SA78T1 - กระบวนการที่มุ่งสนใจแต่ตนเอง
การพูดต่อสาธารณชน ครั้งที่ 1
เมืองซาเน็น ประเทศสวิสเซอร์แลนด์
9 กรกฏาคม 19
0:07  | กระบวนการที่มุ่งสนใจแต่ตนเอง |
0:22  | ผมเสียใจจริงๆ ที่อากาศไม่ดีเลย |
0:31  | มันไม่ใช่ความผิดพลาดของพวกเรา |
0:40  | ในเมื่อเราจะมีการสนทนากัน 7 ครั้ง |
และถามตอบอีก 5 ครั้ง | |
0:50  | ผมคิดว่า เราควรสืบค้นกัน |
อย่างสุขุมรอบคอบและตั้งใจ | |
1:01  | อาจต้องลงรายละเอียด ซึ่งต้องใช้เวลามาก |
1:06  | ในการสืบค้นเข้าสู่ปัญหาทั้งหมดของเรา |
1:11  | และพยายามค้นให้พบว่า |
มีทางออกจากปัญหาทั้งหมดนั้นไหม | |
1:18  | พวกคุณที่เคยฟังผมมาแล้ว |
1:25  | ขอให้มีความอดทน |
1:32  | ผมคิดว่า พวกเราส่วนใหญ่ |
สนใจแต่ตัวเราเอง | |
1:42  | ไม่ว่าจะโดยตั้งใจ |
หรือสนใจแบบผิวเผิน หรือแบบวิปริต | |
1:52  | มีผู้คนที่ความสนใจเปิดกว้าง |
1:57  | เขาสนใจเกี่ยวกับโลก |
และเกี่ยวกับตัวเขาเองด้วย | |
2:04  | เกี่ยวกับครอบครัวน้อยๆ ของเขา |
ความรับผิดชอบต่อครอบครัว | |
2:10  | ต่อลูกๆ ของเขา |
2:14  | และมีผู้คนที่ถูกอิทธิพลกำหนดอยู่อย่างวิปริต |
2:24  | เราทุกคนต่างสนใจแต่เรื่องของตนเอง |
2:30  | เราสนใจในระดับและความตื้นลึกที่ต่างกัน |
ไม่เพียงทางกายภาพเท่านั้น | |
2:39  | เช่น การมีเงินเพียงพอ |
มีอาหาร มีเสื้อผ้า มีที่อยู่อาศัย | |
2:44  | สิ่งเหล่านี้อาจหามาได้ไม่ยากนัก |
2:52  | แต่ความสนใจตนเองทางจิตใจ |
น่าเป็นห่วงยิ่งกว่า | |
3:03  | ซึ่งเราจะสนทนา พิจารณา เรื่องนี้ไปด้วยกัน |
3:08  | แล้วบางทีเราอาจจะค้นพบ |
3:13  | ความสัมพันธ์ของเรากับโลก |
และความสัมพันธ์ระหว่างกัน | |
3:24  | เหตุใดในทางจิตใจ เราจึงสนใจ |
จึงเป็นห่วงตัวเราอย่างยิ่ง | |
3:35  | ผมคิดว่า เราต้องถามคำถามนี้ |
3:40  | คุณอาจจะถามคำถามนี้ต่อตัวเองอย่างจริงจัง |
3:47  | แล้วพยายามหาคำตอบ |
ที่จริงแท้ ที่ถูกต้อง | |
3:54  | หรือไม่ก็ถามตัวคุณเอง |
อย่างผิวเผิน ฉาบฉวย | |
4:05  | เมื่อเกิดปัญหาสำคัญเท่านั้น |
ที่คุณจะหมกมุ่นกับตัวคุณเอง | |
4:11  | |
4:15  | หรือเมื่อเกิดวิกฤติ |
เกิดเหตุการณ์ หรืออุบัติเหตุบางอย่าง | |
4:19  | ที่นำมาซึ่งความทุกข์โศก |
ความสับสน ความไม่แน่นอน | |
4:24  | แล้วคุณจึงจะถามคำถามนั้นต่อตัวคุณเอง |
4:32  | มันขึ้นอยู่กับอิทธิพลกำหนดของเรา |
4:38  | ขึ้นอยู่กับอารมณ์ และประสบการณ์ของเรา |
4:43  | ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขทางเศรษฐกิจ หรือทางสังคม |
4:48  | เราตั้งคำถามเกี่ยวกับตัวเราเอง |
ถึงความกังวลอันมากมายนี้ | |
5:02  | เพราะเหตุใดหรือ |
5:08  | ผมหวังว่าคุณจะไม่รำคาญใจ หากผมขอให้ระลึกว่า |
5:14  | เรามีส่วนร่วมกันในการนี้ |
5:22  | ไม่ได้มีผู้พูด |
5:30  | ผู้พูดคือตัวคุณเอง |
5:37  | ผู้พูดเพียงส่งเสียงของความคิด |
ความรู้สึกของคุณ | |
5:42  | อิทธิพลกำหนดของคุณ |
ความไม่เป็นสุขของคุณ | |
5:46  | ความทุกข์โศก ความทุกข์ระทม |
ความกลัว และอื่นๆ | |
5:52  | อันที่จริง แม้ผู้พูดจะนั่งบนเวที |
เพื่อความสะดวกในการสื่อสาร | |
6:01  | แต่ความเป็นจริงในทางจิตใจนั้น |
ไม่มีผู้พูด | |
6:09  | มีแต่เพียงคุณและผม |
ที่กำลังตรวจสอบตัวเราเอง | |
6:19  | สำรวจเข้าสู่ตัวเราเอง |
อย่างกว้างขวาง ลุ่มลึก | |
6:26  | หรือถ้าหากคุณจริงจังจริงๆ |
คุณก็จะสำรวจอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น | |
6:35  | ดังนั้น ผมขอให้ระลึกไว้ด้วย |
6:43  | ว่าคุณกำลังตรวจสอบ สำรวจ |
สืบค้นไปด้วยกัน | |
6:54  | จึงไม่มีผู้พูด |
7:03  | ผมหมายความเช่นนั้นจริงๆ |
7:09  | เราถามว่า เหตุใดมนุษย์ส่วนใหญ่ทั่วโลก |
7:17  | จึงมุ่งสนใจแต่ตนเอง |
7:22  | สนใจ เป็นกังวล |
ในความสัมพันธ์ของเขากับคนอื่น | |
7:25  | เป็นกังวลในความไร้สุข |
และความน่าเกลียดในจิตใจของเขา | |
7:38  | หมกมุ่นอยู่กับอาการทางจิต |
หรือความซับซ้อนต่างๆ | |
7:47  | หรือเขากำลังถามตัวเองว่า |
เขาจะสามารถค้นพบสภาวะบางอย่าง | |
7:53  | ที่คงอยู่ชั่วนิรันดร์ |
งดงามและจริงแท้ ได้ไหม | |
7:58  | ในการแสวงหานั้น คนที่จริงจัง |
ต่างพากันติดกับในสิ่งสารพัด | |
8:02  | |
8:11  | ในศาสนา ในเหล่าคุรุ |
8:17  | ติดอยู่ในความเชื่อ ในแนวคิด |
หรือข้อสรุปบางอย่าง | |
8:23  | ทั้งหมดนี้ไม่ได้บ่งบอกหรอกหรือ |
