SA78D5 - ระเบียบในตนเอง
การสนทนาถามตอบต่อสาธารณชน ครั้งที่ 5
เมืองซาเน็น ประเทศสวิสเซอร์แลนด์
30
0:08  | ระเบียบในตนเอง |
0:25  | เราสนทนากันมาแล้ว 7 ครั้ง |
0:30  | ครั้งนี้จะเป็นการเสวนาถามตอบครั้งที่ 5 |
0:41  | ผมคิดว่าในช่วงการเสวนา และถามตอบเหล่านี้ |
0:50  | เราได้สืบค้นประเด็นส่วนใหญ่ |
ที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของมนุษย์ | |
0:56  | ของการดำรงอยู่ วิธีการคิด การมอง ของเรา |
1:05  | เราขอถาม เราสงสัยว่า |
1:11  | พวกเราเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน มากน้อยเพียงใด |
1:21  | เราคุ้นเคยกับอคติของเราบ้างไหม |
1:30  | ถ้าเราคุ้นเคย เราทำอะไรกับอคติเหล่านั้นบ้าง |
1:35  | เรายึดมันเอาไว้ หรือปล่อยมันไป |
1:40  | ถ้าคุณพบว่า คุณผูกพันกับใครบางคน |
1:51  | ยึดติดกับแนวคิด กับความเชื่อ |
1:58  | ถ้าคุณรู้ตัวและคุ้นเคยกับการผูกพันของคุณ |
2:02  | คุณจะปล่อยมันไปได้แค่ไหน |
2:08  | เมื่อรู้ว่าการยึดติดผูกพันทั้งหมด |
นำไปสู่ความทุกข์โศกแสนสาหัส | |
2:13  | ทั้งความเจ็บปวด และทั้งหมดนั้น |
2:15  | ซึ่งเราได้พิจารณาใคร่ครวญกันแล้ว |
2:18  | เราก้าวร้าวเหมือนมนุษย์ส่วนใหญ่ไหม |
2:27  | บางคนก้าวร้าวมาก บางคนก้าวร้าวน้อย |
2:32  | ถ้าเราก้าวร้าว ในช่วงการสนทนา |
2:36  | หรือเสวนาถามตอบร่วมกัน |
2:42  | เราเป็นอิสระไหม เรารู้ตัวไหม |
2:47  | และรู้ว่าก้าวร้าวลึกแค่ไหน |
2:57  | และเราได้เปลี่ยนแปลงไปบ้างไหม |
3:03  | ถ้าเราคุ้นเคยกับความภูมิใจของเรา |
ความทะนงตน และความเคยชินของเรา | |
3:10  | เราเป็นอิสระจากมันได้เพียงใด |
3:14  | หรือเราจะแบกพามันไปอีกปีหรือหลายๆ ปี |
3:23  | ไม่เคยรู้ตัวถึงความไม่ชอบมาพากล |
นิสัยแปลกเฉพาะตนของเรา | |
3:30  | ความก้าวร้าวของเรา การยึดติดผูกพัน |
อคติ ความกลัว เป็นต้น | |
3:38  | ถ้าเป็นเช่นนั้น |
เราก็มีชีวิตอยู่ในถ้อยคำเท่านั้น | |
3:47  | ถ้อยคำเป็นเถ้าถ่าน |
3:55  | ถ้าเราชอบมีชีวิตอยู่กับเถ้าถ่าน |
3:59  | ไม่ใช่อยู่อย่างพระ แต่แค่มีชีวิตอยู่กับถ้อยคำ |
4:07  | ถ้าเช่นนั้น ผมเกรงว่าเรามีชีวิตที่ตื้นเขินมาก |
4:17  | และมีความหมายน้อยมาก |
4:21  | ในเมื่อครั้งนี้ เป็นการเสวนาถามตอบครั้งสุดท้าย |
4:25  | เช้านี้เราจะพูดกันเรื่องอะไรดี |
4:31  | Q: เราสนทนากันว่า |
การก่อให้เกิดระเบียบในชีวิตเรา | |
4:33  | คุณหมายถึงอะไร ได้ไหม |
4:39  | K: เราสนทนาเรื่องระเบียบ |
ว่าคุณหมายถึงอะไร ได้ไหม | |
4:51  | ไม่ใช่ผมหมายถึงอะไร แต่เราหมายถึงอะไร |
4:57  | Q: เมื่อวานเราพูดถึงการจบสิ้นของความคิด |
5:00  | พลังงานอิสระเป็นหัวใจสำคัญของมโนภาพ |
5:05  | ซึ่งคือเนื้อหาของความคิด อย่างนั้นใช่ไหม |
5:09  | K: คำถามคืออะไร |
5:11  | Q: คำถามคือ พลังงานซึ่งเป็นอิสระ |
ถ้าความคิดจบสิ้นลง | |
5:17  | พลังงานนี้คือหัวใจสำคัญของเนื้อหา |
5:22  | นั่นหมายถึง |
มโนภาพที่ความคิดสร้างขึ้น ใช่ไหม | |
5:25  | K: ไม่ใช่ ผมเกรงว่าเราไม่เข้าใจกันและกัน |
5:32  | เมื่อวานนี้เราพูด |
5:37  | เราค้นเข้าสู่การเคลื่อนไหวทั้งหมดของความคิด |
5:42  | ว่าต้นกำเนิดของความคิด คืออะไร |
5:46  | จุดกำเนิดเป็นการบันทึกจดจำเหตุการณ์ |
5:52  | ประสบการณ์ ความเจ็บปวด ความเศร้าโศก เป็นต้น |
5:57  | การบันทึกจดจำ ซึ่งเกิดขึ้นในสมอง |
6:02  | และจากความทรงจำนั้น ความคิดก็เกิดขึ้น |
6:06  | นั่นชัดเจน แล้วความคิดนั้นสร้างมโนภาพ |
6:12  | พลังงานทั้งหมดนั้นจึงถูกจำกัด |
ถูกอิทธิพลครอบงำ | |
6:19  | ครอบงำให้อยู่ในที่แคบแสนจำกัด |
6:23  | และเราพูดว่า เมื่อเราเข้าใจ |
6:26  | โครงสร้างและธรรมชาติทั้งหมดของความคิด |
6:30  | ตัวความคิดค้นพบความจำกัดแคบของมันเอง |
6:36  | ดังนั้น มันจึงปลดปล่อยพลังงาน |
6:41  | ซึ่งถูกควบคุมให้ไปตามครรลองที่แคบๆ |
6:44  | เราอธิบายสืบค้นเรื่องนั้นแล้ว |
โดยรอบคอบอย่างระมัดระวัง | |
6:54  | Q: เมื่อวานคุณพูดว่า |
สมองเป็นของส่วนรวม เก่าแก่หลายพันปี | |
7:00  | ไม่ว่าคำกล่าวนั้นจะจริงหรือเท็จ |
ฉันไม่ทราบจริงๆ | |
7:04  | แต่ฉันเป็นห่วงจริงๆ |
ถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในโลก | |
7:08  | และฉันไม่เข้าใจว่า |
การเอาทุกคนใส่ลงในตะกร้าเดียวกัน | |
7:13  | จะก่อให้เกิดความรักและ |
ความเมตตาการุญได้อย่างไร | |
7:16  | K: ในกล่องเดียวกัน ใช่ไหม |
7:18  | Q: ใส่ทุกคนในตะกร้าเดียวกัน |
7:22  | K: ไม่ใช่ เราไม่ได้ใส่... |
7:30  | ผู้ถามพูดว่า “ผมไม่ทราบว่า ความรักและ |
ความเมตตาการุญจะเกิดขึ้นได้อย่างไร | |
7:38  | ถ้าเราเอามนุษย์ทุกคนใส่ในตะกร้าเดียวกัน” |
7:44  | ผมเกรงว่า เราไม่เคยพูดอย่างนั้น |
หรือหมายความอย่างนั้นเลย | |
7:49  | ดังนั้น เราจะเสวนากัน |
7:51  | คุณต้องการเสวนา หรือพูดคุยกันเรื่องอะไร |
7:58  | Q: เราเห็นคน แต่เราไม่เห็นมนุษย์ |
8:02  | มนุษย์คือแก่นแท้ คือความจริงของคนหรือ |
8:06  | เราพูดเรื่องมนุษย์ได้ไหม |
8:08  | K: เราสามารถค้นหา... |
8:10  | Q: เราพูดเกี่ยวกับแก่นแท้ของมนุษย์ได้ไหม |
8:16  | มนุษย์ซึ่งเราไม่เห็น |
เราเห็นคน แต่เราไม่เห็นแก่น | |
8:22  | K: เราไม่เห็นแก่นแท้ของคน เราเห็นแต่คน |
8:28  | ในเรื่องเหล่านี้ เราจะเสวนาเรื่องใด |
8:32  | จะคุ้มค่าไหมที่จะเสวนาร่วมกัน |
ในคำถามว่าด้วยระเบียบ | |
8:43  | มันจะคุ้มค่าไหมที่จะสนทนาเรื่องนั้น |
8:53  | ก่อนอื่น คำว่า “ระเบียบ” เราหมายถึงอะไร |
8:59  | ระเบียบบอกอะไรเราแต่ละคน |
9:10  | เมื่อได้ยินคำว่า ‘ระเบียบ’ เราหมายถึงอะไร |
