กฤษณมูรติ เวลาจบสิ้นลงได้ไหม

Krishnamurti Subtitles

SA78D3 - เวลาจบสิ้นลงได้ไหม

การสนทนาถามตอบต่อสาธารณชน ครั้งที่ 3
เมืองซาเน็น ประเทศสวิสเซอร์แลนด์
28

0:08		เวลาจบสิ้นลงได้ไหม

0:20	K: What shall we talk about,	K: เช้านี้ เราจะคุยกันเรื่องอะไรดี
	this morning?

0:30	No questions?	ไม่มีคำถามหรือ

0:34	Questioner: What does meditation	Q: สมาธิในชีวิตแต่ละวันหมายถึงอะไร
	mean in daily life?

0:38	Would you explain that, please?	กรุณาช่วยอธิบายด้วย

0:40	K: What does meditation	K: สมาธิในชีวิตแต่ละวันหมายถึงอะไร
	mean in daily life

0:45	– is that the question, sir?	คำถามนั้นใช่ไหม

0:48	Q: What is personality?	Q: บุคลิกภาพคืออะไร

0:58	K: What is personality?	K: บุคลิกภาพคืออะไร ผมไม่ทราบจริงๆ
	I really don’t know.

1:06	Q: (In French)	Q: (ถามเป็นภาษาฝรั่งเศส)

2:56	K: I understand.	K: ผมเข้าใจ

2:58	I think, as far as I can make out,	เท่าที่ผมเข้าใจ ผมคิดว่าผู้ถามถามว่า
	the questioner is asking,

3:09	as I am walking along	ในขณะที่ผมกำลังเดินอยู่
	something happens in me,	มีบางอย่างเกิดขึ้นในตัวผม

3:14	and that moves me very much,	ซึ่งมันมีผลกระทบต่อผมอย่างยิ่ง
	and gradually that disappears.	แล้วมันค่อยๆ เลือนหายไป

3:22	Again, it comes.	แล้วก็กลับมาอีก

3:35	He’s hurt by what he sees around him.	เขารู้สึกเจ็บปวดต่อสภาพที่เขาเห็นรอบตัว

3:44	Yeah, that’s it.	ใช่แล้ว นั่นแหละ

3:47	He sees there is suffering	เขาเห็นว่ามีความทุกข์ยาก
	and he goes through it.	และเขาก็ทุกข์ไปกับมัน

3:51	Q: No, he sees contradiction.	Q: ไม่ใช่ เขาเห็นความขัดแย้ง

3:53	He said when he saw someone speaking	เขาบอกว่า เมื่อเขาเห็นใครบางคนพูด

3:56	as soon as you leave the tent,	ทันทีที่คุณออกจากปะรำนี้ไป
	or something,

3:59	he feels the contradiction	เขาก็รู้สึกถึงความขัดแย้ง

4:01	between what has been said and what	ในสิ่งที่พูดไปแล้ว
	is actually taking place, outside.	กับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นข้างนอกจริงๆ

4:10	K: He’s hurt, shocked, suffers,	K: เขารู้สึกเจ็บปวด สะเทือนใจ เป็นทุกข์

4:16	when he sees what actually	เมื่อเขาเห็นสภาพภายนอก
	is going on around him, outside,	ที่เกิดขึ้นจริงๆ รอบตัวเขา

4:22	and this contradiction:	ความขัดแย้งในสิ่งที่พูดที่นี่
	what is said here,

4:31	and what is actually going on outside.	กับสภาพจริงๆ ที่กำลังเกิดขึ้นข้างนอก

4:35	What is one to do? That’s it?	แล้วเราควรทำอย่างไร นั่นคือคำถาม

4:42	Any other questions?	มีคำถามอื่นอีกไหม

4:43	Q: How can consciousness	Q: จิตสำนึกจะรู้ตัวมันเอง
	be conscious of itself, totally?	อย่างสมบูรณ์ได้อย่างไร

4:57	K: How can consciousness	K: จิตสำนึกจะรับรู้ถึงตัวมันเองได้อย่างไร
	be aware of itself?

5:11	How can consciousness	จิตสำนึกสามารถรับรู้ตัวมันเองได้อย่างไร
	be aware of itself?

5:14	I was going to talk about that	เช้านี้ ผมจะพูดเรื่องนั้นสักเล็กน้อย
	a little bit, this morning,

5:17	if you want.	หากคุณต้องการ

5:19	So, there’re these questions.	มีคำถามเพียงเท่านี้ใช่ไหม ยังมีอีกไหม
	Any more?

5:22	One, what place has meditation	คำถามหนึ่งคือ
	in daily life?	บทบาทของสมาธิในชีวิตแต่ละวัน คืออะไร

5:30	One sees the world	เราเห็นโลกอยู่ในความขัดแย้งมากมายอย่างนั้น
	in such contradiction,

5:37	what is going on around us,	สภาพที่เกิดขึ้นรอบตัวเรา
	there is so much suffering and so on	เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน

5:44	and it is quite the opposite	ซึ่งค่อนข้างแตกต่าง
	of what is being said, here,	จากสิ่งที่กำลังพูดอยู่ที่นี่

5:51	what is one to do?	แล้วเราจะทำอย่างไร

5:53	Q: Why is man afraid of truth?	Q: เหตุใดมนุษย์จึงกลัวความจริง

5:58	K: Why is man afraid of truth?	K: เหตุใดมนุษย์จึงกลัวความจริง

6:08	Q: Could you say a few words	Q: ขอให้คุณพูดเกี่ยวกับ
	about the healing energies?	พลังงานในการเยียวยาสักเล็กน้อย

6:12	K: Could you talk about	K: ขอให้พูดเกี่ยวกับพลังงานที่ช่วยเยียวยา
	the energy that heals.

6:25	Q: (Inaudible)	Q: (ไม่ได้ยิน)

6:55	K: The first part of the question	K: คำถามส่วนแรก ผมเข้าใจแล้ว
	I understood, sir,

6:58	but the second part	แต่ส่วนที่สอง ผมไม่ค่อยเข้าใจ
	I don’t quite follow.

7:02	He has been initiated	เขาได้รับการศาสนภิเษก เพื่อเข้าเป็นสมาชิก
	– please, don’t laugh –	– กรุณาอย่าหัวเราะ –

7:09	he has been initiated into something	เขาได้รับการทำพิธีเข้าสู่อะไรบางอย่าง
	which guru Maharajji,	โดยคุรุมหาราช

7:17	that is the boy has initiated him.	นั่นคือเด็กชาย ผู้ทำพิธีให้เขา

7:22	And though he has lived with it,	ถึงแม้เขาจะมีชีวิตอยู่กับมัน
	he’s not liberated,	เขาก็ยังไม่เป็นอิสระ

7:33	he’s unable to surrender.	เขาไม่สามารถยอมศิโรราบ

7:35	All right. Now, wait a minute,	เดี๋ยวก่อน พอแค่นี้ก่อน
	that’s enough.

7:42	What is meditation in daily life?	อะไรคือสมาธิในชีวิตแต่ละวัน

7:45	Why is man frightened of truth?	เหตุใดมนุษย์จึงกลัวความจริง

7:51	Can consciousness be aware of itself?	จิตสำนึกสามารถรับรู้ตัวมันเองได้ไหม

7:58	And why is it when we are here,	เมื่อเราอยู่ด้วยกันที่นี่ ภายในปะรำนี้
	together, in the tent

8:07	and when we go out	แต่เมื่อออกไปข้างนอก
	we see such contradiction	ทำไมเราจึงเห็นความขัดแย้งอย่างนั้น

8:13	and that makes one anxious, suffer	และทำให้เรากระวนกระวายใจ เป็นทุกข์

8:18	and also, the last question,	คำถามสุดท้าย
	which he’s been initiated by somebody	เขาได้รับการทำพิธีจากใครบางคน

8:25	and he’s unable to surrender himself	แต่เขาไม่อาจยอมตนศิโรราบ

8:30	to what he thinks	ต่อสิ่งที่เขาคิดว่า เขาควรจะศิโรราบ
	he should surrender to

8:35	– that’s what the gentleman says.	นั่นคือสิ่งที่คุณสุภาพบุรุษพูดมา

8:36	Now, which of these questions	แล้วคุณต้องการสืบค้นคำถามใด
	would you like to go into?

8:50	Q: Can consciousness	Q: จิตสำนึกสามารถรับรู้ตัวมันเองได้ไหม
	be aware of itself?

8:55	K: Would you like to talk over,	K: คุณต้องการสนทนาร่วมกันในคำถามนี้ไหม
	together, the question,

8:59	which that gentleman raised,	ที่เขาคนนั้นถามว่า
	can consciousness be aware of itself?	จิตสำนึกรับรู้ตัวมันเองได้ไหม

9:06	Would you like to go into that?	คุณต้องการถามค้นในเรื่องนั้นไหม

9:10	That is, can thought – we’ll begin	เราจะเริ่มไปช้าๆ ค่อยๆ ถามค้นเข้าไป
	slowly, go into it, slowly –

9:19	can thought be aware of itself?	ว่าความคิดสามารถรับรู้ตัวมันเองได้ไหม

9:25	That is, can thinking be aware	การคิดรับรู้ถึงรากเหง้าของความคิดได้ไหม
	of the root of its thought,

9:35	the movement of thinking,	รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของการคิด
	and all the process of thought,	และกระบวนการทั้งหมดของความคิด

9:42	can that movement be aware of itself?	ตัวการเคลื่อนไหวนั้น
		รับรู้ถึงตัวมันเองได้ไหม

9:50	That is the question that was raised,	คำถามนี้ ไม่เพียงแต่เขาผู้นั้นที่ถาม
	not only by that gentleman,

9:54	it was also raised by somebody	เมื่อเช้าวานนี้ ใครบางคนตรงโน้นก็ถามด้วย
	over there, yesterday morning.

10:00	The same question,	ถามคำถามเดียวกันว่า
	can the mind, with all its content,	จิตพร้อมทั้งเนื้อหาทั้งหมดของมัน

10:09	which is never still,	จิตซึ่งไม่เคยอยู่นิ่ง
	which is always active, moving,	ทำงานและเคลื่อนไหวอยู่เสมอ

10:15	can that movement be aware of itself?	การเคลื่อนไหวนั้นรับรู้ตัวมันเองได้ไหม

10:27	Why do you want to know?	เพราะอะไรคุณจึงต้องการรู้

10:33	Why do you want know such a problem?	เหตุใดคุณจึงต้องการรู้ปัญหาเช่นนั้น

10:36	Is it just...?	หรือมันเป็นเพียงแค่... ผมต้องการจะรู้
	I want to find out.

10:39	When you put that question,	เมื่อคุณถามคำถามนั้น
	why are you putting it?	เพราะอะไรคุณจึงถามคำถามนั้น

10:47	Because if you are serious about	เพราะหากคุณจริงจังกับเรื่องที่ถาม
	the matter, it’s one of the most…	มันเป็นเรื่องที่...

10:57	it demands a great deal	ต้องการความใส่ใจอย่างยิ่งในการค้นหา
	of attention to find out

11:01	whether thought, the thinking,	ว่าความคิด
	can be aware of its own movement.	รับรู้การเคลื่อนไหวของตัวมันเองได้ไหม

11:16	Either you have put it	คุณถามเพราะอยากรู้อยากเห็น
	out of curiosity,

11:22	just some question to ask,	แค่ให้มีคำถามจะถาม

11:25	or you’re asking that question	หรือคุณถามคำถามนั้นเพื่อจะขจัดการแบ่งแยก
	to eliminate, totally,

11:35	the division between	ระหว่างผู้คิดและความคิดโดยสิ้นเชิง
	the thinker and the thought.

