
	ในนั้นมีความกลัวอยู่ใช่ไหม

21:50	ขณะนี้นี่แหละ
	ที่ผมกำลังท้าทายคุณอยู่

21:53	คุณมีความเชื่อบางอย่าง
	มีประสบการณ์บางอย่าง

21:58	มีความคิดเห็น มีข้อวินิจฉัย
	มีการคิดคำนวณอยู่

22:03	เมื่อคุณถูกท้าทาย

22:10	ย่อมต้องมีแรงต้าน

22:17	มีการสร้างกำแพงต้าน

22:20	หรือคุณเต็มไปด้วยความสงสัยว่า
	คุณจะถูกจู่โจมหรือเปล่า

22:26	ความกลัวจึงเกิดขึ้น

22:30	คุณจะสังเกตความกลัวนี้
	ในขณะที่มันเกิดขึ้นได้ไหม

22:34	ว่าอย่างไรครับ

22:40	ได้ไหม คุณเข้าใจไหมครับ

22:46	คุณกำลังทำอยู่หรือเปล่า

22:50	คุณสังเกตความกลัวนั้นอย่างไร

22:52	มีถ้อยคำ มีการจำได้หมายรู้
	ถึงการตอบสนอง

22:58	ซึ่งคุณเรียกว่าความกลัว

23:00	เพราะคุณมีความกลัวนั้น
	มาก่อนหน้านี้แล้ว

23:02	ความทรงจำนั้นถูกเก็บเอาไว้

23:06	เมื่อความกลัวเกิดขึ้น
	คุณจึงจำมันได้ ใช่ไหม

23:09	ดังนั้น คุณจึงไม่ได้สังเกตอยู่
	แต่คุณแค่รู้จำรู้จักมัน

23:11	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจตรงนี้ไหม

23:15	การรู้จำรู้จักไม่ได้ปลดปล่อยจิต
	ให้เป็นอิสระจากความกลัว

23:17	มันเพียงแต่ทำให้
	ความกลัวมีพลังแรงขึ้น

23:23	แต่ทว่า ถ้าคุณสามารถที่จะสังเกต
	ในขณะที่ความกลัวเกิดขึ้น

23:30	จะมีปัจจัย 2 อย่าง เกิดขึ้นในนั้น

23:35	ปัจจัยหนึ่งคือ คุณแตกต่างจาก
	ความกลัวนั้น ใช่ไหม

23:39	ดังนั้น คุณจึงสามารถที่จะกระทำต่อ
	ความกลัวนั้น คุณควบคุมมัน

23:47	ไล่มันออกไป
	ให้เหตุให้ผลกับมัน เป็นต้น

23:55	นั่นคือ การที่คุณทำอะไรบางอย่าง
	เกี่ยวกับความกลัว

24:02	โดยทั่วๆ ไปเราสังเกตแบบนั้น

24:06	ในการสังเกตเช่นนั้นมีการแบ่งแยก

24:10	แบ่งแยกฉันออกจากความกลัว
	ดังนั้น จึงเกิดความขัดแย้งขึ้น

24:16	ใช่ไหม

24:27	แต่ถ้าคุณสังเกต
	โดยที่ความกลัวนั้นคือคุณ

24:31	คุณไม่ได้แตกต่างจากความกลัว

24:39	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจตรงนี้ไหม

24:49	ถ้าคุณจับหลักตรงนี้ได้สักครั้ง

24:54	ว่าผู้สังเกตคือสิ่งที่ถูกสังเกต

25:01	ผู้ที่บอกว่า "ฉันกำลังสังเกต" นั้น

25:05	เขากำลังแยกตัวเขาเองออกไป
	จากสิ่งที่เขากำลังสังเกตอยู่

25:10	แต่ทว่าในความเป็นจริงนั้น
	ผู้สังเกตนั่นเองคือความกลัว

25:17	ดังนั้นก็ไม่มีการแบ่งแยก

25:23	ระหว่างผู้สังเกตและ
	ความกลัวใช่ไหม

25:27	นั่นคือความเป็นจริง

25:34	แล้วจากนี้อะไรเกิดขึ้น

25:39	ขอให้เราประคองความจริงนี้
	เอาไว้ก่อนสักนาที

25:42	พวกคุณตามทั้งหมดนี้ทันไหม

25:47	อย่างที่เราได้พูดว่า

25:50	เรากำลังสังเกตความกลัว
	โดยผ่านกระบวนการของความจำ

26:01	ซึ่งก็คือการที่รู้จักจำได้
	การให้ชื่อ ใช่ไหม

26:10	จากนั้นจารีตก็สอนว่า
	"ให้ควบคุมมัน"

26:17	จารีตที่สอนสั่งกันต่อ ๆ มาว่า
	"ให้หนีจากมัน"

26:20	จารีตอีกนั่นแหละที่บอกว่า

26:27	ทำอะไรบางอย่างกับมัน
	เพื่อที่คุณจะได้ไม่หวาดกลัว"

