MA7879T6 - กระแสแห่งสมาธิ
พูดต่อสาธารณชนที่มัทราส (เชนไน) อินเดีย ครั้งที่ 6
วันที่ 14 มกราคม 1979
0:39  | (หัวเราะ) |
1:21  | ในบ่ายวันนี้... |
1:25  | ...ผมใคร่จะพูดเกี่ยวกับ |
เรื่องสำคัญมากหลายๆ เรื่อง... | |
1:35  | ...และดูซิว่าเป็นไปได้ไหม... |
1:41  | ...ที่เราจะร่วมกันค้นเข้าไป |
ในเรื่องง่ายๆ แต่สลับซับซ้อนอย่างยิ่ง | |
1:44  | |
1:51  | ก่อนอื่นขอให้ระลึกไว้ว่า |
เราร่วมกันเสมอ... | |
1:54  | ...ผมไม่ได้วิ่งห้อไปเพียงลำพัง... |
1:57  | |
2:01  | ...เรากำลังเข้าสู่ |
ประเด็นปัญหาที่ว่า... | |
2:08  | ....เป็นไปได้ไหม... |
2:13  | |
2:16  | ...ที่จะคงสมองไว้ให้เยาว์วัยยิ่ง... |
2:21  | ...ปัญหานี้ |
เหล่านักวิทยาศาสตร์ คุรุ... | |
2:23  | ...หรือผู้คนในวงการศาสนาทั้งหลาย |
2:24  | ...อาจจะไม่เคยจัดการ |
หรือไม่เคยแก้ไขได้ | |
2:28  | เขาอาจจะเคย |
แต่ผมไม่ทราบ ผมไม่รู้ | |
2:31  | จากนั้นผมใคร่จะเข้าสู่ |
ประเด็นปัญหาเรื่องการสืบต่อ... | |
2:39  | ...เรื่องความก้าวหน้าและความตาย |
2:47  | ดูว่าเป็นไปได้ไหมสำหรับมนุษย์ |
ที่ชีวิตปกติแต่ละวันของเรา... | |
2:53  | ...จะมีหัวใจอันเต็มเปี่ยม |
มีชีวิตชีวา... | |
2:58  | |
3:04  | ...มีชีวิตที่รู้ ตระหนักรู้ตัว... |
3:08  | ...มีคุณสมบัติแห่งรัก |
อยู่ในจิตสำนึกของเขา | |
3:14  | |
3:20  | และหากว่ามีเวลาพอ |
เราก็จะใคร่ครวญกัน... | |
3:27  | ...เรื่องของสมาธิ... |
3:31  | ...เรื่องสภาวะจิตที่เป็นไปในสมาธิ... |
3:36  | ...ไม่ใช่เรื่องที่ว่าสมาธิคืออะไร |
หรือจะทำสมาธิอย่างไร... | |
3:41  | ...แต่สืบค้นถึงธรรมชาติของจิตใจ... |
3:46  | |
3:51  | ...ที่ร่วมอยู่ในสมาธิอย่างถ้วนทั่ว |
เป็นทั้งหมด | |
3:54  | |
3:59  | |
4:01  | สมาธิที่ทำโดยตั้งใจ ที่ทำอย่างจงใจ |
หาใช่สมาธิไม่ | |
4:05  | |
4:11  | ในบ่ายวันนี้ถ้าเป็นไปได้ |
เราจะเข้าสู่เรื่องทั้งหมดนี้ | |
4:20  | ฉะนั้นก่อนอื่น |
เราจะสนทนาร่วมกันว่า... | |
4:24  | |
4:32  | |
4:34  | ...เป็นไปได้หรือไม่ที่สมอง |
ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของจิตทั้งหมด... | |
4:37  | |
4:42  | ...สมองซึ่งมีความสามารถในการคิด |
ในการเก็บสั่งสมข้อมูล ความรู้... | |
4:46  | ...และประสบการณ์ไว้มากมายมหาศาล... |
4:49  | ...จากชนรุ่นแล้วรุ่นเล่า |
มาเป็นเวลาล้านๆ ปี... | |
4:52  | ...เราลองสืบค้นดูว่า... |
4:55  | |
5:01  | ...สมองซึ่งตกอยู่ภายใต้ |
อิทธิพลครอบงำอย่างหนักหน่วง... | |
5:05  | ...และกัดกร่อนตัวมันเองมาตลอด... |
5:08  | |
5:15  | ...จะสามารถฟื้นคืนความเยาว์ |
ของตัวมันเองได้หรือไม่ | |
5:22  | นี่เป็นปัญหา |
ที่สลับซับซ้อนยิ่งนัก... | |
5:24  | ...ขอให้คุณทำความเข้าใจ |
คำถามเสียก่อน... | |
5:30  | ...เพราะผมมั่นใจ เรามั่นใจ |
ว่าคำถามนี้อาจเคยถามกันมา... | |
5:33  | ...เคยค้นหากันมา |
ในหลากท่าหลายทาง... | |
5:39  | ...แต่เราไม่เคยค้นลงไปอย่างลึกซึ้ง |
5:45  | และหากว่าเราสามารถที่จะทำได้ |
อย่างน้อยที่สุดก็ใน 10 นาทีนี้... | |
5:49  | ....ขอให้เราจริงจัง |
ให้ความใส่ใจอันลึกล้ำ... | |
5:54  | ...ไม่ใช่ใส่ใจ |
ต่อสิ่งที่ผู้พูดกำลังพูด... | |
5:57  | |
6:00  | ...ไม่ใช่ใส่ใจต่อสิ่งที่กำลังอธิบาย |
หรือสืบค้นอยู่... | |
6:04  | ...แต่ขอให้เราเข้าไปทำความเข้าใจ |
กิจทั้งหมดของสมองนี้ร่วมกัน... | |
6:09  | |
6:12  | ...สมองซึ่งแสนจะเก่าแก่ |
สมองซึ่งสามารถพิเศษยิ่ง... | |
6:17  | |
6:19  | ...สมองซึ่งสามารถเอนกอนันต์... |
6:24  | ...สมองซึ่งได้วิวัฒน์ |
มาตามกาลเวลา... | |
6:29  | ...สมองที่ได้สั่งสมประสบการณ์... |
6:35  | ...ความรู้อย่างมหาศาล... |
6:39  | ...และสมองเช่นนี้ซึ่งเป็นสมอง |
ของคุณ ไม่ใช่ของผม... | |
6:44  | |
6:49  | ...สามารถจะปลดเปลื้องตัวมันเอง |
จากการสืบต่อ... | |
6:54  | ...แล้วจบสิ้นการสืบต่อลง... |
7:03  | ...เพื่อเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด |
ได้หรือไม่ | |
7:08  | ผมไม่ทราบว่า |
คุณตามเรื่องทั้งหมดนี้ทันไหม | |
7:22  | ผู้พูดได้สนทนามามากมาย |
กับนักวิทยาศาสตร์หลายคน... | |
7:29  | ...เขายืนยันว่าสมองมีสองส่วน... |
7:31  | ...คือสมองซีกซ้ายและซีกขวา |
7:34  | ซีกซ้ายเป็นแหล่งเก็บข้อมูลทั้งหมด... |
7:38  | ...ทั้งความรู้ |
และเรื่องทางเทคโนโลยี... | |
7:40  | ...และยังเป็นที่รวบรวม |
ความรู้ทั้งหมด... | |
7:44  | ...และปฏิกริยาตอบสนองจาก |
เงื่อนไขกำหนดของข้อมูลความรู้... | |
7:48  | ...และอีกส่วนคือ |
ซีกขวานั้นยังใหม่อยู่... | |
7:58  | |
8:03  | ...ยังไม่ถูกครอบงำมากนัก... |
8:09  | ...และสมองส่วนที่ยังไม่ถูกกำหนด |
มากนักนี้ ขับเคลื่อนไปข้างหน้า... | |
8:13  | ...มันกำหนด ควบคุม ผลักดันซีกซ้าย |
8:16  | คุณเข้าใจเรื่องราวเหล่านี้ไหม |
8:24  | ผมไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญทางสมอง... |
8:26  | ...และไม่ได้อ่านหนังสือ |
ที่เกี่ยวกับทั้งหมดนี้เลย... | |
8:30  | ...แต่เราสามารถสังเกตได้ถึงบางสิ่ง |
ที่ค่อนข้างแตกต่างออกไป... | |
8:33  | |
8:37  | ...คือสังเกตความเป็นทั้งหมด |
ของสมอง... | |
8:41  | ...ไม่ใช่แค่ซีกซ้ายหรือซีกขวา... |
8:47  | ...สังเกตคุณลักษณะของสมอง... |
8:51  | |
8:54  | ...ซึ่งได้วิวัฒน์ผ่านประสบการณ์ |
ผ่านวัฒนธรรม... | |
8:57  | ...ผ่านข้อจำกัดทางเชื้อชาติ... |
9:00  | |
9:04  | ...ความกดดันทางสังคม |
และเศรษฐกิจที่หลากหลาย | |
9:06  | |
9:12  | สมองเป็นเครื่องมือที่พิเศษอย่างยิ่ง |
9:18  | สมองซึ่งควบคุมการคิดทั้งหมด... |
9:21  | ...ควบคุมกิจกรรมและการทำงาน |
ของประสาทสัมผัสทั้งหมด... | |
9:24  | ...และอื่นๆ ของเรา |
9:29  | ...สมองนั้นจะกลับคืนสู่ |
ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาได้ไหม | |
9:36  | |
9:41  | |
9:44  | แต่โปรดระวังคำว่า |
บริสุทธิ์ไร้เดียงสา... | |
9:50  | ...มันไม่ใช่ความบริสุทธิ์ |
ในความหมายตามแนวคิดของคริสเตียน... | |
9:54  | ...เรื่องแกะและเรื่องทำนองนั้น... |
9:57  | ....แต่เราใช้คำว่า |
"บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา"... | |
10:03  | ...ในความหมายที่มาจากภาษาลาติน |
ว่า "ไม่ทำให้เจ็บปวด" | |
10:08  | นั่นคือสมองซึ่งมีสมรรถนะ... |
10:10  | |
10:13  | |
10:17  | ...ที่ไม่เพียง |
ไม่ทำให้ผู้อื่นเจ็บปวดเท่านั้น... | |
10:24  | ...แต่เป็นสมอง |
ที่ไม่อาจจะถูกทำให้เจ็บปวดได้ด้วย | |
10:27  | คุณเข้าใจไหมครับ |
10:30  | โปรดอย่าเห็นด้วยเพียงถ้อยคำ |
10:36  | ขอให้ใคร่ครวญดู |
10:37  | สังเกตจิตใจของคุณ |
สมองของคุณเอง... | |
10:41  | ...เพราะเรากำลังค้นเข้าไปในบางสิ่ง |
ซึ่งละเอียดลึกซึ้งและยากยิ่ง... | |
10:46  | ...นอกจากว่าคุณกำลังสังเกตมันอยู่ |
ด้วยตัวคุณเอง... | |
10:49  | ...มิเช่นนั้นคุณก็จะไม่เข้าใจ |
สิ่งทั้งหมดนี้ | |
10:51  | คุณต้องดูเอง... |
10:56  | ...คุณต้องสังเกตไปด้วยกันกับผู้พูด |
ไม่ใช่เพียงแค่ฟังผ่านๆ | |
11:02  | เรากำลังถามคำถาม |
ที่สำคัญจริงจังยิ่งจริงๆ | |
11:08  | เรากำลังท้าทายสมอง ให้มันค้นหา |
ว่ามันมีความสามารถ... | |
11:12  | |
11:16  | |
11:18  | ...มีพลังงาน มีแรงขับเคลื่อน |
มีความเข้มข้นแรงกล้าพอไหม... | |
11:22  | |
11:30  | ...ที่จะทะลวงผ่านการสืบต่อ |
ของอดีต... | |
11:33  | ...ซึ่งคือประสบการณ์ทั้งหมด |
ที่มันสั่งสมไว้... | |
11:37  | ...แล้วในการจบสิ้นลงของมัน... |
11:42  | ...เซลล์สมองนั้นเองจะเกิดการ |
เปลี่ยนแปลง จะเปลี่ยนไปสิ้นเชิง | |
11:47  | คุณเข้าใจคำถามของผมไหม |
11:49  | ขอให้เข้าใจคำถามเสียก่อน |
ก่อนที่คุณจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย | |
11:51  | ผมขอเพียงให้มีใครสักสองสามคน... |
12:00  | ...ที่ผมสามารถจะถกปัญหา |
ด้วยได้จริงๆ | |
12:12  | ความคิดเป็นกระบวนการทางวัตถุ... |
12:19  | ...เพราะความคิดเป็นผลจาก |
ความทรงจำ... | |
12:24  | ...จากประสบการณ์และความรู้มากมาย... |
12:29  | ...ที่สั่งสมอยู่ในสมอง |
อยู่ในตัวเซลล์สมองเลยทีเดียว... | |
12:33  | ...เอาแค่ว่าสั่งสม |
อยู่ในสมองก็แล้วกัน | |
12:41  | สมองได้ทำงานไปในทิศทาง |
ซึ่งมีลักษณะเฉพาะ... | |
12:46  | |
12:50  | ...วิวัฒนาการอยู่อย่างต่อเนื่อง |
วิวัฒน์มาโดยตลอด | |
12:54  | |
12:59  | ความคิดเป็นกระบวนการทางวัตถุ |
นั่นคงไม่มีข้อสงสัย... | |
13:03  | ...เพราะว่าการบันทึกจดจำ |
