Krishnamurti Subtitles
BR83CB2 - จิตสำนึกมีวิวัฒนาการหรือ
สนทนากับเดวิด โบห์ม ที่บร็อควู้ดพาร์ค สหราชอาณาจักร ครั้งที่ 2
วันที่ 20 ม
| 0:18 | K:เราจะสนทนากันเรื่อง |
| อนาคตของมนุษย์ ต่อจากครั้งก่อน | |
| 0:21 | |
| 0:32 | บรรดาจิตวิทยาทั้งหลาย |
| เท่าที่เราพอจะเข้าใจ... | |
| 0:40 | ...พวกเขาห่วงใยในอนาคต |
| ของมนุษย์กันจริงๆ หรือเปล่า | |
| 0:44 | หรือเขาสนใจแค่เพียง |
| การปรับตัวของมนุษย์... | |
| 0:49 | ...ให้เป็นไปตามครรลอง |
| ของสังคมปัจจุบัน... | |
| 0:50 | ...หรือสนใจให้มนุษย์ |
| เป็นอิสระจากสังคม | |
| 0:55 | D:ผมคิดว่านักจิตวิทยาส่วนใหญ่... |
| 0:58 | ...ต้องการให้มนุษย์ใช้ชีวิต |
| ให้สอดคล้องกับสังคมนี้... | |
| 1:00 | ...แต่ผมคิดว่านักจิตวิทยาบางคน... |
| 1:04 | ...ที่เปิดใจรับฟังเรา |
| พวกเขาคิดคำนึง... | |
| 1:06 | |
| 1:08 | ...ถึงการไปพ้นจากสังคม... |
| 1:10 | ...เพื่อการเปลี่ยนแปลง |
| จิตสำนึกของมนุษยชาติ | |
| 1:13 | K:จิตสำนึกของมนุษย์จะเปลี่ยนแปลง |
| โดยอาศัยกาลเวลาได้หรือ | |
| 1:19 | นั่นเป็นประเด็นปัญหาหนึ่ง |
| ที่เราควรถกกันในเย็นวันนี้ | |
| 1:22 | D:ครับ ครั้งที่แล้ว |
| เราถกกันจริงจังเรื่องนี้... | |
| 1:27 | ...และผมคิดว่าเรามาถึงจุดที่ว่า |
| กาลเวลาไม่เกี่ยวข้อง... | |
| 1:34 | ...กับการเปลี่ยนแปลงใหม่ |
| ของจิตสำนึก | |
| 1:36 | การคิดเช่นนั้นเป็นมายาอย่างหนึ่ง |
| 1:38 | ซึ่งเราถกกันแล้วเรื่องมายา |
| ของความต้องการจะมีจะเป็น | |
| 1:44 | K:ครับ ขอให้เราชัดเจนก่อนนะครับ |
| เราคุยกันด้วยไม่ใช่หรือ... | |
| 1:50 | ...ว่าวิวัฒนาการของจิตสำนึก |
| เป็นแนวคิดที่ผิดพลาด | |
| 1:55 | |
| 1:57 | D:ผิดพลาดที่เรื่องจิตใจ |
| ไม่ใช้กาลเวลา... | |
| 2:00 | ...แต่วิวัฒนาการทางกายภาพไม่ผิด |
| 2:03 | K:เพื่อให้ง่ายขึ้น |
| เราพูดอย่างนี้ดีกว่าว่า | |
| 2:05 | |
| 2:08 | ...ไม่มีวิวัฒนาการทางจิตใจ... |
| 2:13 | ...หรือเรื่องภายในจิตใจ |
| ไม่มีการวิวัฒน์ | |
| 2:14 | D:ครับ ในเมื่ออนาคตของมนุษย์ |
| ขึ้นอยู่กับจิตใจ... | |
| 2:16 | ...ดูเหมือนอนาคตของมนุษย์ |
| ไม่อาจบ่งบอกว่าจะเป็นอย่างไร... | |
| 2:22 | ...ได้จากการกระทำที่ขึ้นกับเวลา |
| 2:25 | K:เวลา ครับถูกต้อง |
| 2:29 | D:ถ้าอย่างนั้นคำถามที่เหลืออยู่ก็คือ |
| แล้วเราจะทำอย่างไรกัน | |
| 2:32 | K:ทีนี้ขอให้เราเคลื่อนต่อไป |
| จากตรงนี้ | |
| 2:35 | ก่อนอื่นเราควรที่จะชี้ให้เห็น |
| ความแตกต่าง... | |
| 2:37 | ...ระหว่างสมองและจิตหรือไม่ |
| 2:42 | D:ดีครับ เพราะมีการอธิบาย |
| ความแตกต่างไว้แต่ยังไม่ชัดเจนพอ | |
| 2:45 | แล้วก็แน่นอนล่ะ |
| มีหลายมุมมองในเรื่องนี้ | |
| 2:50 | มุมมองหนึ่งบอกว่าจิตเป็นเพียง |
| การทำงานอย่างหนึ่งของสมอง... | |
| 2:51 | |
| 2:55 | ...นั่นเป็นทัศนะของพวกวัตถุนิยม |
| 2:57 | อีกทัศนะหนึ่งบอกว่าจิตและสมอง |
| เป็นสองอย่างที่แตกต่างกัน | |
| 2:58 | |
| 3:01 | K:ใช่ ผมคิดว่ามันเป็น |
| สองอย่างที่ต่างกัน | |
| 3:05 | D:แต่มันคงต้อง... |
| K:มีสัมผัสสัมพันธ์ระหว่างกัน | |
| 3:07 | D:ครับ |
| K:จิตและสมองมีความสัมพันธ์กัน | |
| 3:11 | D:สัมพันธ์กัน |
| แต่ไม่จำเป็นว่าจะหมายถึง... | |
| 3:14 | ...มีการแบ่งแยกระหว่างทั้งสอง |
| 3:16 | K:เปล่าไม่ใช่ |
| ขอให้เราพิจารณาสมองก่อน | |
| 3:19 | ที่จริงผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ... |
| 3:21 | ...เรื่องโครงสร้าง |
| และเรื่องอื่นๆ ของสมอง | |
| 3:25 | แต่เราสามารถมองเห็นภายในตนเอง... |
| 3:32 | ...สังเกตการทำงานของสมองเราเอง... |
| 3:36 | ...จริงๆ แล้วมันเหมือนกับ |
| คอมพิวเตอร์... | |
| 3:39 | ...ที่ถูกวางโปรแกรมไว้แล้ว |
| และสามารถจดจำข้อมูล | |
| 3:43 | D:ใช่แน่นอน ส่วนใหญ่ของสมอง |
| ทำงานอย่างนั้น... | |
| 3:46 | ...แต่เราไม่แน่ใจว่าทุกส่วน |
| ของสมองทำงานอย่างนั้น | |
| 3:50 | K:สมองถูกกำหนดสภาพ |
| D:ครับ | |
| 3:54 | K:ถูกกำหนดโดยคนรุ่นก่อนๆ |
| โดยสังคม... | |
| 3:57 | ...ถูกกำหนดโดยหนังสือพิมพ์ |
| นิตยสาร โดยกิจกรรมทั้งหมด... | |
| 4:01 | ...และความกดดันจากภายนอก... |
| 4:07 | ...สมองตกอยู่ภายใต้ |
| อิทธิพลกำหนดต่างๆ | |
| 4:10 | D:อิทธิพลกำหนดที่ว่านั้น |
| คุณหมายถึงอะไร | |
| 4:12 | K:คือการที่สมองถูกโปรแกรม |
| ทำให้มันต้องทำตามแบบแผนที่แน่นอน... | |
| 4:20 | ...การมีชีวิตทั้งหมด |
| อยู่ในห้วงแห่งอดีต... | |
| 4:26 | ...ที่ปรับเปลี่ยนตัวมันเอง |
| ให้เข้ากับปัจจุบันแล้วดำเนินต่อไป | |
| 4:32 | D:มีส่วนที่เราเห็นพ้องกันว่า... |
| 4:34 | ...อิทธิพลกำหนดบางอย่าง |
| มีประโยชน์และจำเป็น | |
| 4:36 | K:แน่นอน เรื่องนั้นเราคุยกัน |
| เมื่อคราวที่แล้ว | |
| 4:38 | D:แต่อิทธิพลที่เป็นตัวกำหนดตัวตน... |
| 4:43 | ...ซึ่งเป็นตัวกำหนด |
| K:...กำหนดจิตใจ | |
| 4:45 | D:...จิตใจ |
| คุณเรียกมันว่าจิตใจ | |
| 4:48 | K:ขณะนี้ขอให้เราเรียกมันว่าจิตใจ |
| 4:51 | D:ครับ จิตใจ |
| K:หรือตัวตน | |
| 4:52 | D:คุณพูดถึงอิทธิพลกำหนด |
| ที่เป็นสภาพจิต หรือตัวตนใช่ไหม | |
| 4:56 | อิทธิพลกำหนดนั้นไม่เพียงไม่จำเป็น |
| มันยังเป็นอันตรายด้วย | |
| 4:58 | K:ครับ เรื่องนั้นเราก็พูดคุย |
| กันแล้วด้วย | |
| 5:05 | D:ครับ ใช่ |
| 5:09 | K:การเน้นเรื่องจิต |
| อย่างที่พวกเราทำกันอยู่... | |
| 5:10 | ...และการให้ความสำคัญแก่ตัวตน... |
| 5:13 | ...ก่อให้เกิดความเสียหาย |
| อย่างใหญ่หลวงแก่โลก... | |
| 5:17 | ...เพราะเป็นการแบ่งแยก... |
| 5:22 | ...ดังนั้นจึงเกิดความขัดแย้งเสมอ |
| ไม่เพียงขัดแย้งภายในตนเอง... | |
| 5:29 | |
| 5:32 | ...แต่ขัดแย้งกับสังคม กับครอบครัว |
| และอื่นๆ ด้วย | |
| 5:34 | D:ทั้งขัดแย้งกับธรรมชาติอีกด้วย |
| 5:37 | K:ขัดแย้งกับธรรมชาติ กับทั่วทั้ง |
| จักรวาล - ถ้าเรียกอย่างนั้นได้ | |
| 5:40 | D:ผมคิดว่าเราคุยกันครั้งก่อนว่า |
| ความขัดแย้งเกิดขึ้นเพราะ... | |
| 5:44 | K:...การแบ่งแยก... |
| 5:46 | D:...การแบ่งแยกเกิดขึ้น |
| เพราะความคิดจำกัด... | |
| 5:49 | K:ความคิดจำกัด ถูกแล้ว |
| 5:51 | D:ความคิดขึ้นอยู่กับอิทธิพลกำหนด |
| ขึ้นอยู่กับความรู้และความจำ... | |
| 5:54 | ...ความคิดจึงจำกัด |
| K:ครับจำกัดแคบ | |
| 5:58 | และประสบการณ์ก็เป็นสิ่งจำกัด |
| ดังนั้นความรู้จึงไม่สมบูรณ์... | |
| 6:00 | ...ความจำและความคิดจึงไม่สมบูรณ์ |
| ความคิดจึงจำกัด | |
| 6:02 | โครงสร้างและธรรมชาติของจิต |
| ของตัวตน... | |
| 6:07 | ...ก็คือการเคลื่อนไหวของความคิด |
| D:ครับ | |
| 6:09 | K:เคลื่อนในกาลเวลา |
| D:ครับ | |
| 6:11 | ผมขอถามคำถามครับ |
| 6:12 | ตอนที่ถกกันเรื่อง |
| การเคลื่อนไหวของความคิด... | |
| 6:14 | |
| 6:16 | ...ผมรู้สึกมันไม่ชัดเจน |
| ว่าอะไรที่กำลังเคลื่อนไหว | |
| 6:20 | เมื่อพูดถึงการเคลื่อนไหวของมือ |
| มือเคลื่อนไหวไปจริงๆ | |
| 6:22 | เห็นได้ชัดเจนว่าหมายถึงอะไร |
| 6:25 | แต่พอเราพูดกันถึง |
| การเคลื่อนไหวของความคิด... | |
| 6:28 | ...ดูเหมือนเราพูดเกี่ยวกับอะไร |
| บางอย่าง ที่เป็นมายาชนิดหนึ่ง... | |
| 6:30 | ...เพราะคุณบอกว่า |
| ความต้องการจะมีจะเป็น... | |
| 6:32 | ...เป็นการเคลื่อนไหวของความคิด |
| 6:34 | K:แรงผลักเพื่อจะมีจะเป็น |
| ทั้งหมดเป็นความคิด | |
| 6:35 | D:ฉะนั้นถ้าคุณบอกว่า... |
| 6:38 | K:ผมหมายถึง การเคลื่อนไป |
| เพื่อจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ | |
| 6:41 | D:แต่คุณบอกว่าการเคลื่อนไหวนั้น |
| เป็นมายาอะไรบางอย่าง | |
| 6:42 | K:ครับ ใช่มายาแน่นอน |
| 6:44 | D:มันค่อนข้างเหมือนกับ |
| การเคลื่อนไหวบนจอ... | |
| 6:45 | ...ซึ่งฉายออกไปจากจอ... |
| 6:49 | K:จากกล้องถ่ายภาพ |
| D:จากกล้องถ่ายภาพ | |
| 6:52 | ไม่มีสิ่งที่จับต้องได้ |
| เคลื่อนไหวผ่านหน้าจอ... | |
| 6:53 | ...การเคลื่อนไหวที่เห็นได้จริง |
| คือการหมุนของเครื่องฉายภาพเท่านั้น | |
| 6:55 | แล้วเราพูดได้ไหมว่า |
| มีการเคลื่อนไหวจริงในสมอง... | |
| 6:58 | |
| 7:02 | ...ซึ่งฉายสิ่งเหล่านี้ออกไป |
| ซึ่งก็คืออิทธิพลกำหนด | |
| 7:03 | K:คุณครับ นั่นแหละที่ผมต้องการจะ |
| สืบค้น ขอให้เราคุยเรื่องนี้สักนิด | |
| 7:06 | |
| 7:10 | เราต่างก็เห็นพ้องกันว่า |
| สมองถูกกำหนด | |
| 7:12 | D:การถูกกำหนดเราหมายถึง |
| สมองมีรอยประทับทางกายภาพ | |
| 7:15 | K:ทางกายภาพและ... |
| D:ทางเคมี | |
| 7:17 | K:ทางพันธุกรรม |
| เช่นเดียวกับทางจิตใจ | |
| 7:20 | D:ทางกายภาพและทางจิตใจ |
| รอยประทับต่างกันอย่างไร | |
| 7:24 | K:ทางจิตใจมันรวมศูนย์ |
| อยู่ในความรู้สึกเป็นตัวตน | |
| 7:32 | D:ครับ |
| 7:41 | K:การตอกย้ำอยู่ตลอดเวลา |
| ว่ามีตัวตนเป็นการเคลื่อนไหว... | |
| 7:47 | ...เป็นอิทธิพลกำหนด |
| 7:51 | D:ครับ แต่ตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ เรามี |
| ประสบการณ์แล้วว่ามันเป็นมายา | |
| 7:54 | |
| 7:56 | K:เราพูดกันแล้วว่า |
| ความรู้สึกมีตัวตนเป็นมายา | |
| 7:57 | D:แต่การเคลื่อนไหวเกิดขึ้นจริงๆ |
| ภายในสมอง... | |
| 8:00 | ...เช่น สมองกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ |
| 8:04 | มันถูกกำหนดสภาพมา |
| ทั้งทางกายภาพและทางเคมี... | |
| 8:07 | K:ครับทางเคมีด้วย |
| 8:08 | D:และมีบางสิ่งบางอย่าง |
| กำลังเกิดขึ้น... | |
| 8:10 | ...ทางกายภาพและทางเคมี |
| ในขณะที่เรากำลังคิดถึงตัวตน | |
| 8:15 | K:คุณกำลังบอก |
| หรือที่จริงคุณกำลังถามว่า | |
| 8:21 | ...สมองและตัวตน |
| เป็นสองสิ่งที่ต่างกันใช่ไหม | |
| 8:25 | D:เปล่าครับ ผมหมายถึง ตัวตนเป็น |
| ผลจากการที่สมองถูกกำหนด | |
| 8:30 | K:ตัวตนนั่นแหละที่กำหนดสมอง |
| 8:34 | D:แต่ตัวตนมีอยู่จริงหรือครับ |
| 8:38 | K:ไม่มี ไม่มีครับ |
| 8:39 | D:เท่าที่ผมพอเข้าใจ |
| สภาพการถูกกำหนดของสมองนั้น... | |
| 8:42 | ...เกี่ยวข้องกับมายา |
