กฤษณมูรติ ความจำกัดของความคิด

Krishnamurti Subtitles

SA78T3 - ความจำกัดของความคิด

การพูดต่อสาธารณชน ครั้งที่ 3
เมืองซาเน็น ประเทศสวิสเซอร์แลนด์
13 กรกฏาคม 1

0:07		ความจำกัดของความคิด

0:21	Society there becomes all important,	ผมดีใจที่วันนี้อากาศดี
	according to the few.

0:25	We ought to be in the woods.	เราน่าจะเข้าไปในป่ากัน

0:45	We were saying, weren’t we,	เมื่อสองครั้งที่แล้วที่เราพบกันที่นี่
	the last two times that we met, here,	เราพูดคุยกันไม่ใช่หรือ

0:57	that this identification	ว่าการผนึกตน กับร่างกายของเรา
	with our bodies,

1:04	with our experiences,	กับประสบการณ์ กับบ้านเรือน
	with the house, with the family,	กับครอบครัวของเรา

1:09	with the nation,	กับประเทศชาติ กับแนวคิด
	with a particular ideology or belief	หรือความเชื่อบางอย่าง

1:15	has brought about the emphasis	การผนึกตนเป็นการเน้นย้ำความเป็นตัวตน
	on the self, the ‘me,’ the ego.	“ตัวฉัน” ความเป็นฉัน

1:27	And that has cultivated this idea	การทำเช่นนั้น บ่มเพาะแนวคิดขึ้น

1:38	– and I’m using the word	ผมใช้คำว่า “แนวคิด” ตามความหมายของคำ
	‘idea’ in its proper sense –

1:43	the idea of an individual,	บ่มเพาะแนวคิดที่ว่า
		มีความเป็นบุคคลที่เป็นเอกเทศ

1:49	that we human beings are	ที่ว่า มนุษย์เป็นบุคคลที่แยกแตกต่าง
	separate, distinct individuals

1:55	apart from everybody else.	แยกออกจากคนอื่นๆ

2:00	This emphasis on individuality,	การเน้นความเป็นบุคคลนี้
	has created a lot of mischief.	ก่อให้เกิดพฤติกรรมที่เป็นอันตราย

2:09	It has destroyed families	มันทำลายครอบครัว

2:15	– I don’t know	ผมไม่ทราบว่า คุณตระหนักถึงเรื่องนี้ไหม
	if you’re aware of it –

2:18	it has brought about excellence	แนวคิดนี้ก่อให้เกิดความสำเร็จ
	in achievement, in technology,	และเทคโนโลยีที่ยอดเยี่ยม

2:33	a sense of highest endeavour	เกิดความรู้สึกบากบั่นพยายามอันสูงสุด

2:39	on the part of a particular	ในมนุษย์เพียงบางคนเท่านั้น
	human being,

2:44	the individual,	ในบุคคล บุคคลที่เป็นผู้บุกเบิก
	the individual enterprise.

2:49	Opposed to that, there is this whole	ตรงข้ามกับแนวคิดนี้
	ideology of the totalitarianism.	มีอุดมการณ์ของระบบเผด็จการ

2:57	So, we have these two opposites.	ดังนั้น เรามีสองขั้วตรงกันข้ามนี้

3:05	On the one side, freedom	ขั้วหนึ่งคือ สิ่งที่เรียกกันว่าอิสรภาพ
	– so-called freedom,

3:11	on the other, no freedom at all,	ส่วนอีกขั้วหนึ่ง ไม่มีอิสรภาพเลย
	except for the few.	ยกเว้นเพียงบางคนเท่านั้น

3:26	And, as one observes,	หากเราสังเกตดูทั่วโลก
	throughout the world,

3:31	the excellence of the individual,	ความยอดเยี่ยมของบุคคล

3:36	has brought about	ได้ก่อให้เกิดผลบางอย่างที่เป็นประโยชน์
	certain beneficial results,

3:43	not only in the technological world,	ไม่เพียงในโลกเทคโนโลยีเท่านั้น
	but also, in the artistic world.	แต่ในโลกของศิลปะด้วย

4:01	And though the individual	แม้บุคคลจะคิดว่าเขาเป็นอิสระ
	thinks he’s free,

4:10	is he free, actually?	จริงๆ แล้วเขาเป็นอิสระหรือ

4:16	And, on the other side of the coin,	ส่วนอีกด้านหนึ่ง เป็นระบบเผด็จการ
	is the totalitarianism

4:26	where there’s no freedom at all,	ซึ่งไม่มีอิสรภาพใดๆ เลย
	except for the few.	ยกเว้นเพียงไม่กี่คน

4:37	Now, what is the truth of this?	แล้วอะไรคือความจริงในเรื่องนี้

4:47	It is obvious there must be freedom.	เห็นได้ชัดว่าต้องมีอิสรภาพ

4:54	What do we mean	คำว่า “อิสรภาพ” เราหมายถึงอะไร
	by that word ‘freedom’?

5:01	Again, let us be very clear	ขอให้เราชัดเจนอีกเช่นกัน

5:06	that we are asking	ว่าเราถามคำถามนี้ต่อตัวเราเอง
	this question of ourselves,

5:16	that the speaker isn’t asking,	คุณถาม ไม่ใช่ผู้พูดถาม
	you are asking.

5:24	As we said, there is no speaker, here.	เราพูดแล้วว่า ที่นี่ไม่มีผู้พูด

5:30	You and I are the speakers.	คุณและผมเป็นผู้พูด

5:36	You and I	คุณและผม บุคคลผู้นี้กำลังพูด
	– this person, talking –

5:43	are enquiring, together,	กำลังสืบค้นเข้าสู่คำถามนี้ร่วมกัน
	into this question:

5:49	on the one side, the enormous	ด้านหนึ่งเราให้ความสำคัญอย่างมหาศาลกับบุคคล
	importance given to individuality

5:56	with all its identifications:	กับการผนึกตนเข้ากับประเทศชาติ บ้าน ครอบครัว
	nation, house, family,

6:03	capitalism and socialism,	ผนึกกับทุนนิยมและสังคมนิยม หรืออะไรก็ตาม
	whatever it is,

6:06	and the other, identification	ส่วนอีกด้านหนึ่ง
	with the ideological society.	ผนึกตนเข้ากับสังคมในอุดมการณ์

6:15	Society there becomes all important,	สังคมกลายเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
	according to the few.	โดยการปกครองของคนไม่กี่คน

6:24	And in enquiring into this,	ในการสืบค้นเรื่องนี้
	we must first ask, if I may suggest,	ก่อนอื่นเราต้องถามว่า

6:31	what is it we human beings	มนุษย์เรากำลังพยายามทำอะไร
	are trying to do?

6:39	What is it that we human beings,	อะไรหรือที่มนุษย์เรา
	not Mr So-and-so, Mrs So-and-so,	ไม่ใช่ชายหรือหญิง หรือคนนั้นคนนี้

6:46	as human beings, without labels,	แต่เราในฐานะมนุษย์ ผู้ปราศจากป้ายยี่ห้อ

6:49	without nationalities,	ปราศจากสัญชาติ ปราศจากสิ่งไร้ค่าทั้งหมด
	without all the rubbish

6:53	that has been pushed down our throats	สิ่งที่เราถูกบังคับให้กล้ำกลืนโดยผู้อื่น

6:58	by other people, as well as by us,	เช่นเดียวกับที่เราบังคับยัดเยียดให้ผู้อื่น
	over other people,

7:05	what is it that we human beings	มนุษย์เราพยายามทำอะไรกันอยู่ในโลกนี้
	are trying to do in this world?

7:18	What is it that we are seeking,	อะไรหรือที่เราแสวงหา ที่เราเสาะหา
	that we are searching,

7:23	that we are longing for?	อะไรหรือที่เราโหยหา

7:28	And one of the questions	คำถามหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้คือ
	involved in this is, what is freedom?	อิสรภาพคืออะไร

7:39	We think we are free	เราคิดว่า เราเป็นอิสระ
	because we can travel,	เพราะเราสามารถเดินทาง

7:46	go to America,	ไปอเมริกา หรือไปที่อื่นๆ
	go anywhere you like	ได้ตามที่ต้องการ

7:48	if you have the money	ถ้าคุณมีเงิน และคุณชอบเดินทาง
	and the inclination.

7:52	And on the other side,	อีกด้านหนึ่ง คุณไม่สามารถเดินทางได้
	you can’t travel,

7:56	you can’t leave the borders,	คุณไม่สามารถออกนอกพรมแดนซึ่งถูกควบคุมไว้
	they are controlled.

8:02	So, what is freedom?	แล้วอิสรภาพคืออะไร

8:07	Perhaps most of us,	บางที เราส่วนใหญ่

8:11	at least, those who are serious	อย่างน้อยผู้ที่จริงจัง
	and thoughtful, aware,	ผู้ที่ไตร่ตรอง ผู้ที่ตระหนัก

8:21	must, inevitably, ask this question,	ต้องถามคำถามนี้ว่า อิสรภาพคืออะไร
	what is freedom?

8:31	Is freedom to do what you like,	อิสรภาพคือ การทำสิ่งที่คุณชอบ
	as an individual?	ในฐานะบุคคลคนหนึ่งหรือ

8:45	Is freedom a permissive activity?	อิสรภาพคือ การทำกิจกรรมได้ตามอำเภอใจหรือ

8:52	That is, each one wants to do	นั่นหมายถึง แต่ละคน
	what he wants to do.	ต้องการทำในสิ่งที่เขาต้องการ

9:02	If he wants to believe in God,	หากเขาต้องการเชื่อในพระเจ้า
	he believes in God.	เขาก็เชื่อในพระเจ้า

9:09	If he wants to pursue, take drugs, sex	หากเขาต้องการเสพยา เสพกาม
	and all the rest of it, he is free,	หรืออะไรพวกนั้น เขาก็ทำได้ตามใจ

9:14	if he has the money and if he has the	หากเขามีเงินและความชอบ และอื่นๆ
	inclination and all the rest of it,

9:18	to go with it.	ที่จะทำไปตามนั้น

9:21	And we have considered	เราถือว่าการทำเช่นนี้ คืออิสรภาพ
	this kind of activity, freedom,

9:27	to do what one likes to do,	อิสระที่จะทำสิ่งที่เราชอบ
	what one wants to do,	สิ่งที่เราต้องการ

9:35	what one wants to fulfil.	สิ่งที่เราต้องการเติมเต็ม

9:41	Or, trying to find,	หรือพยายามค้นหาเอกลักษณ์ผ่านอิสรภาพ
	in freedom, identity.