9:16  | ความรู้สึกของคุณเป็นอย่างไร การตอบสนอง |
คำตอบตามสัญชาติญาณของคุณคืออะไร | |
9:35  | ระเบียบที่กำหนดด้วยพวกเผด็จการ |
9:43  | คือการเชื่อฟังคนเพียงไม่กี่คน |
9:47  | และทำตามแบบแผนที่แน่นอน ที่พวกเขาสถาปนาขึ้น |
9:53  | ผมใช้คำพูดที่เรียบง่ายที่สุด |
9:57  | แต่ก็ดีพอที่จะเข้าใจว่า เราหมายถึงอะไร |
10:00  | เมื่อเราตรวจสอบคำว่า ‘ระเบียบ’ |
10:04  | พวกเขาหมายความอย่างนั้น |
10:07  | จะไม่มีการคัดค้าน ทุกคนคิดเหมือนกันหมด |
ทุกคนทำงานเพื่อรัฐ | |
10:15  | ไม่ว่ารัฐจะหมายถึงอะไรก็ตาม |
10:18  | ตามที่เลนิน มาร์กซ กำหนด เป็นต้น |
10:23  | แล้วใครก็ตามที่ออกนอกลู่นอกทาง |
จะถูกเรียกว่า ผู้คัดค้าน จะถูกทำลาย | |
10:34  | นั่นคือระเบียบประเภทหนึ่ง |
เราจะตั้งคำถามต่อระเบียบนั้น | |
10:41  | แล้วก็มีระเบียบในยุควิคตอเรีย |
10:48  | ถ้าผมจะใช้คำว่า ‘วิคตอเรีย’ ได้ |
10:50  | เป็นความหมายประมาณช่วงปลายศตวรรษที่ 19 |
10:58  | ซึ่งหมายถึง |
จัดทุกๆ สิ่งภายนอกไว้อย่างมีระเบียบ | |
11:02  | แต่ภายใน คุณอาจมีความวุ่นวาย |
สับสน ระทมทุกข์ มีปัญหาทางเพศ | |
11:07  | แต่ภายนอกแสดงให้เห็นว่า คุณมีระเบียบมาก |
11:13  | ในการตอบสนองต่อระเบียบเช่นนั้น |
ในการต่อต้านสภาพนั้น | |
11:19  | เราค่อยๆ บ่มเพาะ |
การทำตามอำเภอใจขึ้นไม่นานนี้เอง | |
11:25  | ทำอะไรก็ได้ที่คุณชอบ |
11:31  | ใช่ไหม |
11:32  | สำหรับชายหรือหญิง |
ที่อยู่ในสังคมที่ปล่อยตามอำเภอใจ | |
11:41  | ระเบียบเป็นสิ่งน่ารังเกียจ |
11:47  | และสำหรับชายหรือหญิงที่อยู่ในยุควิคตอเรีย |
11:53  | ระเบียบคือการควบคุม |
12:00  | อย่าแสดงอารมณ์ความรู้สึกของคุณออกมา |
สกัดกั้นยับยั้งมันไว้ | |
12:05  | แล้วคุณก็มีระเบียบแบบเผด็จการเบ็ดเสร็จ |
12:09  | เหล่านี้คือความเป็นจริงพื้นๆ |
ความเป็นจริงในชีวิตแต่ละวัน | |
12:21  | ภายนอกเราพูดว่า เราต้องมีระเบียบ |
12:27  | แต่ภายใน เราแสนจะไร้ระเบียบ ใช่ไหม |
12:32  | คุณคิดว่า เรามีระเบียบหรือไม่มีระเบียบ |
12:36  | ไม่มีระเบียบหมายถึง ความขัดแย้ง ความสับสน |
12:46  | ให้ความสำคัญกับสิ่งหนึ่ง ต่อต้านสิ่งอื่นๆ |
12:52  | กามารมณ์กลายเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งยวด |
12:55  | และบางทีเป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่สำคัญ |
12:57  | สิ่งอื่นๆ คุณทิ้งขว้างไม่สนใจ |
เอาไว้เป็นเรื่องรอง | |
13:08  | ส่วนภายในก็มีการดิ้นรน การต่อสู้ ไม่สิ้นสุด |
13:17  | ทั้งหมดนั้นคือความไม่มีระเบียบ ใช่ไหม |
13:26  | เรื่องนี้ชัดเจนแจ่มแจ้งแน่ๆ ไหม |
13:31  | แล้วอะไรที่ทำให้เกิดความไร้ระเบียบ |
ทั้งภายนอกและภายใน | |
13:40  | เรารู้ไหม รู้ตัว หรือคุ้นเคย หรือเข้าใจไหม |
13:45  | ว่าเรามีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ |
13:51  | ความไร้ระเบียบภายนอกเกิดขึ้น เมื่อมีสงคราม |
13:59  | เป็นความไร้ระเบียบสิ้นเชิง |
เป็นการก่อการร้ายโดยแท้ | |
14:09  | ทำอย่างเป็นระบบ มีการอวยพร |
คุ้มครองโดยพระ และผู้ที่น่านับถือ | |
14:23  | นั่นคือการก่อการร้ายอย่างเป็นระบบ |
เป็นความไร้ระเบียบอย่างเห็นได้ชัด | |
14:30  | แต่มันเป็นความไร้ระเบียบที่น่ายกย่อง |
14:34  | เป็นที่ยอมรับของมนุษย์ทุกคนว่าจำเป็น |
14:39  | และมีความไร้ระเบียบ |
เมื่อมีความเป็นประเทศชาติ เป็นต้น | |
14:47  | ภายนอกไร้ระเบียบ และภายในก็ไร้ระเบียบ |
14:54  | ใช่ไหม |
14:58  | เราคุ้นเคยกับความไร้ระเบียบภายในจิตใจเราไหม |
15:09  | เรารู้ เราคุ้นเคย |
เมื่อเราอ่านหนังสือพิมพ์ นิตยสาร | |
15:13  | ว่ามีความไร้ระเบียบน่าสะพรึงกลัวนี้ |
15:20  | ขณะนี้ มันยิ่งหนักหน่วงสาหัสสากรรจ์ |
15:24  | หรือเราไม่ได้ให้ความใส่ใจ |
15:31  | ที่จะทำความคุ้นเคยกับความไร้ระเบียบภายในเรา |
15:35  | ใช่ไหม |
15:38  | ผมกำลังถามตัวเอง และคุณก็ถามตัวคุณเองอยู่ |
15:42  | ว่าอะไรคือรากเหง้าของความไร้ระเบียบนี้ |
15:47  | เพราะเหตุใด เราจึงมีชีวิตแบบนี้ พระเจ้า! |
15:53  | ถ้ามีพระเจ้า คุณคงเข้าใจว่าผมหมายถึงอะไร |
15:57  | เพราะเหตุใดเราจึงมีชีวิตอย่างนี้ |
16:01  | เพราะเหตุใดเราจึงทนต่อความไร้ระเบียบ |
16:06  | เพราะเหตุใดเรายอมรับมัน |
16:11  | มีความไร้ระเบียบในความสัมพันธ์ |
ระหว่างชายและหญิง | |
16:15  | ไม่ว่าความสัมพันธ์นั้นจะใกล้ชิด |
ให้ความรื่นรมย์เพียงใด | |
16:19  | ให้ความสุขอบอุ่นใจ น่าพึงพอใจเพียงใด |
16:24  | ในความสัมพันธ์ของพวกเขา ก็ยังมี |
การดิ้นรนต่อสู้ไม่สิ้นสุดระหว่างชายและหญิง | |
16:29  | ซึ่งคือ ความไร้ระเบียบ ใช่ไหม |
16:37  | Q: ไม่จำเป็น ไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไป |
16:46  | K: มันไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไป |
16:50  | อาจมีข้อยกเว้น อนุโลมได้ |
16:57  | คนหนึ่งหรือสองหรือครึ่งโหล |
หรือไม่กี่คนในโลก | |
17:02  | ที่อาจจะมีความสัมพันธ์ยอดเยี่ยมต่อกัน |
17:07  | แต่มีความสัมพันธ์ที่น่ากลัว น่าใจหายต่อโลก |
17:13  | ผมพูดว่า ‘อาจจะ’ |
17:20  | ก่อนอื่น เราคุ้นเคยกับเรื่องนี้ไหม |
17:28  | เราไร้ระเบียบทั้งภายนอกและภายใน |
17:31  | เราคุ้นเคย เรารู้ เรารู้ตัว เราเข้าใจ |
17:37  | เราเห็นหรือสังเกตไหมว่า |
เรามีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ | |
17:41  | อาจยกเว้นคุณสุภาพสตรีคนนั้น และอีกไม่กี่คน |
17:51  | ถ้าเราไม่รู้ตัว |
ว่าเรามีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ | |
17:56  | แล้วใครจะบอกคุณ |
