กฤษณมูรติ - สมาธิ สภาวะซึ่งไร้กาลเวลาและความรัก

Krishnamurti Subtitles

BR79T4 - สมาธิ สภาวะซึ่งไร้กาลเวลาและความรัก
การพูดต่อสาธารณชนครั้งที่ 4
ที่บร็อกวู้ดพาร์ค สหราชอาณาจักร วันที่
2 กัน

1:09	ครั้งนี้จะเป็นการพูด
	การร่วมเสวนากันเป็นครั้งสุดท้าย

1:12	ผมไม่ทราบว่า
	จะพูดเกี่ยวกับเรื่องอะไรดี

1:37	นั่นเป็นการเริ่มต้นที่ดีนะ

1:44	ผมคิดว่า ถ้าหากเรารู้สึก
	จริงจังอย่างแท้จริง

1:59	เราจะคำนึงถึงชีวิต
	อย่างเป็นทั้งหมด

2:08	ไม่ใช่รับเอาแต่
	สิ่งที่เข้ากันกับเรา

2:15	สิ่งที่สะดวกสบายที่สุด
	ได้ผลประโยชน์ หรือถูกใจน่าพอใจ

2:17	แต่ชีวิตเป็นเรื่อง
	ซับซ้อนอย่างยิ่ง

2:21	อีกทั้งความยากลำบากทั้งปวง
	การดิ้นรน ความขัดแย้ง

2:26	และแรงกดดันบีบคั้นอันมหาศาล
	และการเรียกร้องต้องการของชีวิต

2:34	และดูเหมือนเราเลือกมุมมอง
	เฉพาะมุมใดมุมหนึ่ง

2:37	เลือกสิ่งที่น่าพึงพอใจที่สุด
	แล้วไขว่คว้าไปตามนั้น

2:41	ดูเหมือนเห็นได้ชัดๆว่าเราไม่เคย
	กระทำต่อชีวิตอย่างเป็นทั้งหมด

2:47	ไม่ว่าการศึกษาของเรา
	งานของเรา หรือวิถีชีวิตของเรา

2:49	ความสัมพันธ์ของเรา หรือความรัก
	ไม่ว่าคำนี้จะหมายถึงอะไรก็ตาม

2:56	บางทีเช้านี้เราอาจจะ
	เข้าไปทำความเข้าใจ

3:01	และอาจเป็นไปได้
	ที่จะมีชีวิตที่ดีเลิศ

3:04	ศาสนาตลอดยุคสมัย

3:09	มีบทบาทสำคัญอย่าง
	ไม่ธรรมดา ในชีวิตเรา

3:14	เราอาจจะทิ้งมันไป เราอาจจะบอกว่า
	มันเหลวไหลไร้สาระ

3:20	เป็นเรื่องงมงาย แต่มนุษย์ทั่วโลก

3:24	ได้แสวงหาหรือถามหา

3:29	ว่ามีหรือ สิ่งที่ไกลพ้นออกไป

3:32	พ้นจากความตื่นเต้นทางประสาทสัมผัส
	ความสุขทางเนื้อหนัง ทางเพศ

3:40	และพ้นไปจากความซ้ำซากจำเจ
	อันเป็นปกติธรรมดาของชีวิต

3:55	เราถามเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เสมอมา

4:01	ยิ่งเรารู้สึกจริงจังมากเท่าใด

4:06	เราจะยิ่งขุดค้น
	ลึกลงไปในชีวิตเรา

4:10	เราต้องถามอย่างไม่มีข้อยกเว้น
	ว่ามีไหมสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า

4:17	เหนือพ้นกว่าการดำรงอยู่อย่างนี้
	ที่มีทั้งความซับซ้อน

4:23	ความน่าเบื่อหน่าย
	ความโดดเดี่ยวเดียวดายของชีวิต

4:26	และผมหวังว่าเราจะจริงจังพอ
	อย่างน้อยที่สุดก็ในเช้านี้

4:28	เพื่อที่เราจะพิจารณาในเรื่องนี้

4:33	และผมขออนุญาตบอกว่า

4:37	โปรดอย่าได้ทำให้ที่นี่
	เป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ

4:43	ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาทำนั่นนี่

4:46	คุณก็รู้ดีเรื่องทำนองนั้น

4:51	โปรดอย่าทำอย่างนั้น
	มันไม่คุ้มค่าหรอก

4:53	มีสถานที่อื่นๆ ที่คุณจะไปสนุกได้

4:56	และถ้าหากคุณเสพยาเสพติด
	และอะไรเหล่านั้น

5:00	อย่ามาที่นี่ มันไม่คุ้มหรอก

5:05	ฉะนั้น ในฐานะที่เป็นมนุษย์
	เราจะเริ่มต้นอย่างไรดี

5:09	คุณเข้าใจไหม

5:13	เราจะเริ่มถามค้นเข้าไปอย่างไร

5:15	ว่ามีหรือ สภาวะบางอย่าง
	ที่ยิ่งใหญ่กว่า

5:22	อะไรบางอย่างที่คงทนถาวร

5:26	อะไรบางอย่างที่ไม่อาจ
	จะโยกคลอนได้

5:32	สิ่งที่ไม่สามารถจะเป็น
	สิ่งชั่วครู่ชั่วยามได้

5:35	ไม่อาจเปลี่ยนแปลงไปตามสถานการณ์
	ไปตามวัฒนธรรมและอื่นๆ

5:43	เราจะเริ่มการค้นหาเข้าไป
	ในสิ่งที่มนุษย์เพรียกหา

5:48	มนุษย์ทั่วโลกพากันแสวงหา

5:50	มาตั้งแต่ครั้งดึกดำบรรพ์
	ได้อย่างไร

5:53	ได้ไหม

5:55	เราพิจารณาเรื่องนี้ด้วยกันได้ไหม

5:57	ถ้าเราทำได้ สิ่งแรกก็คือ
	ต้องตรวจสอบว่า เราฟังอย่างไร

6:04	ไม่เพียงฟังสิ่งที่คนอื่นๆ พูด
	แต่ฟังตนเอง

6:07	ฟังความคิดทั้งหมด อารมณ์ทั้งปวง

6:17	และปัญหาทั้งมวล
	ฟังความกระวนกระวาย ฟังดู

6:22	โดยไม่มีการบิดเบือนชนิดใดๆเลย

6:24	ไม่มีการชี้นำทิศทางไม่ว่าชนิดใด

6:27	เพียงแค่ฟัง อย่างที่คุณฟัง
	คอนเสิร์ต ที่ไพเราะอย่างยิ่ง

6:33	เมื่อนั้นคุณจะเริ่มค้นพบ

6:39	ในขณะที่คุณฟัง
	ว่ากิจกรรมของความคิดหรือจิตนั้น

6:46	มันบิดเบือนความจริง
	ให้ผิดเพี้ยนไป

6:52	เข้าใจไหมครับ

6:55	เพราะความคิดเสาะแสวงหา
	ให้ได้มากยิ่งๆ ขึ้นอยู่เสมอ

6:59	มันจึงเคลื่อนออกห่าง
	จากสิ่งที่เป็นจริง

7:05	ดังนั้นในเช้านี้

7:11	ดังที่ได้พูดไปแล้วว่า ผมยัง
	ไม่แน่ชัดว่าผมจะพูดเรื่องอะไรดี

7:18	แต่เมื่อเราได้เริ่มมาแล้ว
	เรื่องการฟัง

7:20	เช้านี้เราจะฟังกันจริงๆได้ไหม

7:25	ไม่เพียงแค่ฟังผู้พูดเท่านั้น

7:29	ซึ่งจริงๆแล้วไม่ได้สำคัญมากนัก

7:35	ผู้พูดเพียงแต่เป็นดังกระจกเงา

7:39	ที่เราจะได้ส่องมองตัวเราเอง

7:44	และเมื่อคุณสังเกตตัวคุณเอง

7:48	กระจกก็ไม่ได้มีความสำคัญอะไร

7:50	คุณก็ทุบมันทิ้งไปได้ ฝังมันเสีย
	คุณจะทำยังไงก็ตามแต่

7:57	ฉะนั้นเช้านี้เราทำได้ไหม

8:02	ที่จะร่วมกันตรวจสอบ ค้นเข้าไป
	ในปัญหาอันซับซ้อนใหญ่หลวงนี้

8:06	ว่าอะไรคือความหมายแห่งชีวิต

8:17	และสิ่งที่เหนือพ้นไปจาก
	กาลเวลามีอยู่หรือ

8:19	พ้นไปจากวันพรุ่งนี้

8:24	พ้นไปจากภาระอันหน่วงหนักของ
	ความทรงจำอันมหึมา

8:26	มีหรือ สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า

8:33	การมีชีวิตอยู่แค่ในระดับ
	ความรู้สึกประสาทสัมผัสที่ผิวเผิน

8:35	และการจะตามค้นเข้าไปในสิ่งนั้น

8:39	เราต้องมีคุณสมบัติ
	แห่งอิสรภาพที่แท้จริง

8:42	ไม่ผูกพันยึดติดอยู่กับ
	ประสบการณ์ใดๆ เลย

8:48	ไม่ปรารถนา หรือ ร้องขออะไรอีก

8:54	เพราะถ้าทำอย่างนั้น
	คุณก็กำลังเคลื่อนห่าง

8:57	ออกจากการสังเกตจริงๆ ใช่ไหม

9:00	เช้านี้ เราทำอย่างนั้นกันได้ไหม

9:03	นั่นคือ เรากำลังถามค้นเข้าไป
	ในสิ่งที่เรียกว่า ศาสนา

9:06	เราได้ถามค้นเข้าไปแล้ว ว่าความกลัว
	ความสุขเพลิดเพลินคืออะไร

9:13	รวมถึงความทุกข์โศกและ
	ปัญหาแทบทั้งหมดของความตาย

9:17	และผมคิดว่าเราควรที่จะ
	ค้นให้ลึกลงไปอย่างยิ่งจริงๆ

9:25	ถึงคำถามว่า ศาสนาคืออะไร

9:30	เพราะมนุษย์มีชีวิตมากับสิ่งนี้

9:39	ในการแสวงหา มนุษย์ถามว่า

9:42	เพื่อจะค้นให้พบอะไรบางอย่าง
	ที่ห่างไกลจากสิ่งปกติทั่วไป

9:45	ค้นหาสิ่งซึ่งไม่ผิดเพี้ยน
	ไม่บ้าบอ

9:52	อะไรบางอย่างที่พ้นไปจาก
	สภาพที่เป็นอยู่จริงๆ

9:55	ที่กำลังเกิดขึ้นจริง

9:57	ความเจ็บปวดที่เป็นจริง
	ความระทมทุกข์จริงๆ

10:03	ความกระวนกระวายที่เกิดขึ้นจริง

10:08	ความเป็นจริงของการเรียกร้อง
	ต้องการเพศรส ประสบการณ์ทางเพศ

10:15	มนุษย์ถามว่า สิ่งที่ไกลออกไป
	จากสภาพเหล่านี้มีอยู่ไหม

10:19	เข้าใจนะครับ

10:23	นั่นคือสิ่งที่มนุษย์ได้สืบค้น
	แสวงหามา

10:27	และเขาได้กล่าวขนานว่า
	นั่นเป็นการแสวงหาพระเจ้า

10:33	แสวงหาสัจจะธรรม
	การแสวงหาในลักษณะต่างๆ

10:37	ซึ่งทางเอเชียเรียกว่า นิพพาน
	โมกษะ หรือการหลุดพ้น

10:46	การตรัสรู้ และอื่นๆ

10:49	นี่คือสิ่งที่บุคคลผู้จริงจัง
	เพรียกหาต้องการอย่างล้ำลึกมาตลอด

10:56	และในการแสวงหานั้น
	เขาก็เข้าไปติดกับ

11:08	เขาเข้าร่วมกับศาสนาหนึ่ง
	แล้วก็ทิ้งไป

11:14	แล้วไปร่วมกับศาสนาอื่น
	แล้วทิ้งไปอีก

11:17	ในการแสวงหาของเขา
	เขาติดอยู่ในบ่วง บ่วงแล้วบ่วงเล่า

11:21	ที่บั้นปลายของการแสวงหา
	เมื่อเขาใกล้ตาย เขาพูดว่า

11:26	ฉันไม่ได้ค้นพบอะไรเลย"
	คุณเข้าใจไหม

11:28	ฉันไปที่คุรุคนนี้ คนนั้น

11:36	ไปวัดนี้ โบสถ์นั้น
	ไปเที่ยวตามพวกพระอารมณ์ร้าย

11:39	ที่เชื่องมงาย และอื่นๆอีกมากมาย

11:44	และท้ายที่สุด
	เมื่อเขาเข้ามาใกล้ความตาย

11:47	เขาก็ตระหนักว่าไม่มีอะไรอยู่เลย
	ไม่มีอะไรนอกจากขี้เถ้า

11:53	ดังนั้น ในการสืบค้นของเรา
	ถ้าหากเราจริงจัง

11:59	เราทิ้งสิ่งทั้งปวงนั้นได้ไหม

12:03	เพราะศาสนาทั้งหมด
	ที่มนุษย์จัดตั้งขึ้นมา

12:10	สร้างขึ้นโดยความคิด

12:16	และตามที่เราได้พิจารณา
	ไปแล้วเมื่อวันก่อน

12:20	ว่าความคิดเป็นสิ่งจำกัด
	เพราะมันขึ้นอยู่กับความรู้

12:23	และความรู้คู่กับความโง่เขลาเสมอ

12:25	ความรู้ที่สมบูรณ์ไม่มีหรอก

12:28	ใช่ไหม

12:33	ฉะนั้น ในความคิดมีคุณสมบัติ
	ของความโง่ ความไม่รู้อยู่เสมอ

12:36	และในเมื่อความคิดเกิดขึ้น
	จากความรู้ จากประสบการณ์

12:40	ดังนั้น จึงถูกจำกัดตลอดกาล

12:45	สิ่งทั้งปวงที่ความคิดสร้างขึ้น

12:50	โบสถ์ทั้งหลาย ความก้าวหน้า
	ทางเทคโนโลยี ทางวิทยาศาสตร์

12:52	วรรณคดี ภาพเขียน
	และสิ่งทั้งหลายในโบสถ์

12:56	ในวัด ในสุเหล่า ทั้งหมดนั้น
	สร้างไว้ที่นั่นโดยความคิด

12:57	ตรงนี้ ไม่มีข้อสงสัยเลย

13:01	คุณอาจจะพูดว่า
	พระผู้ช่วยให้รอดสร้างใส่ไว้

13:06	แต่นั่นก็ยังเป็นการเคลื่อนไหว
	ของความคิด

13:08	และอื่นๆทำนองนั้น

13:13	เราเข้าใจเรื่องนี้
	ให้กระจ่างแจ้งได้ไหม

13:17	ไม่ใช่เข้าใจในระดับคำพูด ระดับ
	ความคิด หรือถูกชักชวนโน้มน้าว

13:22	แต่มองให้เห็นความจริงนี้

13:25	ว่าสิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่
	ความคิดได้สร้างขึ้น เป็นจริง

13:31	แม้ว่าความคิดจะเป็นมายา

13:36	รอสักครู่ ผมจะสืบค้นในประเด็นนี้

13:40	ผมใช้คำว่า "เป็นจริง"
	ที่หมายถึง" นี่คือของจริง"

13:42	เช่นไมโครโฟน
	ที่อยู่ตรงหน้าคนคนนี้

13:46	มีอยู่จริง เป็นของจริง
	คุณสัมผัสมันได้

13:51	และสิ่งทั้งหลาย
	ที่ความคิดได้สร้างขึ้น

13:55	ซึ่งเราเรียกว่าศาสนา
	และการจัดเป็นระบบ

14:00	ของสิ่งที่เราเรียกกันว่าศาสนา
	เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง

14:01	พิธีกรรม คือ สิ่งที่มีอยู่จริง

14:04	จีวร เสื้อคลุมต่างๆ ที่แปลกประหลาด
	ที่เขาสวมใส่ มีอยู่จริง

14:07	ดังนั้นมันเป็นของจริง

14:10	สัญลักษณ์ต่างๆ แนวคิด
	ล้วนมีอยู่จริง ไม่ใช่หรือ

14:14	เช่นเดียวกับมายา
	เพราะความคิดสร้างมายาขึ้น

14:19	คุณตามที่พูดมานี้ทันไหม

14:21	ดังนั้น มายา จินตนาการเพ้อฝัน
	แนวคิด พิธีกรรมต่างๆ

14:25	ทุกสิ่งทุกอย่างที่ความคิดสร้างขึ้น
	เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง

14:33	ปืน เรือดำน้ำ การไปเยือนดวงจันทร์

14:40	และอื่นๆอีกมากมาย
	คือความเป็นจริง ที่มีอยู่จริงๆ

14:42	แต่ความเป็นจริงนั้น
	สร้างขึ้นโดยความคิด ใช่ไหม

14:45	ความคิดไม่ได้สร้างธรรมชาติขึ้นมา

14:48	ธรรมชาติเป็นสิ่งที่มีอยู่จริง
	เป็นของจริง

14:52	แต่มันไม่ใช่ผลผลิตของความคิด

14:56	แต่ความคิดสามารถใช้ธรรมชาติ

15:00	มาทำเป็นเก้าอี้
	ซึ่งกลายเป็นสิ่งที่มีอยู่จริง

15:03	ในการเข้าไปค้นหาเรื่องที่ว่า
	ศาสนาคืออะไร

15:06	มีสิ่งที่เหนือพ้นออกไปหรือไม่

15:08	เราต้องแยกให้ออก ระหว่าง
	สิ่งที่มีอยู่จริงกับความเป็นจริง

15:14	ในความเป็นจริงนั้น
	มีมายารวมอยู่ในนั้น

15:20	และธรรมชาติด้วย
	คุณตามทั้งหมดนี้ทันไหม

15:25	เหล่านั้นคือความเป็นจริง
	แต่ความคิดไม่ได้สร้างธรรมชาติ

15:31	ถ้าเราชัดเจนในเรื่องนี้อย่างยิ่ง

15:34	เราก็สามารถค้นหาต่อไปได้

15:36	การที่มนุษย์แสวงหาอะไรบางสิ่ง
	ที่ไร้ความจำกัด เหนือพ้นกาลเวลา

15:39	นั่นเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น
	สร้างขึ้นโดยความคิด หรือเปล่า

15:43	หรือมีบางสิ่งบางอย่าง
	ซึ่งไม่ได้เป็นผลผลิตของความคิด

15:47	คุณตามทันไหม

15:51	กรุณานะครับ

15:57	เรากำลังสืบค้นไปด้วยกัน

15:58	กรุณาระลึกไว้ในใจตลอดเวลา
	ถึงความจริงที่สำคัญนี้

16:07	ว่าเรากำลังตรวจสอบด้วยกัน

16:10	คุณต้องไม่ยอมรับสิ่งที่ผู้พูดกล่าว

16:16	เขาไม่ได้มีอิทธิพลอะไรเหนือคุณ

16:21	ฉะนั้น เราทั้งหมดต่างรับผิดชอบ

16:25	ในการค้นหานี้อย่างจริงจัง

16:27	เราอาจจะถอนตัวกลางคัน

16:33	นั่นก็ไม่เป็นไร

16:35	แต่เมื่อใดที่คุณเริ่มต้นสืบค้น
	ก็ไปให้ไกลที่สุด เท่าที่คุณจะไปได้

16:41	แต่บางทีจิตใจเราไม่เข้มแข็งพอ

16:44	ไม่กระจ่างชัดพอ

16:49	นี่แหละคือเหตุที่ผมพูด
	ตั้งแต่ตอนต้น

16:52	ว่าเราต้องฟังตัวเราเอง

16:54	ว่าเราถูกปิดกั้นอยู่ตรงไหน
	เราผูกพันอยู่กับอะไร

16:59	กับประสบการณ์ หรือความอยาก
	หรืออะไร

17:05	แล้วคุณต้องวางสิ่งเหล่านั้นให้หมด
	ถ้าคุณกำลังสืบค้น

17:10	และในการสืบค้น
	จะต้องมีอิสรภาพที่จะสังเกต

17:15	คุณไม่อาจจะพูดว่า "ก็ผมเชื่อ
	ในพระเจ้า พระเยซู หรือ พระกฤษณะ"