เป็นส่วนหนึ่งของสมอง... | |
13:07  | ...สมองเป็นวัตถุสาร |
13:12  | และสมองนั้นบรรจุความทรงจำ |
ประสบการณ์และความรู้ไว้... | |
13:16  | ...ซึ่งทั้งหมดนี้ |
เป็นที่มาของความคิด | |
13:19  | |
13:23  | ฉะนั้นความคิด |
เป็นกระบวนการทางวัตถุ... | |
13:31  | ...และความคิดมีการสืบต่อ |
ของตัวมันเอง... | |
13:37  | ...เพราะความคิดขึ้นอยู่กับความรู้ |
ซึ่งเป็นอดีตกาล | |
13:42  | |
13:44  | อดีตกาลทำงานอยู่ตลอดเวลา... |
13:48  | ...ปรับเปลี่ยนตัวมันในปัจจุบัน |
แล้วสืบต่อไป... | |
13:52  | ...ฉะนั้นจึงเป็นกระแสสืบต่อ |
ที่ไม่ขาดสาย... | |
13:58  | ...ซึ่งคือการทำงานของสมอง |
14:02  | คุณตามทันไหม |
14:04  | ผมจะเคลื่อนต่อไปนะ |
14:08  | ในการสืบต่อนั้นสมองได้ค้นพบ |
ความมั่นคงปลอดภัย | |
14:14  | |
14:21  | คุณต้องเห็นด้วยตัวคุณเอง |
14:25  | เรามีจารีตที่สืบต่อส่งทอดกันมา... |
14:29  | ...อย่างเช่นคุณค่า ความคิดเห็น |
การตัดสิน การประเมินค่า... | |
14:33  | ...ข้อสรุปต่างๆ มากมาย |
และยังมีอื่นๆ อีก... | |
14:36  | ...เป็นจารีตที่สืบทอดต่อกันมา |
ซึ่งเป็นเงื่อนไข... | |
14:40  | ...เป็นอิทธิพลที่กำหนดสมองอยู่... |
14:45  | ...และการสืบต่อนั้นอยู่ในกาลเวลา |
เป็นช่วงกาลเวลา... | |
14:51  | |
14:54  | ...ในช่วงกาลเวลานั้น |
ในความสืบต่อนั้น... | |
14:57  | ...สมองได้พบความมั่นคงปลอดภัย |
15:00  | คุณตามทันไหมครับ |
15:02  | มองให้เห็นด้วยตัวคุณเองเถิด... |
15:05  | ...เพราะมันคือชีวิตของคุณ |
ไม่ใช่ชีวิตผม | |
15:07  | ฉะนั้นคุณต้องเห็นด้วยตัวคุณเอง |
15:10  | ในการสืบต่อนั้น... |
15:17  | ...สมองได้ค้นพบความรู้สึกปลอดภัย |
อย่างมากมายมหาศาล... | |
15:23  | ...เพราะสมองจะสามารถทำงานได้... |
15:27  | ...ก็ต่อเมื่อมันรู้สึกปลอดภัย |
อย่างเต็มที่เท่านั้น... | |
15:31  | |
15:36  | ...ไม่ว่าปลอดภัยอยู่ในความเชื่อ |
หรือปลอดภัยอยู่ในมายา... | |
15:39  | ...หรือปลอดภัยอยู่ในความรู้ |
จำเพาะบางอย่าง | |
15:45  | นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา |
15:48  | ฉะนั้นสมองต้องการ |
ความมั่นคงปลอดภัย | |
15:54  | เรื่องนี้ชัดเจน |
15:58  | คุณดูได้ด้วยตัวคุณเอง... |
16:00  | ...ดูการทำงานของความคิดคุณ |
16:04  | |
16:06  | เห็นกระบวนการของความคิด |
การรบกวนใดๆ ต่อการสืบต่อนั้น... | |
16:12  | สมองจะเกิดอาการทางจิตประสาท |
วิปริต เมื่อมันถูกกระทบ... | |
16:18  | ...ถูกเขย่าให้สั่นสะเทือน |
อย่างรุนแรง... | |
16:20  | ...จนกลายเป็นบาดแผลบอบช้ำ |
ทางจิตใจ... | |
16:22  | |
16:28  | ...เมื่อมันไม่สามารถตอบสนอง |
ต่อการท้าทายได้อย่างเหมาะสม... | |
16:33  | |
16:37  | ...มันพบว่าการสืบต่อที่มันมี... |
16:41  | ...ความมั่นคงปลอดภัยอยู่ในนั้น |
ได้ถูกรบกวน | |
16:44  | คุณตามทันไหม |
16:46  | ดูมัน |
16:47  | มันจะปรากฏชัดมาก |
16:49  | เมื่อคุณเข้าไปในเรื่องนี้ |
อย่างถี่ถ้วนรอบคอบ... | |
16:55  | ...มันก็จะกลายเป็นเรื่องง่ายๆ |
16:58  | ฉะนั้นเราถามว่า |
สมองซึ่งคือสมองของคุณ... | |
17:03  | ...คือสมองของมนุษย์ทั้งหมด... |
17:10  | ...ที่ได้วิวัฒนาการผ่านกาลเวลา |
มาก่อนปฐมกาล... | |
17:16  | ...เป็นสมองที่ถูกกำหนดไว้ด้วย |
วัฒนธรรม ศาสนา... | |
17:20  | |
17:21  | |
17:26  | ...ด้วยความกดดันต่างๆ |
ทางเศรษฐกิจ และสังคม... | |
17:30  | ...สมองนั้นมีการสืบต่อมาจากเวลา |
อันไม่อาจนับได้จนถึงทุกวันนี้... | |
17:37  | ...และในช่วงกาลเวลานั้น |
สมองรู้สึกว่ามันปลอดภัย | |
17:44  | |
17:49  | นี่คือสาเหตุที่ทำให้เรายอมรับจารีต |
หรือสิ่งสืบทอดทั้งหลาย | |
17:56  | เพราะในจารีตที่สืบทอดกันมานั้น |
มีความปลอดภัยอยู่... | |
18:02  | |
18:06  | ...ในการทำตามๆ กัน การลอกเลียน |
แบบกันให้ความรู้สึกปลอดภัย... | |
18:11  | |
18:17  | ...และยังมีความรู้สึกปลอดภัย |
อยู่ในมายาอีกด้วย | |
18:20  | เห็นได้ชัดว่า |
พระเจ้าทั้งปวงของคุณนั้น | |
18:22  | เป็นมายาที่สร้างขึ้นโดยความคิด |
18:25  | |
18:30  | ฉะนั้นไม่เพียงในการสืบต่อ |
ที่ปรากฎชัดเท่านั้น... | |
18:36  | ...ที่สมองเสาะหาความปลอดภัย... |
18:43  | ...มันยังหาความปลอดภัย |
ในกิจต่างๆ ที่เป็นมายาลวง... | |
18:45  | |
18:50  | ...ในชีวิตแต่ละวันของเราอีกด้วย |
18:56  | |
19:02  | ซึ่งความเชื่อหรือศรัทธานี้คือมายา |
19:05  | |
19:13  | ความเชื่อ ศรัทธา |
ที่หาความจำเป็นไม่ได้... | |
19:17  | ...แต่การมีศรัทธาในพระผู้เป็นเจ้า |
ในพระเยซูเจ้า ในพระกฤษณะ... | |
19:20  | ...หรืออะไรก็ตามแต่ |
ที่คุณชอบเรียก... | |
19:27  | ...ซึ่งในศรัทธานั้น ในความเชื่อนั้น |
ในการอุทิศตนนั้น... | |
19:32  | ...เรามีความรู้สึก |
ว่าได้รับการปกป้องคุ้มครอง... | |
19:36  | ...ดังสถิตย์อยู่ในอุทรแห่งพระเจ้า... |
19:39  | |
19:41  | ...ซึ่งนั่นเองคือมายาลวง |
19:44  | |
19:51  | ฉะนั้นขณะนี้เราจึงถามว่า |
สมองสามารถที่จะค้นพบ... | |
19:59  | |
20:04  | ...และสิ้นสุดการสืบต่อ |
แห่งกาลเวลาได้ไหม... | |
20:09  | |
20:12  | ...เพราะเรามักจะคิดว่าการสืบต่อ |
อยู่ในกาลเวลาเป็นความก้าวหน้า... | |
20:16  | |
20:19  | ...การเจริญรุดหน้า |
เป็นวิวัฒนาการ... | |
20:22  | |
20:25  | ...วิวัฒนาการที่ขึ้นอยู่กับ |
การสืบต่อของความรู้ | |
20:34  | เราจึงกำลังท้าทายการคิดเช่นนั้น |
20:40  | ฉะนั้นเราต้องมาใคร่ครวญกันว่า |
ความตายคืออะไร | |
20:44  | คุณเข้าใจไหมครับ |
20:53  | แต่โปรดเถิด |
อย่าได้ถูกกระตุ้นโดยผู้พูด... | |
21:02  | ...เพราะหากคุณถูกกระตุ้นโดยผู้พูด |
เมื่อคุณออกจากที่นี่ไป... | |
21:05  | ...ผลจากการถูกกระตุ้นของคุณ |
ก็จะจางหายไปด้วย | |
21:12  | แต่หากคุณมีส่วนร่วม |
อยู่ในการท้าทายนี้... | |
21:22  | ...ร่วมเคลื่อนไปด้วยกันจริงๆ |
แล้วละก็... | |
21:25  | ...ความเข้าใจก็เป็นของคุณเอง |
มันก็ยังคงอยู่ไม่คืนกลับ | |
21:27  | |
21:30  | แต่ถ้าหากว่า |
คุณกำลังถูกกระตุ้นอยู่... | |
21:34  | |
21:38  | ...มันก็เหมือนการเสพยา การดื่มเหล้า |
หรืออะไรก็ตามที่คุณมักใช้... | |
21:41  | ...มันก็จะปลุกกระตุ้นอยู่เฉพาะ |
ช่วงเวลานั้น แล้วก็จะสูญหายไป... | |
21:46  | ฉะนั้นกรุณาอย่าให้ถูกกระตุ้น |
โดยผู้พูด | |
21:55  | ถ้าหากว่าคุณถูกกระตุ้นโดยผู้พูด |
คุณก็จะพึ่งพิงขึ้นอยู่กับเขา... | |
21:59  | ...เขาก็จะมีอำนาจ |
เป็นผู้รู้อยู่เหนือคุณ... | |
22:01  | |
22:05  | ...เป็นคุรุน้อยๆ ปีศาจร้ายของคุณ |
แต่ผมไม่ใช่คุรุของคุณ... | |
22:10  | |
22:12  | ...เพราะเรื่องนี้เรียกร้องให้คุณ |
เป็นแสงสว่างแก่ตัวคุณเอง... | |
22:16  | ...ไม่ใช่พึ่งพิงแสงสว่างจากผู้อื่น |
22:23  | ฉะนั้นเราต้องพิจารณา |
ปัญหาเรื่องความตาย... | |
22:26  | ...เพราะความตายคือส่วนหนึ่งของสมอง |
22:30  | ความตายหมายถึงการจบสิ้นลงทั้งหมด |
22:33  | |
22:37  | ใช่ไหมครับ |
22:39  | และการเสื่อมสลายของสมองเพราะว่า |
ออกซิเจนไม่สามารถไปเลี้ยงสมองได้อีก | |
22:42  | หรืออะไรทำนองนั้น |
22:46  | ความตายหมายถึงการจบสิ้น... |
22:51  | ...จบสิ้นการสืบต่อของชีวิต... |
22:55  | ...ชีวิตในวิถีที่คุณดำเนินอยู่... |
22:59  | |
23:03  | ...ชีวิตของคุณและสิ่งที่ตรงกันข้าม |
กับการมีชีวิตอยู่... | |
23:07  | ...คือการจบสิ้นลง |
23:11  | ใช่ไหมครับ |
23:23  | ดังนั้นก่อนอื่นเราต้องตรวจสอบ |
การสืบต่อ... | |
23:27  | ...ของสิ่งที่เราเรียกว่า |
การมีชีวิตอยู่... | |
23:32  | ...และการจบสิ้นของมัน |
ซึ่งเราเรียกว่า ความตาย | |
23:40  | ในการที่จะตรวจสอบเรื่องนี้ |
ความกลัวไม่ว่าในลักษณะใด... | |
23:43  | |
23:47  | ...ความคิดเห็นทำนองใดก็ตาม... |
23:51  | ...การตัดสิน การวัดประเมินค่า |
หามีความหมายใดๆ ไม่ | |
23:54  | เราต้องตรวจสอบ |
"สิ่งที่เป็นอยู่จริง" | |
24:00  | "เป็นอยู่จริง" ในชีวิตคุณ |
ชีวิตประจำวันของคุณ | |
24:03  | |
24:08  | นี่คือความเป็นจริง |
24:11  | มนุษย์ตลอดยุคกาลสมัย |
ติดจมอยู่ในการสืบต่อ... | |
24:15  | |
24:20  | ...การสืบต่อแห่งชีวิต |
ชีวิตที่เขาดำเนินไป... | |
24:23  | |
24:27  | โดยวาดหวังว่าชีวิตหน้า |
จะมีโอกาสที่ดีกว่า... | |
24:30  | ...จะได้เกิดในพระราชวัง |
หรือมีเงินทองมากกว่าชาตินี้... | |
24:33  | ...เป็นคนสวยสดงดงามกว่านี้ |
หรืออะไรทำนองนี้ | |
24:37  | |
24:42  | แต่เรากำลังถามถึงอะไรบางอย่าง |