| ซึ่งเราเรียกว่า ตัวตน | |
| 8:45 | K:ใช่ครับ ถูกต้อง |
| 8:47 | อิทธิพลกำหนดนั้นจะสลายหายไปได้ไหม |
| 8:52 | D:ครับ |
| K:นั่นแหละคือปัญหาทั้งหมด | |
| 8:54 | D:จริงๆ แล้วมันต้องสลายหายไป |
| ในแง่ทางกายภาพ ทางเคมี... | |
| 8:55 | ...และทางประสาทกายภาพ |
| K:ครับ | |
| 9:01 | D:ตรงนี้ปฏิกิริยาแรกของใครก็ตาม |
| ที่อยู่ในแวดวงวิทยาศาสตร์... | |
| 9:04 | ...จะรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ |
| ที่จะทำให้อิทธิพลกำหนดหายไป... | |
| 9:06 | ...โดยวิธีการที่เราทำกันอยู่ |
| นักวิทยาศาสตร์บางคนอาจรู้สึกว่า... | |
| 9:08 | |
| 9:11 | ...เป็นไปได้ที่เราจะค้นพบตัวยา |
| บางอย่างหรือมีการเปลี่ยนแปลงใหม่... | |
| 9:14 | ...ทางพันธุกรรมหรือค้นพบความรู้ |
| ระดับลึกเกี่ยวกับโครงสร้างของสมอง | |
| 9:16 | ถ้ามีการค้นพบลักษณะนั้น |
| ทำให้เราวาดหวังว่าจะทำอะไรได้บ้าง | |
| 9:19 | ผมคิดว่าแนวคิดอย่างนั้น |
| อาจจะยอมรับกันในหมู่คนบางกลุ่ม | |
| 9:23 | K:การทำอย่างนั้นจะเปลี่ยน |
| พฤติกรรมมนุษย์ได้หรือ | |
| 9:26 | D:ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ |
| ผมคิดว่าบางคนเชื่อว่าเปลี่ยนได้ | |
| 9:32 | K:เดี๋ยวก่อน นั่นแหละครับจุดสำคัญ |
| 9:34 | มันอาจจะ- ซึ่งหมายถึง |
| อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต | |
| 9:38 | D:ใช่ครับ เพราะต้องอาศัยกาลเวลา |
| เพื่อจะค้นพบสิ่งทั้งหมดนั้น | |
| 9:42 | K:ใช้เวลาเพื่อค้นพบ แต่ในขณะนี้ |
| มนุษย์ก็กำลังจะทำลายตนเองอยู่ | |
| 9:45 | D:พวกเขาอาจหวังว่า |
| เขาจะค้นพบทันเวลา | |
| 9:52 | พวกเขาอาจจะวิพากษ์วิจารณ์ |
| สิ่งที่เราทำกันอยู่ในทำนองเดียวกัน... | |
| 9:54 | ...ว่ามันจะทำให้ |
| เกิดอะไรดีๆ ขึ้นมาได้หรือ | |
| 9:57 | เพราะดูเหมือนมันไม่ได้ |
| มีผลกระทบต่อใครเลย... | |
| 9:59 | ...และแน่นอนไม่เห็นผลใหญ่โต |
| รวดเร็วทันตาแน่ๆ | |
| 10:04 | นั่นแหละครับ จะเป็นคำถาม |
| ที่เกิดขึ้นตามมา | |
| 10:06 | ยกตัวอย่าง เพื่อการสนทนาถกกันว่า... |
| 10:09 | K:เราสองคนต่างก็ชัดเจนกัน |
| ในเรื่องนี้ | |
| 10:13 | แล้วมันจะมีผลกระทบอะไรบ้าง |
| ต่อมวลมนุษย์ | |
| 10:15 | D:แล้วมันจะมีผลกระทบต่อมวลมนุษย์ |
| ทันเวลาที่จะช่วยได้จริงๆ... | |
| 10:19 | |
| 10:21 | K:ไม่แน่นอน เห็นชัดว่าไม่ |
| 10:24 | D:ถ้าเช่นนั้น เราจะทำกันไปเพื่ออะไร |
| 10:26 | K:เพราะนี่คือสิ่งที่ถูกต้องที่พึงทำ |
| 10:28 | D:ทำอย่างอิสระ |
| K:โดยไม่ขึ้นกับอะไรเลย | |
| 10:30 | ทำโดยไม่เกี่ยวข้องกับการจะได้อะไร |
| เป็นรางวัล หรือต้องรับโทษทัณฑ์ใด | |
| 10:31 | D:ทั้งไม่มีเป้าหมายใด |
| K:ครับใช่ | |
| 10:34 | D:คุณทำในสิ่งที่ถูกต้อง... |
| 10:35 | ...แม้จะไม่รู้ว่า |
| ผลที่ตามมาคืออะไร... | |
| 10:37 | ...จะเป็นเช่นใด |
| K:ครับถูกต้อง | |
| 10:39 | D:คุณกำลังบอกว่า |
| มันไม่มีหนทางอื่นใช่ไหมครับ | |
| 10:42 | K:ใช่ครับ ไม่มีหนทางอื่นใดอีกแล้ว |
| 10:45 | D:ตรงนี้เราต้องให้ชัดเจนพอ |
| 10:48 | นักจิตวิทยาบางคนอาจจะรู้สึกว่า |
| โดยการสืบสอบ... | |
| 10:52 | ...เข้าไปในสิ่งทำนองนี้ |
| เราสามารถทำให้เกิดวิวัฒนาการ... | |
| 10:54 | ...ที่มีการเปลี่ยน |
| สู่สภาวะใหม่ของจิตสำนึก | |
| 10:59 | K:เราก็กลับมาจุดเดิมอีกว่า |
| โดยอาศัยกาลเวลา... | |
| 11:01 | ...เราหวังที่จะเปลี่ยนแปลงจิตสำนึก |
| ซึ่งเราตั้งคำถามต่อแนวคิดนี้ | |
| 11:07 | D:คำถามนี้เราสืบค้น |
| มาถึงจุดที่ว่า... | |
| 11:10 | ...จะมีกาลเวลาเข้ามาเกี่ยวข้อง |
| อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้... | |
| 11:14 | ...เราทุกคนต่างติดจมอยู่ใน |
| ความต้องการจะมีจะเป็นและมายา... | |
| 11:16 | ...และเราก็จะไม่รู้ว่า |
| เรากำลังทำอะไรกันอยู่ | |
| 11:18 | K:ถูกแล้ว ถูกแล้วครับ |
| 11:20 | D:เราสามารถจะพูดได้ไหมว่า... |
| 11:22 | ...สำหรับพวกนักวิทยาศาสตร์ |
| ก็ทำนองเดียวกัน... | |
| 11:23 | ...พวกเขาพยายามเปลี่ยนแปลงสมอง |
| โดยทางกายภาพ ทางเคมี... | |
| 11:26 | ...หรือทางโครงสร้างบางอย่าง... |
| 11:28 | ...แต่พวกเขาเองก็ยังคงติดจม |
| อยู่ในแนวคิดนี้... | |
| 11:30 | ...และเมื่อกาลเวลาผ่านไป |
| เขายิ่งติดจมอยู่ในความพยายาม... | |
| 11:33 | ...ที่จะมีจะเป็นให้ดีขึ้น |
| 11:35 | K:ครับถูกแล้ว ถูกทีเดียว (หัวเราะ) |
| 11:37 | D:พวกเขาไม่รู้เลย |
| ว่าจริงๆ แล้วเขากำลังทำอะไรกัน | |
| 11:38 | K:ทั้งนักทดลอง นักจิตวิทยา |
| ทั้งพวกเราเอง... | |
| 11:45 | ...ทุกคนต่างกำลังพยายาม |
| ที่จะเป็นอะไรบางอย่าง | |
| 11:47 | D:ครับ แม้ตอนแรก |
| ดูเหมือนไม่ปรากฏชัด | |
| 11:50 | อาจดูเหมือนเขาเป็น |
| ผู้สังเกตที่เป็นกลาง... | |
| 11:53 | ...หรือไม่มีความลำเอียง |
| ในการศึกษาปัญหา... | |
| 11:57 | ...แต่ในเบื้องลึก คุณจะรู้สึกว่า... |
| 11:58 | ...มีความอยากที่จะเป็นจะมี |
| อะไรบางอย่างที่ดีกว่า... | |
| 12:02 | ...อยู่ในตัวของบุคคล |
| ที่กำลังทำงานกับปัญหานั้น | |
| 12:04 | K:เพื่อจะเป็นจะมี แน่นอนครับ |
| D:เขามิได้เป็นอิสระจากความอยากนั้น | |
| 12:06 | K:นั่นแหละใช่เลย เขามิได้เป็นอิสระ |
| จากความต้องการจะมีจะเป็น | |
| 12:08 | |
| 12:10 | D:และความอยากนี้จะนำไปสู่ |
| การหลอกลวงตนเอง... | |
| 12:17 | ...และมายาและอื่นๆ |
| K:ตอนนี้เราคุยกันถึงตรงไหน | |
| 12:20 | ความอยากมีอยากเป็น |
| ไม่ว่ารูปแบบใดเป็นมายา... | |
| 12:23 | ...และความอยากจะมีจะเป็น |
| หมายถึงกาลเวลา | |
| 12:27 | กาลเวลาเพื่อทำให้จิตใจเปลี่ยนแปลง |
| 12:31 | แต่เราบอกว่าไม่จำเป็นต้องใช้กาลเวลา |
| 12:36 | D:ปัญหานี้ผูกติดอยู่กับปัญหาอื่นๆ |
| ที่เกี่ยวกับจิตและสมอง | |
| 12:40 | ที่จริงแล้วเป็นที่เข้าใจกันว่า... |
| 12:43 | |
| 12:46 | ...สมองคือการเคลื่อนไหวในกาลเวลา |
| เป็นกระบวนการทางเคมีกายภาพ | |
| 12:52 | K:ผมคิดว่าจิตแยกต่างออกไปจากสมอง |
| 12:56 | D:แยกต่างออกไป หมายถึงอะไร |
| มันมีการติดต่อกันไหม | |
| 12:59 | K:มันแยกต่างออกไปในความหมายที่ |
| สมองถูกกำหนดแต่จิตใจไม่ถูกกำหนด | |
| 13:04 | D:หรือจะพูดว่าจิตเป็นอิสระ |
| ไม่ขึ้นอยู่กับสมอง... | |
| 13:07 | ...คุณหมายถึงแม้สมองจะถูกกำหนด... |
| 13:10 | K:แต่จิตไม่ถูกกำหนด |
| 13:12 | D:จิตไม่จำเป็นต้อง |
| K:ถูกกำหนด | |
| 13:13 | D:คุณพูดเช่นนั้นจากพื้นฐาน |
| หรือหลักการอะไร | |
| 13:21 | K:ขออย่าให้เราเริ่มว่า |
| จากพื้นฐานอะไรที่ผมพูดเช่นนั้น | |
| 13:25 | D:ถ้างั้น อะไรทำให้คุณพูดเช่นนั้น |
| ใช่ไหมครับ | |
| 13:27 | K:ตราบใดที่สมองของเรา |
| หรือสมองถูกกำหนด... | |
| 13:30 | ...มันไม่เป็นอิสระ |
| 13:35 | D:ครับ |
| 13:37 | K:แต่จิตเป็นอิสระ |
| D:ครับ นั่นคือสิ่งที่คุณพูด | |
| 13:39 | |
| 13:41 | สมองไม่เป็นอิสระ |
| หมายถึงมันไม่มีอิสรภาพ... | |
| 13:43 | ...ที่จะสืบค้นโดยไม่มีอคติ |
| K:ผมจะสืบค้นเรื่องนั้น | |
| 13:46 | ขอให้สืบค้นว่าอิสรภาพคืออะไร |
| 13:49 | D:ครับ |
| 13:50 | K:อิสรภาพที่จะสืบค้น ตามที่คุณ |
| ชี้ให้เห็น คืออิสรภาพที่สืบสวน... | |
| 13:53 | |
| 13:56 | ...และในอิสรภาพเท่านั้น |
| ที่จะเกิดการเห็นแจ้งที่หยั่งลึก | |
| 14:00 | D:ครับ นั่นชัดเจน เพราะว่า |
| หากคุณไม่มีอิสระที่จะสืบค้น... | |
| 14:04 | ...หรือถ้าคุณอคติ |
| คุณก็ถูกจำกัดให้คับแคบ | |
| 14:08 | K:จำกัดแคบ |
| D:ในลักษณะไม่มีระบบระเบียบอะไรเลย | |
| 14:10 | K:ดังนั้นตราบเท่าที่สมองถูกกำหนด... |
| 14:15 | ...ความสัมพันธ์ของสมองกับจิต |
| ก็ถูกกำหนดให้จำกัดด้วย | |
| 14:20 | D:ถึงตรงนี้ ก็มีความสัมพันธ์ |
| ของสมองที่มีต่อจิต... | |
| 14:24 | ...และความสัมพันธ์ของจิตต่อสมอง |
| K:ใช่ครับ | |
| 14:26 | แต่เมื่อจิตเป็นอิสระ |
| ย่อมมีความสัมพันธ์กับสมอง | |
| 14:31 | D:ทีนี้เราบอกว่าจิตที่เป็นอิสระ... |
| 14:32 | ...ในลักษณะไม่ตกอยู่ภายใต้ |
| อิทธิพลกำหนดของสมอง | |
| 14:35 | |
| 14:38 | K:ใช่ครับ |
| 14:41 | D:ตรงนี้เราถามคำถามว่า |
| ธรรมชาติของจิตเป็นอย่างไร | |
| 14:44 | เช่น ผมอาจถามว่า |
| จิตมีตำแหน่งที่อยู่ในร่างกาย... | |
| 14:46 | ...หรือจิตอยู่ในสมองกันแน่ |
| 14:47 | K:เปล่าครับ จิตไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง |
| กับร่างกายหรือสมอง | |
| 14:48 | D:มันเกี่ยวข้องกับที่ว่าง |
| หรือกาลเวลาหรือเปล่าครับ | |
| 14:52 | K:ที่ว่างหรือ-เดี่ยวก่อนครับ |
| ช้าก่อน | |
| 14:59 | มันเกี่ยวข้องกับที่ว่าง |
| และความเงียบ... | |
| 15:00 | ...นี่คือองค์ประกอบสองอย่างของจิต |
| 15:07 | D:แต่ไม่เกี่ยวข้องกับเวลาหรือ |
| 15:08 | K:ครับไม่ กาลเวลา |
| เป็นเรื่องของสมอง | |
| 15:14 | D:ทีนี้ที่ว่างและความเงียบที่ว่านี้ |
| คืออะไร เป็นที่ว่างชนิดไหน | |
| 15:17 | มันไม่ใช่พื้นที่ว่าง |
| ที่เราเห็นชีวิตเคลื่อนไหว | |
| 15:24 | K:ไม่ใช่ครับ ขอให้เรามองเรื่องนี้ |
| จากอีกทางหนึ่ง | |
| 15:30 | ความคิดสามารถสร้างที่ว่างขึ้นมาได้ |
| 15:34 | D:และยังมีที่ว่าง |
| ที่เรามองเห็นด้วย... | |
| 15:37 | ...และที่ความคิดสามารถสร้างที่ว่าง |
| ขึ้นมาได้สารพัดชนิด | |
| 15:40 | K:มีที่ว่างจากตรงนี้ไปยังตรงโน้น |
| 15:42 | D:ครับที่ว่าง ที่เราเคลื่อนไหว |
| ไปมาทางกายภาพ | |
| 15:45 | K:มีที่ว่างระหว่างเสียงสองเสียง |
| 15:48 | D:ระหว่างสองเสียง |
| K:เสียงสองเสียง | |
| 15:51 | D:นั่นคือช่วงห่าง |
| เขาเรียกว่าช่วงว่าง | |
| 15:54 | เป็นช่วงห่างระหว่างเสียงสองเสียง |
| 15:57 | K:ช่วงห่างระหว่างสองเสียง |
| D:สองเสียง | |
| 16:01 | K:ช่วงว่างระหว่างสองความคิด |
| D:สองความคิด | |
| 16:03 | K:ช่วงว่างระหว่างตัวโน๊ตสองตัว |
| D:ครับ | |
| 16:07 | K:มีที่ว่างระหว่างคนสองคน |
| D:มีที่ว่างระหว่างผนังสองด้าน | |
| 16:09 | |
| 16:12 | K:และอื่นๆ อีก แต่ที่ว่างประเภทนั้น |
| ไม่ใช่ความว่างของจิต | |