9:49	You know all this.	เรื่องทั้งหมดนี้คุณก็รู้ดี

9:52	So, is this freedom?	นี่คืออิสรภาพหรือ

9:57	Or, is freedom	หรืออิสรภาพเป็นสิ่งที่ต่างไปโดยสิ้นเชิง
	something entirely different?

10:09	We think of freedom	เราคิดว่าอิสรภาพคือ
	as being free from something,	การเป็นอิสระจากบางสิ่งบางอย่าง

10:21	from poverty,	อิสระจากความยากจน
	from a person you have married,

10:27	you don’t want any more	จากคนที่คุณแต่งงานด้วย
		คนที่คุณไม่ต้องการอีกแล้ว

10:28	and you are free	คุณจึงมีอิสระที่จะหย่าร้าง
	to divorce and all the rest of it.

10:37	Free to choose your activity	อิสระที่จะเลือกว่าจะทำอะไรในโลกธุรกิจ
	in the business world,

10:47	or in the psychological world,	หรือในโลกทางจิตใจ

10:50	or free to believe	อิสระที่จะเชื่อในสิ่งที่คุณต้องการจะเชื่อ
	what you want to believe

10:53	and so on, so on.	เป็นต้น

10:57	One is free, one thinks,	เราคิดว่าเราเป็นอิสระ

11:01	in our choice to become	ที่จะเลือกเป็นคาทอลิก หรือโปรเตสแตนท์
	a Catholic, or a Protestant,

11:07	or not to believe in anything, at all.	หรือไม่เชื่ออะไรเลย

11:11	You know all this.	เรื่องทั้งหมดนี้ คุณก็รู้ดี

11:14	So, is that freedom?	นั่นคืออิสรภาพหรือ

11:22	Please, ask yourself this question,	ขอให้ถามคำถามนี้ต่อตัวคุณเอง ไม่ใช่ผมถาม
	not me.

11:30	You are facing the mirror,	คุณกำลังมองดูตัวคุณอยู่หน้ากระจก
	looking at yourself,

11:35	investigating into the whole	กำลังสืบค้นเข้าสู่
	psychological structure of yourself.	โครงสร้างทั้งหมดทางจิตใจของคุณ

11:43	And our conditioning has been	และอิทธิพลกำหนดของเราคือ
	to do what we want to do.	ทำสิ่งที่เราต้องการจะทำ

11:58	And we have never enquired	เราไม่เคยเลยที่จะถามค้นว่า
	into what it is that urges us to do,	อะไรคือสิ่งที่กระตุ้นเร้าให้เราทำ

12:07	either to go left, right,	ไม่ว่าจะไปทางซ้าย ทางขวา หรือทางใดก็ตาม
	or whatever it is.

12:14	And as long as there is identity	ตราบใดที่ยังมีการผนึกตนเข้ากับประเทศชาติ
	with a nation,

12:21	with a family, with a husband,	กับครอบครัว สามี กับหญิงสาว กับความเชื่อ
	with a girl,	กับแนวคิดฝังหัว พิธีกรรม จารีต

12:23	with this belief or with that dogma,
	ritual, tradition,

12:27	is there freedom?	แล้วจะมีอิสรภาพหรือ

12:32	You’re following all this?	คุณตามทันไหม

12:36	You’re asking these questions.	คุณเป็นผู้ถามคำถามนี้
	I’m only voicing your enquiry.	ผมเพียงสาธยายการสืบค้นของคุณ

12:46	As we may point out, again,	เราขอย้ำอีกครั้งว่า
	we are not authoritarian, here,	ที่นี่เราไม่มีอำนาจเหนือใคร

12:55	there is nobody,	ผู้พูดไม่มีความรู้สึกว่ามีอำนาจเหนือ
	as far as the speaker is concerned

13:00	with any sense of authority,	ไม่มีความรู้สึกว่าเหนือกว่า
	any sense of superiority.

13:08	There is no dogmatism,	ไม่มีการยึดเอาตนเป็นหลัก ไม่มีความเชื่อ
	there is no belief.

13:16	And if the speaker is rather emphatic,	แม้ผู้พูดจะค่อนข้างเน้นย้ำ

13:20	it is not an assertive,	แต่นั่นไม่ใช่การแสดงออกที่ยืนยัน
	aggressive expression,	รุกราน ก้าวร้าว

13:27	it is his natural self.	มันเป็นธรรมชาติของเขา

13:32	So, we are enquiring if there is	เราถามค้นว่า มีหรืออิสรภาพ
	freedom, in its total sense,	ในความหมายที่เป็นทั้งหมด

13:41	not from something to something else,	ไม่ใช่เป็นอิสระจากสิ่งนี้
		แล้วเป็นอิสระจากสิ่งนั้น

13:46	or from something else	หรือไม่ใช่เป็นอิสระจากสิ่งหนึ่ง
	to something else.	แล้วไปติดในสิ่งอื่น

13:51	We are enquiring into this	เราถามค้นเข้าสู่
	whole feeling of freedom,	ความรู้สึกอิสระที่เป็นทั้งหมด

13:57	if there is such a thing.	สภาวะเช่นนั้นมีอยู่หรือ

14:01	And as long as the mind,	ตราบเท่าที่จิตใจ ความคิด
	thought, sensations, emotions	ความรู้สึกทางประสาทสัมผัส อารมณ์

14:10	identify themselves	ผนึกตัวมันเข้ากับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
	with a particular object,

14:17	a piece of furniture, a human being	ไม่ว่าจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ บุคคล
	or a belief, is there freedom?	ความเชื่อ แล้วจะมีอิสรภาพหรือ

14:27	Obviously, not.	ชัดเจนว่าไม่มี

14:31	The moment you identify	ในทันทีที่คุณผนึกตนเข้ากับบางสิ่งบางอย่าง
	yourself with something

14:40	you are denying freedom.	คุณก็ปฏิเสธอิสรภาพ

14:45	Bene?	ใช่ไหม

14:53	If I, because I like the idea	ถ้าหากผมชอบแนวคิดที่ว่า

15:03	of some supreme being	มีสภาวะสูงสุด หรืออื่นๆ
	and all the rest of it

15:08	and I identify myself with that	และผมผนึกตนเข้ากับสภาวะนั้น

15:14	and pray to that, worship that,	ผมสวดอ้อนวอนบูชาสภาวะนั้น

15:21	is there freedom at all?	ผมมีอิสรภาพจริงหรือ

15:25	So, we are discovering	เราค้นพบว่า ไม่มีอิสรภาพ
	that there is no freedom

15:31	as long as there is	ตราบใดที่กระบวนการผนึกตนยังดำเนินอยู่
	an identifying process going on.

15:40	Right?	ใช่ไหม

15:46	Please, words are dangerous.	ถ้อยคำเป็นอันตราย

16:03	Don’t, if I may suggest,	ผมขอแนะนำว่า

16:05	don’t translate what is being said	อย่าได้แปลความสิ่งที่พูดให้เป็นถ้อยคำของคุณ
	into your own words,

16:13	into your own language,	เป็นภาษาของคุณ เป็นความเห็นของคุณ
	into your own opinion,

16:22	but actually listen	แต่ขอให้ฟังจริงๆ ฟังถ้อยคำที่เราใช้อยู่นี้
	to the words we are using,

16:27	because then we are	เพราะเราจะได้สื่อถึงกันโดยตรง
	in direct communication.

16:33	All right, let me put it this way:	ผมขอพูดอย่างนี้ว่า

16:35	language, that is, the usage	ภาษาซึ่งคือการใช้ถ้อยคำ ความหมายของคำ
	of words, the meaning,

16:41	the verbs, the syntax – language,	มีคำกริยา มีรูปแบบโครงสร้างของภาษา
	drives most of us.	ภาษาขับเคลื่อนเราส่วนใหญ่

16:48	Right?	ใช่ไหม

16:52	When you say, ‘I’m a Frenchman’	เมื่อคุณบอกว่า
		“ผมเป็นชาวฝรั่งเศส”

16:54	– the word is active and	ถ้อยคำจะมีพลังบังคับเรา
	forces us in a certain pattern.	ให้เข้าไปสู่แบบแผนบางอย่าง

17:00	So, language uses us – right?	ภาษาจึงใช้เรา ใช่ไหม

17:08	I do not know	ผมไม่ทราบว่าคุณเคยสังเกตไหม
	if you have not noticed it.

17:12	When you use the word ‘Communism,’	เมื่อคุณใช้คำว่า “คอมมิวนิสต์”
	‘Socialism’ or ‘Capitalism’	“สังคมนิยม” หรือ “ทุนนิยม”

17:16	or a Catholic, a Protestant,	หรือคาทอลิก โปรเตสแตนท์ ฮินดู ยิว ฯลฯ
	a Hindu, a Jew and so on,

17:20	these are the words	ถ้อยคำเหล่านี้มีผลต่อเรา
	which act upon us

17:25	and force us to think	บังคับเราให้คิดในวิถีทางเฉพาะ
	in a certain way. Right?

17:30	So, language is driving us, using us.	ภาษาจึงขับเคลื่อนเรา ใช้เรา

17:38	I don’t know if you’re aware of this.	ผมไม่ทราบว่าคุณรู้ตัวถึงเรื่องนี้ไหม

17:42	And if you use language,	แต่ถ้าเราใช้ภาษา
	not language drive you,	แล้วภาษาไม่ได้ขับเคลื่อนเรา

17:49	then we are using words	เราก็จะใช้ภาษาโดยปราศจากเรื่องราวทางอารมณ์
	without any emotional content.

17:58	Then there’s a possibility	แล้วจึงเป็นไปได้ ที่จะสื่อถึงกันอย่างแม่นยำ
	of exact communication.