8:28  | ว่าแท้จริงแล้ว |
เราหมกมุ่นสนใจเกี่ยวกับตัวเราเอง | |
8:38  | ดังนั้น ในฐานะบุคคล |
หรือในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง | |
8:43  | เราจึงกลายเป็นศูนย์กลางของจักรวาล |
8:49  | เพราะเราหมกมุ่น ทุ่มเทเพื่อตนเอง |
8:55  | เราพัวพัน เราโหยหาอะไรบางอย่าง |
9:05  | โหยหาความสุข |
การรู้แจ้ง | |
9:10  | ต้องการประพฤติให้เหมาะสม |
กระทำสิ่งที่ถูกต้อง | |
9:16  | หรือถ้าคุณมีอาการทางจิตประสาท |
9:22  | ความวิปริตนั้นก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น |
9:25  | เพราะคุณหมกมุ่นสนใจแต่ตัวเอง |
9:30  | แล้วก็มีพวกพระที่ทำงานทางจิตใจ |
ผู้ที่พยายามจะช่วยคุณ | |
9:41  | เราสังเกตเห็นความจริงนี้ |
9:47  | แล้วเหตุใด มนุษย์จึงเอาตนเองเป็นศูนย์กลาง |
เห็นแก่ตัวอย่างน่ากลัว | |
10:00  | ติดอยู่ในความวิตกกังวลของตนเอง |
10:10  | ในความโหยหาของตนเอง |
ความอ้างว้างเดียวดาย ความสิ้นหวัง และอื่นๆ | |
10:22  | นี่คือความเป็นจริง |
ความเป็นปกติของชีวิตแต่ละวัน | |
10:27  | เราบางคนอาจเต็มใจที่จะเผชิญกับมัน |
10:32  | คนอื่นๆ อาจหลีกเลี่ยงมัน |
หรือหลบหนีจากตัวเอง | |
10:41  | โดยการผนึกตน |
เข้าเป็นหนึ่งเดียวกับประเทศชาติ | |
10:45  | กับพระผู้เป็นเจ้า นักบวช |
หรือสิ่งอื่นใด | |
10:48  | แต่การผนึกตนเช่นนี้ |
ก็ยังเป็นการมุ่งสนใจตนเอง | |
10:55  | ใช่ไหม |
10:58  | เพราะเหตุใดหรือ |
11:01  | เพราะยิ่งเรามุ่งสนใจตนเองมากเท่าใด |
11:08  | เรายิ่งไม่มีความสามารถ |
ที่จะเข้าใจความเป็นทั้งหมด | |
11:24  | เหมือนดั่งกระแสน้ำไหลคำรามกึกก้องจากขุนเขา |
11:30  | แต่มนุษย์กักกั้นไม่ให้มันล้นหลาก |
ด้วยซีเมนต์และก้อนหิน | |
11:40  | เราก็กำลังทำกับตัวเราเองแบบเดียวกัน |
11:45  | การมุ่งสนใจตนเองนี้ มีคุณสมบัติของพลังงาน |
11:59  | พลังงานนั้นถูกพันธนาการให้เป็นไป |
ตามครรลองอย่างระมัดระวัง | |
12:11  | เมื่อติดอยู่ในนั้น |
12:15  | เราก็ยิ่งให้ความสำคัญต่อตนเองมากขึ้น |
12:18  | ยิ่งถูกจำกัดให้คับแคบ |
กำแพงยิ่งแข็งแกร่ง | |
12:27  | คุณต้องเคยสังเกตเห็นสภาพนี้มาแล้ว |
12:33  | ดังนั้นเราจะสืบค้นด้วยกัน |
12:41  | ว่าเพราะอะไร ผู้คนทั้งโลกจึงกระตือรือร้น |
12:53  | ด้วยวิธีที่แยบยล ประณีตอย่างยิ่ง |
ถ้าหากเขาไม่ใช่คนโหดร้าย | |
13:03  | ไม่หยาบกระด้าง ไม่เฉยชา |
13:07  | เขาก็ให้ความสำคัญต่อศูนย์กลาง |
ในวิถีอันแยบยล | |
13:18  | ด้วยพลังงานมหาศาลของศูนย์กลางนั้น |
13:31  | หากไม่นำไปสู่มหันตภัย |
13:38  | ก็มีความเป็นไปได้ |
ที่จะพังทลายกำแพงแคบๆ นั้น | |
13:48  | กำแพงปลอมๆ ที่เราสร้างขึ้นล้อมรอบตัวเรา |
13:53  | มันอาจถูกพังทลายลงได้ |
13:55  | แล้วปลดปล่อยพลังงานอันมหาศาล |
14:05  | นั่นคือเรื่องที่เราจะพูดคุยกัน |
14:12  | ว่าเป็นไปได้ไหม |
ที่มนุษย์ไม่ว่าเขาจะอยู่แห่งหนใด | |
14:20  | เป็นไปได้ไหม ที่เขาจะพังทลาย |
กำแพงอันจำกัดคับแคบ | |
14:24  | ทั้งกำแพงทางสังคม ทางเศรษฐกิจ |
และกำแพงในลักษณะต่างๆ | |
14:32  | กำแพงซึ่งตัวคุณ ซึ่งมนุษย์ทั้งโลก |
สร้างขึ้นล้อมรอบตัวเอง | |
14:37  | |
14:42  | เป็นไปได้ไหม |
โดยปราศจากความพยายามใดๆ | |
14:47  | ไม่ใช่โดยทางความคิด |
ไม่ใช่เป็นทฤษฎี ไม่ใช่สมมติฐาน | |
14:53  | แต่พังทลายมันลงจริงๆ |
ในชีวิตแต่ละวันของเรา | |
15:01  | มันเป็นไปได้ไหม |
15:05  | ที่จะพังทลายการมุ่งเอาตนเองเป็นศูนย์กลาง |
รวมทั้งอิทธิพลกำหนดของมัน | |
15:15  | มันจะถูกทลายลงได้ไหม |
15:19  | แล้วเกิดการปลดปล่อย |
คุณสมบัติพิเศษสุดของพลังงาน | |
15:27  | พลังงานนั้นเป็นสิ่งจำเป็น |
เมื่อไม่มีกำแพงใดๆ เลย | |
15:35  | พลังงานนั้นจำเป็นต่อภาวะสมาธิ |
15:47  | จำเป็นต่อการถามค้นว่า อะไรคือความจริง |
15:54  | จำเป็นต่อการจบสิ้นความทุกข์โศก |
15:58  | และการค้นพบว่า |
ความเมตตาการุญ ความรัก คืออะไร | |
16:10  | ดังนั้น ผมหวังว่าเราจะจริงจังมากพอ |
16:13  | ในเมื่อคุณอุตส่าห์เดินทางมาที่นี่ |
16:16  | ท่ามกลางอากาศที่เลวร้ายนี้ |
16:21  | ฉะนั้น ขอให้เราจริงจัง |
16:29  | เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องบันเทิง |
16:34  | ไม่ใช่ความสนุกสนานทางความคิด |
16:39  | หรือการสืบค้นทางความคิดที่เพ้อฝัน |
16:46  | ผมเกรงว่า เราต้องทิ้งอารมณ์ |