| 16:14 | |
| 16:18 | D:คุณบอกว่าที่ว่างของจิตไม่ถูกจำกัด |
| แต่มันก็ไม่ใช่ช่วงว่าง | |
| 16:20 | |
| 16:22 | K:ถูกต้อง ผมไม่ต้องการ |
| ใช้คำว่าจำกัด | |
| 16:23 | D:แต่ ผมหมายถึง มันบอกนัยว่า... |
| 16:26 | ...มันไม่อยู่ในลักษณะที่จะถูกกำหนด |
| ขอบเขตไว้ด้วยอะไรได้ | |
| 16:27 | K:มันไม่ถูกกำหนดขอบเขตโดยตัวตนหรือ |
| 16:31 | D:โดยตัวตนหรือจิตสำนึก |
| มันถูกพันธนาการด้วยอะไรบ้างไหม | |
| 16:33 | K:ไม่เลย |
| 16:36 | D:สำหรับจิตสำนึกคุณบอกว่า |
| มันถูกพันธนาการ... | |
| 16:38 | ...เพราะคุณบอกว่ามันถูกจำกัด |
| ให้คับแคบไม่ใช่หรือ | |
| 16:41 | |
| 16:44 | K:ผมต้องการจะค้นหา |
| หรือจะสนทนากัน ถกกันมากกว่า... | |
| 16:47 | ...ว่าสมองซึ่งเซลล์สมองทั้งหมด |
| ถูกกำหนดอยู่... | |
| 16:53 | ...เซลล์สมองเหล่านั้นจะเปลี่ยนแปลง |
| อย่างถึงรากฐานได้ไหม | |
| 16:56 | D:เราเคยสนทนาเรื่องนี้กันบ่อย... |
| 16:58 | ...มันไม่แน่นอนว่า |
| เซลล์ทุกเซลล์ถูกกำหนด | |
| 17:00 | เช่น บางคนคิดว่า |
| เซลล์สมองบางส่วนเท่านั้น... | |
| 17:02 | ...หรือส่วนเล็กๆ เท่านั้น |
| ที่ถูกใช้งาน... | |
| 17:04 | ...เซลล์สมองอื่นๆ ไม่ได้ทำงาน |
| หรือนอนนิ่งอยู่ | |
| 17:09 | K:แทบไม่ได้ใช้งานเลย หรือแค่ |
| สัมผัสผ่านชั่วครั้งคราวเท่านั้น | |
| 17:10 | D:แค่ถูกสัมผัสผ่านบ้างเป็นครั้งคราว |
| 17:13 | แต่เซลล์สมองที่ถูกกำหนด ไม่ว่า |
| เซลล์เหล่านั้นจะเป็นอะไรก็ตาม... | |
| 17:16 | ...ปรากฏชัดว่ามันครอบงำ |
| จิตสำนึกอยู่ในขณะนี้ | |
| 17:19 | K:ครับ เซลล์ที่ถูกกำหนด |
| จะเกิดการเปลี่ยนแปลงได้ไหม | |
| 17:22 | D:ครับ |
| 17:24 | K:เราบอกว่ามันเกิดการเปลี่ยนแปลงได้ |
| เมื่อเกิดการเห็นแจ้ง | |
| 17:29 | D:ครับทีนี้... |
| K:การเห็นแจ้งอยู่นอกกาลเวลา... | |
| 17:34 | ...การเห็นแจ้งไม่ใช่ผลของความทรงจำ |
| ไม่ใช่การรู้โดยสัญชาตญาณ... | |
| 17:38 | ...ไม่ใช่ความอยาก ไม่ใช่ความหวัง... |
| 17:44 | ...มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง |
| กับกาลเวลาและความคิดเลย | |
| 17:46 | D:คุณบอกว่า |
| การเห็นแจ้งเป็นภาวะของจิต... | |
| 17:54 | ...เป็นธรรมชาติของจิต |
| เป็นการเคลื่อนไหวของจิตใช่ไหม | |
| 17:56 | |
| 18:00 | K:ครับ |
| 18:02 | D:ดังนั้นคุณหมายถึงจิตสามารถ |
| กระทำการในวัตถุสารของสมอง | |
| 18:06 | K:ใช่ ตรงนี้เราพูดแล้ว |
| D:ครับ แต่เราก็ต้อง... | |
| 18:08 | ...แต่คุณครับนี่เป็นจุดที่ยาก... |
| 18:14 | ...จิตสามารถกระทำการ |
| ในวัตถุสารได้อย่างไร | |
| 18:18 | K:มันสามารถทำให้เกิด |
| ผลกระทบต่อสมอง... | |
| 18:25 | |
| 18:27 | ...ยกตัวอย่าง เมื่อเกิดวิกฤต |
| หรือปัญหาใดก็ตาม | |
| 18:32 | รากศัพท์ของคำว่าปัญหา... |
| 18:34 | ...ตามที่คุณรู้ก็คือ |
| อะไรบางอย่างที่โยนมาใส่คุณ | |
| 18:38 | และเราก็เผชิญกับปัญหาที่โยนเข้ามา |
| ด้วยความทรงจำจากอดีตทั้งหมด... | |
| 18:42 | ...เผชิญด้วยความมีอคติ เป็นต้น |
| 18:45 | ดังนั้นปัญญาจึงเพิ่มขึ้นทับทวี |
| 18:49 | คุณอาจแก้ปัญหาหนึ่งได้ |
| แต่ในทางออกของปัญหาหนึ่ง... | |
| 18:53 | ...ของปัญหาเฉพาะนั้น |
| ทำให้เกิดปัญหาอื่นตามมาอีก... | |
| 18:56 | ...ดังที่เขาแก้ปัญหาการเมือง |
| และปัญหาอื่นๆ | |
| 19:00 | ทีนี้การเข้าไปหาปัญหา |
| หรือการเกิดเห็นแจ้งในปัญหา... | |
| 19:06 | |
| 19:09 | ...โดยไม่มีความจำใดๆ จากอดีต |
| และไม่มีความคิดแทรกเข้ามา... | |
| 19:19 | ...หรือโผล่เข้ามาในการเห็นแจ้ง |
| แทงตลอดทั้งปัญหา | |
| 19:22 | D:นั่นหมายถึงการเห็นแจ้ง |
| ก็เป็นสภาวะแห่งจิต... | |
| 19:23 | |
| 19:27 | ...ไม่ใช่เป็น... |
| K:ครับถูกต้อง | |
| 19:28 | D:ที่คุณพูดคล้ายกับว่า |
| สมองเป็นเครื่องมือชนิดหนึ่งของจิต | |
| 19:33 | คุณหมายความอย่างนั้นไหม |
| 19:37 | K:สมองเป็นเครื่องมือของจิต... |
| 19:39 | ...เมื่อมันไม่เอาตัวของมันเอง |
| เป็นศูนย์กลาง | |
| 19:44 | D:ถ้าเราคิดถึงสิ่งทั้งหมด |
| ที่เป็นอิทธิพลกำหนด... | |
| 19:49 | ...อาจจะคิดว่าอิทธิพลกำหนด |
| เป็นการที่สมองกระตุ้นตัวมันเอง... | |
| 19:54 | ...และทำให้มันเคลื่อนไหวทำงานต่อไป |
| จากโปรแกรมที่กำหนดเท่านั้น | |
| 19:57 | อิทธิพลกำหนดเข้าไปยึดกินพื้นที่ |
| ความสามารถทั้งหมดของสมอง | |
| 20:00 | K:ตลอดวันเวลาทีเดียว |
| 20:01 | D:มันยึดพื้นที่ความสามารถ |
| ทั้งหมดของสมอง | |
| 20:04 | ค่อนข้างจะเหมือนกับเครื่องรับวิทยุ |
| ที่ผลิตสัญญานเสียงของมันเอง | |
| 20:08 | ...แต่จะไม่รับคลื่นสัญญาน |
| ที่ส่งเข้ามา-อุปมานี้ใช้ได้ไหม... | |
| 20:12 | K:ยังไม่ตรงนัก |
| D:ยังไม่ค่อยตรงดี แต่... | |
| 20:20 | K:ไม่ตรงเท่าไหร่ คุณพิจารณาเข้าไป |
| ในเรื่องนี้อีกสักหน่อยได้ไหมครับ | |
| 20:25 | ประสบการณ์ย่อมจำกัดเสมอใช่ไหม |
| 20:30 | ผมอาจจะขยายความหมายประสบการณ์นั้น |
| ให้เป็นเรื่องมหัศจรรย์... | |
| 20:36 | ...แล้วเปิดร้านค้า |
| ขายประสบการณ์ของผม... | |
| 20:43 | ...แต่ประสบการณ์นั้นมีความจำกัด |
| ดังนั้นความรู้ย่อมจำกัดเสมอ | |
| 20:46 | |
| 20:51 | และความรู้ที่จำกัดนี้เอง |
| ที่ปฏิบัติการอยู่ในสมอง | |
| 20:56 | ความรู้นั้นคือตัวสมองใช่ไหม |
| 21:01 | และความคิดก็เป็นส่วนหนึ่งของสมอง |
| และความคิดจำกัด | |
| 21:05 | |
| 21:07 | ดังนั้นสมองจึงปฏิบัติการ |
| อยู่ในพื้นที่ที่เล็กแคบมากๆ | |
| 21:13 | D:อะไรขวางกั้นสมองไม่ให้ |
| ปฏิบัติการในพื้นที่ที่กว้างกว่า | |
| 21:19 | K:อะไรนะครับ |
| 21:23 | D:อะไรขัดขวางไม่ให้สมองทำงาน |
| ในพื้นที่ที่ไร้ขอบเขต | |
| 21:25 | K:ก็ความคิดไงล่ะ |
| D:ความคิด แต่สมอง... | |
| 21:29 | ...ดูเหมือนสมองทำงานด้วยตัวมันเอง |
| จากโปรแกรมของตัวมันเอง | |
| 21:30 | K:ครับเหมือนคอมพิวเตอร์ |
| ที่ทำงานโดยโปรแกรมของมันเอง | |
| 21:34 | D:ที่จริงแล้ว |
| สิ่งที่คุณกำลังตั้งคำถาม... | |
| 21:37 | ...ก็คือจริงๆ แล้ว |
| สมองควรตอบสนองต่อจิตไหม | |
| 21:43 | K:สมองจะตอบสนองต่อจิต |
| ก็ต่อเมื่อมันเป็นอิสระจากความจำกัด.. | |
| 21:45 | ...อิสระจากความคิดซึ่งจำกัด |
| 21:51 | D:ครับ แล้วโปรแกรม |
| ก็จะไม่บงการสมอง | |
| 21:53 | แต่เราก็ยังมีความจำเป็น |
| ต้องใช้โปรแกรมนั้น | |
| 21:55 | K:แน่นอนครับ |
| 21:58 | เราจำเป็นต้องใช้โปรแกรม |
| D:เพื่อทำอะไรหลายๆ อย่าง | |
| 22:06 | แต่ปัญญาล่ะครับ |
| ปัญญามาจากจิตนะสิครับ | |
| 22:09 | K:ใช่ปัญญาคือจิต |
| D:ปัญญาคือจิต | |
| 22:12 | K:เราต้องพิจารณาในอะไรบางอย่างอีก |
| เพราะมาถึงตรงนี้... | |
| 22:18 | เพราะความเมตตาการุณ |
| เกี่ยวเนื่องอยู่กับปัญญา | |
| 22:24 | หากไร้ความเมตตาการุณก็ไร้ปัญญา |
| 22:29 | ความเมตตาการุณ |
| จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมีความรัก... | |
| 22:34 | ...รักที่เป็นอิสระอย่างสิ้นเชิง |
| จากความทรงจำทั้งหมด... | |
| 22:40 | ...อิสระจากความอิจฉา |
| และสรรพสิ่งในทำนองนั้น | |
| 22:45 | D:ความเมตตาการุณ ความรัก |
| เป็นคุณภาวะของจิตด้วยใช่ไหม | |
| 22:49 | K:เป็นภาวะของจิต |
| และคุณไม่อาจมีความเมตตาการุณ... | |
| 22:51 | |
| 22:53 | |
| 22:57 | ...หากว่าคุณยังยึดติดอยู่กับ |
| ประสบการณ์หรืออุดมการณ์ใดๆ | |
| 22:59 | D:สิ่งเหล่านั้นก็เป็นโปรแกรม |
| ที่ควบคุมเราอยู่อีก | |
| 23:03 | K:ใช่ อย่างเช่นมีผู้คนที่เดินทาง |
| ออกไปยังประเทศต่างๆ... | |
| 23:05 | |
| 23:07 | ...ที่ยากจนข้นแค้น พวกเขาทำงานหนัก |
| เพื่อช่วยเหลือคนในประเทศยากจน... | |
| 23:15 | ...แล้วเขาเข้าใจว่า |
| นั่นคือความเมตตาการุณ | |
| 23:18 | แต่พวกเขาผูกพัน... |
| 23:21 | ...ยึดติดอยู่กับความเชื่อทางศาสนา |
| อย่างใดอย่างหนึ่ง... | |
| 23:26 | ...ฉะนั้นจึงเป็นเพียงความสงสาร |
| ความเห็นใจ แต่ไม่ใช่ความเมตากรุณา | |
| 23:31 | D:ถึงตรงนี้เรามีสองอย่าง |
| ซึ่งไม่ขึ้นต่อกัน... | |
| 23:34 | ...แม้มันจะสัมพันธ์กัน |
| คือมีสมองและมีจิต | |
| 23:38 | แล้วก็มีปัญญาและความเมตตากรุณา... |
| 23:40 | ...ซึ่งเราบอกว่า |
| มาจากแหล่งซึ่งพ้นไปจากสมอง | |
| 23:46 | ขณะนี้ผมอยากจะพิจารณา |
| เข้าสู่ปัญหา... | |
| 23:51 | ...ว่าสมองและจิต |
| ติดต่อสัมพันธ์กันได้อย่างไร | |
| 23:59 | K:การติดต่อสัมพันธ์ |
| ระหว่างสมองกับจิตจะเกิดขึ้น... | |
| 24:03 | ...ก็ต่อเมื่อสมองเงียบลงเท่านั้น |
| 24:05 | D:ครับนี่คือเงื่อนไข |
| ที่จะเกิดการติดต่อกัน... | |
| 24:07 | ...นั่นคือสภาวะที่ต้องเกิดขึ้น |
| 24:10 | สมองจะต้องเงียบลงอย่างยิ่ง |
| 24:13 | K:คุณครับแต่ไม่ใช่เงียบ |
| เพราะฝึกฝนให้เงียบ | |
| 24:19 | ไม่ใช่ความเงียบที่เกิดขึ้น |
| จากความอยาก จงใจทำ... | |
| 24:23 | ...หรือทำสมาธิเพื่อให้เงียบ |
| 24:28 | แต่เป็นความเงียบ |
| ที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ... | |
| 24:32 | ...เมื่อเข้าใจอิทธิพล |
| ที่กำหนดเราอยู่ | |
| 24:33 | D:เราจะเห็นว่าเมื่อสมองเงียบลง... |
| 24:38 | ...เราแทบจะพูดได้ว่า |
| มันสามารถฟังสิ่งต่างๆ ได้ลุ่มลึกขึ้น | |
| 24:41 | K:ลึกกว่า ใช่แล้ว เมื่อมันเงียบ |
| มันก็สัมผัสกับจิตได้ | |
| 24:42 | |
| 24:47 | สัมพันธ์กับจิต |
| จากนั้นจิตก็ทำงานผ่านสมองได้ | |
| 24:54 | D:ผมคิดว่ามันจะช่วยให้เข้าใจ |
| เกี่ยวกับสมองได้ดีขึ้น... | |
| 24:59 | ...ถ้าเราเห็นว่าสมองมีการเคลื่อนไหว |
| อะไรบ้างที่พ้นไปจากความคิด | |
| 25:00 | ยกตัวอย่างเราอาจจะถามว่า... |
| 25:04 | ...ความรู้สึกตัวเป็นหน้าที่ส่วนหนึ่ง |
| ของสมองหรือเปล่า | |
| 25:06 | K:ตราบเท่าที่ในความรู้สึกตัวนั้น |
| ไร้การเลือก... | |
| 25:11 | |
| 25:21 | ...มักจะเป็น ผมรู้สึกตัว |
| และในความรู้สึกตัวนั้นผมเลือก | |
| 25:26 | D:ผมคิดว่าตรงนี้ |
| จะทำให้เกิดความยุ่งยาก | |
| 25:30 | การเลือกผิดตรงไหน |
| 25:32 | K:เพราะมีการเลือกหมายถึงมีความสับสน |