11:42	Do you understand my question?	คุณเข้าใจคำถามของผมไหม

11:46	Perhaps, we’ll go into this	เราอาจจะสืบค้นในเรื่องนี้

11:51	when we also consider what place	เมื่อเราพิจารณาว่า
	has meditation in daily life.	บทบาทของสมาธิในชีวิตแต่ละวัน คืออะไร

12:01	And can you surrender yourself	และคุณยอมตนศิโรราบต่อใครบางคนได้ไหม
	to somebody –

12:07	that’s what that gentleman asked.	นั่นคือคำถามที่เขาผู้นั้นถาม

12:10	Can we dispose of that last question?	เราทิ้งคำถามสุดท้ายไว้ได้ไหม

12:14	That is somebody with some	มันเป็นเรื่องของใครบางคน

12:19	– you know, all the rest of it,	กับเหล่าคุรุ เรื่องทำนองนั้น
	these gurus –

12:24	they come and say,	พวกคุรุมาพูดว่า “เธอจงศิโรราบต่อฉัน
	‘Surrender yourself to me.

12:30	I know, you don’t, but give yourself	ฉันรู้ ส่วนเธอไม่รู้
	over to me and I will help you.	อุทิศตัวต่อฉัน แล้วฉันจะช่วยเธอ

12:37	Give over your property,	จงมอบทรัพย์สินของเธอ
	your money, your everything,	เงินทองของเธอ ทุกอย่างของเธอ

12:42	and you won’t have any money	แล้วหลังจากนั้น
	problem after that’ – you follow?	เธอจะไม่มีปัญหาใดๆ เรื่องเงินทอง”

12:48	This is the actual fact	นี่คือความเป็นจริงที่กำลังเกิดขึ้นในโลก
	that’s going on in the world.

12:55	We are so terribly gullible.	เราถูกหลอกง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ

13:02	The same pattern has been repeated	เรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
	by the churches all over the world	โดยศาสนจักรทั่วโลก

13:11	– surrender yourself to God,	เธอจงศิโรราบต่อพระเจ้า
	to Christ, to this,	ต่อพระคริสต์ ต่อสิ่งนี้

13:15	give over everything that you have,	มอบทุกอย่างที่เธอมี
	we’ll look after you, join.	เราจะดูแลเธอเอง จงมาเถิด

13:19	And they promise this.	พวกเขาให้คำมั่นสัญญานี้
	And, at the end, where are you?	ท้ายที่สุด คุณอยู่ตรงไหน

13:28	No money.	หมดเงิน หมดตัว

13:34	Many people have come	หลายคนมาพบผู้พูดด้วยปัญหาทำนองนี้
	to the speaker with this problem,

13:38	given over everything they have	เขาให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่มี

13:43	– houses, property, money –	บ้าน ทรัพย์สิน เงินทอง ละทิ้งบ้านเรือน
	you understand? – left their homes,

13:51	and then the man is off,	แล้วคุรุก็หายตัวไป

13:56	the guru is off in some kind	คุรุหายไปอยู่บ้านหลังสวยงาม ส่วนคุณก็ติดจม
	of lovely house and you’re stuck.

14:03	So, the first thing is, with regard	ดังนั้น ประการแรก
	to that, don’t accept any authority.	อย่ายอมรับอำนาจเหนือใดๆ ทั้งสิ้น

14:12	Right?	เข้าใจไหม

14:15	There is the authority	อำนาจเหนือของศัลยแพทย์มือหนึ่งนั้นมีอยู่
	of a first class surgeon

14:19	but in so-called spiritual matters,	แต่ในเรื่องจิตวิญญาณ
	in matters of the mind and psychology	ในเรื่องของจิตใจและจิตวิทยานั้น

14:26	there is no authority,	ไม่มีอำนาจเหนือ

14:29	so nobody can	ไม่มีใครเริ่มสภาวะอะไรให้คุณได้
	initiate you into something.

14:33	That’s just one of those tricks	มันเป็นเพียงเล่ห์กลหนึ่ง
	that human beings play on others.	ที่มนุษย์ใช้หลอกลวงคนอื่น

14:42	The next question is, what place	คำถามต่อมาคือ
	has meditation in life, in daily life?

14:47		สมาธิมีบทบาทอะไรในชีวิตแต่ละวัน

14:58	Or meditation is something	หรือสมาธิเป็นสิ่งที่แยกออกจากชีวิตประจำวัน
	separate from daily life.

15:08	Or you introduce the idea	หรือคุณนำเอาแนวคิดเรื่องสมาธิ
	of meditation into daily life.	เข้ามาสู่ชีวิตประจำวัน

15:18	You understand? There’re three	อย่างน้อยมีสามปัญหาที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
	problems and more involved in it.

15:22	That is, you’re introducing	คุณนำเอาแนวคิดเรื่องสมาธิเข้ามา
	the idea of meditation – the idea –	แค่แนวคิดนะ

15:37	and trying to find out what place	แล้วพยายามค้นหาว่า
	that idea has in daily life.	แนวคิดนั้นมีบทบาทอะไรในชีวิตแต่ละวัน

15:49	First of all, is it an idea	ก่อนอื่น มันเป็นแนวคิดหรือ

15:53	– that you must meditate, that you	ว่าคุณต้องทำสมาธิ
	must do this, that you must do that –	ว่าคุณต้องทำนี่ ต้องทำนั่น

15:58	come to a conclusion and introduce	คุณมีข้อสรุป และนำข้อสรุปรวบยอดนั้น
	that concept into daily life?	มาใช้ในชีวิตแต่ละวัน

16:07	Right? Right, sir?	ใช่ไหม คุณเข้าใจคำถามนั้นไหม
	You’ve understood that question?

16:17	Or try to find out	หรือคุณพยายามจะค้นหาว่า
	what relationship action has	อะไรคือความสัมพันธ์

16:27	with the total awareness	ระหว่างการกระทำ
	of consciousness.	และการรับรู้จิตสำนึกอย่างสมบูรณ์

16:34	I don’t know, this may be a little...	ผมไม่ทราบ นี่อาจจะค่อนข้าง...

16:40	That is, why should one	ทำไมเราต้องทำสมาธิด้วยเล่า
	meditate at all?

16:50	We lead our daily life,	เราใช้ชีวิตแต่ละวัน
	rather unhappily, shoddily,	อย่างไม่มีความสุข ไม่มีค่า

17:01	conflict, misery, suffering,	ขัดแย้ง ยากลำบาก
	deceived by others and so on.	ทุกข์ทรมาน ถูกคนอื่นหลอก

17:12	That’s our daily life.	นี่คือชีวิตแต่ละวันของเรา

17:14	Why do you want to introduce	แล้วเพราะอะไรเราจึงนำเอาสมาธิเข้ามา
	meditation into that?

17:22	Or in the understanding	หรือในการทำความเข้าใจ
	of conflict, sorrow,	ความขัดแย้ง ความทุกข์โศก

17:30	arrogance, pride, and so on,	ความทรนง ความภาคภูมิใจ เป็นต้น

17:35	in understanding the meaning,	ในการทำความเข้าใจความหมาย

17:38	the structure of these things,	เข้าใจโครงสร้างของภาวะเหล่านี้
	the reactions,	เข้าใจปฏิกิริยาที่เกิดขึ้น

17:42	that is part of meditation.	ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของสมาธิ

17:47	Not you meditate and then introduce	ไม่ใช่คุณทำสมาธิ
	into action, into daily life,	แล้วจึงนำไปใช้ในบทบาท ในชีวิตแต่ละวัน

17:53	but rather during the daily life,	แต่ทว่าในช่วงการดำเนินชีวิต เมื่อคุณไปทำงาน
	when you go to the office,

17:59	when you are working in the factory,	เมื่อคุณกำลังทำงานในโรงงาน หรือไถนา
	or ploughing a field,

18:05	or talking to your wife,	หรือพูดกับภรรยา สามี ลูกหญิงชาย
	or husband, girl, or boy

18:09	you are aware of your reactions and	คุณก็รับรู้ถึงปฏิกิริยาของคุณ
	the comprehension of those reactions,

18:13		และเข้าใจปฏิกิริยาเหล่านั้น

18:19	the understanding, not intellectually	เป็นการทำความเข้าใจ ไม่ใช่โดยใช้ปัญญาความคิด
	but why you are jealous,	ว่าทำไมคุณจึงอิจฉา

18:23	why this state of anxiety	ทำไมในตัวคุณจึงมีความกระวนกระวายใจ
	exists in you,

18:28	why you accept authority,	ทำไมคุณจึงยอมรับอำนาจเหนือ
	why you depend on another,	ทำไมคุณจึงพึ่งพิงผู้อื่น

18:35	in the investigation of those things	ในการสืบค้นในภาวะเหล่านี้
	that exploration itself is meditation	ตัวการสำรวจนั่นเองคือสมาธิ

18:50	not the other way round.	ไม่ใช่ในทางกลับกัน

18:56	If you meditate	หากคุณทำสมาธิ

18:58	and then introduce that what	และนำเอาสิ่งที่คุณคิดว่าคือสมาธิ
	you think is meditation in daily life,	เข้ามาในชีวิตแต่ละวัน

19:02	there’s conflict.	จะมีความขัดแย้งเกิดขึ้น

19:06	You think this is so,	คุณคิดว่านี่แหละใช่แล้ว

19:07	and you’re bringing that	แล้วคุณก็นำไปใช้ในการกระทำ ในการดำเนินชีวิต
	into action, in daily life,

19:11	so there must be contradiction.	ความขัดแย้งต้องเกิดขึ้น

19:16	Whereas, if one is envious,	แต่ถ้าเราอิจฉาริษยา
	as most of us are,	ซึ่งส่วนใหญ่เราเป็นอย่างนั้น

19:26	what is the nature of envy,	แล้วเราสืบค้นว่า ธรรมชาติของความอิจฉาคืออะไร
	why are we envious,	ทำไมเราจึงอิจฉา

19:33	not right or wrong,	ไม่ใช่ถูกหรือผิด ไม่ใช่ควรหรือไม่ควรอิจฉา
	we should not be, or should be,

19:37	why does this envy arise?	แต่เหตุใดความอิจฉาริษยาจึงเกิดขึ้น

19:43	In enquiring into that,	ในการถามค้นเข้าไปเช่นนั้น

19:52	and freeing through enquiry	ถามค้นในความโลภ
	greed, envy,	ความอิจฉาและปลดปล่อยเป็นอิสระ

19:58	that is the movement of meditation.	นั่นคือกระแสแห่งสมาธิ

20:03	In that there is no conflict,	ในกระแสนั้นไม่มีความขัดแย้ง
	you’re enquiring, constantly.	คุณสืบค้นอย่างต่อเนื่อง

20:10	Right?	ใช่ไหม

20:20	This demands your attention, this	การนี้เรียกร้องความใส่ใจของคุณ
	demands that you must be serious,	เรียกร้องให้คุณต้องจริงจัง

20:30	not just play with words.	ไม่เพียงเล่นกับถ้อยคำ

20:34	So, meditation has	สมาธิจึงมีบทบาทในชีวิตแต่ละวัน
	a place in daily life

20:38	when there is an enquiry	เมื่อมีการถามค้น

20:41	into the whole nature	เข้าสู่ธรรมชาติและโครงสร้างทั้งหมด
	and structure of your being	ของชีวิตคุณ

20:49	– of your reactions, what is	ปฏิกิริยาของคุณ ภาวะจิตสำนึกของคุณ
	the state of your consciousness,

20:56	why you believe, don’t believe,	เหตุใดคุณจึงเชื่อ หรือไม่เชื่อ

20:58	why you are influenced by institutions	เหตุใดคุณจึงตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของสถาบัน
	and so on and so on	เป็นต้น

21:04	– all that is an actual	ทั้งหมดนั้นคือกระแสแห่งสมาธิที่แท้จริง
	movement of meditation. Right?

21:30	If one is actually, not theoretically,	หากเราทำเช่นนี้อยู่จริงๆ
	actually doing it	ไม่ใช่เป็นเพียงทฤษฎี

21:36	then you begin to understand	คุณจะเริ่มเข้าใจธรรมชาติของจิตสำนึก
	the nature of consciousness.

21:43	Right?	ใช่ไหม

21:45	You are not imposing something on it,	คุณไม่ต้องยัดเยียดอะไรให้มันเลย

21:50	according to Freud,	ยัดเยียดให้ทำตามฟรอยด์ หรือนักจิตวิทยาคนใด
	according to some psychologist,	คุรุคนนั้นคนนี้ หรือใครก็ตาม

21:53	some guru, or somebody or other.