ที่ชัดเจนยิ่ง... | |
24:46  | ...ที่ไม่ใช่เพียงการสังเกต... |
24:50  | ...ไม่เพียงแต่ตรวจสอบ |
สิ่งที่เราเรียกว่า การมีชีวิตอยู่... | |
24:56  | ...ซึ่งคือสัมพันธภาพของเรา |
ความทะเยอทะยาน ความโลภ... | |
24:58  | |
25:03  | ...ความอยากได้อำนาจ สถานะภาพ |
ความวิตกกังวล ความกลัว... | |
25:07  | ...ความสุขเพลิดเพลิน ความทุกข์โศก |
ความผูกพัน การปลีกตัว... | |
25:10  | ...การต่อสู้ระหว่างสภาวะตรงกันข้าม |
ความเป็นปฏิปักษ์กัน | |
25:16  | |
25:18  | นั่นคือชีวิตของเรา... |
25:22  | ...รวมทั้งพระเจ้า |
และความเชื่ออันงมงายทั้งหมดนั้น... | |
25:25  | ...อีกทั้งอุดมคติ |
ที่หวังว่าสักวันหนึ่ง... | |
25:27  | ...เราทั้งหมดจะรักกันฉันท์พี่น้อง |
25:32  | นั่นคือชีวิตที่เป็นอยู่ |
ในแต่ละวันของเรา | |
25:39  | และทั้งหมดนั้นมีการสืบต่อ |
จากคนรุ่นหนึ่งไปสู่คนรุ่นแล้วรุ่นเล่า | |
25:44  | |
25:47  | โปรดเฝ้ามองดูเถิด สิ่งที่เรา |
กำลังทำอยู่นี้ เป็นอะไรที่พิเศษยิ่ง | |
25:55  | แล้วความตายหมายความถึงอะไร... |
25:59  | |
26:02  | ...การมีชีวิตอยู่หมายถึงอะไร |
26:06  | เราทำให้ความตาย |
เป็นสิ่งตรงข้ามกับชีวิต | |
26:12  | ความกลัวจึงเกิดขึ้นในกระบวนการ |
ที่เราเรียกว่าการมีชีวิตอยู่... | |
26:17  | ...แล้วหลีกเลี่ยงหรือผลักไส |
สิ่งที่เราเรียกว่า ความตาย... | |
26:30  | ...ให้ออกไปให้ไกลที่สุด |
เท่าที่จะไกลได้ | |
26:38  | นั่นคือการสืบต่อ |
อยู่ในห้วงแห่งกาลเวลา... | |
26:39  | ...สืบต่ออยู่ในความทุกข์ระทม |
26:44  | ...สืบต่ออยู่ในความกลัวของเรา... |
26:48  | ...เป็นการสืบต่อ |
ความผูกพันของเราด้วย... | |
26:53  | ...โปรดติดตามอย่างรอบคอบ |
ระมัดระวังในสิ่งที่พูดทั้งหมดนี้... | |
26:57  | ...เมื่อความผูกพันนั้นสั่นคลอน |
ถูกทำให้พังทลายลง... | |
27:03  | ...ก็จะสร้างการสืบต่ออื่น |
ความผูกพันอื่นขึ้นมาอีก | |
27:10  | การสืบต่อหมายถึงกาลเวลา |
27:14  | ใช่ไหมครับ |
27:17  | กาลเวลาคือการเคลื่อนไหวของความคิด |
27:24  | กาลเวลาหมายถึงการเคลื่อนออกไป |
27:28  | จากตรงนี้ไปยังตรงโน้น |
ต้องใช้เวลา... | |
27:33  | |
27:35  | ...หรือในด้านจิตใจ |
จากสภาพซึ่งไม่งดงาม... | |
27:39  | ...แล้วจะไปยังสภาพซึ่งงดงาม |
ต้องใช้เวลา | |
27:43  | กระแสของการสืบต่อคือกาลเวลา |
และการเคลื่อนไหวนี้คือความคิด | |
27:50  | |
27:53  | ถูกต้องไหม |
27:57  | และนั่นคือชีวิตของเรา |
28:01  | ชีวิตของคุณจริงๆ ไม่ใช่ชีวิตใน |
อุดมคติ ไม่ใช่ชีวิตบนสรวงสวรรค์... | |
28:05  | ...ไม่ใช่ชีวิตในโมกษะ |
ไม่ใช่ชีวิตที่เป็นอิสระ... | |
28:08  | |
28:12  | ...หรือไม่ใช่ชีวิตที่อยู่ในอุดมคติ |
แห่งความไม่รุนแรง... | |
28:14  | ...หรือไม่ใช่ชีวิตอื่นๆ ทั้งหมด |
ที่ความคิดมันสร้างขึ้น... | |
28:16  | ...เพื่อจะหลีกหนีไปจากชีวิต |
ที่เป็นอยู่จริงๆ ทุกเมื่อเชื่อวัน... | |
28:21  | ...เราหนีจากความเป็นจริงของชีวิต |
28:24  | |
28:31  | เราจึงถามว่า |
การมีชีวิตอยู่เช่นนั้น... | |
28:34  | |
28:37  | ...ด้วยความสับสนทั้งหมดที่มันมี |
ทั้งหมดนั้นจะจบสิ้นยุติลงได้ไหม... | |
28:44  | ...เพื่อที่จะค้นหาว่าความตายคืออะไร |
28:52  | คุณเข้าใจแล้วหรือยัง |
28:55  | คุณเข้าใจแล้วหรือยัง |
28:57  | ผมจะค่อยๆ เผยให้คุณเห็น |
28:58  | เราจะเคลื่อนไปช้าๆ |
29:07  | เราผูกพันอยู่กับบ้าน |
ยึดติดกับบุคคล... | |
29:12  | ...กับความเชื่อ กับข้อสรุป |
กับแนวคิด... | |
29:16  | ...ยึดมั่นอยู่ในอุดมคติ |
หรืออื่นๆ | |
29:22  | เรายึดติด |
29:29  | ด้วยการวิเคราะห์จะเห็นว่า |
คุณผูกพันยึดติด... | |
29:32  | ...เพราะภายในของคุณนั้น |
อ้างว้างโดดเดี่ยวเหลือเกิน... | |
29:39  | ...เมื่อรู้สึกโดดเดี่ยวเดียวดาย |
คุณต้องการอะไรบางอย่าง... | |
29:42  | ...เพื่อเป็นหนทางหนี |
จากความรู้สึกโดดเดี่ยวนั้น | |
29:48  | สภาวะเช่นนี้เรียกว่า |
ความเปลี่ยวเหงา | |
29:51  | คุณต้องเคยประสบความรู้สึกนี้มาแล้ว |
คุณต้องรู้จักมันมาแล้ว... | |
29:54  | ...อย่างน้อยที่สุด |
หากว่าคุณได้สังเกตสักนิด | |
29:58  | จากนั้นคุณก็ผูกพันยึดติด |
อยู่กับอะไรบางอย่าง | |
30:02  | ...โดยทั่วๆ ไปมักเป็นบุคคล |
อุดมคติ หรือประสบการณ์ที่ผ่านมา | |
30:09  | ทีนี้ความผูกพัน |
หมายถึงการสืบต่อไม่ใช่หรือ | |
30:15  | คำๆ นี้ หมายถึงช่วงเวลา |
30:20  | เมื่อคุณใช้คำว่า "ความสัมพันธ์"... |
30:24  | |
30:27  | ...ความสัมพันธ์ฉันท์ภรรยาหรือสามี... |
30:30  | ...ในการพึ่งพิงกันนั้น |
ความผูกพันนั้น... | |
30:35  | ...หมายถึงกาลเวลา ช่วงแห่งเวลา |
30:40  | คุณตามทันไหม |
30:45  | รู้สึกว่ายากขึ้นไหม |
30:50  | โดยคำพูดคุณอาจจะตามทัน |
30:54  | แต่คำพูดหาใช่สิ่งนั้นไม่ |
30:57  | |
31:00  | |
31:02  | คำอธิบายไม่ใช่สิ่งที่เราอธิบายถึง |
31:08  | โปรดระลึกไว้ตลอดเวลาว่า |
ถ้อยคำหาใช่สิ่งนั้นไม่... | |
31:11  | |
31:15  | ...หากคุณติดอยู่ในถ้อยคำ |
คุณก็จะพลาดจากของจริง | |
31:18  | |
31:21  | และนั่นคือสิ่งที่คุณเคยเป็นมาแล้ว |
31:25  | ความคิดมันสนุกกับการถูกกระตุ้น |
ด้วยถ้อยคำ... | |
31:27  | |
31:34  | ...แล้วติดพันอยู่กับการกระตุ้นนั้น |
31:36  | ...และด้วยปัญญาทางความคิด... |
31:40  | ...คุณได้สร้างความโกลาหล |
วุ่นวายขึ้นในโลก | |
31:49  | ปัญญาขบคิดด้วยเหตุผลทางสมอง |
เป็นเพียงส่วนเสี้ยวเดียว... | |
31:53  | ...ไม่เป็นทั้งหมด |
31:57  | เมื่อส่วนเสี้ยวมีอิทธิพลชี้นำ |
การแบ่งแยกก็ต้องเกิดขึ้น... | |
32:00  | ...ความทารุณโหดร้าย ความรุนแรง |
ต้องเกิดขึ้นตามมา | |
32:05  | นั่นคือสิ่งที่ปัญญาทางความคิด |
ทางสมองได้กระทำต่อโลก | |
32:08  | ความคิดได้สร้างชาวฮินดู |
ชาวพุทธ... | |
32:14  | ...ชาวคริสต์ มุสลิม |
ยิวและอาหรับขึ้น... | |
32:17  | ...แล้วแต่ละก๊ก ต่างก็พยายาม |
จ่อคอหอยกันและกัน | |
32:20  | |
32:26  | เพราะเหตุว่าเราให้ความสำคัญ |
อย่างใหญ่หลวงต่อปัญญาทางความคิด... | |
32:31  | ...มันถึงได้สร้างความทุกข์ |
ระทมอย่างสาหัสขึ้นในโลก | |
32:35  | ซึ่งไม่ได้หมายถึงว่า เราทุกคน |
จะต้องกลายเป็นคนโง่ ทึ่มทื่อ | |
32:39  | ในทางกลับกัน |
เรากำลังชี้ให้เห็นว่า... | |
32:43  | ...เมื่อปัญญาทางความคิด |
ซึ่งเป็นเพียงส่วนเสี้ยวเดียว... | |
32:45  | ...มีอิทธิพลชี้นำเหนืออื่นใด... |
32:52  | ...ความเสื่อมถอย การตกต่ำ |
ย่อมต้องเกิดขึ้น... | |
32:59  | ...และนั่นคือสิ่งที่กำลังเป็นไปในโลก |
33:02  | ทีนี้เราบ่งบอกว่า ความผูกพัน... |
33:05  | ...โดยนัยคำนี้หมายถึง |
ความรู้สึกมั่นคงถาวร... | |
33:13  | ...ความรู้สึกต่อเนื่อง |
มีนัยที่บอกถึงช่วงแห่งเวลา... | |
33:16  | |
33:26  | ...และในกาลเวลานั้น |
ในช่วงเวลานั้น... | |
33:31  | ...เราคาดหวังว่าจะมี |
ความเป็นเพื่อนกันตลอดไป... | |
33:37  | ...เรารู้สึกเต็มเปี่ยม |
รู้สึกปลอดภัย | |
33:40  | ใช่ไหมครับ |
33:43  | แต่ความตายมาบอกคุณว่า |
"จบมันเสีย" | |
33:47  | นั่นคือความหมายของการตาย... |
33:52  | ...จบความผูกพันของคุณ |
ลงอย่างสิ้นเชิง... | |
33:55  | ...เพราะในที่สุดแล้ว |
นั่นคือสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับคุณ... | |
33:59  | ...เมื่อคุณหมดลมหายใจ |
34:02  | เมื่อคุณกำลังจะละทิ้ง |
ทุกสิ่งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง | |
34:07  | มันช่างคล้ายกับที่ผู้ที่ร่ำรวย |
พรั่งพร้อมมักพูดว่า... | |
34:10  | "อย่างน้อยที่สุด ฉันก็จะครอบครอง |
มันไว้จนกระทั่งลมหายใจเฮือกสุดท้าย" | |
34:14  | ใช่ไหม |
34:16  | ฉะนั้นขอได้โปรดเฝ้าดูทั้งหมดนี้ |
34:20  | คุณสามารถที่จะรู้ถึงนัย |
และผลที่ตามมาของความผูกพันไหม... | |
34:24  | |
34:28  | ...ความผูกพันที่มีต่อบ้านช่อง |
ทรัพย์ศฤงคาร ต่อภรรยาของคุณ... | |
34:30  | |
34:33  | ...ต่อความเชื่อ แนวความคิด |
ข้อสรุปรวบยอด... | |
34:35  | ...ต่อความคิดเห็น |
และต่อพระเจ้าของคุณ | |
34:39  | คุณสามารถที่จะมองเห็นได้ไหมว่า |
นัยของมันคือความกลัว... | |
34:46  | ...ความอิจฉาริษยา ความวิตกกังวล |
คุณอาจจะสับสนหรืออื่นๆ | |
34:49  | คุณสามารถที่จะฟังในขณะนี้ได้ไหม |
34:53  | แล้วยุติความผูกพันของคุณ |
เสียอย่างสิ้นเชิง | |
35:05  | เอาละทีนี้คุณไม่ส่ายหัวอีกแล้ว |
35:12  | นั่นคือบททดสอบ |
ที่คุณไม่เต็มใจที่จะทดลองมัน | |
35:16  | |
35:21  | เมื่อสมองมีการสืบต่อ |