| 25:34 | D:แค่จากคำอธิบายยังไม่เห็นชัดพอ... |
| 25:37 | K:แน่ละที่คุณต้องเลือก |
| ระหว่างของสองอย่าง | |
| 25:39 | D:ผมสามารถที่จะเลือก |
| ว่าจะซื้อสิ่งนี้หรือสิ่งนั้น | |
| 25:43 | K:ผมสามารถเลือก |
| ระหว่างโต๊ะตัวนี้กับตัวนั้น | |
| 25:44 | D:เมื่อผมชื้อโต๊ะตัวนั้น |
| ผมเลือกสีโต๊ะ | |
| 25:46 | K:เลือกเพราะเป็นโต๊ะที่ดีกว่า |
| 25:49 | D:ตรงนี้เห็นได้ชัด |
| ว่าไม่เกิดความสับสน | |
| 25:51 | |
| 25:53 | ถ้าผมเลือกสีที่ต้องการ |
| ก็ไม่เห็นว่ามีอะไรที่สับสน | |
| 25:55 | K:ในแง่นั้นไม่มีอะไรผิดปกติ |
| ไม่มีความสับสน | |
| 25:58 | D:แต่การเลือกในแง่ที่เกี่ยวข้อง |
| กับจิตสำนึกหรือตัวตน... | |
| 26:01 | ...สำหรับผม ดูเหมือนความสับสน |
| จะเกิดขึ้นตรงนี้ | |
| 26:04 | K:เรากำลังพูดเกี่ยวกับตัวตน |
| เท่านั้นแหละ | |
| 26:06 | D:เรามีแนวโน้มที่จะถูกนำพาไปโดยภาษา |
| 26:08 | K:เรากำลังพูดถึงตัวตนที่เลือก |
| 26:11 | D:จริงๆ แล้วก็คือเลือกที่จะมีจะเป็น |
| K:ครับใช่ | |
| 26:14 | เลือกอยากมีอยากเป็น |
| และที่ใดมีความสับสนก็จะมีการเลือก | |
| 26:15 | |
| 26:19 | D:คุณกำลังบอกว่าจากความสับสน... |
| 26:22 | ...จิตที่เป็นตัวตนจะเลือก |
| เพื่อจะมีจะเป็นอะไรสักอย่างใช่ไหม | |
| 26:25 | ในเมื่อสับสน มันจึงพยายาม |
| ที่จะเป็นอะไรสักอย่างที่ดีกว่า | |
| 26:31 | K:การเลือกหมายถึงมีคู่ตรงข้าม |
| D:แต่ตอนนี้ดูเหมือน... | |
| 26:36 | ...ที่เข้าใจครั้งแรก |
| คุณนำคู่ตรงข้ามอื่นเข้ามาพูดถึง... | |
| 26:38 | |
| 26:40 | ...ซึ่งคือจิตและสมอง |
| K:ไม่ใช่ครับ นั่นไม่ใช่คู่ตรงข้าม | |
| 26:42 | D:ตรงนี้สำคัญที่ต้องเข้าใจให้ชัด |
| K:จิตและสมองไม่ใช่ทวิภาวะ | |
| 26:46 | D:แล้วแตกต่างกันอย่างไรล่ะครับ |
| 26:50 | K:ขอให้ดูตัวอย่างง่ายๆ ก็แล้วกัน |
| 26:55 | มนุษย์มีความรุนแรง |
| แต่ก็คิดออกไปถึงความไม่รุนแรง... | |
| 27:01 | ...ความรุนแรงและความไม่รุนแรง |
| ที่คิดออกไปคือคู่ตรงข้าม(ทวิภาวะ)... | |
| 27:06 | ...ภาวะที่ไม่มีจริง |
| ที่ตรงข้ามกับภาวะที่เป็นอยู่จริง | |
| 27:11 | D:คุณหมายถึง |
| มีภาวะตรงกันข้าม... | |
| 27:14 | ...ระหว่างภาวะเป็นจริง |
| กับสิ่งที่จิตคิดออกไปเท่านั้น | |
| 27:18 | K:เช่นอุดมคติและความจริง |
| 27:19 | D:อุดมคติไม่ใช่สิ่งเป็นจริง |
| แต่สิ่งที่เกิดอยู่เป็นของจริง | |
| 27:23 | K:นั่นแหละครับ |
| อุดมคติไม่ใช่สิ่งที่เป็นอยู่จริง | |
| 27:31 | D:นั่นแหละครับไม่ใช่ภาวะจริง |
| 27:33 | แล้วคุณบอกว่าการแบ่งแยก |
| ระหว่างสองอย่างนั้นเรียกว่าทวิภาวะ | |
| 27:35 | ทำไมคุณจึงเรียกชื่อนั้น |
| K:เพราะมันแยกออกจากกัน | |
| 27:37 | D:อย่างน้อยก็ดูเหมือน |
| แยกออกจากกันนั่นแหละ | |
| 27:42 | K:แยกจากกัน แล้วเราก็ดิ้นรนต่อสู้ |
| อยู่ในความแบ่งแยก... | |
| 27:44 | ...เช่น อุดมการณ์ของพวกเผด็จการ |
| คอมมิวนิสต์... | |
| 27:46 | ...และอุดมการณ์ประชาธิปไตย... |
| 27:49 | ...ต่างก็เป็นผลของความคิด |
| ซึ่งจำกัดคับแคบ... | |
| 27:53 | ...และการแบ่งแยกนี้ |
| สร้างความสับสนวุ่นวายขึ้นในโลก | |
| 27:55 | D:ฉะนั้นตรงนี้เอง |
| ที่นำเอาการแบ่งแยกเข้ามา... | |
| 28:00 | ...แต่ผมคิดว่า |
| เราพูดถึงการแบ่งแยก... | |
| 28:02 | ...สิ่งที่ไม่อาจแบ่งแยกได้ |
| 28:05 | เรากำลังแบ่งแยกสภาวะจิต |
| K:ใช่แล้ว | |
| 28:09 | ความรุนแรงไม่อาจแบ่งแยก |
| ให้ไปเป็นความไม่รุนแรง | |
| 28:14 | D:ครับ สภาวะจิตไม่สามารถ |
| แบ่งแยกออกเป็น... | |
| 28:18 | ...ความรุนแรงและความไม่รุนแรง |
| K:มันเป็นอย่างที่เป็นอยู่ | |
| 28:20 | D:มันคือสภาวะที่เป็นอยู่จริง |
| ถ้ามันเป็นความรุนแรง... | |
| 28:22 | ...ก็ไม่อาจแบ่งแยกออกเป็น |
| ส่วนที่รุนแรงและส่วนที่ไม่รุนแรง | |
| 28:24 | K:ถูกต้อง การอธิบายเช่นนั้นดีมาก |
| 28:27 | ฉะนั้นเราจะอยู่กับ |
| "สิ่งที่เป็นอยู่จริง"... | |
| 28:28 | ..ไม่ใช่คิดออกไปเพื่อให้เป็น |
| "สิ่งที่ควรจะเป็น"... | |
| 28:33 | ...หรือ "สิ่งที่จะต้องเป็น" |
| หรือสร้างอุดมการณ์... | |
| 28:36 | ...หรืออะไรอื่นๆ ขึ้นมาได้ไหม |
| 28:39 | D:ใช่ครับ เราย้อนกลับไปประเด็น |
| จิตและสมองตอนนี้เลยได้ไหม | |
| 28:41 | เราบอกว่ามีจิตและสมอง |
| แต่ไม่ใช่เป็นการแบ่งแยก | |
| 28:44 | K:ไม่ใช่เลยครับ |
| นั่นไม่ใช่การแบ่งแยก | |
| 28:48 | D:มันติดต่อสัมพันธ์กันใช่ไหม |
| 28:51 | K:มีการติดต่อกัน |
| ระหว่างจิตและสมอง... | |
| 28:55 | ...เมื่อสมองเงียบและว่างลง |
| 28:58 | D:ถึงแม้จิตและสมองมีการติดต่อกัน... |
| 29:00 | ...และแม้ไม่มีการแบ่งแยกเลย... |
| 29:07 | ...จิตก็ยังคงมีอิสระ... |
| 29:10 | ...จิตมีอิสระในลักษณะหนึ่ง |
| จากสิ่งที่เป็นอิทธิพลกำหนดสมอง | |
| 29:13 | K:ตรงนี้ต้องระวังครับ |
| ระวังดีๆ ลองดูก่อน | |
| 29:18 | สมมติสมองของผมถูกกำหนด |
| หรือถูกโปรแกรมให้เป็นฮินดู... | |
| 29:25 | ...และผมก็ประพฤติปฏิบัติ |
| กระทำไปตามแนวความคิด... | |
| 29:26 | ...ที่ผมถูกโปรแกรมมาให้เป็นฮินดู |
| 29:34 | แต่เห็นได้ชัดๆ ว่าจิตไม่มีอะไร |
| สัมพันธ์กับอิทธิพลกำหนด... | |
| 29:37 | ...หรือโปรแกรมเลย |
| 29:42 | D:คุณใช้คำว่าจิตหมายถึง |
| ไม่ใช่จิตที่เป็นของฉัน | |
| 29:46 | K:มันคือจิต จิตไม่ใช่ของฉัน |
| D:จิตที่เป็นสากลหรือทั่วไป | |
| 29:47 | |
| 29:49 | K:ครับ สมองก็ไม่ใช่ |
| สมองของผมด้วยเช่นกัน | |
| 29:51 | |
| 29:54 | D:แต่มีสมองเฉพาะเป็นสมองนี้ |
| หรือสมองนั้น | |
| 29:56 | คุณจะพูดว่ามีจิตจำเพาะไหมครับ |
| 29:59 | K:ไม่มีครับ |
| 30:00 | D:นั่นแหละครับ ความแตกต่าง |
| ที่สำคัญระหว่างจิตและสมอง | |
| 30:02 | จริงๆ แล้วคุณหมายถึง |
| จิตเป็นสากล | |
| 30:04 | K:จิตเป็นสากล |
| หากคุณจะใช้คำที่น่าเกลียดนั้นได้ | |
| 30:07 | D:จิตไร้ขอบเขตจำกัด |
| และไม่แบ่งแยก | |
| 30:11 | K:จิตไร้มลทิน |
| ไม่แปดเปื้อนด้วยความคิด | |
| 30:17 | D:ผมคิดว่าสำหรับคนส่วนใหญ่ |
| คงยากที่จะเข้าใจ... | |
| 30:21 | ...เขาจะสงสัยว่า |
| เราจะรู้เกี่ยวกับจิตนี้ได้อย่างไร | |
| 30:23 | ความรู้สึกแรกคือ |
| ฉันรู้เกี่ยวกับจิตของฉันเท่านั้น | |
| 30:27 | K:คุณเรียกมันว่าจิตของคุณไม่ได้เลย |
| 30:28 | คุณมีได้แค่สมองที่ถูกกำหนดของคุณ |
| 30:35 | คุณไม่อาจบอกว่า |
| "มันเป็นจิตของฉัน" | |
| 30:37 | D:แต่อะไรก็ตามที่กำลังดำเนินอยู่ |
| ภายในใจ ผมรู้สึกว่าเป็นของผม... | |
| 30:40 | ...และมันก็ต่างกันมากกับสิ่งที่ |
| กำลังดำเนินอยู่ภายในใจของคนอื่น | |
| 30:45 | K:ไม่ใช่เลย ผมตั้งคำถามว่า |
| มีความแตกต่างกันหรือ | |
| 30:47 | D:อย่างน้อยที่สุดก็ดูเหมือนต่างกัน |
| K:ครับ | |
| 30:49 | แต่ผมตั้งคำถามว่า |
| ในฐานะที่เป็นมนุษย์... | |
| 30:51 | ...สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นภายในใจผม... |
| 30:53 | ...และภายในใจคุณที่เป็นมนุษย์ |
| อีกคนแตกต่างกันหรือ... | |
| 30:56 | ...ในเมื่อเราต่างก็ต้องผ่านพบ |
| ปัญหาสารพัด... | |
| 31:00 | ...ทั้งความทุกข์ยาก |
| ความกลัว ความวิตกกังวล... | |
| 31:03 | ...ความอ้างว้างและอีกมากมาย |
| 31:05 | เราต่างก็มีคำสอนที่เราศรัทรา |
| มีความเชื่อ... | |
| 31:08 | ...ความงมงายมากมาย |
| และคนอื่นๆ ก็มีทุกคน | |
| 31:10 | D:เราอาจจะบอกว่ามันคล้ายคลึงกัน... |
| 31:12 | ...แต่ก็ดูเหมือนเราแต่ละคน |
| ยังแยกออกโดดๆ จากคนอื่นๆ | |
| 31:14 | |
| 31:16 | K:แยกโดยความคิด ความคิดของฉัน |
| ทำให้ฉันรู้สึกว่า แตกต่างจากคุณ... | |
| 31:20 | ...เพราะร่างกายของฉัน |
| ก็แตกต่างจากร่างกายของคุณ... | |
| 31:23 | ...ใบหน้าฉันแตกต่างจากใบหน้าคุณ... |
| 31:24 | ...เราจึงนำเอาความรู้สึกนึกคิด |
| ทำนองเดียวกันนี้... | |
| 31:30 | ...ขยายไปสู่พื้นที่ของจิตใจ |
| 31:34 | D:เราคุยกันแล้วในเรื่องนี้ |
| 31:38 | แต่ตอนนี้ถ้าเราบอกว่า |
| บางทีการแบ่งแยกเช่นนี้เป็นมายา | |
| 31:39 | K:ไม่ใช่บางทีครับ |
| มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ | |
| 31:44 | D:ใช่ครับเอาเป็นว่า |
| มันเป็นมายา | |
| 31:48 | แม้จะเห็นมันไม่ชัด |
| เมื่อมองมันตอนแรกๆ | |
| 31:51 | K:แน่นอนครับ |
| 31:56 | D:เราพูดได้ว่าจิต และในความจริง |
| แม้สมองก็มิได้แยกจากกัน... | |
| 31:58 | ...เพราะโดยพื้นฐานจริงๆ แล้ว |
| เราไม่เพียงคล้ายคลึงกันเท่านั้น... | |
| 32:01 | ...แต่ทุกคนยังเชื่อมโยงกันใช่ไหม |
| 32:04 | และพ้นไปจากทั้งหมดนั้น คือจิต |
| ซึ่งไม่มีการแบ่งแยกเลย | |
| 32:07 | |
| 32:09 | K:จิตไม่ถูกกำหนด |
| 32:11 | D:จากที่พูดมาแทบจะบ่งบอกนัยว่า... |
| 32:13 | |
| 32:16 | ...หากคนคนหนึ่งรู้สึกว่าเขาเป็นชีวิต |
| ที่แยกออกไป ย่อมหมายถึง... | |
| 32:18 | ...เขาสัมผัสกับจิตน้อยเต็มที |
| K:ถูกต้องทีเดียว | |
| 32:20 | นั่นแหละที่เราพูดกัน |
| D:เขาไม่มีจิต | |
| 32:25 | K:นั่นแหละทำไมจึงเป็นเรื่องสำคัญ... |
| 32:28 | ...ที่ต้องเข้าใจอิทธิพลกำหนดของผม |
| ไม่ใช่ทำความเข้าใจจิต | |
| 32:32 | ดูว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่อิทธิพล |
| ที่กำหนดผมอยู่จะสลายลงไป... | |
| 32:36 | ...นั่นคือปัญหาที่แท้จริง |
| 32:39 | D:ผมคิดว่าผมยังค้างอยู่ที่เรื่องจิต |
| เราจะไม่เรียกมันว่าจิต... | |
| 32:42 | |
| 32:47 | ...แต่มนุษย์ก็ยังพิจารณา |
| หาความหมายอยู่เสมอ | |
| 32:49 | |
| 32:52 | ผมคิดว่าเรายังต้องเข้าใจ |
| ความหมายของสิ่งที่พูดไปแล้ว | |
| 32:57 | เรามีจิตอันเป็นสากล... |
| 32:59 | ...คุณบอกว่า |
| มันอยู่ในที่ว่างอะไรสักอย่าง... | |
| 33:02 | ...หรือว่าตัวมันเองคือความว่าง |
| 33:04 | K:จิตไม่ได้อยู่ในตัวผม |
| หรือในสมองของผม | |
| 33:05 | D:แต่มันมีที่ว่าง |
| 33:07 | K:มันเป็นอย่างนั้น มันอาศัยอยู่ใน |
| ความว่างและในความเงียบ | |
| 33:11 | D:มันอาศัยอยู่ในความว่าง |
| และความเงียบ... | |