18:05	Are we getting somewhere, together?	เราเข้าใจบางสิ่งบางอย่างด้วยกันบ้างไหม

18:12	Please understand this because	ขอให้เข้าใจเรื่องนี้ เพราะเราจะสืบค้น
	we are going to go into something

18:16	which I think,	ในเรื่องซึ่งผมก็ยังไม่แน่ใจนัก
	which I’m not sure, yet,	ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น

18:19	which will come out of all this	ในขณะที่เราถามค้นเข้าสู่อิสรภาพ
	in our enquiry into freedom,	เราอาจจะค้นพบ

18:25	in our awareness	จากการตระหนักรู้
	that identity destroys freedom,	ว่าการรผนึกตนจะทำลายอิสรภาพ

18:33	curtails freedom, limits freedom.	บั่นทอนอิสรภาพ จำกัดอิสรภาพ

18:38	And if you’re satisfied	หากคุณพอใจในอิสรภาพที่จำกัดนั้น
	with that limitation of freedom

18:46	then you must also be aware	คุณต้องตระหนักถึงผลที่ตามมาของมันด้วย
	of its consequences,

18:55	which is separation, which is	ซึ่งคือการแบ่งแยก
	continual lack of relationship,	คือการขาดความสัมพันธ์อย่างต่อเนื่อง

19:05	effort, war, violence	มีทั้งความพยายาม สงคราม
	and all the rest of it follow.	ความรุนแรง และอื่นๆ

19:14	And, in enquiring into ourselves	ในการถามค้นเข้าสู่ตัวเราเอง

19:23	we must also be very clearly aware	เราต้องตระหนักอย่างชัดเจนด้วย
	that language is not driving us.	ว่าภาษาไม่ได้ขับเคลื่อนเราอยู่

19:33	That when we use the word ‘Communism,’	เมื่อเราใช้คำว่า “คอมมิวนิสต์”

19:35	we kind of withdraw from it,	ดูเหมือนเราถอนตัวออกห่างจากมัน
	emotionally.	ในทางอารมณ์ความรู้สึก

19:41	Or, if you are socially inclined,	หรือหากคุณมีแนวโน้มทางสังคม

19:44	the Capitalist world of America	แบบโลกทุนนิยมอย่างอเมริกา หรืออื่นๆ
	and so on – again.

19:50	So, one must be aware, very seriously,	เราต้องตระหนักรู้อย่างจริงจัง

19:55	if you at all	หากคุณต้องการสืบค้นในเรื่องทั้งหมดนี้จริงๆ
	want to go into all this,

19:59	which I’m not urging you to do,	ซึ่งผมไม่ได้กระตุ้นเร้าให้คุณทำ

20:03	then, being aware	ก็ขอให้ตระหนักว่า
	that language is not driving us,	ภาษาขับเคลื่อนเราอยู่หรือเปล่า

20:09	then we can use words	แล้วจากนั้น เราก็ใช้ถ้อยคำได้ง่ายๆ
	in their simplicity,	ตรงไปตรงมา

20:16	in their meaning,	ตามความหมายของคำ
	without any emotional content.	โดยปราศจากเนื้อหาทางอารมณ์ความรู้สึก

20:22	Then you and I are	จากนั้น
	in constant communication.	คุณและผมก็สื่อถึงกันได้อย่างต่อเนื่อง

20:28	Right? Can you do this?	คุณทำได้ไหม

20:34	Not tomorrow, now.	ทำตอนนี้เลย ไม่ใช่พรุ่งนี้

20:38	Then we can proceed, together,	แล้วเราก็สามารถเคลื่อนต่อไปด้วยกันได้

20:41	not at a slow…	ไม่ใช่ไปอย่างช้าๆ แต่ควบตะบึงไปด้วยกัน
	but galloping along.

20:56	So, if freedom is not all that,	ดังนั้น ถ้าอิสรภาพไม่ใช่สิ่งเหล่านั้นเลย

20:59	that is, there is only freedom	นั่นหมายถึง อิสรภาพจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อ

21:03	when there is absolute	ไม่มีการผนึกตนกับสิ่งใดทั้งสิ้น
	non-identification with anything,

21:17	with the church, with the gods,	ไม่ว่าจะเป็นศาสนา พระเจ้า
	with beliefs, with the statue	ความเชื่อ หรือรูปเคารพ

21:20	– you follow? – with nothing,	คุณตามทันไหม ไม่ผนึกตนกับอะไรทั้งสิ้น

21:26	then what are we, as human beings?	แล้วในฐานะมนุษย์ เราคืออะไร
	Do you follow my question?	คุณเข้าใจคำถามไหม

21:36	I will go into it.	ผมจะสืบค้นในเรื่องนี้

21:42	Caldo, hot!	(ร้อนจริงๆ)

21:57	If we are not attached	ถ้าเราไม่ผูกพันกับอะไรเลยจริงๆ
	to anything at all

22:01	and, therefore,	เราก็ไม่ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลใด
	under no influence – right? –

22:11	under no pressure,	ภายใต้แรงกดดันใด

22:16	then what is the whole	แล้วการดำรงอยู่ทั้งหมดจะมีความหมายอะไร
	meaning of existence?

22:23	I wonder if you follow all this?	ผมสงสัยว่า คุณตามทันหรือเปล่า

22:27	Do you understand?	คุณเข้าใจหรือเปล่า

22:29	Does somebody understand	มีใครเข้าใจไหม ว่าผมกำลังพูดเรื่องอะไร
	what I’m talking about?

22:37	I’m sorry if you’re Spanish,	ผมขอโทษด้วย
	or Italian, or French,	ถ้าคุณเป็นชาวสเปน อิตาลี หรือฝรั่งเศส

22:41	that you can’t understand	ถ้าหากคุณไม่เข้าใจสิ่งที่พูดในภาษาอังกฤษ
	what is spoken in English,

22:45	but, perhaps,	บางที บ่ายวันนี้ หรือพรุ่งนี้
	this afternoon or tomorrow

22:48	it’ll be translated	จะมีการแปลเป็นภาษาของคุณ
	in your own language,

22:52	so please, have patience.	ขอให้อดทนด้วย

23:04	We have filled our minds with	เราใส่ความคิดสารพัดไว้ในจิตใจ
	all kinds of ideas of what we are	ว่าเราเป็นอย่างไร

23:14	– you are noble, ignoble,	ว่าเราประเสริฐ สูงส่ง ต่ำทราม
	we are divine,

23:18	we are experts – you know –	หรือเราเป็นผู้เชี่ยวชาญ
	filled ourselves.	เราเติมใส่ให้ตัวเราเอง

23:25	And this acceptance of what we are,	การยอมรับว่าเราเป็นอย่างไรนั้น

23:31	is the result	เป็นผลจากการทำงานของความคิด
	of the movement of thought.

23:40	Right?	ใช่ไหม

23:44	I will have to go into this, again.	ผมควรจะพิจารณาเรื่องนี้อีกครั้ง

23:50	If you have observed,	หากคุณสังเกตดู ไม่ว่าอะไรก็ตามที่เราทำ
	whatever we do,

23:58	act, emotionally or non-emotionally,	ที่เราปฏิบัติ จะด้วยอารมณ์หรือไม่ก็ตาม

24:05	all our activities	การเคลื่อนไหวทั้งหมดของเรา
	are based on thought.	อยู่บนพื้นฐานของความคิด

24:35	Now, thought is limited.	ความคิดเป็นสิ่งจำกัด

24:43	I do not know if you accept that,	ผมไม่ทราบว่าคุณยอมรับเรื่องนี้
	or if you’re aware of it.	หรือว่าคุณตระหนักรู้

24:50	Why is it limited?	เพราะเหตุใดความคิดจึงถูกจำกัด

24:52	We think it can do everything:	เราคิดว่า ความคิดสามารถทำได้ทุกอย่าง

24:58	climb the Everest, go to the Moon,	จะปีนยอดเขาเอเวอร์เรสต์
	go to the depths of the sea	จะไปดวงจันทร์ ไปก้นทะเลลึก

25:06	– thought is the most active, most	ความคิดเป็นสิ่งที่ทำงานตลอดเวลา
	important, vital thing in our life.	เป็นสิ่งสำคัญจำเป็นที่สุดของชีวิตเรา

25:20	All our education is	การศึกษาทั้งหมดของเราก็เพื่อปลูกฝังความรู้
	to cultivate knowledge

25:24	and encourage thinking clearly,	เพื่อเสริมสร้างความคิดให้ชัดเจน ถ้าคุณทำได้
	if you can,

25:34	and act from thought.	แล้วกระทำการจากความคิดนั้น

25:42	And thought has created	ความคิดสรรสร้าง
	not only the technological world,	ไม่เพียงโลกทางเทคโนโลยีเท่านั้น

25:50	but also it has created wars,	แต่ความคิดสร้างสงครามด้วย

25:56	not only marvellous surgery	ความคิด
		ไม่เพียงทำให้มีการผ่าตัดอันน่าอัศจรรย์

26:01	but also, thought has created conflict	แต่ความคิดสร้างความขัดแย้ง
	between two human beings.	ระหว่างมนุษย์สองคนด้วย

26:09	Follow, these are facts.	ขอให้ติดตามความเป็นจริงเหล่านี้

26:12	Thought has created	ความคิดทำให้เกิดการขนส่งที่รวดเร็ว
	the quick transportation.

26:20	Thought, also, has created	ความคิดยังทำให้
	the destruction

26:27	of all human relationships.	ความสัมพันธ์ทั้งหมดของมนุษย์แตกสลาย

26:35	And one must, if you’re at all	หากว่าเราจริงจัง เราต้องสืบค้นในคำถามนี้
	serious, go into this question:

26:43	why thought has become	ว่าเหตุใดความคิด
	so urgently important?	จึงกลายเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งยวด

26:52	As we are talking together,	ขณะที่เราพูดกันอยู่ คุณก็กำลังคิดใช่ไหม
	you’re thinking.

26:59	Right? You’re following, verbally.	คุณกำลังคิดตามเป็นถ้อยคำ

27:03	So, the activity of thought	ดังนั้น ความคิดยังทำงานอยู่
	is going on,

27:13	trying to understand	ความคิดพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่พูดนี้
	what’s being said,

27:15	trying to judge	พยายามตัดสินว่ามันถูกหรือผิด
	whether it’s right or wrong,

27:19	what value has it in daily life	มันมีคุณค่าอะไรบ้างในแต่ละวัน

27:22	– you’re, all the time, enquiring	คุณสืบค้นโดยอาศัยความคิด
	with the instrument of thought.	เป็นเครื่องมือตลอดเวลา

27:32	And thought has created	ความคิดสรรสร้างทั้งสวรรค์และนรก
	heaven and hell,

27:37	not only the Christian	ไม่เพียงสวรรค์และนรกของโลกคริสเตียนเท่านั้น
	world of Hell and Heaven,

27:41	but also, actual hell and heaven:	แต่นรกและสวรรค์ที่เป็นจริงด้วย

27:46	the enormous poverty,	ทั้งความยากจนอันมหาศาล
	the misery, the confusion,	ความทุกข์ระทม ความสับสน

27:53	the uncertainty of existence.	การดำรงอยู่ที่หาความแน่นอนไม่ได้

28:03	So, how is it that thought	ความคิดสร้างปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไร
	has created these problems,

28:13	and thought thinks	และความคิดก็คิดว่า
	it can solve these problems.	มันจะสามารถแก้ปัญหาเหล่านี้ได้

28:18	Right?	ใช่ไหม

28:20	And all the politicians are trying	นักการเมืองทั้งหลาย พยายามแก้ปัญหาของมนุษย์
	to solve our human problems

28:28	through thought, either cunning,	โดยใช้ความคิด ไม่ว่าจะด้วยเล่ห์ลวง
	stupid, devious, dishonest,	ด้วยความโง่เขลา ความชั่วร้าย ความไม่ซื่อสัตย์

28:35	but still thought.	ซึ่งก็ยังเป็นความคิด

28:43	Can thought solve these problems,	ความคิดแก้ปัญหาเหล่านี้ได้หรือ
	which thought has created? Right?	ปัญหาซึ่งความคิดสร้างขึ้นเอง

28:52	You understand my question?	คุณเข้าใจคำถามไหม

29:01	So, one must ask,	เราจึงต้องถาม ว่าอะไรคือความหมายของการคิด
	what is the meaning of thinking?