17:19	หรืออะไรก็ตามที แล้วก็สืบค้น
	คุณทำไม่ได้หรอก

17:22	นั่นเป็นการเล่นเหลี่ยม

17:26	คุณจะเล่นเล่ห์กับตัวคุณเองก็ได้

17:29	แต่เมื่อคุณสืบค้นอย่างจริงจัง
	คุณต้องร่วมเล่นเกมส์

17:33	ฉะนั้นมีหรือไม่
	สิ่งที่ไม่ใช่ผลผลิตของความคิด

17:35	มีไหม

17:37	ซึ่งหมายถึง มีอยู่หรือ
	สิ่งที่เหนือพ้นจากกาลเวลา

17:45	โปรดเคลื่อนไปช้าๆ เรากำลังจะสืบค้น

17:47	เราเคยชินอยู่ในแนวคิดของวิวัฒนาการ

17:50	วิวัฒนาการทางกายภาพเป็นลำดับแรก

17:53	นั่นคือ จากเมล็ด
	จากผลโอ๊ค ไปเป็นต้นโอ๊ค

18:03	ใช้เวลาอย่างมโหฬาร
	ไม่สิ้นสุด หลายปีดีดัก

18:08	แล้วความคิดรวบยอด
	หรือความเป็นจริง แบบเดียวกัน

18:10	ก็ถูกนำมาใช้กับเรื่องทางจิตใจ

18:17	ก็คือ เราคิดว่า เรื่องทางจิตใจ
	เราต้องใช้เวลาในการเรียนรู้

18:20	ในการทำความเข้าใจ ใช่ไหม

18:23	ในการจะเข้าใจ
	สิ่งซึ่งล้ำหน้าไปมากกว่า

18:26	เราคุ้นชินอยู่กับแนวคิดว่า
	มีวิวัฒนาการ ต้องใช้เวลา ใช่ไหม

18:31	ดังนั้นเราต้องเข้าใจให้ชัดเจน

18:35	ว่าวิวัฒนาการทางจิตใจมีจริง
	หรือไม่มี

18:39	เวลาทางกายภาพนั้นมีอยู่

18:44	ได้โปรดเถิด คุณต้องให้ความใส่ใจ
	กับเรื่องนี้สักหน่อย

18:48	ถ้าคุณสนใจในการสืบค้น

18:54	จากที่นี่จะไปยังบ้านนั้น
	มีเวลาทางกายภาพ

18:58	ต้องใช้เวลา 3 นาที พอดิบพอดี

19:00	ดังนั้น เวลาจึงจำเป็นในทางกายภาพ

19:02	การที่จะครอบคลุม
	จากจุดหนึ่งไปยังอีกจุด

19:06	นั่นคือ เวลาที่จะครอบคลุมระยะทาง

19:09	แล้วเราก็นำเอาแนวคิดรวบยอดนี้

19:14	ข้อสรุปนี้มาใช้กับเรื่อง
	ทางจิตใจด้วย

19:23	เช่น ผมเป็นคนที่โง่เขลา
	เราโง่ เราไม่รู้

19:30	ผมไม่รู้จักตัวเอง
	ผมจำต้องใช้เวลาเพื่อจะรู้จักตนเอง

19:36	เวลาถูกสร้างขึ้นในจิตใจโดยความคิด

19:40	แต่คุณจำเป็นต้องใช้เวลาจริงหรือ

19:42	ในการที่จะเป็นอิสระ
	เช่นอิสระจากความโลภ

19:44	ผมยกเรื่องนั้นมาเป็นตัวอย่าง

19:47	คุณจำต้องใช้เวลาจริงๆ นะหรือ

19:51	นั่นคือ ใช้หลายๆ วัน
	เวลาหมายถึงอนาคตกาล

19:57	คุณจำต้องมีอนาคตกาล กาลเวลา
	ที่จะเป็นอิสระจากความอิจฉา

20:01	จากความวิตกกังวล ความโลภ
	ความริษยาหรือ

20:07	ในความเป็นจริงคุณต้องใช้เวลาหรือ

20:13	ไม่นะครับ อย่าเพิ่งสั่นศีรษะ
	เพราะเราเคยชินกันอย่างนั้น

20:18	เมื่อผมพูดว่า "ผมจะเอาชนะมัน"
	เจตจำนงนี้ก็คือเวลา

20:22	คุณเข้าใจไหม
	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจจริงหรือ

20:27	อย่างงงงวยอย่างนั้น

20:30	มันเป็นนิสัยเคยชิน เป็นจารีตของเรา

20:33	เป็นวิธีการใช้ชีวิตของเรา ที่จะ
	บอกว่า "ผมจะเอาชนะความโกรธของผม"

20:35	ความอิจฉาของผม ความรู้สึกว่า
	ขาดคุณสมบัติ ขาดความสามารถ เป็นต้น

20:39	ดังนั้น จิตใจจึงเคยชินอยู่กับ
	แนวคิดที่มีกาลเวลาทางจิตใจ

20:43	นั่นคือมีวันพรุ่งนี้
	หรือมีวันพรุ่งนี้หลายๆ วัน

20:46	แต่เรากำลังตั้งคำถามต่อแนวคิดนั้น

20:51	คุณเข้าใจนะครับ เราบอกว่า
	ไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้น

20:54	ไม่จำเป็นต้องใช้เวลา
	เพื่อการเป็นอิสระจากความโลภ

20:57	ถูกไหมครับ

21:03	นั่นหมายถึง ถ้าคุณเป็นอิสระจากเวลา
	และคุณโลภมาก

21:07	แต่ไม่มีวันพรุ่งนี้สำหรับคุณ

21:11	คุณจะจู่โจมมันเลย

21:14	คุณปฏิบัติการ
	คุณทำบางสิ่งบางอย่าง ทันควัน

21:21	ผมไม่ทราบว่า
	คุณตามเรื่องทั้งหมดนี้ทันไหม

21:23	ในทางจิตใจ ความคิดประดิษฐ์เวลาขึ้น

21:27	เพื่อเป็นหนทางในการหลบหนี

21:31	เพื่อเป็นหนทางที่จะผัดผ่อน

21:33	เพื่อเป็นหนทางที่จะปล่อยใจ
	ให้ยอมอยู่ในสิ่งที่มันหลงใหลต่อไป

21:36	ผมไม่ทราบว่าคุณเข้าใจหรือเปล่า

21:39	ความคิดสร้างเวลาทางจิตใจขึ้น

21:42	จากความเกียจคร้านและอื่นๆ

21:45	แล้วคุณสามารถจะเป็นอิสระ
	จากแนวคิดที่มีวันพรุ่งนี้

21:54	ในทางจิตใจได้ไหม

21:58	โปรดสืบค้นในเรื่องนี้ ลองมองดู

22:03	ลองดูความวิตกกังวลของคุณ
	หรืออะไรก็ได้

22:06	การหมกมุ่นในกามรมณ์ของคุณ
	ถ้าคุณต้องการ

22:09	หรือถ้าคุณคิดว่าโดยกิจกรรม
	บางอย่างทางประสาทสัมผัส

22:11	คุณจะเข้าถึงอะไรก็ตาม
	ที่คุณต้องการจะไปให้ถึง

22:16	ซึ่งการไปให้ถึง
	เป็นการเคลื่อนไหวของเวลา

22:23	คุณมองเห็นความจริงในเรื่องนี้ไหม

22:30	และการหยั่งเห็นนั่นเอง จบมันลง

22:34	ผมสงสัยว่า
	คุณจับความเข้าใจตรงนี้ได้ไหม

22:39	ได้ไหมครับ

22:43	คุณกำลังทำอยู่หรือเปล่า
	ในขณะที่เรากำลังพูด

22:46	หรือนั่นเป็นเพียงแนวคิดหนึ่ง

22:56	ดังนั้น
	จิตใจได้สืบค้นเข้าไปในเวลา

23:01	ซึ่งเป็นเรื่องยุ่งยากซับซ้อน
	แต่เราทำให้มันสั้นกระชับ

23:04	ว่าแนวคิดรวบยอดที่ว่า พรุ่งนี้
	เราจะไปถึงจุดหมายปลายทาง

23:08	ในทางจิตใจนั้นเป็นมายาลวง

23:11	ฉะนั้น จึงมีอยู่แต่การหยั่งเห็น
	และปฏิบัติการ

23:14	โดยไม่มีช่วงห่างของเวลา

23:19	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจไหม

23:22	เมื่อเห็นอันตรายของความคลั่งชาติ

23:26	อันตรายเพราะสงครามและอื่นๆ

23:28	การหยั่งเห็นนั้น คือปฏิบัติการ

23:31	และการจบสิ้นของความรู้สึกผูกพัน

23:36	ยุติการยึดติด
	อยู่กับกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง

23:41	ใช่ไหม คุณกำลังทำอยู่หรือเปล่า

23:46	ทุกๆ คืน โทรทัศน์ก็จะประกาศว่า

23:49	คนอังกฤษ อังกฤษ อังกฤษ

23:53	หรือคนฝรั่งเศส และฝรั่งเศส
	และฝรั่งเศส

24:00	เมื่อเราอยู่ในฝรั่งเศส
	หรือที่อื่นๆ

24:02	การมองเห็นว่าการแบ่งแยก
	นำมาซึ่งภัยพิบัติ

24:05	แล้วบอกว่าให้เวลาฉัน
	เพื่อจะเป็นอิสระ

24:09	จากอิทธิพลครอบงำ
	ซึ่งฉันมีมาตั้งแต่เด็ก

24:15	ที่ทำให้ฉันเป็นคนอังกฤษ
	เป็นนั่นนี่ แต่การเห็นเช่นนั้น

24:18	โดยไม่มีแนวคิดเรื่องเวลา
	การเห็นนั้นคือปฏิบัติการ

24:24	คุณเข้าใจไหม
	ผมหวังว่าคุณจะทำเช่นนี้

24:28	การทำอย่างนั้นจบสิ้นความขัดแย้ง

24:30	คุณเข้าใจไหม

24:39	ผมยุติการดิ้นรนที่จะเป็นอิสระ

24:43	เราพิจารณาไปด้วยกันได้บ้างใช่ไหม

24:49	ผมเห็นว่าคุณไม่ได้ทำ….

24:52	เพราะเรื่องนี้ต้องการจิตใจ
	ที่จริงจังหนักแน่นจริง ๆ

24:57	จิตที่บอกว่า
	"ผมต้องการจะค้นให้พบ"

24:59	ดังนั้น สมาธิคือการจบสิ้นลงของเวลา

25:03	คุณเข้าใจนะ ไม่หรอก คุณไม่เข้าใจ

25:05	เพราะว่านั่นคือ
	สิ่งที่เราทำกันเดี๋ยวนี้เอง

25:08	เราได้ใคร่ครวญ

25:12	เราใคร่ครวญเพื่อค้นหา
	ธรรมชาติของกาลเวลา

25:16	เวลามีอยู่จริง เราต้องใช้เวลา
	จากที่นี่ไปยังที่นั่น

25:18	แต่ในเรื่องทางจิตใจ
	เวลาไม่ได้มีอยู่จริง

25:21	การค้นพบเช่นนี้เป็นสัจจะ
	เป็นความจริงอันใหญ่หลวง

25:26	เพราะคุณได้หลุดเป็นอิสระ
	จากจารีตทั้งปวง

25:30	คุณเข้าใจไหม จารีตสอนว่า

25:37	จงใช้เวลาแล้วคุณจะเข้าถึงพระเจ้า
	ถ้าคุณทำอย่างนี้อย่างนั้น

25:41	และนั่นหมายถึงความหวัง
	และการจบสิ้นความหวังด้วย

25:50	คุณเข้าใจนะ

25:53	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจหรือเปล่า

25:59	ถ้าว่าตาม นรกของ เดนเต้

26:01	มันหมายถึงการจบสิ้นความหวัง
	คุณเข้าใจไหม

26:10	แต่เรากำลังพูดว่า
	ความหวังบ่งบอกถึงอนาคต

26:14	นั่นคือ เรารู้สึกหดหู่
	กระวนกระวาย

26:16	รู้สึกสิ้นหวัง
	ที่มีความสามารถไม่เพียงพอ

26:20	ขอให้ฉันมีความหวัง เพื่อที่ฉัน
	จะก้าวหน้า จะเรียนรู้ จะเป็นอิสระ

26:22	แต่เมื่อคุณมองเห็นว่า
	เรื่องทางจิตใจ ไม่มีอนาคตกาล

26:25	คุณจะเกี่ยวข้องกับความเป็นจริง
	ไม่ใช่ความหวัง.