26:32	ดังนั้น จารีตนั่นแหละที่ได้สอนสั่ง
	ให้เราบอกว่า

26:33	เรา หรือ ความเป็น "ฉัน"
	แตกต่างจากความกลัว

26:35	ใช่ไหม

26:39	เราจะเป็นอิสระจากจารีต
	แล้วสังเกตความกลัวได้ไหม

26:41	นั่นคือ สังเกตโดยปราศจากความคิด
	ที่ได้จดจำปฏิกริยานั้นเอาไว้

26:46	ปฏิกริยาซึ่งที่ผ่านมา
	ได้ถูกเรียกว่าความกลัว

26:51	เรื่องนี้ต้องการความใส่ใจอันยิ่ง
	คุณเข้าใจไหม

26:56	ต้องการทักษะในการสังเกต

26:58	นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของโยคะด้วย

27:08	คุณเข้าใจไหม

27:11	โยคะไม่ใช่แค่กายบริหาร

27:15	นั่นไม่ใช่โยคะเลย

27:19	แต่โยคะ คือทักษะในการสังเกต

27:21	นั่นคือ ในการสังเกตมีเพียง
	การหยั่งเห็นอันบริสุทธิ์เท่านั้น

27:25	ไม่มีการตีความการหยั่งเห็นนั้น
	โดยความคิด

27:27	คุณเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ไหม

27:32	โปรดลงมือทำในขณะที่
	เรากำลังพูดถึงเรื่องนี้

27:38	แล้วความกลัวคืออะไร คุณเข้าใจไหม

27:40	เมื่อผมสังเกต เมื่อมีใครสักคน

27:47	คุกคามความเชื่อที่ผมยึดถือ

27:49	ประสบการณ์ที่ผมผูกพันอยู่

27:54	ที่ผมรู้สึกว่า "ผมประสบความสำเร็จ"
	แล้วใครบางคนก็มาคุกคามมัน

27:58	ฉะนั้น ความกลัวจึงเกิดขึ้น

28:01	ในการสังเกตความกลัวนั้น
	เราได้อธิบายแล้วว่า

28:05	เราได้มาถึงจุดที่

28:16	คุณสังเกตโดย
	ไม่มีการแบ่งแยก ใช่ไหม

28:19	ทีนี้คำถามต่อไปคือ
	ความกลัวคืออะไร

28:23	คุณตามคำถามทันไหม
	ความกลัวคืออะไร

28:26	ความกลัวความมืด
	กลัวสามีหรือภรรยา

28:31	หรือกลัวอะไรก็ตามที่เราสร้างขึ้น
	หรือเป็นความกลัวจริง ๆ ก็ตาม

28:34	นอกจากคำว่า "กลัว" แล้ว
	ความกลัวคืออะไร

28:39	คำคำนั้นไม่ใช่สิ่งสิ่งนั้น

28:41	ได้โปรดเถิดครับ เราต้องรู้เรื่อง
	ตรงนี้อย่างลึกซึ้งจริง ๆ

28:46	ว่าถ้อยคำนั้นไม่ใช่สิ่งสิ่งนั้น

28:55	เราเคลื่อนไปต่อนะ

29:05	อะไรคือสิ่งที่เราเรียกว่าความกลัว
	เมื่อไม่มีถ้อยคำ

29:10	หรือว่าถ้อยคำสร้างความกลัวขึ้น

29:19	คุณสนใจเรื่องทั้งหมดนี้ไหม

29:23	เพราะว่าถ้าหากถ้อยคำ
	ก่อให้เกิดความกลัว

29:29	ถ้อยคำหมายถึง การรู้จำรู้จัก

29:32	จำได้ถึงอะไรบางอย่าง
	ที่เคยเกิดขึ้นแล้ว

29:35	ซึ่งหมายถึงถ้อยคำ
	ได้ถูกนำมาใช้กับอะไรบางอย่าง

29:37	ที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
	ที่เราเรียกว่าความกลัว