ว่าคุณมีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ | |
18:01  | ไม่มีใครสนใจหรอก |
18:06  | ตรงกันข้าม เขาต้องการ |
ให้คุณมีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ | |
18:11  | ใช่ไหม |
18:13  | เพราะมันเอื้อประโยชน์ |
ต่อสังคม ต่อธุรกิจ เป็นต้น | |
18:19  | ถ้าคุณมีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ |
18:21  | เพราะว่าในทันทีที่คุณมีระเบียบในตัวคุณเอง |
18:33  | คุณเป็นอันตราย |
18:37  | ดังนั้น ถ้าคุณต้องการพูดคุยเสวนาเรื่องนี้ |
18:41  | สนทนากันและกัน |
18:44  | และสืบค้นเข้าสู่เรื่องระเบียบนี้ |
18:47  | ขอให้ค้นหาด้วยตัวคุณเองว่า คุณคุ้นเคย |
18:52  | คุณรู้ รู้ตัว ตระหนักถึง |
วิถีชีวิตคุณ ภายในของคุณไหม | |
19:00  | ค้นหาว่ามันเป็นระเบียบหรือไร้ระเบียบ |
19:05  | ระเบียบอาจหมายถึง การทำตามแบบแผน |
19:12  | ทำให้สอดคล้องกับจารีต ใช่ไหม |
19:18  | โดยทั่วไป การทำตามอย่างนั้น |
เรียกกันว่า ระเบียบ | |
19:22  | การทำให้สอดคล้อง |
กับสิ่งที่ผู้คนทางศาสนาสอนไว้ | |
19:28  | พวกพระ คุรุ ครู |
หรือที่เรียกว่า คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ | |
19:33  | คุณทำตามและทำให้สอดคล้องกับสิ่งเหล่านั้น |
19:37  | แล้วคุณก็คิดว่า “ฉันมีชีวิตอยู่ในระเบียบ” |
19:40  | การทำให้สอดคล้อง ทำให้เกิดระเบียบหรือ |
19:48  | หรือมันเป็นรากเหง้าของความไร้ระเบียบ |
19:59  | เราทำตามเมื่อเราอยู่ในประเทศนี้ |
เราสวมเสื้อใส่กางเกง | |
20:05  | เมื่อเราไปอินเดีย |
เราก็สวมเสื้อผ้าที่ต่างออกไป | |
20:08  | แต่นั่นไม่ใช่การทำให้สอดคล้อง |
20:09  | เราพูดถึงการทำให้สอดคล้องในทางจิตใจ ด้านใน |
20:17  | เราทำให้สอดคล้องไหม |
20:20  | เรารู้ เราตระหนักไหม |
ว่าเรากำลังทำให้สอดคล้อง | |
20:31  | Q: เราเห็นไหมว่า สาเหตุของความไร้ระเบียบ |
20:36  | ก็เหมือนกับสาเหตุของความเสื่อมถอย |
20:39  | K: ใช่ แต่อย่า... |
20:41  | ขอให้ลืมที่เราพูดเกี่ยวกับความเสื่อมถอย |
20:43  | อย่านำเข้ามา เพราะคุณกำลังจะ |
ถอยกลับไปสู่แบบแผนดังเดิม | |
20:54  | ก่อนอื่น คุณรู้ไหม คุณรู้ด้วยตัวคุณเองไหม |
20:59  | ว่าคุณทำให้สอดคล้อง |
21:10  | กับความคิดเรื่องการแต่งงานและไม่แต่งงาน |
ซึ่งก็เหมือนกัน | |
21:19  | คุณอาจจะใช้ชีวิตกับชายหรือหญิง |
แล้วพูดว่า “เราไม่ได้ทำตาม” | |
21:25  | แต่สำหรับคนที่แต่งงาน เขาทำตามด้วยหรือ |
21:31  | เพราะเขาจดทะเบียน หรืออะไรอื่น |
21:34  | คุณตามทันไหม คุณต้องรู้ รู้ตัว |
ว่าคุณทำตามแบบแผน | |
21:42  | Q: แนวคิดหรือความคิดใดก็ตาม |
ที่เกี่ยวกับการทำให้สอดคล้อง | |
21:46  | ถ้าความคิดนั้นทำซ้ำๆ |
มันก็เป็นการทำให้สอดคล้อง | |
21:48  | K: เรื่องจะซับซ้อนขึ้นเล็กน้อย |
21:51  | เราจะสืบค้นต่อไป ลึกลงไป... |
21:53  | เริ่มจาก ผมหรือคุณทำตามแบบแผนไหม |
22:00  | ไม่ว่าแบบแผนนั้นจะสถาปนาขึ้นโดยสังคม |
22:06  | หรือว่าผมตั้งขึ้นด้วยตัวผมเอง |
22:10  | มันก็ยังเป็นการทำตาม คุณเข้าใจไหม |
22:14  | ผมอาจจะปฏิเสธอำนาจเหนือภายนอกทั้งหมดเลย |
22:20  | แต่ภายใน ผมมีอำนาจเหนือ |
ของประสบการณ์ ความรู้ของผม | |
22:28  | และผมทำตาม นั่นก็เป็น |
การทำให้สอดคล้องเช่นกัน | |
22:49  | คุณรู้ตัวถึงความจริงนี้ด้วยตัวคุณเองไหม |
23:00  | ถ้าคุณไม่รู้ แล้วใครจะปลุกคุณให้ตื่น |
23:09  | ใครจะเป็นคนกดดันคุณ จนคุณพูดว่า |
23:12  | “ใช่ ฉันค้นพบแล้วว่า ฉันไร้ระเบียบ” |
23:16  | เพราะโดยแรงกดดัน คุณจะค้นไม่พบ |
23:22  | มันเป็นแรงกดดันจากภายนอก |
ที่ทำให้คุณทำตามหรือไม่ทำตาม | |
23:31  | ดังนั้น ถ้าเราถามอีกครั้ง |
ถ้าคุณถามตัวคุณเอง | |
23:37  | คุณทำตามไหมในทางจิตใจ หรือทางใดๆ |
23:42  | จุดนี้สำคัญและละเอียดแยบยลที่สุดจุดหนึ่ง |
23:46  | ถ้าคุณสืบค้นอย่างลุ่มลึก |
23:50  | คุณจำเป็นต้องทำตามกฎหมายบางอย่าง |
23:59  | ในยุโรป คุณต้องขับรถทางขวา |
24:02  | ในอังกฤษ คุณขับรถทางซ้าย |
24:06  | ถ้าคุณพูดว่า “ฉันจะไม่ทำตาม” |
แล้วขับรถทางขวา | |
24:10  | ตำรวจจะไล่ตามคุณ แล้วแจ้งคุณว่า |
24:15  | “ขอให้ขับทางซ้าย” |
24:18  | ผมกำลังถาม และขอให้ถามตัวคุณเอง |
24:23  | ว่าคุณทำตามจารีตไหม |
24:32  | ทำตามความก้าวร้าว |
การตอบสนองที่รุนแรงของคุณไหม | |
24:39  | คุณทำตามทั้งหมดนั้นไหม |
24:41  | คุณเห็นไหมว่า เรื่องนี้ยากลำบากอย่างไร |
เป็นปัญหายิ่งใหญ่อย่างไร | |
24:51  | แล้วถ้าคุณเลียนแบบ ไม่ใช่เรื่องด้านนอก |
24:54  | ผมไม่ได้พูดถึงการเลียนแบบด้านนอก |
การไว้ผมยาว ผมสั้น | |
24:57  | มีหนวดเคราหรือไม่มี เป็นต้น |
25:00  | แต่เป็นการเลียนแบบทางจิตใจ ด้านใน |
25:14  | คุณจะใช้เวลาช่วงบ่าย หรือช่วงเย็นสักวัน |
25:18  | หรือบางช่วงระหว่างวัน |
ที่จะมองดูตัวคุณเองไหม | |
25:25  | ได้ไหม |
25:26  | ขณะนี้คุณกำลังทำอยู่ไหม |
25:29  | คุณทำอยู่ |
ถ้าผมจะขอชี้ให้เห็นด้วยความเคารพว่า | |
25:34  | ให้คุณมองดูตัวคุณเอง |
และค้นให้พบด้วยตัวคุณเอง | |
25:40  | ว่าคุณทำตาม คุณเลียนแบบไหม |
25:47  | และถ้าคุณทำตามแบบแผนบางอย่าง |
25:53  | อีกคนก็ทำตามแบบแผนอีกอย่าง |
25:55  | ระหว่างคนสองคนจึงมีความขัดแย้ง |
ความไร้ระเบียบจึงเกิดขึ้น | |
26:02  | ใช่ไหม |
26:05  | แล้วถ้าคุณรับรู้ รู้ ตระหนัก เห็น |
26:12  | ว่าคุณอยู่ในความไร้ระเบียบ |
26:19  | คุณจะคงอยู่กับมันไหม |
26:26  | คุณเข้าใจไหม |
ไม่ใช่พยายามที่จะเปลี่ยนแปลงมัน | |
26:30  | ไม่พยายามที่จะพูดว่า “ฉันต้องไปพ้นจากมัน |
26:33  | ฉันต้องกดข่มมัน ฉันต้องเข้าใจมัน |