21:55	You are enquiring	ทว่า คุณถามค้น
	into your whole being,	เข้าสู่ชีวิตที่เป็นอยู่ของคุณทั้งหมด

22:01	that being is your consciousness.	ชีวิตที่เป็นอยู่นั้นคือจิตสำนึกของคุณเอง

22:09	So, we have answered these questions	เราได้ตอบคำถามเหล่านี้ แล้วเราก็มาถึงจุดนั้น
	and we have come to that point.

22:24	So, let’s begin very simply	เราจะเริ่มต้นอย่างง่ายๆ และสืบค้น
	and go into it, if you’re willing.	ถ้าคุณเต็มใจ

22:33	I wonder if you have ever enquired	ผมสงสัยว่า คุณเคยสืบค้น
	into the whole movement of thought,	เข้าสู่กระบวนการทั้งหมดของความคิดไหม

22:45	the whole activity of thinking	กิจกรรมทั้งหมดของการคิด

22:50	and whether thought, thinking,	สืบค้นว่าความคิด การคิด
	can see itself moving.	มองเห็นการเคลื่อนไหวของตัวมันเองได้ไหม

22:59	You understand my question?	คุณเข้าใจคำถามหรือเปล่า

23:03	Let’s be clear	ขอให้ชัดเจน ว่าเราเข้าใจคำถามชัดแล้ว
	that the question is clear.

23:12	So, please, this is rather important	ซึ่งค่อนข้างสำคัญ หากคุณต้องการสืบค้น
	if you want to go into it,

23:20	if you’re at all serious	หากคุณจริงจังในเรื่องนี้
	in this matter,

23:24	and it is really very important	มันสำคัญมากจริงๆ ที่ต้องเข้าใจคำถามก่อน
	to comprehend the question, first.

23:32	Which is, I can say,	คำถามคือ ผมพูดได้ว่า
	‘I am aware of my consciousness’	“ผมตระหนักรู้ถึงจิตสำนึกของผมเอง”

23:40	through my belief, through my fears,	ผ่านความเชื่อ ความกลัวของผม

23:44	through my pleasures,	ผ่านความสุขเพลิดเพลิน ความทุกข์โศกของผม
	through my sorrow.

23:47	So, the content of my consciousness	ผมตระหนักได้ถึงเนื้อหาจิตสำนึกของผม
	I can be aware of

23:53	by saying, ‘Yes, I’m afraid,	โดยการพูดว่า
	I am greedy, I suffer,	“ใช่ ผมกลัว ผมโลภ ผมเป็นทุกข์

23:59	I am arrogant, I have pride’	ผมทะนงตน ผมมีความภาคภูมิใจ” เป็นต้น
	and so on,

24:05	which is the content of consciousness	เหล่านี้คือเนื้อหาของจิตสำนึกที่ผมตระหนักรู้”
	of which I am aware.

24:12	Right?	ใช่ไหม

24:16	So, there is in that, ‘I am different	ในการตระหนักรู้เช่นนั้น
	from my consciousness.’	“ผมแยกแตกต่างจากจิตสำนึกของผม”

24:24	Right?	ใช่ไหม

24:31	Does this interest you? I hope so.	คุณสนใจเรื่องนี้ไหม หวังว่าคุณสนใจ

24:38	So, there is the ‘me,’ the observer	ดังนั้นจึงมี “ฉัน” ผู้สังเกต
	observing his consciousness.	ที่กำลังสังเกตจิตสำนึกของตนเอง

24:48	But the ‘me’ is greedy,	แต่ “ฉัน” เป็นคนโลภ “ฉัน” กระวนกระวาย
	the ‘me’ is anxious,

24:55	the ‘me’ is frightened, the ‘me’ is	“ฉัน” หวาดกลัว “ฉัน”เต็มไปด้วยความวิตกกังวล
	full of anxiety, uncertainty, sorrow,	ความไม่แน่นอน ความทุกข์โศก

25:03	which is my consciousness,	ซึ่งคือจิตสำนึกของฉัน

25:05	so I am not different	ฉันจึงไม่แยกแตกต่างจากจิตสำนึกของฉัน
	from my consciousness.

25:11	Right? Is that clear?	นั่นชัดเจนไหม

25:14	I am not different from what I think.	ฉันไม่แยกแตกต่างจากสิ่งที่ฉันคิด

25:20	I am not different	ฉันไม่แยกแตกต่างจากประสบการณ์ที่ฉันมี
	from the experiences I have had.

25:25	I am not different or something	ฉันไม่แยกแตกต่าง
	totally opposite to my anxiety,	ไม่ใช่สิ่งตรงข้ามโดยสิ้นเชิงกับความวิตกกังวล

25:34	fears, and all the rest of it.	ความกลัวของฉัน เป็นต้น
	I am all that.	ฉันเป็นทั้งหมดนั้น

25:39	I may think I am God,	ฉันอาจคิดว่า ฉันคือพระเจ้า
	but the very thinking is part of me,	แต่ตัวการคิดนั่นเองเป็นส่วนหนึ่งของฉัน

25:47	which invents God.	ที่สร้างพระเจ้าขึ้นมา

25:51	I hope you see all this.	ผมหวังว่า คุณมองเห็นที่พูดมานี้

25:53	So, then we come to the question:	เรามาถึงคำถามที่ว่า
	if the observer is the observed,

26:03	which is the consciousness,	ถ้าผู้สังเกตคือสิ่งที่ถูกสังเกต
		ซึ่งก็คือจิตสำนึก

26:04	then the question arises,	คำถามจึงเกิดขึ้นว่า

26:08	can that consciousness	จิตสำนึกนั้น สามารถรับรู้
	be aware of its own movements?	การเคลื่อนไหวของตัวมันเองได้ไหม

26:17	To put it very, very simply,	พูดง่ายๆ ก็คือ

26:22	is there an awareness	มีการรับรู้ถึงการเกิดขึ้นของความโกรธไหม
	of the arising of anger

26:30	– anger itself –	รับรู้ตัวความโกรธ

26:36	so that there is not me	นั่นคือ ไม่มีฉันที่แยกต่างจากความโกรธ
	different from anger?

26:42	Please, you don’t mind	ขอให้ผมค้นเข้าไปในเรื่องนี้อีกเล็กน้อย
	my going into it, a little bit?

26:46	Are you interested in all this?	คุณสนใจเรื่องนี้หรือเปล่า

26:50	Let’s go into it.	ขอให้เราสืบค้นไปด้วยกัน

26:57	One is angry,	เราโกรธ

27:00	at the moment of anger, there is	ในขณะของความโกรธ
	no recognition as being angry.	ไม่มีการรู้จำรู้จัก ว่าเป็นความโกรธ

27:09	Right? Have you noticed?	คุณเคยสังเกตหรือเปล่า

27:13	At the second,	ในชั่วขณะนั้น ขณะที่ความโกรธรุนแรง
	at the moment of intense anger,

27:18	there’s only that state.	มีแต่ภาวะนั้นเท่านั้น

27:24	Later on, you call it ‘anger.’	หลังจากนั้น คุณจึงจะเรียกมันว่า “ความโกรธ”

27:28	Right? A second later.	ชั่วขณะหลังจากนั้น

27:32	Which means that you have	ซึ่งหมายถึงคุณรู้จัก จำมันได้จากอดีต
	recognised from the past

27:40	that which has happened in the past,	จำสิ่งซึ่งเคยเกิดขึ้นในอดีต
	and which is happening now,	และสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นขณะนี้

27:44	and you say, ‘Yes, that’s anger.’	แล้วคุณเรียกมันว่า “ใช่ นั่นคือความโกรธ”

27:46	Right?	คุณตามทันไหม
	Are you following?

27:52	So, please follow this.	ขอให้เข้าใจ

28:00	There’s anger, at the moment of anger,	มีความโกรธ ในขณะของความโกรธนั้น
	there is no recognition	ไม่มีการจำได้หมายรู้

28:08	and the naming of that reaction.	ไม่มีการให้ชื่อปฏิกิริยานั้น

28:13	A second later the naming begins,	ชั่วขณะหลังจากนั้น การให้ชื่อก็เริ่มขึ้น
	the naming is from the past,	การให้ชื่อมาจากอดีต

28:22	the naming is the recognition	การให้ชื่อปฏิกิริยาปัจจุบัน
	from the past, the present reaction.	เป็นการจำได้หมายรู้ที่มาจากอดีต

28:31	So, can you not name	คุณไม่ให้ชื่อปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน
	the present reaction,

28:39	but just observe without naming it?	เพียงแค่สังเกตปฏิกิริยาโดยไม่ให้ชื่อ ได้ไหม

28:45	The moment you name it,	ทันทีที่คุณให้ชื่อมัน
	you have recognised it	คุณรู้จำรู้จักมันไว้แล้ว

28:49	and so strengthened the reaction.	การให้ชื่อ ทำให้ปฏิกิริยาเข้มข้นขึ้น

28:53	I wonder if you see this.	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจไหม
	Very interesting.	มันน่าสนใจมาก

28:58	That is, the word is not the thing.	ถ้อยคำไม่ใช่สิ่งๆ นั้น

29:07	The word ‘tent,’ the ‘marquee’	คำว่า “ปะรำ” “กระโจม” เป็นถ้อยคำ
	is not the actual fact,	ไม่ใช่สิ่งๆ นั้นที่เป็นของจริง

29:14	but we are carried away	แต่เราถูกถ้อยคำซึ่งไม่ใช่ความจริง
	by the word and not by the fact.	ชักนำให้หลงไป

29:23	So, to comprehend,	ดังนั้น ให้เข้าใจ ให้เห็น
	to see that the word

29:31	has become tremendously important,	ว่าถ้อยคำได้กลายเป็นสิ่งสำคัญเหลือล้น

29:39	and see the fact,	และให้เห็นความจริงว่าถ้อยคำไม่ใช่สิ่งๆ นั้น
	the word is not the thing.

29:48	So, when there is anger,	ดังนั้น เมื่อมีความโกรธ ซึ่งเป็นปฏิกิริยา
	which is a reaction,

29:57	to observe it without naming it	การสังเกตโดยปราศจากการให้ชื่อมัน

30:05	and so that reaction	ปฏิกิริยานั้นก็จะเริ่มจางหายไป
	begins to wither away.

30:11	The moment you name it	ทันทีที่คุณให้ชื่อ คุณทำให้ปฏิกิริยาแรงขึ้น
	you have strengthened it,

30:15	the strengthening is from the past.	อดีตทำให้มันแรงขึ้น

30:19	So, if that is clear,	ถ้าชัดเจนแล้ว เราจะสืบค้นก้าวต่อไป
	we can go the next step.

30:25	Which is,	ว่าเป็นไปได้ไหม
	is it possible for the senses,	ที่ความรู้สึกทางประสาทสัมผัส

30:34	which is the reaction of the senses,	ซึ่งเป็นปฏิกิริยาตอบสนอง
		ของประสาทสัมผัสทั้งหลาย

30:37	for the senses to be	จะรับรู้ตัวมันเอง
	aware of themselves,

30:42	not you are aware of the senses,	ไม่ใช่คุณตระหนักรู้ความรู้สึกนั้น

30:47	but the senses themselves open?	แต่เป็นตัวประสาทสัมผัสเองที่เปิดรับรู้

31:01	I’ll go into it. Don’t be...	ผมจะสืบค้นเข้าไปอีก

31:07	If you will kindly not follow	กรุณาอย่าติดตามแต่สิ่งที่ผมพูด
	what I am saying

31:13	but kindly observe in yourself	ขอให้สังเกตปฏิกิริยาตอบสนอง
	the reactions of the senses. Right?	ของประสาทสัมผัสในตัวคุณเอง

31:26	Now, we function…	ประสาทสัมผัสของเราทำงานแยกส่วนกัน
	our senses function, separately

31:36	– seeing, tasting,	แยกการเห็น การรับรส
	hearing, smelling and so on.	การได้ยิน การได้กลิ่น เป็นต้น

31:43	They’re all separate.	การรับสัมผัสเหล่านี้แยกส่วนกัน
	You understand?	คุณเข้าใจไหม

31:47	Now, can you observe…?	ทว่า คุณสังเกตได้ไหม

31:51	Is there a total movement	ว่าเป็นไปได้ไหมที่ประสาทสัมผัสทุกส่วน
	of all the senses, together?	ทำงานด้วยกัน

32:03	You’ve understood something	คุณเข้าใจอะไรบางอย่างที่ผมพูดไหม
	of what I’m saying?