29:38	ดังนั้น ถ้อยคำจึงกลายเป็น
	สิ่งสำคัญ ใช่ไหม

29:42	เช่น คนอังกฤษ
	คนฝรั่งเศส คนรัสเซีย

29:46	ถ้อยคำมีความสำคัญอย่างใหญ่หลวง
	สำหรับพวกเราส่วนใหญ่

29:49	แต่ถ้อยคำไม่ใช่สิ่งสิ่งนั้น
	ถูกไหม

29:51	ฉะนั้น ความกลัวคืออะไรกันแน่

29:55	นอกจากรูปแบบลักษณะต่าง ๆ
	ของความกลัว รากเหง้าของมันคืออะไร

29:58	ถ้าหากเราสามารถค้นหา
	ถึงรากเหง้าของมันได้

30:01	เราก็จะเข้าใจความกลัว ทั้งใน
	ระดับที่ไม่สำนึกรู้และสำนึกรู้ได้

30:04	ในทันทีที่คุณหยั่งเห็น
	ถึงรากเหง้าของมัน

30:06	ไม่ว่าจะเป็นจิตระดับที่สำนึกรู้ได้
	หรือที่ไม่อาจสำนึกรู้

30:12	ก็ไม่มีความสำคัญ
	เพราะมีการหยั่งเห็น

30:16	อะไรคือรากเหง้าของความกลัว

30:18	กลัววันวาน

30:23	กลัวหนึ่งพันวันวานที่ผ่านไปแล้ว
	กลัววันพรุ่งนี้

30:35	กลัวความตายในวันพรุ่งนี้
	ยังไม่ถึงเวลาของคุณนะ

30:39	หรือกลัวอะไรบางอย่าง
	ที่เคยเกิดขึ้นแล้วในอดีต

30:44	ความกลัวจริง ๆ ไม่มีอยู่ในขณะนี้

30:46	โปรดทำความเข้าใจตรงนี้
	ให้ถี่ถ้วนรอบคอบ

30:50	ถ้าความตายจู่โจมเราอย่างกะทันหัน
	มันก็จบสิ้น

30:52	ก็สิ้นสุดกันเท่านั้น

30:55	คุณเกิดหัวใจวายขึ้นมา
	มันก็จบกัน

30:57	แต่ความคิดที่คิดขึ้นว่า
	อาจจะเกิดหัวใจวายขึ้นในอนาคต

31:00	ทำให้กลัว โปรดติดตามฟังดี ๆ

31:04	รากเหง้าของความกลัวคือ กาลเวลา
	ใช่ไหม

31:08	คุณเข้าใจไหม - กาลเวลา

31:19	กาลเวลาเป็นการเคลื่อนไหวของอดีต

31:22	ดัดแปลงตัวมันเองในปัจจุบัน
	แล้วดำเนินต่อไปสู่อนาคต

31:26	กระแสการเคลื่อนไหวทั้งหมดนั้น

31:29	คือสาเหตุของความกลัว
	คือรากเหง้าของมันใช่ไหม

31:33	เรากำลังถามว่า

31:37	ความคิดซึ่งคือกาลเวลา
	คือรากที่มาของความกลัวใช่ไหม

31:42	ความคิดเป็นการเคลื่อนไหว ใช้ไหม

31:45	การเคลื่อนไหวใดๆ คือกาลเวลา

31:47	ผมจึงถามว่า รากเหง้าของความกลัว
	คือกาลเวลาใช่ไหม

31:51	คือความคิดใช่ไหม

31:57	ถ้าหากเราสามารถเข้าใจ
	การเคลื่อนไหวทั้งหมดของกาลเวลา

32:00	เข้าใจทั้งเวลาทางจิตใจ
	เช่นเดียวกับเวลาทางกายภาพ

32:03	เวลาทางกายภาพที่คุณต้องใช้
	เดินทางจากที่นี่กลับไปบ้าน

32:06	เวลาทางกายภาพคือ
	เวลาที่ใช้ครอบคลุมระยะทางนั้น

32:08	และเวลาทางจิตใจซึ่งก็คือ
	วันพรุ่งนี้ คืออนาคต

32:13	ใช่ไหม

32:17	ฉะนั้น วันพรุ่งนี้
	คือรากเหง้าของความกลัว

32:23	ถูกไหม

32:24	ซึ่งนั่นหมายถึง
	เราสามารถที่จะมีชีวิต

32:30	เราหมายถึงชีวิตที่เป็นอยู่จริงๆ
	ในแต่ละวัน ไม่ใช่ทฤษฏี

32:34	เราจะมีชีวิตอยู่
	อย่างไม่มีวันพรุ่งนี้ได้ไหม

32:39	คุณตามทันไหม
	จงลองทำดู

32:42	นั่นคือ ถ้าหากคุณมีความเจ็บปวด
	เมื่อวันวาน เจ็บปวดทางร่างกาย

32:44	จบความเจ็บปวดของวันวานเสีย

32:46	ไม่แบกเอาความเจ็บปวดมาถึงวันนี้
	และไปยังอนาคต

32:50	คุณเข้าใจคำถามไหมครับ

32:56	การแบกเอามานั่นแหละคือกาลเวลา
	ที่นำความกลัวเข้ามา

33:02	ผมสงสัยว่าคุณจะทำทั้งหมดนี้ได้ไหม

33:06	มันจึงจะเป็นไปได้โดยสิ้นเชิง

33:09	เป็นไปได้แน่นอนที่สุดที่ความกลัว
	ความกลัวทางจิตใจนั้นจะจบสิ้นลง

33:16	ถ้าคุณนำสิ่งที่พูดมาใช้

33:18	พ่อครัวสามารถปรุงอาหาร
	ได้อย่างเลอเลิศน่าพิศวง

33:25	แต่ถ้าคุณไม่รู้สึกหิวกระหาย

33:29	ถ้าคุณไม่กินอาหารนั้น
	มันก็ยังคงอยู่ใน

33:34	แผ่นเมนูเท่านั้น
	จึงไม่มีคุณค่าเลย

33:39	แต่ทว่าคุณกิน คุณใช้มัน

33:41	ค้นหาเข้าไปด้วยตัวคุณเอง
	คุณจะเห็นว่าความกลัว

33:45	จบสิ้นลงในจิตใจอย่างเด็ดขาด

33:47	จิตใจจะเป็นอิสระจากภาระ
	อันน่ากลัว ที่มนุษย์ได้แบกเอาไว้

33:51	เข้าใจไหมครับ

33:54	คำถามต่อไปก็คือเรื่อง

34:00	ความสุขเพลิดเพลิน
	ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา

34:06	ใช่ไหม

34:12	คุณกลัวที่จะรับมือกับมันไหม

34:18	เพราะว่าสำหรับพวกเราส่วนใหญ่แล้ว
	ความสุขเพลิดเพลิน

34:23	มีความสำคัญเป็นพิเศษจนเหลือล้น

34:25	ความสุขจากการครอบครองเป็นเจ้าของ
	ความสุขจากความสำเร็จ

34:30	ความสุขจากการมีชื่อเสียง
	จากการเป็นผู้มีทักษะชำนาญการ

34:33	และความสุขอื่น ๆ อีก

34:37	จากกามารมณ์
	จากความรู้สึกทางประสาทสัมผัส

34:41	จากการเป็นผู้มีปัญญาทางความคิด

34:44	บุคคลผู้มีความรู้มากมายมหาศาล

34:49	เขาพึงพอใจ ยินดีในความรู้นั้น

34:54	ทว่าอย่างที่เรา
	ได้แสดงให้เห็นว่า

35:00	ความรู้เคียงคู่ไปกับ
	ความโง่เขลาเสมอ

35:05	เพราะความรู้ไม่เคยสมบูรณ์

35:09	แต่เขาลืมส่วนนั้นไป
	และจำได้แต่ความรู้

35:13	ที่เขากอบโกยมาได้เท่านั้น

35:22	และในนั้นมีความสุขเพลิดเพลิน
	อย่างยิ่ง

35:24	ทั้งความสุขทางประสาทสัมผัส
	ทางเพศ ทางอารมณ์ การเพ้อฝัน

35:29	การฉลาดคิด การมีประสบการณ์
	ซึ่งเป็นความรู้สึกทางประสาทสัมผัส

35:33	องค์ประกอบทั้งหมดเหล่านั้นรวมกัน

35:35	นำมาซึ่งความสุขเพลิดเพลิน
	อย่างพิเศษสุด ใช่ไหม

35:38	ทำไมเราจะมีความสุขเพลิดเพลินไม่ได้

35:43	คุณเข้าใจไหม

35:47	ศาสนาทั่วทั้งโลกได้สอนสั่งว่า
	"อย่าหาความสุข

35:54	นอกจากความสุขที่ได้รับใช้
	พระเจ้าเท่านั้น"