ฉันต้องหาเหตุผลให้มัน” | |
26:37  | ทว่า โดยปราศจากการเคลื่อนไหวใดๆ |
เหมือนดั่งโอบมันไว้ในวงแขนของคุณ | |
26:45  | เหมือนทารกน้อยที่นอนหลับในอ้อมแขนคุณ |
26:49  | ในทันทีที่คุณขยับ เด็กจะตื่นร้อง |
26:53  | คุณเข้าใจไหม |
26:55  | ผมสงสัยว่า ผมอธิบายชัดเจนหรือเปล่า |
27:08  | นั่นคือประเด็น |
27:12  | เราจะเข้าใจและก่อให้เกิดระเบียบในชีวิตเรา |
27:24  | โดยการใช้กฎ ระเบียบวินัย |
การควบคุม และการกดข่ม | |
27:34  | หรือคุณจะสังเกตความไร้ระเบียบในตัวคุณ |
27:44  | ไม่วิ่งหนีจากมัน |
27:48  | ไม่แปลความมันไปตาม |
นิสัยแปลกพิกลของคุณเอง | |
27:54  | ไปตามพื้นอารมณ์ และความก้าวร้าวของคุณ |
27:57  | เพียงแต่มองดูมัน สังเกต เฝ้าดูมัน ได้ไหม |
28:10  | เราพูดว่า ถ้าคุณตามทัน |
– ผมขอสืบค้นต่อ – | |
28:16  | เราพูดเมื่อวานนี้ |
ในการสนทนาหรือการถามตอบครั้งหนึ่งว่า | |
28:25  | คำว่า ‘ศิลปะ’ หมายถึง |
การจัดสิ่งสรรพให้อยู่ในที่ที่เหมาะสมของมัน | |
28:39  | ใช่ไหม |
28:42  | ในที่ที่เหมาะสม |
ไม่ให้ความสำคัญต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง | |
28:50  | ถ้าคุณให้ความสำคัญต่อเทคโนโลยี |
28:55  | แล้วการดำรงอยู่ด้านอื่นๆ |
ไม่ได้ให้ความสำคัญในระดับเดียวกัน | |
29:04  | ฉะนั้น จึงมีการแตกแยก ไม่สมดุล |
29:07  | ถ้าคุณให้กามารมณ์เป็นเรื่องสำคัญที่สุด |
สูงสุด เอาความสำคัญไปหมด | |
29:15  | ซึ่งคนส่วนใหญ่เป็นเช่นนั้น |
อาจมียกเว้นก็น้อยคน | |
29:20  | คนส่วนใหญ่ กามารมณ์อย่างเดียวเท่านั้น |
ที่มีความหมายต่อชีวิต | |
29:23  | คุณทำเกินความเป็นจริง |
จึงก่อให้เกิดความแตกแยก ไม่สมดุล | |
29:30  | ถ้าคุณให้ความสำคัญต่อเงินทองมากที่สุด |
ความเป็นปฏิปักษ์ก็เกิดขึ้นอีกนั่นแหละ | |
29:37  | ถ้าคุณบอกว่าอำนาจ |
การครอบงำ สำคัญที่สุด ก็เช่นกันอีก | |
29:48  | ดังนั้น การมีชีวิตอยู่ |
อย่างสมดุลกลมกลืน หมายถึง | |
30:02  | การจัดทุกสิ่งให้มีที่ทางที่เหมาะสมของมัน |
30:08  | คุณจะทำไหม หรือคุณเพียง... |
30:15  | คุณจะทำไหม |
30:22  | ไม่ใช่ให้ความสำคัญอย่างยิ่งยวด |
แก่ร่างกายคุณ อย่างคนตะวันตก | |
30:28  | โลกตะวันตกให้ความสำคัญ |
กับรูปลักษณ์ การแต่งกาย | |
30:32  | เขาพะวงกับเรื่องนี้อย่างใหญ่หลวง |
คุณตามทันไหม | |
30:37  | แต่ไม่ได้หมายความว่า |
คุณไม่ต้องแต่งกายเหมาะสม | |
30:39  | สมควรตามทำนองคลองธรรม เป็นต้น |
30:46  | คุณจะทำทั้งหมดนี้ไหม |
30:49  | ถ้าคุณไม่ทำ คุณพูดคุยเกี่ยวกับระเบียบไปทำไม |
30:54  | มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย |
31:00  | แต่ถ้าเราต้องการมีชีวิต |
อยู่ในระเบียบ อยู่ในสมดุล | |
31:09  | ด้วยความรู้สึกถึงความงามอันยิ่งใหญ่ |
และสงบสันติ | |
31:16  | คุณต้องมีระเบียบ |
31:24  | ระเบียบ |
ไม่ใช่การเดินจากหน้าต่างบานนี้ไปบานนั้น | |
31:37  | นิสัยชอบเดินดูตามหน้าร้าน แต่ไม่ซื้อ |
31:40  | คุณเข้าใจวลีที่ว่า “เที่ยวเดินดูของ |
ตามหน้าร้าน แต่ไม่ซื้อ” หรือเปล่า | |
31:45  | ไม่เคยซื้ออะไรเลย |
แต่ไปเดินดู จากร้านนี้ไปร้านนั้น | |
31:54  | แล้วคุณคิดว่า |
นั่นเป็นจิตที่กว้างใหญ่สุดพิเศษ | |
32:01  | จากหนังสือเล่มหนึ่งไปอีกเล่ม |
จากครูคนหนึ่งไปอีกคน | |
32:05  | จากคุรุคนหนึ่งไปอีกคน |
นักบวชคนหนึ่งไปอีกคน | |
32:08  | นักปรัชญาคนหนึ่งไปอีกคน |
32:10  | ไม่เคยเลยที่จะอยู่ในที่เดียว แล้วค้นหา |
32:19  | ทำไมผู้คนถึงทำอย่างนั้น |
คุณเคยสงสัยบ้างไหม | |
32:23  | พวกเขาไปอินเดีย |
เขาเบื่อพวกนักบวชที่นี่เหลือทน | |
32:30  | บางทีอาจจะมีอะไรบางอย่าง ที่นั่น |
32:35  | นั่นเป็นเรื่องเพ้อฝัน เรื่องไร้สาระทั้งหมด |
32:43  | การทำอย่างนี้เรียกกันว่า ‘การสั่งสมความรู้’ |
32:48  | หรือเรียกว่า ‘จิตที่เปิดกว้าง’ |
32:53  | จริงๆ แล้ว มันไม่ใช่จิตที่เปิดกว้าง |
มันเป็นตะแกรงร่อนขนาดใหญ่ รูกว้าง | |
33:00  | มีแต่รู ไม่มีอะไรเลย |
33:04  | เราทำแบบนี้ตลอดเวลา ด้วยวิธีที่แตกต่างกัน |
33:09  | เราจึงถามว่า คุณจริงจังพอไหม |
คุณมุ่งมั่นพอไหม | |
33:18  | คุณอุทิศพอไหม |
ที่จะมีชีวิตในระเบียบที่เป็นทั้งหมด | |
33:35  | Q: ดูเหมือนง่ายกว่า |
ที่จะมีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ | |
33:44  | K: ผมไม่ได้ยิน |
34:05  | Q: (ภาษาฝรั่งเศส) |
34:09  | K: มันง่ายยิ่งกว่า |
ที่จะมีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ | |
34:18  | Q: ใช่ไหม ใช่ |
34:26  | Q: เขาไม่ตระหนักว่า ความไร้ระเบียบคืออะไร |
34:29  | ถ้าเขาชอบอยู่ในความไร้ระเบียบ |
34:35  | K: ขอแค่ชั่วโมงเดียวเช้านี้ |
34:44  | ให้เราค้นหาด้วยตัวเราเอง ว่าเราชอบ |
มีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบหรือเปล่า | |
34:52  | ปรากฏว่า ผู้คนส่วนใหญ่ |
ชอบอยู่ในความไร้ระเบียบ | |
34:55  | ความไร้ระเบียบในห้องของเขา เป็นต้น |
35:01  | ถ้าเขาชอบ นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง |
ไม่มีอะไรที่จะพูดถึงมัน | |
35:08  | แต่ถ้าคุณพูดว่า |
การใช้ชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ | |
35:12  | ก่อให้เกิดความหายนะในชีวิตเรา |
35:19  | เกิดความทุกข์ทรมาน ความสับสน |
ความรุนแรง และอื่นๆ | |
35:26  | ก็ชัดเจนว่า เราต้องรู้ตัว ตระหนักรู้ |
35:34  | รู้ และคุ้นเคยกับความไร้ระเบียบของเรา |
35:43  | ลองทำดู อย่างน้อยชั่วโมงหรือครึ่งชั่วโมง |
ที่เรายังมีเวลาเหลือ | |
35:46  | หรือ 45 นาที ขณะที่คุณนั่งอยู่ที่นี่ |
35:49  | นั่งเงียบๆ พูดคุยเสวนา ค้นหากัน |