ความรู้สึกอันอ่อนไหวไปทั้งหมด | |
16:54  | ทิ้งความเพ้อฝัน ทิ้งจินตนาการ |
และความรู้สึกทางประสาทสัมผัส | |
17:02  | ทิ้งความอยาก |
ที่จะได้ประสบการณ์มากยิ่งขึ้น | |
17:05  | แต่เผชิญกับแก่นแท้ของความเป็นจริง |
17:12  | ผมไม่ทราบว่า |
คุณจะสามารถเผชิญกับมันได้ไหม | |
17:35  | ที่พูดว่า ผมไม่ทราบ |
ว่าคุณจะเผชิญกับมันได้ไหม | |
17:42  | ก็เพราะว่าเราฉลาดมาก |
ในการหลบซ่อนอยู่เบื้องหลังทฤษฎี | |
17:54  | เบื้องหลังความคิดเห็น |
การพิพากษาตัดสินทั้งหลาย | |
17:58  | แล้วยืนหยัดและยึดเกาะอยู่กับมัน |
18:04  | อย่างก้าวร้าว หรือไม่แสดงปฏิกิริยา |
หรือโดยไม่รู้ตัว | |
18:12  | มันจึงยากยิ่งที่จะสำรวจเรื่องนี้โดยง่ายดาย |
18:25  | โดยปราศจากการบังคับและการกดดัน |
18:32  | ไม่มีทั้งรางวัลและการลงโทษ |
18:37  | เพียงแค่เข้าไปสำรวจและมองดูในตัวเราเอง |
18:47  | และค้นให้พบ ถ้าทำได้ |
18:50  | ว่าทำไมตัวคุณ และผู้คนทั่วโลก |
18:56  | จึงทำให้เรื่องนี้เป็นปัญหาหลัก |
เป็นปัญหาสำคัญ | |
19:08  | ซึ่งหมายถึง |
คุณต้องมีศักยภาพที่จะมองดู | |
19:17  | ดูโดยปราศจากการบิดเบือน |
19:30  | เพราะทุกแนวคิด ทุกข้อสรุป |
19:41  | ทุกความคิดเห็น |
ทุกประสบการณ์ เป็นปัจจัยบิดเบือน | |
19:48  | ขอให้เข้าใจตรงนี้ |
19:52  | ตัวประสบการณ์ของคุณ ไม่ว่าจะเป็นทางกามารมณ์ |
19:58  | หรือประสบการณ์ชนิดต่างๆ |
จะถูกสั่งสมเป็นความทรงจำ | |
20:07  | ซึ่งกลายเป็นปัจจัยบิดเบือน |
ในการสืบค้น ในการสังเกต | |
20:16  | เราผู้ที่มีความคิดเห็นหนักแน่น รุนแรง |
20:25  | มีการพิพากษาตัดสิน |
20:28  | สิ่งเหล่านี้ย่อมกลายเป็นปัจจัยบิดเบือน |
20:36  | และหากคุณมีความเชื่อ |
ไม่ว่าเชื่อในสิ่งใดก็ตาม | |
20:44  | เชื่อไปตามอิทธิพลกำหนดเฉพาะของคุณเอง |
20:50  | ความเชื่อนั้น |
พร้อมทั้งสิ่งที่เกี่ยวโยงอยู่กับมัน | |
20:54  | จารีตทั้งหลาย และอดีตทั้งปวง |
20:57  | ย่อมกลายเป็นปัจจัยที่บดบัง |
การสังเกตอย่างแจ่มชัด | |
21:11  | เพื่อถามค้นอย่างลุ่มลึก |
ในปัญหาอันซับซ้อนมหึมาเช่นนี้ | |
21:28  | จำต้องมีอิสรภาพในการสังเกต |
21:35  | ไม่ใช่สิ่งที่คุณคิด หรือสิ่งที่ผมคิด |
21:41  | ไม่ใช่สิ่งที่คุณรู้สึก หรือผมรู้สึก |
21:46  | ไม่ใช่ข้อสรุปของคุณ หรือข้อสรุปของผม |
21:49  | สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญเลยในการสังเกต |
ในการดูให้แจ่มชัด | |
22:00  | ว่าเหตุใดมนุษย์เราจึงสนใจตนเอง |
อย่างเอาเป็นเอาตาย | |
22:08  | จริงไหม |
22:19  | เมื่อคุณฟังคำพูดเหล่านี้ |
22:27  | คุณฟังจริงๆ หรือ |
22:29  | หรือคุณสร้างข้อสรุป |
สร้างแนวคิดจากสิ่งที่คุณได้ยิน | |
22:39  | คุณเข้าใจไหม |
22:45  | คุณฟังสิ่งที่ผมพูดจริงๆ หรือ |
22:53  | หรือว่าในการฟัง คุณสร้างความคิด |
ที่เลื่อนลอยเกี่ยวกับมัน | |
23:00  | และความคิดที่เลื่อนลอยนั้นก็กลายเป็นแนวคิด |
ที่คุณเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย | |
23:06  | ถ้าคุณเห็นด้วย |
คุณก็โต้เถียงกันเรื่องแนวคิดนั้น | |
23:12  | ถ้าหากไม่เห็นด้วย |
คุณก็โยนมันทิ้งไป | |
23:17  | แต่จริงๆ แล้ว คุณไม่ได้ฟัง |
23:23  | หากคุณฟังจริงๆ คุณต้องค้นหา |
23:37  | ค้นหาด้วยตัวคุณเองว่า |
23:46  | เหตุใดการปลดปล่อยพลังงานจึงถูกจำกัด |
ถูกขัดขวางเช่นนี้ | |
23:53  | ซึ่งจะยิ่งทำให้คับแคบ |
ทำให้เห็นแก่ตัวมากขึ้นและมากขึ้น | |
24:02  | และความเห็นแก่ตัวนั้น ถูกทำให้เชื่องชิน |
24:08  | จนคุณพูดได้ว่า มันไม่ได้เป็นความเห็นแก่ตัว |
24:12  | หรือไม่คุณก็ผนึกตนเข้าเป็นหนึ่งเดียว |
กับสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า | |
24:18  | แล้วพูดว่า |
“สิ่งนั้นสูงส่ง ฉันไม่สูงส่ง | |
24:22  | ฉะนั้น สิ่งที่ฉันสนใจ |
คือสิ่งนั้นที่สูงส่ง ไม่ใช่สิ่งนี้” | |
24:26  | แต่การผนึกตนก็เป็นสิ่งนี้ |
ในวิถีที่ใหญ่กว่าหรือเล็กกว่า | |
24:43  | ผมหวังว่า คุณจะเข้าใจทั้งหมดที่พูดมา |
24:46  | ดังที่เราย้ำเสมอว่า |
ไม่มีผู้พูด | |
24:52  | มันเป็นแนวคิดที่วิเศษมาก ที่ไม่มีผู้พูด |
25:00  | ผมเพิ่งพบว่า |
25:07  | เรากำลังมองดูตัวเราเองในกระจก |
25:13  | กระจกกำลังบอกเรื่องราวทั้งหมดแก่คุณ |
25:18  | แต่คุณต้องรู้ว่า จะมองดูในกระจกอย่างไร |
25:24  | ไม่ใช่แปลความ |