29:12	What is the source of all thought,	แหล่งต้นตอของความคิดทั้งปวงคืออะไร

29:20	not only yours, mine,	ไม่เพียงความคิดของคุณ ของผม หรือของใคร
	or somebody else’s,

29:23	the root of thought?	แต่รากเหง้าของความคิดคืออะไร

29:29	If the root is limited,	หากว่ารากเหง้านั้นถูกจำกัด

29:34	the outcome of that	สิ่งที่เกิดจากมันย่อมจำกัดด้วย
	must also be limited.

29:40	Right?	ใช่ไหม

29:43	You can’t think thought will	คุณไม่อาจคิด
	do something extraordinary,	ว่าความคิดจะทำสิ่งที่เหนือธรรมดา

29:49	if the root is limited,	ถ้ารากเหง้าของมันจำกัด
	all its activities must be limited.	กิจทั้งหมดของมันก็ย่อมจำกัด

29:57	Right?	ใช่ไหม

30:01	So, what is the root, the very,	อะไรที่เป็นรากเหง้า เป็นต้นตอของความคิด
	very source of thought?

30:14	Find out, sirs.	ค้นให้พบ

30:16	I have asked the question,	ผมถามคำถาม อย่ารอให้ผมตอบ
	don’t wait for me to answer it.

30:21	Then you accept what I’m saying,	เพราะนั่นเป็นการยอมรับสิ่งที่ผมพูด
	that would be disastrous.	นั่นคือหายนะ

30:29	But whereas,	แต่ถ้าคุณรู้สึกแรงกล้าจริงๆ
	if you’re really, passionately,

30:32	urgently demanding to find out,	เรียกร้องอย่างเร่งด่วนที่จะค้นให้พบจริงๆ

30:35	you will find out	คุณจะค้นพบ

30:41	what is the essence,	ว่าอะไรคือแก่น คือจุดเริ่มต้นของความคิด
	the beginning of thought.

30:55	I’ll point it out, don’t accept it.	ผมจะชี้ให้เห็น แต่อย่ายอมรับ

31:05	The beginning of thought	จุดเริ่มต้นของความคิด
	is the brain registering,	คือการบันทึกจดจำของสมอง

31:14	danger or not danger,	จดจำว่าอันตรายหรือไม่อันตราย
	the pleasure and the fear.

31:27	Right?	จดจำว่าเป็นความสุขเพลิดเพลินและความกลัว

31:34	The original man or the ape	มนุษย์ดึกดำบรรพ์หรือลิงใหญ่
	from which we have come,	เป็นบรรพบุรุษของเรา

31:40	or some source	เรามาจากต้นกำเนิดนั้น
	from which we have come,

31:47	that brain which is very, very old,	สมองนั้นเก่าแก่ ดึกดำบรรพ์เหนือคำบรรยาย
	ancient beyond words,

31:59	it must have registered danger,	มันต้องบันทึกอันตราย ความตาย
	death, fear, security. Right?	ความกลัว ความมั่นคงปลอดภัยเอาไว้

32:10	So, the beginning of thought	ดังนั้น ต้นกำเนิดของความคิด
	is the process of registration,	คือกระบวนการบันทึกจดจำ

32:20	which is memory. Right?	ซึ่งคือความทรงจำ

32:26	We’re not saying anything	เราไม่ได้พูดเรื่องประหลาดพิสดาร
	extraordinary, these are facts.	มันเป็นความจริง

32:43	And what has been registered	สิ่งที่ถูกบันทึกเอาไว้คือความรู้
	is knowledge,

32:49	knowledge of danger,	ความรู้ถึงสิ่งที่เป็นอันตราย
	knowledge of pleasure,	เป็นความสุขเพลิดเพลิน

32:56	knowledge of the fear between the two.	ความรู้ที่เป็นความกลัวระหว่างสองสิ่ง

33:08	And this accumulating	กระบวนการสั่งสมความรู้นี้
	process of knowledge,

33:13	which is constant registration,	ซึ่งคือการบันทึกจดจำอยู่ตลอดเวลา
	day after day,	วันแล้ววันเล่า

33:20	centuries upon centuries,	ศตวรรษแล้วศตวรรษเล่า ที่มีการบันทึกจดจำ
	registration,

33:23	which is the accumulation	ซึ่งเป็นการสั่งสมความรู้นั่นเอง
	of knowledge,

33:28	that knowledge is in the brain,	ความรู้นั้นอยู่ในสมอง

33:31	and that knowledge, which is memory,	ความรู้นั้นเป็นความทรงจำ

33:36	and from that memory,	ความคิดเกิดขึ้นจากความทรงจำนั้น
	thought is born.

33:41	Right? One moment.	ใช่ไหม

33:51	Sir, if you’re disagreeing with me,	ถ้าคุณไม่เห็นด้วยกับผม ก็ไม่เป็นไร
	it’s all right.

33:59	Don’t agree or disagree.	อย่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย
	We’re not arguing	เราไม่ได้โต้แย้งกัน

34:08	– show off who is clever,	ไม่ได้อวดว่าใครฉลาดกว่ากัน
	who is less clever.

34:12	But we’re just enquiring,	เราเพียงแต่ถามค้น เราไม่ได้ยืนยันอะไรเลย
	not asserting anything.

34:24	So, memory, knowledge,	ความทรงจำ ความรู้ เป็นผลของอดีต
	is the outcome of the past.

34:36	Right?	ใช่ไหม

34:39	So, the past is limited,	อดีตนั้นถูกจำกัด ความรู้ก็ย่อมจำกัดด้วย
	knowledge is limited.

34:48	You may have more, more, more	คุณอาจจะมีความรู้มากขึ้นๆ
	but it’s always limited.	แต่มันก็ยังจำกัดเสมอ

34:57	And there have been people who say	มีผู้คนกล่าวว่า มนุษย์จะเจริญรุ่งเรือง
	man can ascend only through knowledge,

35:09	rise higher and higher and higher.	ก้าวหน้าได้ยิ่งๆ ขึ้น
		ก็โดยอาศัยความรู้เท่านั้น

35:14	The philosophers, the speculative,	นักปรัชญา หรือนักคิดคาดการณ์ผู้ฝันเฟื่อง
	intellectual romanticists,

35:22	say that knowledge	บอกว่าความรู้คือ ปัจจัยสำคัญของความก้าวหน้า
	is the essence of growth.

35:40	Which is, the past will always remain.	นั่นหมายถึง อดีตจะคงอยู่สืบไป

35:48	The past, by accumulation,	การสั่งสมของอดีต คือวิวัฒนาการ
	is evolution.

35:57	As an acorn, a little thing	เหมือนเมล็ดพืชกระจ้อยร่อย

36:01	grows into a marvellous,	เติบโตเป็นต้นโอ๊คมหึมา น่าอัศจรรย์
	huge oak tree,

36:04	so that same attitude,	แล้วทัศนคติเดียวกันนั้น
	or that same example,	แบบอย่างเดียวกันนั้น

36:12	is transferred to this	ได้เคลื่อนเข้าไปในการสั่งสมความรู้นี้
	accumulative knowledge,

36:17	growing, growing, growing.	ความรู้จะเพิ่มมากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆ

36:23	We have never asked whether knowledge	เราไม่เคยถามเลย ว่าความรู้มีความจำกัดไหม
	is limited and therefore

36:31	can knowledge end and something begin?	ความรู้จะจบลงและมีสิ่งอื่นเกิดขึ้นได้ไหม
	You understand my question?	คุณเข้าใจคำถามหรือเปล่า

36:42	So, thought born of memory, knowledge,	ความคิดที่เกิดจากความทรงจำหรือความรู้
	is always, everlastingly limited.	ย่อมจำกัดเสมอ

36:57	And our activities, therefore,	ฉะนั้น บทบาทของเราจึงจำกัดเสมอ
	are always limited – based on thought.	เพราะขึ้นอยู่กับความคิด

37:08	Right?	ใช่ไหม

37:11	It’s not my argument.	นี่ไม่ใช่ข้อโต้แย้งของผม

37:14	It’s not what I posit	ไม่ใช่สิ่งที่ผมยอมรับเป็นหลักการ
	and start from there.	แล้วเริ่มจากตรงนั้น

37:19	But if you go into this yourself,	แต่ถ้าคุณสืบค้นด้วยตนเอง
	not according to some professor,	ไม่ใช่ตามอาจารย์นักวิชาการ

37:26	not according to some	ไม่ใช่ตามนักทฤษฎี นักจิตวิทยา
	theoretician, psychologist,

37:33	then if you do, you become	ถ้าคุณทำเช่นนั้น คุณก็เป็นมนุษย์มือสอง
	second-hand human beings,	ซึ่งเราเป็นกันอยู่

37:36	which we are.

37:38	But, whereas, if you look	แต่ถ้าคุณมองดูเข้าไปในตัวคุณให้ถึงที่สุด
	into yourself and go at it,

37:48	surgically, not emotionally,	ผ่าตัดมัน ไม่ใช่ด้วยอารมณ์ความรู้สึก

37:54	then you will find out that thought	แล้วคุณจะค้นพบว่าความคิดนั้น

37:59	because of its very limitation	สร้างปัญหาทั้งหมดขึ้น เพราะความจำกัดของมัน
	has created all the problems.

