กฤษณมูรติ เราสามารถรู้จักตัวเราอย่างสมบูรณ์ได้ไหม

Krishnamurti Subtitles

BR79T3 - เราสามารถรู้จักตัวเราอย่างสมบูรณ์ได้ไหม

การพูดต่อสาธารณชนครั้งที่ 3
ที่บร็อกวู้ดพาร์ค สหราชอาณาจักร วันที่
1 กั�

0:51	May we continue	เราจะพูดคุยกันต่อ

0:53	with what we were	จากที่เราได้พูดคุยกัน
	talking about last Sunday	เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้ว

0:59	and go on further	และสืบค้นต่อไปในเรื่องนั้นได้ไหม
	into it?

1:17	We were saying,	เราพูดคุยกันมาไม่ใช่หรือ
	weren't we,

1:22	that the human mind	ว่าจิตของมนุษย์

1:26	and our way of living is	และวิถีทางที่เรามีชีวิตอยู่นั้น
	so fragmented, broken up,	แตกแยก

1:34	and because human	ออกเป็นเสี่ยง ๆ
	beings are so,	และเพราะมนุษย์เป็นเช่นนั้น

1:41	thus we make the world	เราจึงทำให้โลก
	into what it is:	เป็นอย่างที่มันเป็นอยู่

1:48	a chaotic,	เป็นโลกที่ยุ่งเหยิงวุ่นวาย
		โหดร้าย สับสน โลกที่น่ากลัว

1:51	cruel,

1:52	confused,

1:55	frightened world.

2:02	And we were also saying	และเราก็พูดแล้วว่า

2:06	that self-awareness,	การรู้สึกตัวนั้น

2:11	that is, to know	คือการรู้เกี่ยวกับตนเองทั้งหมด
	all about oneself,

2:19	both the conscious	รู้ทั้งในระดับที่สำนึกรู้ได้
		และในระดับที่ไม่สำนึกรู้

2:22	as well as
	the unconscious,

2:25	the deep down	รู้ถึงจิตส่วนที่อยู่ลึกลงไป
	and the open mind,	และที่เผยให้เห็น

2:31	so that	ในการรู้ถึงตนเองอย่างสมบูรณ์

2:34	in knowing oneself,
	completely,

2:41	- and it is possible	ซึ่งเป็นไปได้ที่จะรู้จักตนเอง
	to know oneself completely -	อย่างสมบูรณ์ถ้วนทั่ว

2:47	then we can	จากนั้นเราก็สามารถเข้าหาโลก
	approach the world	และตัวเราเองอย่างเป็นทั้งหมด

2:50	and ourselves
	as a whole.

2:57	Our life,	ชีวิตเรา
	as it is now lived,	อย่างที่เรามีชีวิตอยู่ทุกวันนี้

3:01	of which we know very	เป็นชีวิตที่เรารู้จักตัวเราเอง
	little about ourselves,	น้อยมากจริง ๆ

3:07	and perhaps	และบางทีพวกนักจิตวิทยา
	the psychologists,

3:10	the therapists and	นักบำบัดเยียวยา
	the psychoanalysts	และพวกผู้เชี่ยวชาญจิตวิเคราะห์

3:16	tell us what we are,	ก็บอกเราว่า เราเป็นอย่างไร

3:23	but to find out	แต่การที่จะค้นหาว่า เราเป็นเช่นไร
	what we are	เราไม่อาจที่จะฟังคนเหล่านั้นได้

3:26	we can't listen
	to them,

3:31	because they are	เพราะพวกเขาก็เหมือนกับเรา
	like us,	ต่างสับสนพอ ๆ กับเรา

3:33	equally confused,

3:37	equally uncertain,	รู้สึกไม่แน่นอนใจเหมือน ๆ กัน

3:42	equally frightened	หวาดกลัวพอ ๆ กัน
		ในเรื่องหลากหลายต่าง ๆ กัน

3:46	in various
	different ways.

3:49	So one has to rely	ฉะนั้น
	completely on oneself	เราต้องพึ่งตัวเราเองอย่างเต็มที่

3:58	and not look to another	ไม่พึ่งพิงคนอื่น
	to tell us what to do,	ให้บอกเราว่าจะต้องทำอะไร

4:03	including the speaker,	รวมทั้งไม่พึ่งพิงผู้พูดด้วย

4:08	naturally.

4:13	Can we know ourselves	เราสามารถรู้ตัวเราเอง
	so completely?	อย่างสมบูรณ์ถ้วนทั่วได้ไหม

4:20	The wounds, the fears,	รู้ถึงบาดแผลทางใจ ความกลัว
		ความกระวนกระวายใจ

4:23	the anxieties,

4:25	the uncertainties,	ความไม่แน่นอนใจ รู้ถึงเครือข่าย
		อันซับซ้อนของความสุขเพลิดเพลิน

4:28	the very complex
	network of pleasures,

4:38	death, love,	ความตาย ความรัก และมีการ
		สืบต่อหลังจากที่เราตายไปหรือไม่

4:43	and if there is
	a continuity after we die.

4:50	And also we should be aware,	และเราก็ควรที่จะตระหนักและรู้
	and know, and understand	และเข้าใจ

4:56	what is meditation.	ด้วยว่าสมาธิคืออะไร

4:59	All that is our life:	ทั้งหมดนั้นคือชีวิตของเรา

5:04	our education,	การศึกษาของเรา งานของเรา
	our jobs,	วิธีคิดของเรา

5:08	our way of thinking,

5:10	our beliefs,	ความเชื่อของเรา
		ประสบการณ์ของเรา

5:13	our experiences,

5:17	deep strong opinions,	ความคิดเห็นที่หยั่งรากลึก
		ฝังติดแน่น และอื่นๆ

5:23	and so on.

5:25	All that is our life,	ทั้งหมดนั้นคือชีวิตของเรา
		รวมทั้งการต่อสู้ดิ้นรน

5:28	with all its struggles,

5:33	with all its escapes,	รวมทั้งการหลบหนี
		และความเจ็บปวดเวทนาของชีวิต

5:37	miseries, and so on.

5:41	Can we know ourselves completely	เราจะรู้จักตัวเราอย่างสมบูรณ์ได้ไหม
	- all that?	รู้ถึงทั้งหมดนั้น

5:49	Then perhaps	แล้วบางทีจากนั้น จึงจะเป็นไปได้
	it would be possible

5:53	to approach all our life	ที่จะเข้าหาชีวิตทั้งหมดของเรา
	as a whole,	อย่างเป็นทั้งหมด

5:58	not as fragmented	ไม่ใช่อย่างมนุษย์
	human beings.	ที่แตกแยกเป็นส่วนเสี้ยว

6:06	So we are going to talk over	ดังนั้น ในเช้าวันนี้
	together this morning	เราจะพูดคุยร่วมกัน

6:13	whether it is possible,	ว่ามันเป็นไปได้ไหม

6:17	without any guidance	โดยที่ไม่มีผู้ชี้นำใดๆ จากภายนอก
	from outside,

6:22	because they have all	เพราะพวกเขา
	led us up the garden path,	ต่างก็นำไปเข้ารกเข้าพง

6:30	they have all led us to this	คนพวกนั้นทั้งหมดนำพาเรามาสู่
	present state of the world	สภาพที่โลกเป็นอยู่ทุกวันนี้

6:34	- the politician, the economist,	ทั้งนักการเมือง นักเศรษฐศาสตร์
	the religious people,	บุคคลทางศาสนาทั้งหลาย

6:37	and the gurus,	อีกทั้งพวกเหล่าคุรุ
	and all the rest of the gang.	และก๊กแก๊งส์เหล่านั้น

6:46	And it becomes more and more	และมันกลายเป็นเรื่องสำคัญ
	imperative and necessary	เร่งด่วนและจำเป็น

6:54	to find out	ที่เราต้องค้นหาด้วยตัวเราเองว่า
	for ourselves

6:59	what is right action	บทบาทหรือ
		การกระทำที่ถูกต้องคืออะไร

7:02	irrespective	ถูกต้องในทุกสถานการณ์
	of circumstances?

7:07	Such action which will not	การกระทำเช่นนั้น
	bring about further confusion,	จะไม่นำไปสู่ความสับสนยิ่งขึ้น

7:11	regrets, sorrow,	ไม่ทำให้ต้องเสียใจ เศร้าโศก
		ทุกข์ทรมานยิ่งขึ้น

7:15	more misery, and so on.

7:21	So, can one, each one	ฉะนั้น เราแต่ละคน

7:26	know oneself	จะรู้จักตัวเราเอง
	so completely?	อย่างสมบูรณ์เต็มที่ได้ไหม

7:36	Or must we be guided,	หรือเราต้องถูกชี้นำ ต้องได้รับ
		การเตรียมพร้อมเพื่อที่จะสืบค้น

7:40	be prepared
	to investigate,

7:43	explore

7:46	with the help	ที่จะค้นหา
	of others?	โดยการช่วยเหลือจากคนอื่น

7:51	The others,	บุคคลอื่น ๆ ไม่ว่าจะมีภูมิรู้สูง
	however erudite,	จะเฉลียวฉลาดเพียงไร

7:56	however knowledgeable,

7:59	experienced,	มีประสบการณ์มากเพียงไรก็ตาม
	are just like us,	ในทางจิตใจแล้วเขาก็เหมือนกับเรา

8:03	psychologically	เขามีทักษะมากกว่า
	they have more skill,	ความสามารถยิ่งใหญ่กว่า

8:07	greater capacity to express	ในการพูดแสดง
	themselves, and so on.	ความรู้สึกนึกคิดและอื่น ๆ

8:18	But we are, each one,	แต่เราได้ชี้ให้เห็นเมื่อวันก่อน
		ว่าเราแต่ละคนนั้น

8:20	as we pointed out
	the other day,

8:24	like the rest	เหมือนกันกับคนอื่นๆ ทุกคนในโลก
	of the world,

8:28	with their sorrows, miseries,	ต่างก็ทุกข์โศก ทุกข์ทรมาน
	confusions, insecurities,	หดหู่ สับสน ไม่มั่นคงปลอดภัย

8:33	intolerable fear,	มีความกลัวที่ยากจะทนได้และอื่นๆ
	and so on.

8:39	Can one know oneself,

8:43	so completely,	เราจะสามารถรู้ถึงตัวเราเอง
		โดยสมบูรณ์

8:47	so that there is	โดยที่ไม่มีซอกมุมใดเลย
	not a spot	ที่ไม่ได้รับการตรวจสอบ

8:50	which is not
	being explored,

8:53	understood,	ไม่มีจุดใดที่ไม่เข้าใจ ไม่ไปพ้น
	gone beyond?

9:00	That is what we are going to talk	ในเช้าวันนี้
	about together this morning.	นั่นคือเรื่องที่เราจะพูดคุยร่วมกัน

9:05	Which is:	ซึ่งก็คือ

9:08	to know oneself,	การรู้จักตนเอง

9:13	all the movements	รู้ถึงการเคลื่อนไหวทั้งหมด
	of thought,	ของความคิด

9:19	the fears,	รู้ถึงความกลัว
		ทั้งที่ซ่อนเร้นและเปิดเผย

9:22	hidden and open,

9:27	all the pursuits	รู้ถึงการไขว่คว้าแสวงหาความสุข
	of pleasure,	เพลิดเพลินทางกามารมณ์และอื่น ๆ

9:32	sexual and otherwise.

9:40	And find out	ทั้งค้นหาด้วยตัวเราเองว่า
	for ourselves	ความรักคืออะไร

9:43	what love is.

