กฤษณมูรติ ความรักเป็นขบวนการของเวลาและความคิดหรือ

Krishnamurti Subtitles

SA78T5 - ความรักเป็นขบวนการของเวลาและความคิดหรือ

การพูดต่อสาธารณชน ครั้งที่ 5
เมืองซาเน็น ประเทศสวิสเซอร์แลนด์
18 กรกฏาคม 1

0:08	ความรักเป็นกระบวนการ
	ของเวลาและความคิดหรือ

0:28	เราได้สนทนาร่วมกัน
	ในประเด็นคำถามเกี่ยวกับความกลัว

0:42	หลังจากได้ยิน ได้ฟัง

0:46	การสนทนาร่วมกันถึงแรงถ่วงของความกลัว

0:58	เราเป็นอิสระจากมันได้บ้างไหม

1:04	หรือเราเพียงแค่ได้ยิน มองเห็นเหตุผล
	ความสมเหตุสมผลของมัน

1:14	และไม่สามารถทำอะไรกับมันได้
	จึงได้แต่ล่องลอยไปโดยไร้จุดหมาย

1:21	ผมสงสัยว่า จริงๆ แล้ว
	เราแต่ละคนได้ทำอะไรไปบ้าง

1:29	เกี่ยวกับคำถามเรื่องความกลัว

1:35	และการผนึกตัวเราเองเข้ากับเพื่อนของเรา

1:39	กับครอบครัว เฟอร์นิเจอร์
	บ้าน ประเทศ และแนวคิดต่างๆ

1:39	กับครอบครัว เฟอร์นิเจอร์
	บ้าน ประเทศ และแนวคิดต่างๆ

1:45	หลังจากการพูดสี่ครั้งนี้แล้ว

1:52	เราได้จบสิ้นการผนึกตนจริงๆ หรือเปล่า

2:04	ฉะนั้น จึงมีอิสรภาพมหาศาล

2:10	อิสรภาพที่สมบูรณ์
	ไม่ใช่โดยการเทียบเคียง

2:16	เมื่อเราถามคำถามเหล่านี้ต่อตัวเราเอง

2:21	ไม่ว่าจะถามอย่างผิวเผิน
	ถามในเชิงปัญญาความคิด

2:29

2:36	หรือถามคำถามที่จะส่งผล
	ต่อคุณอย่างลึกซึ้งจริงจังที่สุด

2:51	ผมเกรงว่า วันนี้จะมีเสียงรบกวนมาก

2:55	เพราะเป็นวันที่อากาศดีที่จะบินเล่น

3:07	เมื่อได้ถามคำถามนี้ต่อตัวเราเอง

3:12	และถ้าเราจริงจังอยู่บ้าง

3:18	ในการจัดบ้านให้เป็นระเบียบ
	บ้านเรา ซึ่งก็คือตัวคุณ

3:38	เมื่อเราจัดสิ่งต่างๆ ในบ้าน
	ให้เป็นระเบียบ

3:43	เราก็เป็นอิสระ เราก็มีพลังงานมากขึ้น

3:47	เมื่อมีความไร้ระเบียบเท่านั้น
	ที่เราสูญเสียพลังงาน

3:55	ระเบียบบ่งบอกว่า เราเข้าใจลึกซึ้งแล้ว

4:06	ว่ากระบวนการของความไร้ระเบียบในตัวเรา
	เป็นอย่างไร

4:16	เหตุใดเราจึงอยู่อย่างไร้ระเบียบ
	แม้แต่ในห้องของเราเอง ก็อาจเป็นอย่างนั้น

4:25	หรือในบ้านของเรามีระเบียบ

4:30	แต่ในตัวเรานั้น มีความไร้ระเบียบที่ฝังลึก
	มีความไม่แน่นอนอยู่ชั่วกาลนาน

4:43	เหตุใดมนุษย์นั้น
	จึงอยู่ในความไร้ระเบียบเช่นนี้

4:49	จากวินาทีที่เขาเกิดจนกระทั่งเขาตาย
	เพราะอะไรหรือ

4:54	เหตุใดเราจึงทนอยู่ในสภาพนั้น

5:06	ผมสงสัยว่าคุณเคยถามคำถามเหล่านี้