สิ่งที่คุณเห็นในกระจกได้อย่างไร | |
25:32  | หรือจะต้องทำอย่างไร |
กับสิ่งที่คุณเห็นในกระจก | |
25:36  | แต่หากคุณรู้ว่า จะมองดูอย่างไร |
25:40  | ตัวการสังเกตนั้นเอง |
จะนำไปสู่การกระทำที่ถูกต้อง | |
25:46  | ทุกสิ่งทุกอย่าง |
จะอยู่ในที่ทางที่ถูกต้องของมัน | |
25:51  | นี่ไม่ใช่การพูดเล่นสำนวน |
25:54  | แต่มันคือความเป็นจริง |
26:00  | เราจึงถามค้นอย่างจริงจัง |
26:08  | ว่าเหตุใดมนุษย์ |
ที่อยู่ท่ามกลางโลกอันน่าพิศวง | |
26:16  | ท่ามกลางความงดงาม |
ธรรมชาติอันมหัศจรรย์ น้ำใสสะอาด | |
26:24  | หมู่วิหค ท้องทะเล ผืนแผ่นดิน |
26:27  | ผืนฟ้า และแดนสวรรค์ |
26:31  | เหตุใดเขาจึงลดทอนทุกสิ่งทุกอย่าง |
จนเป็นเพียงอะตอมที่ตีบแคบ | |
26:42  | เป็นเพียงสิ่งเล็กๆ และ |
เขียนหนังสือมากมายมหาศาลเกี่ยวกับมัน | |
26:52  | รวมทั้งวิธีที่จะกำจัดมัน สิ่งที่ต้องทำ เช่น |
26:57  | การฝึกฝน การทำสมาธิ การสังเวย |
การปฏิเสธ การอดและงดอาหาร | |
27:03  | ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อกำจัด |
“ตัวฉัน” อันกระจ้อยร่อยนี้ | |
27:17  | การสังเวย การปฏิเสธ “ตัวฉัน” ที่ไร้ประโยชน์ |
27:27  | รวมทั้งการผนึกตน |
เข้าเป็นหนึ่งเดียวกับสิ่งอื่นๆ | |
27:30  | กับครอบครัว ประเทศชาติ ความเชื่อ |
27:33  | กับพระเจ้า กับนานาชาติ และการผนึกตน |
ในรูปแบบอื่นๆ อีกนับไม่ถ้วนนั้น | |
27:46  | ไม่อาจแก้ปัญหาได้เลย |
27:52  | อะไรหรือที่จะสลายสิ่งซึ่งฉ้อฉลนี้ได้ |
28:02  | สิ่งซึ่งแสวงหาอำนาจ สถานภาพ |
อำนาจเหนือ อยู่เสมอ | |
28:11  | ฉกฉวยทุกอย่าง เพื่อตัวมันเอง |
28:19  | ใช้ความรู้เป็นหนทางไปสู่ความสำเร็จ |
และอำนาจต่อไปอีก | |
28:25  | ลุ่มหลงมัวเมาต่อไปอีก |
28:51  | เราสามารถสังเกตความเป็นจริงได้จริงๆ ไหม |
29:02  | ไม่ใช่สังเกตแค่ความคิดของความเป็น “ฉัน” |
ความคิดของศูนย์กลาง | |
29:11  | แต่สังเกตกระบวนการของประสาทสัมผัสด้วย |
29:27  | ประสาทสัมผัสทุกด้าน ซึ่งคือความรู้สึก |
ทางประสาทสัมผัสที่เกิดขึ้นจริงๆ | |
29:36  | ความรู้สึกทางประสาทสัมผัสเหล่านี้ |
การสัมผัสจับต้อง และอื่นๆ | |
29:40  | ความรู้สึกเหล่านี้มีอยู่ |
เป็นจริง มันต้องมีอยู่ | |
29:51  | คุณไม่สามารถปฏิเสธ |
ความรู้สึกทางประสาทสัมผัสได้ | |
29:57  | แต่เมื่อความคิดเข้าไปผนึก |
เป็นหนึ่งเดียวกับความรู้สึกเหล่านั้น | |
30:06  | กระบวนการของศูนย์กลางก็เริ่มก่อตัวขึ้น |
30:15  | คุณเข้าใจไหม |
30:22  | นี่ไม่ใช่การสังเกต ที่ใช้ความสามารถในการคิด |
30:28  | ถ้าคุณสังเกตประสาทสัมผัส จะเห็นว่ามัน |
เป็นเพียงความจริงที่เกิดขึ้นเป็นปกติทุกวัน | |
30:43  | เราอาจชอบอาหารประเภทหนึ่ง |
30:49  | ชอบดื่ม ชอบสูบ ชอบเหล้ายา |
30:55  | แล้วความคิดก็ผนึกตน |
เข้ากับอาหารประเภทนั้น | |
31:04  | ยึดในรสชาติ ในกลิ่น |
ในความรื่นรมย์ที่ได้จากมัน | |
31:09  | และด้วยการผนึกตนนั้น |
31:14  | ศูนย์กลางก็ก่อตัวขึ้น |
31:19  | ซึ่งเห็นได้ชัด |
31:26  | คุณสามารถสังเกตได้ไหม กรุณาฟังให้ดี |
31:29  | มันน่าสนใจมาก ถ้าคุณลองทำดู |
31:32  | คุณสามารถสังเกตกระบวนการ |
ของความรู้สึกทางประสาทสัมผัสได้ไหม | |
31:40  | ไม่ว่าจะเป็นเพศรส รสชาติ |
การได้ยิน หรือการเห็น | |
31:49  | คุณสังเกตการเคลื่อนไหวของ |
ความรู้สึกทางประสาทสัมผัส | |
31:53  | ที่เป็นธรรมดา เป็นธรรมชาติได้ไหม |
31:57  | สังเกตโดยปราศจากการผนึกตน |
เป็นหนึ่งเดียวกับมัน คุณเข้าใจไหม | |
32:04  | คุณเข้าใจเรื่องนี้ใช่ไหม |
32:11  | หรือผมกำลังพูดเรื่องแปลกประหลาด |
เรื่องเพี้ยนๆ พิสดาร | |
32:24  | มันสำคัญมากที่จะต้องเข้าใจเรื่องนี้ |
32:29  | เพราะเราจะสืบค้นถึงปัญหา |
ของการผนึกตนเข้าเป็นหนึ่งเดียว | |
32:39  | หากไม่มีการผนึกตน ย่อมไม่มีศูนย์กลาง |
32:47  | ใช่ไหม |
32:50  | การผนึกตนอยู่ตลอดเวลา |
32:55  | กับประสาทสัมผัสของฉัน |
กับร่างกายของฉัน กับความคิดของฉัน | |
33:01  | กระบวนการทั้งหมดของการผนึกตน |
33:03  | การผนึกตนคือการยึดติด |
33:11  | การยึดติดที่ไม่อาจแยกออกจากกันได้ |
33:17  | รวมทั้งการเชื่อมโยงทั้งหมด |
33:22  | การผนึกตนเช่นนี้ |
คือการเคลื่อนไหวของพลังงาน | |
33:28  | พลังงานนั้นจึงยิ่งคับแคบลง คับแคบลง |
33:32  | นั่นคือศูนย์กลาง |
33:40  | เราจึงถามว่า |