9:52	And understand the full significance	เข้าใจนัยสำคัญทั้งหมด
	of not only personal sorrow,	ของความทุกข์โศก

9:59	but also	ไม่เพียงความทุกข์โศกส่วนตัว
	the sorrow of mankind.	แต่ของมนุษย์ชาติด้วย

10:06	And also, is it possible	และเป็นไปได้ไหมที่เราจะเข้าใจ
	to understand

10:13	the final event of our life	เหตุการณ์สุดท้ายแห่งชีวิตเรา
	which is death?	ซึ่งคือ ความตาย

10:19	All that is our living.	ที่กล่าวมาทั้งหมด
		คือการมีชีวิตอยู่ของเรา

10:23	And if we are not clear	ถ้าหากเราไม่กระจ่างชัดในตัวเราเอง

10:28	in ourselves,	ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม
		จะนำมาซึ่งความสับสนยิ่ง ๆ ขึ้น

10:29	whatever we do
	will bring about further confusion.

10:35	So it behooves us, it seems to	ดังนั้น มันสมควรที่เราจะค้นหา
	us, so absolutely necessary	ดูเหมือนมันจำเป็นอย่างที่สุด

10:41	to find out	ที่จะค้นดูว่าเราสามารถ
		จะรู้จักตัวของเราเองได้ไหม

10:43	if we can know ourselves,
	right?

10:46	We are going to begin.	เรามาเริ่มต้นกัน

10:49	Which is: the speaker	ซึ่งไม่ใช่เป็นการที่ผู้พูดสืบค้น
	is not going to investigate,

10:55	and you just	ส่วนคุณเพียงแค่ฟัง
	merely listen,

10:59	accepting or denying,	แล้วยอมรับหรือปฏิเสธ
		แต่เราค้นหาด้วยกัน

11:02	but together.

11:09	Together,	คิดร่วมกัน
	think together,

11:14	if it is possible,	ถ้าหากมันเป็นไปได้ที่จะร่วมกัน

11:16	because no two people apparently	เพราะปรากฏชัดว่าไม่มีคนแม้สักสองคน
	seem to think together.	ที่ดูเหมือนจะคิดร่วมกันได้

11:24	And without pressure,	เราจะเข้าไปทำความเข้าใจ
		เรื่องนี้ด้วยกัน

11:29	without any form	โดยปราศจากแรงกดดัน
	of compulsion,

11:33	together	ปราศจากการบีบบังคับ
	go into this matter.	ในลักษณะใดๆ

11:39	That demands, first of all,	ข้อเรียกร้องแรกเพื่อการนี้คือ
	certain attention,	ความใส่ใจในลักษณะที่

11:44	not concentration,	ไม่ใช่การพยายามรวบรวมจิต
		เพื่อจดจ่อ

11:46	but a certain quality	แต่เป็นคุณสมบัติบางอย่างของจิต
	of deep interest,	ที่สนใจอย่างลึกซึ้ง

11:51	a mind that is committed	จิตที่อุทิศเพื่อการค้นหา
	to find out,

11:58	therefore care,	เพราะฉะนั้นจึงรู้สึกเอาใจใส่
		เป็นอิสระที่จะสังเกต

12:02	freedom to observe.

12:06	Right?	ใช่ไหมครับ

12:08	That is absolutely	เห็นได้ชัดว่าคุณสมบัตินั้น
	obviously necessary.	จำเป็นที่สุด จะขาดเสียมิได้

12:13	If one has certain	ถ้าเรามีอคติ
	prejudices,	หรือความลำเอียงบางอย่าง

12:16	experiences	มีประสบการณ์บางอย่าง
	which one clings to,	ที่เรายึดติดอยู่

12:20	then we cannot possibly	เราจะไม่สามารถคิดร่วมกันได้
	think together,

12:25	investigate together,	ไม่อาจสอบสวน ค้นหาร่วมกันได้
	or find out.

12:29	So one must be	ฉะนั้นเราต้องเป็นอิสระ
	somewhat free,	อย่างน้อยที่สุดก็ในเช้านี้

12:35	at least for this morning,

12:39	so that one begins	เพื่อที่คุณจะได้เริ่มต้น
	to explore.	เราจะได้เริ่มสำรวจกัน

12:44	Right?

12:45	We are going first to explore,	เราจะเริ่มการสำรวจ
	as we did the other day,	อย่างที่เราทำกันเมื่อวันก่อน

12:50	the psychological wounds that	สำรวจบาดแผลทางจิตใจ
	one has received from childhood.	ที่เราได้รับมาตั้งแต่เด็ก

12:55	We went into that	เราได้พิจารณาเรื่องนี้ไปแล้ว
	the other day.

13:00	And this morning	และในเช้าวันนี้เราจะเริ่ม
	we will first begin with fear.	ด้วยเรื่องความกลัวกันก่อน

13:07	The fears that are	มีความกลัวที่ซ่อนอยู่ลึกในจิตใจ
	deeply hidden,

13:12	of which you are	ที่เราไม่สำนึกรู้ ไม่รู้จัก
	not conscious,	ไม่รู้ตัวถึงมัน

13:17	know, or aware,

13:21	and those obvious	รวมทั้งความกลัวทางจิตใจ
		และทางกายภาพ ที่ปรากฏให้เห็น

13:23	both psychological
	and physical fears.

13:29	Right?	เราตามกันทันหรือเปล่า
	We are following each other?

13:33	Please, we are together,	เราเดินทางร่วมกัน
	walking together.	ค้นหาร่วมกันนะครับ

13:41	The speaker is not	ผู้พูดไม่ได้เดินไปตามลำพัง
	walking by himself,

13:45	talking to himself.	ไม่ได้กำลังพูดอยู่กับตัวเอง

13:48	Together we are going	แต่เรากำลังเดินไปด้วยกัน
	along the road	ไปตามหนทางที่อาจจะช่วยเรา

13:52	which might help us,

13:55	if you are interested,	ถ้าหากคุณสนใจ ถ้าหากคุณจริงจัง
	if you are serious,

13:57	if you want to go	ถ้าหากคุณต้องการไปให้ถึงที่สุด
	to the very end of it,

14:01	investigate this enormous	สืบค้นเข้าสู่ปัญหาอันใหญ่หลวง
	problem of fear.	ของความกลัว

14:09	There is both fear	มีทั้งความกลัวไม่มั่นคงปลอดภัย
	of insecurity,	ทางกายภาพ

14:15	physically,	กลัวไม่มีงานทำ
		หรือมีงานทำแต่กลัวว่า

14:18	not having jobs,
	or having jobs,

14:22	frightened	ต้องสูญเสียมันไปจากการ
	to lose them,	นัดหยุดงานเพื่อข้อเรียกร้อง

14:25	the various
	forms of strikes

14:27	that are going on in this	ดังที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศนี้
	country, and so on, so on.	และมีความกลัวอื่นๆด้วย

14:30	So most of us are	พวกเราส่วนใหญ่
	rather nervous,	ค่อนข้างจะเครียด วิตกกังวล

14:33	frightened of not being	เราหวาดกลัวที่จะไม่มั่นคง
	physically completely secure.	ปลอดภัยอย่างสมบูรณ์ในทางภายภาพ

14:39	Obviously.	นั่นเห็นได้ชัด

14:43	Why?	เพราะเหตุใดหรือ

14:47	Is it because we are always	เพราะว่าเราแยกตัวเราเองออกจากกัน
	isolating ourselves	อยู่เสมอ ใช่ไหม

14:52	as a nation,	แยกออกเป็นชาติ เป็นครอบครัว
		เป็นก๊ก เป็นเหล่า

14:55	as a family,
	as a group?

15:00	And so this slow	กระบวนการที่เราค่อย ๆ แยกออกจากกัน
	process of isolation	อย่างช้า ๆ นี้

15:06	- the French isolating	พวกฝรั่งเศสแยกพวกตนออกไป
	themselves,

15:07	the Germans, and so on,	คนเยอรมัน และคนชาติอื่น ๆ
	so on, so on -	ก็เช่นกัน

15:10	is gradually bringing about	กระบวนการนี้นำมาซึ่ง
	insecurity for all of us,

15:13		ความไม่มั่นคงปลอดภัยสำหรับ
		พวกเราทุกคน อย่างค่อยเป็นค่อยไป

15:16	which is obvious.	ซึ่งเห็นได้ชัดเจนอยู่

15:22	So can we observe this,	เราสามารถสังเกตดู
	not only outwardly?	กระบวนการนี้ได้ไหม

15:24		ไม่เพียงดูสิ่งที่เกิดขึ้น
		ด้านนอกเท่านั้น

15:29	By observing what is	โดยการสังเกต
	happening outwardly,	สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นด้านนอก

15:36	knowing what exactly	รู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นอยู่จริงๆ
	is going on,

15:40	then from there we can begin	แล้วจากนั้น เราก็สามารถ
	to investigate in ourselves,	เริ่มตรวจสอบภายในตัวเรา

15:44	because otherwise	มิเช่นนั้น เราจะไม่มีบรรทัดฐาน
	you have no criteria,

15:48	otherwise one	มิเช่นนั้น ก็เป็นไปได้
	can deceive oneself.	ที่เราจะหลอกลวงตนเอง

15:51	So we must begin from the outer	ดังนั้น เราต้องเริ่มต้นจากข้างนอก
	and work towards the inner.	แล้วทำงานเข้าสู่ข้างใน

15:55	Right?	ใช่ไหมครับ

15:56	It is like a tide that is	มันเหมือนกับกระแสน้ำที่ไหลออกไป
	going out and coming in.	แล้วไหลกลับเข้ามา

16:00	It is not a fixed tide,	มันไม่ใช่กระแสที่อยู่นิ่งคงที่
	it is moving,	มันไหลไปมาอยู่ตลอดเวลา

16:04	out and in,
	all the time.

16:09	I hope you are	ผมคิดว่าพวกคุณทุกคนคงจะเข้าใจ
	all following this.

16:15	And this isolation,	การแยกตัวออกจากกันนี้

16:20	which has been	ซึ่งเป็นการแสดงออกถึง
	the tribal expression	การสังกัดเผ่าพันธุ์ของมนุษย์ทุกคน

16:24	of every human being,

16:27	is bringing about this	ก่อให้เกิดการขาด
	physical lack of security.	ความมั่นคงปลอดภัยทางกายภาพ

16:33	Right?	ใช่ไหม

16:35	If one sees	ถ้าหากเราเข้าใจถึงความจริงนี้
	the truth of it,

16:38	not the verbal	ไม่ใช่เข้าใจเพียงคำอธิบาย
	explanation,

16:41	or the intellectual	หรือยอมรับอย่างเป็นแนวคิด
	acceptance of an idea,	ด้วยปัญญาทางความคิด

16:45	but if one	แต่ถ้าเราเห็นจริงๆว่า
	actually sees this,	นี่คือสภาพความเป็นจริง

16:49	as a fact,

16:52	then one doesn't belong	เราก็จะไม่สังกัดกลุ่มใด
	to any group,	ประเทศใด

16:59	to any nation,

17:02	to any culture,	วัฒนธรรมใด
		ศาสนาจัดตั้งใด ๆ ทั้งสิ้น

17:06	to any organised	เพราะทั้งหมดนั้น
	religion,

17:09	because they are	ทำให้แบ่งแยกอย่างยิ่ง
	also separative,	แบ่งแยกเป็นคาทอลิก

17:11	the Catholic, the Protestant,	เป็นโปรเตสแตนท์ เป็นฮินดู
	the Hindu, and so on, so on, so on.	และอื่นๆ

17:17	Will you do that, as we are	ในขณะที่เราสนทนากัน
	discussing, walking together,	เดินทางไปด้วยกันอยู่นี้ คุณจะทำไหม

17:21	drop the things	ที่จะละทิ้งสิ่งที่ผิด
	which are false,	สิ่งที่ไม่เกี่ยวกับความจริง

17:25	which are not factual,

17:29	which have no value	สิ่งที่ไม่มีค่าอะไรเลยทั้งสิ้น
	whatsoever?