32:11	You understand, this is really	หากคุณเข้าใจ
	quite fascinating to find out,	นี่เป็นเรื่องอัศจรรย์ที่จะค้นหา

32:20	because then you will see	คุณจะเห็นว่า ถ้าคุณสังเกตอยู่
	if you are observing…

32:26	if there is an observation	ถ้ามีการสังเกตคนๆ หนึ่ง
	of a person,

32:29	of the movement of the waters	สังเกตกระแสน้ำในทะเล หรือสังเกตภูเขา หมู่นก
	of a sea, or the mountains, the birds,

32:38	anything, or your friend,	สังเกตเพื่อนของคุณ
	or your intimate person,	คนใกล้ชิดคุณ หรืออะไรก็ตาม

32:44	if there is an observation	ถ้ามีการสังเกตด้วยประสาทสัมผัสทั้งหมด
	with all the senses,

32:53	then there is no centre	จะไม่มีศูนย์กลางจากที่คุณสังเกต
	from which you are observing.

33:00	You get it?	คุณเข้าใจไหม ขอให้ทำ ลองทำดู
	Please do it, do it, test it out.

33:06	Don’t accept anything	อย่ายอมรับอะไรก็ตามที่ผู้พูดพูด
	the speaker is saying.

33:10	Test it out, for yourself.	แต่ลองทำด้วยตัวคุณเอง

33:17	When you smell something lovely,	เมื่อคุณได้กลิ่นหอมอบอวลยามรุ่งอรุณ
	a perfume of an early morning,

33:27	when the air is clean,	ยามอากาศบริสุทธิ์สดชื่นหลังฝน
	washed out by the rain

33:33	and there is beauty in the land	ทั้งความงามบนผืนดิน
	and so on,

33:39	is one particular sense awake,	ประสาทสัมผัส
		เพียงส่วนเดียวเท่านั้นหรือ ที่ตื่นขึ้น

33:44	or you are observing	หรือคุณสังเกตเห็นความละเอียดอ่อนทั้งหมด
	the total delicacy	และความงามยามเช้า

33:48	and the beauty of the morning	เห็นด้วยประสาทสัมผัสทั้งหมดทุกส่วน
	with all your senses?

33:52	You understand? Yes?	คุณเข้าใจไหม

33:59	Yes, sir?	เข้าใจหรือ

34:00	Q: If I see that I’m not different	Q: หากผมเห็นว่าผมไม่แยกแตกต่าง

34:06	from the total content	จากเนื้อหาทั้งหมดของจิตสำนึกของผม
	of my consciousness,

34:10	and the question as to whether I can	คำถามที่ว่า
	be conscious of my unconsciousness	ผมจะรู้ตัวถึงจิตใต้สำนึกของผม ได้ไหม

34:14	seems to be rather like asking can	คล้ายกับถามว่า
	a camera take a photograph of itself.	กล้องถ่ายรูปจะถ่ายตัวมันเอง ได้ไหม

34:18	K: But, sir, look,	K: ผมกำลังจะมาถึงจุดนั้น
	I’m coming to that point.

34:21	I am slowly leading up to that.	ผมขอนำเข้าไปสู่จุดนั้นช้าๆ
	If you don’t mind.

34:27	Because unless you understand	นอกจากคุณเข้าใจการตอบสนอง
	the sensory responses,	ทางประสาทสัมผัส

34:34	whether the sensory responses	ว่าการตอบสนอง
	are broken up – you follow? –	ทางประสาทสัมผัสแยกส่วนหรือไม่

34:40	or is there the response	หรือมีการตอบสนอง
	of all the senses, together?	ของทุกประสาทสัมผัสทุกส่วนพร้อมกัน

34:53	If there is response	หากมีการตอบสนองของ
	of a particular sense, sensation,	ประสาทสัมผัสเพียงส่วนใดส่วนหนึ่ง

35:14	then what takes place?	แล้วจะเกิดอะไรขึ้น
	You understand?	คุณเข้าใจไหม

35:19	When there is only the reaction	หากมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อกลิ่น
	of a scent, through the nose,	ผ่านจมูกเท่านั้น

35:30	then all the other senses	ประสาทสัมผัสส่วนอื่นๆ ทั้งหมด
	are more or less in abeyance.	จะสงบอยู่ชั่วคราว

35:40	Right? Right, sir?	ใช่ไหม
	Test it, test it out.	ทดลองดู

35:46	So, I’m asking,	ผมถามว่า เมื่อคุณดมดอกไม้
	when you smell a flower,

35:53	is there total response	มีการตอบสนองที่เป็นทั้งหมด
	of all the senses, not only smelling,	ของประสาทสัมผัสทุกส่วน ไม่เพียงการได้กลิ่น

35:59	the whole organism	แต่ทั้งร่างกายตอบสนอง
	responding with its senses?	ด้วยอินทรีย์สัมผัสของมัน

36:10	I wonder if I’m making this clear.	ผมสงสัยว่า ผมพูดชัดเจนไหม อย่าเพิ่งเห็นด้วย
	No, sir, don’t agree.

36:16	Q: (Italian) Please, when the train	Q: (อิตาเลี่ยน)
	has passed, the train has a noise.	ตอนที่รถไฟวิ่งผ่าน มันเสียงดัง

36:21	I have listened to it	ผมฟังเสียงรถไฟ
	only with my hearing.	ด้วยโสตประสาทของผมเท่านั้น

36:24	How is it possible	มันจะเป็นไปได้อย่างไร
	to listen with all the senses?	ที่จะฟังด้วยประสาทสัมผัสทั้งหมด

36:27	K: Yes, he hears the noise	K: เขาได้ยินเสียงรถไฟวิ่งผ่านไป
	of that train going by

36:34	– that’s a very good question.	คำถามนั้นดีมาก

36:36	You all heard	พวกคุณทุกคนได้ยินเสียงรถไฟวิ่งผ่านไป ใช่ไหม
	that train going by – right?

36:43	Did you respond to that noise,	คุณตอบสนองต่อเสียงนั้นอย่างสมบูรณ์ไหม
	completely?

36:51	You understand, sir? So that there is	การฟังเช่นนั้น จะไม่เกิดแรงต้านต่อเสียง
	no resistance to the noise,

36:57	there is no irritation from the noise.	เสียงนั้นจะไม่รบกวนจิตใจ

37:04	You are totally with the noise.	คุณอยู่กับเสียงนั้นอย่างเต็มที่

37:16	Look at those mountains,	ลองมองดูภูเขาเหล่านั้น

37:19	which you have looked,	ที่พวกคุณอาจจะดูอยู่ทุกวัน
	probably, everyday

37:21	and every evening and morning,	ทุกเช้าและทุกเย็น

37:24	not only with your eyes,	ไม่ใช่ดูด้วยสายตาของคุณเท่านั้น
	optically you see it,

37:34	but is there a perception of that	แต่มีการรับรู้ถึงภูเขา
	mountain with all your senses, being?	ด้วยประสาทสัมผัสทั้งหมด ด้วยชีวิต

37:49	If there is, there is no centre	ถ้าหากมีการรับรู้เช่นนั้น
	from which you’re being,	ก็ไม่มีศูนย์กลางจากที่คุณมีชีวิตอยู่

37:59	from which you are looking.	ไม่มีศูนย์กลางจากที่คุณกำลังมอง

38:05	Test it out. You can’t do it, now.	ลองดู คุณอาจทำไม่ได้ตอนนี้

38:08	You can do it if you look at the tent,	ลองทำดูเมื่อคุณมองดูปะรำ
	or look at your friend, or anybody,	มองดูเพื่อนของคุณหรือใครก็ตาม

38:13	look as though you’re looking	มองดูราวกับคุณกำลังมองด้วยทั้งหมดของชีวิต
	with all your being and your senses.	และประสาทสัมผัสทุกส่วน

38:21	Then you will see that you’re looking	แล้วคุณจะพบว่า คุณกำลังมองดู
	at something for the first time,	อะไรบางอย่างเหมือนเป็นครั้งแรก

38:28	not with jaded eyes	ไม่ใช่มองด้วยสายตาที่เหนื่อยหน่าย
	and memory and so on.	และด้วยความทรงจำ เป็นต้น

38:33	We’ll come to that.	เราจะมาสู่เรื่องนั้น

38:36	So, the question then,	จากตรงนี้ มีคำถามเกิดขึ้น
	from there, arises

38:40	– not necessarily from there	ไม่จำเป็นที่คำถามจะเกิดจากตรงนั้น
	but further along –	แต่เมื่อเราเคลื่อนออกไปอีก

38:47	can thought be aware of itself?	นั่นคือ ความคิดจะรับรู้ตัวมันเองได้ไหม

39:00	I don’t think you understand this.	ผมไม่คิดว่า คุณเข้าใจ

39:07	Or are we entering into something	หรือเราเข้าไปในเรื่องที่
	very, very complex and unnecessary?	ซับซ้อนเกินไป และไม่จำเป็น

39:18	You’re all very silent.	พวกคุณเงียบกันไปหมด

39:21	Q: Can’t we test it now	Q: เราลองฟังดูตอนนี้ ฟังอย่างสมบูรณ์ ได้ไหม
	by the hearing, the total hearing?

39:29	What you have previously said…	ลองสิ่งที่คุณพูดเมื่อสักครู่

39:31	K: Yes, but I’m asking	K: ได้ แต่ผมกำลังถามคำถามต่อไป
	the next question sir,

39:34	which is, you’re thinking now,	ขณะนี้พวกคุณกำลังคิด ใช่ไหม
	aren’t you?

39:43	When I ask you a question	เมื่อผมถามคำถาม การคิดก็เริ่มเคลื่อนไหว
	the whole movement of thinking arises.

39:52	Right? Obviously.	เห็นได้ชัด

39:55	Now, I’m asking whether that thinking	ผมถามว่า ตัวการคิดนั้น
	itself sees itself thinking?	เห็นตัวมันเองกำลังคิดไหม

40:11	No, it’s not possible. Right?	ไม่เห็น มันเป็นไปไม่ได้ ใช่ไหม

40:16	Q: We have always the impression	Q: เรามีความรู้สึกฝังใจ
	that there is someone that is thinking	ว่ามีใครคนหนึ่งที่กำลังคิด

40:21	but it thinks it is another thing.	แต่มันคิดว่า มันเป็นสิ่งอื่น

40:23	We have always this impression, here,	เรารู้สึกอย่างนั้นเสมอ
	or in another part of my body.	ที่ตรงนี้หรือไม่ก็ที่ส่วนอื่นของร่างกายผม

40:27	K: That’s why, sir, you haven’t probed	K: นั่นเป็นเพราะ
	into this matter, very deeply.	คุณยังไม่ได้สำรวจเรื่องนี้อย่างลุ่มลึก

40:34	Forgive me, for saying so,	ขออภัยที่ผมพูดเช่นนี้ ผมแค่ถาม
	but I’m just asking.

40:40	You see, I’m asking something,	ผมจะถามอะไรบางอย่าง ซึ่งคือ
	which is,

40:49	can one live a life without having	เราใช้ชีวิตโดยไม่มีความขัดแย้ง
	a single conflict, a single effort,	ไม่มีความพยายาม แม้แต่หนึ่งเดียวได้ไหม

41:03	without any form of control?	ไม่มีการควบคุมลักษณะใดๆ เลย

41:10	Please, listen to this.	กรุณาฟังเรื่องนี้

41:12	Because we live with effort,	เพราะเราใช้ชีวิตด้วยความพยายาม
	we struggle.	เราดิ้นรนต่อสู้

41:20	Right?	ใช่ไหม

41:22	There is always achieving, moving,	ต้องการได้รับผลสำเร็จ มีการเคลื่อนไปเสมอ

41:31	and so our life is lived	เราจึงมีชีวิตอยู่ในการต่อสู้ดิ้นรน
	in constant struggle,	ไม่หยุดหย่อน

41:38	constant battle,	มีการสู้รบ และความขัดแย้งอยู่เสมอ
	constant contradiction. Right?