33:44  | มีหรือการสังเกตประสาทสัมผัสทั้งหลาย |
33:49  | โดยปราศจากความคิดทุกรูปแบบ |
เข้าไปยึดเป็นหนึ่งเดียว | |
33:57  | กับความรู้สึกทางประสาทสัมผัสนั้นๆ |
34:04  | คุณเข้าใจนะ |
34:06  | ความรู้สึกทางประสาทสัมผัสเป็นธรรมชาติ |
34:10  | หากคุณไม่มีความรู้สึก |
แสดงว่าคุณตายด้าน เป็นอัมพาต | |
34:15  | บางทีเราส่วนใหญ่อาจจะตายด้าน |
34:20  | มีเพียงความรู้สึกในทางหนึ่งทางใดโดยเฉพาะ |
ไม่ทางกามารมณ์ก็ทางอื่น | |
34:25  | แต่เรากำลังพูดถึง |
กระบวนการรับสัมผัสทั้งหมด | |
34:31  | ไม่ใช่สัมผัสใดโดยเฉพาะ |
34:38  | หากคุณมองเห็นตรรกะ เห็นเหตุผลของมัน |
34:43  | ว่าทันทีที่ความคิดผนึกตน เข้ากับความรู้สึก |
ทางประสาทสัมผัสใดโดยเฉพาะ | |
34:52  | หรือความรู้สึกทางประสาทสัมผัสทั้งหมด |
34:56  | การผนึกตนเช่นนั้น คือกระบวนการกักกั้น |
35:07  | พลังงานอันมหาศาลนี้ |
ให้อยู่ในร่องรางแคบๆ | |
35:11  | ผมอธิบายชัดเจนไหม |
35:15  | แจ่มแจ้งไหม |
35:20  | ไม่ใช่ผม ไม่มีผู้พูด |
35:29  | ในการสนทนากันระหว่างเรา |
ในฐานะมนุษย์สองคนเท่านั้น | |
35:38  | ที่เราจะค้นพบเรื่องนี้ |
35:42  | คุณจะค้นพบ ไม่ใช่ผู้พูด |
35:45  | ไม่ได้มีผู้พูด |
35:51  | คุณจะพบว่า การผนึกตนรูปแบบใดก็ตาม |
35:59  | ไม่เพียงผนึกตนเข้ากับประสาทสัมผัส |
กับครอบครัว ประเทศชาติ | |
36:03  | กับแนวคิด ข้อสรุป และอื่นๆ ทั้งหลาย |
36:07  | การผนึกตนเป็นจุดเริ่มต้น |
ของการกักกันพลังงานมหาศาลนี้ | |
36:15  | และเป็นการจำกัดตัวมันเอง ดังนั้น |
จึงเป็นการต่อต้านขัดขืนกระแสแห่งชีวิต | |
36:25  | ใช่ไหม |
36:35  | ผมขอพักสักครู่ |
36:45  | เราถามว่า ในขณะที่คุณนั่งอยู่ตรงนั้น |
36:49  | คุณสามารถสังเกตประสาทสัมผัสของคุณ |
โดยปราศจากการผนึกตนได้ไหม | |
37:02  | การผนึกตนกับร่างกาย |
37:05  | สิ่งที่เรากำลังสืบค้นเป็นเรื่องจริงจังมาก |
37:12  | หากคุณไม่ต้องการฟัง ก็อย่าฟัง |
37:15  | แล้วให้คิดถึงเรื่องอื่น |
37:22  | แต่หากคุณฟัง จงฟังด้วยหัวใจของคุณ |
37:25  | ด้วยจิตของคุณ ด้วยชีวิตทั้งหมดของคุณ |
37:32  | เพราะเรากำลังสืบค้นเข้าสู่คำถาม |
37:36  | เกี่ยวกับการปลดปล่อยพลังงานอันใหญ่หลวง |
37:42  | ซึ่งขณะนี้ถูกกักกั้นให้อยู่ในครรลอง |
ที่เล็กและคับแคบอย่างยิ่ง | |
37:52  | จากที่กักกั้นแคบๆ นั้น |
เรากระทำออกไป | |
38:03  | ไม่ใช่มีเพียงการผนึกตน |
เข้ากับประสาทสัมผัสเท่านั้น | |
38:11  | ยังมีการผนึกตนเข้ากับร่างกายด้วย |
38:15  | และแน่นอน ย่อมมีการผนึกตนเข้ากับชื่อ |
38:28  | ถึงแม้ว่าคุณจะเปลี่ยนชื่อใหม่ |
หรือเบอร์ใหม่ | |
38:33  | นั่นก็ยังเป็นการผนึกตน |
ซึ่งพวกนักบวชมักทำกัน | |
38:50  | เหตุใดความคิดจึงผนึกตัวมันเอง |
เข้ากับอะไรบางอย่างตลอดเวลา | |
39:06  | คุณเข้าใจคำถามไหม |
39:07  | ซึ่งพวกคุณก็ทำกันอยู่ เช่น ภรรยาฉัน |
ลูกชายฉัน ครอบครัวฉัน | |
39:12  | ลูกสาวฉัน ลูกชายฉัน |
บ้านของฉัน คุณสมบัติของฉัน | |
39:18  | ฉันมีประสบการณ์มากมาย |
ฉันต้องยึดเหนี่ยวประสบการณ์นั้นไว้ | |
39:24  | ฉันผนึกตัวฉันเองกับพระคริสต์ พระกฤษณะ |
39:28  | ทุกสิ่งอย่างที่มีการผนึกตน |
เข้าไปยึดเป็นหนึ่งเดียว | |
39:36  | เหตุใดความคิดจึงต้องผนึก |
กับบางสิ่งบางอย่างอยู่เสมอ | |
39:59  | คุณทำอย่างนั้น ไม่ใช่หรือ |
40:01  | ผมขอถามไม่ใช่ในฐานะผู้พูด |
แต่ให้คุณถามตัวคุณเอง | |
40:06  | คุณไม่ถามตัวเองหรือ |
ว่าเพราะเหตุใด | |
40:13  | ฉันจึงผนึกตนเอง |
เข้ากับแบบแผน กับชื่อ | |
40:23  | กับประสบการณ์ทั้งหมด |
ซึ่งฉันได้สะสมรวบรวมไว้ | |
40:30  | หรือผนึกตนออกไปในอนาคต |
เพราะเหตุใดหรือ | |
40:38  | ทำไมความคิดจึงทำเช่นนี้ตลอดเวลา |
40:44  | มีบ้านของฉัน ภรรยาของฉัน ความเชื่อของฉัน |
พระเจ้าของฉัน ประเทศของฉัน | |
40:50  | ฉันเป็นคนอังกฤษ คุณเป็นคนฝรั่งเศส |
40:52  | ฉันเป็นคนเยอรมัน คุณเป็นคนรัสเซีย |
40:55  | เพราะเหตุใดหรือ |
41:04  | หรือเป็นเพราะว่า ความคิดเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา |
41:18  | กรุณาค้นหาดู ผมเพียงแค่ถามค้น |
41:22  | ความคิดเคลื่อนไหว |
เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา | |
41:29  | จึงจำเป็นต้องมี |
ความมั่นคงปลอดภัยบางอย่าง | |
41:41  | ขอให้ถามค้น |