17:34	Though we think	แม้เราจะคิดเอาว่ามันมีค่า
	they have value.

17:37	Actually when you	แต่แท้ที่จริงเมื่อคุณสังเกต
	observe,

17:39	nationality breeds wars,	จะเห็นว่าความเป็นประเทศชาตินั้น
	and all the rest of it.	ก่อให้เกิดสงครามและอื่น ๆ

17:42	So can we drop that,	ดังนั้น เราจะละทิ้งมันได้ไหม
		เพื่อที่เราจะสามารถ

17:45	so that physically

17:51	we can bring about	นำมาซึ่งความเป็นเอกภาพแห่งมนุษย์
	a unity of man?

17:56	You understand,	คุณเข้าใจไหมครับ
	sirs?

17:59	And this unity of man	ความเป็นหนึ่งเดียวกันของมนุษย์
		จะเกิดขึ้นได้โดยศาสนาเท่านั้น

18:01	can only come about
	through religion,

18:05	not the phoney religions	แต่ไม่ใช่ศาสนาปลอมๆ ที่เรามีอยู่
	that we have

18:09	- sorry, I hope I am	ขอโทษ ผมหวังว่า
	not offending anybody,	ผมไม่ได้ล่วงละเมิดใครนะ

18:14	either the Catholic,	ทั้งคาทอลิก โปรเตสแตนท์ ฮินดู
	the Protestant, the Hindu,

18:16	the Muslim, the Arab	มุสลิม และอาหรับ

18:18	- you know, all those religions	ศาสนาทั้งหมดนั้น
	are based on thought,	อยู่บนพื้นฐานของความคิด

18:24	put together by thought.	รวบรวมขึ้นโดยความคิด

18:27	And that which thought	และสิ่งที่ความคิดสร้างขึ้น
	has created is not sacred;	ไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์

18:32	it is just thought,	มันเป็นเพียงแค่ความคิด
	it is just an idea.	มันเป็นเพียงแนวคิดเท่านั้น

18:36	And you project
	an idea,

18:38	symbolise it,	คุณสร้างแนวคิดขึ้นมา
	then worship it;	ให้สัญลักษณ์แก่มัน แล้วบูชามัน

18:42	and in that symbol,	และในสัญลักษณ์นั้น
	or in that image,	ในภาพลักษณ์นั้น

18:45	or in that ritual	หรือในพิธีกรรมนั้น
	there is absolutely nothing sacred.	ไม่มีอะไรเลยที่ศักดิ์สิทธิ์

18:52	And if one actually	ถ้าหากเราสังเกตสภาพนี้จริงๆ
	observes this,

18:56	then one is free	เราก็เป็นอิสระจากทั้งหมดนั้น
	from all that

19:00	to find out	แล้วเราจึงจะค้นหาได้ว่า
	what is true religion,	ศาสนาที่แท้จริงคืออะไร

19:05	because that may	เพราะศาสนาอย่างนั้น
	bring us together.	จะนำพวกเรามารวมกัน

19:12	So, if we can go into much	ฉะนั้น เราจะค้นเข้าสู่ความกลัว
	deeper levels of fear,	ในระดับที่ลึกลงไปอีก

19:17	which is:	ซึ่งคือความกลัวทางจิตใจ ใช่ไหม
	psychological fears.

19:23	Right?

19:25	Psychological fears	ความกลัวทางจิตใจที่เกิดขึ้น
	in relationship,	ในความสัมพันธ์ระหว่างกัน

19:30	one with the other,

19:34	psychological fears	ความกลัวทางจิตใจ
	with regard to the future,	ที่เกี่ยวกับอนาคต

19:43	fears of the past,	กลัวอดีตซึ่งก็คือ
		กลัวกาลเวลา ใช่ไหม

19:46	that is fears of time,
	right?

19:50	You are following this,	โปรดทำความเข้าใจให้ทันนะครับ
	please?

19:53	We have got a lot to cover	เช้านี้ เรามีเรื่องมากมาย
	this morning.	ที่จะต้องพูดให้ครอบคลุม

20:02	Please, I'm	กรุณาเถอะ ผมไม่ใช่ศาตราจารย์
	not a professor,	ไม่ใช่นักวิชาการ

20:07	a scholar,

20:09	delivering a sermon	ที่มาถ่ายทอดคำสอน
		แล้วกลับไปสู่ชีวิตจริงที่เสื่อมถอย

20:12	and going back
	to his rotten life.

20:19	But this is something	แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จริงจัง
	very, very serious	ที่สำคัญจริง ๆ

20:25	which affects	ซึ่งมีผลกระทบ
	all our lives,	ต่อชีวิตทั้งหมดของเรา

20:28	so please give your	ฉะนั้น โปรดให้ความใส่ใจ
	attention and care.	ความสนใจและระมัดระวัง

20:34	So there are fears	มีความกลัวต่าง ๆ
	in relationship,	ที่เกิดขึ้นในความสัมพันธ์

20:38	fears of uncertainty,	กลัวความไม่แน่นอน

20:44	fears of the past	กลัวอดีตและอนาคต
	and the future,

20:49	fears of not knowing,	กลัวว่าไม่รู้

20:54	fears of death,	กลัวความตาย
		กลัวความเหงาอันอ้างว้าง

20:58	fear of loneliness.

21:04	Right?	ใช่ไหมครับ

21:05	Look at yourselves please,	โปรดมองดูที่ตัวคุณเอง
	not at the speaker and the words.	ไม่ใช่ที่ผู้พูดและคำพูดของเขา

21:11	The agonising	มองดูความรู้สึกทุกข์ทรมาน
	sense of solitude;	ของความโดดเดี่ยวเดียวดายอยู่

21:17	you may be related	คุณอาจจะสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ
	to others,

21:20	you may have	คุณอาจมีเพื่อนมากมายหลายคน
	a great many friends,	คุณอาจแต่งงานแล้ว

21:22	you may be married,
	children,

21:25	but there is this	มีลูก ๆ แต่ก็ยังมีความรู้สึก
	sense of deep isolation,	ปลีกแยก

21:30	sense of loneliness.	รู้สึกอ้างว้างและเดียวดาย

21:33	That is one of the factors	นั่นเป็นเหตุปัจจัยหนึ่งของความกลัว
	of fear.

21:38	There is also the fear	ยังมีความกลัวว่า
	of not being able to fulfil.	จะไม่อาจเติมเต็มความปรารถนา

21:44	I don't know whatever	ผมไม่ทราบว่านั่นจะหมายถึงอะไร
	that may mean.

21:50	And the desire to fulfil	และความอยากจะเติมเต็ม

21:53	brings with it	นำเอาความรู้สึกคับข้องใจเข้ามาด้วย
	the sense of frustration,

21:58	and in that	และในนั้นมีความกลัวอยู่
	there is fear.

22:03	There is fear	ยังมีความกลัวที่เกิดขึ้น
	of not being able

22:10	to be absolutely	เพราะไม่อาจที่จะรู้สึกได้ชัดเจน
	clear about everything.	อย่างถึงที่สุดในทุกสิ่งทุกอย่าง

22:17	Right?

22:20	So there are many, many,	ดังนั้น มีความกลัว
	many forms of fear.	รูปแบบต่าง ๆ มากมาย

22:26	You can observe your own	คุณสามารถที่จะสังเกต
	particular fear,	ความกลัวใด ๆ โดยเฉพาะ

22:30	if you are interested,	ที่อยู่ในตัวคุณ ถ้าคุณสนใจ
	if you are serious.	ถ้าคุณจริงจัง

22:34	Because a mind	เพราะว่าจิตใจที่หวาดกลัว
	that is frightened,

22:40	knowingly	จะโดยที่รู้หรือไม่รู้ก็ตาม
	or unknowingly,

22:46	can try to meditate.	จิตนั้นสามารถพยายามที่จะทำสมาธิ
		ใช่ไหม

22:50	Right?

22:52	And that meditation only leads	แต่สมาธินั้นเพียงแค่นำไปสู่
	to further misery,	ความทุกข์ระทมยิ่งขึ้น

22:58	further corruption,	ความฉ้อฉลบิดเบือนยิ่งขึ้น
		เพราะจิตที่หวาดกลัว

23:00	because a mind
	that is frightened

23:02	can never see	ไม่อาจจะเห็นได้เลยว่า
	what is truth.	อะไรคือความจริง

23:06	Right?

23:09	So we are going	ดังนั้น เราจึงพยายามที่จะ
	to find out,	ค้นหาร่วมกัน

23:11	together,	ว่าเป็นไปได้ไหม
	if it is possible

23:15	to be totally,	ที่จะเป็นอิสระโดยสมบูรณ์
		อิสระจากความกลัว

23:17	completely free of fear

23:23	in all its depth,	ในทุกระดับความลึกล้ำของมัน ใช่ไหม
	right?

23:30	You know, we are	คุณทราบไหม
	undertaking a job	เรากำลังปฏิบัติภาระหน้าที่

23:35	which demands	ซึ่งเรียกร้องต้องการ
		การสังเกตด้วยความเอาใจใส่

23:39	a very careful
	observation:

23:47	to observe	สังเกตความกลัวของตนเอง
	one's own fear.	ด้วยความรอบคอบ

23:55	And how you observe that fear	และสิ่งสำคัญคือ
	is all important.	คุณสังเกตความกลัวนั้นอย่างไร

24:02	Right?	เราถามค้นต่อไปได้ไหม
	Can we go on?

24:06	How do you	คุณสังเกตความกลัวอย่างไร
	observe the fear?

24:10	Is it a fear that you	มันเป็นความกลัวที่คุณจำเอาไว้แล้ว
	have remembered,

24:16	and so recall it,	แล้วระลึกถึงมันอีก
	and then look at it?	แล้วมองดูมันใช่ไหม

24:27	Or is it a fear	หรือมันเป็นความกลัว
		ที่คุณไม่มีเวลาที่จะสังเกตมัน

24:31	that you have had
	no time to observe

24:39	and therefore	ดังนั้น มันจึงยังอยู่ที่นั่น
	it is still there?

24:49	Or the mind is unwilling	หรือจิตใจไม่เต็มใจ
	to look at fear?	ไม่พร้อมที่จะมองดูความกลัว

24:54	You are following?	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจหรือเปล่า
	I wonder if you coming to it.

25:01	So which is it	สภาพใดกันแน่ที่กำลังเกิดขึ้น
	that is actually happening?	กับคุณจริง ๆ

25:05	Unwilling to look?	คุณลังเลใจไม่เต็มใจที่จะดูหรือ

25:10	Unwilling to observe	ลังเลใจที่จะมองดูความกลัวในตนเอง
	one's own fears,

25:17	because most of us do not know	เพราะพวกเราส่วนใหญ่ไม่รู้ว่า
	how to resolve them?	จะสลายมันได้อย่างไร

25:23	Either we escape, run away, or	เราจึงหลบหนี วิ่งหนี
	- you know all the things -	คุณก็รู้เรื่องทำนองนั้นทั้งหมด

25:27	analyse, thinking thereby	หรือไม่เราก็วิเคราะห์ความกลัว
	we will get rid of it,	เพราะคิดว่าจะกำจัดมันได้

25:34	but the fear is still there.	แต่ความกลัวก็ยังคงอยู่ที่นั่น

25:39	So it is important	จึงเป็นเรื่องสำคัญที่จะค้นหาว่า
	to find out

25:42	how you look	จะดูความกลัวอย่างไร ใช่ไหม
	at that fear.

25:47	Right?