มันจะกลายเป็นเสมือนเครื่องจักร... | |
35:24  | |
35:29  | |
35:34  | ...และความคิดทั้งหมด |
ก็จะเป็นกลไกอัตโนมัติ | |
35:39  | ความคิดใหม่จะไม่มี เพราะว่า |
ความคิดทั้งหมดเกิดจากความจำ... | |
35:43  | |
35:46  | ...ซึ่งมาจากการตอบสนองของความรู้ |
ของประสบการณ์ และอื่นๆ | |
35:53  | ฉะนั้นจึงไม่มีความคิดที่ใหม่ |
35:58  | ฉะนั้นความตายหมายถึง |
การจบสิ้นความผูกพัน | |
36:15  | เมื่อมีการจบสิ้นเท่านั้น |
การเริ่มต้นใหม่จึงจะเกิดขึ้น | |
36:20  | คุณเข้าใจไหม |
36:22  | นี่เป็นเรื่องสำคัญยิ่งนัก |
อย่าเพียงเล่นสนุกอยู่กับคำพูด | |
36:30  | เพราะว่าในขณะที่มีการจบสิ้น |
จะมีสิ่งใหม่บางอย่างเกิดขึ้น | |
36:37  | แต่ถ้าหากมีการสืบต่อ |
ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น... | |
36:41  | ...ไม่มีอะไรใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ |
36:50  | การจบสิ้นนี้สำคัญมากทีเดียว... |
36:52  | ...เพราะจากนี้เท่านั้นที่สมองสามารถ |
จะค้นพบกระแสที่มีคุณสมบัติ... | |
37:00  | |
37:05  | ...เป็นอิสระจากอดีตโดยธรรมชาติ |
ได้ด้วยตัวมันเอง | |
37:11  | |
37:14  | ผมสงสัยว่าผมอธิบาย |
ได้ครบถ้วนบริบูรณ์หรือไม่ | |
37:21  | ครบถ้วนหรือไม่ครับ |
37:22  | คุณตามทันไหม |
37:24  | เราสื่อถึงกันได้สักนิดไหม |
37:28  | ความตายหมายถึงการจบสิ้น... |
37:32  | ...ไม่เพียงแต่ทางร่างกายเท่านั้น... |
37:34  | ...แต่เป็นการจบสิ้น |
ของทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่าง... | |
37:38  | ...ที่มนุษย์ได้สั่งสมไว้ด้วย |
37:44  | หากมันไม่จบสิ้น ปัญหาทั้งมวลก็คือ |
อะไรเล่าจะเกิดขึ้นต่อจิตใจ... | |
37:48  | |
37:51  | ...ต่อกระแสทั้งหมดของจิตสำนึก |
ซึ่งไม่ใช่เป็นของคุณหรือของผม | |
37:56  | |
37:59  | ...แต่เป็นจิตสำนึกของมนุษย์ |
อะไรจะเกิดขึ้นกับจิตสำนึกนั้น | |
38:02  | |
38:04  | คุณเข้าใจคำถามของผมไหม |
38:09  | คุณไม่เข้าใจหรือครับ |
38:13  | คุณเห็นไหมต้องอธิบายกันทุกอย่าง |
แม้เรื่องเล็กๆ น้อยๆ | |
38:15  | |
38:26  | เพราะคุณจับสาระไม่ได้ในทันที... |
38:31  | ...คุณรู้ไหมครับ ชีวิตทุกวี่วัน |
ของคุณ ดั่งแม่น้ำอันกว้างใหญ่... | |
38:39  | ...ลองมองดูซิครับ... |
38:40  | ...การดำรงอยู่ทั้งหมด |
ของมวลมนุษย์... | |
38:47  | ...เหมือนแม่น้ำอันกว้างใหญ่ |
ไพศาลนั้น... | |
38:53  | ...ซึ่งภายในกระแสนั้นมีความยุ่งยาก |
สลับซับซ้อนทั้งหมด... | |
38:59  | ... มีปัญหา มีความเจ็บปวดรวดร้าว |
ความทุกข์โศก กระวนกระวายใจ... | |
39:05  | ...ทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่างคือแม่น้ำนั้น |
ซึ่งเราเป็นส่วนหนึ่ง | |
39:09  | เมื่อส่วนหนึ่งนั้นตายลง |
กระแสน้ำก็ยังคงไหลต่อไป | |
39:11  | |
39:17  | การปรากฏแห่งกระแสน้ำนั้นคือ คุณ... |
39:22  | ...ด้วยชื่อของคุณ |
คุณสมบัติของคุณและอื่นๆ... | |
39:24  | ...แต่คุณก็ยังคงเป็นส่วนของกระแสน้ำนี้ |
39:30  | ตามทันไหมครับ |
39:34  | คุณคือส่วนหนึ่งของกระแสน้ำ |
39:36  | แล้วเรากำลังพูดถึงการจบสิ้น |
ของกระแสที่หลั่งไหลนั้น... | |
39:40  | |
39:44  | |
39:48  | ...เคลื่อนออกไปจากกระแสให้หมดสิ้น... |
39:54  | ...อย่าได้เป็นส่วนหนึ่ง |
ของกระแสนั้นอยู่อีกเลย... | |
40:00  | ...เพราะกระแสนั้นคือ |
ความขัดแย้ง ความสับสน... | |
40:06  | ...ความเจ็บปวด ความยึดมั่นพันผูก |
การปลีกแยกตัว... | |
40:09  | ...คุณตามทันไหม |
การต่อสู้ดิ้นรนที่ยังเป็นไป | |
40:17  | ฉะนั้นเราจึงบอกว่า |
ในขณะที่คุณมีชีวิตอยู่... | |
40:18  | ...ยังมีสำนึกรู้ตัวอยู่ |
ยังเป็นๆ อยู่นี่แหละ... | |
40:22  | ...ชีวิตที่เต็มไปด้วยความยุ่งยาก |
วุ่นวายของคุณ... | |
40:24  | ...กิจกรรมของคุณ |
ทั้งหมดนั้น... | |
40:28  | ...ดูว่าจะเกิดการจบสิ้นของอะไร |
บางอย่างด้วยความเต็มอกเต็มใจได้ไหม.. | |
40:34  | ...ไม่ใช่ด้วยเจตนาให้จบลง |
การจบสิ้นลงของความผูกพัน... | |
40:37  | ...ที่เกิดขึ้นอย่างเป็นไปเอง |
โดยปราศจากแรงบังคับ... | |
40:41  | ...เป็นการเริ่มต้นของอะไรบางอย่าง |
ซึ่งใหม่หมดอย่างสิ้นเชิง | |
40:46  | คุณเข้าใจแล้วใช่ไหมครับ |
40:50  | ด้วยเหตุที่ "ฉัน" |
"ตัวฉัน" คือการสืบต่อ | |
40:57  | "ฉัน" ไม่ได้เป็นเพียงพันธุกรรม |
ที่สืบทอดมาเป็นล้านๆ ปี... | |
41:02  | ...จากหลายชั่วคน รุ่นแล้วรุ่นเล่า |
เท่านั้น มันเป็นการสืบต่อ... | |
41:05  | |
41:08  | ...และอะไรก็ตามที่ต่อเนื่อง |
จะเป็นกลไกอัตโนมัติ... | |
41:13  | ...ในนั้นไม่มีอะไรใหม่ |
41:18  | ถูกต้องไหมครับ |
41:21  | คุณเข้าใจไหม มันเป็นสิ่งอัศจรรย์ยิ่ง |
ถ้าหากคุณเข้าถึงในเรื่องนี้ | |
41:27  | ถึงตรงนี้ยังมีประเด็นอื่น |
เรื่องอื่นอีก | |
41:32  | ขอให้ฟังอย่างเงียบๆ... |
41:36  | |
41:39  | ...อย่าเพิ่งเห็นด้วย ขอเพียงฟัง |
ตราบใดที่สมองยังบันทึกจดจำอยู่ | |
41:44  | ใช่ไหมครับ |
41:47  | คุณตามทันไหมครับ |
41:49  | ตราบใดที่ผมยังคงบันทึกบาดแผล |
ทางใจ บันทึกความเจ็บปวดเอาไว้... | |
41:53  | |
41:58  | ...ซึ่งสมองกำลังบันทึก |
สิ่งทั้งหมดนี้... | |
42:01  | ...การบันทึกเช่นนั้น |
ให้ความรู้สึกคงอยู่สืบเนื่องไป | |
42:06  | มันทำให้เกิดความคิดว่า |
"ฉันกำลังสืบต่ออยู่"... | |
42:13  | |
42:17  | ...การสืบต่อเช่นนั้น เราทึกทักกันว่า |
เป็นความก้าวหน้า... | |
42:24  | ...เป็นการที่ "ตัวฉัน" ลดลง |
ค่อยๆ จบลง | |
42:27  | คุณตามทันไหมครับ |
42:31  | แต่ตราบใดที่สมองยังคงบันทึก |
เหมือนเครื่องคอมพิวเตอร์ | |
42:37  | มันก็เป็นกลไกอัตโนมัติ |
42:40  | |
42:48  | ในขณะที่คุณถูกเหยียดหยามหรือยกย่อง |
สมองก็กำลังบันทึกไว้เช่นกัน | |
42:56  | และมันบันทึกอย่างนี้ |
มาเป็นล้านๆ ปีแล้ว | |
43:00  | |
43:02  | คุณตามทันไหมครับ |
43:04  | นั่นคืออิทธิพล คือเงื่อนไข |
ที่กำหนดเราอยู่ | |
43:06  | |
43:12  | นั่นคือกระบวนการทั้งหมด |
ที่เกี่ยวกับความก้าวหน้าของเรา | |
43:16  | แต่ขณะนี้เราถามคำถามว่า... |
43:18  | ...เป็นไปได้ไหม |
ขอได้โปรดฟังคำถามก่อน... | |
43:21  | ...เป็นไปได้ไหมที่จะไม่บันทึก... |
43:25  | ...ยกเว้นสิ่งที่จำเป็นเท่านั้น... |
43:31  | ...นอกเหนือจากนั้นไม่บันทึกอะไรเลย |
43:36  | คุณเข้าใจตรงนี้ไหม |
43:38  | มันคงยากไป |
43:46  | เหตุใดเราจึงต้องบันทึก |
เมื่อคุณเจ็บปวด | |
43:51  | เหตุใดคุณจึงบันทึก เมื่อมีใครดูถูก |
ดูหมิ่น หรือยกย่องชมเชยเรา | |
43:52  | ใช่ไหมครับ |
43:59  | ผมถามว่าเพราะเหตุใด |
44:06  | เมื่อคุณบันทึก เมื่อสมองบันทึก... |
44:10  | |
44:13  | ...สิ่งที่บันทึกไว้มันจะปิดกั้น... |
44:18  | ...ไม่ให้คุณสังเกตผู้อื่น |
ที่เหยียดหยามเรา | |
44:25  | ฉะนั้นเมื่อคุณสังเกตบุคคลที่ดูถูก |
ดูหมิ่นคุณ หรือยกย่องชมเชยคุณ... | |
44:30  | ...ด้วยจิตที่บันทึกข้อมูลไว้แล้ว... |
44:34  | ...คุณจึงไม่อาจมองเห็นเขา |
ตามความเป็นจริงได้เลย | |
44:38  | คุณตามทันไหมครับ |
44:39  | คุณตามสิ่งที่ผมกำลังพูดทันไหม |
44:42  | ได้โปรดเถอะครับ |
44:52  | สมองคุณบันทึกอีกแล้ว |
44:57  | การบันทึกเป็นการสืบต่อ... |
45:01  | ...และในการสืบต่อนั้น |
มีความรู้สึกปลอดภัย | |
45:05  | มันบอกว่า |
ฉันเคยถูกทำให้เจ็บปวด... | |
45:07  | ...ฉะนั้นฉันต้องจดจำเอาไว้ |
บันทึกไว้... | |
45:10  | ...เพื่อหลีกเลี่ยงการที่จะต้อง |
เจ็บปวดอีกทั้งกายและใจ | |
45:13  | |
45:16  | ใช่ไหมครับ |
45:18  | ในทางกายภาพแล้ว |
มันจำเป็นที่จะต้องบันทึก | |
45:22  | แต่ในด้านจิตใจแล้วมันจำเป็นหรือ |
45:26  | คุณเข้าใจคำถามของผมไหม |
45:36  | เราเคยถูกทำให้เจ็บปวดมาแล้ว |
45:39  | เราเคยถูกทำให้เจ็บปวด... |
45:44  | ...เพราะความเจ็บปวด |
เป็นการเคลื่อนไหวของกาลเวลา... | |
45:49  | ...ซึ่งคือมโนภาพที่คุณสร้างสมไว้ |
เกี่ยวกับตัวคุณเอง... | |
45:52  | ...เมื่อภาพลักษณ์นั้นโดนทิ่มแทง |
คุณก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา | |
45:59  | |
46:00  | แต่ตราบใดที่คุณยังมีภาพลักษณ์นั้น |
คุณก็จะถูกทำให้เจ็บปวดอยู่เสมอ | |
46:08  | ฉะนั้นเป็นไปได้ไหม |
ที่จะไม่มีภาพลักษณ์ | |
46:14  | นั่นคือไม่มีการบันทึกจดจำไว้ |
46:16  | คุณตามทั้งหมดนี้ทันไหม |
46:20  | ขอให้ฟังด้วยความใส่ใจ... |
46:22  | ...เรากำลังปูพื้นฐานความเข้าใจ |
เพื่อที่จะค้นหาว่าสมาธิคืออะไร | |
46:32  | |
46:38  | เหตุว่าถ้าหากคุณยังมีความกลัว |