35:57	คุณเข้าใจไหมครับ

36:03	ประสาทสัมผัสทั้งหมดของคุณ
	ความรู้สึกทางกามารมณ์

36:10	ทั้งหมดนั้นต้องทำให้หมดไป ทิ้งไป

36:15	นี่คือสิ่งที่ศาสนาจัดตั้งทั่วโลก
	พูดเอาไว้

36:19	แต่เราไม่ได้พูดอย่างนั้น

36:21	เรากำลังพูดว่า ตรวจสอบดูว่า

36:25	เหตุใดมนุษย์จึงเรียกร้องต้องการ
	ไล่ตามหาความสุขเพลิดเพลิน

36:29	เพราะอะไรครับคุณ
	ค้นหาดู

36:32	มีความสุขเพลิดเพลิน ความสุข
	เพลิดเพลินทางกาย ทางกามารมณ์

36:39	เมื่อเห็นอาทิตย์ยามตกดินที่งดงาม

36:42	เห็นความงามของภูเขา

36:45	ผืนน้ำเรียบสงบในทะเลสาบที่สวยงาม

36:50	ในการเฝ้าดูสิ่งเหล่านั้น

36:55	แต่เมื่อได้เฝ้าดู ได้เห็นมัน

37:03	และรู้สึกเบิกบานยินดี
	จิตก็จดจำความสุขเบิกบานนั้นไว้

37:10	แล้วใฝ่หาความสุขเบิกบานเช่นนั้น
	อีกใช่ไหม

37:14	นั่นคือการสืบต่อ
	ของความสุขเพลิดเพลิน

37:19	ได้เห็นพระอาทิตย์ตกดิน

37:20	รู้สึกปลื้มปีติกับมัน

37:23	แต่ไม่จบมันลงตรงนั้น
	กลับจดจำมันเอาไว้

37:27	ซึ่งทำให้เกิดการเรียกร้องต้องการ
	ให้ความสุขเพลิดเพลินนั้นคงอยู่อีก

37:31	ดังนั้น ความคิดใช่ไหม

37:36	คุณตามทันไหม

37:44	ความคิดเข้ามาสอดแทรก
	ในชั่วขณะของการรับรู้

37:46	ความคิดจดจำมันไว้
	แล้วต้องการจะได้มันอีก

37:51	คุณได้เห็นเรื่องทั้งหมดนี้มาแล้ว
	เรื่องกามารมณ์คุณก็รู้ดี

37:54	คุณจำเหตุการณ์ได้ จำภาพ
	จำความตื่นเต้นเร้าใจ

37:57	กลไกทั้งหมดของความคิดทำงาน

38:01	และไล่ล่าไขว่คว้าหาความสุขนั้น
	ใช่ไหม

38:05	เพราะอะไรความคิดจึงทำเช่นนั้น

38:09	คุณเข้าใจคำถามของผมหรือเปล่า

38:11	ทำไมความคิดจึงเข้าไปควบคุม
	เหตุการณ์ที่จบไปแล้ว

38:17	จดจำมันไว้แล้วใฝ่หามันอีก

38:26	การใฝ่หามันอีกคือความสุขเพลิดเพลิน

38:30	คุณตามทันไหม

38:37	เพราะอะไร

38:41	ทำไมความคิดจึงทำเช่นนี้

38:46	มันเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษา
	การอบรมเลี้ยงดูของเรา

38:51	เป็นส่วนหนึ่งของจารีต
	เป็นส่วนหนึ่งของความเคยชิน

38:55	ผู้ชายทุกคนทำเช่นนั้น

39:00	รวมทั้งผู้หญิงด้วยดีกว่า
	มิฉะนั้น!

39:01	มนุษย์ทุกคนทำเช่นนี้เพราะอะไร

39:05	ค้นเข้าไปครับคุณ อย่ามองมาที่ผม

39:09	ทำไมคุณจึงไล่ตามหา
	ความสุขเพลิดเพลิน

39:12	การทำเช่นนั้นก่อให้เกิด
	การปลีกแยกตัว ใช่ไหม

39:16	คุณตามทันไหม

39:18	การทำเช่นนั้น ทำให้เกิด
	สิ่งที่เรียกว่าปัจเจกบุคคลใช่ไหม

39:24	เกิดเป็นความสุขของฉัน
	และมันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน

39:26	ความสุขทั้งหมดเป็นเรื่องส่วนตัว

39:33	นอกจากเมื่อคุณไปดูฟุตบอล
	และอะไรต่าง ๆ ทำนองนั้น

39:35	ความสุขเพลิดเพลิน
	เป็นของส่วนบุคคล

39:38	นั่นเป็นสาเหตุหนึ่งใช่ไหม

39:42	ว่าทำไมมนุษย์จึงแสวงหา
	ความสุขเพลิดเพลินนี้อย่างลับๆ

39:50	เพราะมันทำให้พวกเขารู้สึกว่า
	ตัวเขาเองมีความสำคัญ

39:57	ทั้งหมดนี้คุณเข้าใจไหม

40:04	ฉะนั้นความสุขเพลิดเพลิน
	อาจเป็นเหตุ

40:08	ที่มาของการแยกตัวอันใหญ่หลวงนี้

40:11	แยกออกเป็นกลุ่ม เป็นครอบครัว
	เป็นเผ่าพันธุ์ เป็นประเทศชาติ

40:13	ผมสงสัยว่าคุณเห็นทั้งหมดนี้
	หรือเปล่า

40:17	เมื่อคุณเห็นความจริงในเรื่องนี้

40:20	เห็นความจริงที่ไม่ใช่ถ้อยคำ

40:23	ไม่ใช่แนวคิดที่ความคิดคิดขึ้น

40:29	แล้วความคิดจะเข้ามาครอบครอง
	แล้วทำให้มันเป็นความทรงจำได้หรือ

40:39	คุณเข้าใจไหม

40:43	หรือเพียงเห็นพระอาทิตย์ตก
	แล้วจบเลย

40:46	ทดลองดู คุณจะเห็นด้วยตัวคุณเอง

40:51	ถ้าคุณลองทำดู
	เช่นในกรณีของความกลัวจะเห็นว่า

40:56	ความคิดเป็นต้นกำเนิด
	เป็นจุดเริ่มต้นของความขัดแย้ง

41:01	ทั้งในเรื่องความกลัว
	และการแสวงหาความสุขเพลิดเพลิน

41:05	จากนั้นก็มีคำถาม

41:07	เรากำลังเกี่ยวข้องอยู่กับ
	ชีวิตทั้งหมดของเรา

41:11	จึงมีคำถามว่า

41:14	ทำไมมนุษย์ทั่วทั้งโลกจึงเป็นทุกข์

41:18	เราไม่ได้พูดถึงทุกข์ทางกายภาพ

41:22	เพราะเรื่องนั้นสามารถจัดการได้
	ถ้าหากจิตใจไม่ยึด

41:24	ไม่ผูกพันอยู่อย่างต่อเนื่อง

41:35	ไม่ห่วงใยแต่ตัวเองอยู่ตลอด
	คุณเข้าใจนะ

41:38	เช่น เมื่อคุณมีความเจ็บปวด
	มีโรคภัย

41:43	เจ็บปวดอ่อนแอด้วยโรคใดโรคหนึ่ง

41:46	ความคิดก็จะรู้สึกเป็นกังวลยิ่ง
	ถูกไหม

41:50	ความคิดจึงเข้าไปยึด
	เป็นหนึ่งเดียวกับสภาพนั้น

41:58	จิตใจเองจึงกลับพิกลพิการ
	ใช่ไหม

42:00	ดังนั้น จิตหรือความคิด
	จะเฝ้าดูอาการเจ็บป่วยได้ไหม

42:07	เฝ้าดูโรคภัยไข้เจ็บ ความเจ็บปวด
	โดย"ไม่ดิ้นรน" คุณเข้าใจไหม

42:13	ลองดู ทำดู แล้วคุณจะค้นพบ

42:18	ในขณะที่คุณนอนอยู่บนเตียงทำฟัน

42:21	ผู้พูดเคยทำมาแล้วถึง 4 ชั่วโมง

42:23	ในขณะที่คุณนอนอยู่บนเก้าอี้
	ของทันตแพทย์

42:29	ขณะที่ทันตแพทย์กำลังกรอฟันคุณ
	ลองสังเกตดู

42:31	คุณจะเห็น จะค้นพบ

42:38	หรือลองมองออกไปนอกหน้าต่าง
	แล้วมองดูความงามของหมู่ไม้

42:42	เพี่อที่ชีวิตจะสามารถสังเกต
	ตัวมันเองได้

42:47	โดยวางเฉย เป็นอิสระ
	เข้าใจไหมครับ

42:48	โอ้ ! หรือคุณทำไม่ได้เลย

42:52	เราจึงถามว่า ทำไมมนุษย์ทั่วทั้งโลก
	จึงเป็นทุกข์

42:53	จึงยอมรับความทุกข์
	และมีชีวิตอยู่กับมัน

42:57	มีสงครามมาแล้วถึงสองครั้ง
	ช่างเลวร้าย

43:00	ลองคิดถึงน้ำตามนุษย์
	ที่หลั่งไหลออกมา

43:03	แต่ทั้งลูกทั้งหลานของพวกเขา
	ก็ยังสนับสนุนสงคราม

43:04	ปรากฏชัดว่า ความทุกข์โศก
	ไม่ได้สั่งสอนอะไรมนุษย์เลย ใช่ไหม

43:10	พวกเขาบูชาความทุกข์โศก
	พวกคริสต์เตียนทำอย่างนั้น

43:15	พวกฮินดูก็มีคำอธิบายความทุกข์โศก
	ที่ต่างออกไป

43:18	ว่าเป็นเพราะสิ่งที่คุณได้ทำไว้
	ในอดีต อดีตชาติเป็นต้น

43:25	ผมจะไม่เข้าไปในเรื่องพวกนั้น

43:33	เราถามว่า
	ความทุกข์โศกคืออะไร

43:41	ทำไมมนุษย์จึงอยู่กับความทุกข์โศก

43:46	คุณเข้าใจนะ

43:47	ค้นหาครับคุณ
	ทุ่มเทจิตใจคุณให้กับการนี้

43:56	เหมือนอย่างที่คุณมอบใจคุณ
	ให้กามารมณ์ ให้การงานหรือนั่นนี่

44:01	มอบจิตมอบใจคุณให้แก่การค้นหา

44:03	ว่ามนุษย์จะเป็นอิสระ
	จากความทุกข์โศกได้บ้างไหม

44:06	ความทุกข์โศกเป็นส่วนหนึ่ง
	ของทัศนคติต่อชีวิต

44:12	ที่มุ่งคิดถึงแต่ตนเอง
	ประโยชน์ส่วนตน ใช่ไหม

44:18	อย่างเช่น ลูกของผมตายไป
	หรือภรรยาของผมหนีจากไป

44:21	หรือเรื่องใดเรื่องหนึ่ง

44:25	ซึ่งผมผูกพันอยู่กับเขา
	อย่างแน่นแฟ้น

44:32	เขาถูกพรากไปด้วยเหตุผลนานา
	แล้วผมก็เป็นทุกข์

44:38	มีความเศร้าแสนอาดูร
	ต้องร้องไห้ มีปฏิกริยาต่อต้าน

44:47	มีความขมขื่น
	มีการเสียดสี เย้ยหยัน

44:52	เพราะอะไร
	คุณเข้าใจไหม

44:56	มันเป็นเพราะผมเข้าไปติด
	จมอยู่ในปัญหาของผมใช่ไหม

44:59	ผมหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องของตัวเอง
	ลูกชายของผมคือผม ใช่ไหม

45:06	หรือลูกสาวของผมก็คือผม

45:10	ผมผูกพัน

45:16	ผมยึดเอาไว้

45:18	และเมื่อผู้นั้นจากไป

45:26	ผมจึงรู้สึกว่างเปล่าอย่างยิ่ง

45:31	รู้สึกอ้างว้างเดียวดายอย่างยิ่ง
	รู้สึกขาดความสัมพันธ์อย่างยิ่ง

45:36	นั่นคือเหตุผลที่เราเป็นทุกข์
	ใช่ไหม

45:40	นั่นคือ เมื่อลูกชายถูกพรากจากไป
	ด้วยความตายหรืออะไรก็ตาม

45:42	มันเปิดเผยให้ผมเห็นว่าตัวผมคืออะไร
	คือความเหงาอ้างว้างของผม

45:48	คือการแยกตัวของผม
	การขาดความสัมพันธ์ที่แท้จริงของผม

45:54	ผมคิดว่าผมสัมพันธ์ แต่เพราะเป็น
	"ลูกชายของผม"เท่านั้น คุณตามทันนะ

45:59	ดังนั้น การพรากเอาลูกของผมไป
	เผยให้เห็นสภาพของผม

46:01	เมื่อค้นเข้าไปในเรื่องนี้
	อย่างเอาใจใส่

46:09	ผมก็ตระหนักทันทีถึงความเหงาของผม
	ความรู้สึกสูญเสียของผม

46:11	การขาดหายไป การสูญเสียอะไรบางอย่าง
	ซึ่งผมผูกพันอยู่อย่างหนักหน่วง

46:14	ความตายของลูกชายได้เปิดเผย
	ให้ผมเห็นสภาพนั้น ใช่ไหม

46:19	แต่การเปิดเผยนั้น

46:23	การตระหนักถึงความเป็นตัวตน
	ความเป็นตัว "ฉัน"