25:50	How do you	คุณสังเกตความกลัวได้อย่างไร
	observe fear?

26:01	Right. Now you are finished	คุณเสร็จเรื่องกับเขาแล้ว
	with him, now let's come back.	ขอให้เรากลับมาเรื่องนี้

26:10	How do you	คุณสังเกตความกลัวอย่างไร
	observe fear?

26:17	This is not	นี่ไม่ใช่เป็นคำถามโง่ ๆไร้สาระ
	a silly question,

26:20	because either you observe it	เพราะคุณจะสังเกตมันหลังจากที่
	after it has happened,	มันได้ผ่านไปแล้ว

26:27	or you observe it	หรือไม่คุณก็สังเกตมัน
	as it is happening.	ในขณะที่มันกำลังเกิดขึ้น

26:32	Right?	ใช่ไหม

26:33	For most of us	สำหรับพวกเราส่วนใหญ่

26:35	the observation takes place	การสังเกตเกิดขึ้นหลังจากที่
	after it has happened.	ความกลัวได้เกิดไปแล้ว ใช่ไหม

26:39	Right?

26:41	Now we are asking	ขณะนี้เราถามว่า เป็นไปได้ไหม
	whether it is possible

26:46	to observe fear	ที่จะสังเกตความกลัว
	as it arises.	ในขณะที่มันเกิดขึ้นได้ไหม

26:51	Right?

26:56	That is,	อย่างเช่น คุณถูกคุกคาม
		โดยความเชื่ออย่างหนึ่ง

26:58	you are threatened
	by another belief,

27:08	a belief that you	ในขณะที่คุณมีความเชื่ออีกอย่าง
	hold very strongly,	ที่คุณยึดอยู่เหนียวแน่น

27:11	you are frightened about it,	คุณตื่นตระหนกเกี่ยวกับมัน
	there is fear in that, right?	ในนั้นมีความกลัวอยู่ใช่ไหม

27:15	Now, I am challenging	ขณะนี้นี่แหละ
	you now.	ที่ผมกำลังท้าทายคุณอยู่

27:19	You have certain beliefs,	คุณมีความเชื่อบางอย่าง
	certain experiences,	มีประสบการณ์บางอย่าง

27:21	certain opinions,	มีความคิดเห็น มีข้อวินิจฉัย
	judgements,	มีการคิดคำนวณอยู่

27:25	evaluations, and so on.

27:27	When one is	เมื่อคุณถูกท้าทาย
	challenging them,

27:32	there is either	ย่อมต้องมีแรงต้าน
	resistance,

27:38	building a wall	มีการสร้างกำแพงต้าน
	against it,

27:40	or you are doubtful whether	หรือคุณเต็มไปด้วยความสงสัยว่า
	you are going to be attacked,	คุณจะถูกจู่โจมหรือเปล่า

27:47	and so fear arises.	ความกลัวจึงเกิดขึ้น

27:49	Now, can you observe	คุณจะสังเกตความกลัวนี้
	that fear as it arises?	ในขณะที่มันเกิดขึ้นได้ไหม

27:54	Right?	ว่าอย่างไรครับ
	Come on, sirs.

27:58	Right? You are following	ได้ไหม คุณเข้าใจไหมครับ
	what I am saying?

28:01	Will you do it?	คุณกำลังทำอยู่หรือเปล่า
	Are you doing it?

28:05	Now, how do you	คุณสังเกตความกลัวนั้นอย่างไร
	observe that fear?

28:16	The word,	มีถ้อยคำ มีการจำได้หมายรู้
		ถึงการตอบสนอง

28:19	the recognition
	of the response

28:23	which you call fear,	ซึ่งคุณเรียกว่าความกลัว

28:26	because you have had	เพราะคุณมีความกลัวนั้น
	that fear previously,	มาก่อนหน้านี้แล้ว

28:31	the memory of it	ความทรงจำนั้นถูกเก็บเอาไว้
	is stored up,

28:34	and when the fear arises	เมื่อความกลัวเกิดขึ้น
	you recognise it.	คุณจึงจำมันได้ ใช่ไหม

28:39	Right?

28:41	So you are not observing	ดังนั้น คุณจึงไม่ได้สังเกตอยู่
	but recognising.	แต่คุณแค่รู้จำรู้จักมัน

28:46	I wonder	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจตรงนี้ไหม
	if you see this?

28:55	So, recognition doesn't free	การรู้จำรู้จักไม่ได้ปลดปล่อยจิต
	the mind from fear.	ให้เป็นอิสระจากความกลัว

29:05	It only strengthens	มันเพียงแต่ทำให้
	the fear.	ความกลัวมีพลังแรงขึ้น

29:10	Whereas if you are able	แต่ทว่า ถ้าคุณสามารถที่จะสังเกต
	to observe as it arises,	ในขณะที่ความกลัวเกิดขึ้น

29:19	then there are two factors	จะมีปัจจัย 2 อย่าง เกิดขึ้นในนั้น
	taking place in it.

29:23	One, that you are
	different from that fear.

29:29	Right?	ปัจจัยหนึ่งคือ คุณแตกต่างจาก
		ความกลัวนั้น ใช่ไหม

29:32	And so you can operate	ดังนั้น คุณจึงสามารถที่จะกระทำต่อ
	on that fear,	ความกลัวนั้น คุณควบคุมมัน

29:35	control it,

29:37	chase it away,	ไล่มันออกไป
		ให้เหตุให้ผลกับมัน เป็นต้น

29:38	rationalise it,
	and so on.

29:42	That is, you	นั่นคือ การที่คุณทำอะไรบางอย่าง
		เกี่ยวกับความกลัว

29:46	doing something
	about that fear.

29:49	Right?

29:51	That is the way	โดยทั่วๆ ไปเราสังเกตแบบนั้น
	we generally observe.

29:55	In that	ในการสังเกตเช่นนั้นมีการแบ่งแยก
	there is a division:

29:58	the me and the fear,	แบ่งแยกฉันออกจากความกลัว
		ดังนั้น จึงเกิดความขัดแย้งขึ้น

30:01	so there is conflict
	in that division.

30:04	Right?	ใช่ไหม

30:06	Whereas if you observe	แต่ถ้าคุณสังเกต
	that fear is you,	โดยที่ความกลัวนั้นคือคุณ

30:12	you are not different	คุณไม่ได้แตกต่างจากความกลัว
	from that fear.

30:16	I wonder	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจตรงนี้ไหม
	if you get this.

30:18	If you once grasp	ถ้าคุณจับหลักตรงนี้ได้สักครั้ง
	the principle of this

30:23	that the observer	ว่าผู้สังเกตคือสิ่งที่ถูกสังเกต
	is the observed,

30:35	that the person who says,	ผู้ที่บอกว่า "ฉันกำลังสังเกต" นั้น
	'I am observing,'

30:39	then he is separating himself	เขากำลังแยกตัวเขาเองออกไป
	from that which he is observing,	จากสิ่งที่เขากำลังสังเกตอยู่

30:44	whereas the fact is	แต่ทว่าในความเป็นจริงนั้น
		ผู้สังเกตนั่นเองคือความกลัว

30:46	the observer
	is that fear.

30:50	Therefore there	ดังนั้นก็ไม่มีการแบ่งแยก
	is no division

30:52	between the observer	ระหว่างผู้สังเกตและ
	and the fear.	ความกลัวใช่ไหม

30:55	Right?

30:57	That is a fact.	นั่นคือความเป็นจริง

31:00	Then what takes place?	แล้วจากนี้อะไรเกิดขึ้น

31:04	Let's first hold it	ขอให้เราประคองความจริงนี้
	for a minute.	เอาไว้ก่อนสักนาที

31:08	Are you all following	พวกคุณตามทั้งหมดนี้ทันไหม
	all this?

31:19	As we said,	อย่างที่เราได้พูดว่า

31:22	are we observing fear	เรากำลังสังเกตความกลัว
		โดยผ่านกระบวนการของความจำ

31:26	through the process
	of memory,

31:29	which is recognition,	ซึ่งก็คือการที่รู้จักจำได้
	the naming?	การให้ชื่อ ใช่ไหม

31:33	Right?

31:37	From that the tradition says,	จากนั้นจารีตก็สอนว่า
	'Control it,'	"ให้ควบคุมมัน"

31:42	the tradition says,	จารีตที่สอนสั่งกันต่อ ๆ มาว่า
	'Run away from it,'	"ให้หนีจากมัน"

31:45	the tradition says,	จารีตอีกนั่นแหละที่บอกว่า

31:47	'Do something about it	"ทำอะไรบางอย่างกับมัน
		เพื่อที่คุณจะได้ไม่หวาดกลัว"

31:51	so that you are
	not frightened.'

31:57	So the tradition	ดังนั้น จารีตนั่นแหละที่ได้สอนสั่ง
	has educated us	ให้เราบอกว่า

32:00	to say that we,

32:03	the 'me,'	เรา หรือ ความเป็น "ฉัน"
	is different from fear.	แตกต่างจากความกลัว

32:06	Right?	ใช่ไหม

32:08	So can you be free	เราจะเป็นอิสระจากจารีต
	of that tradition	แล้วสังเกตความกลัวได้ไหม

32:13	and observe that fear?

32:17	That is, observe	นั่นคือ สังเกตโดยปราศจากความคิด
	without the thought	ที่ได้จดจำปฏิกริยานั้นเอาไว้

32:23	that has remembered,

32:24	that reaction which has	ปฏิกริยาซึ่งที่ผ่านมา
	been called fear in the past.	ได้ถูกเรียกว่าความกลัว

32:30	It requires great attention.	เรื่องนี้ต้องการความใส่ใจอันยิ่ง
	You understand?	คุณเข้าใจไหม

32:34	It requires	ต้องการทักษะในการสังเกต
	skill in observation.

32:39	That is also	นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของโยคะด้วย
	part of yoga.

32:42	You understand?	คุณเข้าใจไหม

32:44	It is not merely	โยคะไม่ใช่แค่กายบริหาร
	doing exercises

32:46	which is not yoga	นั่นไม่ใช่โยคะเลย
	at all,

32:50	but the skill	แต่โยคะ คือทักษะในการสังเกต
	in observation.

32:56	That is, in observing	นั่นคือ ในการสังเกตมีเพียง
	there is only pure perception,	การหยั่งเห็นอันบริสุทธิ์เท่านั้น

33:02	not the interpretation	ไม่มีการตีความการหยั่งเห็นนั้น
	of that perception by thought.	โดยความคิด

33:06	You understand	คุณเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ไหม
	all this?

33:09	Please do it	โปรดลงมือทำในขณะที่
	as we are talking about it.	เรากำลังพูดถึงเรื่องนี้

33:16	Then what is fear?	แล้วความกลัวคืออะไร คุณเข้าใจไหม
	You understand?

33:18	Now I have observed	เมื่อผมสังเกต เมื่อมีใครสักคน
	someone threatening,

33:25	the belief that I hold,	คุกคามความเชื่อที่ผมยึดถือ

33:29	the experience	ประสบการณ์ที่ผมผูกพันอยู่
	that I cling to,

33:34	the saying 'I have achieved,'	ที่ผมรู้สึกว่า "ผมประสบความสำเร็จ"
	and someone threatens it,	แล้วใครบางคนก็มาคุกคามมัน

33:39	and therefore	ฉะนั้น ความกลัวจึงเกิดขึ้น
	the fear arises.

33:41	In observing that fear,	ในการสังเกตความกลัวนั้น
	we have explained it,	เราได้อธิบายแล้วว่า

33:45	we have come	เราได้มาถึงจุดที่
	to the point

33:47	when you observe	คุณสังเกตโดย
		ไม่มีการแบ่งแยก ใช่ไหม

33:51	without the division,
	right?