35:56  | ไม่ใช่กลุ่มบำบัด ซึ่งงี่เง่าเกินไป |
36:01  | แต่นั่งเงียบๆ เพื่อจะค้นหา |
36:05  | ทำความคุ้นเคยกับตัวเรา |
36:14  | ถ้าคุณพบว่า คุณมีชีวิตอยู่ |
ในความไร้ระเบียบ | |
36:20  | เมื่อค้นพบด้วยตัวคุณเอง |
แล้วเราจะทำอย่างไร | |
36:24  | คุณเข้าใจไหม |
36:30  | การจะค้นหาว่าจะทำอะไร หรือไม่ทำอะไร |
36:34  | เราต้องสืบค้นเข้าสู่คำถามว่า |
รากเหง้าของความไร้ระเบียบคืออะไร | |
36:45  | ตัวรากเหง้าคืออะไร |
36:47  | ที่ก่อให้เกิดความสับสนทั้งหมดนี้ |
ความขัดแย้ง ความทุกข์ทรมาน | |
36:57  | อะไรคือรากเหง้า |
ของความไร้ระเบียบสิ้นดี ในวิถีชีวิตเรา | |
37:05  | อย่าพูดว่า “มันคือตัวฉัน” หรือตัวตน |
เหล่านั้นเป็นคำพูด หรือเป็นความคิด | |
37:12  | แต่ให้ค้นหาด้วยตัวเราเอง |
37:19  | Q: เรายอมรับความหวาดกลัวของคนส่วนใหญ่ |
37:23  | ที่แสดงออกมาแบบโง่ๆ อยู่ทั่วโลก |
แล้วบอกว่า มันคือระเบียบ | |
37:27  | ผมตะโกนออกไปจากเปลวไฟ |
ของความโกรธ ความเมตตาการุญในจิตใจ | |
37:34  | บนใบหน้าผมหลงเหลืออยู่แต่คำชมที่พูดว่า |
37:38  | คุณแย่กว่ากฤษณมูรติเสียอีก |
นั่นจะหมายความว่าอะไรก็ตาม | |
37:42  | K: ทิ้งให้หมด ทิ้งกฤษณมูรติ |
ทิ้งเรื่องเหลวไหลพรรค์นั้น | |
37:48  | แล้วค้นหาด้วยตัวคุณเอง |
37:54  | ขอเถิด จริงๆ ผมไม่ได้สนใจในตัวผม |
37:58  | ผมแก่เกินไปสำหรับเรื่อง |
ไม่ประสีประสาทำนองนั้น | |
38:06  | Q: นั่นแหละ เราไม่ได้ใส่ใจต่อผู้อื่น |
นั่นคือต้นเหตุของความไร้ระเบียบ | |
38:13  | K: อะไรนะ |
38:20  | Q: เธอพูดว่า เราไม่ใส่ใจต่อคนอื่น |
38:28  | K: เราไม่ใส่ใจต่อคนอื่นหรือ |
เรากำลังพูดเรื่องความไร้ระเบียบนะคุณ | |
38:33  | Q: (ภาษาฝรั่งเศส) |
38:49  | K: อะไรคือเหตุของความไร้ระเบียบ |
นั่นคือที่ผมถาม | |
38:52  | อะไรคือเหตุ คือต้นเหตุ |
คือหัวใจสำคัญของความไร้ระเบียบ | |
38:59  | อย่าอ้างอิงใคร รวมทั้งผมด้วย |
39:07  | เพราะถ้าคุณอ้าง |
39:10  | คุณก็เพียงแต่ตอบ |
โดยพูดสิ่งที่คนอื่นพูดไว้แล้ว | |
39:17  | ดังนั้น ทิ้งสิ่งที่คนอื่นพูด |
รวมทั้งคนๆ นี้ด้วย | |
39:23  | อย่าได้ขึ้นสังกัดกับกฤษณมูรติ |
39:29  | การสังกัดเป็นเรื่องร้ายแรง |
39:37  | เพื่อเห็นแก่พระเจ้า |
อย่าได้ตั้งกลุ่มกฤษณมูรติ | |
39:44  | Q: คุณหมายถึงโรงเรียนหรือ |
39:46  | K: ไม่ใช่ |
39:47  | เห็นแก่พระเจ้าเถิด ให้เวลากับเรื่องนี้ |
40:00  | อะไรคือรากเหง้าของความไร้ระเบียบ |
40:10  | อะไรก็ตามที่จำกัด คุณเข้าใจไหม |
40:15  | อะไรก็ตามที่ทำงานอยู่ในพื้นที่ที่แคบมาก |
ต้องทำให้เกิดความไร้ระเบียบ | |
40:27  | ถ้าผมรักคุณ ผู้เป็นมนุษย์คนหนึ่ง |
แต่เกลียดคนอื่นๆ | |
40:33  | มันต้องทำให้เกิดความไร้ระเบียบ |
40:38  | ถ้าผมผูกพันกับคุณ และผมไม่ใส่ใจต่อโลกเลย |
40:42  | ตราบเท่าที่คุณและผมยังสุขสมบูรณ์ |
อยู่ในบ้านน้อยๆ ของเรา | |
40:51  | เรากำลังค้นพบอะไรบางอย่าง |
40:55  | นั่นคือ อะไรก็ตามที่กระทำ |
41:04  | ที่มีชีวิตอยู่ในพี้นที่แคบๆ |
อยู่ในเปลือกหุ้มที่เล็กมากๆ | |
41:11  | หรือเปลือกหุ้มมหึมา |
41:15  | มันก็ยังถูกจำกัด |
41:18  | สิ่งใดก็ตามที่เคลื่อนไหว ทำงาน |
และปฏิบัติอยู่ในพื้นที่แคบๆ | |
41:24  | ย่อมต้องก่อให้เกิดความไร้ระเบียบ |
41:32  | ถ้าผมสังกัดคุรุคนนั้น ไม่สังกัดคุรุคนอื่น |
41:40  | เห็นได้ชัดว่า ผมปฏิบัติอย่างจำกัดคับแคบมาก |
41:46  | แต่ถ้าผมไม่มีคุรุเลย |
41:51  | ผมไม่ตามใครเลย |
41:59  | ผมอาจจะปฏิบัติอย่างกว้างไกล |
42:05  | ผมจึงถามคุณว่า |
42:12  | ความไร้ระเบียบทำให้เกิดวิถีชีวิต |
ที่จำกัดคับแคบ ใช่ไหม | |
42:29  | มีแต่สามีฉัน แล้วไม่มีคนอื่นเลย |
42:34  | ฉันจะคิดว่า “ฉันต้องใจดี ฉันต้องใจกว้าง |
42:37  | ฉันต้องเมตตาการุญ ฉันต้องรักคนอื่น” |
42:40  | แต่มันเป็นเพียงแค่คำพูด |
42:43  | เพราะศูนย์กลางทั้งหมดของฉัน |
อยู่รอบคนๆ เดียว หรือสิ่งเดียว | |
42:53  | นั่นอาจจะทำให้เกิดความไร้ระเบียบ |
42:59  | ผมจึงพบว่า การกระทำใดๆ |
43:03  | การกระทำที่ถูกจำกัด |
ต้องทำให้เกิดความไร้ระเบียบ | |
43:13  | นั่นคือ ถ้าผมกระทำเยี่ยงผู้รักชาติ |
มันคือความไร้ระเบียบ | |
43:21  | ถ้าผมกระทำเยี่ยงคาทอลิค |
เยี่ยงโปรเตสแตนท์ | |
43:24  | ฮินดู พุทธ หรือทำนองนั้น |
43:26  | มันคือความไร้ระเบียบ |
43:35  | คุณมองดูตัวเองแล้วยัง คุ้นเคยกับตัวเอง |
43:40  | แล้วพูดว่า “ไม่ มันเป็นอย่างนั้น |
ฉันจะทิ้งมัน – มันจบหรือยัง” | |
43:49  | ถ้าคุณสนใจในการค้นหาว่า |
อะไรคือความไร้ระเบียบ | |
43:55  | ทุกอย่างที่ทำให้เกิดความไร้ระเบียบ |
ก็จะถูกทิ้งไปทันที | |
44:07  | ดังเช่น นักวิทยาศาสตร์ |
ที่มีส่วนร่วมในงานวิจัย | |
44:14  | เขาจึงให้ความสนใจงานวิจัยเป็นสำคัญ |
44:17  | สิ่งอื่นๆ เป็นรอง แต่นั่นเป็นสิ่งหลัก |
44:22  | เขาให้ชีวิตทั้งหมดกับมัน |
44:26  | ดังนั้น คุณจะค้นหาด้วยตัวคุณเองได้ไหม |
44:32  | ว่าคุณกระทำและใช้ชีวิต |
อยู่ในวงล้อมเล็กๆ หรือเปล่า | |
44:43  | Q: คุณคิดว่าการเปลี่ยนแปลงตัวเอง |
มันง่ายมากไหม | |
44:52  | ที่จะมีการหยั่งเห็นว่ามีความไร้ระเบียบ |
44:55  | และนี่คือเหตุผล... |
44:59  | K: มันง่ายมากไหมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง |
45:04  | นั่นเป็นคำถามหลัก ขอโทษ รอสักครู่ |
45:08  | ผมรู้ว่าคุณถาม ผมลืม ขออภัยด้วย |
45:13  | มันง่ายมากไหมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง |
ผมตอบว่า “มันง่ายมาก” | |
45:22  | อย่าเชื่อ |
เพราะคุณเปลี่ยนแปลงไม่ได้ง่ายอย่างนั้น | |