26:28	ผมสงสัยว่าคุณมองเห็นตรงนี้ไหม

26:32	เพราะความหวังคือกาลเวลา ใช่ไหม

26:35	ดังนั้นสิ่งที่เราได้ทำมา
	ในการถามค้นเข้าไปในเรื่องเวลา

26:41	เป็นการเริ่มต้นของสมาธิ

26:44	เป็นส่วนหนึ่งของสมาธิ

26:50	และการจะค้นหาว่า สิ่งที่เหนือพ้น
	จากเวลา จากกาลเวลา

26:52	เราต้องไม่แบกปัญหาใด ๆ เอาไว้

26:55	เพราะเราถ่วงหนักอยู่ด้วย
	ปัญหาต่างๆ ใช่ไหม

26:59	เราไม่เป็นอย่างนั้นหรือ

27:03	ทั้งปัญหาส่วนตัว ปัญหาส่วนรวม

27:07	ปัญหาระหว่างชาติ และอื่นๆ

27:10	ทำไมเราจึงมีปัญหา

27:15	โปรดถามตัวคุณเองว่า
	เหตุใดคุณจึงมีปัญหา

27:19	ปัญหาทางกามรมณ์ ปัญหาที่ไม่มีงานทำ
	หรือที่จินตนาการไปเอง

27:23	ปัญหาว่าความสามารถไม่พอเพียง

27:27	ปัญหาที่ว่า "ฉันต้องการ
	ไปให้ถึงสวรรค์ แต่ฉันทำไม่ได้

27:31	ปัญหาทั้งหลายทั้งปวง
	คุณรู้ดีว่ามีปัญหา

27:36	ทำไมเราจึงมีปัญหาเหล่านั้น

27:40	มันเป็นไปได้ไหม โปรดฟังนะครับ

27:44	มันเป็นไปได้ไหมที่จะมีชีวิตอยู่
	โดยไม่มีแม้แต่ปัญหาเดียว

27:51	คุณเข้าใจไหมว่านั่นหมายถึงอะไร

27:54	ในขณะที่แต่ละปัญหาเกิดขึ้น
	สลายมันโดยทันที ไม่แบกพามันไป

27:57	การแบกพาปัญหาเอาไว้
	ซึ่งคือการเคลื่อนไหวของเวลา

28:03	สร้างปัญหา

28:07	ผมสงสัยว่าคุณมองเห็นตรงนี้ไหม

28:13	ใช่ไหม

28:17	ถ้าผมมีปัญหา ถ้าเรามีปัญหา

28:21	แต่ก่อนอื่น ทำไมเราจึงมีปัญหา

28:24	ปัญหาคืออะไร

28:28	ปัญหาคือสิ่งที่คุณยังไม่เข้าใจ

28:31	ยังแก้ไขไม่ได้ ยังไม่จบ

28:36	แต่คุณกังวลเกี่ยวกับมัน
	คุณเป็นห่วงเป็นใย

28:39	คุณไม่สามารถเข้าใจมัน
	และคุณก็ดิ้นรนแล้วดิ้นรนอีก

28:41	ทุรนทุรายวันแล้ววันเล่า
	วันแล้ววันเล่า

28:52	จิตใจจึงง่อยเปลี้ย พิกลพิการ
	เพราะกระบวนการนี้

28:57	แต่ถ้าไม่มีกาลเวลา-คุณเข้าใจไหม

29:03	ปัญหาก็ไม่มี

29:07	ผมสงสัยว่าคุณมองเห็นไหม

29:16	คุณเห็นตรงนี้จริง ๆ หรือ
	เห็นจริง ๆ ในหัวใจของคุณ

29:21	ไม่ใช่ในหัวนี่
	แต่เห็นในจิตในหัวใจของคุณ

29:23	คุณเห็นไหมว่าหญิง
	หรือชายที่มีปัญหานั้น

29:30	เขาติดอยู่ในกาลเวลา

29:34	แต่เมื่อปัญหาเกิดขึ้น
	ถ้าจิตใจเป็นอิสระจากกาลเวลา

29:39	มันจัดการกับปัญหาทันที
	เรื่องก็จบลง

29:42	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจไหม

29:44	ในทันทีที่คุณมีความคิด
	เรื่องเวลา เช่นว่า

29:50	ผมจะแก้ปัญหานี้" "ผมจะใช้เวลา"

29:55	การเคลื่อนห่างออกจากความเป็นจริง
	คือตัวปัญหา

29:59	คุณง่วงกันหมดแล้วหรือ

30:03	ดังนั้นถ้าคุณจะถามค้นในเรื่องนี้

30:05	คุณต้องไม่มีปัญหาใดๆทั้งสิ้น

30:08	นั่นคือ
	จิตต้องเป็นอิสระที่จะมองดู

30:15	ถูกไหม

30:21	ปัญหาเกิดขึ้น

30:24	เมื่อเราไม่เข้าใจ
	ความสัมพันธ์ของเรา

30:27	ใช่ไหม

30:30	ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด
	หรือที่ไม่ใช่เป็นเรื่องส่วนตัว

30:33	ทำไมเราจึงยังไม่เข้าใจ
	ความสัมพันธ์

30:37	และยังมองไม่เห็นความล้ำลึก
	หรือความไร้ประโยชน์ของมัน

30:43	แล้วคงอยู่อย่างนั้นต่อไป

30:46	เห็นได้ชัดว่าเราไม่เคยเลย

30:48	ที่จะแก้ปัญหาเกี่ยวกับ
	ความสัมพันธ์ได้ ใช่ไหม

30:55	คุณก็รู้ดีทั้งหมด ไม่ใช่หรือ

31:00	เพราะอะไรล่ะ

31:04	มันเป็นเพราะคุณรักและ
	คุณไม่รัก ใช่ไหม

31:09	นั่นใช่ไหมคือปัญหา

31:19	ว่าไงครับคุณ
	มันเป็นปัญหา มันใช่นั่นแหละ

31:26	หรือการที่คุณรัก
	แต่อีกคนเขาไม่ได้รัก ใช่ไหม

31:28	หรือในความสัมพันธ์ของคุณ
	กับคนคนหนึ่ง คุณครอบครองเขา

31:37	คุณข่มเขา คุณพึ่งพิงเขา

31:41	คุณต้องการอะไรบางอย่าง
	จากเธอหรือจากเขา

31:44	เช่น กามรมณ์ ความสุขเพลิดเพลิน
	ความสบาย

31:45	เมื่อวันก่อน
	ใครบางคนพูดกับผู้พูดว่า

31:50	ถ้าผมจากเธอไป
	แล้วใครจะซักเสื้อผ้าให้ผม"

31:54	คุณเข้าใจไหม

31:59	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจทั้งหมดนี้ไหม

32:06	ดังนั้น ความสัมพันธ์คืออะไร

32:08	ความสัมพันธ์ที่เรา
	ทำให้มันเป็นปัญหาอันมหึมา

32:12	มันคือการสัมพันธ์กับคนอื่น

32:16	ความสัมพันธ์หมายถึง
	การเกี่ยวข้องกับคนอื่น

32:18	กับคนคนเดียว หรือหลายคน
	หรือกับมวลมนุษยชาติ - ใช่ไหม

32:23	กับคนคนเดียว หรือหลายคน
	หรือกับมนุษย์ทั้งมวล

32:55	คุณเข้าใจไหม - คุณไม่เข้าใจหรอก

32:59	ทำไมในความสัมพันธ์
	จึงไม่มีความสงบสุข

33:04	ไม่มีความเข้าใจระหว่างกัน
	ในระดับลึก

33:09	ที่จะนำมาซึ่งความรัก คุณเข้าใจไหม

33:15	ทำไมจึงไม่มีความรัก

33:18	ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน
	หญิงและชาย

33:20	ทั้งกามรมณ์ของเขาที่เรียกกันว่า
	ความรัก ใช่ไหม

33:24	ถูกไหม

33:30	โปรดเห็นแก่พระเจ้าเถิด
	อย่าได้เสแสร้ง

33:36	ขอให้เราเผชิญกับเรื่องนี้

33:39	มันได้ชื่อว่าความรัก
	แต่มันเป็นความรักหรือ

33:46	หรือมันเป็นการเรียกร้องต้องการ
	ความพึงพอใจทางประสาทสัมผัส

33:53	เป็นการเรียกร้องต้องการเพื่อน

33:56	การเรียกร้องต้องการซึ่งเกิดขึ้น
	จากความเหงาอ้างว้าง

33:58	การเรียกร้องที่บอกว่า
	"ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้"

34:03	ฉันทนต่อความโดดเดี่ยว
	อันใหญ่หลวงในตัวฉันไม่ได้

34:08	ฉะนั้นฉันต้องมีใครสักคน
	ที่ฉันจะพึ่งพิง

34:13	อิงแอบเขาได้ในทางจิตใจ

34:18	คุณจำเป็นต้องพึ่งบุรุษไปรษณีย์
	คนขนสัมภาระ และอื่นๆทำนองนั้น

34:21	แต่ในทางจิตใจ
	ในความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง

34:27	เหตุใดจึงมีการแบ่งแยก
	อย่างมหาศาล คุณเข้าใจไหม

34:31	แล้วคุณรู้ตัวต่อเรื่องนี้ไหม

34:40	รู้ตัวถึงการแบ่งแยกอย่างยิ่ง
	ระหว่างคุณกับอีกคนหนึ่ง

34:47	คนที่คุณบอกว่าคุณรักเขา

34:53	เราจำต้องเข้าไปในเรื่องนี้ไหม
	จำเป็นไหม

34:55	เห็นได้ชัดว่ามันเป็นอย่างนั้น

34:59	คุณเคยสังเกตไหม ระหว่างคนสองคน

35:03	ความคิด ความรู้สึกของเขา
	ไม่เคยเหมือนกันเลย

35:09	คนหนึ่งทะเยอทะยาน
	ส่วนอีกคนหนึ่งไม่

35:13	คนหนึ่งก้าวร้าว
	ส่วนอีกคนไม่เป็นอย่างนั้น

35:19	คนหนึ่งครอบครองเป็นเจ้าของ
	อีกคนหนึ่งไม่

35:24	คนหนึ่งครอบงำ
	ส่วนอีกคน ว่านอนสอนง่าย

35:30	นั่นหมายถึงอะไร

35:35	ในกิจต่างๆ ของเขา
	แต่ละคนต่างคิดถึงแต่ตัวเอง

35:37	คุณตามทันไหม

35:40	สังเกตดูตัวคุณเอง

35:44	ดูการคิดถึงแต่ตัวเองของคุณ

35:46	และคนอื่นๆ
	ก็คิดถึงแต่ตัวเขาเอง เช่นกัน

35:56	การแบ่งแยกจึงเกิดขึ้น

36:00	ที่ใดที่มีการแบ่งแยก
	จะต้องมีการทะเลาะวิวาท

36:04	จะต้องมีความเป็นปรปักษ์

36:06	จะต้องมีสารพัดสิ่งเกิดขึ้น

36:10	เมื่อมีการแบ่งแยกระหว่างชาติ
	จะต้องมีความสับสนอลหม่าน

36:12	และเราเรียกการแบ่งแยกนี้
	ว่าความรัก ใช่ไหม

36:16	คุณไม่เผชิญหน้ากับมัน

36:18	ฉะนั้นในการสืบค้น
	เข้าสู่อะไรบางอย่าง

36:22	ที่เหนือพ้นจากกาลเวลา

36:28	จะต้องมีความรู้สึกสัมพันธ์
	อย่างเต็มเปี่ยม

36:32	ซึ่งความสัมพันธ์นี้จะเกิดขึ้นได้
	เมื่อมีความรักเท่านั้น

36:36	ถูกไหม

36:39	ความรักไม่ใช่ความสุขเพลิดเพลิน
	อย่างแน่ชัด คุณทำให้มันเป็นของถูกๆ

36:42	ใช่ไหม

36:45	ความรักไม่ใช่ความอยาก

36:49	ความรักไม่ใช่การเติมเต็ม
	ความใคร่อยากของประสาทสัมผัสของคุณ

36:53	คุณตามทั้งหมดนี้ทันไหม

36:58	ดังนั้น หากปราศจากความรัก

37:02	ไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็ตาม

37:06	จะยืนบนศีรษะ
	หรือจะนั่งขัดสมาธิ

37:08	เข้าสมาธิไปจนชั่วชีวิตคุณ

37:10	หรือจะสวมใส่ชุดประหลาดๆ
	คุณจะทำอะไรก็ตาม

37:13	หากปราศจากคุณสมบัตินั้น

37:16	ก็ไม่มีอะไรเลย

37:19	ดังนั้น ถ้าบุคคลต้องการจะค้นหา
	อะไรสักอย่างที่เหนือพ้นกาลเวลา

37:25	จะต้องมีความสัมพันธ์
	ที่ถูกต้องเต็มที่

37:29	ฉะนั้นปัญหาก็ไม่มี

37:32	และจะต้องมีคุณสมบัติแห่งความรัก
	ความเอื้ออาทรอันยิ่งใหญ่

37:35	ซึ่งไม่ใช่เป็นผลของความคิด
	ใช่ไหม

37:39	สภาวะนั้นต้องมีอยู่

37:41	แล้วเราจึงจะก้าวไปในการค้นหาได้

37:43	คุณเห็นไหม ว่ามันยากยิ่งเพียงไร

37:48	เพราะพวกเราส่วนใหญ่หมกมุ่น
	ลุ่มหลงอยู่กับตัวเราเอง

37:58	พวกเราส่วนใหญ่ใจแคบ ผิวเผิน ใช่ไหม

38:06	โลกทัศน์ของเราคับแคบตื้นเขิน

38:08	ดังนั้น จิตใจของคุณต้องเป็นอิสระ
	จากการเคลื่อนไหวอันกระวนกระวาย

38:12	ของการตนเองเป็นศูนย์กลาง
	ความสำคัญ ทั้งปวง

38:22	เพราะนั่นสร้างปัญหาขึ้นมา

38:30	และเมื่อจิตใจมีปัญหา

38:35	มันเป็นไปไม่ได้เลย
	ที่จะเห็นอย่างกระจ่างชัด

38:39	จิตที่พูดจ้อคิดจ้อ ไม่หยุดหย่อน

38:40	จิตเช่นนั้นไม่ใช่จิตเงียบ ใช่ไหม

38:48	แล้วปัญหาก็ตามมาว่า

38:52	แล้วผมจะหยุดการคิดเรื่อยเปื่อย
	ได้อย่างไร เข้าใจไหม

38:56	ฟังตรงนั้นให้ดีๆ

38:58	คุณตระหนักว่าจิตของคุณ
	คิดเรื่อยเปื่อยไม่หยุดหย่อน

39:02	แล้วคุณบอกว่า
	"ผมจะหยุดมันได้อย่างไร"

39:07	ในขณะที่คุณถามคำถามนี้ขึ้นมา

39:09	คุณก็ได้เข้าไปสู่ปัจจัยของเวลา

39:15	ผมไม่แน่ใจว่าคุณมองเห็นตรงนั้นไหม

39:25	เห็นไหมครับ

39:32	ดังนั้น "อย่างไร" หมายถึงเวลา

39:36	และเพราะคุณถามว่า "อย่างไร"

39:39	คนอื่นก็จะประดิษฐ์ระบบปฏิบัติ

39:45	ประดิษฐ์วิธีการ
	การฝึกฝนขึ้นมาให้คุณ

39:48	ให้คุณห่มจีวรสีเหลือง
	สวมเสื้อคลุมสีน้ำเงิน หรืออะไรอื่น

39:52	เมื่อมองเห็นว่า
	จิตคิดจ้อเรื่อยเปื่อย

39:58	และคุณไม่ได้แยกต่างจาก
	การคิดเรื่อยเปื่อยนั้น

40:00	จิตของคุณคิดเรื่อยเปื่อย
	และจิตของคุณคือคุณ

40:03	ดังนั้น เมื่อคุณเข้าใจ
	หลักการสำคัญนั้น

40:04	ว่าสัจจะที่เป็นอยู่จริงๆ คือ
	คุณและปัญหาเป็นหนึ่งเดียวกัน

40:06	คุณและความคิดเรื่อยเปื่อย
	เป็นหนึ่งเดียวกัน

40:12	จากนั้นความพยายามทั้งหมดของคุณ
	ที่จะเปลี่ยนแปลงมัน ก็จบลง

40:17	แล้วคุณก็เผชิญกับความจริง

40:21	ว่าจิตของคุณคิดจ้อเรื่อยเปื่อย
	คุณกำลังคิดฟุ้งซ่าน

40:25	ดังนั้น เมื่อคุณสังเกตอย่างยิ่ง
	อะไรเกิดขึ้น

40:29	ในการสังเกตนั้น

40:37	คุณสังเกต
	ด้วยพลังงานทั้งหมดของคุณ

40:40	พลังงานนั้นได้สูญเสียสิ้นเปลือง
	ไปด้วยการบอกว่า

40:46	ผมจะหยุดมันได้อย่างไร"
	คุณเข้าใจตรงนี้ไหม

40:48	ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะเข้าใจ

40:52	เราเคลื่อนต่อไปได้ไหม

40:54	ฉะนั้นปัญหาคืออะไร

40:58	จิตสามารถที่จะ

41:08	จิต คือประสาทสัมผัส
	คือความรู้สึก

41:17	ปฏิกิริยา อารมณ์ ความคิด

41:24	ทั้งหมดนั้นคือจิต - ใช่ไหม

41:26	จิตนั้นรวมถึงสมอง

41:28	จิตนั้นจะเงียบลงโดยสิ้นเชิงได้ไหม

41:35	คุณเข้าใจคำถามของผมไหม

41:41	เพราะนั่นเป็นส่วนหนึ่งของสมาธิ

41:43	แต่อย่างที่ผู้คนพยายามทำกันนั้น

41:45	เพื่อทำให้จิตเงียบลงโดยสิ้นเชิง
	โดยระบบปฏิบัติต่างๆ

41:47	โดยวิธีการต่างๆ
	โดยการควบคุมเพื่อให้จิตเงียบ

41:49	เพราะเมื่อจิตเงียบลง
	อย่างสมบูรณ์เท่านั้น

41:51	คุณจึงจะได้ยิน คุณจึงจะเห็น

41:54	ดังนั้นจึงเกิดการทำสมาธิ
	ในรูปแบบต่างๆ

42:07	สมาธิแบบทิเบต แบบฮินดู
	แบบ T.M. ที่เหลวไหลไร้สาระ

42:13	ที่เรียกว่า สมาธิแบบเหนือโลก
	แบบที่ท่องคำซ้ำๆ

42:18	คำดีๆ อย่างสมาธิ
	จึงถูกทำให้เสื่อมเสียไม่ใช่หรือ

42:24	การไปพ้นประสบการณ์ของมนุษย์ จึงถูก
	ทำลายโดยเรื่องไร้สาระไม่มีคุณค่า

42:26	การทำสมาธิในรูปแบบต่างๆ
	มีการพยายาม

42:30	ใช้การควบคุม ใช้การผ่อนคลาย
	ใช้การสะกดจิตตนเอง

42:35	ด้วยการทำซ้ำๆ ท่องบ่นซ้ำๆ
	เพื่อจะทำให้จิตเงียบลง

42:40	ซึ่งหมายถึง - โปรดฟังนะครับ

42:43	ซึ่งหมายถึง ปล่อยให้เวลา
	เข้ามาทำให้เกิดขึ้น

42:47	คุณเข้าใจไหม

42:51	ขณะนี้จิตของเราไม่เงียบ

42:57	แต่ผมจะฝึก ผมจะควบคุม

43:01	ผมจะรู้ตัว และโดยอาศัยเวลา
	จิตเงียบจะเกิดขึ้น ใช่ไหม

43:06	แต่เมื่อมีความเข้าใจความจริง

43:12	ว่าเวลาเป็นสิ่งลวง
	คุณไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้

43:15	เวลาไม่อาจทำให้เปลี่ยนแปลง
	คุณเข้าใจนะ

43:19	จากนั้นคุณก็เผชิญ
	กับความเป็นจริง

43:28	ว่าจิตของคุณคิดจ้อเรื่อยเปื่อย

43:32	เมื่อคุณกำลังสังเกตความเป็นจริง

43:38	สังเกตอย่างเต็มที่
	ด้วยพลังงานทั้งหมดของคุณ

43:44	ความเป็นจริงก็เปลี่ยนไป

43:50	คุณจะเห็น ถ้าคุณทำเช่นนั้น
	คุณจะเห็นมัน

43:54	เพราะคุณได้นำพลังงานของคุณ
	เข้ามาในการสังเกต

43:57	ซึ่งพลังงานนั้น
	กระจัดกระจายสูญเสียไป

44:01	เมื่อคุณพยายามจะเปลี่ยนแปลง
	"สิ่งที่เป็นอยู่จริง"

44:08	ดูนะ ผมจะแสดงอะไรบางอย่างให้คุณดู

44:10	มนุษย์โหดร้ายรุนแรง ใช่ไหม

44:15	ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง แต่เราจะ
	ไม่เข้าไปในเรื่องนั้นในตอนนี้