41:44	‘I must do this, I must not do that,’	“ฉันต้องทำสิ่งนี้ ฉันต้องไม่ทำสิ่งนั้น”
	‘I must control myself,	“ฉันต้องควบคุมตัวเอง

41:52	why should I control myself,	ทำไมฉันต้องควบคุมตัวเอง มันล้าสมัยแล้ว
	that’s old-fashioned,

41:56	I’ll do what I want to do.’	ฉันจะทำสิ่งที่ฉันอยากทำ”

41:59	All that is a movement of violence.	ทั้งการควบคุมและการปล่อยตามใจ
	Right?	เป็นความรุนแรง

42:08	Right, sir?	ใช่ไหม

42:11	Now, if one is enquiring,	แต่หากคุณถามค้น

42:16	is it possible to live	ว่าเป็นไปได้ไหม ที่จะมีชีวิตอยู่
	without any shadow of control?	โดยไม่มีแม้แต่เงาของการควบคุม

42:24	Which doesn’t mean	ไม่ได้หมายความว่า
	doing everything you want to do,	จะทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ

42:27	which is too childish	ซึ่งเป็นเรื่องอ่อนหัดเกินไป
	because you can’t.	เพราะคุณไม่อาจทำได้

42:33	The permissiveness – now they are	การปล่อยให้ทำตามอำเภอใจ
	turning the other way round.	ซึ่งกำลังหมุนกลับไปอีกทาง

42:39	They see the danger of it, so they	เขาเห็นอันตราย
	don’t allow permissiveness, control.	เขาจึงไม่ปล่อยตามใจ จึงเริ่มควบคุม

42:45	Now, I’m asking is it possible	ผมถามว่าเป็นไปได้ไหมที่จะมีชีวิตอยู่
	to live without any control?	โดยปราศจากการควบคุมใดๆ

42:54	Probably, you’ve never asked	บางที คุณอาจไม่เคยถามคำถามนี้ต่อตนเอง
	this question of yourself.

42:59	Now, I’m asking you.	แต่ผมถามคุณ

43:08	Where there is control,	ที่ใดมีการควบคุม ที่นั่นย่อมมีความขัดแย้ง
	there is conflict.

43:15	Right?	ใช่ไหม

43:18	There’s a battle going on,	มีการสู้รบดำเนินอยู่

43:22	which expresses itself	ซึ่งแสดงออกมาหลากหลายแบบ
	in many, many different ways,

43:25	this battle – violence,	การสู้รบนี้คือ ความรุนแรง
	suppression, neuroticism,	การกดข่ม การเป็นโรคจิตประสาท

43:30	and permissiveness,	และการปล่อยตามใจ
	all that goes on.	สภาพทั้งหลายที่ดำเนินอยู่

43:34	So, I’m asking myself and you,	ผมจึงถามตัวผมเอง และถามคุณ

43:40	whether I can live a daily life	ว่าผมจะใช้ชีวิตแต่ละวัน
	without a shadow of control?	โดยไม่มีแม้แต่เงาของการควบคุม ได้ไหม

43:58	To live that way I have to find out	การจะมีชีวิตเช่นนั้น ผมต้องค้นหาว่า
	who is the controller.	ใครคือผู้ควบคุม

44:05	You understand?	คุณเข้าใจไหม

44:07	Is the controller	ผู้ควบคุมแยกต่างจากสิ่งที่ถูกควบคุมหรือ
	different from the controlled?

44:13	And if they are both the same,	หากทั้งสองเป็นสิ่งเดียวกัน
	there is no need for control.	มันก็ไม่มีความจำเป็นต้องควบคุม

44:17	I wonder if you understand this.	ผมสงสัยว่า คุณเข้าใจหรือเปล่า

44:26	That is, sir, I am jealous	อย่างเช่น ผมอิจฉา

44:36	because you have got everything	เพราะคุณมีทุกอย่าง ส่วนผมไม่มีอะไรเลย
	and I’ve got nothing.

44:50	And from that jealousy	และจากความอิจฉานั้น
	arises anger, hatred, envy,	ความโกรธ เกลียด ริษยา ก็ตามมา

45:01	a sense of violence	ความรู้สึกรุนแรงที่ต้องการมีทุกอย่างที่คุณมี
	to have all that you have,

45:06	and if I can’t get it, I get bitter,	ถ้าผมเอามันมาไม่ได้
	angry, all the rest of it follows.	ผมก็ขมขื่น โกรธ และอื่นๆ ก็ตามมา

45:13	Right?	ใช่ไหม

45:15	So, can I live without jealousy,	ผมมีชีวิตอยู่โดยไม่มีความอิจฉาได้ไหม

45:25	which means without comparison?	ซึ่งหมายถึง ไม่มีการเปรียบเทียบ

45:34	Test it out, sir.	ทดลองดู

45:36	Can you live your daily life	คุณจะใช้ชีวิตแต่ละวัน
	without comparing at all?	โดยไม่เปรียบเทียบเลย ได้ไหม

45:46	Of course, there is comparing	แน่นอน เมื่อผมเลือกชนิดกางเกง ผมเปรียบเทียบ
	when I chose this kind of trouser,

45:50	I’m not talking about that.	ผมไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น

45:52	I am talking psychologically,	ผมหมายถึงในทางจิตใจ
	not to have any sense of measurement,	ที่จะไม่มีการเทียบวัดใดๆ

46:00	which is comparison.	ซึ่งก็คือการเปรียบเทียบ

46:06	If you have no measurement at all,	หากคุณไม่มีการเทียบวัดใดๆ เลย

46:11	will you decay, will you	คุณจะผุพัง คุณจะกลายเป็นผัก
	become a vegetable, do nothing?	ไม่ทำอะไรเลย อย่างนั้นหรือ

46:20	You understand? Stagnate?	คุณเข้าใจไหม คุณจะจมปลักหรือ

46:23	Or because you are comparing,	หรือเพราะคุณเปรียบเทียบ
	because you are struggling,	เพราะคุณดิ้นรนต่อสู้

46:29	you think you are living,	คุณจึงคิดว่า คุณมีชีวิตอยู่

46:33	but if you don’t struggle it may be	แต่ถ้าคุณไม่ต่อสู้ดิ้นรน
	a totally different form of living.	มันอาจเป็นการใช้ชีวิตที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง

46:44	Q: Let it happen.	Q: ปล่อยให้มันเป็นไป

46:47	K: No, not let it happen, sir,	K: ไม่ใช่ ไม่ใช่การปล่อยให้มันเป็นไป
	look at it.	ขอให้มองดู

46:57	You meet a very intelligent man,	คุณพบบุคคลที่ปราดเปรื่อง
	erudite, scholarly,	คงแก่เรียน มีความรู้

47:04	you know, well educated,	ได้รับการศึกษาดี สมองดีเลิศ
	good brain and all the rest of it,	มีสิ่งดีๆ ทำนองนั้น

47:11	and you say,	แล้วคุณพูดว่า “ผมใฝ่ฝันจะเป็นเหมือนเขา”
	‘By Jove, I wish I were like him.’

47:16	All our education is based on that:	การศึกษาของเราทั้งหมดอยู่บนพื้นฐานเช่นนั้น

47:22	you must be as good as your brother,	คุณต้องเก่งพอๆ กับพี่น้องของคุณ
	if not better.	ถ้าไม่เก่งกว่า

47:29	Right? Examinations are based	การสอบวัดผลก็อยู่บนพื้นฐานนั้น และอื่นๆ
	on that, and so on, so on.

47:33	So, can you, having been	ในเมื่อคุณเคยผ่านกระบวนการเช่นนั้นมาแล้ว
	through all that process

47:41	where you have compared, struggled,	ที่คุณเปรียบเทียบ ต่อสู้ดิ้นรน
	violent, all the rest of it,	ก้าวร้าวรุนแรงและอื่นๆ

47:44	can you say, ‘I see	คุณจะพูดได้ไหมว่า
	the absurdity of living that way,	“ผมเห็นความโง่เขลาของการใช้ชีวิตเช่นนั้น”

47:52	I won’t compare’?	ผมจะไม่เปรียบเทียบ

47:57	I won’t measure my own dullness,	ผมจะไม่เทียบวัดความทื่อทึบของผม
	my own state with somebody else.	วัดภาวะของผมกับคนอื่น

48:05	By comparing myself with somebody	เมื่อเปรียบเทียบตัวเองกับคนที่ฉลาดมาก
	who is very clever,

48:10	I say, ‘How terribly dull I am.’	ผมก็พูดว่า
	Right?	“ผมช่างทื่อทึบอะไรเช่นนี้” ใช่ไหม

48:16	You understand?	คุณเข้าใจนะ

48:17	But if I don’t compare with the man	แต่ถ้าผมไม่เปรียบเทียบตัวเองกับคนๆ นั้น

48:21	who is extraordinarily	คนที่สุดฉลาดปราดเปรื่อง
	bright and intelligent,

48:24	am I dull?	ผมทื่อทึบไหม

48:30	Answer. Am I dull?	ตอบด้วย ผมทื่อทึบไหม มันกลับตรงกันข้าม
	On the contrary.

48:38	So, can you live without comparison,	คุณจะอยู่โดยไม่เปรียบเทียบ
	without the example?	ไม่มีแบบอย่าง ได้ไหม

48:53	So, you find out that where there is	คุณจะพบว่า เมื่อมีการควบคุม
	control there must be the controller,	ย่อมต้องมีผู้ควบคุม

49:04	who says,	ใครกันที่พูดว่า “ฉันต้องควบคุมปฏิกิริยานี้”
	‘I must control this reaction,’

49:11	or ‘I mustn’t do that,’	หรือ “ฉันต้องไม่ทำสิ่งนั้น”

49:15	but that has become a habit	แต่มันกลายเป็นนิสัยเคยชินที่ต้องทำอย่างนั้น
	doing that, so I must control.	ฉันจึงต้องควบคุม

49:21	Which means I have set	หมายถึงว่า ฉันตั้งมาตรฐานไว้ ใช่ไหม
	a standard – right? –

49:29	the standard is the measurement	มาตรฐานก็คือการเทียบวัด

49:32	according to which I have measured	เมื่อเทียบได้ตามมาตรฐาน
	and say, ‘This is right,’	ฉันก็จะพูดว่า “ถูกแล้ว”

49:38	and I must live according to that.	และฉันต้องใช้ชีวิตไปตามนั้น

49:48	So, measurement implies control.	การเทียบวัดจึงแสดงถึงการควบคุม

49:56	And if you don’t measure yourself	ถ้าคุณไม่เทียบวัดตนเอง

50:01	and call yourself dull compared	และเรียกตัวเองว่าคนทื่อทึบ
	to somebody else who is bright,	เมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่นที่ฉลาด

50:07	you are dull when you compare,	คุณทื่อทึบก็ต่อเมื่อคุณเปรียบเทียบ

50:10	but when there is no comparison,	แต่เมื่อไม่มีการเปรียบเทียบ คุณก็เป็นอื่น
	whatsoever, you’re something else.

50:22	Right.	เราเคลื่อนต่อไปจากตรงนั้น ได้ไหม
	So, let’s move from that.

50:59	Q: I think or I feel that	Q: ผมรู้สึกว่า
	the momentum of the thinking process	แรงขับเคลื่อนของกระบวนการคิดนั้นแรงมาก

51:06	is so strong that I cannot	จนผมไม่สามารถกันตนเองออกจากมันได้
	just set myself aside to it

51:14	and say, ‘I won’t think anymore.’	และพูดว่า “ฉันจะไม่คิดอีกแล้ว”

51:17	K: I haven’t... I can’t hear, sir.	K: ผมไม่ได้ยิน

51:36	Q: The momentum of thinking	Q: แรงขับเคลื่อนของการคิดนั้นทรงพลังมาก
	is so strong

51:40	that I cannot	จนผมไม่สามารถแยกตัวผมออกมาได้
	just set myself aside to it

51:45	and say, ‘I won’t think anymore.’	และพูดว่า “ฉันจะไม่คิดอีกแล้ว”

51:48	K: I didn’t say that. Forgive me.	K: ขออภัย ผมไม่ได้กล่าวเช่นนั้น
	Q: I am saying this.