41:44  | คุณถามค้น ถามตัวคุณเองในเรื่องนี้ |
41:53  | เมื่อคุณพูดว่า “นี่เป็นบ้านของฉัน” |
41:59  | มันให้ความรู้สึกที่แน่นอน ให้เสถียรภาพ |
และความมั่นคงปลอดภัยแก่คุณ | |
42:11  | เมื่อความคิดผนึกตัวมันเข้ากับบ้านสักหลัง |
42:22  | มันจำเป็นไม่ใช่หรือ |
มันให้ความมั่นคงปลอดภัยแก่ตัวมัน | |
42:32  | เป็นที่พักพิง ที่ปลอดภัย ที่ปกป้อง |
42:39  | การผนึกตนในทางกายภาพเข้ากับบ้าน |
ให้ความมั่นคงปลอดภัยแก่มัน | |
42:50  | แต่มองดูให้ดีๆ |
42:53  | กระบวนการของการผนึกตน |
เข้ากับความจำเป็นทางกายภาพ | |
43:00  | ถูกครอบครองโดยการผนึกตนทางจิตใจ |
43:07  | ในทางกายภาพมีความจำเป็น |
43:12  | แต่ในทางจิตใจ อาจไม่จำเป็นเลย |
43:18  | แต่เราก็ทำอย่างนี้อยู่เสมอ |
จากความจำเป็นพื้นฐาน | |
43:27  | เช่น การมีเสื้อผ้า แม้ว่าผม |
อาจไม่ผนึกตนเข้ากับกางเกง | |
43:31  | หรือเสื้อเชิ้ต เสื้อสตรี |
หรืออะไรก็ตามที่คุณสวมใส่ | |
43:35  | แต่ความผูกพันมั่นหมาย |
เริ่มจากความจำเป็นทางกายภาพ | |
43:44  | จากความจำเป็นนั้น |
เคลื่อนเข้าสู่พื้นที่ทางจิตใจ | |
43:52  | ซึ่งคุณจะพูดว่า “ตรงนั้นมันก็จำเป็นด้วย” |
43:55  | ทว่ามันอาจไม่จำเป็น คุณตามทันไหม |
43:59  | ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจไหม |
44:15  | กระบวนการเช่นนี้เกิดขึ้นตลอดเวลาไม่ใช่หรือ |
เริ่มจากความต้องการทางกายภาพล้วนๆ | |
44:28  | ต้องการอาหาร เครื่องนุ่งห่ม |
ต้องการความสะอาด | |
44:32  | และอื่นๆ อีกมากมาย |
44:34  | กระบวนการนั้น ไหลล้นเข้าสู่พื้นที่ทางจิตใจ |
44:46  | การไหลล้นจากตรงนั้นมายังตรงนี้ |
44:56  | อาจไม่จำเป็นโดยสิ้นเชิง อาจเป็นเพียงมายาลวง |
45:01  | มีอยู่แต่เพียงทางกายภาพเท่านั้น |
ทางจิตใจไม่มี | |
45:08  | เราจะพินิจพิจารณาเรื่องนี้อย่างรอบคอบ |
45:15  | ที่สุดแล้ว อะไรคือพื้นฐาน พื้นที่ |
คืออาณาเขตของจิตใจ | |
45:24  | ในทางกายภาพ เราพอเข้าใจอยู่บ้าง |
ไม่มากก็น้อย | |
45:27  | เราต้องการอาหาร เสื้อผ้า |
และที่พักพิง นั่นชัดเจน | |
45:33  | แต่อันตรายเกิดขึ้น |
เมื่อเราผนึกตนเข้ากับสิ่งนั้น | |
45:42  | เราพูดว่า “นั่นเป็นเสื้อผ้าของฉัน” |
45:50  | “นั่นเป็นทรัพย์สินของฉัน อย่าแตะต้องมัน” |
45:55  | ความจำเป็นนั้นได้ถูกความคิด |
เข้าไปยึด ผนึกเป็น “ของฉัน” | |
46:11  | กระบวนการเดียวกันนั้นเคลื่อน |
จากทางกายภาพเข้าสู่ทางจิตใจ | |
46:18  | เป็นประสบการณ์ของฉัน |
ความปรารถนาของฉัน การโหยหาของฉัน | |
46:25  | ผมสงสัยว่า คุณเข้าใจไหม |
46:29  | เพราะสิ่งที่เราพยายามแสดงให้เห็น คือ |
46:35  | ไม่มีผู้พูด |
46:40  | ในกระจกบานนั้น |
หากคุณสังเกตอย่างสุขุมรอบคอบ | |
46:46  | คุณอาจมองเห็นว่า |
อะไรที่จำเป็นในทางกายภาพ | |
47:00  | และความคิดเดียวกันนั้น |
ก็ถูกนำเข้ามาในอาณาจักรของจิตใจ | |
47:13  | แล้วกลายเป็นเรื่องสำคัญกว่า |
47:21  | คุณมีอาหารเพียงเล็กน้อยได้ |
โดยต้องไม่กังวลใจ | |
47:27  | แต่อย่ามายุ่งกับอำนาจของฉัน |
ฉันต้องการสถานภาพ | |
47:34  | ในทางจิตใจ ฉันต้องการสิ่งนี้ |
ฉันต้องการสิ่งนั้น | |
47:38  | คุณเข้าใจสิ่งที่ผมพูดไหม |
47:42  | คุณค้นพบเรื่องนี้ |
ด้วยตัวคุณเองในกระจกหรือเปล่า | |
47:47  | หรือให้ผมชี้ให้เห็น |
แล้วคุณก็สังเกตและยอมรับมัน | |
47:53  | การยอมรับเช่นนั้นเป็นเพียงการชักจูงโน้มน้าว |
เป็นการกดดันรูปแบบหนึ่ง | |
48:06  | ที่ใดมีการกดดัน |
มีการยอมรับ ย่อมไม่มีการสืบค้น | |
48:13  | แล้วยังมีอีกเรื่องหนึ่ง |
48:16  | คือ คุณสามารถเป็นอิสระ |
จากแรงกดดันได้ไหม | |
48:24  | ในการสังเกต |
48:29  | แรงกดดันจากสถาบันทั้งหลาย |
48:39  | สถาบันของศาสนจักร สถาบันของรัฐบาล |
48:43  | สถาบันต่างๆ มากมาย |
48:47  | คำว่า “สถาบัน” มาจากภาษาละติน |
48:53  | หมายถึง การอยู่ อยู่ในที่ของมัน |
อย่าเคลื่อนย้ายมัน | |
49:04  | โดยทั่วไปเราจึงตกอยู่ภายใต้แรงกดดัน |
อันมหาศาลของสถาบันต่างๆ | |
49:12  | คุณอาจไม่ตระหนักถึงมัน |
แต่ถ้าคุณสังเกต คุณจะรับรู้ได้ | |
49:17  | สถาบันประชาธิปไตย |
เผด็จการเบ็ดเสร็จ สังคมนิยม | |
49:23  | มีแรงกดดันอยู่ตลอดเวลา |
49:28  | แล้วยังมีแรงกดดันจากอุดมการณ์ต่างๆ |
49:34  | อุดมคติ |
49:39  | บางทีอาจน่ากลัวยิ่งกว่า |
49:44  | แรงกดดันทางเศรษฐกิจ แรงกดดันของทฤษฏีต่างๆ |