33:54	Now, the next question is:	ทีนี้คำถามต่อไปคือ
	what is fear?	ความกลัวคืออะไร

34:00	You are following this?	คุณตามคำถามทันไหม
	What is fear?	ความกลัวคืออะไร

34:06	Fear of the dark, fear of husband,	ความกลัวความมืด
	wife, girl, or whatever it is,	กลัวสามีหรือภรรยา

34:12	fear, artificial	หรือกลัวอะไรก็ตามที่เราสร้างขึ้น
	and actual, and so on.	หรือเป็นความกลัวจริง ๆ ก็ตาม

34:18	What is fear,	นอกจากคำว่า "กลัว" แล้ว
		ความกลัวคืออะไร

34:23	apart from the word?

34:25	The word is not	คำคำนั้นไม่ใช่สิ่งสิ่งนั้น
	the thing, right?

34:30	Please, one must	ได้โปรดเถิดครับ เราต้องรู้เรื่อง
	recognise this very deeply:	ตรงนี้อย่างลึกซึ้งจริง ๆ

34:33	the word is not	ว่าถ้อยคำนั้นไม่ใช่สิ่งสิ่งนั้น
	the thing.

34:37	Right?

34:41	May we go on?	เราเคลื่อนไปต่อนะ

34:44	So, what is that	อะไรคือสิ่งที่เราเรียกว่าความกลัว
	which we call fear,	เมื่อไม่มีถ้อยคำ

34:49	without the word?

34:54	Or the word	หรือว่าถ้อยคำสร้างความกลัวขึ้น
	creates the fear?

35:00	Are you interested	คุณสนใจเรื่องทั้งหมดนี้ไหม
	in all this?

35:05	Because if the word	เพราะว่าถ้าหากถ้อยคำ
	creates the fear,	ก่อให้เกิดความกลัว

35:09	the word being	ถ้อยคำหมายถึง การรู้จำรู้จัก
	the recognition of something

35:13	that has happened	จำได้ถึงอะไรบางอย่าง
	before,	ที่เคยเกิดขึ้นแล้ว

35:22	which means a word has	ซึ่งหมายถึงถ้อยคำ
	been given to something	ได้ถูกนำมาใช้กับอะไรบางอย่าง

35:24	that has happened before,	ที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
	which we have called fear,	ที่เราเรียกว่าความกลัว

35:29	so the word	ดังนั้น ถ้อยคำจึงกลายเป็น
	becomes important.	สิ่งสำคัญ ใช่ไหม

35:33	Right?

35:35	Like the Englishman,	เช่น คนอังกฤษ
	the Frenchman, the Russian,	คนฝรั่งเศส คนรัสเซีย

35:38	the word is tremendously	ถ้อยคำมีความสำคัญอย่างใหญ่หลวง
	important for most of us.	สำหรับพวกเราส่วนใหญ่

35:43	But the word is not the thing,	แต่ถ้อยคำไม่ใช่สิ่งสิ่งนั้น
	right?	ถูกไหม

35:47	So what is fear?	ฉะนั้น ความกลัวคืออะไรกันแน่

35:54	Apart from the various	นอกจากรูปแบบลักษณะต่าง ๆ
	expressions of fear,	ของความกลัว รากเหง้าของมันคืออะไร

35:57	the root of it?

36:03	Because then if we can	ถ้าหากเราสามารถค้นหา
	find the root of it,	ถึงรากเหง้าของมันได้

36:10	then unconscious	เราก็จะเข้าใจความกลัว ทั้งใน
	and conscious fears	ระดับที่ไม่สำนึกรู้และสำนึกรู้ได้

36:15	can be understood.

36:19	The root,	ในทันทีที่คุณหยั่งเห็น
		ถึงรากเหง้าของมัน

36:21	the moment you have
	a perception of the root,

36:25	the conscious mind and the	ไม่ว่าจะเป็นจิตระดับที่สำนึกรู้ได้
	unconscious mind have no importance,	หรือที่ไม่อาจสำนึกรู้

36:29	there is the perception	ก็ไม่มีความสำคัญ
	of it, right?	เพราะมีการหยั่งเห็น

36:32	What is the root	อะไรคือรากเหง้าของความกลัว
	of fear?

36:39	Fear of yesterday,	กลัววันวาน

36:42	of a thousand yesterdays,	กลัวหนึ่งพันวันวานที่ผ่านไปแล้ว
		กลัววันพรุ่งนี้

36:45	fear of tomorrow,
	right?

36:50	Tomorrow, death	กลัวความตายในวันพรุ่งนี้
	- not for you.	ยังไม่ถึงเวลาของคุณนะ

36:55	Or the fear of something	หรือกลัวอะไรบางอย่าง
	that has happened in the past.	ที่เคยเกิดขึ้นแล้วในอดีต

37:03	There is no actual fear	ความกลัวจริง ๆ ไม่มีอยู่ในขณะนี้
	now.

37:10	Please understand	โปรดทำความเข้าใจตรงนี้
	this carefully.	ให้ถี่ถ้วนรอบคอบ

37:14	If suddenly death strikes one,	ถ้าความตายจู่โจมเราอย่างกะทันหัน
	it is finished.	มันก็จบสิ้น

37:19	It is over.	ก็สิ้นสุดกันเท่านั้น

37:20	You have a heart attack	คุณเกิดหัวใจวายขึ้นมา
	and it is finished.	มันก็จบกัน

37:23	But the idea	แต่ความคิดที่คิดขึ้นว่า
	that a heart attack	อาจจะเกิดหัวใจวายขึ้นในอนาคต

37:27	might happen
	in the future, right?

37:31	So is fear	ทำให้กลัว โปรดติดตามฟังดี ๆ
	- please follow this carefully -

37:36	is fear, the root of it,	รากเหง้าของความกลัวคือ กาลเวลา
	time?	ใช่ไหม

37:44	You understand?	คุณเข้าใจไหม - กาลเวลา
	Time.

37:46	Time being a movement	กาลเวลาเป็นการเคลื่อนไหวของอดีต
	of the past,

37:51	modified in the present,	ดัดแปลงตัวมันเองในปัจจุบัน
		แล้วดำเนินต่อไปสู่อนาคต

37:54	and going on
	in the future.

37:57	This whole movement,	กระแสการเคลื่อนไหวทั้งหมดนั้น

38:01	is that the cause	คือสาเหตุของความกลัว
	of fear,	คือรากเหง้าของมันใช่ไหม

38:05	the root of it?

38:09	We are asking:	เรากำลังถามว่า

38:11	is thought,	ความคิดซึ่งคือกาลเวลา
	which is time,	คือรากที่มาของความกลัวใช่ไหม

38:17	the root of fear?

38:26	Thought is movement.	ความคิดเป็นการเคลื่อนไหว ใช้ไหม

38:30	Right?	การเคลื่อนไหวใดๆ คือกาลเวลา
	Any movement is time.

38:37	So I was asking:	ผมจึงถามว่า รากเหง้าของความกลัว
		คือกาลเวลาใช่ไหม

38:41	is the root of fear
	time,

38:46	thought?	คือความคิดใช่ไหม

38:51	And if we can	ถ้าหากเราสามารถเข้าใจ
	understand	การเคลื่อนไหวทั้งหมดของกาลเวลา

38:55	the whole movement
	of time

39:00	- right? -	เข้าใจทั้งเวลาทางจิตใจ
		เช่นเดียวกับเวลาทางกายภาพ

39:01	the time psychologically
	as well as physically,

39:05	the time that	เวลาทางกายภาพที่คุณต้องใช้
	it takes for you	เดินทางจากที่นี่กลับไปบ้าน

39:09	to go from here
	back home,

39:12	physical time	เวลาทางกายภาพคือ
	to cover the distance,	เวลาที่ใช้ครอบคลุมระยะทางนั้น

39:16	and the psychological	และเวลาทางจิตใจซึ่งก็คือ
	time,	วันพรุ่งนี้ คืออนาคต

39:18	which is the tomorrow.

39:24	Right?	ใช่ไหม

39:26	So, is tomorrow	ฉะนั้น วันพรุ่งนี้
	the root of fear?	คือรากเหง้าของความกลัว

39:33	Right?	ถูกไหม

39:35	Which means,	ซึ่งนั่นหมายถึง
	can one live	เราสามารถที่จะมีชีวิต

39:38	- please, we are talking about	เราหมายถึงชีวิตที่เป็นอยู่จริงๆ
	daily living, not just theories -	ในแต่ละวัน ไม่ใช่ทฤษฏี

39:42	can one live	เราจะมีชีวิตอยู่
	without tomorrow?	อย่างไม่มีวันพรุ่งนี้ได้ไหม

39:50	You are following this?	คุณตามทันไหม
	Do it.	จงลองทำดู

39:57	That is, if you have	นั่นคือ ถ้าหากคุณมีความเจ็บปวด
	had a pain yesterday,	เมื่อวันวาน เจ็บปวดทางร่างกาย

40:04	physical pain,

40:08	to finish with that pain	จบความเจ็บปวดของวันวานเสีย

40:11	yesterday,	ไม่แบกเอาความเจ็บปวดมาถึงวันนี้
		และไปยังอนาคต

40:13	not carry it over to today
	and to tomorrow.

40:17	You understand	คุณเข้าใจคำถามไหมครับ
	the question?

40:20	It is the carrying over,	การแบกเอามานั่นแหละคือกาลเวลา
	which is the time,	ที่นำความกลัวเข้ามา

40:23	that brings fear.

40:29	I wonder if you can do	ผมสงสัยว่าคุณจะทำทั้งหมดนี้ได้ไหม
	all this?

40:39	So, it is totally	มันจึงจะเป็นไปได้โดยสิ้นเชิง
	possible,

40:43	and absolutely possible,	เป็นไปได้แน่นอนที่สุดที่ความกลัว
		ความกลัวทางจิตใจนั้นจะจบสิ้นลง

40:46	that fear,
	psychological fear can end,

40:51	if you apply	ถ้าคุณนำสิ่งที่พูดมาใช้
	what is being said.

40:56	The cook can make	พ่อครัวสามารถปรุงอาหาร
	a marvellous dish,	ได้อย่างเลอเลิศน่าพิศวง

41:01	but if you are not	แต่ถ้าคุณไม่รู้สึกหิวกระหาย
	hungry,

41:05	if you don't eat it,	ถ้าคุณไม่กินอาหารนั้น
		มันก็ยังคงอยู่ใน

41:07	then it remains merely
	on the menu

41:11	and of no value.	แผ่นเมนูเท่านั้น
		จึงไม่มีคุณค่าเลย

41:14	But whereas	แต่ทว่าคุณกิน คุณใช้มัน
	if you eat it, apply it,

41:18	go into it by yourself,	ค้นหาเข้าไปด้วยตัวคุณเอง
		คุณจะเห็นว่าความกลัว

41:22	you will see that fear

41:24	can absolutely psychologically	จบสิ้นลงในจิตใจอย่างเด็ดขาด
	come to an end,

41:35	so the mind is free	จิตใจจะเป็นอิสระจากภาระ
		อันน่ากลัว ที่มนุษย์ได้แบกเอาไว้

41:38	from this terrible burden
	man has carried.

41:43	Right?	เข้าใจไหมครับ

41:46	Then the next question is,	คำถามต่อไปก็คือเรื่อง

41:50	which is part of our life,	ความสุขเพลิดเพลิน
	which is pleasure.	ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา

41:58	Right?	ใช่ไหม

42:00	Are you afraid	คุณกลัวที่จะรับมือกับมันไหม
	to tackle it?