45:32  | แต่ถ้าคุณเห็นอันตราย คุณเข้าใจไหม |
45:38  | อันตรายจริงๆ เหมือนที่คุณเห็น |
อันตรายของหน้าผา | |
45:43  | คุณลงมือทำ |
45:45  | แต่คุณไม่เห็นอันตราย |
ของการกระทำที่จำกัดคับแคบ | |
45:54  | ไม่เห็นอันตรายของวิถีชีวิตที่จำกัด |
45:58  | ซึ่งคือ ฉันผูกพันกับคุณ คุณเป็นของฉัน |
46:02  | ขอให้เราใช้ชีวิตร่วมกันอย่างสงบสุข |
ขออย่าให้เราทะเลาะเบาะแว้ง | |
46:05  | ให้ลืมโลกเสีย โลกที่น่าเกลียด |
46:08  | ฉันต้องออกไปในโลก เพื่อหาเลี้ยงชีพ |
46:10  | แต่เราสองคนอยู่ด้วยกัน |
46:14  | อย่างนี้เหมือนเป็นเรื่องของเด็กอมมือเกินไป |
46:19  | Q: จริงๆ แล้ว ไม่มีอะไรอื่น |
นอกจากความมีระเบียบ ใช่ไหม | |
46:22  | และความไร้ระเบียบคือ ถ้าผมเข้าใจ |
บางสิ่งบางอย่างจากกระแสของระเบียบ... | |
46:27  | K: ไม่ใช่ ไม่มีกระแสของระเบียบ |
46:32  | ไม่มี นั่นเป็นเพียงจินตนาการ |
ว่ามีระเบียบสูงสุด | |
46:37  | Q: ไม่ใช่ ไม่ได้หมายความอย่างนั้น |
ซึ่งคือพระเจ้า สรวงสวรรค์ | |
46:39  | แต่หมายถึง ระเบียบ |
เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในตัวมันเอง | |
46:42  | ในสิ่งใดก็มีระเบียบ ถ้าผมเข้าใจ |
46:46  | ถ้ามีความเข้าใจสิ่งรอบๆ ทั้งหมด |
46:49  | K: แล้วจึงมีระเบียบ |
46:50  | เมื่อคุณเข้าใจอันตราย |
ของความไร้ระเบียบในชีวิต | |
46:56  | ซึ่งแสดงออกในแบบต่างๆ กัน |
46:59  | การทำให้สอดคล้อง |
การใช้ชีวิตอยู่ในร่องรางเล็กๆ แคบๆ | |
47:05  | ร่องรางอาจจะกว้างใหญ่มาก |
แต่มันก็ยังคับแคบอยู่ดี | |
47:08  | ถ้าคุณเข้าใจทั้งหมดนั้น |
47:11  | ไม่ใช่เข้าใจทางถ้อยคำ ทางปัญญานึกคิด |
แต่เข้าใจถึงอันตรายของมันจริงๆ | |
47:16  | มันก็จบ ระเบียบก็เกิดขึ้น |
47:27  | Q: ผมคิดว่า มันไม่ง่ายนักที่จะ |
เปลี่ยนแปลงตัวเอง เพราะ... | |
47:34  | ผมหยั่งเห็นเดี๋ยวนี้ ผมรับรู้ว่ามันอันตราย |
47:39  | แต่เมื่อผมกลับไปในเมือง กลับไปหาเพื่อน |
47:42  | ผมก็ลืมมัน |
47:44  | K: เมือง ธุรกิจ ภรรยา สามี |
47:49  | เป็นสิ่งที่อันตรายที่สุด |
47:56  | เพราะทั้งหมดนั้นเกี่ยวข้องกับความผูกพัน |
48:02  | K: คุณเข้าใจไหม อันตราย |
Q: คุณคิดว่า... | |
48:03  | มันไม่ได้หมายความว่า คุณไม่สามารถ |
48:06  | แต่งงานและมีภรรยา |
48:08  | แต่มองให้เห็นอันตราย |
ของการมีชีวิตอย่างที่เป็นอยู่ | |
48:19  | ชีวิตในวงล้อมแคบๆ เล็กๆ |
48:25  | คุณรู้ไหม เมืองซาเน็น หมู่บ้านเล็กๆ นี้ |
ผู้คนพูดภาษาเยอรมัน | |
48:34  | คุณไปอีกสองไมล์ เขาพูดภาษาฝรั่งเศส |
48:36  | แล้วคนฝรั่งเศสพวกนั้นก็ไม่พบปะกัน |
48:40  | เขาเก็บตัวอยู่ในวงล้อมกระจ้อยร่อยนั้น |
48:47  | เราก็กำลังทำเหมือนกัน |
48:49  | คุณเห็นอันตราย |
ของการใช้ชีวิตแบบนั้นจริงๆ ไหม | |
48:54  | ก็แค่นั้นเอง |
48:57  | ถ้าคุณไม่เห็น เราจะทำให้คุณเห็นได้อย่างไร |
49:04  | ช่วยคุณให้เห็นอย่างไร |
49:08  | ผมมองไม่เห็นอันตรายของการทำให้สอดคล้อง |
49:16  | เข้ากับจารีตประเพณี กับแบบแผน |
ไม่ว่าด้านนอกหรือด้านใน | |
49:19  | ผมไม่เห็นว่า นั่นคือสาเหตุของความไร้ระเบียบ |
49:25  | คุณอธิบายให้ผมฟังด้วยแง่มุมต่างๆ กัน |
49:27  | ผมปฏิเสธที่จะดูมัน คุณเข้าใจไหม |
49:32  | เพราะมันรบกวนอย่างยิ่ง |
49:35  | เมื่อผมเคยชินในการมีชีวิตอย่างไร้ระเบียบ |
49:41  | แล้วคุณขอให้ผมมองดูมัน |
มันทำให้ผมหวาดกลัว | |
49:46  | ผมรู้สึกกลัวมัน |
49:50  | ถ้าคุณพูดกับคนที่ใช้ชีวิต |
อยู่ในรัฐเผด็จการเบ็ดเสร็จ | |
49:57  | เขาพูดว่า “ใช่ เราเคยชินกับมัน” |
50:05  | K: คุณรู้ได้อย่างไร |
Q: เขายังไม่เคยชินกับมันเลย | |
50:09  | Q: เราได้ยินมา ดูจากสิ่งที่เกิดขึ้น |
50:13  | K: มีคนหรือสองคนที่คัดค้าน ไม่เห็นด้วย |
50:17  | หนึ่งหรือสองคน ยกเว้นพวกเขา |
50:23  | หนึ่งหรือสองคนที่ไม่เห็นด้วย |
ถูกส่งไปค่ายกักกัน | |
50:28  | ไปโรงพยาบาลโรคจิต |
และความร้ายกาจน่าสยองขวัญที่เขาทำ | |
50:33  | แต่ปรากฏชัดว่าคนส่วนใหญ่ ผมจะบอกคุณ |
50:37  | เพราะผมได้พูดคุยกับพวกเขาหลายคน |
50:39  | เขาพูดว่า “เราเคยชินกับมัน” |
50:43  | คุณเคยชินกับความไร้ระเบียบ |
50:47  | คุณเคยชินกับสงคราม |
50:51  | คุณเคยชินกับการทะเลาะวิวาท |
กับภรรยาและสามี | |
50:58  | คุณเคยชินกับการมีชีวิตอยู่ |
ในความยุ่งเหยิงวุ่นวาย | |
51:04  | คุณรู้ไหม มีสิ่งที่น่าสนใจมาก คือ |
51:10  | เอกภพ คำว่า ‘เอกภพ’ หมายถึงระเบียบ |
51:17  | และจักรวาลอยู่ในระเบียบ |
คือระเบียบอันสัมบูรณ์ | |
51:31  | แต่เรามีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ |
แล้วพยายามที่จะเข้าใจเอกภพ เข้าใจจักรวาล | |
51:39  | ผมสงสัยว่า คุณเข้าใจสิ่งที่ผมพูดหรือไม่ |
51:48  | ผมจะเข้าใจสิ่งที่เป็นระเบียบสัมบูรณ์ได้อย่างไร |
51:54  | ระเบียบที่ไม่มีการหยุดพัก |
51:58  | ในเมื่อตัวผมเอง มีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ |
52:03  | ผมไม่อาจเข้าใจได้ ผมจึงไม่สนใจในระเบียบ |
52:08  | ผมสนใจความไร้ระเบียบ การพูดว่า |
52:13  | “ผมจะค้นหาว่า |
ผมจะสลายความไร้ระเบียบนั้นได้อย่างไร | |
52:19  | ผมจะค้นให้พบ ผมจะอุทิศชีวิตผมให้” |
52:22  | มันสำคัญ คุณตามทันไหม |
52:27  | แล้วผมเห็นเหตุต่างๆ ที่ทำให้เกิด |
ความไร้ระเบียบ นั่นก็พอแล้ว | |
52:38  | ผมจึงพูดว่า “ใช่ ผมสนใจมาก |
52:41  | สนใจในระเบียบอย่างมุ่งมั่นแรงกล้า” |
52:45  | ผมเริ่มต้นด้วยความไร้ระเบียบ |
แล้วค้นหาว่าอะไรคือสาเหตุ | |
52:50  | มันจึงเป็นเรื่องง่าย |
52:51  | เพราะทั้งหมดที่ผมสนใจคือ |
การมีชีวิตอยู่ในระเบียบ | |