ไม่ว่าคุณจะทำอย่างไรก็ตาม... | |
46:42  | ...สมาธิจะไม่เกิดขึ้น |
46:47  | ถ้าหากคุณเป็นคนชาตินิยม |
หากคุณเป็นคนทะเยอทะยาน โลภมาก... | |
46:50  | ...หากคุณเป็นนั่นเป็นนี่... |
46:52  | ...หรือแม้คุณจะยืนบนนิ้วหัวแม่เท้า |
ของคุณได้ตลอดชีวิต... | |
46:57  | ...คุณก็จะไม่เคยรู้เลยว่า |
สมาธิเป็นอย่างไร | |
47:01  | นั่นคือเหตุที่เราต้องอธิบาย |
กันอย่างละเอียดถี่ถ้วน... | |
47:03  | ...ตั้งแต่ตอนเริ่มต้น |
ของการพูดนี้ทีเดียว... | |
47:06  | ...ว่าการทำความเข้าใจตัวเราเอง |
เป็นส่วนหนึ่งของสมาธิที่ว่านี้... | |
47:11  | |
47:15  | ...การทำความเข้าใจความทุกข์โศก |
ความเจ็บปวดรวดร้าว ความกลัว... | |
47:19  | |
47:23  | ...ความวิตกกังวล กระวนกระวายใจ |
ก็เพื่อที่จิตใจของคุณ... | |
47:25  | ...จิตสำนึกของคุณซึ่งคือเนื้อหา |
สาระภายในจะถูกชำระล้างไปสิ้น | |
47:28  | |
47:35  | เราจึงถามว่า |
เป็นไปได้หรือไม่... | |
47:40  | ...ที่จะไม่บันทึกจดจำเรื่องใดๆ |
ทางจิตใจ... | |
47:45  | ...แต่บันทึกเฉพาะสิ่งที่ |
นอกจากจะจำเป็นแล้ว... | |
47:50  | ...ยังสำคัญและเกี่ยวข้องกันด้วย |
47:56  | เพราะเมื่อระเบียบได้เกิดขึ้นแล้ว |
เมื่อมีระเบียบในชีวิตเรา... | |
47:59  | |
48:04  | ...ซึ่งเราได้ใคร่ครวญกันอย่างถี่ถ้วน |
แล้วเมื่อวันก่อนว่า... | |
48:08  | ...เมื่อมีระเบียบ ย่อมมีอิสรภาพ |
48:12  | จิตที่ไร้ระเบียบเท่านั้น |
ที่แสวงหาอิสรภาพ | |
48:19  | เมื่อมีระเบียบถ้วนทั่วทั้งหมด |
ระเบียบนั้นนั่นเองคืออิสรภาพ | |
48:22  | |
48:30  | เรากล่าวว่ามันเป็นไปได้... |
48:35  | |
48:38  | ...ที่จะบันทึกเฉพาะความรู้เพื่อการ |
ทำหน้าที่ เพื่อประโยชน์ใช้สอย | |
48:41  | |
48:47  | โปรดฟังทางนี้ |
และทำงานร่วมไปกับผม | |
48:53  | บันทึกจดจำความรู้ |
ที่สำคัญ ที่จำเป็น... | |
48:59  | ...เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ |
อย่างเป็นระเบียบ... | |
49:05  | ...ในความหมายปรกติธรรมดา |
เช่น การไปทำงานในสำนักงาน... | |
49:08  | |
49:12  | ...การขับขี่รถยนต์ จดจำสามี |
หรือภรรยาของคุณได้... | |
49:16  | ...จำชื่อของคุณหรือสิ่งอื่นๆ |
ที่จำเป็นได้... | |
49:20  | ...บันทึกความรู้ที่เกี่ยวข้อง |
และจำเป็น | |
49:27  | แล้วทีนี้เรากำลังพูดว่า เรื่องภายใน |
จิตใจไม่มีความจำเป็นหรือ... | |
49:29  | |
49:33  | ...หรือไม่มีอะไรเป็นเหตุปัจจัย |
ที่เกี่ยวข้องที่จะต้องบันทึกจดจำไว้ | |
49:36  | |
49:41  | อย่างนี้เป็นไปได้ไหมครับ |
49:43  | คุณเข้าใจไหมครับ |
49:49  | โดยปัญญาทางความคิด |
ด้วยการคิดตามด้วยเหตุด้วยผล... | |
49:58  | ...คุณอาจจะเห็นคล้อยด้วย |
หรือเห็นในระดับถ้อยคำ... | |
50:00  | ...แต่การที่สภาวะนั้นจะเกิดขึ้น... |
50:04  | ...หรือการจะประสบพบ |
สิ่งนี้จริงๆ ในชีวิต... | |
50:07  | ...เป็นเรื่องที่แตกต่างออกไปทีเดียว |
50:12  | ผมขอค้นเข้าไปในเรื่องนี้... |
50:19  | ...เพราะผมมีหลายเรื่องเหลือเกิน |
ที่คาดว่าจะพูด | |
50:23  | ทำให้ผมคิดว่า ผมอยากมีโอกาส |
ที่จะพูดกับคุณทุกๆ วัน... | |
50:25  | ...แต่ผมทำเช่นนั้นไม่ได้ |
50:27  | และบางทีคุณอาจจะขอว่า |
อย่าให้ผมทำเช่นนั้นได้ | |
50:40  | ดังนั้นก่อนที่จะเข้าสู่เรื่องนี้ |
ได้อย่างลุ่มลึก... | |
50:47  | ...คุณต้องเข้าใจธรรมชาติ |
ของจิตสำนึกของคุณเสียก่อน | |
50:54  | ผมขออภัยด้วย |
หากผมทำให้ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องยาก | |
51:00  | มันไม่ยากเลย |
จิตสำนึกของคุณคืออะไร | |
51:03  | คุณเคยถามตนเองบ้างไหม |
51:10  | จิตสำนึกของคุณก็คือ |
เนื้อหาสาระของมัน | |
51:15  | ถูกต้องไหมครับ |
51:16  | หากปราศจากเนื้อหาสาระ |
จิตสำนึกก็หาได้มีไม่ | |
51:20  | ถูกต้องไหม |
51:22  | คุณมองเห็นที่พูดไหมครับ |
51:24  | ได้โปรดเถอะครับ |
ช่วยค้นไปกับผมด้วย | |
51:28  | ใช่ไหมครับ |
51:30  | ฉะนั้นเนื้อหาสาระนั้น |
ประกอบกันขึ้นเป็นจิตสำนึกของเรา | |
51:36  | เนื้อหานั้นคือจารีตของเรา |
ความวิตกกังวลของเรา... | |
51:39  | ...ชื่อเสียงตำแหน่งของเรา |
เนื้อหาคือสิ่งเหล่านั้น | |
51:41  | คุณตามสิ่งที่ผมพูดทันไหมครับ |
51:43  | และนั่นคือจิตสำนึกของเรา |
51:45  | |
51:48  | แล้วความคิดก็รู้สึกไม่พอใจ |
กับจิตสำนึกนี้... | |
51:52  | ...มันจึงบอกว่าจะต้องมีจิตสำนึก |
ที่เหนือกว่า ที่สูงกว่านี้ | |
51:57  | |
51:59  | แต่การเคลื่อน |
จากที่ต่ำไปสู่ที่สูงกว่า... | |
52:02  | ...ก็ยังคงเป็นกระแสความคิด |
เท่านั้นเอง | |
52:05  | ความคิดคือกระบวนการทางวัตถุ |
52:08  | ดังนั้นมันจึงยังคงเป็นส่วนหนึ่ง |
ของจิตสำนึกนี้ | |
52:11  | ไม่ทราบว่าคุณเข้าใจหรือเปล่าครับ |
52:14  | คุณเข้าใจไหม |
52:18  | คุณเข้าใจแล้วหรือยังครับ |
52:20  | มันเป็นส่วนหนึ่งของจิตสำนึกนี้... |
52:23  | ...จิตสำนึกแห่งจักรวาล |
จิตสำนึกอันสูงสุด | |
52:25  | |
52:28  | แต่มันก็ยังอยู่ในพื้นภูมิ |
ของจิตสำนึกนี้แหละ... | |
52:33  | ...ซึ่งมีการสืบต่อของมัน |
และการสืบต่อคือเนื้อหาของมัน | |
52:36  | |
52:40  | ถูกต้องไหม |
52:42  | มองให้เห็นแม้ในระดับถ้อยคำ |
หรือด้วยปัญญาความคิด นั่นก็ดีพอแล้ว | |
52:46  | |
52:51  | จิตสำนึกนี้มีการสืบต่อของมัน... |
52:59  | ...เช่น ความผูกพัน |
และสิ่งอื่นๆ ทั้งหมดนั้น | |
53:05  | ฉะนั้นเราถามว่าจิตสำนึกนี้ |
พร้อมด้วยเนื้อหาทั้งหมดของมัน... | |
53:07  | |
53:11  | |
53:14  | ...ซึ่งเป็นส่วนประกอบของสมอง |
เป็นองค์ประกอบของจิต... | |
53:16  | |
53:18  | ...จิตคือสมองและทั้งหมดนั้น... |
53:22  | ...จิตเป็นส่วนประกอบของจิตสำนึก... |
53:26  | จิตสำนึกทั้งหมดนี้จะสามารถตระหนักรู้ |
ถึงเนื้อหาของมันเองได้ไหม... | |
53:29  | ...ตระหนักรู้ช่วงเวลาของมัน... |
53:33  | |
53:37  | ...แล้วเรียนรู้ถึงส่วนหนึ่ง |
ของจิตสำนึก... | |
53:42  | ...อย่างเช่น เรื่องความผูกพัน |
และให้มันจบลงไปเอง | |
53:46  | |
53:50  | นั่นหมายถึงคุณทำลาย |
กระบวนการสืบต่อ | |
53:53  | ผมสงสัยว่าคุณตามทันไหม |
54:01  | ซึ่งนั่นหมายถึง เรากำลังถามว่า |
เป็นไปได้ไหม... | |
54:05  | |
54:08  | ...ที่จะบันทึกเฉพาะสิ่งจำเป็น |
เฉพาะเหตุปัจจัยที่เกี่ยวข้องเท่านั้น | |
54:12  | คุณเข้าถึงความงดงาม |
ของคำถามนั้นไหม... | |
54:14  | ...นัยของคำถามนั้น |
ความลึกล้ำของคำถามนั้น | |
54:21  | ผมบอกว่ามันเป็นไปได้ |
54:24  | ผมจะอธิบายให้ฟัง |
แต่คำอธิบายไม่ใช่ความเป็นจริง | |
54:27  | |
54:32  | ขออย่าได้ติดอยู่กับคำอธิบาย |
54:36  | แต่โดยผ่านการอธิบาย |
มาสู่ความเป็นจริง | |
54:39  | มิฉะนั้นแล้ว |
คำอธิบายจะไม่มีค่าอะไรเลย | |
54:45  | นักวิจารณ์ให้คำอธิบาย |
แต่เขาไม่เคยมาถึงความจริง | |
54:49  | |
54:52  | ใช่ไหมครับ |
54:55  | อะไรก็ตามที่มีการสืบต่อ |
มันคือกระบวนการของกาลเวลา... | |
55:05  | |
55:09  | |
55:12  | ...เป็นการเคลื่อนไหวของความคิด |
... | |
55:15  | ...เป็นการเคลื่อนไหว |
ของความรู้จากอดีต... | |
55:17  | ...ที่คิดปรับเปลี่ยนตัวมันเอง |
ในปัจจุบันแล้วเคลื่อนต่อไป | |
55:25  | นั่นคือกระบวนการทั้งหมด |
ของการบันทึกจดจำ | |
55:29  | ใช่ไหมครับ |
55:30  | คุณตามทันนะครับ |
55:31  | กระบวนการบันทึกทั้งหมดของสมอง... |
55:35  | ...มิฉะนั้นเราจะไม่มีความรู้อะไรเลย |
55:38  | นั่นคือกระบวนการทั้งหมด |
แล้วเราบอกว่า... | |
55:40  | |
55:42  | ...กระบวนการเช่นนั้นเข้าไปครอบครอง |
พื้นที่เรื่องจิตใจด้วย | |
55:49  | ถูกต้องไหมครับ |
55:53  | เพราะเราเห็นว่า |
ความรู้เป็นสิ่งที่จำเป็น... | |
55:59  | มิฉะนั้นเราก็ทำหน้าที่ไม่ได้ |
ผมไม่สามารถจะพูดได้... | |
56:02  | ...ผมจะไม่พูดเกี่ยวกับการพูด |
นั่นเป็นเรื่องที่ต่างออกไป... | |
56:05  | ...เป็นเรื่องที่น่าสนใจอย่างยิ่ง |
ถ้าคุณจะค้นเข้าไปในเรื่องนี้ | |
56:09  | ...แต่ผมจะไม่พูดถึงมันขณะนี้ |
56:17  | ผมพูดว่าอะไรแล้วนะครับ |
56:22  | Questioner: ความรู้มีความจำเป็น |
ต่อการทำงาน | |
56:32  | Krishnamurti: เราพูดว่าความรู้ |
เป็นการสืบต่อ... | |
56:40  | |
56:42  | ...และสมองได้ค้นพบความปลอดภัย |
ในการสืบต่อนั้น... | |
56:46  | ...ฉะนั้นมันจึงต้องบันทึก |
56:49  | ใช่ไหมครับ |
56:54  | แต่ความรู้มีขอบเขตอันจำกัดเสมอ |
57:01  | ความรู้ซึ่งมีอำนาจที่ไร้ขีดจำกัดนั้น |
หามีอยู่ไม่ | |
57:07  | เมื่อสมองได้ค้นพบความมั่นคง |