42:07	Because for most of us pleasure is	เพราะว่าสำหรับพวกเราส่วนใหญ่แล้ว
	an extraordinarily important thing.	ความสุขเพลิดเพลิน

42:13	Pleasure of possession,	มีความสำคัญเป็นพิเศษจนเหลือล้น

42:18	pleasure of achievement,	ความสุขจากการครอบครองเป็นเจ้าของ
		ความสุขจากความสำเร็จ

42:21	pleasure of fame,	ความสุขจากการมีชื่อเสียง
		จากการเป็นผู้มีทักษะชำนาญการ

42:23	pleasure of doing	และความสุขอื่น ๆ อีก
	something skilfully,

42:29	and so on	จากกามารมณ์
	- pleasure.	จากความรู้สึกทางประสาทสัมผัส

42:31	Sexual, sensory,	จากการเป็นผู้มีปัญญาทางความคิด
	and intellectual.

42:38	A man who has	บุคคลผู้มีความรู้มากมายมหาศาล
	a great deal of knowledge,

42:42	he delights	เขาพึงพอใจ ยินดีในความรู้นั้น
	in that knowledge.

42:47	But as we pointed out,	ทว่าอย่างที่เรา
		ได้แสดงให้เห็นว่า

42:48	with that knowledge	ความรู้เคียงคู่ไปกับ
	goes also ignorance,	ความโง่เขลาเสมอ

42:52	because knowledge	เพราะความรู้ไม่เคยสมบูรณ์
	is never complete,

42:53	but he forgets that	แต่เขาลืมส่วนนั้นไป
	part and only remembers	และจำได้แต่ความรู้

42:57	the knowledge	ที่เขากอบโกยมาได้เท่านั้น
	which he has acquired.

43:00	And in that	และในนั้นมีความสุขเพลิดเพลิน
	there is great pleasure,	อย่างยิ่ง

43:03	- right? -

43:04	sensory, sexual,	ทั้งความสุขทางประสาทสัมผัส
		ทางเพศ ทางอารมณ์ การเพ้อฝัน

43:10	romantic, sentimental,

43:15	intellectual,	การฉลาดคิด การมีประสบการณ์
		ซึ่งเป็นความรู้สึกทางประสาทสัมผัส

43:18	having experiences,
	which are sensory.

43:25	So this whole combination	องค์ประกอบทั้งหมดเหล่านั้นรวมกัน
	of various elements

43:33	brings this extraordinary	นำมาซึ่งความสุขเพลิดเพลิน
	feeling of pleasure, right?	อย่างพิเศษสุด ใช่ไหม

43:41	Why shouldn't we	ทำไมเราจะมีความสุขเพลิดเพลินไม่ได้
	have pleasure?

43:46	You understand?	คุณเข้าใจไหม

43:47	Religions throughout the world	ศาสนาทั่วทั้งโลกได้สอนสั่งว่า
	have said, 'Don't,	"อย่าหาความสุข

43:56	only have the pleasure	นอกจากความสุขที่ได้รับใช้
	to serve God.'	พระเจ้าเท่านั้น"

44:01	You understand?	คุณเข้าใจไหมครับ

44:03	All your senses, sexual	ประสาทสัมผัสทั้งหมดของคุณ
		ความรู้สึกทางกามารมณ์

44:06	- all that must be dissipated,	ทั้งหมดนั้นต้องทำให้หมดไป ทิ้งไป
	put away.

44:12	This is what the organised religions	นี่คือสิ่งที่ศาสนาจัดตั้งทั่วโลก
	throughout the world have said.	พูดเอาไว้

44:18	We are not saying that.	แต่เราไม่ได้พูดอย่างนั้น

44:21	We are saying,	เรากำลังพูดว่า ตรวจสอบดูว่า
	investigate it,

44:25	why man,	เหตุใดมนุษย์จึงเรียกร้องต้องการ
	human being,	ไล่ตามหาความสุขเพลิดเพลิน

44:32	demands, pursues
	this thing, pleasure.

44:38	Why?	เพราะอะไรครับคุณ
	Go on, sirs.	ค้นหาดู

44:47	There is the pleasure,	มีความสุขเพลิดเพลิน ความสุข
	physical pleasure, sexual,	เพลิดเพลินทางกาย ทางกามารมณ์

44:52	seeing a lovely sunset,	เมื่อเห็นอาทิตย์ยามตกดินที่งดงาม

44:56	seeing the beauty	เห็นความงามของภูเขา
	of a mountain,

44:59	the calm waters	ผืนน้ำเรียบสงบในทะเลสาบที่สวยงาม
	of a lovely lake,

45:06	to observe it.	ในการเฝ้าดูสิ่งเหล่านั้น

45:10	But having observed it,	แต่เมื่อได้เฝ้าดู ได้เห็นมัน
	having seen it,

45:16	and enjoyed it,	และรู้สึกเบิกบานยินดี
		จิตก็จดจำความสุขเบิกบานนั้นไว้

45:18	the mind has a remembrance
	of that enjoyment

45:26	and pursues that enjoyment,	แล้วใฝ่หาความสุขเบิกบานเช่นนั้น
	right?	อีกใช่ไหม

45:31	That is, the continuation	นั่นคือการสืบต่อ
	of pleasure:	ของความสุขเพลิดเพลิน

45:36	having seen the sunset,	ได้เห็นพระอาทิตย์ตกดิน

45:40	taken delight in it,	รู้สึกปลื้มปีติกับมัน

45:42	not end it,	แต่ไม่จบมันลงตรงนั้น
	but remember it,	กลับจดจำมันเอาไว้

45:48	and that demand of the previous	ซึ่งทำให้เกิดการเรียกร้องต้องการ
	pleasure to be continued.	ให้ความสุขเพลิดเพลินนั้นคงอยู่อีก

45:54	So thought	ดังนั้น ความคิดใช่ไหม

45:59	- right,	คุณตามทันไหม
	you are following? -

46:01	thought interferes	ความคิดเข้ามาสอดแทรก
	with that moment of perception,	ในชั่วขณะของการรับรู้

46:09	then remembers it,	ความคิดจดจำมันไว้
		แล้วต้องการจะได้มันอีก

46:11	then wants more of it.

46:14	You have seen all this - sex,	คุณได้เห็นเรื่องทั้งหมดนี้มาแล้ว
	you know all about it.	เรื่องกามารมณ์คุณก็รู้ดี

46:19	The remembrance of it,	คุณจำเหตุการณ์ได้ จำภาพ
	the picture, the excitement,	จำความตื่นเต้นเร้าใจ

46:23	the whole mechanism	กลไกทั้งหมดของความคิดทำงาน
	of thought operating,

46:28	and pursuing that.	และไล่ล่าไขว่คว้าหาความสุขนั้น
	Right?	ใช่ไหม

46:35	Why does thought	เพราะอะไรความคิดจึงทำเช่นนั้น
	do this?

46:39	You are following	คุณเข้าใจคำถามของผมหรือเปล่า
	my question?

46:43	Why does thought	ทำไมความคิดจึงเข้าไปควบคุม
		เหตุการณ์ที่จบไปแล้ว

46:47	take over an incident

46:52	that is over,

46:56	remember it,	จดจำมันไว้แล้วใฝ่หามันอีก
	and pursue it?

47:00	The pursuit	การใฝ่หามันอีกคือความสุขเพลิดเพลิน
	is the pleasure.

47:04	You are following this?	คุณตามทันไหม

47:07	Why?	เพราะอะไร

47:09	Why does thought	ทำไมความคิดจึงทำเช่นนี้
	do this?

47:14	Is it part of our	มันเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษา
	education,	การอบรมเลี้ยงดูของเรา

47:18	part of our tradition,	เป็นส่วนหนึ่งของจารีต
	part of our habit?	เป็นส่วนหนึ่งของความเคยชิน

47:23	Every man does this	ผู้ชายทุกคนทำเช่นนั้น

47:27	- better include the woman,	รวมทั้งผู้หญิงด้วยดีกว่า
	too, because otherwise...	มิฉะนั้น!

47:32	Every human being	มนุษย์ทุกคนทำเช่นนี้เพราะอะไร
	does this, why?

47:38	Go into it, sirs,	ค้นเข้าไปครับคุณ อย่ามองมาที่ผม
	don't look at me.

47:43	Why do you pursue	ทำไมคุณจึงไล่ตามหา
	pleasure?	ความสุขเพลิดเพลิน

47:50	Is it that	การทำเช่นนั้นก่อให้เกิด
	that creates isolation?	การปลีกแยกตัว ใช่ไหม

48:01	You are following this?	คุณตามทันไหม

48:04	Is that what makes for	การทำเช่นนั้น ทำให้เกิด
	the so-called individual?	สิ่งที่เรียกว่าปัจเจกบุคคลใช่ไหม

48:10	My pleasure,	เกิดเป็นความสุขของฉัน
	and it is private.	และมันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน

48:15	All pleasure	ความสุขทั้งหมดเป็นเรื่องส่วนตัว
	is private,

48:19	unless you go to football,	นอกจากเมื่อคุณไปดูฟุตบอล
	and all that kind of stuff.	และอะไรต่าง ๆ ทำนองนั้น

48:24	Pleasure is private.	ความสุขเพลิดเพลิน
		เป็นของส่วนบุคคล

48:26	Is that one	นั่นเป็นสาเหตุหนึ่งใช่ไหม
	of the reasons

48:29	why human beings	ว่าทำไมมนุษย์จึงแสวงหา
		ความสุขเพลิดเพลินนี้อย่างลับๆ

48:32	secretly pursue
	this pleasure?

48:37	Because it gives them	เพราะมันทำให้พวกเขารู้สึกว่า
	importance to themselves?	ตัวเขาเองมีความสำคัญ

48:41	You are following	ทั้งหมดนี้คุณเข้าใจไหม
	all this?

48:44	Therefore pleasure	ฉะนั้นความสุขเพลิดเพลิน
	may be the cause	อาจเป็นเหตุ

48:47	of this tremendous	ที่มาของการแยกตัวอันใหญ่หลวงนี้
	isolation,

48:52	as a group,	แยกออกเป็นกลุ่ม เป็นครอบครัว
	as a family,	เป็นเผ่าพันธุ์ เป็นประเทศชาติ

48:55	as a tribe,
	as a nation.

48:59	I wonder	ผมสงสัยว่าคุณเห็นทั้งหมดนี้
	if you see all this?	หรือเปล่า

49:05	So when one sees	เมื่อคุณเห็นความจริงในเรื่องนี้
	the truth of it,

49:09	the truth, not the words,	เห็นความจริงที่ไม่ใช่ถ้อยคำ
	not the intellectual concept,

49:18	then will thought	ไม่ใช่แนวคิดที่ความคิดคิดขึ้น
	take over

49:24	and make it	แล้วความคิดจะเข้ามาครอบครอง
	a remembrance?	แล้วทำให้มันเป็นความทรงจำได้หรือ

49:26	You understand?	คุณเข้าใจไหม

49:28	Or just see the sunset	หรือเพียงเห็นพระอาทิตย์ตก
	- finish.	แล้วจบเลย

49:32	Experiment with this,	ทดลองดู คุณจะเห็นด้วยตัวคุณเอง
	you will see

49:35	for yourself,
	if you do it,

49:39	that thought,	ถ้าคุณลองทำดู
	as in the case of fear,	เช่นในกรณีของความกลัวจะเห็นว่า

49:43	is the origin, the beginning	ความคิดเป็นต้นกำเนิด
	of this conflict,	เป็นจุดเริ่มต้นของความขัดแย้ง

49:49	both of fear	ทั้งในเรื่องความกลัว
	and the pursuit of pleasure, right?	และการแสวงหาความสุขเพลิดเพลิน

50:01	Then there is	จากนั้นก็มีคำถาม
	the question

50:02	- we are dealing	เรากำลังเกี่ยวข้องอยู่กับ
	with the whole of our life -	ชีวิตทั้งหมดของเรา

50:06	then there is	จึงมีคำถามว่า
	the question,

50:09	why human beings	ทำไมมนุษย์ทั่วทั้งโลกจึงเป็นทุกข์
	throughout the world suffer.