52:56  | ในเมื่อผมไม่รู้จักมัน ผมจึงย้อนกลับไปค้นหา |
53:00  | ผมใช้เวลา พลังงาน สืบค้นในความไร้ระเบียบ |
53:12  | อย่าได้จับฉวยเอาความกระตือรือร้นของผม |
ความสนใจของผม | |
53:19  | ความเข้มข้นแรงกล้าของผม อย่าจับฉวยมันไว้ |
53:21  | เพราะมันไม่ใช่ของคุณ |
53:27  | Q: ผมอ่อนแอ ผมไม่มีความเข้มแข็งพอ |
53:32  | ผมพยายามแล้วครั้งหนึ่ง |
ผมพบเหตุของความไร้ระเบียบ | |
53:37  | ที่ผมไม่อยากสูญเสียมันไปด้วยเหตุใดก็ตาม |
ผมจึงหยุดอยู่ตรงนั้น | |
53:44  | หรือผมลืมเกี่ยวกับมัน |
53:48  | K: พูดง่ายๆ |
คุณชอบที่จะอยู่ในความไร้ระเบียบ | |
53:53  | ผมไม่ได้ประณาม |
ผมพูดว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น | |
53:58  | Q: คุณไม่คิดหรือว่า |
ระเบียบฝังติดอยู่โดยธรรมชาติ | |
54:01  | และมันเป็นความจำกัดของเรา |
54:03  | K: ระเบียบฝังติดอยู่ในมนุษย์โดยธรรมชาติ |
54:08  | และความคิดเท่านั้น |
ที่ทำให้เกิดความไร้ระเบียบ | |
54:13  | นี่เป็นคำกล่าวโบราณ |
ของผู้คนทางศาสนาทั้งหลาย | |
54:21  | ระเบียบมีอยู่ พระเจ้าคือระเบียบ |
สวรรค์คือระเบียบ ผมเกิดจากสวรรค์ | |
54:29  | ประกายเล็กๆ นั้นอยู่ในตัวผม |
54:32  | ซึ่งวันใดวันหนึ่งจะเบ่งบาน |
แล้วทำลายความไร้ระเบียบ | |
54:38  | เราเล่นเกมส์นี้มาล้านปีแล้ว |
54:46  | คุณเห็นไหมว่า จิตเราทำงานอย่างไร |
มันเป็นจารีต คุณตามทันไหม | |
54:55  | Q: คุณคิดว่า โรงเรียนของคุณมีระเบียบ |
54:59  | มากกว่าโรงเรียนอื่นๆ ใช่ไหม |
54:59  | K: กรุณาเถิด |
มากกว่าโรงเรียนอื่นๆ ใช่ไหม | |
55:00  | K: กรุณาเถิด |
55:01  | คุณเห็นไหม เขาออกนอกเรื่องไปไหน |
55:03  | เขาไปพูดเรื่องโรงเรียน |
ซึ่งผมมีส่วนเกี่ยวข้อง | |
55:07  | เขาไม่ได้สืบค้นว่า |
ชีวิตเขาอยู่ในความไร้ระเบียบหรือไม่ | |
55:11  | เขากลับต้องการที่จะรู้ว่า |
โรงเรียนไร้ระเบียบหรือไม่ | |
55:13  | คุณเห็นการหลบหนีไหม |
55:15  | Q: มันไม่ใช่การหลบหนี |
มันเป็นเพียงความอยากรู้อยากเห็น | |
55:17  | K: ไม่ มันไม่ใช่ |
55:19  | ผมไม่ได้สนใจ... ขออภัย |
55:21  | Q: มันเป็นปัญหาที่จริงจังมาก |
55:25  | K: ขอความกรุณาเถิด |
55:27  | Q: ถ้าคนที่มีส่วนร่วม และทำงาน |
ในโรงเรียนเหล่านั้นขึ้นอยู่กับคุณ | |
55:32  | เช่น เรื่องระเบียบ |
เพื่อจะทำให้โรงเรียนดำเนินไปได้ | |
55:36  | และนั่นเป็นปัญหาสำคัญมาก |
55:42  | K: ที่นี่ ขณะนี้ |
ไม่มีใครสนใจเกี่ยวกับโรงเรียน | |
55:47  | หรือครู |
55:49  | เราสนใจเกี่ยวกับ |
ความไร้ระเบียบในเราแต่ละคน | |
55:55  | K: ขออย่าออกไปนอกเรื่อง |
Q: บางที... | |
55:56  | Q: ความรับผิดชอบของคุณ |
เป็นส่วนหนึ่งของความไร้ระเบียบ | |
56:05  | K: |
56:07  | Q: เขาพูดว่า |
ความรับผิดชอบของคุณต่อโรงเรียน | |
56:09  | เป็นส่วนหนึ่งของความไร้ระเบียบ |
56:10  | Q: บางที ผมพูดว่า ‘บางที’ |
56:16  | K: นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคุณเสวนา |
56:21  | กับคนที่ออกนอกเรื่อง |
56:24  | Q: คุณพยายามจะสะกดจิตเรา |
56:28  | ให้ไปตามระบบของคุณ |
เพื่อเข้าสู่ระเบียบในลักษณะของคุณ | |
56:36  | ถ้าเราต้องการที่จะค้นพบระเบียบ |
เราต้องทำตามแบบของเรา | |
56:41  | ผมพบว่า มันยากมาก |
ที่จะยอมรับสิ่งที่คุณพูด | |
56:46  | และบางครั้งผมสงสัยอย่างจริงจังมาก |
56:50  | ว่าคุณเป็นมนุษย์ที่มี |
ระเบียบสมบูรณ์หรือเปล่า | |
56:55  | บางครั้ง คุณก็ผิดพลาด |
56:57  | และผมพบว่า มันยาก |
ที่จะยอมรับว่าคุณสมบูรณ์แบบ | |
57:01  | K: คุณครับ |
57:02  | ผมเสนอว่า ให้คุณเช่าหอประชุมเพื่อพูด |
57:15  | Q: คุณรับคำถามไม่ได้ |
นี่เป็นการสนทนาถามตอบ ไม่ใช่หรือ | |
57:18  | K: ขออภัย |
57:19  | Q: มันไม่ได้ทำให้เราสนใจ |
K: ขออภัย | |
57:21  | Q: มันไม่ได้ทำให้เราสนใจ |
57:24  | Q: คุณต้องมองดูความทุกข์ยากของตัวคุณเอง |
Q: ตกลง ผมจะหยุดพูด | |
57:25  | K: ถูกแล้ว |
57:31  | Q: เที่ยง 25 นาที |
K: กี่โมงแล้ว | |
57:38  | K: เราพูดกันเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว |
57:43  | เราพูดถึงตรงไหน |
57:46  | Q: ความไร้ระเบียบ |
57:53  | K: คุณเห็นตัวอย่างที่ดีของความไร้ระเบียบ |
ที่คุณสุภาพสตรีพูด | |
57:57  | คนที่เบี่ยงเบนออกไปเรื่องอื่น |
58:01  | และไม่ได้สนใจความไร้ระเบียบในตัวเขาเอง |
58:07  | ผมไม่ได้พูดว่า คุณไร้ระเบียบหรือมีระเบียบ |
58:12  | แต่ให้ค้นหาด้วยตัวเราเองว่า |
คุณอยู่ในความไร้ระเบียบ | |
58:18  | ไม่ใช่เพราะกฤษณมูรติบอก |
58:26  | Q: ผมรู้สึกว่า มีความไร้ระเบียบที่นี่... |
58:42  | K: คุณให้เวลาสัก 10 นาที |
เพื่อค้นหาด้วยตัวคุณเอง ได้ไหม | |
58:52  | คุณอยู่ที่นี่ |
58:54  | บางที พวกคุณบางคุณอาจดีใจ |
ที่ผมไม่กระหน่ำคุณอีก | |
59:00  | แต่ใน 10 นาที คุณค้นหาด้วยตัวเองได้ไหม |
59:06  | ว่าคุณมีชีวิตอยู่ในระเบียบ หรือไร้ระเบียบ |
59:09  | โดยที่เข้าใจว่า ความไร้ระเบียบคืออะไร |
59:13  | และไม่ใช้ระเบียบเป็นเครื่องมือ |
มุ่งไปสู่การปรับเปลี่ยนให้สอดคล้อง | |
59:23  | คุณเข้าใจไหม ผมอธิบายทั้งหมดนั้นแล้ว |
59:25  | เราจะใช้เวลา 10 นาทีร่วมกัน |
อย่างจริงจัง ได้ไหม | |
59:29  | เพื่อค้นหาว่าคุณและผม |
มีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบไหม | |
59:36  | ความไร้ระเบียบนี้คืออคติ ความลำเอียง |
59:42  | ความไร้ระเบียบนี้ เกิดจาก |
การปรับเปลี่ยนให้สอดคล้องทางจิตใจ | |
59:54  | ซึ่งคือการทำตามจารีต |
ทำตามแบบแผน การเชื่อฟัง | |
59:59  | ในทางตรงข้าม คือไม่ทำตาม |