38:08	Right?	ใช่ไหม

38:11	Is this clear, between us	เรื่องนี้ชัดเจนไหม ตัวคุณชัดเจนไหม
	or is this clear to yourself,

38:15	not between you and me?	ไม่ใช่ระหว่างคุณกับผม

38:24	All the scriptures, all the poems,	คัมภีร์ทั้งหลาย กวีนิพนธ์ วรรณกรรม พิธีกรรม
	all the literature,

38:29	all the rituals, the gods, the images,	เทพเจ้า รูปเคารพ ทุกสรรพสิ่ง
	everything, is the product of thought.	เป็นผลผลิตของความคิด

38:37	Horrible idea, isn’t it,	มันเป็นแนวคิดที่น่าสะพรึงกลัวไม่ใช่หรือ
	when you realise it.	เมื่อคุณตระหนักเช่นนั้น

38:46	So, when there is identification	เมื่อใดที่มีการผนึกตนเข้ากับบางสิ่งบางอย่าง
	with something,

38:54	thought is the process	กระบวนการผนึกตนนี้ คือความคิด
	of identification,

38:58	therefore, that identification limits,	ฉะนั้น การผนึกตนจึงจำกัด มันจำกัดพลังงาน
	limits the energy,

39:08	and that energy is used	พลังงานนั้นถูกใช้ไปในความเป็นบุคคล
	as an individual.

39:18	Therefore, the individual becomes	ความเป็นบุคคลจึงจำกัดยิ่งๆ ขึ้น
	more and more limited,

39:26	and his action then will be limited,	บทบาทของเขาก็จะถูกจำกัด อย่างเห็นได้ชัด
	obviously.

39:30	Which is what is happening.	ซึ่งเป็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

39:32	England on one side,	ประเทศอังกฤษอยู่ฝั่งหนึ่ง
	Europe on the other,	ยุโรปอยู่อีกฝั่ง

39:35	America, Russia	อเมริกากับรัสเซีย ไม่ว่าจะด้านเชื้อชาติ
	– racially, politically, religiously,	ด้านการเมือง หรือศาสนา

39:39	in every way	ทั้งหมดทุกๆ ด้านนั้นเกิดจากความคิด
	– all that is based on thought.

39:55	And is there an action	แล้วมีหรือบทบาท การกระทำ

39:59	please, we are enquiring,	ขอให้ถามค้นร่วมกัน

40:02	is there an action	มีหรือการกระทำที่ไม่ขึ้นกับความคิด
	which is not based on thought?

40:08	Therefore, an action	ดังนั้น จึงเป็นการกระทำที่ไม่ถูกจำกัด
	which is not limited, confined,	ไม่ถูกจำกัดขอบเขต

40:15	which means is there an action	ซึ่งหมายถึง
	which is not based on knowledge,	มีหรือการกระทำที่ไม่ขึ้นกับความรู้

40:22	on memory, on remembrance?	กับความจำ ความทรงจำ

40:27	Don’t say, ‘That’s impossible,’	อย่าบอกว่า “เป็นไปไม่ได้” หรือ “เป็นไปได้”
	or ‘It is possible’

40:33	– we don’t know,	เราไม่รู้ เรากำลังถามค้น กำลังถาม
	we are enquiring, we are asking.

40:43	Because in limited action,	เพราะการกระทำที่จำกัดคับแคบ

40:46	there is regret, mischief,	ย่อมมีความเสียใจ ความผิดพลาด
	pain, anxiety,	ความเจ็บปวด ความวิตกกังวล

40:59	whether you’ve done	ไม่ว่าคุณทำสิ่งที่ถูก หรือผิดก็ตาม
	the right thing or the wrong thing

41:06	– all that follows	สิ่งเหล่านั้นจะตามมาจากการกระทำที่จำกัด
	from limited activity,

41:12	which is called ‘the individual.’	ซึ่งเราเรียกว่า “ความเป็นบุคคล”

41:18	And the individual, limited,	ความเป็นบุคคลนั้นจำกัด
	he’s seeking the infinite.	แต่เขากลับแสวงหาสภาวะอันไร้ขอบเขต

41:26	Theoretically, they can assert	โดยทฤษฎี เขายืนกรานได้
	there is the infinite,	ว่ามีสภาวะอันไร้ขอบเขต

41:32	but to find out,	แต่การที่จะค้นให้พบ
	to come upon that infinite,	พบสภาวะอันไร้ขอบเขตโดยบังเอิญ

41:36	that thing which is not measurable,	สภาวะซึ่งไม่อาจหยั่งวัดได้

41:40	one must go into the very,	เราต้องสืบค้นส่วนที่ลึกอย่างยิ่งของความคิด
	very depths of thought.

41:47	And is there a possibility	เป็นไปได้ไหม
	of action without registration?	ที่จะมีปฏิบัติการที่ปราศจากการบันทึก

41:55	Got it?	เข้าใจนะ

42:00	You understand?	เข้าใจไหม

42:02	You tell me something,	คุณบอกอะไรบางอย่างกับผม

42:07	you use cruel words	คุณใช้ถ้อยคำที่โหดร้าย คุณให้ฉายาผม
	and you call me a name.

42:16	I’m hurt.	แล้วผมรู้สึกเจ็บปวด

42:24	And most human beings	มนุษย์ส่วนใหญ่ในโลกเจ็บปวด
	in the world are hurt,

42:29	not only physiologically	ไม่เฉพาะทางกาย แต่เจ็บปวดทางจิตใจยิ่งกว่า
	but much more psychologically.

42:39	You’re hurt, aren’t you?	คุณก็เจ็บปวด ไม่ใช่หรือ

42:46	And from that hurt,	ด้วยความเจ็บปวดนั่นเอง เราทำสารพัดสิ่ง
	we do all kinds of things

42:52	– resist, withdrawal, fear, violence,	เราต่อต้าน ถอยหนี หวาดกลัว
	bitterness and so on, so on, so on.	รุนแรง ขมขื่น และอีกสารพัด

43:04	This hurt is, if you examine it,	ความเจ็บปวดนี้ ถ้าคุณตรวจสอบอย่างใกล้ชิด
	very closely,

43:10	is the movement of thought	มันเป็นกระบวนการสร้างมโนภาพของความคิด
	in the formation of the image.

43:21	Right?	ใช่ไหม

43:23	Thought has created an image	ความคิดสร้างมโนภาพเกี่ยวกับตัวเรา
	about oneself,

43:29	that you’re beautiful,	ว่าคุณสวยงาม คุณฉลาดปราดเปรื่อง
	that you’re intellectually marvellous,

43:32	that you are, etc., etc.	คุณอย่างนั้นอย่างนี้

43:36	And when you use an ugly word,	เมื่อคุณใช้คำพูดน่าเกลียดด้วยความโกรธ
	angrily, point it out,	เพื่อบอกบางสิ่งบางอย่าง

43:46	that image gets hurt,	มโนภาพนั้นจะรู้สึกเจ็บปวด
		ซึ่งคือความคิด ขอให้เข้าใจด้วย

43:48	which is, thought
	– please, follow all this –

43:53	that thought, which has created	ความคิดนั้นสร้างมโนภาพเกี่ยวกับตัวมันเอง
	an image about itself,

43:59	that image gets hurt.	มโนภาพนั้นรู้สึกเจ็บปวด

44:01	Which is, can one live,	คุณจะมีชีวิตอยู่โดยไม่มีความเจ็บปวดใดๆ เลย
	right throughout life,

44:10	without a single hurt?	แม้สักครั้ง
		ไปจนตลอดชีวิตได้ไหม

44:16	Then, only, there’s freedom,	เมื่อนั้นจึงจะมีอิสรภาพ มีความเป็นปกติสุข
	then there is only sanity.

44:27	Let me finish, first,	ขอให้ผมพูดเรื่องนี้ให้จบก่อน

44:29	and you’ll have	คุณยังมีเวลา สัปดาห์หน้าและสัปดาห์ถัดไป
	next week or week after,

44:32	you can discuss with me.	ที่คุณสามารถสนทนากับผมได้

44:39	During these talks,	ตลอดการพูดนี้ และอีกสี่ครั้ง
	and there are four more talks,

44:44	if you don’t mind, let the speaker…	หากคุณไม่ว่ากระไร

44:50	let us talk, together.	ขอให้เราสนทนาร่วมกัน

44:54	But when the talks are over,	เมื่อการพูดสิ้นสุดแล้ว
	there’ll be discussions or dialogues.	จะมีการถามตอบหรือเสวนา

45:03	Then we can bombard each other.	ถึงเวลานั้น เราจะกระหน่ำโต้กันก็ได้

45:19	So, is it possible	เป็นไปได้หรือที่จะไม่บันทึกความเจ็บปวด
	not to register the hurt?

45:28	You understand my question?	คุณเข้าใจคำถามไหม

45:31	Because all our brain	เพราะสมองเราบันทึกตลอดเวลา
	is in constant registration,

45:43	and when you say	หากคุณพูดสิ่งที่น่ารังเกียจกับคนอื่น
	something ugly to another,

45:50	that is registered,	มันจะถูกบันทึก นั่นคือความเจ็บปวด
	that’s called ‘hurt.’

45:58	And is there a possibility	แล้วเป็นไปได้ไหม
	of not registering, at all?	ที่จะไม่มีการบันทึกอะไรทั้งสิ้น

46:08	Do you follow my question?	คุณเข้าใจคำถามไหม

46:16	Therefore,	ฉะนั้น เราต้องสืบค้นเข้าสู่คำถาม
	we have to go into the question,

46:20	why the brain registers certain things	ว่าเหตุใดสมองจึงบันทึกบางสิ่งบางอย่าง

46:30	and avoids other registration?	และหลีกเลี่ยงที่จะบันทึกสิ่งอื่นๆ

46:37	And it never avoids the individual	มันไม่เคยเลยที่จะหลีกเลี่ยงมโนทัศน์ มโนภาพ
	concepts, images, structures, ideas.	โครงสร้าง และแนวคิด ของความเป็นบุคคล

46:52	One must obviously register	ชัดเจนว่า เราต้องบันทึก หากคุณต้องการขับรถ
	when you want to drive a car,

47:06	to do certain kinds of skills,	ต้องการใช้ทักษะบางอย่าง คุณต้องบันทึกจดจำ
	you must register.

47:12	If you want to be a good technician,	ถ้าคุณต้องการเป็นช่างเทคนิคฝีมือดี

47:15	you have to have a great deal	คุณต้องมีความรู้ทางเทคนิคมากมาย
	of technological knowledge

47:19	stored up in the brain,	สั่งสมไว้ในสมอง ซึ่งเป็นกระบวนการบันทึกจดจำ
	which is a process of registration.

47:25	Right?	ใช่ไหม

47:27	So, knowledge	ดังนั้นความรู้ที่เป็นกระบวนการบันทึกจดจำ
	as a process of registration

47:32	is, in certain fields,	ในบางเรื่อง มีความจำเป็นอย่างแน่นอน
	absolutely necessary.