50:18	We are not talking	เราไม่ได้พูดถึงทุกข์ทางกายภาพ
	about the physical suffering

50:25	- that can be dealt with also,	เพราะเรื่องนั้นสามารถจัดการได้
	if the mind	ถ้าหากจิตใจไม่ยึด

50:32	is not continually	ไม่ผูกพันอยู่อย่างต่อเนื่อง
	attached,

50:40	always concerned with itself,	ไม่ห่วงใยแต่ตัวเองอยู่ตลอด
	you understand?	คุณเข้าใจนะ

50:45	You have had a pain,	เช่น เมื่อคุณมีความเจ็บปวด
	disease,	มีโรคภัย

50:50	infirmity	เจ็บปวดอ่อนแอด้วยโรคใดโรคหนึ่ง
	of some kind or other.

50:56	Thought then becomes	ความคิดก็จะรู้สึกเป็นกังวลยิ่ง
	so concerned.	ถูกไหม

51:01	Right?

51:03	And so it identifies	ความคิดจึงเข้าไปยึด
	itself with that,	เป็นหนึ่งเดียวกับสภาพนั้น

51:07	and so the mind itself	จิตใจเองจึงกลับพิกลพิการ
	becomes crippled.	ใช่ไหม

51:12	Right?

51:14	So can the mind, thought,	ดังนั้น จิตหรือความคิด
	see the infirmity,	จะเฝ้าดูอาการเจ็บป่วยได้ไหม

51:19	the disease, the pain...	เฝ้าดูโรคภัยไข้เจ็บ ความเจ็บปวด
	Yes, you follow?	โดย"ไม่ดิ้นรน" คุณเข้าใจไหม

51:24	Try it, do it,	ลองดู ทำดู แล้วคุณจะค้นพบ
	you will find out.

51:28	When you are sitting	ในขณะที่คุณนอนอยู่บนเตียงทำฟัน
	in the dentist's chair

51:33	- the speaker has done	ผู้พูดเคยทำมาแล้วถึง 4 ชั่วโมง
	for four hours -

51:37	when you sit down	ในขณะที่คุณนอนอยู่บนเก้าอี้
	on the dentist's chair	ของทันตแพทย์

51:39	and the drill is going on,	ขณะที่ทันตแพทย์กำลังกรอฟันคุณ
	observe it.	ลองสังเกตดู

51:49	You will see, find out.	คุณจะเห็น จะค้นพบ

51:54	Or look out of the window	หรือลองมองออกไปนอกหน้าต่าง
	and see the beauty of the tree,	แล้วมองดูความงามของหมู่ไม้

52:02	so that the mind is capable	เพี่อที่ชีวิตจะสามารถสังเกต
	of observing itself	ตัวมันเองได้

52:11	with a detachment	โดยวางเฉย เป็นอิสระ
	- you understand?	เข้าใจไหมครับ

52:15	Oh, you can't do	โอ้ ! หรือคุณทำไม่ได้เลย
	all this.

52:19	So we are asking:	เราจึงถามว่า ทำไมมนุษย์ทั่วทั้งโลก
		จึงเป็นทุกข์

52:22	why do human beings
	throughout the world

52:25	suffer, accept suffering,	จึงยอมรับความทุกข์
	and live with it?	และมีชีวิตอยู่กับมัน

52:35	There have been	มีสงครามมาแล้วถึงสองครั้ง
	two wars, terrible.	ช่างเลวร้าย

52:38	Think of the tears	ลองคิดถึงน้ำตามนุษย์
	that human beings have shed.	ที่หลั่งไหลออกมา

52:51	And their children, their	แต่ทั้งลูกทั้งหลานของพวกเขา
	grandchildren will support war.	ก็ยังสนับสนุนสงคราม

52:54	You understand?

52:58	So sorrow doesn't	ปรากฏชัดว่า ความทุกข์โศก
	teach man apparently.	ไม่ได้สั่งสอนอะไรมนุษย์เลย ใช่ไหม

53:05	Right?

53:07	They worship sorrow,	พวกเขาบูชาความทุกข์โศก
	the Christians do.	พวกคริสต์เตียนทำอย่างนั้น

53:13	The Hindus have different	พวกฮินดูก็มีคำอธิบายความทุกข์โศก
	explanations for sorrow,	ที่ต่างออกไป

53:18	for what you have done	ว่าเป็นเพราะสิ่งที่คุณได้ทำไว้
	in the past, past life, and so on.	ในอดีต อดีตชาติเป็นต้น

53:22	I won't go	ผมจะไม่เข้าไปในเรื่องพวกนั้น
	into all that.

53:26	So we are asking:	เราถามว่า
	what is sorrow?	ความทุกข์โศกคืออะไร

53:30	And why man lives	ทำไมมนุษย์จึงอยู่กับความทุกข์โศก
	with sorrow?

53:35	You understand?	คุณเข้าใจนะ

53:38	Find out, sirs,	ค้นหาครับคุณ
	give your minds to this.	ทุ่มเทจิตใจคุณให้กับการนี้

53:43	As you give your minds to sex,	เหมือนอย่างที่คุณมอบใจคุณ
	to jobs, to this or that,	ให้กามารมณ์ ให้การงานหรือนั่นนี่

53:47	give your mind	มอบจิตมอบใจคุณให้แก่การค้นหา
	and heart to find out

53:51	whether man can	ว่ามนุษย์จะเป็นอิสระ
	ever be free from sorrow.	จากความทุกข์โศกได้บ้างไหม

54:02	Is sorrow part of the egotistic	ความทุกข์โศกเป็นส่วนหนึ่ง
	attitude towards life?	ของทัศนคติต่อชีวิต

54:13	That is, my son is dead,	ที่มุ่งคิดถึงแต่ตนเอง
		ประโยชน์ส่วนตน ใช่ไหม

54:17	or my wife	อย่างเช่น ลูกของผมตายไป
	has run away,	หรือภรรยาของผมหนีจากไป

54:19	or something, or other,	หรือเรื่องใดเรื่องหนึ่ง

54:24	to which I am	ซึ่งผมผูกพันอยู่กับเขา
	greatly attached,	อย่างแน่นแฟ้น

54:27	and it is taken away	เขาถูกพรากไปด้วยเหตุผลนานา
	for various reasons,	แล้วผมก็เป็นทุกข์

54:32	and I suffer.

54:35	There's grief, there're tears,	มีความเศร้าแสนอาดูร
	there's antagonism	ต้องร้องไห้ มีปฏิกริยาต่อต้าน

54:40	there's bitterness,	มีความขมขื่น
	cynicism.	มีการเสียดสี เย้ยหยัน

54:47	Why?	เพราะอะไร
	You understand?	คุณเข้าใจไหม

54:52	Is it I am so caught up	มันเป็นเพราะผมเข้าไปติด
		จมอยู่ในปัญหาของผมใช่ไหม

54:58	in my own problems,

55:03	I am so self-centred,	ผมหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องของตัวเอง
		ลูกชายของผมคือผม ใช่ไหม

55:07	my son is me.

55:11	Right?

55:14	Or my daughter is me.	หรือลูกสาวของผมก็คือผม

55:17	I am attached.	ผมผูกพัน

55:21	I hold on.	ผมยึดเอาไว้

55:24	And when that is gone,	และเมื่อผู้นั้นจากไป

55:28	there is a great sense	ผมจึงรู้สึกว่างเปล่าอย่างยิ่ง
	of emptiness,

55:32	great sense	รู้สึกอ้างว้างเดียวดายอย่างยิ่ง
	of loneliness,	รู้สึกขาดความสัมพันธ์อย่างยิ่ง

55:35	great sense of lack
	of relationship.

55:39	Right?

55:41	Is that the reason	นั่นคือเหตุผลที่เราเป็นทุกข์
	that one suffers?	ใช่ไหม

55:48	That is,	นั่นคือ เมื่อลูกชายถูกพรากจากไป
		ด้วยความตายหรืออะไรก็ตาม

55:52	the son being taken away
	- death or whatever it is -

55:57	has revealed to me	มันเปิดเผยให้ผมเห็นว่าตัวผมคืออะไร
	what I am:	คือความเหงาอ้างว้างของผม

56:01	my loneliness,

56:03	my isolation,	คือการแยกตัวของผม
	my lack of real relationship.	การขาดความสัมพันธ์ที่แท้จริงของผม

56:10	I thought	ผมคิดว่าผมสัมพันธ์ แต่เพราะเป็น
	I was related,	"ลูกชายของผม"เท่านั้น คุณตามทันนะ

56:12	but it is my son
	- you follow?

56:18	So, the taking away	ดังนั้น การพรากเอาลูกของผมไป
	of the son	เผยให้เห็นสภาพของผม

56:21	reveals my condition.

56:29	Go carefully into this.	เมื่อค้นเข้าไปในเรื่องนี้
		อย่างเอาใจใส่

56:32	And I suddenly realise	ผมก็ตระหนักทันทีถึงความเหงาของผม
		ความรู้สึกสูญเสียของผม

56:35	my loneliness,

56:37	my sense of loss,

56:40	the deprivation	การขาดหายไป การสูญเสียอะไรบางอย่าง
	of something	ซึ่งผมผูกพันอยู่อย่างหนักหน่วง

56:43	to which I am
	greatly attached.

56:50	The death of the son	ความตายของลูกชายได้เปิดเผย
	has revealed to me, right?	ให้ผมเห็นสภาพนั้น ใช่ไหม

56:56	But that revelation,	แต่การเปิดเผยนั้น

57:06	an awareness	การตระหนักถึงความเป็นตัวตน
	of the self, of the 'me,'	ความเป็นตัว "ฉัน"

57:12	has revealed	เปิดเผยมาก่อนเกิดเหตุ
	before the incident.

57:15	I wonder if you see this?	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจตรงนี้ไหม
	Right?	เข้าใจไหม

57:19	You are seeing this?	คุณเห็นตรงนี้ไหม

57:21	As we said at the beginning	เราได้พูดตั้งแต่ตอนต้น
	of the talk,	ของการพูดครั้งนี้

57:25	self-awareness.	ถึงการตระหนักรู้ตนเอง

57:28	Self-awareness is to know	การตระหนักรู้ตนเองก็คือ
	one's self, one's attachments,	การรู้ตัวของตนเอง รู้ถึงความผูกพัน

57:33	one's loneliness, one's sense	ความเหงาของตนเอง
	of isolation - all that,	ความรู้สึกปลีกแยกของตนและอื่นๆ

57:38	to know the totality	รู้ถึงทั้งหมดของตนเอง
	of oneself.

57:43	The incident of the son	เหตุการณ์ที่เกี่ยวกับลูกชาย
	reveals that, right?	เปิดเผยสภาพจิตของตัวเรา ใช่ไหม

57:49	That is, reveals	นั่นคือการเปิดเผยหลังเกิดเหตุการณ์
	after the incident.

57:54	But if there is self-awareness	แต่ถ้ามีความรู้ตัวตั้งแต่ตอนต้น
	from the very beginning,

58:01	taking away the son,	การที่ลูกชายถูกพรากตายจากไป
	the son dying,	จะเป็นเช่นไร

58:09	is what?

58:12	It is no longer	ความทุกข์โศกที่เกิดขึ้นจาก
	the sorrow	ความผูกพัน ก็ไม่มีอยู่ ใช้ไหม

58:15	which is brought about
	through attachment.