44:21	และมนุษย์ก็ได้สร้าง
	สภาวะที่ไม่รุนแรงขึ้นมาด้วย

44:23	ความไม่รุนแรง ไม่เป็นจริง

44:25	คุณตามทันนะ

44:27	ความเป็นจริงคือความรุนแรง

44:31	แต่เมื่อคุณพยายามที่จะ
	ไล่ไขว่คว้าสภาวะไม่รุนแรง

44:33	คุณก็กำลังไขว่คว้า
	สิ่งที่ไม่เป็นจริง

44:36	และการไขว่คว้า
	คือการยอมให้เวลาเข้ามา

44:37	แต่เมื่อคุณตระหนักว่า
	เวลาไม่ได้ทำให้เปลี่ยนแปลง

44:41	ไม่ได้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
	จากนั้นคุณก็เผชิญกับความจริง

44:46	ซึ่งคือความรุนแรง

44:47	ไม่ใช่ว่าจะเปลี่ยนมันได้อย่างไร

44:51	สภาวะเป็นจริงของความรุนแรงมีอยู่

44:53	ทีนี้จิตจะสังเกตดูสภาวะที่เป็นจริง
	ของความรุนแรงได้ไหม

45:01	สังเกตโดยไม่กำหนดทิศทาง
	ไม่มีแรงบีบคั้นใดๆ เพียงแต่สังเกต

45:08	คุณเข้าใจไหม สังเกตมัน

45:13	ในการสังเกตนั้น

45:14	จิตได้ดึงเอาพลังงานทั้งหมดของมัน
	มารวมกัน ถูกไหม

45:19	พลังงานนั้นจึงเหมือนแสงสว่าง

45:24	ที่รวมแสงไปยังสิ่งที่เรียกว่า
	ความรุนแรง

45:28	แล้วความรุนแรงนั้นจึงสลายสิ้นไป

45:31	โปรดอย่าเพิ่งหลับ

45:34	ในสภาวะสมาธิ ที่นำมาซึ่ง

45:36	จิตที่เงียบอย่างสมบูรณ์

45:39	ความพยามยามในรูปแบบใดๆ
	ก็ไร้ผล ใช่ไหม

45:42	ผมไม่มั่นใจว่าคุณจะเข้าใจหรือเปล่า

45:47	การพยามยามทำสมาธิ
	ซึ่งหมายถึงเวลา

45:51	ซึ่งหมายถึงการดิ้นรนต่อสู้

45:54	ซึ่งหมายถึง
	การจะให้บรรลุบางสิ่งบางอย่าง

45:58	ซึ่งคุณได้คิดสร้างเอาไว้แล้ว

46:01	ดังนั้น เป็นไปได้ไหมที่จะสังเกต
	โดยปราศจากความพยายาม

46:04	ปราศจากการควบคุม

46:06	โปรดฟังดีๆ นะครับ

46:12	ผมใช้คำว่า "ควบคุม"

46:21	ด้วยความรีรอเป็นอย่างยิ่ง

46:31	เราอยู่ในสังคมที่ปล่อยอิสระ
	ไม่เคร่งครัด - ใช่ไหม

46:36	และเราทำสิ่งที่เราชอบ

46:41	ยิ่งโง่เขลาเบาปัญญาก็ยิ่งดี

46:46	เรื่องยาเสพติด เรื่องเพศ

46:52	สวมใส่เสื้อผ้าที่ไม่มีความหมาย
	อะไรเลย ตามทันไหม

46:56	ความฉาบฉวย ไร้ระเบียบทั้งหลาย

47:01	ผู้พูดใช้คำว่า "ควบคุม"

47:04	ในความหมายที่ว่า
	เมื่อมีการสังเกตที่บริสุทธิ์

47:08	การควบคุมก็ไม่จำเป็น

47:14	อย่าหลอกลวงตัวคุณเองโดยบอกว่า

47:19	ผมกำลังสังเกตอย่างบริสุทธิ์
	ดังนั้นผมจึงไม่ควบคุม

47:21	แล้วปล่อยตัวปล่อยใจของคุณ
	ซึ่งกลายเป็นเรื่องเหลวไหล

47:27	นอกจากว่าคุณฟังอย่างใส่ใจ

47:29	ว่าจิตที่อยู่ภายใต้
	การควบคุมบังคับ

47:32	การควบคุมนั้น
	ความคิดก่อให้เกิดขึ้น

47:35	ความคิดนั้นเป็นสิ่งถูกจำกัด

47:38	และด้วยความจำกัดนั้น
	มันอยากได้อะไรบางอย่าง

47:40	ดังนั้นมันจึงบอกว่า
	"ฉันต้องควบคุม"

47:44	จิตเช่นนั้นได้กลายเป็น
	ทาสของแนวคิด

47:52	คุณเข้าใจไหม
	ไม่ใช่ตกเป็นทาสของความเป็นจริง

48:00	แต่เป็นทาสความคิดรวบยอด ข้อสรุป

48:04	อย่างเช่น ศาสนาบุคคลทั้งหลาย

48:06	ผู้ที่เชื่ออย่างหนักแน่น
	ในอะไรอย่างใดอย่างหนึ่ง

48:09	เขาไม่อาจพูด
	เกี่ยวกับเรื่องอื่นๆได้เลย

48:13	ไม่อาจคิดได้อย่างอิสระ

48:16	ครั้งหนึ่งที่ผู้พูด
	เดินทางในอินเดียโดยรถไฟ

48:19	มีชาวยุโรปคนหนึ่ง
	เขาเป็นชาวอังกฤษ

48:23	และมีชาวอินเดียผู้มีความรู้มาก
	คนหนึ่ง พวกเขาโดยสารในตู้เดียวกัน

48:26	คนอังกฤษบอกคนอินเดียว่า

48:30	ศาสนาของคนอินเดียนั้น
	ไร้สาระ โง่เง่า

48:35	แล้วก็พูดถึงเรื่องนี้อยู่สักพัก

48:38	แล้วคนอินเดียก็พูดอย่างสุภาพว่า

48:44	แต่คุณก็มีความเชื่อ
	ของคุณด้วยไม่ใช่หรือ

48:46	คุณเชื่อในพระคริสต์ และพระแม่มารี"

48:52	คนอังกฤษบอกว่า
	แต่ "มันคือความเป็นจริง"

48:57	นั่นคือตอนจบของการสนทนา

49:04	และพวกเราส่วนใหญ่ก็เป็นอย่างนั้น

49:11	ดังนั้น เราจึงบอกว่า

49:16	จิตที่อยู่ในความขัดแย้ง

49:18	ทั้งที่เกิดขึ้นโดยการควบคุม
	โดยเจตจำนงมุ่งหมาย

49:23	ซึ่งก็คือความอยาก
	จิตที่มีปัญหา

49:26	จิตที่ยังไม่ได้แก้ปัญหา
	ความสัมพันธ์

49:28	และฉะนั้นจึงไร้ความรัก

49:34	จิตเยี่ยงนั้น
	ไม่มีความสามารถที่จะไปพ้น

49:37	คุณเข้าใจหรือเปล่า

49:44	มันไปได้แค่ที่มันคิด ว่าเหนือพ้น
	แต่ยังอยู่ในวังวนของมันเองเท่านั้น

49:48	และมันอาจคิดสร้างขึ้นว่า
	มันกำลังไปพ้น แต่แท้ที่จริงไม่ใช่

49:51	ใช่ไหม

49:57	ดังนั้น ถ้าเราจริงจัง
	ถ้าเรามาถึงจุดนี้

50:02	ที่จิต รวมทั้งประสาทสัมผัส
	และสมอง

50:04	และสิ่งทั้งปวง
	ที่ยึดตรึงมนุษย์เอาไว้

50:07	ได้ถูกละทิ้งไป เพราะมี
	ความรู้สึกอันวิเศษเยี่ยมแห่งรัก

50:11	พร้อมด้วยสติปัญญาของมัน

50:13	จากนั้นเราจึงจะสามารถ
	ดำเนินการค้นหาต่อไป

50:15	ใช่ไหม

50:17	นั่นหมายถึง จิตที่สงบเงียบ

50:24	ไม่เพียงกายสงบรำงับ คุณเข้าใจนะ

50:28	แต่ความเงียบไม่จำเป็นต้อง

50:31	เป็นการนั่งในท่าใดท่าหนึ่ง
	คุณนอนลงก็ได้

50:37	คุณนั่งยังไงก็ได้ แต่
	ร่างกายจะต้องสงบนิ่งอย่างถึงที่สุด

50:40	ใช่ไหม

50:48	ไม่มีการควบคุม

50:51	ถ้าควบคุมคุณก็ยัดเยียด
	ความขัดแย้งก็เกิดขึ้น

50:54	และเมื่อจิตเป็นอิสระ

50:59	จึงเงียบโดยสิ้นเชิง
	จึงสามารถสังเกต

51:02	ไม่ใช่ว่า "ผมกำลังสังเกตอยู่"
	เข้าใจไหมครับ

51:09	ถ้าหากมี "ฉันสังเกตอยู่"