47:38	Right? That’s clear.	นั่นชัดเจน

47:44	Then, why should there be	แล้วเหตุใดจึงต้องมีการบันทึกในลักษณะอื่น
	any other form of registration?

47:59	Do you understand my question?	คุณเข้าใจคำถามไหม

48:02	I have identified with myself,	ผมผนึกตนกับตัวผม กับมโนภาพของผม
	with my image.

48:09	That image is put together by thought:	มโนภาพนั้นประกอบกันขึ้นโดยความคิด

48:14	the thought of another,	โดยความคิดของผู้อื่น
	parents, education,	ของพ่อแม่ หรือการศึกษา

48:17	whatever it is, society, culture.	โดยสังคม โดยวัฒนธรรม หรืออะไรก็ตาม

48:21	That image has been put together	มโนภาพที่ประกอบกันขึ้นโดยความคิด
	by thought,

48:26	which is a continuous	ซึ่งเป็นกระบวนการบันทึกอย่างต่อเนื่อง
	process of registration.

48:37	And is that necessary?	กระบวนการนั้นจำเป็นหรือ

48:42	You follow my question?	คุณเข้าใจคำถามไหม มันเป็นคำถามของคุณ
	It’s your question.

48:52	Why is there,	เหตุใดทางด้านจิตใจ ด้านใน
	psychologically, inwardly,

48:57	this constant activity	กระบวนการสั่งสมจึงเกิดขึ้น
	of accumulating round the centre,	รอบศูนย์กลางตลอดเวลา

49:12	which is the self? Right?	ศูนย์กลางคือความเป็นฉัน ใช่ไหม

49:16	Which is, obviously, limited,	ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามันเป็นสิ่งจำกัด

49:22	which has been cultivated by thought	เป็นสิ่งที่บ่มเพาะขึ้นโดยความคิด
	and, therefore, essentially limited.	ฉะนั้นโดยพื้นฐานมันจึงจำกัด

49:29	When I think about my own occupation,	เมื่อผมคิดเกี่ยวกับการหมกมุ่นของตนเอง

49:32	how I must be happy,	ว่าผมต้องมีความสุข
	how I must be a success,	ผมต้องประสบความสำเร็จอย่างไร

49:35	I must be this, I must be that	ผมต้องเป็นอย่างนี้ ผมต้องเป็นอย่างนั้น
	– it’s all the movement of thought,	ทั้งหมดนั้นเป็นการเคลื่อนไหวของความคิด

49:40	which is bringing about	ที่ทำให้เกิดความจำกัดคับแคบอย่างต่อเนื่อง
	constant limitation,

49:47	throttling, narrowing down,	บีบให้แคบลง เป็นสิ่งที่เราเรียกว่า “บุคคล”
	which we call ‘individual.’

49:53	And that individual has activities,	เป็นธรรมดาที่บุคคลนั่นเองเคลื่อนไหว
	naturally.	ทำการกิจ

49:58	Those activities are essentially	กิจเหล่านั้นจริงๆ แล้วเป็นภัย
	mischievous because they’re limited.	เพราะมันจำกัด

50:10	Now, we’re asking, knowing	เราถามว่า การรู้โดยตรรกะ
	logically, sequentially, reasonably,	โดยเหตุผล เป็นขั้นเป็นตอน

50:21	that any form of registration, apart	ว่าการบันทึกลักษณะใดก็ตาม
	from the registration of necessities,	ยกเว้นการบันทึกสิ่งที่จำเป็น

50:28	technological knowledge and so on,	บันทึกความรู้ทางเทคโนโลยี เป็นต้น

50:31	every other form of registration,	การบันทึกลักษณะอื่นๆ ทั้งหมด
	limits action,	จำกัดบทบาทการกระทำ

50:42	and from that limited action,	และด้วยบทบาทอันจำกัดนั้น
	comes all our misery.	ความทุกข์แสนสาหัสจึงเกิดขึ้น

50:51	And that limited thought says,	และความคิดอันจำกัดนั้นบอกว่า
	‘I’m going to meditate,	“ฉันจะทำสมาธิ

50:57	I’m going to practise,	ฉันจะค่อยๆ ฝึกฝน ฉันจะค้นหาพระเจ้า”
	I’m going to find God,’

51:01	or whatever you like to call it.	หรือคุณจะเรียกว่าอะไรก็ตาม

51:04	You might just as well call it ‘dog’	คุณอาจจะเรียกสิ่งนั้นว่า “dog” ก็ค่าเท่ากัน
	– as good.

51:13	So, thought is the registration	ความคิดเป็นการบันทึกเหตุการณ์ อุบัติการณ์
	of an incident, accident.

51:27	Anything that is registered	สิ่งใดที่ถูกบันทึกไว้ สิ่งนั้นย่อมจำกัด
	must be limited,

51:33	and that limitation, in its action,	ความจำกัดนั้น ในการกระทำของมัน
	will create a great deal of mischief.	ย่อมสร้างภัยอันตรายมากมาย

51:41	So, we’re asking whether	เราจึงถามว่า เป็นไปได้ไหมที่จะไม่บันทึก
	it is possible not to register,

51:47	except in certain fields,	ไม่บันทึกอะไรเลย นอกจากเรื่องที่จำเป็น
	not to register at all?

51:54	This is real meditation,	นี่คือสมาธิที่แท้จริง คุณเข้าใจไหม
	you understand?

51:57	Nothing else is meditation.	นอกจากนั้นไม่ใช่สมาธิ

52:04	Because when there’s no registration,	เพราะเมื่อไม่มีการบันทึก

52:10	the whole brain cells themselves	ตัวเซลล์สมองทั้งหมด
	have become transformed.	จะเกิดการเปลี่ยนแปลงสู่สภาวะใหม่

52:20	It’s not the same old brain cells,	มันไม่ใช่เซลล์สมองที่เหมือนเดิมอีกต่อไป
	there’s new things taking place,	แต่มีสิ่งใหม่อุบัติขึ้น

52:26	because there’s no need for	เพราะไม่จำเป็นต้องบันทึกอีกต่อไป
	registration. You understand?	คุณเข้าใจไหม

52:34	That is, thought is measure.

52:47	Right?	ความคิดเป็นสิ่งที่วัดได้

52:48	Thought is the outcome of time,	ความคิดเป็นผลของกาลเวลา

52:54	which is the accumulated memory	ซึ่งคือความทรงจำ
	of five, ten million years,	ที่สั่งสมมาห้าล้านหรือสิบล้านปี

53:01	centuries – whatever you like to…	หรือหลายศตวรรษ จะกี่ปีก็ตาม

53:04	It is the result of time. Right?	ความคิดเป็นผลของกาลเวลา

53:09	So, thought is time.	ดังนั้น ความคิดคือกาลเวลา

53:15	Time is limited, obviously.	เวลาเป็นสิ่งจำกัด เห็นได้ชัดเจน

53:19	That is, there has been	นั่นคือ มีเมื่อวาน วันนี้ และพรุ่งนี้
	yesterday, today, and tomorrow.

53:25	But thought can say,	ความคิดบอกว่า “มีไกลออกไปอีก”
	‘There is still further,’

53:28	but it’s still the movement	แต่มันก็ยังเป็นการเคลื่อนไหว
	of thought, in time.	ของความคิดในกาลเวลา

53:35	Right?	ใช่ไหม

53:38	So, we’re asking,	เราจึงถามว่า

53:44	is there a possibility	เป็นไปได้หรือ
	of no registration at all,	ที่จะไม่มีการบันทึกจดจำใดๆ ทั้งสิ้น

53:53	except there?	นอกจากเรื่องที่จำเป็น

53:58	What’s your answer to that question?	คุณจะตอบคำถามนี้ว่าอย่างไร

54:05	You understand? This is	คุณเข้าใจไหม นี่เป็นคำถามที่สำคัญยิ่งนัก
	a tremendously important question.

54:09	Don’t, kind of, brush it aside	อย่าได้ปัดมันทิ้งไป

54:11	as an intellectual something	เหมือนการขบคิดเรื่องอื่นๆ บางเรื่อง
	or other or this or that.	เรื่องนั้น หรือเรื่องนี้

54:16	Because, so far,	เพราะจนบัดนี้ เราก็ยังดำเนินชีวิตในบทบาท
	we have lived in action

54:23	which is always bringing	ที่นำมาแต่ความทุกข์โศก
	sorrow, misery, confusion,	ความทุกข์ยาก ความสับสน

54:28	uncertainty and fear, regrets.	ความไม่แน่นอน ความกลัว
	Right?	ความเสียใจ มาโดยตลอด

54:37	We have lived that way.	เราดำเนินชีวิตมาอย่างนั้น

54:40	It is our heredity, it’s in our genes,	มันสืบทอดมาในพันธุกรรม
	it’s our conditioning.	มันเป็นอิทธิพลกำหนดของเรา

54:51	And is it possible	แล้วเป็นไปได้หรือ

54:59	never to register at all and,	ที่จะไม่บันทึกจดจำเลย
	therefore, no identity with anything?	ฉะนั้นจึงไม่มีการผนึกตนกับสิ่งใดเลย

55:05	You understand?	เข้าใจไหม

55:08	The moment thought identifies	ในทันทีที่ความคิดผนึกตนกับสิ่งใด
	with something,

55:12	with a piece of furniture, with	กับเครื่องเรือน กับเสื้อเชิ้ตสักตัว กับบ้าน
	a shirt, with a blouse, with a house,

55:17	with a wife, with a husband,	กับภรรยา สามี หญิงสาว ฯลฯ
	girl, or whatever it is,

55:24	that limits thought	การผนึกตนนั้นจำกัดความคิด

55:26	and, therefore, that limitation	ความจำกัดคับแคบจึงเกิดจากการบันทึกจดจำ
	is born out of registration.

55:32	That is, as long as you remain	นั่นคือ ตราบใดที่คุณยังเป็นคาทอลิก
	a Catholic, you are limited.	คุณก็ถูกจำกัด

55:39	As long as you say,	ตราบใดที่คุณบอกว่า “ฉันเป็นชาวอินเดีย”
	‘Well, I’m an Indian,’	หรือฉันเป็นนี่ ฉันเป็นนั่น คุณก็ถูกจำกัด

55:40	or ‘I’m this, I’m that,’
	you’re limited,

55:44	and any action, action of love,	บทบาทใดๆ บทบาทของความรัก
	any action, must be limited.	บทบาททั้งหลาย ย่อมถูกจำกัด

55:55	So, if you’re serious,	ถ้าคุณจริงจัง คุณจะถามคำถามพื้นฐานนี้
	you’re asking this basic question,

56:00	a fundamental question,	คำถามที่เป็นรากเหง้า ที่คุณต้องตอบ
	which you must answer:

56:05	is there a possibility	ว่าเป็นไปได้หรือ ที่จะไม่บันทึกเลย
	of not registering at all?