58:20	Right, you have	คุณเข้าใจไหม ตอนนี้จิตของผม
	understood?	ก็จะยอมรับการตายจากไปนั้นได้

58:23	My mind now accepts it.

58:29	It is no longer	มันจะไม่ติดอยู่ใน
	caught in self-pity,	ความสงสารตนเองอีกแล้ว

58:36	in the struggle	ไม่ติดอยู่ในการดิ้นรน
	to be free from isolation,	เพื่อจะเป็นอิสระจากความโดดเดี่ยว

58:40	taking comfort in a belief,	แล้วไปหาความสบายใจอบอุ่นใจอยู่ใน
	or in this, or that. Right?	ความเชื่อหรือในนั่นนี่ ใช่ไหม

58:45	So one sees	ดังนั้น เราเห็นได้ว่า
	sorrow exists	ความทุกข์โศกจะยังคงอยู่

58:52	so long as	ตราบใดที่ความเป็นตัวตนยังมีอยู่
	the self is there.

58:57	I wonder	ผมสงสัยว่าคุณเห็นไหม
	if you see this?

59:01	So, the total abandonment	การละทิ้งความเป็นตัวตนโดยสิ้นเชิง
	of the self	คือการจบสิ้นความทุกข์โศก

59:04	is the ending
	of sorrow.

59:14	Are you following	คุณตามทันไหม
	all this?	คุณจะละทิ้งตัวคุณเองไหม

59:16	Will you abandon
	yourselves?

59:20	No, sirs.	ไม่ทิ้ง ใช่ไหมครับคุณ

59:24	Therefore we worship sorrow,	ฉะนั้นเราจึงบูชาความทุกข์โศก
	or run away from it.	หรือไม่ก็วิ่งหนีจากมัน

59:32	And also we should	เราควรที่จะสอบสวนร่วมกัน
	go together,

59:37	investigate this whole	ถึงคำถามทั้งหมดที่เกี่ยวกับความตาย
	question of death.

59:44	Not just for the old	ไม่ใช่เฉพาะพวกคนแก่อย่างเรา
	people like us,

59:48	but also for everyone	แต่ทุกคนในโลกควรจะเข้าใจด้วย
	in the world

59:51	- young, old,	ทั้งคนหนุ่มสาว คนวัยกลางคน
	or middle-aged -	คนแก่ ความตายเป็นสิ่งหนึ่ง

59:54	death is one of the most
	extraordinary things

59:57	that happens in life.	ที่สุดแสนพิเศษ
	Right?	ที่เกิดขึ้นในชีวิต ใช่ไหม

1:00:08	What do you think	คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับความตาย
	of it?

1:00:15	What is your	การตอบสนองตามสัญชาตญานของคุณ
	instinctual response

1:00:19	to the word	ที่มีต่อคำนี้
	and to the fact?	และต่อความจริงเป็นอย่างไร

1:00:33	What is death?	ความตายคืออะไร

1:00:41	Death is an ending.	ความตายคือการจบสิ้น

1:00:44	Right?	ใช่ไหม

1:00:46	Please follow this	โปรดติดตามเรื่องนี้อย่างใส่ใจ
	carefully.

1:00:48	Ending.	คือการจบลง

1:00:52	Ending voluntarily,	จบลงโดยสมัครใจ
		คุณโต้เถียงกับความตายไม่ได้

1:00:55	you can't argue
	with death,

1:00:59	you can't say,	คุณต่อรองไม่ได้ว่า
	'Please, give me another week,'	"โปรดให้เวลาผมอีกสักสัปดาห์"

1:01:02	you can't discuss;	คุณสนทนาถกกับมันไม่ได้
	it is there, finished.	มันอยู่ตรงนั้น เสร็จสิ้นแล้ว

1:01:10	So, can you	ดังนั้น คุณสามารถจบความผูกพัน
	voluntarily end	ของคุณลงโดยสมัครใจได้ไหม

1:01:16	your attachment,

1:01:18	which is death?	ซึ่งนั่นคือความตาย
		เข้าใจไหมครับ

1:01:21	You understand?

1:01:23	Ending is something	การจบสิ้นลงเป็นอะไรบางอย่าง
	like death.	ที่เหมือนกับความตาย

1:01:33	The ending	จบความเคยชินบางอย่างไป
	of a particular habit,

1:01:37	- not struggle, fight,	ไม่ดิ้นรน ไม่ต่อสู้
	wrangle - end it!	ไม่ทะเลาะวิวาท จบมันไป

1:01:44	If you smoke, if you take drugs,	ถ้าคุณสูบ เสพยา ถ้าคุณดื่ม
	if you drink,

1:01:48	that is what is going to happen	การจบลงจะเกิดขึ้น เมื่อคุณตาย
	when you pop off! (Laughter)

1:01:58	So can we	แล้วคุณจะจบลงโดยสมัครใจได้ไหม
	voluntarily end

1:02:04	- do you understand? -	คุณเข้าใจไหม จบประสบการณ์ของคุณ
	your experience,

1:02:11	your opinions,	จบความคิดเห็น ทัศนคติ
	your attitudes,	ความเชื่อในพระเจ้าของคุณ จบลงเสีย

1:02:14	your beliefs,
	your gods - end.

1:02:27	We are afraid to end.	เรากลัวการจบสิ้น ใช่ไหม

1:02:32	Right?

1:02:33	To end anything	การจบสิ้นอะไรก็ตามโดยสมัครใจ
	voluntarily.

1:02:38	If you say,	ถ้าคุณพูดว่า "ถ้าจบแล้วจะมีอะไร"
	'What is there if I end?'

1:02:44	That is, then you are	ถ้าอย่างนั้น
	looking for a reward.	คุณก็กำลังมองหารางวัลตอบแทน

1:02:49	You consider then ending	คุณก็มองว่า การจบเป็นถูกลงโทษ
	as a punishment.

1:02:56	So, the ending	การจบสิ้นจึงถูกมองว่า
	being considered	เป็นความเจ็บปวด

1:03:03	as pain,

1:03:05	then you will naturally	ถ้าอย่างนั้นก็เป็นธรรมดา
	demand a reward.	ที่คุณจะเรียกร้องเอารางวัล

1:03:10	If I give up,	ถ้าผมยอม แล้วผมจะได้อะไร
	then what?

1:03:16	You don't ask that	คุณไม่ถามอย่างนั้นกับความตาย
	of death.

1:03:25	So, can you end and see	ดังนั้น คุณจบลงได้ไหม
	in that very ending	แล้วดูว่าในการจบลงนั้นเอง

1:03:30	there is the beginning	มีการเริ่มต้นอะไรบางอย่าง
	of something new?	ที่ใหม่หมด ใช่ไหม

1:03:34	You understand?	เข้าใจไหมครับ

1:03:36	That is, one ends	นั่นคือเมื่อเราจบสิ้นความผูกพัน
	attachment,	การยึดติด

1:03:44	attachment	ผูกพันกับเฟอร์นิเจอร์ ผู้คน
	to furniture,	แนวคิด ความเชื่อ และพระเจ้า

1:03:47	people, ideas,
	beliefs, gods

1:03:50	- the whole thing,	ทั้งหมดทุกอย่างนั้น จบมันไป
	ends.

1:03:53	And you end it voluntarily,	และคุณจบมันไปโดยสมัครใจ เพราะ
	because it is intelligent to end.	มันเป็นสติปัญญาที่เห็นว่าต้องจบ

1:03:58	Right?	ใช่ไหม

1:04:00	So in that ending	ในการจบสิ้นลงนั้น
	a new...	มีสิ่งใหม่เกิดขึ้น

1:04:04	- this isn't a promise,
	you understand? -

1:04:09	a new thing	คุณเข้าใจไหม นี่ไม่ใช่คำสัญญานะ
	takes place.

1:04:13	Try it, sirs.	ลองดูเถิดครับคุณ

1:04:20	That is, while living,	นั่นคือ ในขณะที่มีชีวิตอยู่

1:04:24	inviting death,	ลองเชื้อเชิญความตายเข้ามา
	which is the ending.	ซึ่งหมายถึงการจบสิ้น

1:04:29	You understand?	เข้าใจนะครับ

1:04:31	Ending to one's	จบสิ้นวิถีชีวิตที่ยุ่งยาก
	incredible	ซับซ้อนอย่างเหลือเชื่อ

1:04:36	complex way of living.

1:04:47	So that the mind,	เพราะว่าจิตใจ

1:04:53	because it has	ที่ได้จบทุกสิ่งทุกอย่างลงแล้ว
	ended everything	คุณเข้าใจไหม

1:04:58	- you understand?

1:05:00	Do it and you will discover it	ทำมันดู
	for yourself.	แล้วคุณจะค้นพบด้วยตัวคุณเอง

1:05:04	Therefore it is	จิตใจนั้นมันจะใหม่อยู่เสมอ
	always new.

1:05:11	New in the sense	ใหม่ในความหมายที่สดใหม่
	- fresh.

1:05:17	You know, when you	คุณรู้ไหมเมื่อคุณไต่ขึ้นภูเขา
	climb a mountain,

1:05:20	you have to leave	คุณต้องทิ้งสิ่งประดับประดา
	all your furniture behind,	ทั้งหมดของคุณไว้เบื้องหลัง

1:05:25	all your problems,	ทิ้งปัญหาทั้งหมดของคุณ

1:05:29	because you can't carry	เพราะว่าคุณไม่อาจ
	all the furniture	ที่จะแบกพาเอาเครื่องประดับ

1:05:31	that you have collected	ที่คุณสะสมเอาไว้ขึ้นไปยังยอดเขา
	up the hill.

1:05:35	So you let go,	ดังนั้น คุณจะทิ้งไป

1:05:41	and you'll discover	แล้วคุณจะค้นพบด้วยตัวคุณเอง
	for yourself

1:05:44	that there is	ว่ายังมีคุณสมบัติแห่งจิต
	a quality of mind,

1:05:49	that being	ที่เป็นอิสระอย่างสิ้นเชิง
	absolutely free,

1:05:54	is able to perceive	ที่สามารถจะรับรู้สภาวะนิรันดร์
	that which is eternal.

1:05:59	The word 'eternal'	คำว่า "นิรันดร์" ไม่ใช่แนวคิด
	is not an idea, you follow?	คุณเข้าใจไหมครับ

1:06:05	Eternal means	นิรันดร์ หมายถึง นอกเหนือกาลเวลา
	out of time.

1:06:11	Death is time.	ความตาย คือ กาลเวลา

1:06:14	I wonder	ผมสงสัยว่าคุณมองเห็นตรงนี้ไหม
	if you see this?

1:06:16	So the mind that understands	ดังนั้น จิตที่เข้าใจ
	this extraordinary mystery	ความลึกลับประหลาดล้ำนี้

1:06:20	- it is a mystery -	มันเป็นความลึกลับ

1:06:23	because what	เพราะเรากอดติดอยู่กับปัญหาของเรา
	we are clinging to

1:06:28	is our problems, our furniture,	เครื่องประดับประดาของเรา
	our ideas	แนวคิดของเรา

1:06:32	- all that,	เราเกาะกอดอยู่กับสิ่งเหล่านั้น
	we are clinging to that,

1:06:35	which is put together	ซึ่งประกอบกันขึ้นด้วยกาลเวลา
	by time,

1:06:40	and with the ending	และด้วยการจบสิ้นสิ่งพวกนั้น
	of that

1:06:42	there is something	มีอะไรบางอย่างที่เป็น
	totally new dimension.	มิติใหม่ทั้งหมดอุบัติขึ้น

1:06:47	Now it's up to you.	ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณ

1:06:53	Right.	ใช่ไหม

1:06:59	Right, sirs.	ใช่ไหมครับคุณ