51:49		Q: ผมกำลังบอกว่า
		K: ขออภัย ผมไม่ได้กล่าวเช่นนั้น

51:50		Q: ผมกำลังบอกว่า

52:02	Implied in your teaching there is	คำสอนของคุณบอกเป็นนัยว่า
	this idea of total transformation,	มีแนวคิดเรื่องการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์

52:12	a mutation of the mind.	การผ่าเหล่าของจิตใจ

52:15	Now, this is supposed to be a radical	ซึ่งน่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลง
	change of consciousness, itself.	อย่างถอนรากถอนโคนของตัวจิตสำนึก

52:25	Now, I imagine this to take place	ผมจินตนาการว่า
	as a sudden insight,	นี่คงเป็นการหยั่งเห็นที่เกิดขึ้นทันทีทันใด

52:32	a flash of understanding, a conscious	เป็นความเข้าใจอย่างฉับพลัน
	experience of consciousness itself.	จิตสำนึกรู้ตัวของมันเอง

52:42	K: Sir, may I ask something?	K: ผมขออนุญาตถามว่า
	What are you trying to tell me?	คุณพยายามบอกอะไรผม

52:47	Q: Well, I’m trying to tell you	Q: ผมพยายามบอกคุณว่า

52:49	that I’m actually getting very bored	จริงๆ แล้วผมเริ่มรู้สึกเบื่อมาก
	by this constant repetition	กับการพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

52:56	of these ideas about,	ถึงความคิดที่ว่า
	‘Look at this beautiful sunset’ and…	“จงมองดูพระอาทิตย์ตกที่งดงามนี้”

53:03	K: Sir, wait a minute, sir. If you’re	K: เดี๋ยวก่อน
	getting bored, just walk out.	หากคุณรู้สึกเบื่อ ก็เดินออกไปเสีย

53:08	Q: Well, I’m not really	Q: ผมยังไม่เบื่อถึงขนาดนั้น!
	that bored, yet!

53:18	I still have the hope that	ผมยังมีความหวังว่า
	you might convey something.	คุณอาจสื่อสารอะไรบางอย่าง

53:32	Did you hear what I said?	คุณได้ยินที่ผมพูดไหม

53:34	I still hope	ผมยังหวังว่า คุณมีบางอย่างที่จะบอก
	you have something to say.

53:56	K: If you are mildly bored	K: หากคุณรู้สึกเบื่อพอประมาณ

54:02	– I don’t know	ผมไม่ทราบว่าคุณพูดถึงอะไร
	what you’re talking about.

54:07	Q: You don’t want to listen?	Q: คุณไม่อยากรับฟังหรอกหรือ

54:11	K: Could you kindly tell me what	K: กรุณาบอกผมสั้นๆ ว่าคุณต้องการพูดอะไร
	you want to say, in a few words, sir?

54:19	Q: Well, I’m in a way waiting for you	Q: ผมกำลังรอให้คุณ
	to explain the transformation,	อธิบายถึงการเปลี่ยนแปลงใหม่

54:29	the insight,	การหยั่งเห็น การรับรู้ของจิตสำนึก
	the awareness of consciousness.

54:34	K: Yes, you’re waiting	K: คุณกำลังรอให้ผมอธิบาย
	for me to explain

54:42	how transformation takes place.	ว่าการเปลี่ยนแปลงใหม่จะเกิดขึ้นอย่างไร

54:51	It’s very simple.	มันง่ายมาก

54:54	Transformation takes place	การเปลี่ยนแปลงใหม่เกิดขึ้น
	when there is no control,	เมื่อไม่มีการควบคุม

55:11	when there is no measurement,	เมื่อไม่มีการเทียบวัด

55:17	when there is no sense of ‘me’	เมื่อไม่มีความรู้สึกเป็น “ฉัน” ที่กำลัง
	operating on things, psychologically.	กระทำต่อสิ่งต่างๆ ในทางจิตใจ

55:26	That’s all!	เท่านั้นแหละ

55:30	And if that is not clear,	หากนั่นยังไม่ชัดเจน เราจะสืบค้นไปด้วยกัน
	we’ll go into it.

55:36	And if you say,	ถ้าคุณพูดว่า “ผมเบื่อกับการพูดย้ำซ้ำซากเรื่องนี้
	‘I’m bored by the repetition of this,	ที่คุณพูดแล้วพูดอีก”

55:39	what you say, over and over,’
	I’m sorry.

55:42	If you’re bored then walk out.	ผมก็ขออภัย
		ถ้าคุณเบื่อ ก็เดินออกไปได้

55:44	If you are mildly bored, tolerate it,	ถ้าคุณเบื่อพอทนได้ ก็ขอให้ทน

55:47	and if you really want to understand	และถ้าคุณต้องการเข้าใจจริงๆ ก็ขอให้ใส่ใจ
	it, give your attention to it.

55:55	That’s all.	แค่นั้นเอง แต่ถ้าคุณไม่ต้องการ ก็ไม่เป็นไร
	If you don’t, it’s all right.

56:06	Q: Is perchance permissiveness	Q: การบังเอิญปล่อยให้ทำตามอำเภอใจ
	the outcome of control?	เป็นผลของการควบคุมไหม

56:20	K: Yes, sir, permissiveness	K: ใช่ การปล่อยตามอำเภอใจ
	is the reaction to control, obviously.	เป็นปฏิกิริยาต่อการควบคุม นั่นชัดเจน

56:27	We have been trained from childhood,	เราถูกฝึกมาตั้งแต่เด็ก

56:31	through certain period in history,	จากยุคสมัยหนึ่งในประวัติศาสตร์
	‘Victorian,’ it’s called,	ที่เรียกกันว่า ยุค “วิกตอเรีย”

56:38	that control, don’t show your	ว่าให้ควบคุม อย่าแสดงความรู้สึกของคุณ
	feelings, obey, follow, all that.	ให้เชื่อฟัง ให้ทำตาม

56:44	Now, in reaction to all that we say,	ในการโต้ตอบต่อทั้งหมดนั้น เราพูดว่า
	‘Out with all that nonsense,	“ไม่เอาแล้วเรื่องเหลวไหลพวกนั้น

56:49	I’m going to do what I like.’	ฉันจะทำในสิ่งที่ฉันชอบ”

56:56	And the parents also feel	และพ่อแม่ก็รู้สึกว่า พวกเขาไม่ควรควบคุม
	they shouldn’t control,

56:59	or some psychologists say it’s	หรือนักจิตวิทยาบางคนบอกว่า
	terrible to control your children,	มันแย่มากที่มัวควบคุมลูกของคุณ

57:04	they must do what they like.	เขาต้องทำสิ่งที่เขาชอบ
	We’ve been through all that.	เราผ่านเรื่องนั้นมาหมดแล้ว

57:09	So, we are saying,	เรามองว่า การควบคุมไม่จำเป็นเลย
	control is totally unnecessary,

57:25	without having the other reaction,	โดยปราศจากปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ
	which is permissiveness,	ซึ่งคือการปล่อยตามใจ

57:30	totally unnecessary	ไม่จำเป็นอย่างสิ้นเชิง

57:32	when you understand the whole	เมื่อคุณเข้าใจการทำงานของการควบคุม
	business of control. That’s all.	เท่านั้นเอง

58:02	Q: Is that right thinking?	Q: นั่นเป็นการคิดที่ถูกต้องหรือ

58:06	K: She wants to know, to live without	K: เธอต้องการรู้ว่า การมีชีวิตโดยไม่มีการควบคุม
	control, is that right thinking?	เป็นการคิดที่ถูกต้องไหม

58:16	You follow? This becomes so…	คุณตามทันไหม

58:21	Look, sir, please,	ขอให้ตั้งใจฟังอะไรบางอย่าง
	listen to something.

58:26	I may be wrong. Let’s find out.	ผมอาจจะผิดก็ได้ ขอให้เราค้นหาด้วยกัน

58:34	Thought is measurement. Right?	ความคิดคือการเทียบวัด ใช่ไหม

58:44	Thought is moving	ความคิดคือการเคลื่อนไปในทิศทางที่แน่นอน
	in a certain direction.

58:54	No?	ไม่ใช่หรือ

58:58	So, any movement involves time.	การเคลื่อนไหวใดๆ ย่อมเกี่ยวข้องกับเวลา

59:05	Right?	จากตรงนี้ไปตรงนั้น ต้องใช้เวลา
	From here to there and so on,

59:08	both psychologically and physically.	ทั้งในทางจิตใจและทางกายภาพ

59:13	Time is measurement – right?	เวลาคือการเทียบวัด ใช่ไหม

59:19	Which is, the whole momentum	นั่นคือแรงขับเคลื่อนทั้งหมดของความคิด
	of thought is measurement.	คือการเทียบวัด

59:30	Q: Can’t it also be only factual?	Q: มันเป็นแค่ข้อเท็จจริง ไม่ได้หรือ
	K: No, please, just a minute.

59:32		K: เดี๋ยวก่อนนะ
		Q: มันเป็นแค่ข้อเท็จจริง ไม่ได้หรือ

59:33		K: เดี๋ยวก่อนนะ

59:39	Now, I have to begin, again.	ผมต้องเริ่มใหม่อีก

59:43	So, do we understand each other	เราเข้าใจกันและกันอยู่หรือเปล่า

59:46	when we say thought in its momentum,	เมื่อเราพูดว่า ในแรงขับเคลื่อน
	in its moving, in its drive, is time	ในการเคลื่อนไหว ในแรงผลักดันของความคิด

1:00:01	– the past,	คือเวลา
		คืออดีต

1:00:04	the past going through the present	อดีตที่ผ่านเข้ามาในปัจจุบัน
	modifying itself and the future,	ปรับเปลี่ยนตัวมันเอง และไปสู่อนาคต

1:00:10	that is the momentum of time.	นี่คือแรงขับเคลื่อนของเวลา

1:00:15	That’s the momentum of thought.	คือแรงขับเคลื่อนของความคิด

1:00:20	And that is, also,	และเป็นแรงขับเคลื่อนของการเทียบวัดด้วย
	the momentum of measurement,

1:00:27	psychologically,	เทียบวัดในทางจิตใจ เช่นเดียวกับทางกายภาพ
	as well as physically.

1:00:32	This is simple enough.	นี่ชัดเจนพอแล้ว ใช่ไหม
	Right, sir?

1:00:40	Now, I’m asking,	แล้วผมถามว่า เรามีชีวิตอยู่เช่นนั้น
	one lives that way,

1:00:46	one is constantly caught in the past,	เราถูกจับเอาไว้ในอดีตตลอดเวลา เราคืออดีต
	one is the past,

1:00:57	and that past modifies itself	และอดีตนั้นก็ปรับเปลี่ยนตัวมันเองตลอดเวลา
	all the time,

1:01:04	and moves forward.	แล้วเคลื่อนไปข้างหน้า

1:01:09	The past, modifying itself,	อดีต ปรับดัดตัวมันเอง เคลื่อนไปในอนาคต
	going to the future.

1:01:16	This whole momentum is time,	แรงขับเคลื่อนทั้งหมดนี้คือเวลา คือการเทียบวัด
	measurement.

1:01:24	Right? That’s all.	แค่นั้นเอง

1:01:30	So, why is it that	เพราะอะไรเราจึงมีชีวิตอยู่ในอดีตตลอดเวลา
	we live in the past all the time?

1:01:43	Why is it that we are not	ทำไมเราจึงไม่ทิ้งอดีต
	leaving the past,

1:01:54	which doesn’t mean	ไม่ได้หมายความว่า ให้คุณลืมอดีต
	you forget the past,

1:01:58	you understand the whole	แต่คุณเข้าใจธรรมชาติทั้งหมดของอดีต
	nature of the past,

1:02:03	and find out what it means	และค้นให้พบว่ามันหมายถึงอะไร

1:02:07	– I’m not saying, try,	ไม่ใช่เพราะผมพูด แต่ทดลองดู ทดสอบดู
	experiment with it, test it –

1:02:10	what it means to live completely, now.	ว่าการมีชีวิตอยู่อย่างสมบูรณ์ในขณะนี้
		หมายถึงอะไร

1:02:21	Which means the momentum of the past	หมายถึง แรงขับของอดีตไม่ทำงานอีกต่อไป
	is no longer operating.