ปลอดภัยในกระแสแห่งความรู้... | |
57:11  | |
57:15  | ...ยึดติดอยู่กับมัน |
แล้วแปลความหมายทุกเหตุการณ์... | |
57:18  | ...ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น |
ไปตามความรู้หรือตามอดีตนั้น | |
57:26  | ฉะนั้นอดีตจึงมีความสำคัญ |
อย่างมหาศาลต่อสมอง... | |
57:31  | ...เพราะสมองนั้นเองคืออดีตกาล |
57:41  | จากนั้นความคิดของเรา... |
57:44  | ...ก็จะบอกอย่างที่เราได้อธิบายมาแล้ว |
อย่างมีเหตุมีผล... | |
57:46  | ...ซึ่งเป็นการอธิบายด้วยถ้อยคำ |
ที่มาจากการขบคิดด้วยสมอง... | |
57:49  | |
57:52  | ...ความคิดบอกว่าฉันมองเห็นชัดเจน... |
57:54  | ...ว่าไม่มีอะไรใหม่ |
ในสิ่งที่มีการสืบต่อ... | |
57:59  | ...ไม่มีกลิ่นหอมใหม่ๆ... |
58:04  | ...ไม่มีสวรรค์วิมานใหม่ |
ไม่มีโลกใหม่... | |
58:10  | ...เมื่อเห็นดังนั้นความคิดถามว่า |
จะมีการจบสิ้นลงของการสืบต่อไหม... | |
58:13  | |
58:17  | ...จบโดยที่ไม่นำมาซึ่ง |
อันตรายต่อสมอง... | |
58:20  | ...คุณตามทันไหม เพราะเมื่อปราศจาก |
การสืบต่อสมองจะรู้สึกหลงทาง | |
58:22  | |
58:30  | มันจึงพูดกับตัวเองว่า |
ถ้าหากว่าฉันยุติการสืบต่อลงแล้ว... | |
58:34  | ...อะไรจะเกิดขึ้นจากนั้น |
58:36  | |
58:41  | สมองต้องการความมั่นคงปลอดภัย |
แต่อะไรเล่าจะเกิดขึ้น | |
58:47  | หากสมองสามารถค้นพบอะไรบางอย่าง |
ในการจบสิ้นและในการเริ่มต้น... | |
58:51  | |
58:54  | ...มันก็จะบอกว่างั้นไม่เป็นไร |
ฉันรับได้ | |
58:58  | คุณเข้าใจไหมครับ |
59:00  | ฉันสามารถปฏิบัติการได้ |
ในความมั่นคงปลอดภัยเท่านั้น... | |
59:05  | |
59:08  | ...ไม่ว่าความมั่นคงปลอดภัยนั้น |
จะถูกหรือจะผิด... | |
59:12  | |
59:16  | ...และการสืบต่อได้หยิบยื่น |
ความมั่นคงปลอดภัยให้แก่มัน | |
59:19  | คุณตามทันนะครับ |
59:21  | ซึ่งคือกระบวนการบันทึกนั่นเอง |
59:22  | แล้วทีนี้คุณก็มาบอกฉัน |
ผมหมายถึงบอกสมองนั่นแหละว่า... | |
59:31  | ...ให้มันบันทึกสิ่งที่จำเป็น |
สิ่งที่เป็นเหตุปัจจัยเกี่ยวข้องเท่านั้น | |
59:36  | ...นอกเหนือจากนั้น |
อย่าบันทึกอะไรไว้เลย | |
59:39  | คุณเข้าใจคำถามที่ผมถามไหม |
59:41  | สมองจะตะลึงงงงันขึ้นมาในทันที |
59:44  | มันถามว่าที่คุณพูด |
คุณหมายความว่าอย่างไร | |
59:46  | เพราะมันทำงานจากความรู้สึกว่า |
มั่นคงปลอดภัย... | |
59:50  | ...มันบอกว่า คุณให้ความมั่นคง |
ปลอดภัยแก่ผมซิ | |
59:54  | แล้วผมจะทำตาม |
คุณเข้าใจที่พูดไหม | |
59:58  | ผมบอกว่าความมั่นคงปลอดภัยนั้นมี... |
1:00:04  | ...แต่ไม่ใช่ความมั่นคง |
ปลอดภัยชนิดนี้... | |
1:00:07  | ...แต่เป็นความปลอดภัย |
ที่เกิดจากการจัดบทบาท | |
1:00:12  | |
1:00:19  | ใช่ไหมครับ |
1:00:21  | ความเป็นระเบียบแห่งชีวิต |
จะเกิดขึ้นได้... | |
1:00:26  | |
1:00:29  | ...ก็ต่อเมื่อสมองเข้าใจแล้วว่า |
มันอยู่ในความไร้ระเบียบ... | |
1:00:33  | ...ที่มันเรียกว่าความมั่นคงปลอดภัย |
1:00:38  | |
1:00:41  | และเมื่อสมองตระหนักรู้ว่า |
ความมั่นคงปลอดภัยหมายถึง... | |
1:00:45  | ...การจัดทุกๆ สิ่งทุกๆ อย่าง |
ไว้ในระเบียบ... | |
1:00:47  | |
1:00:50  | ...หมายถึงทุกสิ่งทุกอย่าง |
ที่เกี่ยวข้อง... | |
1:00:55  | ...และไม่เก็บอะไร |
ที่ไม่เกี่ยวข้องไว้เลย... | |
1:01:00  | ...คุณตามสิ่งที่ผมพูดทันไหมครับ |
1:01:02  | ...แล้วสมองก็พูดว่า ฉันเข้าใจแล้ว |
ฉันจับสาระได้แล้ว | |
1:01:03  | |
1:01:08  | นั่นคือฉันเกิดการหยั่งเห็นเข้าไป |
ในกระบวนการทั้งหมดของการสืบต่อ | |
1:01:13  | ใช่ไหม |
คุณตามทันไหม | |
1:01:16  | สมองเกิดการหยั่งเห็น |
1:01:19  | การหยั่งเห็นนั้นเป็นผลมาจาก |
ระเบียบอันสมบูรณ์... | |
1:01:22  | |
1:01:28  | ...นั่นหมายถึงสมองได้จัดให้ทุกสิ่ง |
ทุกอย่างมีบทบาทอันถูกต้อง | |
1:01:34  | เมื่อนั้นก็เกิดการหยั่งเห็น |
ที่เป็นทั้งหมด... | |
1:01:37  | ...เห็นเข้าไปในกระบวนการทั้งหมด |
ของจิตสำนึก | |
1:01:41  | ดังนั้นนั่นจึงหมายถึง สมองจะบันทึก |
เฉพาะที่จำเป็นเท่านั้น... | |
1:01:45  | |
1:01:50  | ...และจะไม่บันทึกอะไรอื่นอีก |
1:01:52  | คุณเข้าใจแล้วหรือยัง |
คุณจับนัยบางอย่างได้ไหม | |
1:01:57  | นัยที่แสดงว่าการทำงานของสมอง |
เกิดการเปลี่ยนแปลง... | |
1:02:00  | |
1:02:07  | ...ในตัวโครงสร้างของสมอง |
เกิดการเปลี่ยนแปลง... | |
1:02:12  | ...เพราะการเห็นอะไรบางอย่าง |
ใหม่เป็นครั้งแรก... | |
1:02:16  | ...ทำให้ประสิทธิภาพใหม่ปฏิบัติการ... |
1:02:20  | คุณเข้าใจไหมครับ |
1:02:24  | คุณครับแขนของคุณ |
แขนนี้นี่แหละ... | |
1:02:27  | ...ถูกพัฒนาขึ้นมา |
เพราะหน้าที่ของมันใช่ไหม | |
1:02:31  | ใช่ไหมครับ |
1:02:38  | ฉะนั้นเมื่อสมองค้นพบ |
หรือมองเห็นอะไรบางอย่างใหม่... | |
1:02:40  | ...จะมีหน้าที่ใหม่ |
องค์ประกอบใหม่เกิดขึ้น | |
1:02:44  | เราจึงบอกว่า... |
1:02:52  | ...มันสำคัญที่สุดสำหรับจิตใจ... |
1:02:55  | |
1:02:59  | ...สำหรับสมองที่จะกลับอ่อนเยาว์... |
1:03:03  | ...สดใหม่ บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา |
เปี่ยมชีวิตชีวา เยาว์วัย... | |
1:03:06  | และจะเกิดขึ้นได้เมื่อไม่มีการบันทึก |
ทางด้านจิตใจเลยอย่างสิ้นเชิง | |
1:03:19  | และเราต้องพิจารณา |
ประเด็นปัญหาว่า... | |
1:03:24  | ...ความรักอยู่ในจิตสำนึกนี้ |
ด้วยหรือไม่ | |
1:03:30  | นั่นก็คือถามว่า |
1:03:36  | ความรักมีการสืบต่อหรือ |
1:03:40  | |
1:03:42  | โปรดฟังคำถามเสียก่อน |
1:03:45  | อย่าเพิ่งด่วนเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย |
ขอเพียงฟังดูเท่านั้น | |
1:03:55  | เราบอกว่าจิตสำนึกคือการสืบต่อ |
คือจารีต ทั้งหมดนั้น | |
1:04:03  | |
1:04:08  | ก็แล้วความรักล่ะ |
เป็นส่วนหนึ่งแห่งท้องทุ่งนี้ด้วย... | |
1:04:13  | ...หรือความรักอยู่นอกพื้นที่นี้ |
อย่างสิ้นเชิง | |
1:04:17  | ผมกำลังถาม กำลังท้าทาย |
1:04:20  | ผมไม่ได้บอกว่าอยู่ |
หรือไม่อยู่ในท้องทุ่งแห่งนี้ | |
1:04:22  | เรากำลังเข้าไปพิจารณาคำถามนี้ |
1:04:26  | เพราะหากว่ามันอยู่ภายในพื้นที่ |
ของจิตสำนึกของเรา... | |
1:04:31  | ...มันก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของความคิด |
1:04:34  | ถูกไหมครับ |
1:04:35  | เพราะเนื้อหาของจิตสำนึกเรา |
ประกอบขึ้นด้วยความคิด... | |
1:04:38  | |
1:04:40  | ...ความเชื่อ พระเจ้า ด้วยสิ่งงมงาย |
เหลวใหลไร้สาระ ด้วยจารีต... | |
1:04:43  | ...ทั้งหมดนั้น |
ความกลัวก็เป็นส่วนหนึ่งของความคิด | |
1:04:47  | แต่ทว่าความรัก |
เป็นส่วนหนึ่งของความคิด... | |
1:04:52  | ...เป็นส่วนหนึ่งของจิตสำนึกหรือ |
1:04:54  | |
1:04:58  | นั่นหมายถึงถามว่า |
ความรักคือความอยากหรือ... | |
1:05:04  | ...ความรักคือการเสพสุข คือกามารมณ์ |
และอะไรอื่นๆ ทำนองนั้นหรือ | |
1:05:08  | |
1:05:11  | ความรักเป็นส่วนหนึ่ง |
ของกระบวนการความคิดหรือ | |
1:05:14  | |
1:05:20  | นั่นหมายถึงความรักคือความทรงจำหรือ |
1:05:25  | คุณตามทั้งหมดนี้ทันไหม |
1:05:35  | ความรักไม่อาจดำรงอยู่ได้ |
หรือไม่อาจเกิดขึ้นได้... | |
1:05:39  | |
1:05:42  | ...ดุจหยดน้ำค้างอันบริสุทธิ์ |
ในยามเช้าตรู่ | |
1:05:47  | |
1:05:52  | ใช่ไหมครับ |
1:05:57  | หากว่าเชิงชั้นการขบคิด |
ยังสำคัญสูงสุด | |
1:06:02  | และอารยธรรมของเราบูชาเชาวน์ปัญญา... |
1:06:04  | ...นั่นคือบูชาเพราะปัญญา |
ทางความคิดได้คิดสร้างทฤษฎี... | |
1:06:07  | ...อย่างทฤษฎีว่ามีพระพรหม |
หรือไม่มีพระพรหม... | |
1:06:09  | ...มีพระเจ้าหรือไม่มีพระเจ้า |
คุณตามทันไหม | |
1:06:12  | ความคิดได้สร้างหลักการ |
สร้างอุดมการณ์... | |
1:06:17  | |
1:06:21  | ...สิ่งที่สูงส่ง สูงส่งเป็นสองเท่า |
หรือสามเท่า | |
1:06:29  | ฉะนั้นเราจึงถามคุณว่า... |
1:06:34  | ...ความรักเป็นส่วนหนึ่งของกระแส |
ธารแห่งนี้ ของจิตสำนึกนี้หรือ | |
1:06:44  | ความรักมีอยู่หรือเมื่อมีความอิจฉา |
1:06:51  | ความรักดำรงอยู่ได้หรือ |
เมื่อมีความผูกพันมั่นหมาย... | |
1:06:54  | ...อยู่กับภรรยาของฉัน สามีของฉัน |
ลูกๆ ของฉัน | |
1:06:59  | ความรักยังคงอยู่หรือ |
เมื่อมีความจำเกี่ยวกับกิจแห่งกามรส... | |
1:07:05  | ...เมื่อมีความทรงจำ |
มีภาพทั้งหมดเหล่านั้น | |
1:07:13  | ความรักมีความสืบต่อหรือ |
1:07:17  | โปรดค้นเข้าไปในปัญหา |
1:07:19  | ขอให้ค้นหาเพราะว่าสิ่งนั้น |
1:07:23  | ความรักนั้น |