| 33:15 | ...แต่มันเป็นความว่างของจิต |
| 33:17 | มันไม่ใช่ที่ว่างแบบนี้ |
| 33:21 | K:นั่นแหละเราจึงบอกว่า |
| ไม่ใช่ว่างที่สร้างขึ้นโดยความคิด | |
| 33:28 | D:ทีนี้เป็นไปได้ไหมครับ |
| ที่จะเห็น รับรู้ความว่างนี้... | |
| 33:31 | ...ที่จะมีความสัมพันธ์กับความว่างนี้ |
| เมื่อจิตเงียบลง | |
| 33:34 | K:ไม่ใช่เห็นหรือรับรู้ |
| ลองพิจารณากันก่อน | |
| 33:36 | D:เมื่อสมอง... |
| K:ลองดูก่อนนะ | |
| 33:41 | คุณถามคำถามว่า |
| สมองจะสัมผัสรับรู้จิตได้ไหม | |
| 33:43 | |
| 33:48 | D:หรืออย่างน้อยที่สุดก็รู้สึก |
| ตระหนักรู้ รู้สึกตัวต่อจิต | |
| 33:54 | K:ได้ครับ เราบอกว่า |
| สมองสัมผัสรู้จิตได้โดยสมาธิ | |
| 33:59 | คุณอาจจะไม่ชอบใช้คำนั้น |
| D:ไม่เป็นไรครับ | |
| 34:03 | K:ผมคิดว่าเป็นไปได้ |
| ที่จะนำมาซึ่ง... | |
| 34:10 | ...คุณครับตรงนี้แหละเป็นความยุ่งยาก |
| 34:13 | เมื่อเราใช้คำว่าสมาธิ |
| โดยทั่วๆ ไปมักจะเข้าใจกันว่า... | |
| 34:17 | ...มีผู้ทำสมาธิกำลังทำสมาธิอยู่ |
| 34:21 | แท้ที่จริงสมาธิเป็นกระบวนการ |
| ที่ไม่มีผู้รู้ตัวว่าทำสมาธิอยู่... | |
| 34:25 | ...สมาธิไม่ใช่กระบวนการ |
| ที่ตั้งใจทำให้เกิดขึ้นได้ | |
| 34:27 | D:ถ้าหากว่าสมาธิ |
| เป็นกระบวนการที่ไม่มีผู้รู้ตัว... | |
| 34:30 | ...แล้วคุณจะบอกได้อย่างไร |
| ว่าสมาธิเกิดขึ้น | |
| 34:32 | K:มันเกิดขึ้น |
| เมื่อสมองสงบเงียบลงเอง | |
| 34:37 | D:การตั้งใจ จงใจ คุณหมายถึง |
| การเคลื่อนไหวทั้งหมดของความคิด | |
| 34:41 | K:เป็นการเคลื่อนไหวของความคิด |
| 34:44 | D:เช่นความรู้สึก ความอยาก |
| เจตนามุ่งมาดทั้งหมดนั้น | |
| 34:45 | K:ใช่ |
| 34:47 | D:แต่ก็ยังมีความรู้สึกตัว |
| อีกประเภทหนึ่งไม่ใช่หรือ | |
| 34:48 | K:อ๋อใช่ มันขึ้นกับว่า |
| สิ่งที่คุณเรียกว่า... | |
| 34:49 | ...ความรู้สึกตัวนั้นคืออะไร |
| 34:52 | D:ครับ |
| K:ความรู้สึกตัวต่ออะไร | |
| 34:55 | D:เป็นไปได้ว่า ความรู้สึกตัว |
| ต่อสิ่งที่ลึกกว่า ผมไม่ทราบครับ | |
| 35:06 | K:คุณเห็นไหมครับ |
| พอคุณใช้คำว่าลึกกว่า... | |
| 35:09 | ...มันก็กลายเป็นการเทียบวัด... |
| 35:13 | ...ไม่ครับ ผมจะไม่ใช้คำนั้น |
| 35:16 | D:งั้นเราไม่ใช้คำนั้น เอาเป็นว่า |
| มีความไม่รู้สึกตัวอยู่บางชนิด... | |
| 35:20 | ...เป็นความไม่ตั้งใจ |
| ไม่สำนึกรู้ชนิดหนึ่ง... | |
| 35:22 | ...ซึ่งเราไม่รู้สึกตัวเลยจริงๆ |
| 35:25 | คนคนหนึ่งอาจจะไม่รู้สึกตัว |
| ต่อปัญหาบางอย่างของเขา... | |
| 35:28 | ...เช่น ความขัดแย้ง |
| 35:30 | K:ลองพิจารณาตรงนี้ |
| ลองเข้าไปในเรื่องนี้อีกสักหน่อย | |
| 35:35 | หากผมตั้งใจ ผมรู้ตัวว่าผมทำอะไร |
| มันเป็นการเคลื่อนไหวของความคิด | |
| 35:41 | D:ครับ |
| K:ถูกไหม | |
| 35:44 | D:ใช่ มันคือความคิด |
| ที่สะท้อนตัวมันออกมา | |
| 35:47 | K:ครับ มันเป็นกิจของความคิด |
| ทีนี้หากผมตั้งใจทำสมาธิ ฝึกสมาธิ... | |
| 35:49 | |
| 35:55 | ...ทำอะไรทำนองนั้นแหละ |
| ที่ผมเรียกว่าไร้สาระ... | |
| 35:59 | ...เพราะคุณทำให้สมองเพียงทำตาม |
| แบบแผนชุดใหม่เท่านั้น | |
| 36:03 | D:มันยิ่งเป็นความต้องการจะมีจะเป็น |
| 36:05 | K:ต้องการจะมีจะเป็นยิ่งขึ้นใช่แล้ว |
| 36:08 | D:คุณพยายามที่จะให้มีให้เป็น |
| ในสิ่งที่ดีกว่าเดิม | |
| 36:11 | K:แต่ในความพยายามเพื่อให้เป็น- |
| จะไม่เกิดความเข้าใจแจ้ง | |
| 36:12 | คุณพยายามไม่ได้ |
| 36:16 | คุณไม่อาจได้รับ |
| แสงสว่างแห่งปัญญา... | |
| 36:20 | ...(ถ้าผมใช้คำนี้ได้) โดยการบอกว่า |
| ผมจะเป็นคุรุไม่เอาไหนคนหนึ่ง | |
| 36:23 | D:แต่ขณะนี้ดูเหมือนยากมาก |
| ที่จะสื่อให้เข้าใจ... | |
| 36:26 | ...ถึงอะไรบางอย่าง |
| ที่ไม่สำนึกรู้นะครับ | |
| 36:30 | K:นั่นแหละครับ นั่นเป็นเรื่องยาก |
| 36:31 | D:มันไม่ใช่ทำให้สลบ |
| หรือหากคนคนหนึ่งหมดสติ... | |
| 36:35 | ...เขาสลบไป |
| แต่คุณไม่ได้หมายถึงสภาพนั้น | |
| 36:37 | K:ไม่ใช่แน่ๆ |
| D:ไม่ใช่วางยาให้สลบ... | |
| 36:39 | K:ไม่ใช่อย่างนั้น |
| เอาเป็นว่าสมาธิที่จงใจทำ... | |
| 36:46 | ...การเคลื่อนไหวใดๆ เพื่อ |
| ตั้งใจจะควบคุมความคิด... | |
| 36:49 | |
| 36:55 | ...เพื่อปลดปล่อยตนเอง |
| จากอิทธิพลกำหนด-ไม่ใช่อิสรภาพ | |
| 37:01 | D:ผมคิดว่าตรงนี้ชัดเจนแล้ว |
| แต่ไม่ชัดว่าจะสื่ออย่างไร... | |
| 37:02 | |
| 37:07 | ...เพื่อให้เข้าใจสภาวะอื่น |
| K:เดี๋ยวก่อนครับ | |
| 37:11 | คุณต้องการจะบอกผมว่า |
| มีอะไรที่เหนือพ้นไปจากความคิด | |
| 37:16 | |
| 37:20 | D:หรือมีอะไรเมื่อความคิดเงียบสงบลง |
| 37:24 | K:ใช่ เมื่อความคิดเงียบลง |
| คุณจะใช้คำไหนดีล่ะ | |
| 37:27 | D:ผมขอเสนอคำว่า "รู้สึกตัว" |
| หรือคำว่า ใส่ใจ ได้ไหมครับ | |
| 37:30 | |
| 37:32 | K:สำหรับผม คำว่า ใส่ใจ ดีกว่า |
| D:ได้ครับ | |
| 37:39 | K:เราพูดได้ไหมว่า ในความใส่ใจ |
| ไม่มีศูนย์กลางที่เป็น "ฉัน" | |
| 37:41 | |
| 37:46 | D:นั่นเป็นความใส่ใจ |
| ชนิดที่คุณกำลังพูดถึง | |
| 37:49 | ยังมีความใส่ใจชนิดที่เป็น |
| ความใส่ใจธรรมดาทั่วๆ ไป... | |
| 37:51 | ...ที่เราให้ความใส่ใจ |
| เพราะเป็นสิ่งที่เราสนใจ | |
| 37:54 | K:ความใส่ใจไม่ใช่ |
| การเจาะจงเพ่งลงไป | |
| 38:00 | D:ครับนั่นเป็นการเพ่งจดจ่อลงไป... |
| 38:03 | ...แต่เรากำลังพูดถึง |
| ความใส่ใจชนิดที่ "ฉัน" ไม่ปรากฏ... | |
| 38:05 | ...เป็นความใส่ใจที่ไม่ใช่ |
| การเคลื่อนไหวของอิทธิพลกำหนด | |
| 38:07 | K:ไม่ใช่การเคลื่อนไหว |
| หรือกิจของความคิด | |
| 38:09 | D:ครับ |
| 38:11 | K:ในความใส่ใจความคิดไม่มีบทบาท |
| 38:16 | D:เราอธิบายต่อไปอีกได้ไหมว่า |
| ความใส่ใจคุณหมายถึงอะไรอีก | |
| 38:22 | ความหมายตามรากศัพท์ |
| จะช่วยอธิบายได้ไหม | |
| 38:24 | รากศัพท์อธิบายคำนี้ว่า ยืดขยาย |
| จิตออกไป-จะช่วยให้เข้าใจขึ้นไหม | |
| 38:27 | |
| 38:31 | K:ไม่ช่วยเลย ถ้าเราบอกว่า |
| การตั้งจิตเฉพาะเจาะจงลงไป... | |
| 38:37 | ...ไม่ใช่ความใส่ใจล่ะครับ |
| 38:42 | ความพยายามไม่ใช่ความใส่ใจ |
| 38:46 | เมื่อผมพยายามใส่ใจ |
| นั่นก็ไม่ใช่ความใส่ใจ | |
| 38:52 | ความใส่ใจเกิดขึ้นได้ก็เมื่อ |
| "ฉัน" หรือตัวตนไม่มีอยู่ | |
| 38:59 | D:ครับ แต่พูดอย่างนั้น |
| จะทำให้เราวนเวียนอยู่กับที่... | |
| 39:02 | ...เพราะเราเริ่มต้น |
| จากความมีตัวตน | |
| 39:04 | เพราะจะมีคนที่บอกว่า |
| การทำสมาธิเป็นสิ่งจำเป็น... | |
| 39:08 | ...มันเริ่มต้นด้วยตัวตนที่บอกว่า |
| "ฉันมีอยู่ที่นี่" | |
| 39:11 | K:ไม่ใช่อย่างนั้น |
| ผมใช้คำอย่างระมัดระวังเต็มที่ | |
| 39:16 | สมาธิหมายถึงการหยั่งวัด |
| D:ครับ | |
| 39:17 | K:ตราบใดที่ยังมีการหยั่งวัด |
| ซึ่งหมายถึงความต้องการจะมีจะเป็น... | |
| 39:20 | ...สมาธิก็ไม่เกิดขึ้น |
| ขอพูดอย่างนั้นครับ | |
| 39:23 | D:เราถกกันได้ |
| ถึงสภาวะที่ไม่ใช่สมาธิ | |
| 39:26 | K:ถูกแล้ว โดยการปฏิเสธสิ่งที่ไม่ใช่ |
| สิ่งที่ใช่ปรากฏขึ้น | |
| 39:31 | D:เพราะถ้าเราบรรลุผล |
| ในการปฏิเสธการเคลื่อนไหวทั้งหมด... | |
| 39:34 | ...ที่ไม่ใช่สมาธิ |
| สมาธิจะปรากฏขึ้นที่นั่น | |
| 39:38 | K:ถูกแล้ว ใช่แล้วครับ |
| 39:40 | D:ปฏิเสธสิ่งที่ไม่ใช่สมาธิ |
| แต่เราคิดว่าคือสมาธิ | |
| 39:43 | K:ครับใช่แล้ว นั่นชัดเจนมาก |
| 39:46 | ตราบใดที่ยังมีการเทียบวัด |
| ซึ่งก็คือความอยากมีอยากเป็น... | |
| 39:50 | ...ซึ่งก็คือกระบวนการความคิด |
| สมาธิหรือภาวะเงียบมิอาจเกิดขึ้น | |
| 39:54 | D:ในความใส่ใจที่ไม่กำหนดทิศทาง |
| ไปในทิศทางใด... | |
| 39:59 | ...ความใส่ใจนี้ |
| เป็นเรื่องของจิตหรือเปล่า | |
| 40:05 | K:ความใส่ใจเป็นคุณสมบัติแห่งจิต |
| 40:09 | D:แล้วมันก็ติดต่อสัมพันธ์กับสมอง |
| ไม่ใช่หรือ | |
| 40:11 | K:ครับ เราพูดอย่างนั้น |
| 40:12 | ตราบใดที่สมองเงียบสงบ |
| สภาวะอื่นมีการสัมพันธ์ติดต่อกับสมอง | |
| 40:19 | D:นั่นคือความใส่ใจที่แท้จริงนี้... |
| 40:21 | ...มีการติดต่อสัมพันธ์กับสมอง |
| เมื่อสมองเงียบสงบ | |
| 40:23 | |
| 40:26 | K:เงียบสงบและว่างลง |
| D:ที่ว่างคืออะไรครับ | |
| 40:29 | K:อย่างที่เป็นอยู่นี้ |
| สมองไม่มีที่ว่าง... | |
| 40:32 | ...เพราะมันสนใจแต่ตัวมันเอง |
| 40:35 | ...มันถูกโปรแกรม มันเอาตัวมันเอง |
| เป็นศูนย์กลาง มันจึงจำกัดคับแคบ | |
| 40:38 | D:คุณพูดได้ไหมว่าสมองรวมทั้งจิต... |
| 40:42 | ...อยู่ในที่ว่างของจิต |
| แล้วสมองมีที่ว่างของมันไหม | |
| 40:47 | K:มีที่ว่างแต่จำกัด |
| D:ที่ว่างที่จำกัดหรือครับ | |
| 40:49 | K:แน่นอน เพราะความคิด |
| มีที่ว่างอันจำกัด | |
| 40:52 | D:แต่เมื่อความคิดหายไป |
| สมองก็มีที่ว่างของมัน... | |
| 40:55 | K:ใช่ ครับใช่ |
| 40:56 | สมองมีที่ว่าง |
| D:ที่ว่างไร้ขอบเขตจำกัดไหมครับ | |
| 41:00 | K:ไม่ใช่ เฉพาะจิตเท่านั้น |
| ที่มีที่ว่างอันไร้ขอบเขต... | |
| 41:01 | D:ที่ว่างไม่จำกัด |
| 41:09 | K:เมื่อมีปัญหา ผมหมกมุ่น |
| ครุ่นคิดเกี่ยวกับปัญหา... | |
| 41:12 | ...แล้วในทันใด |
| ผมก็บอกตัวเองขึ้นมาว่า... | |
| 41:14 | ..."ฉันจะไม่คิดถึงมันอีกแล้ว" |
| สมองของผมจึงสงบเงียบลง... | |
| 41:18 | ...จากนั้นจะมีที่ว่างปริมาณหนึ่ง |
| 41:19 | ในพื้นที่ว่างนั้นเองที่คุณแก้ปัญหา |
| 41:22 | D:แม้เมื่อสมองเงียบลง |
| เมื่อมันไม่ครุ่นคิดถึงปัญหา... | |
| 41:25 | ...ที่ว่างในสมองก็ยังจำกัด |
| แต่สมองเปิดออก... | |
| 41:28 | K:เปิดให้สภาวะอื่น |
| D:เปิดออกใส่ใจ | |
| 41:32 | พอจะพูดได้ไหมว่าด้วยความใส่ใจ |
| หรือในความใส่ใจ... | |
| 41:38 | ...จิตอยู่ในสภาวะที่ติดต่อกับสมอง |
| 41:41 | K:ครับ เมื่อสมอง |
| ไม่อยู่ในภาวะไม่ใส่ใจ | |
| 41:46 | D:แล้วอะไรเกิดขึ้นกับสมองบ้าง |
| 41:49 | K:อะไรเกิดขึ้นกับสมองน่ะหรือ |
| 41:50 | ซึ่งต้องกระทำการใช่ไหม... |
| 41:59 | ...เดี๋ยวก่อนเราต้องเข้าใจ |
| ให้ชัดเจนก่อน | |
| 42:02 | เราบอกว่าปัญญาเกิดขึ้นจาก |