51:12	ก็จะเกิดคู่ตรงข้าม
	ก็จะมีการแบ่งแยก

51:16	แต่มีเพียงการสังเกตที่ปราศจาก
	"ฉัน" เท่านั้น

51:21	ผมไม่ทราบว่าคุณเข้าใจ
	เรื่องทั้งหมดนี้ไหม

51:23	ความเป็น "ฉัน"
	ประกอบขึ้นด้วยหลายสิ่งหลายอย่าง

51:26	เช่นความทรงจำในอดีต
	ประสบการณ์ในอดีต ปัญหาในอดีต

51:29	ปัญหาปัจจุบัน ความวิตกกังวล

51:37	ความเป็น "ฉัน" ซึ่งก็คือฉัน
	ซึ่งก็คือคุณ

51:42	ถ้าหากผมไปได้ไกลถึงเพียงนั้น
	ขณะนั้น "ฉัน" ก็ไม่มีอยู่

51:45	คุณเข้าใจนะ

51:50	มันไม่ใช่ "ฉัน"
	เป็นผู้ที่กำลังสังเกต

51:56	ทว่ามีอยู่เพียงการสังเกตเท่านั้น

52:01	แล้วจากนั้นอะไรเกิดขึ้น

52:04	คุณเข้าใจไหมครับ

52:09	สิ่งที่เราได้ทำกันมาขณะนี้
	นี่คือสมาธิที่แท้จริง

52:13	การตระหนักถึงการสืบค้นเข้าไป
	ในตัวคุณเอง การรู้ตัวต่อตนเอง

52:21	รู้ถึงปัญหาทั้งหมดของมัน

52:30	รู้ถึงความอยากทั้งหมด
	แรงกดดัน ความขัดแย้ง

52:34	ความทุกข์โศก ความเจ็บปวด
	ตระหนักรู้ถึงทั้งหมดนั้น

52:37	ความรู้ตัวเช่นนั้นอุบัติขึ้นได้

52:40	เมื่อคุณสังเกตอยู่

52:44	สังเกตปฏิกิริยาของคุณ
	ในความสัมพันธ์ ใช่ไหม

52:46	คุณไม่อาจจะสังเกตตัวคุณเองได้

52:53	โดยแค่ออกไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้

52:55	คุณสังเกตได้บ้าง

52:58	แต่ในความสัมพันธ์เท่านั้น
	ที่ปฏิกริยาทั้งหมดของคุณเกิดขึ้น

53:00	ดังนั้นจิตในขณะนี้

53:04	อยู่ในภาวะที่ไม่มีปัญหา
	ไม่มีการพยายาม ไม่ควบคุม

53:08	และที่สำคัญยิ่งไม่มีแรงเจตนา

53:09	เพราะแรงเจตนา
	เป็นเนื้อแท้ของความอยาก

53:15	ผมไม่ทราบว่า
	คุณเคยพิจารณาเรื่องนี้ไหม

53:18	ใช่ไหม

53:21	ผมมุ่งปรารถนา ผมต้องการ ผมต้อง

53:26	นั่นคือความอยาก

53:33	ที่เรียกร้องต้องการอะไรบางอย่าง
	ซึ่งนั่น อยู่ในกาลเวลา

53:36	ใช่ไหม

53:43	และการที่จะให้ได้สิ่งนั้น
	ผมต้องมุ่งมั่นเพื่อให้ได้มันมา

53:50	จิตต้องเป็นอิสระจากทั้งหมดนั้น

53:55	ถ้าหากคุณไปได้ไกลถึงเพียงนั้น

53:59	แล้วมีอะไรอยู่ที่นั่น

54:04	มนุษย์ได้แสวงหาภาวะบางอย่าง
	ที่ศักดิ์สิทธิ์ ใช่ไหม

54:08	ที่น่าเลื่อมใสศรัทธา
	สิ่งที่ไม่อาจเสื่อมสลาย

54:13	ไม่อาจฉ้อฉลได้ ไร้กาลเวลา
	จะเรียกว่าอะไรก็แล้วแต่

54:20	แล้วมนุษย์บอกว่า "ฉันได้ทำ" แล้ว
	ฉันได้รับผิดชอบชีวิตของฉันแล้ว

54:24	ฉันเข้าใจชีวิตของฉัน
	อย่างสมบูรณ์แล้ว ยังมีอะไรอีกหรือ

54:26	คุณเข้าใจไหม มีอะไรอื่นอีกไหม
	อะไรบางอย่างที่เหนือพันไปอีก

54:30	เพราะการแสวงหาทุกอย่าง
	ต้องจบสิ้นลงด้วย คุณเข้าใจไหม

54:34	ในทันทีที่คุณแสวงหา

54:38	คุณจะรู้ได้อย่างไร
	ว่าคุณจะค้นพบอะไร

54:43	คุณเข้าใจสิ่งที่ผมถามหรือเปล่า

54:46	คุณกำลังเสาะหา

54:52	แสวงหาพระเจ้า สัจจะธรรม
	หรืออะไรก็ตาม

54:56	อาจเป็นความสุขเพลิดเพลินของคุณ
	เป็นแรงขับทางเพศของคุณ

55:00	หรืออาจเป็นการจบสิ้น
	ปัญหาบางอย่างของคุณ หรืออื่นๆ

55:04	แต่คุณกำลังแสวงหา

55:07	ซึ่งในนั้นบ่งบอกนัยหลายอย่าง

55:10	ประการแรก เมื่อคุณหาเจอแสดงว่า
	คุณต้องรู้จักมัน ใช่ไหม

55:14	ในการแสวงหาต้องมีความพึงพอใจ

55:17	ไม่เช่นนั้นคุณก็จะโยนมันทิ้งไป

55:24	มันต้องตอบปัญหาของคุณได้ทั้งหมด

55:27	แต่มันตอบไม่ได้
	เพราะคุณสร้างปัญหาขึ้นเอง

55:28	ฉะนั้นคนที่บอกว่า "ผมกำลังแสวงหา"

55:34	แท้จริงแล้ว
	เขาค่อนข้างจะไม่ปกติ

55:37	เพราะเขากำลังหลอกตัวเอง

55:41	ดังนั้นทุกประการนั้น
	ขณะนี้ระงับไป จบสิ้นไปแล้ว

55:44	จิตจึงเงียบลงอย่างสิ้นเชิง

55:51	อยู่ในการสังเกตอันบริสุทธิ์

56:01	อะไรก็ตาม หากนอกเหนือไปจากนี้
	เป็นเพียงคำบรรยาย

56:08	คุณเข้าใจหรือเปล่า

56:14	เป็นเพียงการเอาคำพูด
	มาร้อยเรียงเท่านั้น

56:20	เพื่อจะสื่อถึงสิ่งซึ่ง
	ไม่สามารถจะสื่อสารได้

56:23	คุณเข้าใจหรือเปล่า

56:27	ดังนั้น ทั้งหมดที่เราพอจะทำได้

56:30	ไม่ใช่การพรรณาถึงสิ่งนั้น

56:32	แต่เป็นการพบกับอีกคนหนึ่ง
	ที่มีศักยภาพเท่าเทียมกัน

56:36	มีความจริงจังแรงกล้าเหมือนกัน
	ในระดับเดียวกัน

56:42	คุณเข้าใจไหม ว่าผมพูดถึงอะไร

56:46	ความรัก คืออะไร

56:50	คือ การได้พบกับอีกคนหนึ่ง

56:54	ด้วยความจริงจังแรงกล้าเหมือนกัน
	ในระดับเดียวกัน ในเวลาเดียวกัน

56:56	คุณเข้าใจหรือเปล่า

56:59	นั่นไม่ใช่ความรักหรอกหรือ

57:01	ผมไม่ได้พูดถึงความรักทางกายภาพ
	ผมพูดถึงความรัก

57:06	ซึ่งไม่ใช่ความอยาก
	ไม่ใช่ความสุขเพลิดเพลิน

57:11	การได้พบกับใครบางคน
	ด้วยความแรงกล้าเท่าเทียมกัน

57:16	ด้วยความรู้สึกแห่งเวลาเหมือนกัน
	เวลาในความหมาย

57:21	และด้วยความรู้สึก
	แรงกล้าเหมือนกัน

57:24	นั่นคือความรัก

57:28	ถ้าหากมีความรักอย่างนี้
	ในคนคนหนึ่ง

57:34	และคุณมีคุณสมบัติ
	แห่งจิตซึ่งเงียบ

57:37	มีการสื่อสารโดยปราศจากถ้อยคำ

57:41	นั่นคือการสื่อถึงกัน

57:46	ซึ่งคือการประสาน
	เป็นหนึ่งเดียวกันอย่างแท้จริง

57:48	เป็นการร่วมกันในอะไรบางอย่าง
	อย่างสมบูรณ์

57:51	ซึ่งไม่สามารถที่จะกล่าวออกมา
	เป็นถ้อยคำได้

57:53	ในทันทีที่คุณกล่าวออกมา
	เป็นถ้อยคำ

57:59	มันก็หายไป
	เพราะคำคำนั้นไม่ใช่สิ่งสิ่งนั้น

58:03	เมื่อถึงตอนจบการพูด 4 ครั้งนี้

58:09	และมีการตอบคำถาม 2 ครั้ง
	ขณะนี้เราอยู่ ณ.ตรงไหน

58:14	เราแต่ละคนอยู่ ณ. ตรงไหน

58:17	หลังจากที่คุณได้ยิน
	ได้ฟัง ได้เรียนรู้

58:19	ได้เห็นด้วยตัวคุณเองแล้ว

58:22	หรือมันเป็นเพียงคำพูด
	ที่คุณจะนำกลับไป

58:26	หรือมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น
	ในระดับลึกถึงรากฐาน

58:32	แล้วคุณเป็นอิสระ
	จากปัญหาทั้งหมดของคุณ

58:36	เป็นอิสระจากความกลัว
	และมีกลิ่นหอม

58:40	ที่ไม่อาจตายไปได้
	ซึ่งคือความรัก

58:42	และจากปฏิบัติการของความรักนั้น

58:50	สติปัญญาและการกระทำก็ตามมา

58:56	คุณเข้าใจไหมครับ

59:01	เข้าใจนะครับ

59:06	Ο ομιλητής ταξίδευε κάποτε
	στην Ινδία, με τρένο,

59:10	και ήταν ένας Ευρωπαίος,
	ένας Άγγλος στην ουσία,

59:15	κι ένας πολύ διαβασμένος
	Ινδός ήταν στο ίδιο κουπέ.

59:18	Ο Άγγλος έλεγε στον Ινδό

59:21	ότι η θρησκεία τους ήταν
	όλα μία ανοησία, χαζή,

59:26	ξέρετε, συνεχίστηκε
	αυτό, για κάποιο διάστημα.

59:30	Και ο Ινδός είπε, ευγενικά,

59:33	Αλλά κι εσείς έχετε επίσης
	τις πίστεις σας, έτσι δεν είναι;

59:35	Πιστεύετε στον Χριστό
	και στην Παρθένο Μαρία".

59:40	Α", είπε, "αυτό είναι γεγονός". (γέλια)

59:44	Αυτό είναι το τέλος της συζήτησης.

59:51	Και οι περισσότεροι απ'εμάς
	είναι κατ'αυτόν τον τρόπο.

59:57	Επομένως, λέμε:

1:00:01	ένας νους που είναι σε σύγκρουση,

1:00:05	είτε επήλθε μέσω ελέγχου, μέσω θέλησης,

1:00:08	που είναι επιθυμία,

1:00:12	ένας νους που έχει προβλήματα,

1:00:17	ένας νους που δεν
	έχει επιλύσει τη σχέση,

1:00:19	κι ως εκ τούτου καμία αγάπη,

1:00:24	ένας τέτοιος νους είναι
	ανίκανος να πάει παραπέρα.

1:00:26	Καταλαβαίνετε;

1:00:29	Μπορεί να πάει μόνον σε ότι
	νομίζει ότι είναι παραπέρα

1:00:32	μέσα στο δικό του κύκλο.

1:00:37	Και μπορεί να επινοήσει ότι
	πάει παραπέρα, αλλά δεν πηγαίνει.