มิได้มีอยู่ในหัวใจของคุณ... | |
1:07:26  | ...โลกถึงได้วุ่นวายระส่ำระสาย |
อยู่เยี่ยงนี้ | |
1:07:37  | การที่จะประสบพบรักนี้... |
1:07:45  | ...กระแสทั้งหมดแห่งจิตสำนึก |
ต้องมาถึงจุดจบสิ้น... | |
1:07:50  | จิตสำนึกคือความอิจฉาของคุณ |
ความเป็นปฏิปักษ์ของคุณ... | |
1:07:54  | ...ความทะเยอทะยานของคุณ |
ความอยากได้ตำแหน่งของคุณ... | |
1:07:57  | ...ความอยากที่จะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ |
ผู้สูงศักดิ์ของคุณ... | |
1:08:00  | ...และอื่นๆ ทั้งหมดนั้น... |
1:08:07  | ...หรือการแสวงอำนาจ |
คุณเข้าใจไหม | |
1:08:12  | |
1:08:17  | ...อำนาจไม่ว่าจะเป็นอำนาจ |
ของอิทธิฤทธิ์ พลังอำนาจ ... | |
1:08:21  | ...เรื่องเหล่านั้นทั้งหมด |
1:08:24  | ...หรืออำนาจอิทธิพลยศศักดิ์ |
ตำแหน่งทางการเมืองและทางศาสนา... | |
1:08:28  | ...หรือแม้กระทั่งอำนาจเหนือภรรยา |
เหนือสามี เหนือลูกๆ ของคุณ | |
1:08:31  | ทั้งหมดนี้บ่งบอกถึง |
นัยของการแสวงหาอำนาจ | |
1:08:33  | ที่ใดก็ตามที่มีความรู้สึกแห่งอัตตา |
ความรักไม่มีอยู่ | |
1:08:45  | และกระบวนการบันทึก |
คือตัวการสำคัญแห่งอัตตวิสัย | |
1:08:49  | และเราได้พูดแล้ว |
เมื่อวันก่อน เมื่อวานว่า... | |
1:08:58  | ...การจบสิ้นลงของความทุกข์ระทม... |
1:09:01  | ...คือการเริ่มต้นขึ้น |
แห่งความเมตตาการุณย์ | |
1:09:08  | แต่ทว่าเรากลับใช้ความทุกข์ระทม |
เป็นเครื่องมือเพื่อความก้าวหน้า... | |
1:09:12  | ...เพื่อให้ดียิ่งๆ ขึ้น |
ดีขึ้น ดีกว่า | |
1:09:15  | แต่กลับตรงข้าม |
เพราะการจบสิ้นนั้น... | |
1:09:21  | ...จะมีอะไรบางอย่าง |
ที่ใหม่ไม่สิ้นสุดอุบัติขึ้น | |
1:09:24  | เมื่อถึงตรงนี้ |
1:09:27  | เราก็สามารถที่จะพูด |
เกี่ยวกับเรื่องสมาธิได้ | |
1:09:31  | อย่าได้ตั้งท่า |
1:09:34  | อย่านั่งหลังตรงขึ้นมา |
ในทันทีทันใด... | |
1:09:36  | ...แล้วก็บอกว่า |
เอาละฉันจะทำสมาธิล่ะ | |
1:09:40  | ขอให้ทำตัวสบายๆ ผ่อนคลาย |
เท่านั้นเป็นพอ | |
1:09:51  | คุณครับในสมาธิมีมากมายหลายนัย |
1:09:58  | ประการแรกสุดจะต้องมีพื้นที่ว่าง |
ไม่ใช่ว่างทางกายภาพเท่านั้น... | |
1:10:04  | |
1:10:07  | ...แต่มีพื้นที่ว่างภายในจิตใจ... |
1:10:13  | ...ซึ่งหมายถึง จิตใจไม่หมกมุ่น |
วุ่นวายอยู่กับเรื่องอะไรเลย | |
1:10:21  | คุณเข้าใจที่พูดไหมครับ |
1:10:26  | เข้าใจไหมครับ |
1:10:27  | จิตใจของเราทั้งหมดเต็มไปด้วย |
ความคิดรุมเร้าเกาะกินใจ | |
1:10:33  | เราจะหยุดอาการคิดจ้อ |
ภายในจิตใจได้อย่างไร | |
1:10:40  | หรือผมจะต้องวุ่นสาละวน |
เพื่อให้มีเนื้อที่ว่างในจิตใจ | |
1:10:47  | ผมจะต้องเงียบอย่างนั้นหรือ |
1:10:49  | คุณตามทันไหม |
1:10:50  | อาการหมกมุ่นนี้ประหนึ่งแม่บ้าน... |
1:10:53  | ...ที่วุ่นวายอยู่กับ |
การต้องหุงหาอาหาร เลี้ยงดูลูกๆ... | |
1:10:57  | ...หรือดุจดังผู้อุทิศตน |
ทุ่มเทแด่พระเจ้าของเขา... | |
1:11:00  | ...หรือชายผู้ยุ่งอยู่กับกิจการ |
งานอาชีพของเขา กับการเสพกาม... | |
1:11:05  | ...กับงาน กับความทะเยอทะยาน |
และตำแหน่งของเขา... | |
1:11:08  | ...จิตใจถูกยึดครองอยู่ทั้งหมด |
1:11:14  | ดังนั้นจึงไม่มีเนื้อที่ว่าง |
หลงเหลืออยู่ในนั้น | |
1:11:23  | ตามทันไหมครับ |
1:11:24  | เราได้สร้างฐานแห่งระเบียบขึ้น |
ในชีวิตของเรา... | |
1:11:31  | ..ไม่ใช่ระเบียบจากการใช้ |
กฎข้อบังคับหรือการควบคุม... | |
1:11:35  | ...ทั้งหมดนั้นจบไปแล้ว |
1:11:39  | แต่เราได้ก่อให้เกิดระเบียบขึ้น |
เพราะเราได้ประจักษ์แล้ว... | |
1:11:44  | ...เราได้มองเห็นด้วยสติปัญญาว่า |
ระเบียบเกิดขึ้นได้... | |
1:11:47  | ...เมื่อเข้าใจความไร้ระเบียบเท่านั้น |
1:11:53  | เราได้พิจารณาเรื่องนี้แล้ว |
ผมจะไม่เข้าสู่เรื่องนี้อีก | |
1:11:57  | ดังนั้นเราได้นำระเบียบ |
มาสู่ชีวิตเรา... | |
1:12:02  | ...ระเบียบในสัมพันธภาพของเรา |
ซึ่งสำคัญยิ่งนัก... | |
1:12:07  | ...เพราะชีวิตคือสายสัมพันธ์ |
คือกระบวนการ... | |
1:12:12  | ...คือการกระทำในความสัมพันธ์ |
1:12:16  | หากแม้นไร้ระเบียบในสัมพันธภาพ |
ของคุณและภรรยาหรือสามี... | |
1:12:19  | ...และลูกๆ ของคุณ ไร้ระเบียบใน |
ความสัมพันธ์ของคุณกับเพื่อนบ้าน... | |
1:12:22  | ...ไม่ว่าจะบ้านใกล้เรือนเคียง |
หรือไกลห่างยิ่งแล้วล่ะก็... | |
1:12:25  | ...จงลืมเรื่องสมาธิเสียเถิด |
1:12:30  | เพราะหากว่าคุณพยายามทำสมาธิ |
จากชีวิตอันไร้ระเบียบของคุณ... | |
1:12:35  | ...คุณจะตกหลุมพรางแห่งมายา |
1:12:40  | นั่นแหละคือเหตุที่ทำให้เราพูด |
ในการสนทนากันหลายครั้งนี้ว่า... | |
1:12:45  | ...หากว่าคุณเอาจริงเอาจัง |
ติดตามมาตลอด... | |
1:12:47  | ...คุณได้ทำให้เกิดระเบียบขึ้น... |
1:12:50  | ...ระเบียบอันสมบูรณ์ |
ไม่ใช่ระเบียบชั่วครั่งชั่วคราว... | |
1:12:55  | ...แต่เป็นระเบียบอันสมบูรณ์ |
อย่างแท้จริง | |
1:13:00  | ระเบียบนี้สามารถมองไปยัง |
ระเบียบแห่งจักรวาล | |
1:13:04  | คุณเข้าใจไหมครับ |
1:13:05  | เพราะมันสัมพันธ์กันอยู่ |
ผมต้องไม่พูดถึงเรื่องนี้ | |
1:13:10  | แต่เอาล่ะขอให้ผมพูดสักนิดว่า |
1:13:12  | ระเบียบที่ว่านั้นมีความสัมพันธ์ |
กับระเบียบแห่งจักรวาล | |
1:13:18  | ระเบียบแห่งจักรวาล |
คือการตกลาลับแห่งดวงสุริยะ... | |
1:13:21  | ...การเคลื่อนคล้อยลอยขึ้น |
ของดวงจันทรา... | |
1:13:23  | ...และท้องนภายามเย็น |
ที่เปี่ยมด้วยความงามอันอัศจรรย์ | |
1:13:32  | ทว่าการเพียงตรวจสอบห้วงอวกาศ |
หรือจักรวาลด้วยกล้องส่องทางไกล... | |
1:13:36  | ...หาใช่ระเบียบไม่ |
1:13:39  | เพราะระเบียบอยู่ที่นี่ |
อยู่ในชีวิตของเรา | |
1:13:43  | แล้วระเบียบนั้นก็จะมีความสัมพันธ์ |
อันพิเศษเหนือธรรมดากับจักรวาล | |
1:13:47  | คุณเข้าใจทั้งหมดนี้ไหมครับ |
1:13:50  | ฉะนั้นเราจึงบอกว่า |
เมื่อจิตใจถูกยึดครอง... | |
1:13:53  | |
1:13:57  | ...จะไม่มีระเบียบ ไม่มีพื้นที่ว่าง |
1:14:00  | เมื่อจิตใจเต็มไปด้วยปัญหา |
คุณจะมีพื้นที่ว่างได้อย่างไร | |
1:14:04  | |
1:14:08  | ดังนั้นก่อนอื่นใดทุกๆ ปัญหา |
ต้องได้รับการแก้ไข... | |
1:14:11  | ...ต้องเข้าใจในทันทีที่มันเกิดขึ้น |
1:14:15  | เพื่อจะได้มีที่ว่างในจิตใจ |
เข้าใจไหมครับ... | |
1:14:16  | |
1:14:18  | ...การพกพาปัญหาข้ามวัน |
แบกพาไปวันแล้ววันเล่า | |
1:14:24  | เมื่อวันก่อนผมพบกับสุภาพสตรี |
ท่านหนึ่ง เธอบอกผมว่า... | |
1:14:29  | "เมื่อคุณเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ อยู่ |
คุณทำให้จิตใจฉันเจ็บปวด... | |
1:14:32  | ...และฉันก็ยังพกพา |
เอาความเจ็บนั้นไว้" | |
1:14:37  | หกสิบปีแห่งความเจ็บปวด |
1:14:40  | โอ! คุณคงมองไม่เห็นที่พูดนี้ |
1:14:46  | ดังนั้นแล้วเป็นไปได้ไหม |
ที่จะไม่หมกมุ่น... | |
1:14:54  | ...ซึ่งมิได้หมายถึง |
การขาดความรับผิดชอบ | |
1:14:57  | คุณเข้าใจไหมครับ |
1:15:00  | ทว่ากลับตรงข้าม |
เมื่อคุณไม่หมกมุ่น... | |
1:15:04  | ...คุณก็จะให้ความใส่ใจของคุณ |
ต่อความรับผิดชอบ | |
1:15:11  | จิตที่หมกมุ่นวุ่นวายเท่านั้น |
ที่สับสน... | |
1:15:14  | ...แล้วทำให้ความรับผิดชอบ |
กลายเป็นสิ่งที่น่าเกลียด... | |
1:15:18  | |
1:15:23  | ...กลายเป็นความรับผิดชอบที่มี |
ความรู้สึกผิดอะไรทำนองนั้นอยู่ด้วย | |
1:15:29  | โปรดอย่าได้ถาม |
ว่าจะทำอย่างไรจึงจะไม่หมกมุ่น | |
1:15:37  | ถ้าหากคุณบอกว่า |
ช่วยบอกระบบปฏิบัติ... | |
1:15:40  | ...วิธีการ ฯลฯ ให้แก่ฉันด้วยเถิด |
1:15:43  | คุณก็จะหมกมุ่นยุ่งอยู่กับ |
ระบบปฏิบัติ กับวิธีการ... | |
1:15:45  | ...กับคำโฆษณาจูงใจ |
และอื่นๆ ทั้งหมดนั้น | |
1:15:49  | แต่ถ้าหากคุณประจักษ์ชัด |
หากคุณหยั่งเห็น... | |
1:15:53  | ...หากคุณมองเห็นว่า |
จิตที่หมกมุ่นเป็นจิตที่ทำลายล้าง... | |
1:15:59  | ...หาใช่จิตที่เป็นอิสระ |
มันไร้ที่ว่าง... | |
1:16:05  | ...หากคุณเห็นที่ว่ามานั้น |
สมาธิจะบังเกิดขึ้น | |
1:16:12  | ประเด็นปัญหาต่อจากนั้นคือ |
เรื่องความใส่ใจ... | |
1:16:15  | |
1:16:20  | ...เรื่องความไม่ใส่ใจ |
และสิ่งรบกวนใจให้วอกแวก | |
1:16:25  | ตามทันไหมครับ |
1:16:27  | เราจะพูดเรื่องความใส่ใจ |
ความไม่ใส่ใจ... | |
1:16:31  | ...การตั้งจิตจดจ่อ |
และสิ่งที่รบกวนให้จิตใจวอกแวก | |
1:16:36  | คุณเหนื่อยแล้วหรือยัง |
1:16:48  | เราบอกว่าไม่มีสิ่งรบกวน |
ให้เสียสมาธิเลย | |
1:16:58  | โปรดมองจุดนี้ให้รอบคอบถี่ถ้วน |