1:02:31	That is, put it differently,	พูดอีกแง่หนึ่ง ถ้าคุณต้องการสืบค้นเข้าไปอีก
	if you want to go into it more.

1:02:36	Which is, people have asked	ผู้คนได้ถามมาตลอดหลายศตวรรษ
	throughout the centuries

1:02:44	whether time has a stop. Right?	ว่าเวลาจบสิ้นลงได้ไหม

1:02:53	Not chronological time,	ไม่ใช่เวลาตามลำดับวันเดือนปี

1:02:57	not whether the sun can remain,	ไม่ขึ้นอยู่กับการที่
	perpetually, in one place	ดวงอาทิตย์จะคงอยู่ที่เดียวตลอดไปหรือไม่

1:03:04	but, psychologically, can time end?	แต่ในทางจิตใจ เวลาจะจบสิ้นลงได้ไหม

1:03:16	Don’t you ask this question?	คุณไม่ถามคำถามนี้หรือ

1:03:21	Or you don’t even	หรือคุณไม่แม้แต่จะสังเกตเห็นแรงขับเคลื่อนนี้
	observe this momentum.

1:03:33	Which is, put it differently,	ซึ่งพูดอีกนัยหนึ่ง

1:03:36	knowledge has become	ความรู้กลายเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งยวด
	tremendously important.

1:03:41	Right?	ใช่ไหม

1:03:44	Not only technologically,	ไม่เพียงในทางเทคโนโลยีที่คุณต้องมีความรู้
	where you must have knowledge,

1:03:51	but also, knowledge as experience,	แต่ความรู้ในแง่ที่เป็นประสบการณ์ด้วย

1:04:00	– more and more and more	มีความเข้าใจมากและมากยิ่งขึ้น
	understanding.

1:04:09	Right?	ใช่ไหม

1:04:10	So, we worship knowledge.	เราจึงบูชาความรู้

1:04:16	I’ve said this a hundred times,	ผมพูดเรื่องนี้มาเป็นร้อยครั้งแล้ว

1:04:18	if you’re bored by it,	ถ้าคุณรู้สึกเบื่อ ขอให้ทน ให้มีความอดทน
	please tolerate it, have patience,

1:04:22	if you can’t tolerate it,	แต่ถ้าคุณทนไม่ไหว ก็เดินออกไปได้
	just walk out.

1:04:31	The speaker is interested	ผู้พูดสนใจที่จะพูดเรื่องนี้กับคุณ
	in telling you this.

1:04:35	He wants you to find out something	เขาต้องการให้คุณค้นพบอะไรบางอย่าง
	different than constant repetition.	ที่แตกต่างไปจากการพูดซ้ำๆ

1:04:43	Unless you do it,	หากคุณไม่ทำ
	what is said becomes repetitive.	สิ่งที่พูดก็จะกลายเป็นแค่การพูดซ้ำๆ

1:04:51	It is not repetitive to the speaker.	แต่สำหรับผู้พูด มันไม่ซ้ำซาก

1:04:54	I would get bored much more	ผมคงเบื่อมากกว่าเขาคนนั้นเสียอีก
	than that gentleman

1:04:58	if I repeated this to myself	ถ้าผมพูดซ้ำๆ เรื่องนี้กับตัวผมเองทุกครั้งที่พูด
	at every talk, I would walk out.	ผมคงเดินออกไป

1:05:04	I wouldn’t be sitting here.	ผมคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้

1:05:08	But as you enquire into it you see	แต่ในขณะที่คุณถามค้นลงไป
	much more, deeper and deeper, wider.	คุณจะเห็นมากยิ่งขึ้น ลุ่มลึกขึ้น กว้างขึ้น

1:05:17	‘Depth’ is not measurement.	“ลุ่มลึก” ไม่ใช่การเทียบวัด
	I must be careful, there!	ผมต้องระวังตรงนี้

1:05:28	If one sees the truth of this,	หากเราเห็นความจริงว่าเรามีชีวิตอยู่อย่างไร
	how we live,

1:05:33	that we are always	เห็นว่าเราทำงานจากอดีตอยู่เสมอ
	functioning from the past,

1:05:38	that our life is a momentum	เห็นว่าชีวิตเรา
	of remembrances,	เป็นการขับเคลื่อนของความทรงจำ

1:05:48	a momentum of recording and acting.	การขับเคลื่อนของการบันทึกจดจำ
		และการแสดงออก

1:05:56	Like a tape which is recording,	เหมือนเทปบันทึก สมองเราก็บันทึกสิ่งต่างๆ
	our brain records

1:06:02	and, from that recording, act,	และจากการบันทึกนั้น ก็แสดงออกมา

1:06:07	which is all the momentum of time.	ซึ่งล้วนเป็นแรงขับของเวลา

1:06:14	So, one asks, if you’re interested,	ถ้าคุณสนใจ เราจะถาม

1:06:18	if I can put it in ten different ways,	ถ้าผมสามารถพูดถึงมันได้ในแง่มุมต่างๆ

1:06:21	which I have done,	ซึ่งผมทำมา 50 ปีแล้ว
	for the last fifty years,

1:06:25	is it possible for the brain to record	ถามว่าเป็นไปได้ไหม
	what is absolutely necessary,	ที่สมองจะบันทึกเรื่องที่จำเป็นจริงๆ เท่านั้น

1:06:33	which is technology,	เรื่องทางเทคโนโลยี จะขับรถอย่างไร
	how to drive a car,

1:06:35	this, that, the other thing,	เรื่องนี้ เรื่องนั้น และอื่นๆ

1:06:37	and psychologically, inwardly,	แต่ในทางจิตใจ เรื่องภายใน
	not to record a thing?	ไม่บันทึกอะไรสักอย่าง

1:06:47	When you are hurt, not physically	เมื่อคุณเจ็บปวด ไม่ใช่ทางกายภาพ
	but psychologically, inwardly,	แต่ทางจิตใจ ภายใน

1:06:54	why should it be recorded?	ทำไมต้องบันทึกจดจำด้วยเล่า

1:07:04	You understand my question?	คุณเข้าใจคำถามของผมไหม

1:07:06	What’s the necessity of carrying on	มีความจำเป็นอะไร
	this hurt for years and years,	ที่จะต้องแบกความเจ็บปวดนี้ไปปีแล้วปีเล่า

1:07:15	what for, why should you record it?	ทำไมคุณบันทึกจดจำมันไว้ เพื่ออะไรหรือ

1:07:20	If you can answer that one question	หากคุณตอบคำถามหนึ่งเดียวนี้ได้

1:07:24	and find out whether it’s possible	และค้นพบว่า มันเป็นไปได้ไหม
	not to record the hurt,	ที่จะไม่บันทึกจดจำความเจ็บปวด

1:07:34	perhaps then	แล้วบางทีสมองอาจจะบันทึกจดจำเฉพาะ
	the brain will only record

1:07:39	that which is absolutely,	สิ่งที่จำเป็นจริงๆ ทางกายภาพเท่านั้น
	physiologically necessary,

1:07:44	nothing psychological, emotional, etc.	ไม่บันทึกอะไรเลยในทางจิตใจ
		ทางอารมณ์ความรู้สึก

1:07:52	Right?	ใช่ไหม

1:07:54	Q: Can this question be investigated	Q: เราจะสำรวจคำถามนี้ได้หรือ
	without seeing	โดยที่ยังมองไม่เห็นว่า

1:07:59	if the total consciousness	จิตสำนึกทั้งหมดจะรู้ตัวมันเองได้ไหม
	can be conscious of itself?

1:08:03	K: Sir, if you don’t mind,	K: ถ้าคุณไม่รังเกียจ

1:08:09	we will deal with this question	เราจะสำรวจคำถามเกี่ยวกับจิตสำนึกทั้งหมด
	of the whole consciousness,

1:08:12	whether it can be aware of itself,	ว่ามันสามารถรู้ตัวมันเองได้ไหม

1:08:14	when we understand this whole cycle	เมื่อเราเข้าใจวงจรทั้งหมดของกระบวนการทำซ้ำๆ
	of movement of repetition.

1:08:24	I can use the word ‘repeat,’	ผมใช้คำว่า “ทำซ้ำ”

1:08:29	but the word is not	แต่ถ้อยคำไม่ใช่ตัวความรู้สึกในการทำซ้ำ
	the feeling of repetition.

1:08:50	Q: Can’t we record	Q: เราไม่บันทึกจดจำ
	when we have been hurt	เมื่อเราได้รับความเจ็บปวด

1:08:53	to avoid the next time	เพื่อจะหลีกเลี่ยงการถูกทำให้เจ็บปวดอีก
	to be hurt, again?	ในครั้งต่อไป ได้ไหม

1:09:14	K: Don’t we protect ourselves	K: เราจะไม่ปกป้องตัวเรา
	from other hurts – right?	จากการเจ็บปวดครั้งต่อไปหรือ

1:09:25	I have been hurt once,	ผมถูกทำให้เจ็บปวดมาครั้งหนึ่ง
	and I don’t want to be hurt again	และผมไม่ต้องการเจ็บปวดอีก

1:09:32	so, psychologically,	ผมจึงสร้างกำแพงทางจิตใจล้อมรอบตัวผม
	I build a wall round myself

1:09:36	so as not to be hurt anymore	เพื่อจะไม่ให้เจ็บปวดอีก
	– right, sir?

1:09:41	Is that what you are saying?	นั่นคือสิ่งที่คุณกล่าวมาใช่ไหม
	Which means what?	ซึ่งหมายความว่าอะไร

1:09:47	I isolate myself	ผมปลีกแยกตนเอง เพื่อไม่ให้ถูกทำร้าย
	in order not to be hurt.

1:09:54	Right? It’s obvious.	นั่นชัดเจน

1:09:58	You have hurt me once,	คุณทำร้ายฉันมาครั้งหนึ่งแล้ว
	and you may hurt me again,	และคุณอาจทำร้ายฉันอีก

1:10:02	therefore I withdraw,	ฉันจึงถอนตัว ฉันสร้างกำแพงขึ้นมาต้านทาน
	I build a wall of resistance,

1:10:06	I isolate myself,	ฉันปลีกแยกตัวเอง
	so that I won’t be hurt.	เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ถูกทำร้าย

1:10:11	So, from that isolation	จากการปลีกแยกนั้น
	there’s violence, obviously – fear.	ย่อมเกิดความรุนแรง ความกลัวอย่างเห็นได้ชัด

1:10:21	So, why should I carry the first hurt?	แล้วทำไมฉันจึงต้องแบกความเจ็บปวดครั้งแรกไว้

1:10:31	Is it possible not to be hurt, at all?	เป็นไปได้ไหมที่จะไม่เจ็บปวดเลย

1:10:44	The word ‘innocence’ means	คำว่า “บริสุทธิ์ สดใหม่”
	a mind that is not hurt,	หมายถึงจิตใจที่ไม่เจ็บปวด

1:10:52	that has never been hurt.	ไม่อาจทำให้เจ็บปวดได้

1:10:59	Not the symbol of a lamb	ไม่ใช่สัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์
	and all that kind of stuff	แบบลูกแกะน้อย และเรื่องทำนองนั้น

1:11:03	but actually a mind	แต่เป็นจิตใจที่ไม่เคยถูกทำให้เสียหายจริงๆ
	that has never been damaged.