46:28	เปิดเผยมาก่อนเกิดเหตุ

46:35	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจตรงนี้ไหม
	เข้าใจไหม

46:39	คุณเห็นตรงนี้ไหม

46:43	เราได้พูดตั้งแต่ตอนต้น
	ของการพูดครั้งนี้

46:47	ถึงการตระหนักรู้ตนเอง

46:52	การตระหนักรู้ตนเองก็คือ
	การรู้ตัวของตนเอง รู้ถึงความผูกพัน

46:56	ความเหงาของตนเอง
	ความรู้สึกปลีกแยกของตนและอื่นๆ

47:00	รู้ถึงทั้งหมดของตนเอง

47:04	เหตุการณ์ที่เกี่ยวกับลูกชาย
	เปิดเผยสภาพจิตของตัวเรา ใช่ไหม

47:07	นั่นคือการเปิดเผยหลังเกิดเหตุการณ์

47:09	แต่ถ้ามีความรู้ตัวตั้งแต่ตอนต้น

47:14	การที่ลูกชายถูกพรากตายจากไป
	จะเป็นเช่นไร

47:18	ความทุกข์โศกที่เกิดขึ้นจาก
	ความผูกพัน ก็ไม่มีอยู่ ใช้ไหม

47:23	คุณเข้าใจไหม ตอนนี้จิตของผม
	ก็จะยอมรับการตายจากไปนั้นได้

47:27	มันจะไม่ติดอยู่ใน
	ความสงสารตนเองอีกแล้ว

47:32	ไม่ติดอยู่ในการดิ้นรน
	เพื่อจะเป็นอิสระจากความโดดเดี่ยว

47:38	แล้วไปหาความสบายใจอบอุ่นใจอยู่ใน
	ความเชื่อหรือในนั่นนี่ ใช่ไหม

47:43	ดังนั้น เราเห็นได้ว่า
	ความทุกข์โศกจะยังคงอยู่

47:50	ตราบใดที่ความเป็นตัวตนยังมีอยู่

48:01	ผมสงสัยว่าคุณเห็นไหม

48:04	การละทิ้งความเป็นตัวตนโดยสิ้นเชิง
	คือการจบสิ้นความทุกข์โศก

48:10	คุณตามทันไหม
	คุณจะละทิ้งตัวคุณเองไหม

48:15	ไม่ทิ้ง ใช่ไหมครับคุณ

48:19	ฉะนั้นเราจึงบูชาความทุกข์โศก
	หรือไม่ก็วิ่งหนีจากมัน

48:24	เราควรที่จะสอบสวนร่วมกัน

48:26	ถึงคำถามทั้งหมดที่เกี่ยวกับความตาย

48:29	ไม่ใช่เฉพาะพวกคนแก่อย่างเรา

48:32	แต่ทุกคนในโลกควรจะเข้าใจด้วย

48:37	ทั้งคนหนุ่มสาว คนวัยกลางคน
	คนแก่ ความตายเป็นสิ่งหนึ่ง

48:41	ที่สุดแสนพิเศษ
	ที่เกิดขึ้นในชีวิต ใช่ไหม

48:44	คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับความตาย

48:47	การตอบสนองตามสัญชาตญานของคุณ

48:52	ที่มีต่อคำนี้
	และต่อความจริงเป็นอย่างไร

48:55	ความตายคืออะไร

48:59	ความตายคือการจบสิ้น

49:05	ใช่ไหม

49:09	โปรดติดตามเรื่องนี้อย่างใส่ใจ

49:18	คือการจบลง

49:24	จบลงโดยสมัครใจ
	คุณโต้เถียงกับความตายไม่ได้

49:26	คุณต่อรองไม่ได้ว่า
	"โปรดให้เวลาผมอีกสักสัปดาห์"

49:28	คุณสนทนาถกกับมันไม่ได้
	มันอยู่ตรงนั้น เสร็จสิ้นแล้ว

49:32	ดังนั้น คุณสามารถจบความผูกพัน
	ของคุณลงโดยสมัครใจได้ไหม

49:35	ซึ่งนั่นคือความตาย
	เข้าใจไหมครับ

49:39	การจบสิ้นลงเป็นอะไรบางอย่าง
	ที่เหมือนกับความตาย

49:43	จบความเคยชินบางอย่างไป

49:49	ไม่ดิ้นรน ไม่ต่อสู้
	ไม่ทะเลาะวิวาท จบมันไป

50:01	ถ้าคุณสูบ เสพยา ถ้าคุณดื่ม

50:02	การจบลงจะเกิดขึ้น เมื่อคุณตาย

50:06	แล้วคุณจะจบลงโดยสมัครใจได้ไหม

50:09	คุณเข้าใจไหม จบประสบการณ์ของคุณ

50:18	จบความคิดเห็น ทัศนคติ
	ความเชื่อในพระเจ้าของคุณ จบลงเสีย

50:25	เรากลัวการจบสิ้น ใช่ไหม

50:32	การจบสิ้นอะไรก็ตามโดยสมัครใจ

50:40	ถ้าคุณพูดว่า "ถ้าจบแล้วจะมีอะไร"