1:17:00  | ไม่มีอะไรที่เป็นสิ่งรบกวน |
ให้จิตใจวอกแวก | |
1:17:04  | ผมจะอธิบาย |
ผมจะเข้าไปในเรื่องนี้ | |
1:17:08  | เมื่อเราพยายามที่จะตั้งจิต |
จดจ่อเท่านั้น จึงจะเกิดการวอกแวก | |
1:17:13  | |
1:17:18  | ใช่ไหมครับ |
1:17:21  | ฟังตรงนี้ดีๆ นะครับ... |
1:17:25  | ...ความคิดพูดว่า |
ผมจะตั้งสมาธิจดจ่อในสิ่งนั้น... | |
1:17:29  | ...จดจ่อที่ภาพลักษณ์ ที่รูปภาพ... |
1:17:31  | ...หรือที่แนวคิด ที่คำว่า โอม |
หรืออะไรก็ตาม... | |
1:17:34  | ...เมื่อผมจะจดจ่ออยู่กับสิ่งนั้น... |
1:17:37  | ...ความคิดก็จะรวมพลัง |
พุ่งไปที่สิ่งนั้น | |
1:17:45  | แต่ทว่าความคิดก็โลดแล่นออกไปด้วย |
แล้วความคิดก็บอกว่า... | |
1:17:49  | ...นั่นคือการถูกรบกวนให้ใจวอกแวก... |
1:17:53  | ...ผมจะต้องกลับมา |
ยังสิ่งที่ตั้งจิตไว้ | |
1:17:56  | ทั้งสองก็เป็นการเคลื่อนไหว |
ของความคิด | |
1:17:59  | คุณกำลังติดตามมาหรือเปล่า |
1:18:01  | ฉะนั้นจึงไม่มีสิ่งรบกวนให้วอกแวก... |
1:18:04  | ...มันเป็นเพียงการเคลื่อนไหว |
ของความคิดใช่ไหม | |
1:18:08  | ใช่ไหมครับ |
1:18:11  | และการตั้งจิตจดจ่อยังบ่งบอกถึง |
การปิดกั้น การต่อต้าน | |
1:18:16  | |
1:18:20  | ใช่ไหมครับ |
1:18:22  | เรากำลังพูดกันว่า เมื่อใดที่มี |
การพยายามตั้งสติจดจ่อ... | |
1:18:26  | |
1:18:31  | ...ซึ่งคือการที่ความคิด |
มุ่งพุ่งพลังงานของมัน... | |
1:18:36  | ...เจาะจงอยู่กับสิ่งใดโดยเฉพาะ... |
1:18:39  | ...ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม |
ที่คุณมุ่งจะตั้งสติจดจ่ออยู่... | |
1:18:44  | ...แล้วในกระบวนการนั้น |
ความคิดก็แล่นออกไป | |
1:18:47  | แล้วคุณเรียกการเคลื่อนออกไปว่า |
การรบกวน... | |
1:18:51  | ...แต่การตั้งสมาธิจดจ่อ |
และการเคลื่อนออกไป... | |
1:18:53  | ...ก็เป็นส่วนของความคิด |
เป็นความคิดนั่นเอง | |
1:18:56  | ดังนั้นอย่าได้พูดกับตัวเองว่า |
คุณถูกรบกวนให้วอกแวก... | |
1:19:03  | ...เมื่อเป็นดังนี้ ความขัดแย้ง |
ระหว่างการตั้งสติจดจ่อ... | |
1:19:06  | ...และสิ่งรบกวนให้วอกแวก |
ก็ถูกกำจัดออกไป | |
1:19:09  | คุณเข้าใจที่ผมพูดไหมครับ |
1:19:15  | แล้วเราบอกว่าหากคุณเข้าใจ |
ที่พูดมานี้ นั่นแหละคือความใส่ใจ | |
1:19:19  | |
1:19:26  | ขณะนี้คุณกำลังใส่ใจอยู่หรือเปล่า |
1:19:31  | |
1:19:33  | การใส่ใจหมายถึงอะไร |
1:19:40  | หากคุณใส่ใจอยู่อย่างล้ำลึกจริงๆ... |
1:19:44  | ...นั่นหมายถึงไม่มีศูนย์กลาง |
ที่คุณส่งความใส่ใจออกไป | |
1:19:48  | ใช่ไหมครับ |
1:19:50  | คุณเข้าใจไหมครับ |
1:19:54  | และความใส่ใจนั้นไม่สามารถสืบต่อ |
แม้คุณจะต้องการให้มันสืบต่อ | |
1:19:57  | |
1:20:01  | ตามทันไหมครับ |
1:20:04  | การสืบต่อคือความไม่ใส่ใจ |
1:20:09  | คุณเข้าใจตรงนี้แล้วหรือยังครัย |
1:20:14  | ผมจะอธิบาย |
1:20:23  | ยามเมื่อคุณกำลังใส่ใจ |
ซึ่งหมายถึงคุณกำลังฟัง... | |
1:20:26  | |
1:20:30  | ...ผมจะอธิบายว่าหมายถึงอะไร... |
1:20:33  | ...คือศิลปะแห่งการฟัง |
ศิลปะแห่งการมองดู... | |
1:20:36  | ...ศิลปะแห่งการเรียนรู้ |
1:20:43  | นั่นคือกระบวนการทั้งหมด |
ของความใส่ใจ | |
1:20:49  | ในความใส่ใจเยี่ยงนั้น |
ไม่มีศูนย์กลางที่พูดว่า... | |
1:20:55  | ...ฉันกำลังเรียนรู้ ฉันกำลังฟัง |
ฉันกำลังดู | |
1:20:59  | มีอยู่แต่ความรู้สึกเป็นทั้งหมด |
อันโอฬารกว้างใหญ่... | |
1:21:05  | ...ซึ่งคือการดู การฟัง |
และการเรียนรู้ | |
1:21:11  | และในความใส่ใจนั้น |
ไม่มีการเคลื่อนไหวของความคิด | |
1:21:16  | ผมไม่ทราบว่า |
คุณเคยสังเกตเห็นบ้างไหมว่า | |
1:21:18  | ไม่มีการเคลื่อนไหวของความคิด |
1:21:21  | แล้วก็ความใส่ใจนั้น |
ไม่สามารถคงอยู่ได้... | |
1:21:26  | ...ความคิดจึงพูดขึ้นว่า ฉันต้องค้นหา |
ว่าจะประสบพบ จะเข้าถึง... | |
1:21:31  | ...จะบรรลุถึง หรือได้รับความใส่ใจ |
นั้นอีกอย่างไร | |
1:21:34  | การเคลื่อนออกไปเช่นนี้... |
1:21:40  | ...กระบวนการของความต้องการ |
ที่จะจับยึดความใส่ใจนั้นไว้... | |
1:21:44  | ...คือความไม่ใส่ใจ |
เป็นการขาดความใส่ใจ | |
1:21:48  | คุณเข้าใจแล้วหรือยัง |
1:21:52  | ทีนี้เพื่อที่จะรู้สึกตัว... |
1:21:56  | ...รู้สึกตัวถึงการเคลื่อนออกไป |
จากความใส่ใจคือการใส่ใจอยู่ | |
1:22:02  | คุณจับนัยสำคัญได้แล้วยัง |
1:22:04  | คุณเข้าใจแล้วยังครับ |
1:22:06  | ดังนั้นเราจึงบอกว่า... |
1:22:15  | ...จิตใจต้องมีที่ว่างอันไพศาล |
ที่ว่างอันไร้ขอบเขต... | |
1:22:20  | ...และที่ว่างเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้ |
ก็ต่อเมื่อจิตไม่คิดจ้อ... | |
1:22:22  | ...เมื่อไม่มีปัญหาอีกแล้วเท่านั้น... |
1:22:25  | ...เพราะปัญหาได้ถูกแก้ไข |
ให้สลายไป... | |
1:22:28  | |
1:22:30  | ดังนั้นการเคลื่อนไหวของจิต |
ในยามหลับก็เงียบลงด้วย... | |
1:22:36  | ...เพราะมันไม่ฝันอยู่เป็นนิตย์... |
1:22:39  | ...เพราะคุณได้สลายปัญหา |
ในทันทีที่มันเกิดขึ้น | |
1:22:44  | ผมจะไม่พูดเรื่องนี้อีก |
มันยืดเยื้อเกินไป | |
1:22:48  | ดังนั้นเมื่อมีที่ว่างอันไพศาล... |
1:22:53  | ...ซึ่งคุณจะเกิดมีที่ว่างอันไพศาล |
เมื่อไม่มีศูนย์กลางเท่านั้น | |
1:22:55  | |
1:23:00  | ในทันทีที่คุณมีศูนย์กลาง |
ก็ต้องมีเส้นล้อมรอบศูนย์กลาง... | |
1:23:02  | |
1:23:06  | ...ต้องมีเส้นแบ่งแยกศูนย์กลาง... |
1:23:09  | ...มีการเคลื่อนจากศูนย์กลาง |
ไปยังเส้นรอบวง | |
1:23:15  | แต่ทว่าที่ว่างหมายถึงไม่มีศูนย์กลาง |
1:23:21  | ดังนั้นมันจึงไร้ขอบเขตอย่างสิ้นเชิง |
1:23:28  | และเราบอกว่าการตั้งสติจดจ่อ |
คือการรบกวนของความคิด | |
1:23:33  | |
1:23:40  | ความคิดนั่นเองคือตัวรบกวน |
1:23:46  | ส่วนความใส่ใจหมายถึง |
การให้พลังงานทั้งหมดของคุณ... | |
1:23:50  | |
1:23:53  | |
1:23:55  | ...และในนั้นไร้ศูนย์กลาง |
1:23:59  | จากนั้นจิตเกิดความเข้าใจ |
ในระเบียบ... | |
1:24:06  | |
1:24:11  | ...เป็นอิสระจากความกลัว |
และจบสิ้นความทุกข์โศก... | |
1:24:15  | ...จิตเข้าถึงธรรมชาติ |
ของความสุขเพลิดเพลิน... | |
1:24:19  | ...และให้ที่ทางที่ถูกต้อง |
แก่การเสพสุข และอื่นๆ | |
1:24:24  | จากนั้นคำถามที่ตามมาก็คือ... |
1:24:28  | |
1:24:31  | ...คุณสมบัติของจิต |
ที่เงียบอย่างสมบูรณ์คืออะไร | |
1:24:36  | ไม่ใช่ถามว่าจะบรรลุถึงความเงียบ |
ได้อย่างไร... | |
1:24:39  | ...หรือจะมีจิตที่สงบได้อย่างไร |
1:24:41  | นั่นคือสิ่งที่พวกคุณทั้งหมด |
ต้องการ... | |
1:24:46  | ...คุณต้องการความสงบสุขแห่งจิต |
คุณก็จะได้แต่ชิ้นส่วนเท่านั้น | |
1:24:50  | แต่เราพูดถึงคุณสมบัติของจิต |
ที่เงียบอย่างสิ้นเชิง... | |
1:24:53  | ...เงียบอันไร้กาลเวลา |
1:25:02  | มีความเงียบหลายชนิด... |
1:25:04  | ...เช่น ความเงียบระหว่าง |
ตัวโน๊ตสองตัว... | |
1:25:07  | ...ความเงียบระหว่างสองความคิด... |
1:25:10  | ...ความเงียบระหว่าง |
สองความเคลื่อนไหว... | |
1:25:16  | ...ความเงียบระหว่างสองสงคราม... |
1:25:21  | ...ความเงียบก่อนที่สองสามีภรรยา |
จะเริ่มทะเลาะเบาะแว้งกัน... | |
1:25:24  | |
1:25:26  | ...ก่อนที่จะมีอะไรต่อมิอะไร |
เกิดขึ้นระหว่างเขา | |
1:25:30  | แต่เรามิได้พูดถึงความเงียบ |
ในลักษณะนั้น... | |
1:25:34  | ...เพราะมันเป็นความเงียบ |
ที่ชั่วครั้งชั่วคราว แล้วมันก็จากไป | |
1:25:39  | เรากำลังพูดถึงความเงียบ |
ที่มิได้สร้างขึ้นโดยความคิด... | |
1:25:44  | |
1:25:47  | ...ความเงียบที่ไม่สามารถบ่มเพาะ |
สร้างขึ้นมาได้... | |
1:25:51  | ...แต่เป็นความเงียบที่เกิดขึ้น... |
1:25:53  | ...เมื่อคุณเข้าใจกระบวนการทั้งหมด |
แห่งการดำรงอยู่ | |
1:25:55  | คุณเข้าใจไหมครับ |
1:25:59  | จากนั้นสิ่งที่เกิดขึ้น |
ในความเข้าใจนั้น คือความเงียบ... | |
1:26:06  | ...ในนั้นไร้คำถามและคำตอบ... |
1:26:11  | ...ไร้สิ่งท้าทาย |
ไม่มีการแสวงหาอีกแล้ว... | |
1:26:14  | ...ทุกสิ่งทุกอย่างได้จบสิ้นลง |
1:26:18  | ในความเงียบเยี่ยงนั้น |
หากคุณมาถึงตรงนั้น... | |
1:26:22  | ...ความรู้สึกแห่งความว่างอันไพศาล |
พร้อมทั้งความงาม... | |
1:26:25  | ...และพลังงานอันพิเศษเหนือธรรมดา... |
1:26:29  | ...จากนั้นสิ่งอันเป็นนิรันดร์... |
1:26:31  | ...สภาวะอันศักดิ์สิทธ์ |
ไร้กาลจะเกิดขึ้น... | |
1:26:34  | ...ซึ่งมิใช่เป็นผลของอารยธรรม |
แห่งความศิวิไลซ์ | |
1:26:40  | มิใช่เป็นผลของความคิด... |