และมีปฏิกิริยา | |
1:00:02  | ซึ่งก็ยังเป็น |
การปรับเปลี่ยนให้สอดคล้องนั่นเอง | |
1:00:09  | รากเหง้าของความไร้ระเบียบนี้ คืออะไร |
1:00:22  | เราพูดว่า รากเหง้าอาจเป็น |
การกระทำ การคิด | |
1:00:26  | อยู่ในพื้นที่เล็กๆ ที่ปิดล้อมในทางจิตใจ |
1:00:34  | คุณอาจจะเดินทางไปทั่วโลก |
แต่ด้านใน ทางจิตใจ | |
1:00:39  | เราอาจจะมีชีวิตอยู่ในพื้นที่ที่เล็กมาก |
1:00:44  | ถึงแม้จะขยายพื้นที่นั้นออกไป |
1:00:49  | เช่น “ฉันต้องมีใจที่เปิดกว้าง |
ต้องคิดและมองดูทุกสิ่งทุกอย่าง” | |
1:00:55  | จากนั้นก็หวังที่จะกระทำ และอื่นๆ |
1:01:02  | ดังนั้น ในช่วง 10 นาทีนี้ ให้พลังงานของคุณ |
1:01:08  | เพื่อค้นหาว่า คุณอยู่ในความไร้ระเบียบหรือเปล่า |
และหาสาเหตุของมัน | |
1:01:25  | ขออย่าได้เบี่ยงออกไปในสมาธิ |
1:01:32  | มันอยู่ตรงนั้น เพื่อที่คุณจะมองดู |
1:01:40  | ถ้าคุณค้นพบว่ามันจริง |
ที่คุณปรับเปลี่ยนให้สอดคล้อง | |
1:01:46  | คุณกระทำอยู่ในวงล้อมที่เล็ก |
ที่คับแคบมากๆ | |
1:01:53  | คุณก็สามารถมองดูมัน สังเกตมันได้ |
1:02:00  | และไม่พยายามที่จะทำอะไรกับมัน |
1:02:05  | ดังที่เราพูดเมื่อวันก่อน |
1:02:08  | เมื่อนักวิทยาศาสตร์ชั้นดี |
ชั้นนำ ยอดเยี่ยมสูงสุด | |
1:02:13  | เมื่อเขามองผ่านกล้องจุลทรรศน์ |
1:02:17  | หรือมองดูเซลล์หรืออะไรก็ตาม |
1:02:21  | ถ้าเขามองด้วยสมมุติฐาน ด้วยอคติ |
1:02:24  | ด้วยความอยากที่จะเข้าใจมัน |
1:02:28  | เขาก็นำเอาแนวความคิดของเขา |
เข้ามาในการมองดู | |
1:02:33  | เขาก็มองไม่เห็นสิ่งๆ นั้น |
1:02:36  | เขาค้นพบว่า ถ้าคุณสังเกต |
โดยปราศจาก ‘อคติ’ | |
1:02:40  | |
1:02:45  | สิ่งๆ นั้นจะเริ่มเคลื่อนไหว |
เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวมันเอง | |
1:02:52  | คุณเข้าใจที่ผมพูดไหม |
1:02:55  | คุณจะดูสิ่งที่คุณดูอยู่แบบเดียวกันได้ไหม |
1:03:00  | ดูโดยปราศจากปฏิกิริยาใดๆ |
1:03:08  | นั่นคือ สังเกตความไร้ระเบียบ |
สังเกตสาเหตุของมัน | |
1:03:17  | มองดูมัน |
ไม่ใช่ต้องการชนะอยู่เหนือมัน ไปพ้นมัน | |
1:03:23  | หรือกดข่มมัน หนี หรือพูดว่า |
“เรื่องนี้เหมาะสมแล้ว” | |
1:03:26  | ไม่ทำอะไรทั้งสิ้น เพียงแค่มองดู |
1:03:30  | แล้วถ้าคุณมองอย่างนั้น |
สิ่งที่คุณกำลังมองดูอยู่ | |
1:03:35  | จะเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวมันเองใหม่ |
1:03:39  | การเปลี่ยนแปลงใหม่ของตัวมันเอง |
คือระเบียบ... | |
1:03:44  | |
1:03:47  | Q: ผมไม่ทราบว่า สำหรับคุณ มันเป็น |
ความสุขเพลิดเพลินอย่างหนึ่งหรือเปล่า | |
1:03:51  | Q: ขอให้เงียบ |
1:03:56  | Q: ฉันไม่แน่ใจ |
K: มันไม่ใช่ความสุขเพลิดเพลินสำหรับผม | |
1:03:59  | K: คุณไม่แน่ใจก็ไม่เป็นไร |
1:04:14  | |
1:04:25  | คุณจะฟังไหม ขอให้ฟัง |
ผมต้องการจะบอกอะไรบางอย่าง | |
1:04:31  | ขอให้แค่ฟังสนุกๆ |
1:04:36  | เมื่อคุณสังเกตบางสิ่งบางอย่าง |
โดยปราศจากอดีต | |
1:04:44  | ปราศจากอคติ ปราศจากอะไรทั้งสิ้น |
1:04:47  | สิ่งๆ นั้นที่คุณกำลังมองดูมีชีวิต |
เคลื่อนไหว เปลี่ยนแปลง | |
1:04:51  | มันจึงไม่เคยหยุดนิ่ง |
1:04:57  | แต่ความไร้ระเบียบหยุดนิ่งเสมอ |
1:05:03  | หยุดนิ่งในความหมายที่มัน |
ไร้ระเบียบตลอดเวลา | |
1:05:07  | คุณเข้าใจที่ผมพูดไหม |
1:05:09  | แต่ถ้าคุณมองดูมัน ความไร้ระเบียบนั้น |
จะเปลี่ยนแปลงตัวมันเอง | |
1:05:15  | เป็นสิ่งอื่น |
1:05:22  | คุณกำลังดูมันอย่างนั้นไหม |
1:05:25  | Q: การรู้จักจำได้เกี่ยวข้องกับการดูนี้ไหม |
1:05:40  | K: มันไม่ใช่การรู้จักจำได้ |
1:05:45  | ผมพูดว่า ถ้าคุณรู้จัก |
จำมันได้ มันเป็นความทรงจำ | |
1:05:51  | ถ้าคุณพูดว่า “ใช่ นั่นคือความไร้ระเบียบ |
ผมกำลังมองดูมัน” | |
1:05:57  | คุณก็มีความทรงจำเกี่ยวกับความไร้ระเบียบ |
มีแนวความคิดเกี่ยวกับความไร้ระเบียบ | |
1:06:03  | มีความคิดรวบยอด |
มีสูตรสำเร็จของความไร้ระเบียบ | |
1:06:07  | ด้วยความคิดรวบยอดเหล่านั้น คุณดู |
1:06:12  | คุณจึงมองดูความไร้ระเบียบ |
อย่างกว้างขวาง ครอบคลุม | |
1:06:22  | แต่ถ้าคุณดูโดยปราศจากความทรงจำ |
ปราศจากการพูดว่า “นั่นคือความไร้ระเบียบ” | |
1:06:31  | แต่มองดูเหมือนนักวิทยาศาสตร์ |
1:06:35  | ที่พูดว่า “ฉันต้องการดู |
สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ตรงนั้น | |
1:06:42  | ฉันไม่ต้องการนำเอาสิ่งที่ฉันคิดว่า |
มันควรจะเกิดขึ้นตรงนั้น” เข้ามา | |
1:06:47  | ผมไม่ทราบว่านักวิทยาศาสตร์ทำอย่างนั้นไหม |
แต่ผมพูด ผมหวังว่าเขาทำ | |
1:06:53  | แล้วสิ่งที่คุณกำลังสังเกตนั้น |
1:06:57  | จะพบผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง |
1:07:03  | Q: ถ้ามีการมองดูโดยปราศจากความทรงจำ |
1:07:06  | จะไม่เห็นการเคลื่อนไหว เพราะว่า... |
1:07:12  | K: นั่นแหละ ใช่แล้ว |
ไม่มีการเคลื่อนไหว มีแต่การสังเกตเท่านั้น | |
1:07:15  | Q: เพราะการรู้จัก จำการเคลื่อนไหวได้ |
เป็นความทรงจำไปแล้ว | |
1:07:18  | K: ใช่ คุณจะทำทั้งหมดนี้ไหม |
1:07:23  | ลองทำดูจริงๆ ในชีวิตแต่ละวัน |
1:07:33  | มันเป็นศิลปะของการมีชีวิตอยู่ |
1:07:38  | ซึ่งคือ การจัดทุกสิ่งทุกอย่าง |
ให้มีที่ทางที่ถูกต้องของมัน | |
1:07:47  | แล้วจะไม่มีความไร้ระเบียบ |
1:07:51  | แต่ถ้าคุณจัดทุกสิ่งไว้ในที่ที่ถูกต้องของมัน |
เพราะมันสะดวก | |
1:07:55  | เพราะคุณคิดว่า คุณจะประหยัดพลังงาน |
1:07:58  | เพราะคุณคิดว่า คุณจะมีระเบียบ |
1:08:01  | คุณก็กำลังสร้างความไร้ระเบียบขึ้น |
1:08:04  | ใช่ไหม |