50:45	ถ้าอย่างนั้น
	คุณก็กำลังมองหารางวัลตอบแทน

50:50	คุณก็มองว่า การจบเป็นถูกลงโทษ

50:56	การจบสิ้นจึงถูกมองว่า
	เป็นความเจ็บปวด

51:01	ถ้าอย่างนั้นก็เป็นธรรมดา
	ที่คุณจะเรียกร้องเอารางวัล

51:03	ถ้าผมยอม แล้วผมจะได้อะไร

51:07	คุณไม่ถามอย่างนั้นกับความตาย

51:12	ดังนั้น คุณจบลงได้ไหม
	แล้วดูว่าในการจบลงนั้นเอง

51:14	มีการเริ่มต้นอะไรบางอย่าง
	ที่ใหม่หมด ใช่ไหม

51:19	เข้าใจไหมครับ

51:24	นั่นคือเมื่อเราจบสิ้นความผูกพัน
	การยึดติด

51:28	ผูกพันกับเฟอร์นิเจอร์ ผู้คน
	แนวคิด ความเชื่อ และพระเจ้า

51:33	ทั้งหมดทุกอย่างนั้น จบมันไป

51:37	และคุณจบมันไปโดยสมัครใจ เพราะ
	มันเป็นสติปัญญาที่เห็นว่าต้องจบ

51:39	ใช่ไหม

51:49	ในการจบสิ้นลงนั้น
	มีสิ่งใหม่เกิดขึ้น

51:54	คุณเข้าใจไหม นี่ไม่ใช่คำสัญญานะ

52:02	ลองดูเถิดครับคุณ

52:11	นั่นคือ ในขณะที่มีชีวิตอยู่

52:15	ลองเชื้อเชิญความตายเข้ามา
	ซึ่งหมายถึงการจบสิ้น

52:19	เข้าใจนะครับ

52:22	จบสิ้นวิถีชีวิตที่ยุ่งยาก
	ซับซ้อนอย่างเหลือเชื่อ

52:25	เพราะว่าจิตใจ

52:35	ที่ได้จบทุกสิ่งทุกอย่างลงแล้ว
	คุณเข้าใจไหม

52:38	ทำมันดู
	แล้วคุณจะค้นพบด้วยตัวคุณเอง

52:51	จิตใจนั้นมันจะใหม่อยู่เสมอ

52:54	ใหม่ในความหมายที่สดใหม่

52:58	คุณรู้ไหมเมื่อคุณไต่ขึ้นภูเขา

53:05	คุณต้องทิ้งสิ่งประดับประดา
	ทั้งหมดของคุณไว้เบื้องหลัง

53:07	ทิ้งปัญหาทั้งหมดของคุณ

53:13	เพราะว่าคุณไม่อาจ
	ที่จะแบกพาเอาเครื่องประดับ

53:18	ที่คุณสะสมเอาไว้ขึ้นไปยังยอดเขา

53:22	ดังนั้น คุณจะทิ้งไป

53:26	แล้วคุณจะค้นพบด้วยตัวคุณเอง

53:30	ว่ายังมีคุณสมบัติแห่งจิต

53:35	ที่เป็นอิสระอย่างสิ้นเชิง

53:38	ที่สามารถจะรับรู้สภาวะนิรันดร์

53:43	คำว่า "นิรันดร์" ไม่ใช่แนวคิด
	คุณเข้าใจไหมครับ

53:47	นิรันดร์ หมายถึง นอกเหนือกาลเวลา

53:51	ความตาย คือ กาลเวลา

54:02	ผมสงสัยว่าคุณมองเห็นตรงนี้ไหม

54:13	ดังนั้น จิตที่เข้าใจ
	ความลึกลับประหลาดล้ำนี้

54:17	มันเป็นความลึกลับ

54:19	เพราะเรากอดติดอยู่กับปัญหาของเรา

54:24	เครื่องประดับประดาของเรา
	แนวคิดของเรา

54:27	เราเกาะกอดอยู่กับสิ่งเหล่านั้น

54:32	ซึ่งประกอบกันขึ้นด้วยกาลเวลา

54:35	และด้วยการจบสิ้นสิ่งพวกนั้น

54:40	มีอะไรบางอย่างที่เป็น
	มิติใหม่ทั้งหมดอุบัติขึ้น

54:47	ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณ

54:52	ใช่ไหม

54:58	ใช่ไหมครับคุณ

55:03	υπάρχει πικρία, κυνισμός.

55:07	Γιατί; Καταλαβαίνετε;

55:11	Μήπως είμαι τόσο παγιδευμένος

55:14	στα δικά μου προβλήματα,

55:17	είμαι τόσο εγωκεντρικός,

55:21	ο γιος μου είναι εγώ.

55:24	Σωστά;

55:28	Ή η κόρη μου είναι εγώ.

55:32	Είμαι προσκολλημένος.

55:35	Προσκολλούμαι.

55:39	Κι όταν αυτό φύγει,

55:41	υπάρχει μία μεγάλη αίσθηση κενού,

55:48	μεγάλη αίσθηση μοναξιάς,

55:52	μεγάλη αίσθηση έλλειψης σχέσης.

55:57	Σωστά;

56:01	Είναι αυτός ο λόγος
	που υποφέρει κάποιος;

56:03	Που σημαίνει,

56:10	ο γιος με το να έχει φύγει μακριά-θάνατος ή οτιδήποτε είναι αυτό-

56:12	έχει αποκαλύψει σε μένα αυτό που είμαι:

56:18	την μοναξιά μου,

56:21	την απομόνωσή μου, την
	έλλειψη μου για σωστή σχέση.

56:29	Νόμιζα ότι σχετιζόμουν,

56:32	αλλά είναι ο γιος μου-παρακολουθείτε;

56:35	Επομένως, η απώλεια του γιου

56:37	αποκαλύπτει την κατάστασή μου.

56:40	Προχωρήστε προσεκτικά σε αυτό.

56:43	Και ξαφνικά συνειδητοποιώ

56:50	την μοναξιά μου,

56:56	την αίσθηση της απώλειας,

57:06	την στέρηση από κάτι

57:12	στο οποίο είμαι πολύ προσκολλημένος.

57:15	Ο θάνατος του γιου μου
	το αποκάλυψε, σωστά;

57:19	Αλλά αυτή η αποκάλυψη,

57:21	η επίγνωση του εαυτού, του "εγώ",

57:25	έχει αποκαλυφθεί πριν από το συμβάν.

57:28	Αναρωτιέμαι εάν το βλέπετε αυτό; Σωστά;

57:33	Το βλέπετε αυτό;

57:38	Όπως είπαμε στη αρχή της ομιλίας,

57:43	αυτεπίγνωση.

57:49	Η αυτεπίγνωση είναι να γνωρίζει

57:54	κάποιος τον εαυτό του,
	τις προσκολλήσεις του,

58:01	τη μοναξιά του, την αίσθηση της απομόνωσης- όλα αυτά,

58:09	να γνωρίζει την ολότητα του εαυτού.

58:12	Το περιστατικό του γιου
	το αποκαλύπτει, σωστά;

58:15	Που σημαίνει, αποκαλύπτεται
	μετά το περιστατικό.

58:20	Αλλά εάν υπάρχει
	αυτεπίγνωση από την αρχή,

58:23	παίρνοντας μακριά τον
	γιο, με το γιο να πεθαίνει,

58:29	τι είναι;

58:36	Δεν είναι πλέον η θλίψη

58:40	η οποία επέρχεται μέσω της προσκόλλησης.

58:45	Σωστά, καταλάβατε;

58:52	Ο νους μου τώρα το αποδέχεται.

58:57	Δεν είναι πλέον
	παγιδευμένος στην αυτολύπηση,

59:01	στην προσπάθεια να
	απελευθερωθεί από την απομόνωση,

59:04	με το να παρηγοριέται με μία πίστη,
	ή με αυτό, ή με εκείνο. Σωστά;

59:14	Επομένως κάποιος
	βλέπει ότι υπάρχει θλίψη

59:16	όσο ο εαυτός είναι εκεί.

59:20	Αναρωτιέμαι εάν το βλέπετε αυτό;

59:24	Συνεπώς, η απόλυτη
	εγκατάλειψη του εαυτού

59:32	είναι το τέλος της θλίψης.

59:37	Τα παρακολουθείτε όλα αυτά;

59:44	Θα εγκαταλείψετε τους εαυτούς σας;

59:48	Όχι, κύριοι.

59:51	Άρα λατρεύουμε τη θλίψη,
	ή φεύγουμε μακριά απ'αυτή.

59:54	Κι επίσης θα πρέπει
	να προχωρήσουμε μαζί,

59:57	να εξετάσουμε όλο αυτό
	το θέμα του θανάτου.