| ความเมตตาการุณและความรัก | |
| 42:08 | |
| 42:11 | ปัญญานั้นปฏิบัติการ |
| เมื่อสมองเงียบลง | |
| 42:17 | D:มันปฏิบัติการ |
| โดยผ่านความใส่ใจใช่ไหม | |
| 42:21 | K:แน่นอน แน่นอน |
| 42:24 | D:ดูเหมือนความใส่ใจ |
| จะเป็นตัวสัมผัสติดต่อ | |
| 42:27 | K:และความใส่ใจทำให้เกิด |
| การติดต่อโดยธรรมชาติ | |
| 42:28 | และเราก็พูดกันด้วยว่า ความใส่ใจ |
| จะเกิดขึ้นเมื่อ "ฉัน" ไม่ปรากฏ | |
| 42:32 | D:คุณบอกว่า ความรัก |
| และความเมตตาการุณ เป็นพื้นภูมิ... | |
| 42:36 | |
| 42:40 | ...และจากพื้นภูมินี้เมื่อมีความใส่ใจ |
| ปัญญาจะอุบัติขึ้น | |
| 42:45 | K:ใช่ ปัญญาเกิดขึ้นจากความใส่ใจ |
| และทำงานผ่านสมอง | |
| 42:51 | D:ดังนั้นมีสองคำถาม |
| ที่เกี่ยวกับปัญญานี้ | |
| 42:52 | ...คำถามหนึ่งอะไรคือลักษณะ |
| หรือธรรมชาติของปัญญา... | |
| 42:54 | ...คำถามที่สอง |
| ปัญญานี้ทำอะไรต่อสมอง | |
| 42:59 | K:ครับ เรามาพิจารณากันนะครับ... |
| 43:04 | ...เราต้องเข้าหาคำถาม |
| ในเชิงปฏิเสธสิ่งที่ไม่ใช่ | |
| 43:07 | ความรักไม่ใช่ความอิจฉา |
| และอื่นๆ ทั้งหมดทำนองนั้น | |
| 43:10 | ความรักไม่ใช่เรื่องส่วนตัว |
| แต่เราอาจทำให้มันเป็นเรื่องส่วนตัวไป | |
| 43:14 | |
| 43:15 | D:ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่ความรัก |
| ที่คุณกำลังพูดถึง | |
| 43:20 | K:ความรักไม่ใช่ ความรัก |
| ประเทศของฉัน ประเทศของคุณ... | |
| 43:22 | ...หรือรักพระเจ้าของฉัน |
| ไม่ใช่อย่างนั้น | |
| 43:24 | D:ถ้าความรักมาจากจิต |
| ที่เป็นสากลจักรวาล... | |
| 43:26 | K:นั่นแหละผมถึงได้บอกว่า... |
| 43:30 | ...ความรักเป็นสิ่งที่ไม่มี |
| ความสัมพันธ์อันใดเลยกับความคิด | |
| 43:39 | D:และความรักมิได้เริ่มขึ้นในสมอง |
| จำเพาะที่เป็นของบุคคลใด... | |
| 43:41 | ...มิได้มีแหล่งเกิด |
| อยู่ในสมองจำเพาะใดๆ | |
| 43:43 | K:ครับ ความรักไม่ใช่เป็น |
| ความรักของผม | |
| 43:45 | D:ครับ |
| 43:47 | K:เมื่อมีความรักอย่างนั้น... |
| 43:51 | ...ความเมตตากรุณา |
| และปัญญาก็อุบัติขึ้น | |
| 43:56 | D:ทีนี้ปัญญานี้ |
| ลักษณะธรรมชาติของปัญญานี้... | |
| 44:00 | ...ปัญญานี้มีความสามารถที่จะ |
| ทำความเข้าใจได้อย่างลึกซึ้ง... | |
| 44:04 | ...หากผมใช้คำๆ นี้ได้ |
| แต่ผมไม่คิดว่า... | |
| 44:09 | K:จะใช้คำว่าเข้าใจได้ |
| เราลองมาพิจารณาดู | |
| 44:12 | D:ปัญญานี้มันทำอะไรบ้าง |
| มันหยั่งรู้ไหมครับ | |
| 44:16 | K:มันกระทำจากการหยั่งรู้ |
| D:หยั่งรู้อะไรครับ | |
| 44:23 | |
| 44:28 | K:ขอให้เราพูดคุยกัน |
| เกี่ยวกับการหยั่งรู้ | |
| 44:32 | การหยั่งรู้จะเป็นไปได้ |
| ก็ต่อเมื่อไม่มีความคิดเจือปนอยู่ | |
| 44:38 | D:เมื่อความคิดไม่อะไรนะครับ |
| K:เจือปนหรือสอดแทรก... | |
| 44:44 | ...เมื่อไม่มีการเคลื่อนไหว |
| ของความคิดสอดแทรกเข้ามา... | |
| 44:47 | ...ก็จะมีการหยั่งรู้... |
| 44:50 | ...ซึ่งคือการเห็นแจ้ง |
| เข้าไปในปัญหา... | |
| 44:56 | ...หรือในความยุ่งยากซับซ้อน |
| ของมนุษย์ | |
| 45:02 | D:การหยั่งรู้นี้ |
| มีต้นกำเนิดในจิตหรือครับ | |
| 45:08 | |
| 45:12 | K:การหยั่งรู้ก่อกำเนิดขึ้น |
| ในจิตหรือเปล่า | |
| 45:19 | เราลองมาดูกัน-ใช่ครับ |
| เมื่อสมองเงียบลง | |
| 45:21 | D:แต่เราใช้คำว่า |
| หยั่งรู้และปัญญา... | |
| 45:27 | ...ทั้งสองคำนี้สัมพันธ์กัน |
| หรือแตกต่างกันอย่างไรครับ | |
| 45:29 | K:ระหว่างการหยั่งรู้ |
| และปัญญาหรือครับ | |
| 45:32 | D:ใช่ |
| K:ไม่แตกต่างกันเลย | |
| 45:33 | D:นั่นหมายถึง |
| ปัญญาคือการหยั่งเห็น | |
| 45:36 | K:ครับ ใช่แล้ว |
| 45:38 | D:ปัญญาจะหยั่งรู้ |
| ถึง สิ่งที่เป็นอยู่จริง ใช่ไหมครับ | |
| 45:40 | และโดยความใส่ใจ |
| ทำให้มีการติดต่อกัน | |
| 45:45 | K:คุณครับ ลองพิจารณา |
| ปัญหาสักเรื่องหนึ่ง... | |
| 45:46 | ...อาจจะทำให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น |
| D:ได้ครับ | |
| 45:57 | K:เช่น ปัญหาเรื่องความทุกข์ |
| 46:03 | มนุษย์เป็นทุกข์ทรมาน |
| มามิรู้จักจบสิ้นจากสงคราม... | |
| 46:06 | ...จากโรคภัยไข้เจ็บทุกชนิด |
| โรคภัยทางกาย... | |
| 46:12 | ...อีกทั้งความทุกข์ที่เกิดจาก |
| การมีความสัมพันธ์ที่ไม่ถูกต้องต่อกัน | |
| 46:17 | ความทุกข์ที่มนุษย์ได้ทุกข์มา |
| มากมายมหาศาล จะจบสิ้นลงได้ไหม | |
| 46:21 | D:ครับ ผมคิดว่า การจบสิ้น |
| ของความทุกข์เป็นเรื่องยาก... | |
| 46:26 | ...เพราะมันอยู่ในโปรแกรม |
| ที่มากำหนด | |
| 46:29 | เราถูกกำหนด |
| ด้วยความทุกข์ทั้งหมดของมนุษย์ | |
| 46:31 | K:ใช่ ถูกกำหนดด้วยทั้งหมดนั้น |
| 46:34 | D:และมันฝังอยู่ลึกมาก |
| ทั้งทางกายภาพและทางเคมี... | |
| 46:36 | K:เราตกอยู่ภายใต้อิทธิพลกำหนด |
| มาเป็นเวลานานหลายศตวรรษแล้ว | |
| 46:38 | |
| 46:41 | D:ดังนั้นมันจึงฝังอยู่ลึกมาก |
| มันเป็นอย่างนั้น | |
| 46:43 | K:ลึกมาก มากจริงๆ |
| ความทุกข์นั้นจะจบสิ้นลงได้ไหม | |
| 46:48 | D:มันไม่สามารถจบลงได้ |
| โดยการกระทำของสมอง | |
| 46:51 | K:ความคิดก็ทำไม่ได้ |
| 46:53 | D:เพราะสมองถูกจับขัง |
| อยู่ในความทุกข์... | |
| 46:54 | ...มันไม่อาจที่จะกระทำการใดๆ |
| เพื่อให้ความทุกข์ของมันจบสิ้น | |
| 46:55 | K:แน่นอนสมองทำไม่ได้ |
| 46:58 | และนั่นคือเหตุที่ความคิด |
| ทำให้ความทุกข์สิ้นไปไม่ได้ | |
| 47:02 | เพราะความคิดสร้างมันขึ้นมา |
| 47:04 | D:ใช่ความคิดก่อกุความทุกข์ขึ้น... |
| 47:06 | ...จะอย่างไรก็ตาม |
| มันไม่อาจจะเข้าใจตัวมันเอง | |
| 47:07 | K:ครับ ความคิดก่อให้เกิดสงคราม |
| ความยากเข็ญ ความสับสน... | |
| 47:13 | ...และความคิดได้กลายเป็น |
| ปัจจัยที่สำคัญ... | |
| 47:16 | ...ในเรื่องความสัมพันธ์ |
| ระหว่างมนุษย์ | |
| 47:18 | D:ผมคิดว่าคนอื่นๆ อาจเห็นด้วย |
| แต่ก็ยังคงคิดว่า... | |
| 47:22 | ...ถึงแม้ความคิด |
| ทำให้เกิดสิ่งที่เลวร้าย... | |
| 47:23 | ...แต่มันก็ทำให้เกิดสิ่งดีๆ ได้ด้วย |
| 47:26 | K:ไม่ใช่ครับ ความคิดไม่สามารถ |
| ทำดีหรือเลว ความคิดเป็นสิ่งจำกัด | |
| 47:31 | D:ความคิดไม่อาจทำความเข้าใจความทุกข์ |
| 47:33 | ความคิดอยู่ในอิทธิพลกำหนดของสมอง |
| ทั้งทางกายภาพและทางเคมี... | |
| 47:37 | ...ความคิดไม่มีทางจะรู้ |
| แม้แต่ตัวมันว่าคืออะไร | |
| 47:44 | K:ผมหมายถึง ผมสูญเสียบุตรชาย |
| และผม... | |
| 47:47 | D:ครับ แต่ผมหมายถึง โดยการคิด |
| ผมไม่รู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นภายในผม | |
| 47:48 | ผมไม่สามารถเปลี่ยนแปลง |
| ความทุกข์ที่อยู่ภายใน... | |
| 47:51 | ...เพราะการคิดจะไม่แสดงให้เห็น |
| ว่ามันคืออะไร | |
| 47:54 | ทีนี้คุณกำลังพูดถึงปัญญา |
| 47:56 | K:แต่ปัญหาที่เรากำลังถามอยู่จริงๆ |
| ก็คือ ความทุกข์จะยุติลงได้ | |
| 47:59 | D:และมันก็ชัดเจนว่าการคิด |
| ทำให้ความทุกข์สิ้นไปได้ไหม | |
| 48:02 | K:ความคิดทำไม่ได้ |
| D:ไม่ได้ | |
| 48:04 | ใช่แต่ที่นี้เพราะว่า... |
| 48:05 | K:นั่นแหละคือประเด็นสำคัญ |
| ถ้าหากผมเกิดเห็นแจ้งเข้าไป... | |
| 48:09 | D:การเห็นแจ้งนี้ |
| มาจากบทบาทของจิต... | |
| 48:13 | ...จากปัญญาและความใส่ใจ |
| 48:16 | K:เมื่อมีการเห็นแจ้งนั้น |
| ปัญญาจะปัดเป่าความทุกข์ออกไป | |
| 48:20 | D:คุณหมายถึง |
| เมื่อมีการติดต่อสัมพันธ์กัน... | |
| 48:21 | |
| 48:23 | ...ระหว่าง จิตกับวัตถุสาร (สมอง) |
| จะเกิดการชำระล้างโครงสร้างทั้งหมด... | |
| 48:27 | ...ทางกายภาพและทางเคมี |
| ซึ่งกักขังเราให้คงอยู่ไปกับความทุกข์ | |
| 48:29 | K:ถูกต้อง ในการจบสิ้นลงนั้น... |
| 48:31 | ...มีการผ่าเหล่ากลายพันธุเกิดขึ้น |
| ในเซลล์สมอง | |
| 48:35 | เราเคยคุยกันถึงปัญหานี้แล้ว |
| เมื่อปีก่อนๆ โน้น | |
| 48:39 | D:ครับ และการผ่าเหล่านั้น... |
| 48:41 | ...จะลบล้างโครงสร้างทั้งหมด |
| ที่ทำให้คุณเป็นทุกข์ | |
| 48:43 | K:ฉะนั้นจึงเหมือนกับการที่ผม |
| ได้เคยทำตามจารีตบางอย่างมา... | |
| 48:48 | ...ผมเปลี่ยนการทำไปตามจารีตในทันที |
| ก็จะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น... | |
| 48:50 | ...ในสมองทั้งหมด |
| ซึ่งเคยมุ่งไปแต่ทางเหนือ... | |
| 48:53 | ...ตอนนี้มันจะเปลี่ยนไป |
| ทางทิศตะวันออก | |
| 48:58 | D:แน่นอนครับ นี่เป็นความคิด |
| ที่สวนกระแส... | |
| 49:00 | ...กับแนวคิดที่คิดตามๆ กันมา |
| ในทางวิทยาศาสตร์จนเป็นจารีต... | |
| 49:01 | |
| 49:09 | ...เพราะถ้าเรายอมรับ |
| ว่าจิตแตกต่างจากสสารแล้วละก็... | |
| 49:12 | ...คนอื่นๆ ก็จะรู้สึกเข้าใจได้ยาก |
| ว่าจริงๆ แล้วจิต... | |
| 49:16 | K:คุณจะพูดได้ไหมว่า แท้จริงแล้ว |
| จิตคือพลังงานบริสุทธิ์ล้วนๆ | |
| 49:19 | D:เราจะพูดอย่างนั้นก็ได้ |
| แต่สสารก็เป็นพลังงานด้วยเช่นกัน | |
| 49:21 | |
| 49:24 | K:ดังนั้นสสารเป็นสิ่งจำกัด |
| ความคิดก็เป็นสิ่งจำกัด | |
| 49:28 | D:แต่เราบอกว่า |
| พลังงานบริสุทธิ์ล้วนๆ ของจิต... | |
| 49:30 | ...สามารถที่จะเข้าไปสัมผัส |
| พลังงานที่จำกัดของสสาร | |
| 49:33 | K:ครับใช่ แล้วเปลี่ยนแปลงความจำกัด |
| 49:36 | D:ครับ มีการลบเอา |
| สิ่งจำกัดบางอย่างออกไป | |
| 49:38 | K:เมื่อเกิดเรื่องหรือปัญหาที่ลึก... |
| 49:43 | ...หรือมีเหตุการณ์ที่ท้าทาย |
| ที่คุณกำลังเผชิญกับมัน | |
| 49:52 | D:ฉะนั้นความคิด |
| รวมทั้งวิธีการต่างๆ... | |
| 49:54 | ...ที่เราพยายามทำตามๆ กันมา |
| ตามวิถีแห่งจารีตไม่บังเกิดผล | |
| 49:58 | K:วิธีการเหล่านั้นใช้ไม่ได้ |
| D:แค่นั้นยังไม่พอ | |
| 50:00 | เราต้องพูด เพราะผู้คน |
| อาจยังคงหวังว่าจะทำได้... | |
| 50:03 | ...จริงๆ แล้วความคิดทำไม่ได้ |
| K:มันทำไม่ได้หรอก | |
| 50:04 | D:เพราะความคิด |
| ไม่สามารถหยั่งเข้าไป... | |
| 50:09 | ...ถึงฐานทางเคมีกายภาพในเซลล์... |
| 50:12 | ...และไม่สามารถทำอะไร |
| เกี่ยวกับเซลล์เหล่านั้นได้ | |
| 50:13 | K:ครับเรื่องนั้น |