56:29	That is, is there an action	นั่นคือ
	not born of thought?	มีหรือปฏิบัติการที่ไม่ได้เกิดจากความคิด

56:40	Do you understand my question?	คุณเข้าใจคำถามนี้ไหม

56:42	All our action is based on thought,	บทบาททั้งหมดของเรามีฐานอยู่บนความคิด
	with all its consequences.	และมีผลตามมา

56:49	Now, we’re asking, is there an action,	เราถามว่า มีหรือปฏิบัติการ

56:52	is there a way of living	มีหรือวิถีการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน
	in daily life,

56:57	in which thought doesn’t operate?	ที่ความคิดไม่ทำงาน

57:04	You understand?	คุณเข้าใจไหม นี่เป็นคำถามที่จริงจังมาก
	This is a very serious...

57:06	It isn’t a question	มันไม่ใช่คำถาม ที่ถามเพื่อพูดคุยอภิปรายกัน
	that you just play around with

57:09	and discuss and all the rest of it,	เพื่อให้เวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์

57:11	one has to find out.	แต่ถามเพื่อค้นให้พบ

57:15	That means you must	นั่นหมายถึง
	put passion into it,	คุณต้องให้ความรู้สึกแรงกล้าแก่มัน

57:18	vitality, energy to find out.	ให้พลังชีวิต ให้พลังงานเพื่อการค้นหา

57:22	Those who do research, scientific	ผู้ที่ทำวิจัย วิจัยทางวิทยาศาสตร์
	research, or technological research,	หรือทางเทคโนโลยี

57:31	they love it, it’s their life,	เขารักมัน มันเป็นชีวิตของเขา

57:35	their blood, their bread-and-butter,	เป็นเลือดเนื้อ เป็นการดำรงชีพ
	everything is first.	เป็นสิ่งสำคัญที่สุดของชีวิตเขา

57:40	Then their wife,	แล้วภรรยา ครอบครัวของเขามาเป็นที่สอง
	their family, comes second.

57:48	In the same way, we’re asking,	เราถามด้วยความรู้สึกแรงกล้า ทำนองเดียวกัน
	passionately,

57:57	is it possible?	ว่าเป็นไปได้หรือ

58:03	I say it is. I’ll show it to you.	ผมบอกว่าได้ ผมจะแสดงให้คุณดู

58:08	Please don’t accept it	แต่ขออย่าได้ยอมรับมัน
	because you don’t know what it means,	เพราะคุณไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร

58:14	so don’t come to any conclusions,	ดังนั้น อย่าด่วนสรุป

58:17	don’t translate what is going to be	อย่าแปลความสิ่งที่จะพูด
	said into your own terminology	ให้เป็นศัพท์แสงของคุณเอง

58:24	– then you’re lost!	ไม่เช่นนั้นคุณจะหลงทาง

58:28	Then you are driven by the language,	คุณจะถูกผลักดันโดยภาษาที่คุณคุ้นเคย
	which you know.

58:35	Therefore,	คุณจึงกลายเป็นทาสของภาษา
	you become a slave to language.

58:39	But we are using language,	แต่เราใช้ภาษา

58:42	not your conclusion,	โดยไม่เป็นข้อสรุปของคุณ
	my conclusion or his	ไม่เป็นข้อสรุปของผมหรือของเขา

58:45	– just words,	เราแค่ใช้ถ้อยคำ โดยปราศจากการแต่งเติมสีสัน
	without any circus round it.

58:52	Then we can communicate,	แล้วเราจึงจะสามารถสื่อถึงกันได้
	happily and easily.	อย่างมีความสุขและง่ายดาย

59:00	There is an action, a total,	มีปฏิบัติการที่เป็นทั้งหมด บริสุทธิ์
	complete, holistic, whole action,	สมบูรณ์ ไม่แบ่งแยกเป็นส่วนๆ

59:11	in which thought	ปฏิบัติการซึ่งความคิดไม่เข้ามารบกวนเลย
	doesn’t interfere, at all.

59:21	Are you waiting for me to tell you?	คุณรอให้ผมบอกใช่ไหม

59:27	That’s rather cheap!	ทำอย่างนั้นมันไร้ค่า

59:34	I do all the work,	ผมทำทั้งหมด ผู้พูดทำทั้งหมด
	the speaker does all the work

59:37	and you just listen and say,	ส่วนคุณเพียงแค่ฟัง และพูดว่า
	‘Yes, I agree with that.’	“ใช่ เรื่องนั้นผมเห็นด้วย”

59:41	What’s the point of that?	แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร

59:45	But, whereas,	แต่ถ้าหากคุณต้องการจะค้นหา
	if you really, you know,

59:49	desperately want to find out,	ปรารถนาสุดชีวิตจริงๆ

59:55	like an unhappy man, a drowning man –	เหมือนคนที่ไม่มีความสุข
		คนที่กำลังจะจมน้ำ

59:58	you know, there’s desperation to find	เขาต้องการหาที่ยึดเกาะโดยไม่คิดชีวิต
	some kind of thing to hang on to,

1:00:05	so he can be saved.	เพื่อเขาจะได้ปลอดภัย

1:00:09	There, he exerts all energy.	เขาจึงทุ่มเทพลังงานให้ทั้งหมด

1:00:18	And that’s what we’re doing.	นั่นเป็นสิ่งที่เราทำกันอยู่

1:00:30	First of all, do we see very clearly,	ก่อนอื่น เราเห็นชัดเจนไหม

1:00:38	each one of us, wherever we are,	เราแต่ละคน ไม่ว่าเราจะอยู่แห่งหนใด
	whatever our situation	สถานการณ์ใดก็ตาม

1:00:44	whatever our conditioning, however	ไม่ว่าอิทธิพลกำหนดของเราจะเป็นอย่างไร
	neurotic we are – most of us are –	เราจะประสาทเพียงใด ส่วนใหญ่เราผิดเพี้ยน

1:00:51	do we see, very clearly,	เราเห็นชัดเจนไหม

1:00:53	that thought,	ว่าความคิดเป็นสิ่งจำกัด ภายใต้ทุกสถานการณ์
	under all circumstances, is limited?

1:01:04	Not a verbal acceptance of it,	นี่ไม่ใช่การยอมรับทางถ้อยคำ
	but an actual fact,	แต่มันคือความเป็นจริง

1:01:13	which you, in your blood,	ซึ่งคุณมองเห็นเสมือนอยู่ในเลือดเนื้อของคุณ
	see it, irrevocably?	อย่างไม่อาจลบล้างได้

1:01:27	Then, if you see that,	ถ้าคุณเห็นเช่นนั้น

1:01:34	not as an idea, not as a conclusion,	ไม่ใช่เป็นเพียงแนวคิด ไม่ใช่เป็นข้อสรุป
	not a thing reasoned out	ไม่ใช่เป็นการคิดด้วยเหตุผล

1:01:41	and therefore it is,	แต่มันเป็นอย่างนั้น

1:01:44	if you do, it’s still thought.	ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น มันก็ยังเป็นความคิด

1:01:51	So, when you realise that thought is	เมื่อคุณตระหนักว่า ความคิดเป็นสิ่งจำกัด
	completely, totally, wholly limited,	อย่างแท้จริงโดยทั้งหมด

1:02:00	and from that limitation all activity,	จากความจำกัดนั้น
	whatever type it is, must be limited	กิจทั้งหลายทั้งปวงก็ย่อมจำกัด

1:02:07	and therefore, in human relationship	มันจึงก่อให้เกิดความยุ่งเหยิง
	it creates havoc, misery,	ความทุกข์ระทม ในความสัมพันธ์ของมนุษย์

1:02:15	from there, you ask the question.	จากการตระหนักเช่นนั้น คุณถามคำถาม
	You understand?

1:02:18	Not if you haven’t done all this.	ถ้าคุณไม่ได้ทำทั้งหมดที่พูดมา
		คุณจะไม่ตระหนัก

1:02:22	And you can do all this, instantly,	คุณสามารถทำทั้งหมดนี้ได้ในทันที
	not take time, years, months.	ไม่ต้องใช้เวลา เป็นเดือน เป็นปี

1:02:32	Then you can ask,	แล้วคุณจึงจะถามได้

1:02:38	is there a perception,	ว่ามีหรือ การหยั่งเห็นที่ปราศจากความทรงจำ
	devoid of memory,

1:02:50	devoid of remembrances,	ปราศจากความทรงจำ แยกขาดจากอดีตโดยสิ้นเชิง
	totally divorced from the past,

1:02:59	is there an observation	การสังเกตเช่นนั้นเกิดขึ้นไหม

1:03:03	and, therefore,	และจากการสังเกตนั้น ปฏิบัติการเกิดขึ้น
	out of that observation action?

1:03:08	Do you follow what I am saying?	คุณตามสิ่งที่พูดนี้ทันไหม

1:03:13	You look all puzzled.	คุณดูงุนงง

1:03:18	All right, I’ll take it up, again.	ผมจะอธิบายใหม่อีกครั้ง

1:03:25	You understand?	บทบาทของเรามีฐานอยู่บนความทรงจำ
	Our action is based on memory.

1:03:30	Either ideological memory,	ทั้งความทรงจำที่เป็นอุดมคติ เป็นสังคมอุดมคติ
	a Utopian memory,

1:03:40	or memories of past actions which	หรือความทรงจำเกี่ยวกับการกระทำในอดีต
	have left certain marks on the brain,	ที่ทิ้งร่องรอยไว้ในสมอง

1:03:50	and all such activity	การเคลื่อนไหวทั้งหมดนั้น
	must be continuously destructive	ย่อมต้องบ่อนทำลายอย่างต่อเนื่อง

1:03:59	in human relationship.	ในความสัมพันธ์ของมนุษย์

1:04:05	If I love you because	ถ้าผมรักคุณ เพราะคุณให้ความเพลิดเพลินแก่ผม
	you have been pleasant to me,

1:04:11	which is, you have given me something,	คุณให้บางอย่างแก่ผม
	sexually or this way, or that,	ด้านกามารมณ์ ด้านนี้ หรือด้านนั้น

1:04:16	which is from memory, with the	จากความทรงจำนั้น
	pleasure of it, I say, ‘I love you.’	พร้อมด้วยความสุขเพลิดเพลินของมัน

1:04:22		ผมจึงพูดว่า “ผมรักคุณ”

1:04:28	So, is there a love,	มีหรือความรัก ที่ไม่ได้เกิดจากความทรงจำ
	which is not born of memory,

1:04:36	which is not	รักที่ไม่ใช่ผลของการให้และการรับ
	the result of give and take,

1:04:43	which is not sensation?	รักที่ไม่ใช่ความรู้สึกทางประสาทสัมผัส

1:04:53	Obviously, there must be.	แน่นอน มันต้องมี ควรจะมี
	There should be.