1:00:08	Όχι μόνον για τους μεγάλους
	ανθρώπους όπως εμείς,

1:00:15	αλλά επίσης για τον καθένα στον κόσμο

1:00:19	νέο, ηλικιωμένο, ή μεσήλικα-

1:00:33	ο θάνατος είναι ένα από
	τα πιο εκπληκτικά πράγματα

1:00:41	που συμβαίνουν στη ζωή. Σωστά;

1:00:44	Τι σκέφτεστε γι'αυτό;

1:00:46	Ποια είναι η ενστικτώδης απάντησή σας

1:00:48	στη λέξη και στο γεγονός;

1:00:52	Τι είναι θάνατος;

1:00:55	Ο θάνατος είναι ένα τέλος.

1:00:59	Σωστά;

1:01:02	Παρακαλώ παρακολουθείστε
	το αυτό προσεκτικά.

1:01:10	Τέλος.

1:01:16	Να βάλετε τέλος εκουσίως,

1:01:18	δεν μπορείτε να
	διαφωνήσετε με τον θάνατο,

1:01:21	δεν μπορείτε να πείτε, "Παρακαλώ,
	δώσε μου άλλη μία εβδομάδα",

1:01:23	δεν μπορείτε να συζητήσετε:
	είναι εκεί, τελείωσε.

1:01:33	Επομένως, μπορείτε
	εκουσίως να βάλετε τέλος

1:01:37	στην προκόλλησή σας,

1:01:44	που είναι θάνατος;

1:01:48	Καταλαβαίνετε;

1:01:58	Το να βάλετε τέλος
	είναι κάτι σαν το θάνατο.

1:02:04	Το τέλος μιας συγκεκριμένης συνήθειας,

1:02:11	όχι να προσπαθήσετε, να παλέψετε, να λογομαχήσετε -τελειώστε το!

1:02:14	Εάν καπνίζετε, εάν παίρνετε
	ναρκωτικά, εάν πίνετε,

1:02:27	αυτό είναι που πρόκειται να
	συμβεί όταν τα κακαρώσετε! (γέλια)

1:02:32	Επομένως μπορούμε
	εκουσίως να βάλουμε τέλος

1:02:33	καταλαβαίνετε;
	-η εμπειρία σας,

1:02:38	οι απόψεις σας, οι συμπεριφορές σας,

1:02:44	οι πίστεις σας, οι
	θεοί σας-να τελειώσουν.

1:02:49	Φοβόμαστε να βάλουμε τέλος.

1:02:56	Σωστά;

1:03:03	Να βάλουμε τέλος σε οτιδήποτε εκουσίως.

1:03:05	Εάν πείτε, "Τι υπάρχει
	εκεί εάν βάλω τέλος;"

1:03:10	Σημαίνει, τότε ότι
	ψάχνετε για μία ανταμοιβή.

1:03:16	Θεωρείτε τότε το τέλος σαν μία τιμωρία.

1:03:25	Συνεπώς, το τέλος με το να θεωρείται

1:03:30	σαν πόνος,

1:03:34	τότε θα απαιτήσετε φυσικά μία ανταμοιβή.

1:03:36	Εάν παραδοθώ, τότε τι;

1:03:44	Δεν το ρωτάτε αυτό στο θάνατο.

1:03:47	Άρα, μπορείτε να βάλετε τέλος
	και να δείτε σε αυτό το τέλος

1:03:50	ότι υπάρχει το ξεκίνημα
	σε κάτι καινούριο;

1:03:53	Καταλαβαίνετε;

1:03:58	Που σημαίνει, κάποιος
	τελειώνει με την προσκόλληση,

1:04:00	την προσκόλληση στα έπιπλα,

1:04:04	στους ανθρώπους, στις ιδέες,
	στις πίστεις, στους θεούς

1:04:09	το όλο πράγμα, τελειώνει.

1:04:13	Κι εσείς το τελειώνετε εκουσίως,
	διότι είναι έξυπνο να τελειώσει.

1:04:20	Σωστά;

1:04:24	Συνεπώς σε αυτό το
	τέλος ένα καινούριο...

1:04:29	δεν πρόκειται για μία υπόσχεση, καταλαβαίνετε;-

1:04:31	ένα καινούριο πράγμα λαμβάνει χώρα.

1:04:36	Προσπαθήστε το, κύριοι.

1:04:47	Που σημαίνει, ενώ ζούμε,

1:04:53	να προσκαλέσουμε το
	θάνατο, που είναι το τέλος.

1:04:58	Καταλαβαίνετε;

1:05:00	Να βάλει κάποιος τέλος στον απίστευτο

1:05:04	περίπλοκο τρόπο ζωής.

1:05:11	Έτσι ώστε ο νους,

1:05:17	επειδή έχει βάλει τέλος σε όλα

1:05:20	καταλαβαίνετε;

1:05:25	Κάντε το και θα το ανακαλύψετε
	για τους εαυτούς σας.

1:05:29	Άρα είναι πάντα καινούριο.

1:05:31	Καινούριο με την έννοια-φρέσκο.

1:05:35	Ξέρετε, όταν σκαρφαλώνετε ένα βουνό,

1:05:41	πρέπει να αφήσετε όλα
	σας τα έπιπλα πίσω,

1:05:44	όλα σας τα προβλήματα,

1:05:49	διότι δεν μπορείτε να
	κουβαλήσετε όλα τα έπιπλα

1:05:54	που'χετε συλλέξει στο λόφο.

1:05:59	Επομένως θα προχωρήσετε,

1:06:05	και θα ανακαλύψετε για τον εαυτό σας

1:06:11	ότι υπάρχει μία ποιότητα του νου,

1:06:14	που με το να είναι εντελώς ελεύθερος,

1:06:16	είναι ικανός να αντιληφθεί
	αυτό που είναι αιώνιο.

1:06:20	Η λέξη "αιώνιο" δεν είναι
	μία ιδέα, παρακολουθείτε;

1:06:23	Αιώνιο σημαίνει έξω από το χρόνο.

1:06:28	Ο θάνατος είναι χρόνος.

1:06:32	Αναρωτιέμαι εάν το βλέπετε αυτό;

1:06:35	Έτσι ο νους που κατανοεί
	αυτό το εκπληκτικό μυστήριο

1:06:40	είναι ένα μυστήριο-

1:06:42	διότι σε αυτά τα οποία προσκολλούμαστε

1:06:47	είναι τα προβλήματά μας,
	τα έπιπλά μας, οι ιδέες μας

1:06:53	όλα αυτά, προσκολλούμαστε σε αυτά,

1:06:59	που έχουν κατασκευαστεί από το χρόνο,