| เราพูดกันมาแล้วอย่างชัดเจน | |
| 50:16 | ความคิดไม่สามารถทำให้เกิด |
| การเปลี่ยนแปลงในตัวมันเอง | |
| 50:20 | D:ครับ แต่กระนั้น |
| ตามความเป็นจริงแล้ว... | |
| 50:22 | ...ทุกสิ่งทุกอย่างที่มนุษย์ |
| พยายามทำนั้น ขึ้นอยู่กับความคิด | |
| 50:25 | แน่นอนความคิดใช้การได้ |
| ในขอบเขตที่จำกัด... | |
| 50:28 | |
| 50:30 | ...แต่เราถกกันมาแล้วว่า |
| เราไม่อาจทำอะไรได้เลย... | |
| 50:33 | ...เมื่อเกี่ยวกับอนาคตของมนุษยชาติ |
| หากเราใช้วิธีการเดิมๆ | |
| 50:39 | K:คุณครับเมื่อคุณฟัง |
| พวกนักการเมือง... | |
| 50:41 | ...ที่กระตือรือร้น |
| เคลื่อนไหวขันแข็ง... | |
| 50:43 | ...พวกเขากำลังก่อปัญหาแล้ว |
| ปัญหาเล่าขึ้นในโลก... | |
| 50:44 | ...และสำหรับพวกเขา ความคิดเช่น |
| อุดมการณ์ทั้งหลายเป็นสิ่งสำคัญที่สุด | |
| 50:48 | D:ก็โดยทั่วๆ ไป ไม่มีใครรู้ว่า |
| นอกเหนือจากความคิดแล้ว... | |
| 50:54 | ...มีอะไรอีกที่เขาสามารถจะรู้ได้ |
| 50:58 | K:เราบอกว่าเครื่องมือเก่า |
| ซึ่งคือความคิดนั้น... | |
| 51:00 | |
| 51:06 | ...เสื่อมจนหมดค่าไปแล้ว |
| นอกจากในบางเรื่อง | |
| 51:08 | D:ความคิดไม่เคยมีความสามารถพอ |
| ยกเว้นในบางเรื่อง | |
| 51:11 | K:แน่นอนครับ |
| 51:13 | D:และมนุษย์อยู่ในความยุ่งยาก |
| ลำบากเสมอมา... | |
| 51:16 | ...ตลอดกาลทางประวัติศาสตร์มนุษย์ |
| เท่าที่เขาจำได้ | |
| 51:18 | K:ครับ มนุษย์อยู่ในความยุ่งยาก |
| สับสนอลหม่าน หวาดกลัว เสมอมา | |
| 51:25 | เราต้องไม่ลดความสำคัญ |
| ของเรื่องเหล่านี้ลง... | |
| 51:26 | ...เป็นเพียงการถกเถียงกัน |
| ทางเชาว์ปัญญา | |
| 51:31 | แต่ทว่าในฐานะที่เป็นมนุษย์... |
| 51:35 | ...ที่เผชิญหน้าอยู่กับความสับสน |
| ในโลกทั้งหมด... | |
| 51:37 | ...เป็นไปได้ไหมที่จะมี |
| ทางแก้ปัญหาทั้งหมดนี้ | |
| 51:40 | D:ตรงนี้กลับมายังคำถาม |
| ที่ผมต้องการจะถามซ้ำ... | |
| 51:44 | |
| 51:46 | ...ซึ่งดูเหมือน มีคนไม่กี่คน |
| ที่กำลังพูดถึงเรื่องนี้... | |
| 51:48 | ...และเขาอาจจะคิดว่าเขารู้ |
| และอาจจะใคร่ครวญอยู่หรืออื่นๆ... | |
| 51:53 | ...แต่มันจะส่งผลกระทบ |
| ต่อกระแสอันกว้างใหญ่ไพศาล... | |
| 51:57 | ...ของมวลมนุษย์ได้อย่างไร |
| 52:02 | K:อาจจะมีน้อยมากๆ |
| แต่ทำไมคุณจึงถาม... | |
| 52:05 | ...ว่ามันจะมีผลกระทบไหม |
| มันอาจจะมีหรือไม่มี | |
| 52:08 | D:อาจไม่มีผลกระทบ |
| อาจจะมีหรือไม่มี | |
| 52:13 | K:แต่เราถามคำถามนั้น |
| แล้วจะมีประโยชน์อะไร | |
| 52:17 | D:ครับนั่นแหละคือประเด็น ผมคิดว่า |
| มีความรู้สึกโดยสัญชาตญาณ... | |
| 52:21 | ...ที่ทำให้เราถามคำถามนั้น |
| 52:23 | K:ผมคิดว่านั่นเป็นคำถามที่ผิด |
| 52:25 | |
| 52:28 | D:นั่นเป็นคำถามที่ผิด |
| ทว่าสัญชาตญาณ "เราย่อมพูดว่า"... | |
| 52:29 | ...เราทำอะไรได้บ้าง เพื่อจะยุติ |
| หายนะภัยอันใหญ่หลวงนี้ | |
| 52:31 | |
| 52:36 | K:แต่ถ้าเราแต่ละคน ใครก็ตาม |
| ที่ฟัง มองเห็น ความจริงนี้... | |
| 52:40 | ...ที่ว่ากิจกรรมของความคิด |
| ทั้งเรื่องภายนอกและภายในจิตใจ... | |
| 52:43 | ...ได้สร้างความยุ่งเหยิงอย่างร้ายกาจ |
| ความทุกข์อันมหันต์... | |
| 52:48 | ...เราย่อมต้องถามขึ้น |
| โดยไม่อาจเลี่ยงได้... | |
| 52:51 | ...ว่ามีจุดจบสิ้นของทั้งหมดนี้ไหม |
| 52:54 | หากความคิดไม่สามารถยุติ |
| ความทุกข์ได้ แล้วอะไรจะหยุดได้ | |
| 52:57 | D:ครับ |
| 52:59 | K:อะไรคือเครื่องมือชนิดใหม่ |
| ที่จะทำให้ความทุกข์ระทมจบสิ้นไป | |
| 53:04 | มีเครื่องมือใหม่ |
| ซึ่งก็คือจิตและอื่นๆ อีก | |
| 53:08 | D:ครับ |
| K:ซึ่งก็คือปัญญา | |
| 53:11 | แต่คุณเห็นไหมว่าความยากลำบาก... |
| 53:15 | ...อยู่ที่ผู้คนไม่ยอมรับฟัง |
| เรื่องทั้งหมดนี้ | |
| 53:18 | ทั้งนักวิทยาศาสตร์ |
| และคนธรรมดาทั่วๆ ไปอย่างเราๆ... | |
| 53:21 | |
| 53:26 | ...ต่างก็มีข้อสรุปที่แน่นอนตายตัว |
| พวกเขาจะไม่รับฟัง | |
| 53:28 | D:ครับ ประเด็นทำนองนั้นแหละ |
| ที่อยู่ในใจผม... | |
| 53:30 | ...เมื่อผมพูดว่าถ้ามีคนฟังไม่กี่คน |
| จะไม่มีผลกระทบ | |
| 53:34 | K:แน่นอนครับ |
| 53:35 | ผมคิดว่าท้ายที่สุดก็คนไม่กี่คน |
| นั้นแหละที่เปลี่ยนแปลงโลกมาแล้ว | |
| 53:39 | อย่างเช่น ฮิตเล่อร์ การเปลี่ยน |
| ในทางที่ดีหรือเลว ยังไม่ใช่ประเด็น | |
| 53:43 | D:เขาไม่ได้เปลี่ยนจากรากฐาน |
| 53:46 | K:เขาเปลี่ยนแปลงโลก |
| แค่ระดับผิวเผิน ถ้าจะพูดอย่างนั้น | |
| 53:49 | การกบฏของพวกบอลเซวิคส์ หรือ |
| คอมมิวนิสต์ ได้เคยเปลี่ยนแปลงโลก... | |
| 53:53 | ...แต่เขาก็เข้าไปสู่ |
| แบบแผนเดิมๆ อีกนั่นแหละ | |
| 53:56 | การปฏิวัติภายนอก ทางกายภาพ... |
| 53:59 | ...ไม่เคยเปลี่ยนสภาพทางจิตใจ |
| ของมนุษย์ได้เลย | |
| 54:03 | D:คุณคิดไหมว่าเป็นไปได้ |
| หากเมื่อสมองจำนวนหนึ่ง... | |
| 54:09 | ...เข้าไปสัมผัสกับจิต |
| ในลักษณะนั้นได้... | |
| 54:14 | ...จะสามารถส่งผลกระทบ |
| ต่อมนุษยชาติ... | |
| 54:17 | ...นอกเหนือไปจากผลกระทบที่เกิดจาก |
| การสัมผัสสัมพันธ์กันโดยตรง | |
| 54:20 | K:ครับใช่ เป็นอย่างนั้นจริงๆ |
| 54:22 | D:ผมหมายถึงใครก็ตาม |
| ที่สื่อสัมผัสในเรื่องนี้... | |
| 54:25 | ...โดยวิธีปกติธรรมดา |
| ก็จะมีผลกระทบบ้างเล็กน้อย... | |
| 54:27 | ...แต่ที่พูดนี้หมายถึงความเป็นไปได้ |
| ที่อะไรบางอย่าง... | |
| 54:32 | ...อันแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง |
| 54:40 | K:ผมมักจะคิดถึงเรื่องนี้บ่อยๆ... |
| 54:42 | ...คุณจะสื่อเรื่อง |
| ซึ่งค่อนข้างละเอียดอ่อน... | |
| 54:44 | ...และซับซ้อนอย่างยิ่งนี้ |
| ได้อย่างไร... | |
| 54:47 | ...เพราะคนที่ฝังตนจมลึก |
| อยู่ในปลักแห่งจารีต... | |
| 54:50 | ...คนที่ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลกำหนด... |
| 54:55 | ...เขาไม่แม้แต่จะเสียเวลาฟัง |
| หรือพิจารณา | |
| 55:00 | D:ครับ นั่นคือปัญหา |
| 55:01 | จุดหนึ่งที่พอจะพูดได้คือว่า |
| สิ่งที่กำหนดเราอยู่... | |
| 55:03 | ...ไม่ใช่สิ่งที่แน่นอนตายตัว... |
| 55:07 | ...ไม่ใช่อุปสรรค |
| ที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้เลย... | |
| 55:09 | ...ไม่เช่นนั้นก็จะไม่มีทางออกเลย |
| 55:11 | แต่อิทธิพลกำหนดน่าจะคิดว่า |
| เป็นสิ่งที่สามารถทะลวงผ่านไปได้ | |
| 55:17 | K:ผมหมายถึงที่สุดแล้ว คนอย่าง |
| พระสันตะปาปาจะไม่ฟังเราหรอก... | |
| 55:20 | ...ทั้งๆ ที่พระสันตะปาปา |
| ทรงอิทธิพลมหาศาล | |
| 55:23 | D:เป็นไปได้ไหมว่า |
| คนทุกคนมีสิ่งที่จะทำให้เขาฟัง... | |
| 55:27 | ...ถ้าสามารถค้นพบสิ่งนั้นได้ |
| 55:29 | K:ถ้าเขายอมอดทนสักนิด |
| แต่ใครล่ะที่จะฟัง | |
| 55:32 | |
| 55:34 | พวกนักการเมืองจะไม่ฟัง |
| นักอุดมคติจะไม่ฟัง | |
| 55:39 | พวกเผด็จการรวบอำนาจจะไม่ฟัง |
| 55:42 | ศาสนิกที่ยึดมั่นจมอยู่ใน |
| ศาสนาของเขาจะไม่ฟัง | |
| 55:48 | นั่นแหละครับคือหัวใจของเรื่อง... |
| 55:51 | ...บางทีคนที่เรียกกันว่า |
| คนเขลาเบาปัญญา... | |
| 55:55 | ...ที่ไม่ได้รับการศึกษาสูงนัก |
| ไม่ถูกกำหนดโดยวิชาชีพ งานการ... | |
| 55:58 | |
| 56:01 | ...เงินทอง คนผู้น่าสงสาร |
| ที่พูดออกมาว่า... | |
| 56:04 | ..."ฉันเป็นทุกข์ ขอให้เรามาทำให้ |
| ความทุกข์นั้นจบลงเถอะ" | |
| 56:06 | |
| 56:10 | D:ครับ แต่คนอย่างนี้เขาก็จะไม่ฟัง |
| เช่นกัน เขาต้องการจะหางานทำ | |
| 56:11 | K:(หัวเราะ) ครับไม่ฟังแน่นอน |
| เขาจะบอกว่า "ต้องให้ท้องผมอิ่มก่อน" | |
| 56:16 | เราผ่านเรื่องทั้งหมดนี้มา |
| ตลอดหกสิบปีแล้ว | |
| 56:21 | คนที่น่าสงสารไม่ฟัง คนร่ำรวย |
| ไม่ยอมฟัง คนที่คงแก่เรียนก็ไม่ฟัง... | |
| 56:23 | |
| 56:25 | ...คนที่เชื่อในลัทธิคำสอนจนมืดบอด |
| ย่อมไม่ต้องการฟัง | |
| 56:32 | ฉะนั้นบางทีมันอาจจะเหมือนกับ |
| คลื่นอะไรสักอย่างในโลก... | |
| 56:37 | ...ที่อาจจะไปม้วนตลบเอาใครเข้า |
| 56:40 | ผมคิดว่าเป็นคำถามที่ผิดที่จะถามว่า |
| มันมีผลกระทบต่อมนุษย์ไหม | |
| 56:45 | D:ครับ การถามอย่างนั้น นำเอาเรื่อง |
| ของเวลา นำเอากระบวนการ... | |
| 56:49 | ...ความต้องการจะมีจะเป็น |
| เข้ามาสู่จิตใจอีกนั่นเอง | |
| 56:54 | K:ครับ แต่คุณบอกว่ามันต้องมี |
| ผลกระทบต่อมนุษยชาติ | |
| 57:00 | D:คุณกำลังเสนอว่า |
| มันมีผลกระทบต่อมนุษย์... | |
| 57:03 | ...โดยผ่านทางจิตโดยตรง |
| แทนที่จะผ่าน... | |
| 57:07 | K:ครับ ใช่ครับ |
| 57:09 | D:เราพูดถึงเรื่องนี้ |
| ในลักษณะที่จริงจังที่ว่า... | |
| 57:10 | K:มันจะไม่แสดงออกมาทาง |
| การกระทำในทันทีทันใด | |
| 57:13 | D:คุณหมายถึงอย่างนั้นจริงๆ |
| เมื่อคุณบอกว่าจิตเป็นสากล... | |
| 57:15 | |
| 57:21 | ...และไม่ได้อยู่ในที่ว่างธรรมดาๆ |
| อย่างของเรา ไม่ได้แยกออกไป... | |
| 57:23 | K:คุณครับ การบอกว่า |
| จิตเป็นสากลมีอันตรายอยู่... | |
| 57:25 | ...เพราะนั่นเป็นสิ่งที่คนบางคน |
| พูดถึง "จิต"... | |
| 57:26 | |
| 57:30 | ...และพูดกันจนกลายเป็น |
| จารีตประเพณีไปแล้ว | |
| 57:31 | D:แน่นอนเราสามารถทำให้มัน |
| เป็นแค่แนวความคิด | |
| 57:35 | K:ทำแน่นอน นั่นแหละ |
| คืออันตรายที่ผมพูดถึง | |
| 57:36 | |
| 57:41 | D:ครับ แต่สิ่งที่คุณ- |
| จริงๆ แล้วปัญหาก็คือ... | |
| 57:43 | ...มนุษย์ต้องสัมผัสตรงกับสิ่งนี้ |
| เพื่อให้มันเป็นจริงขึ้นมาใช่ไหม | |
| 57:46 | K:แน่นอน นั่นแหละครับ |
| 57:51 | เขาสามารถเข้าไปสัมผัสกับจิต |
| เมื่อไร้ตัวตน | |
| 57:54 | |
| 57:56 | ถ้าจะพูดให้ง่ายๆ มากๆ ก็คือ |
| เมื่อไม่มีตัวตนอยู่... | |
| 58:00 | |
| 58:04 | ...ก็จะมีความงาม |
| มีความเงียบ ความว่าง... | |
| 58:07 | ...จากนั้นปัญญาอันเกิดจากความ |
| เมตตาการุณ จะปฏิบัติการผ่านทางสมอง | |
| 58:11 | เรื่องมันง่ายๆ มาก |
| 58:13 | D:ถ้าอย่างนั้น เรื่องตัวตนจะมีค่า |
| ควรแก่การนำมาถกกันไหมครับ... | |
| 58:19 | ...ในเมื่อตัวตนนี้ ทำงานอย่าง |