1:04:58	Or this is all we know?	หรือเรารู้จักแต่ความรักที่เป็นความทรงจำ
	Let’s put it that way.

1:05:03	This thing that we call love,	สิ่งที่เราเรียกกันว่าความรัก คือทั้งหมดนั้น
	is all this.

1:05:09	And that love	และความรักนั้นก่อให้เกิดความริษยา
	breeds jealousy, anxiety,	ความวิตกกังวล

1:05:13	possessiveness, attachment,	ความเป็นเจ้าของ ความผูกพันมั่นหมาย
	you follow?

1:05:18	And out of all that,	จากทั้งหมดนั้น
	there is great misery.	ความทุกข์ระทมอันใหญ่หลวงก็เกิดขี้น

1:05:23	And is that misery love?	ความทุกข์ระทมนั้นเป็นความรักหรือ

1:05:27	Don’t. Don’t say, ‘No’ or ‘Yes.’	อย่าบอกว่า “ไม่ใช่” หรือ “ใช่”

1:05:36	If that is not love,	หากมันไม่ใช่ความรัก

1:05:39	and you have totally abandoned	และคุณได้ทิ้งความริษยา ความโกรธ
	jealousy, anger, all that,	ทิ้งทั้งหมดโดยสิ้นเชิง

1:05:45	that which is left, completely,	สิ่งที่เหลืออยู่ คือความรักใช่ไหม
	that is love. Right?

1:05:54	So, in the same way,	ในทำนองเดียวกัน

1:06:00		ในทำนองเดียวกัน

1:06:03	if one understands the whole movement	ถ้าคุณเข้าใจการเคลื่อนไหวทั้งหมดของความคิด
	of thought, as measure and time,	ว่าเป็นสิ่งที่วัดได้ เป็นกาลเวลา

1:06:15	and born out of the past	และเกิดขึ้นจากอดีต

1:06:18	and, therefore, endlessly	ดังนั้น จึงจำกัด มีขอบเขต และคับแคบไม่จบสิ้น
	curtailed, limited, narrow.

1:06:28	If you see that, very clearly,	เมื่อคุณเห็นเช่นนั้นอย่างชัดเจน แล้วละทิ้งมัน
	and, therefore, abandon it,

1:06:35	then you have	คุณก็จะมีสิ่งที่เราอาจเรียกว่า การเห็นแจ้ง
	what one may call insight.

1:06:43	I’m going to go into this,	ผมจะพิจารณาเรื่องนี้ไปช้าๆ
	very slowly.

1:06:45	Insight: insight,	การเห็นแจ้ง คำๆ นี้ตามพจนานุกรมเราหมายถึง
	we mean by that word,

1:06:54	according to the dictionary,	เกิดการเห็นเข้าไปในอะไรบางอย่าง
	to have a sight in something,

1:07:00	an immediate perception of truth	เกิดการหยั่งเห็นความจริง
	in that which is being talked about.	ในสิ่งที่กำลังพูดถึงโดยฉับพลัน

1:07:12	That is, you have talked to me	คุณได้สนทนากับผมถึงความจำกัดของความคิด
	about the limitation of thought.

1:07:20	You have talked to me.	คุณสนทนากับผม

1:07:22	I’ve listened to you	ผมรับฟังคุณ ด้วยพลังงานทั้งหมดของผม
	with all my energy

1:07:28	because, perhaps, there is a new way	บางทีอาจจะมีวิถีใหม่ในการดำรงชีวิต
	of living, a new way of action,	วิถีใหม่ในการกระทำ

1:07:35	and I’ve realised	และผมตระหนักว่า บทบาทการกระทำของผม
	my actions have always been

1:07:39	bringing such sorrow,	นำความทุกข์โศก ความสับสน
	confusion and misery.	ความทุกข์ระทม เข้ามาเสมอ

1:07:45	And I’ve listened to you.	ผมได้ฟังคุณ

1:07:48	And you say to me,	และคุณถามผมว่า

1:07:56	‘Have you really seen the truth	“คุณเห็นความจริงว่าความคิดนั้นจำกัด จริงหรือ”
	that thought is limited?’

1:08:05	the truth of it, not the idea of it.	เห็นความจริงของมัน ไม่ใช่แนวคิดเกี่ยวกับมัน

1:08:09	Seeing the truth of it,	การเห็นความจริงในเรื่องนี้ เป็นการเห็นแจ้ง
	is to have insight.

1:08:16	Have you got it?	คุณเข้าใจไหม

1:08:17	That insight is not memory,	การเห็นแจ้งนี้ไม่ใช่ความจำ ไม่ใช่แนวคิด
	is not idea,

1:08:24	is not something out of the past.	ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นจากอดีต

1:08:28	You see directly the truth of it	คุณเห็นความจริงโดยตรงทันที

1:08:31	and from that there is action,	จากการเห็นนั้น ปฏิบัติการที่สมบูรณ์ก็เกิดขึ้น
	which is complete.

1:08:44	So, do you, as a human being,	ดังนั้น คุณในฐานะมนุษย์

1:08:49	and you who are	คุณเป็นตัวแทนของมนุษยชาติ
	the representative of all humanity

1:08:56	– so you are the world.	คุณคือโลก

1:08:59	If you see the truth of this, then	หากคุณเห็นความจริงที่ว่านี้
	that truth will act in the world.	ความจริงนั้นจะปฏิบัติการในโลก

1:09:12	You don’t act.	คุณไม่ได้เป็นผู้ปฏิบัติการ

1:09:19	Quelle heure est-il?	ตอนนี้กี่โมงแล้ว

1:09:24	Q: Twelve.	Q: เที่ยงแล้ว

1:09:35	K: So, we have seen the mischief	K: เราได้เห็นอันตรายของความคิดที่จำกัด
	of thought which is limited,

1:09:41	which has created the individual,	ที่ก่อให้เกิดความเป็นบุคคล

1:09:47	and the opposite of non-individuality	ก่อให้เกิดคู่ตรงข้ามที่ไม่ใช่ความเป็นบุคคล
	which is totalitarianism,	ซึ่งคือเผด็จการเบ็ดเสร็จ

1:09:53	authority and all the rest of it.	คือผู้มีอำนาจเหนือ และอื่นๆ

1:09:55	We have also seen that thought,	เราเห็นแล้วว่าความคิด

1:10:00	stored up in the brain	ถูกเก็บสั่งสมอยู่ในสมองเป็นความทรงจำ
	as memory, knowledge,	เป็นความรู้

1:10:05	those very brain cells	เซลล์สมองเหล่านั้นจึงถูกจำกัด
	have become limited.

1:10:08	For God’s sake, see this.	ขอให้เข้าใจเรื่องนี้

1:10:15	Of course, obviously.	แน่นอน มันเป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดเจน

1:10:19	But when you have	แต่เมื่อคุณมีการเห็นแจ้งในเรื่องทั้งหมดนี้
	an insight into all this,

1:10:23	the very brain cells	ตัวเซลล์สมองจะไม่ถูกจำกัดอีกต่อไป
	are no longer limited.

1:10:27	The brain cells are functioning	เซลล์สมองจะทำงานแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง
	totally differently.

1:10:35	Do this, please, do it!	ทำเลย ขอให้ทำ
	Don’t say, ‘Yes, how marvellous,’	อย่าพูดว่า “ช่างน่าอัศจรรย์เหลือเกิน”

1:10:42	‘What a wonderful speech that was’	“ช่างเป็นสุนทรพจน์ที่วิเศษยิ่ง”

1:10:46	– which is all romantic nonsense,	ซึ่งล้วนแต่เป็นการแสดงออกทางอารมณ์
	emotionalism.	ที่เพ้อฝันไร้สาระ

1:10:49	That has nothing to do with actuality.	ที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ

1:10:57	Can you see the truth	คุณมองเห็นความจริงนี้ไหม

1:11:05	that knowledge has its place,	ว่าความรู้มีบทบาททางเทคโนโลยี
	technologically,

1:11:10	and has no other place,	แต่ในทางจิตใจ ความรู้ไม่มีบทบาทใดๆ
	psychologically,

1:11:15	which is to register?	ไม่มีบทบาทที่จำเป็นต้องบันทึก

1:11:19	So, if you see the truth	เมื่อคุณเห็นความจริงว่าการบันทึก
	that registration, like hurt,	เช่น บันทึกความเจ็บปวด

1:11:30	brings narrow action, limited action,	นำไปสู่บทบาทที่คับแคบ ที่จำกัด

1:11:33	from which hate, violence	ซึ่งเป็นที่มาของความเกลียดชัง
	and all the rest of it.	และความรุนแรง ฯลฯ

1:11:36	If you see the truth of it,	เมื่อคุณเห็นความจริงนี้ คุณจะมีการเห็นแจ้ง
	then you’ll have an insight,

1:11:52	you’ll have an insight into	คุณจะเห็นแจ้งในกระบวนการทั้งหมดของความคิด
	the whole movement of thought.

1:11:59	Therefore, thought then limits,	ฉะนั้น จึงเป็นธรรมดาที่ความคิดซึ่งจำกัด
	naturally, itself and remains there.	โดยตัวมันเอง จะคงอยู่ในความจำกัดนั้น

1:12:07	You don’t have to say, ‘I must	คุณไม่ต้องพูดว่า “ฉันต้องหยุดคิด” ซึ่งไร้สาระ
	stop thinking’ – that’s too silly.

1:12:16	When you understand	เมื่อคุณเข้าใจว่า ความคิดเป็นการเทียบวัด
	thought as measure,

1:12:19	measure being comparison	การวัดเป็นการเปรียบเทียบ และทั้งหมดนั้น

1:12:25	and the whole – it isn’t time, now.	ถึงเวลาที่ผมต้องหยุด
	I must stop.

1:12:31	So, if this is clear then we’ll talk	ถ้าเรื่องนี้ชัดเจนแล้ว
	about other things, on Sunday.	วันอาทิตย์เราจะสนทนากันเรื่องอื่น