49:53  | คุณรู้เกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ไหม |
คุณตระหนักถึงมันหรือเปล่า | |
50:02  | แรงกดดันของหนังสือ แรงกดดันของความรู้ |
50:04  | แรงกดดันจากผู้มีอำนาจเหนือ |
แรงกดดันจากครอบครัว | |
50:12  | แรงกดดันจากภรรยาเหนือสามี ลูกๆ ชายหญิง |
50:15  | มีแรงกดดันอยู่ตลอดเวลา |
50:28  | แรงกดดันของประสบการณ์ |
ของความรู้ คุณเข้าใจไหม | |
50:36  | ไม่ได้มีเพียงแรงกดดันเหนือคุณ |
จากใครบางคนหรือจากรัฐเท่านั้น | |
50:41  | แต่ยังมีแรงกดดันอันมหาศาล ภายในจิตใจอีกด้วย |
50:44  | จากประสบการณ์ จากความรู้ ที่ได้รับมา |
50:49  | ความรู้นั้นกดดันเราอยู่ตลอดเวลา |
50:55  | ว่าให้ทำอย่างนี้ |
อย่าทำอย่างนั้น | |
50:58  | นี่ถูก นี่ผิด |
หรือคุณต้องมีความรู้ให้มากกว่านี้ | |
51:01  | เราตระหนักถึงสภาพทั้งหมดนี้ไหม |
51:07  | ผมเกรงว่าไม่ตระหนัก |
51:13  | และยังมีแรงกดดันจากความสัมพันธ์ |
51:17  | ใช่ไหม |
51:20  | เราจะยังไม่เข้าไปในเรื่องนั้น |
51:25  | เราพูดว่า |
51:28  | คุณไม่สามารถสังเกต |
เห็นโครงสร้างอันพิเศษนี้ได้ | |
51:39  | โครงสร้างของศูนย์กลาง |
ความสนใจเกี่ยวกับศูนย์กลาง | |
51:46  | เพื่อสังเกตมันได้อย่างอิสระ |
โดยไม่มีแรงกดดันใดๆ | |
51:52  | จำต้องมีอิสรภาพที่จะมองดู |
52:00  | แต่พวกเราส่วนใหญ่อยู่ภายใต้แรงกดดัน |
52:04  | ส่วนใหญ่เรามีแรงจูงใจ เมื่อเราสังเกต |
52:07  | แรงจูงใจกลายเป็นแรงกดดัน |
52:14  | “เมื่อฉันสังเกต ฉันต้องเข้าใจมัน |
ฉันต้องอยู่เหนือมัน | |
52:21  | “ต้องมีรางวัล |
เมื่อการแสดงอันน่ารังเกียจนี้จบลง” | |
52:30  | คุณเข้าใจไหม |
52:31  | แรงกดดันอันต่อเนื่องมากมายนี้ |
เกิดจากแรงจูงใจ | |
52:38  | เกิดจากความอยาก อยากได้รางวัล |
หลีกเลี่ยงการลงโทษ และอื่นๆ | |
52:44  | ตราบใดที่ยังมีสิ่งถ่วงทับเหล่านั้น |
52:48  | ในการสังเกตถึงสาเหตุที่ทำให้มนุษย์ |
52:55  | ลดทอนตนเองลงเป็นเพียง |
ตัวตนอันคับแคบ กระจ้อยร่อย | |
53:01  | สนใจแต่ตัวเอง ตั้งแต่เช้าจนค่ำ |
53:11  | ด้วยเหตุนั้น คุณจึงมีคุรุมากมาย |
53:14  | มีนักบวชและศาสนาต่างๆ |
53:18  | มีเหล่านักบวชที่ทำงานด้านจิตวิทยา |
53:24  | อย่างมโหฬารและซับซ้อน คุณเข้าใจนะ |
53:32  | ทั้งหมดนั้นแสดงถึงการสนใจ เป็นกังวลกับตนเอง |
53:51  | แล้วเราสามารถมีชีวิตอยู่ |
โดยไม่สนใจตนเองเลยได้ไหม | |
54:04  | เมื่อนั้น จึงจะมีความสงบสุข |
54:08  | เมื่อนั้น จึงจะมีความรักและความเมตตาการุญ |
54:17  | ที่ใดมีศูนย์กลาง |
54:22  | ที่ความคิดก่อตัวขึ้นเป็น “ตัวฉัน” |
อยู่ในร่องรางแคบๆ | |
54:27  | ย่อมต้องเกิดความทุกข์ระทม |
54:30  | ความรุนแรง ความโหดร้าย |
ความทารุณ ความเกลียดชัง | |
54:35  | ทั้งหมดรวมศูนย์อยู่ที่นั่น |
54:50  | นั่นคือสิ่งที่เป็นอยู่จริงๆ |
54:54  | คำถามต่อมาคือ เป็นไปได้ไหมที่จะพังทลายมัน |
55:00  | ไม่ใช่ด้วยสิ่วด้วยค้อน |
อย่างที่พวกเราส่วนใหญ่มักจะทำ | |
55:09  | แต่เป็นสิ่วทางจิตใจ หรือค้อนทางจิตใจ |
55:13  | การใช้ความพยายาม |
ใช้วินัย การควบคุม การพลีตน | |
55:22  | การปฏิเสธ การต่อต้านขัดขืน |
ทั้งหมดนั้นคือค้อน | |
55:28  | เราถามว่า เป็นไปได้หรือที่จะพังทลาย |
55:34  | กำแพงเหล่านี้ |
ที่เราสร้างขึ้นปิดล้อมตัวเราเอง | |
55:39  | พังทลายมันโดยไม่ใช้ความพยายามแม้แต่น้อย |
55:44  | เพราะหากคุณใช้ความพยายาม |
คุณก็เข้าไปยึด | |
55:49  | ผนึกกับผลที่จะเกิดขึ้น |
เมื่อคุณพังทลายกำแพงลง | |
55:55  | คุณเข้าใจไหม |
55:56  | ซึ่งก็ยังเป็นแค่โครงสร้าง |
ของตัวตนที่จำกัดคับแคบ | |
56:02  | ผมสงสัยว่า คุณเข้าใจทั้งหมดนี้ไหม |
56:05  | เข้าใจไหม |
56:12  | ดังนั้น ปัญหาคือ กำแพงนี้จะทลายลงได้ไหม |
56:22  | เป็นปัญหาสำคัญอย่างยิ่ง |
สำหรับมนุษยชาติทั้งหมด | |
56:30  | ไม่มีปัญหาอื่นที่สำคัญกว่านี้สำหรับมนุษย์ |
ไม่ว่าทางการเมือง ศาสนา หรือเศรษฐกิจ | |
56:37  | นั่นคือ มนุษย์จะยุติความคิด |
ที่เอาตนเองเป็นศูนย์กลางอันยิ่งใหญ่ ได้ไหม | |
56:45  | ยุติความเห็นแก่ตัวอันแยบยล |
ที่ก่อให้เกิดการแบ่งแยกและอื่นๆ | |
56:52  | นี่คือปัญหาหลัก |
56:56  | เป็นปมสำคัญของศาสนา |
57:00  | ไม่ใช่การแสดงละครสัตว์ |
ที่กำลังเกิดขึ้นทั่วโลก | |
57:06  | ตามโบสถ์ ตามมัสยิด ในวัด |