1:11:15	When it is damaged, it is hurt.	เมื่อมันถูกทำให้เสียหาย มันย่อมเจ็บปวด
	Right?	ใช่ไหม

1:11:21	Now, is it possible to totally	เป็นไปได้ไหมที่จะทิ้งมันไปโดยสิ้นเชิง
	put it away, avoid being hurt?	หลีกเลี่ยงความเจ็บปวด

1:11:33	Which doesn’t mean	ไม่ได้หมายความว่า
	you become brutal or resist.	คุณกลายเป็นคนโหดร้าย หรือต่อต้าน

1:11:40	Do you want to find out whether	คุณต้องการค้นหาไหมว่า
	it’s possible not to be hurt at all	เป็นไปได้หรือที่จะไม่ถูกทำให้เจ็บปวดเลย

1:11:49	without becoming callous, indifferent,	โดยไม่กลายเป็นคนแข็งกระด้าง
	snooty and all the rest of it?	เย็นชา วางมาดเย่อหยิ่ง ทำนองนั้น

1:11:56	Q: Can I be free of a hurt	Q: ผมเป็นอิสระจากความเจ็บปวด
	that happened when I was a baby,	ที่ได้รับตั้งแต่ยังเป็นทารก ได้ไหม

1:12:00	when I was two or three years old,	ตอนที่ผมอายุแค่สองหรือสามขวบ
	that I am unconscious of?	ซึ่งผมอาจไม่รู้ตัว

1:12:21	K: Have we time to go into this,	K: เรามีเวลาสำหรับเรื่องนี้ไหม
	do you want to go into this, now?	คุณต้องการเข้าไปในเรื่องนี้ ตอนนี้ไหม

1:12:33	Will you give me two minutes	ขอเวลาผมอีกสักสองนาที
	so that I can finish this?	ให้ผมพูดเรื่องนี้ให้จบ

1:12:38	If you don’t want to listen,	หากคุณไม่ต้องการฟัง
	don’t listen, you understand?	ก็ไม่ต้องฟัง คุณเข้าใจไหม

1:12:42	You’re free to go.	คุณมีอิสระที่จะออกไป

1:13:00	One has been hurt in childhood	ในวัยเด็ก คุณเคยถูกทำให้เจ็บปวด

1:13:09	by the parents,	โดยพ่อแม่ หรือโดยเด็กคนอื่นๆ
	by other boys and girls,

1:13:16	one is hurt in school, college,	คุณถูกทำให้เจ็บปวดในโรงเรียน
	university, one is hurt.	วิทยาลัย มหาวิทยาลัย

1:13:24	Right? Right?	ใช่ไหม

1:13:27	Now, that is, now one is fifty,	ตอนนี้คุณอายุ 50 แล้ว
	that’s past, the hurt is behind,	นั่นเป็นอดีต ความเจ็บปวดอยู่เบื้องหลัง

1:13:38	and you’re asking, can that hurt,	คุณถามว่า
	ancient, old, in the past,	ความเจ็บปวดที่เก่าแก่โบราณแต่ครั้งอดีตนั้น

1:13:50	can that be totally wiped away?	จะถูกกวาดทิ้งไปโดยสิ้นเชิง ได้ไหม

1:13:54	Right, that’s the question.	นั่นคือคำถามใช่ไหม
	Right, sir?

1:14:06	Not through analysis.	ไม่ใช่ด้วยการวิเคราะห์
	Right?

1:14:14	Need I go into that?	ผมจำเป็นต้องเข้าไปในเรื่องนั้นไหม

1:14:17	That is, if you’re here for the first	ถ้าคุณมาที่นี่เป็นครั้งแรก ผมขออธิบายสั้นๆ
	time, let me briefly state it.

1:14:22	The analyser thinks	ผู้วิเคราะห์คิดว่า
	he’s different from the analysed.	เขาแตกต่างจากสิ่งที่ถูกวิเคราะห์

1:14:31	The analyser is not hurt,	ผู้วิเคราะห์ไม่เจ็บปวด
	but the analysed is hurt.	แต่สิ่งที่ถูกวิเคราะห์เจ็บปวด

1:14:38	So, the analyser who thinks he’s	ผู้วิเคราะห์ที่คิดว่าเขาไม่เจ็บปวด
	not hurt, who thinks he’s separate,	ที่คิดว่าเขาแยกออกไป

1:14:43	is going to examine the hurt.	กำลังจะตรวจสอบความเจ็บปวดนั้น

1:14:47	Right?	แต่ผู้วิเคราะห์ก็เป็นความเจ็บปวดด้วย
	But the analyser is the hurt, too.

1:14:53	Right?	ใช่ไหม

1:14:58	So, analysis has very little meaning	การวิเคราะห์จึงมีความหมายน้อยมาก
	in freeing the mind from hurt	ในการปลดปล่อยจิตจากความเจ็บปวด

1:15:06	when one sees	เมื่อคุณเห็นว่า
	the analyser is the analysed.	ผู้วิเคราะห์ก็คือสิ่งที่ถูกวิเคราะห์

1:15:12	I must go into it. Please.	ขอให้ผมค้นในเรื่องนี้

1:15:14	So, there is no analysis.	ดังนั้น จึงไม่ต้องมีการวิเคราะห์

1:15:21	Why am I hurt,	ทำไมผมจึงเจ็บปวด
	why am I keeping the hurts?	ทำไมผมจึงเก็บความเจ็บปวดนี้ไว้

1:15:29	Why do you keep your hurts?	ทำไมคุณจึงเก็บความเจ็บปวดของคุณเอาไว้

1:15:35	It is part of you. Right?	มันเป็นส่วนหนึ่งของคุณ

1:15:38	Perhaps if you get rid of the hurt	บางทีถ้าคุณกำจัดความเจ็บปวดออกไป
	you might get rid of yourself.	คุณอาจกำจัดตัวคุณเอง

1:15:46	So, the question then is, how is	ดังนั้นคำถามคือ
	that hurt to be totally dissolved,	ความเจ็บปวดนั้นจะสลายโดยสิ้นเชิงได้อย่างไร

1:15:54	not leaving a single scratch?	โดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้เลย

1:16:01	Then I have to go into the question	ผมก็ต้องสืบค้นในคำถามว่า
	what is hurt, who is hurt?	ความเจ็บปวดคืออะไร ใครกันที่เจ็บปวด

1:16:10	Right?	ใช่ไหม

1:16:15	The image that I have about myself	มโนภาพที่ผมมีเกี่ยวกับตัวผมเอง
	is hurt.	นั่นแหละที่เจ็บปวด

1:16:23	Right?	ใช่ไหม

1:16:25	I think I’m a marvellous man,	ผมคิดว่า ผมเป็นคนยอดเยี่ยม

1:16:28	you come along, tell me,	แต่คุณมาบอกผมว่า “อย่างี่เง่าไปหน่อยเลย”
	‘Don’t be silly,’

1:16:33	that hurts me because I have an image	นั่นทำร้ายผม เพราะผมมีมโนภาพ
	about myself as being marvellous,	ของตนเองว่าผมเป็นคนยอดเยี่ยม

1:16:40	clever, intelligent, bright	ฉลาด มีสติปัญญาล้ำเลิศ หลักแหลม
	and all the rest of that rubbish,	และเรื่องเหลวไหลทำนองนั้น

1:16:44	and you come along and say,	แล้วคุณก็มาพูดว่า
	‘Goodness sake, what an ass you are.’	“พระเจ้าช่วย คุณช่างโง่งมเสียจริง”

1:16:52	The image which I have	มโนภาพที่ผมสร้างขึ้นเกี่ยวกับตัวผมเอง
	created about myself, is hurt.	ได้รับความเจ็บปวด

1:16:58	Right?	ใช่ไหม

1:16:59	Whether that hurt is in the past	ไม่ว่าความเจ็บปวดนั้น
	or in the present.	เกิดขึ้นในอดีตหรือปัจจุบัน

1:17:06	Obviously.	นั่นชัดเจน

1:17:07	Then the question arises,	คำถามจึงเกิดขึ้นว่า

1:17:09	is it possible not to have	เป็นไปได้ไหมที่จะไม่มีมโนภาพ
	an image about oneself, at all?	เกี่ยวกับตนเองเลย

1:17:17	Because as long as there is	เพราะตราบใดที่ผมมีมโนภาพเกี่ยวกับตนเอง
	an image about myself

1:17:20	somebody is going to tread on it.	ใครบางคนก็จะเหยียบย่ำมัน

1:17:27	So, I have to find out	ผมจึงต้องค้นหาว่า เหตุใดสมอง จิตใจ
	why the brain, the mind,

1:17:35	has created this image about itself.	จึงสร้างมโนภาพเกี่ยวกับตนเอง

1:17:40	Has it created it because	มันสร้างขึ้นเพราะว่าในมโนภาพนั้น
	in that image there is security?	มีความมั่นคงปลอดภัย ใช่ไหม

1:17:49	In that image there is safety?	ในมโนภาพนั้น มีความปลอดภัยหรือเปล่า

1:17:53	If there is no image, what am I?	หากไม่มีมโนภาพ แล้วผมจะเป็นอะไร

1:17:59	Therefore, I’m frightened,	ดังนั้น ผมจึงหวาดกลัว
	I cling to my image.	ผมจึงยึดติดกับมโนภาพของตนเอง

1:18:04	And you are going to tread on it,	และคุณก็จะเหยียบย่ำมัน
	politely, kindly, tolerantly,	อย่างสุภาพ อย่างนุ่มนวล อย่างอดทน

1:18:13	you’re going to put your foot on it	คุณจะเหยียบย่ำมัน และผมก็จะเจ็บปวด
	and I get hurt.

1:18:20	So, I have to find out	ผมจึงต้องค้นหาให้พบ

1:18:23	whether there is a possibility	ว่าเป็นไปได้ไหม
	of living without a single image –	ที่จะมีชีวิตโดยไม่มีแม้แต่มโนภาพเดียว

1:18:30	the image being my conclusions,	มโนภาพคือข้อสรุปของผม
		คือความคิดเห็นของผม

1:18:32	my opinions, my aggressiveness,	ความก้าวร้าวของผม
	etc., etc.,	เป็นต้น

1:18:37	the ‘me,’ the image.	ความเป็น “ฉัน” คือมโนภาพ

1:18:39	If I have no image,	ถ้าผมไม่มีมโนภาพ
	you can’t tread on it.	คุณก็ไม่สามารถเหยียบย่ำมันได้

1:18:45	If I have no image at all, now,	ถ้าขณะนี้ผมไม่มีมโนภาพเลย
	the past hurt is not.	ความเจ็บปวดในอดีตก็จะไม่มี

1:18:52	You understand, sir? Right?	คุณเข้าใจไหม

1:18:56	Now, may I go?	ผมลุกไปได้หรือยัง

1:18:58	Q: In relation to that	Q: สืบเนื่องจากคำถามของเขาคนนั้น
	gentleman’s question,

1:19:01	is a child of two or three years old,	ที่เด็กวัยสองสามขวบถูกทำให้เจ็บปวด
	he can be hurt

1:19:04	because he has an image of himself?	เพราะเขามีมโนภาพของตนเอง ใช่ไหม

1:19:07	K: No, we cannot…	K: ไม่ เราไม่สามารถ...
	I don’t know the little children.	ผมไม่รู้จักเด็กน้อยคนนั้น

1:19:16	Q: Can you repeat the question?	Q: คุณช่วยทวนคำถามได้ไหม

1:19:21	K: The question was	K: คำถามคือ ตอนเป็นเด็ก คุณถูกทำร้าย
	as a child, one is hurt.

1:19:26	Right? Why?	เพราะอะไรหรือ

1:19:33	Your baby, your son, your girl,	ทารกน้อยของคุณ ลูกชายลูกสาวของคุณ
	when she’s about four or five,	ตอนอายุสี่หรือห้าขวบ

1:19:39	why is she hurt?	เหตุใดเธอจึงเจ็บปวด

1:19:43	All right.	เอาละ

1:19:44	She loves that teddy bear,	เธอรักลูกหมีน้อยตัวนั้น ต้องเอาไปนอนด้วย
	must take it to bed with her,

1:19:50	loves it, kisses it, hugs it,	รักมัน จูบมัน กอดมัน ถือมันไว้ทั้งวัน
	holds it all day long.

1:19:55	You come along and pull it away,	คุณดึงมันออกไป เด็กคนอื่นมาแย่งมันไป
	some other child pulls it away,

1:20:01	she begins to cry. Right?	เธอก็เริ่มร้องไห้

1:20:05	Taken away something which was mine	สิ่งที่เคยเป็นของฉันถูกเอาไป
	– begins the whole cycle.	– วงจรทั้งหมดก็เริ่มต้นขึ้น

1:20:16	Is that enough for this morning?	พอแล้วนะสำหรับเช้านี้
	Right.