1:00:39	Σωστά;

1:00:44	Επομένως, εάν είμαστε σοβαροί, εάν
	έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο,

1:00:48	που ο νους, όλες οι
	αισθήσεις, ο εγκέφαλος,

1:00:53	κι όλα τα πράγματα στα οποία
	ο άνθρωπος έχει παγιδευτεί,

1:00:55	παραμεριστούν,

1:00:59	διότι υπάρχει αυτή η
	τρομερή αίσθηση αγάπης

1:01:00	με την νοημοσύνη της,

1:01:08	τότε μπορούμε να συνεχίσουμε
	για να ανακαλύψουμε. Σωστά;

1:01:15	Αυτό σημαίνει ότι, ένας
	νους που είναι ήσυχος,

1:01:24	όχι μόνον σωματικά
	ήσυχος, καταλαβαίνετε;

1:01:26	Αλλά η ησυχία δεν είναι απαραίτητα

1:01:30	το να κάθεστε σε μία συγκεκριμένη
	θέση, μπορείτε να ξαπλώσετε,

1:01:34	να κάνετε ότι σας αρέσει,

1:01:38	αλλά το σώμα πρέπει
	να είναι απόλυτα ήσυχο.

1:01:41	Σωστά;

1:01:44	Δίχως έλεγχο,

1:01:54	διότι τότε επιβάλλετε
	και υπάρχει σύγκρουση.

1:01:58	Κι ο νους, με το να είναι ελεύθερος

1:02:04	κι άρα απόλυτα ήσυχος,
	μπορεί να παρατηρεί.

1:02:10	Δεν είναι "Εγώ παρατηρώ"-καταλαβαίνετε;

1:02:14	Τότε εάν υπάρχει "εγώ παρατηρώ",

1:02:18	υπάρχει δυαδικότητα,
	υπάρχει διαχωρισμός,

1:02:25	αλλά υπάρχει μόνον
	παρατήρηση δίχως το "Εγώ".

1:02:31	Αναρωτιέμαι εάν τα βλέπετε όλα αυτά;

1:02:36	Το "Εγώ" αποτελείται από πολλά πράγματα:

1:02:41	αναμνήσεις του παρελθόντος, παρελθοντικές εμπειρίες, παλιά προβλήματα,

1:02:43	τωρινά προβλήματα, αγωνία,

1:02:49	το "Εγώ", που είμαι
	εγώ, που είναι εσείς.

1:02:55	Εάν έχουμε προχωρήσει τόσο
	μακριά, το "Εγώ" τώρα απουσιάζει.

1:02:58	Καταλαβαίνετε; Δεν είναι
	το "Εγώ" που παρατηρεί,

1:03:05	αλλά υπάρχει μόνον παρατήρηση.

1:03:09	Τότε τι λαμβάνει χώρα;

1:03:11	Καταλαβαίνετε, κύριοι,

1:03:16	αυτό είναι πραγματικός διαλογισμός
	τώρα, αυτό που'χουμε κάνει.

1:03:19	Η έννοια της έρευνας

1:03:22	μέσα στον εαυτό σας, της αυτεπίγνωσης,

1:03:26	γνωρίζοντας όλα του τα προβλήματα,

1:03:29	γνωρίζοντας όλες του τις επιθυμίες,

1:03:32	πιέσεις, συγκρούσεις,

1:03:35	θλίψη, πόνο-όλα αυτά,

1:03:39	έχετε επίγνωση όλων αυτών.

1:03:42	Κι αυτή η επίγνωση μπορεί
	να έρθει σε ύπαρξη μόνον

1:03:46	όταν παρατηρείτε

1:03:50	τις αντιδράσεις σας στη σχέση, σωστά;

1:03:52	Δεν μπορείτε να
	παρατηρείτε τον εαυτό σας

1:03:55	απλά με το να απομακρύνεστε

1:03:58	και να κάθεστε κάτω από ένα δέντρο.

1:04:00	Μπορείτε κάπως να τον παρατηρήσετε,

1:04:09	αλλά μόνον μέσα στη σχέση
	εκδηλώνονται όλες σας οι αντιδράσεις.

1:04:15	Επομένως ο νους είναι τώρα

1:04:18	σε μία κατάσταση όπου δεν
	υπάρχει κανένα πρόβλημα,

1:04:22	καμία προσπάθεια, κανένας έλεγχος,

1:04:27	και, ουσιαστικά, καμία θέληση,

1:04:31	διότι η θέληση είναι
	η ουσία της επιθυμίας.

1:04:33	Δεν ξέρω εάν έχετε εμβαθύνει σε αυτό;

1:04:35	Σωστά;

1:04:41	Εγώ επιθυμώ, εγώ θέλω, εγώ πρέπει.

1:04:48	Που σημαίνει, επιθυμία

1:04:53	απαιτώντας κάτι, που
	είναι μέσα στο χρόνο.

1:04:55	Σωστά;

1:05:00	Και για να το επιτύχω πρέπει να
	εξασκώ την θέληση για να το κερδίσω.

1:05:07	Συνεπώς ο νους είναι
	ελεύθερος απ'όλα αυτά.

1:05:12	Εάν έχετε προχωρήσει τόσο μακριά,

1:05:17	τότε τι υπάρχει εκεί;

1:05:23	Ο άνθρωπος έχει ψάξει
	για κάτι ιερό, σωστά;

1:05:26	Κάτι άγιο,

1:05:29	κάτι άφθαρτο,

1:05:33	αδιάφθορο, άχρονο

1:05:36	δεν έχει σημασία τι.

1:05:41	Και λέει, "Έχω δουλέψει,
	έχω ζήσει τη ζωή μου,

1:05:45	έχω καταλάβει πλήρως τη ζωή μου,

1:05:48	τώρα, τι υπάρχει εκεί;"

1:05:58	Καταλαβαίνετε; Τι περισσότερο,
	τι υπάρχει παραπέρα;

1:06:01	Διότι κάθε έρευνα πρέπει
	να τελειώσει, επίσης

1:06:03	καταλαβαίνετε;

1:06:09	Διότι τη στιγμή που ερευνάτε,

1:06:12	πως ξέρετε τι να βρείτε;

1:06:15	Καταλαβαίνετε τι ρωτάω;

1:06:18	Αναζητάτε,

1:06:21	το Θεό, την αλήθεια, ή οτιδήποτε
	είναι αυτό που αναζητάτε.

1:06:25	Μπορεί να είναι η δική σας ευχαρίστηση,

1:06:28	μπορεί να είναι οι
	σεξουαλικές σας παρορμήσεις.

1:06:29	Μπορεί να είναι το δικό σας τέλος

1:06:33	σε κάποια προβλήματα, και ούτω καθεξής.

1:06:38	Αναζητάτε.

1:06:42	Σε αυτήν την αναζήτηση
	υπονοούνται μερικά πράγματα.

1:06:44	Πρώτα απ'όλα, όταν το βρείτε,
	πρέπει να το αναγνωρίσετε.

1:06:48	Σωστά;

1:06:51	Σε αυτήν την έρευνα πρέπει
	να είναι ικανοποιητικό.

1:06:56	Εάν όχι, θα το πετάξετε.

1:06:58	Πρέπει να απαντήσει
	όλα σας τα προβλήματα,

1:07:05	και δεν θα το κάνει,

1:07:10	διότι τα προβλήματα
	δημιουργούνται από τον εαυτό σας.

1:07:17	Άρα, το άτομο που λέει, "Αναζητώ"

1:07:22	είναι στην πραγματικότητα
	αρκετά ανισόρροπο,

1:07:28	διότι κοροϊδεύει τον εαυτό του.

1:07:32	Επομένως όλα αυτά τώρα
	είναι εντελώς σε εκκρεμότητα,

1:07:36	τελείωσε.

1:07:43	Τότε ο νους είναι απόλυτα ήσυχος,

1:07:48	σε καθαρή παρατήρηση.

1:07:51	Τώρα, οτιδήποτε πέρα απ'αυτό
	είναι απλά μία περιγραφή

1:07:54	καταλαβαίνετε;-

1:07:57	απλά κατασκευάζει λέξεις

1:08:00	για να μεταδώσει κάτι

1:08:08	που είναι αμετάδοτο.

1:08:18	Καταλαβαίνετε;

1:08:21	Έτσι, ότι μπορεί να κάνει κάποιος

1:08:24	είναι όχι να το περιγράψει,

1:08:27	αλλά να συναντήσει τον άλλον

1:08:29	με την ίδια ικανότητα,

1:08:32	με την ίδια ένταση,

1:08:36	στο ίδιο επίπεδο.

1:08:42	Καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάω;

1:08:46	Τι είναι αγάπη;

1:08:49	Είναι να συναντάτε τον άλλον

1:08:51	με την ίδια ένταση,

1:08:53	στο ίδιο επίπεδο,

1:08:55	στον ίδιο χρόνο.

1:09:01	Καταλαβαίνετε;

1:09:05	Δεν είναι; Αυτό είναι αγάπη.

1:09:07	Δεν μιλώ για την σωματική αγάπη,

1:09:10	μιλώ για την αγάπη

1:09:12	που δεν είναι επιθυμία,
	που δεν είναι ευχαρίστηση.

1:09:18	Το να συναντάτε κάποιον

1:09:24	με την ίδια
	ένταση,-σωστά;-

1:09:26	με την ίδια αίσθηση του χρόνου,

1:09:29	ο χρόνος με την έννοια, ξέρετε,

1:09:35	και με το ίδιο πάθος.

1:09:39	Αυτό είναι αγάπη.

1:09:44	Τώρα, εάν υπάρχει αυτή
	η αγάπη στον άλλον,

1:09:48	κι έσεις έχετε αυτήν την ποιότητα
	του νου, που είναι ήσυχος,

1:09:52	υπάρχει
	επικοινωνία-σωστά;-

1:09:58	δίχως λέξεις.

1:10:01	Που σημαίνει, μία επικοινωνία
	είναι πραγματική θεία κοινωνία,

1:10:09	πλήρες μοίρασμα εκείνου του κάτι

1:10:12	που δεν είναι ικανό να μπει σε λέξεις.

1:10:21	Τη στιγμή που το βάζετε
	σε λέξεις έχει φύγει,

1:10:26	διότι η λέξη δεν είναι το πράγμα.

1:10:32	Επομένως, στο τέλος αυτών των ομιλιών,

1:10:37	έξι: τέσσερις ομιλίες και
	δύο ερωτήσεις κι απαντήσεις,

1:10:40	που βρισκόμαστε;

1:10:43	Που είναι ο καθένας απ'εμάς

1:10:49	σε σχέση με αυτά που'χετε ακούσει,
	και με αυτά που'χετε μάθει,

1:10:55	που'χετε δει για τον εαυτό σας;

1:10:58	Μήπως είναι απλά μόνον λέξεις

1:11:07	για σας να κουβαλήσετε;

1:11:13	Ή μήπως υπάρχει μία
	βαθιά θεμελιώδης αλλαγή,

1:11:16	έτσι ώστε να απελευθερωθείτε
	απ'όλα σας τα προβλήματα,

1:11:18	να απελευθερωθείτε από τον φόβο,

1:11:24	και υπάρχει αυτό το άρωμα

1:11:27	που δεν μπορεί ποτέ να
	πεθάνει, που είναι αγάπη.

1:11:31	Κι απ'αυτήν την δράση,

1:11:35	απ'αυτή έρχεται η νοημοσύνη και η δράση.