ในการชุมนุมทั้งหลายทางศาสนา | |
57:14  | แก่นสำคัญของศาสนา |
คือการจบสิ้นตัวตนอย่างสมบูรณ์สิ้นเชิง | |
57:30  | ตอนนี้กี่โมงแล้ว |
57:33  | Questioner: ผู้ฟัง: 11:30 น. |
57:41  | K: ให้ผมพูดต่อไหม |
คุณรู้สึกพอแล้วหรือยังสำหรับเช้านี้ | |
57:51  | เราเริ่มต้นช้าไปห้านาที |
ผมจะพูดต่ออีกห้านาที | |
58:06  | หากคุณมองดูในกระจก |
อย่างรอบคอบ ถี่ถ้วน และจริงจัง | |
58:13  | ไม่เพียงมองดูใบหน้า |
ทรงผม หรือคิ้วของคุณเท่านั้น | |
58:17  | หรือมองสีสันต่างๆ และอื่นๆ ทำนองนั้น |
58:20  | แต่มองดู |
โดยปราศจากการกำหนดทิศทาง | |
58:36  | เพราะการกำหนดทิศทาง คือการบิดเบือน |
58:42  | ขอให้เข้าใจเรื่องนี้ก่อน |
58:45  | แล้วคุณจึงจะสามารถ |
มองเห็นในกระจกได้อย่างแจ่มชัด | |
58:54  | เรามักกระทำในทิศทางที่เฉพาะเจาะจงเสมอ |
59:08  | เช่น มีความสำเร็จ และอื่นๆ ทำนองนั้น |
ผมคงไม่ต้องลงรายละเอียด | |
59:14  | คุณสามารถสังเกต โดยปราศจาก |
การเคลื่อนไหวใดๆ ได้ไหม | |
59:25  | การเคลื่อนไหวก็คือความคิด ที่มองดู |
59:31  | ผมสงสัยว่าคุณจะเข้าใจตรงนี้ไหม |
59:41  | เมื่อคุณมองดูอะไรก็ตาม |
ไม่สำคัญว่ามันคืออะไร | |
59:47  | ความคิดกำลังมองดู |
59:49  | คุณค้นพบไหมว่าเป็นเช่นนั้น |
59:53  | หรือเป็นจินตนาการ |
ความเพ้อฝัน ความทรงจำ เป็นอดีต | |
1:00:02  | ใช่ไหม |
1:00:03  | คุณสามารถมองดู |
โดยไร้การเคลื่อนไหวเหล่านี้ได้ไหม | |
1:00:11  | ไม่เช่นนั้น คุณก็ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน |
1:00:17  | มองให้เห็นตรรกะ เห็นเหตุผลของมัน |
1:00:20  | ถ้าคุณเห็นเหตุผล เห็นตรรกะ เห็นด้วยจิตปกติ |
1:00:24  | ความเป็นปกตินั่นเองจะยุติสิ่งเหล่านั้น |
1:00:30  | คุณเข้าใจไหม |
1:00:33  | ความไม่เป็นปกตินั่นแหละ |
ที่นำสิ่งเหล่านี้เข้ามา | |
1:00:38  | ความปกติสมบูรณ์นั้นมองดู |
เพราะมันเป็นปกติ | |
1:00:45  | ซึ่งหมายถึง เป็นไปไม่ได้ที่จิตจะเป็นปกติ |
เมื่อคุณจดจำความเจ็บป่วยทั้งหมดของคุณ | |
1:00:58  | ความเจ็บปวดทั้งหมดในอดีต |
1:01:03  | แต่เมื่อวางอดีตทั้งหมด |
1:01:06  | คุณก็สามารถมองดูได้อย่างชัดเจน |
โดยไม่มีความยุ่งยากใดๆ | |
1:01:13  | การมองดูนั้น |
ผลักไสสิ่งผิดปกติเหล่านั้นออกไป | |
1:01:21  | คุณเข้าใจที่ผมพูดหรือเปล่า |
1:01:22  | ความเร่งด่วนที่จะมองดู |
1:01:29  | สลายสิ่งที่ขัดขวางการมองดูจริงๆ |
1:01:38  | เรื่องนี้ชัดเจนแล้ว |
1:01:44  | เพราะความเร่งด่วนต่ออะไรบางอย่าง |
1:01:53  | คุณจึงลืมอย่างอื่นทั้งหมด |
1:02:03  | ความเร่งด่วนต่อคนที่กำลังจะตาย |
ไฟไหม้ หรืออะไรก็ตาม | |
1:02:08  | ความเร่งด่วนขับไสกระแสอดีตโดยสิ้นเชิง |
1:02:16  | ปฏิบัติการเกิดขึ้น |
1:02:23  | คุณกำลังมองดูในกระจกอยู่ไหม |
1:02:30  | เมื่อคุณมองในกระจก |
โดยปราศจากการชักจูงโน้มน้าว | |
1:02:34  | ปราศจากแรงกดดัน |
1:02:36  | เพราะไม่มีผู้พูด |
คุณเพียงสังเกตตัวคุณเองในกระจก | |
1:02:42  | แล้วเหตุผล ตรรกะได้บอกคุณ |
1:02:46  | ว่าความรุนแรง ความโหดร้าย |
ความวิกลจริต ในโลก | |
1:02:54  | เกิดขึ้นเพราะศูนย์กลางนี้ |
ศูนย์กลางในนามของสันติภาพ | |
1:03:00  | ในนามของพระคริสต์ |
ในนามของประเทศชาติ | |
1:03:04  | ในนามของภราดรภาพ และอื่นๆ |
1:03:10  | คุณมองดูได้ไหม |
1:03:12  | ความแรงกล้า |
และความเร่งด่วนของการมองดู | |
1:03:20  | ขับไสการแทรกแซงของความคิดออกไป |
1:03:25  | รวมทั้งมโนภาพของมัน |
และสิ่งที่เชื่อมโยงกันทั้งหมด | |
1:03:33  | คุณกำลังทำอยู่หรือเปล่า |
1:03:36  | คุณกำลังฟังผู้พูดหรือเปล่า |
เมื่อเขาพูดว่า ไม่มีผู้พูด | |
1:03:45  | คุณเข้าใจไหม ไม่มีผู้พูด |
1:03:48  | ผมหมายความอย่างนั้นจริงๆ |
อย่างแรงกล้าเต็มที่ | |
1:04:00  | ผมพูดทั้งหมดนี้ |
ด้วยความอาทรและความรัก | |
1:04:05  | เพราะเมื่อคุณมองดูในกระจก ด้วยตัวคุณเอง |
1:04:11  | ไม่ใช่เพราะผู้พูดมีอิทธิพลต่อคุณ |
1:04:14  | บังคับคุณ เร่งเร้าหรือโน้มน้าวคุณ |
1:04:28  | คุณมาที่นี่ ไม่ใช่เพื่อมาฟังผู้พูด |
1:04:38  | แต่มาฟังและสังเกตตัวคุณเองในกระจก |
1:04:44  | แล้วประวัติศาสตร์ทั้งมวลของมนุษยชาติ |
ก็จะเผยให้เห็น | |
1:04:53  | เมื่อคุณมองดูด้วยความเข้มข้นแรงกล้า |
มันกลายเป็นเรื่องแสนง่ายดาย | |
1:05:01  | จริงไหม |