| กว้างขวางไม่หยุดหย่อน... | |
| 58:24 | K:ผมทราบ แต่นั่นเป็นจารีต |
| ที่สืบต่อกันมาเป็นเวลาหลายศตวรรษ | |
| 58:29 | D:ทีนี้ มีสมาธิในบริบทใดบ้าง... |
| 58:33 | ...ที่สามารถจะช่วยได้ ในขณะที่ |
| ตัวตนกำลังแสดงบทบาท | |
| 58:36 | สมมติคนคนหนึ่งบอกว่า |
| ใช่ ผมถูกจับเอาไว้ในตัวตน... | |
| 58:41 | ...แต่ผมต้องการออกไปให้พ้น... |
| 58:43 | ...แต่ผมต้องการจะรู้ว่า |
| ผมควรจะทำอย่างไร | |
| 58:46 | K:นั่นไง คุณเห็นไหม... |
| 58:48 | D:นั่นแหละที่ผมจะไม่ใช้คำว่า |
| 'ผมจะทำอะไรได้บ้าง'... | |
| 58:52 | ...แต่คุณจะว่าอย่างไรล่ะครับ |
| 58:56 | K:ตรงนั้นง่ายมาก ผู้สังเกตแตกต่าง |
| จากสิ่งที่ถูกสังเกตไหมครับ | |
| 58:59 | D:ก็ถ้าสมมติเราบอกว่า "ดูเหมือน |
| มันแตกต่างกัน" แล้วยังไงอีกครับ | |
| 59:02 | K:ที่ว่าต่างกันมันเป็นแค่แนวคิด |
| หรือมันต่างกันจริงๆ | |
| 59:06 | D:คุณหมายความว่ายังไงครับ |
| 59:08 | K:ความเป็นจริงมีอยู่ |
| เมื่อไม่มีการแบ่งแยก... | |
| 59:10 | ...ระหว่างผู้คิดและความคิด |
| 59:12 | D:ครับสมมติผมบอกว่า |
| โดยปรกติ เรารู้สึกว่าผู้สังเกต... | |
| 59:15 | ...แตกต่างจากสิ่งที่สังเกต |
| ผมคิดว่าเราน่าจะเริ่มจากตรงนี้ | |
| 59:19 | K:เราเริ่มกันตรงนี้ ผมจะแสดง |
| ให้คุณเห็น ขอให้ดูจริงๆ | |
| 59:21 | คุณแตกต่างจากความโกรธของคุณ |
| ความริษยาของคุณหรือ... | |
| 59:24 | ...คุณแยกต่างจากความทุกข์ |
| ของคุณหรือ... | |
| 59:28 | ...คุณไม่ได้แยกแตกต่างออกไปเลย |
| 59:29 | D:แวบแรกที่เห็น |
| มันปรากฏว่าผมต่างออกไป... | |
| 59:31 | ...เพราะผมอาจจะพยายามควบคุมมัน |
| 59:33 | |
| 59:36 | K:ไม่ใช่ควบคุม คุณคือสิ่งนั้น |
| 59:39 | D:แล้วผมจะเห็นได้อย่างไร |
| ว่าผมคือสิ่งนั้น | |
| 59:42 | K:คุณคือชื่อของคุณ รูปลักษณ์ |
| ร่างกายของคุณ | |
| 59:45 | คุณเป็นทั้งปฏิกิริยาและกิริยาทั้งหมด |
| คุณคือความเชื่อ... | |
| 59:48 | |
| 59:50 | ...คุณคือความกลัว |
| คุณคือความทุกข์และความสุข | |
| 59:53 | คุณคือสิ่งทั้งหมดนั้น |
| 59:55 | D:ครับ แต่ประสบการณ์แรก |
| จะรู้สึกว่ามี "ผม" อยู่ก่อนแล้ว... | |
| 59:57 | ...ส่วนสิ่งเหล่านั้น |
| เป็นคุณสมบัติของผม... | |
| 1:00:01 | ...มันเป็นคุณสมบัติของผม |
| ซึ่งผมจะมีหรือไม่มีมันก็ได้ | |
| 1:00:04 | |
| 1:00:05 | ผมอาจจะโกรธหรือไม่โกรธก็ได้... |
| 1:00:07 | ...ผมอาจจะมีความเชื่อนั้น |
| ความเชื่อนี้ก็ได้ | |
| 1:00:08 | K:ตรงข้ามกันเลย |
| คุณคือคุณสมบัติทั้งหมดนั้น | |
| 1:00:10 | D:แต่คุณครับ มันไม่ปรากฏชัดนี่ครับ |
| 1:00:11 | เมื่อคุณบอกว่าผมคือสิ่งเหล่านั้น |
| คุณหมายถึงผมเป็นสิ่งนั้นจริง... | |
| 1:00:15 | ...และไม่อาจจะเป็นอย่างอื่น |
| ไปได้เลยหรือ | |
| 1:00:17 | K:ไม่ได้ เพราะขณะนี้ |
| คุณคือสิ่งนั้น... | |
| 1:00:19 | ...แต่มันสามารถเป็นสิ่งอื่น |
| ที่ใหม่หมดเลยได้ด้วย | |
| 1:00:20 | D:ครับ ฉะนั้นผมคือ |
| คุณสมบัติทั้งหมดนั้น | |
| 1:00:22 | แทนที่จะพูดอย่างที่ผมพูด |
| อยู่เสมอๆ ว่า... | |
| 1:00:26 | ...ผมกำลังเฝ้าดูคุณสมบัติเหล่านั้น |
| 1:00:28 | K:นั่นแหละครับ |
| D:นั่นคือ ผมผู้สังเกต... | |
| 1:00:29 | ...ผมยอมรับว่าผมคือความโกรธ |
| แต่ผมก็รู้สึกว่า... | |
| 1:00:32 | ...ผมอยู่ในฐานะเป็นผู้สังเกต |
| ผมไม่ใช่ความโกรธ... | |
| 1:00:35 | ...แต่เป็นผู้สังเกตที่ไม่มีอคติ... |
| 1:00:38 | ...ผู้ซึ่งกำลังเฝ้าดูความโกรธ |
| K:แน่นอน จะรู้สึกอย่างนั้นแน่ๆ | |
| 1:00:39 | D:แต่คุณกำลังบอกผมว่า |
| ผู้สังเกตซึ่งปราศจากอคตินี้... | |
| 1:00:42 | ...เป็นสิ่งเดียวกันกับความโกรธ |
| ที่เขากำลังเฝ้าดูอยู่ | |
| 1:00:44 | K:ใช่แล้ว เช่นเดียวกับการที่ |
| ผมวิเคราะห์ตัวเอง... | |
| 1:00:48 | ...ผู้วิเคราะห์ก็คือ |
| สิ่งที่วิเคราะห์ | |
| 1:00:51 | D:ใช่ครับ ผู้วิเคราะห์เกิดมีอคติขึ้น |
| จากสิ่งที่เขาเข้าไปวิเคราะห์ | |
| 1:00:53 | K:แน่นอน |
| 1:00:54 | D:ถ้าผมเฝ้าดูความโกรธสักชั่วครู่... |
| 1:00:56 | ...ผมก็จะเห็นว่า |
| ผมจะเกิดมีอคติขึ้นจากความโกรธ... | |
| 1:01:02 | ...แล้วถึงจุดหนึ่ง ผมจะบอกว่า ใช่ |
| ผมเป็นหนึ่งเดียวกับความโกรธ | |
| 1:01:07 | K:เปล่าครับ ไม่ใช่ผมเป็นหนึ่งเดียว |
| กับมัน ผมคือตัวความโกรธ | |
| 1:01:09 | D:แต่ความโกรธนั้นกับผม |
| เป็นสิ่งเดียวกันใช่ไหม | |
| 1:01:11 | K:ใช่ ผู้สังเกตคือสิ่งที่ถูกสังเกต |
| 1:01:14 | และเมื่อใดที่ความจริงนั้น |
| ปรากฏอยู่ชัดสำหรับคุณ... | |
| 1:01:17 | ...คุณได้กำจัดความขัดแย้ง |
| ออกไปจนสิ้น | |
| 1:01:26 | ความขัดแย้งมีอยู่ เมื่อผมแยก |
| แตกต่างไปจากคุณสมบัติของผม | |
| 1:01:32 | D:ครับนั่นเป็นเพราะ ถ้าผมเชื่อว่า |
| ตัวผมแยกออกไปแล้ว... | |
| 1:01:35 | ...ผมก็สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงมัน |
| แต่ในเมื่อผมคือสิ่งนั้นเอง... | |
| 1:01:37 | ...มันก็จะไม่พยายาม |
| เปลี่ยนแปลงตัวมันเอง... | |
| 1:01:40 | ...ในขณะเดียวกัน |
| ก็ไม่พยายามจะคงอยู่กับมัน | |
| 1:01:42 | K:ครับ ถูกต้อง |
| 1:01:46 | แต่เมื่อคุณสมบัติคือตัวผมเอง |
| การแบ่งแยกย่อมจบลง | |
| 1:01:51 | D:ครับ เมื่อผมเห็นว่า |
| คุณสมบัติคือผม... | |
| 1:01:53 | ...ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องทำอะไร |
| อย่างที่เคยทำทั้งหมด | |
| 1:01:55 | K:ไม่ต้องทำอะไรเลย |
| 1:01:56 | ที่เป็นมาก่อนหน้านี้ คุณสมบัติ |
| ไม่ใช่ผม ความขัดแย้งจึงเกิดขึ้น... | |
| 1:01:59 | ...หากไม่เกิดจากการ |
| กดข่มความโกรธเอาไว้... | |
| 1:02:06 | ...ก็หนีจากมันหรือวิธีใดก็ตาม... |
| 1:02:09 | ...ซึ่งทั้งหมดนั้น |
| เป็นการสูญเสียพลังงาน | |
| 1:02:13 | เมื่อคุณสมบัตินั้นคือผม |
| ก็จะไม่มีการสูญเสียพลังงาน... | |
| 1:02:18 | ...พลังงานทั้งหมดมีอยู่ที่นั่น |
| พร้อมเพื่อดู เพื่อสังเกต | |
| 1:02:22 | |
| 1:02:25 | D:แต่ทำไมจึงทำให้เกิด |
| ความแตกต่างมากมายอย่างนั้น... | |
| 1:02:27 | ...เมื่อคุณสมบัตินั้น |
| คือความเป็น "ผม" | |
| 1:02:29 | K:ผมกำลังจะแสดงให้คุณดู |
| D:ครับ | |
| 1:02:31 | K:มันทำให้เกิดความแตกต่าง |
| เมื่อไม่มีการแบ่งแยก... | |
| 1:02:32 | ...ระหว่างคุณสมบัติและตัวผม |
| ความเป็นผม | |
| 1:02:37 | D:ครับ เมื่อเราไม่มองไปว่า |
| มีความแตกต่างกัน... | |
| 1:02:41 | K:ใช่ครับ ถ้าจะพูดในทางกลับกัน |
| 1:02:43 | D:จากนั้นจิตก็ไม่พยายาม |
| จะต่อสู้กับตัวมันเอง | |
| 1:02:45 | K:ครับ ครับ เป็นอย่างนั้นแหละ |
| 1:02:48 | D:แต่ถ้ามีมายาว่าแตกต่างกัน |
| จิตจะต้องถูกบังคับ... | |
| 1:02:49 | |
| 1:02:53 | ...ให้ต่อสู้กับตัวมันเอง |
| K:สมองครับ ไม่ใช่จิต | |
| 1:02:55 | D:สมองต่อสู้กับตัวมันเอง |
| K:ครับใช่ | |
| 1:02:58 | D:ในอีกนัยหนึ่ง |
| เมื่อไม่มีมายาว่าแตกต่างกัน... | |
| 1:03:00 | ...สมองก็หยุดต่อสู้ |
| 1:03:03 | K:เมื่อไม่ดิ้นรนต่อสู้ |
| คุณจึงมีพลังงานมหาศาล | |
| 1:03:06 | D:ครับ พลังงานตามธรรมชาติ |
| ของสมองได้รับการปลดปล่อยออกมา | |
| 1:03:07 | |
| 1:03:10 | K:ครับใช่ ซึ่งพลังงานหมายถึง |
| ความใส่ใจ | |
| 1:03:15 | D:พลังงานของสมอง |
| เปิดปล่อยเพื่อความใส่ใจ... | |
| 1:03:17 | K:เพื่อให้คุณสมบัตินั้นสลายไป |
| 1:03:18 | D:ใช่แต่เดี๋ยวก่อนครับ |
| เพราะก่อนหน้านี้เราบอกว่า... | |
| 1:03:21 | ...ความใส่ใจคือการสัมผัสกัน |
| ของจิตและสมอง | |
| 1:03:24 | K:ครับ |
| 1:03:26 | D:แต่สมองต้องอยู่ในสภาวะที่มี |
| พลังงานสูง การสัมผัสจึงจะเกิดขึ้น | |
| 1:03:28 | K:ครับถูกแล้ว อย่างเดียวกัน |
| 1:03:30 | D:ผมหมายถึงสมองที่มีพลังงานต่ำ |
| ไม่สามารถทำให้เกิดการสัมผัส | |
| 1:03:32 | K:ไม่เกิดขึ้นแน่นอน |
| 1:03:33 | แต่พวกเราส่วนใหญ่มีพลังงานต่ำ... |
| 1:03:35 | ...เพราะเราถูกอิทธิพลกำหนด |
| เอาไว้หนักหน่วง | |
| 1:03:56 | D:ถ้าอย่างนั้น ที่แท้จริงคุณกำลัง |
| พูดว่านี่คือวิธีที่ต้องเริ่มต้น | |
| 1:04:01 | K:ใช่ครับ เริ่มต้นอย่างง่ายๆ |
| D:ครับ | |
| 1:04:04 | K:เริ่มจาก "สิ่งที่เป็นอยู่จริง" |
| สิ่งที่ผมเป็นอยู่จริง | |
| 1:04:07 | นั่นแหละคือเหตุที่ |
| การรู้จักตัวเองมีความสำคัญนัก | |
| 1:04:14 | การรู้จักตนเอง |
| ไม่ใช่กระบวนการสั่งสมความรู้... | |
| 1:04:19 | ...แล้วความรู้นั้นมามองดู... |
| 1:04:22 | ...มันเป็นการเรียนรู้ตัวเอง |
| อย่างเป็นนิจสิน | |
| 1:04:25 | D:ถ้าคุณเรียกมันว่า การรู้จักตัวเอง |
| มันก็ไม่ใช่ความรู้... | |
| 1:04:27 | |
| 1:04:30 | ...ชนิดที่เราพูดถึงก่อนหน้านี้ |
| ซึ่งคืออิทธิพลกำหนด | |
| 1:04:31 | |
| 1:04:33 | K:ใช่แล้ว ความรู้กำหนดมนุษย์ |
| 1:04:35 | D:แต่คุณพูดว่า ความรู้-ตนเอง ชนิดนี้ |
| ไม่ใช่อิทธิพลกำหนด | |
| 1:04:37 | แต่ทำไมคุณจึงเรียกมันว่า ความรู้ |
| 1:04:40 | มันเป็นความรู้ |
| ชนิดที่แตกต่างออกไปใช่ไหม | |
| 1:04:41 | K:ครับ เพราะความรู้นั้นกำหนดเรา |
| 1:04:43 | D:แต่ขณะนี้คุณพูดถึง |
| การรู้จักตนเอง | |
| 1:04:45 | K:การรู้จักตนเอง ซึ่งคือการรู้ |
| และเข้าใจตนเอง... | |
| 1:04:49 | ...เป็นการทำความเข้าใจ... |
| 1:04:51 | ...ตนเองเป็นสิ่งที่แยบยล |
| ซับซ้อนซ่อนเงื่อน... | |
| 1:04:56 | ... เป็นสิ่งเคลื่อนไหว |
| เปลี่ยนแปลง มีชีวิต | |
| 1:04:57 | D:แท้จริงแล้วโดยพื้นฐานก็คือ |
| การรู้ - ตนเอง... | |
| 1:05:00 | ...ในขณะที่สิ่งต่างๆ กำลังเกิดขึ้น |
| 1:05:02 | |
| 1:05:03 | K:ครับ รู้สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น |
| 1:05:04 | D:แทนที่จะเก็บสะสมมัน |
| ไว้ในความทรงจำ | |
| 1:05:06 | K:แน่นอน การไม่สั่งสม |
| เป็นความทรงจำจะเกิดขึ้นได้... | |
| 1:05:09 | ...เมื่อผมเริ่มค้นพบว่า |
| ผมเป็นเช่นไรบ้าง... | |
| 1:05:15 | ...จากปฏิกิริยาตอบโต้ทั้งหลาย |
| 1:05:19 | ผมคิดว่าเราน่าจะหยุดกันตรงนี้ |
| ดีไหมครับ | |
| 1:05:22 | |