	ต่อตัวคุณเองบ้างไหม

5:13	และถ้าคุณเคยถาม
	–บางคนอาจเคยถาม–

5:17	เมื่อค้นพบว่า เราอยู่ในความไร้ระเบียบ

5:23	เราจึงจัดการให้ทุกอย่างในตัวเรา
	เข้าสู่ระเบียบอย่างเป็นกลไก

5:31	ด้วยเหตุนี้ เราจึงปลูกฝังวินัย
	ในการทำตามแบบแผน

5:42	แบบแผนที่วางไว้เป็นพันปี หรือหมื่นปีมาแล้ว

5:51	หรือแบบแผนที่วางไว้โดยคุรุ
	หรือนักบวชบางคน

5:55	หรือผู้ที่ได้ชื่อว่า เชี่ยวชาญทางจิตวิญญาณ

6:06	หรือเราพยายามหลีกหนี
	จากความไร้ระเบียบที่มีอยู่ตลอดกาล

6:13	ดูเหมือนเป็นความไร้ระเบียบที่ไม่จบสิ้น

6:18	หรือเราพยายามผนึกตน
	เข้ากับสิ่งที่เป็นระเบียบอันสูงสุด

6:24	ซึ่งคือ จักรวาล สรวงสวรรค์
	หรือเอกภพทั้งหมด

6:35	ผมสงสัยว่า คุณมองอะไรที่ตัวคุณในกระจก

6:43	ที่บอกคุณถึงสิ่งที่คุณเป็นอยู่จริงๆ
	อย่างแม่นยำ

6:48	ผมกังขาว่า คุณจะทำอะไร
	เกี่ยวกับความไร้ระเบียบนี้

6:56	เราตระหนักไหมว่า
	เรามีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ

7:04	เราตระหนักไหมว่า
	เรามีชีวิตอยู่ในความเป็นปฏิปักษ์

7:13	อยู่ในความขัดแย้งเสมอ ระหว่าง
	“สิ่งเป็นอยู่จริง” กับ “สิ่งที่ควรจะเป็น”

7:22	ผมบอกคุณแล้ว ว่าเช้าวันนี้จะยุ่งยาก

7:36	ถ้าเราถามคำถามเหล่านี้ต่อตนเอง

7:46	คุณพยายามฟัง เพื่อให้ได้คำตอบจากตัวคุณเอง

7:52	หรือพยายามฟัง เพื่อให้ได้คำตอบจากผู้อื่น

8:03	ผมเกรงว่าเราส่วนใหญ่
	มีแนวโน้มที่จะค้นหาระเบียบ

8:11	แต่ไม่ทำความเข้าใจความไร้ระเบียบ
	ไม่สืบค้นว่าระเบียบคืออะไร

8:21	เรายอมรับผู้เชี่ยวชาญ
	ผู้มีอำนาจเหนือโดยง่ายดาย

8:26	ยอมรับนักบวช หรือเหล่าคุรุ
	ที่บอกเราว่าระเบียบคืออะไร

8:31	จิตเราจึงยิ่งเป็นกลไก มากขึ้นและมากขึ้น

8:41	เพราะเมื่อเรายอมรับแบบแผนของระเบียบ

8:47	เหมือนทหารฝึกซ้อมวันแล้ววันเล่า
	เดือนแล้วเดือนเล่า

8:55	ฝึกซ้อม
	จนเสียงกลองลั่นรัวอยู่ในสมองเขา

9:05	เราทำตาม สยบยอม
	เชื่อฟัง ปรับตัวให้เข้ากันได้

9:15	การปรับตัวตาม การเชื่อฟัง และการสยบยอม

9:20	เป็นรากเหง้าของความไร้ระเบียบ ไม่ใช่หรือ

9:27	ดังที่เราได้พูดว่า ขออย่าได้ยอมรับอะไร

9:31	ที่ผู้พูดกล่าว ไม่ว่าอะไรก็ตาม

9:37	ผมหมายความเช่นนั้นจริงๆ

9:43	คำถามเหล่านี้ คุณถามตัวคุณเอง

9:51	คุณค้นพบด้วยตัวคุณเองไหมว่า

9:57	บทบาทการกระทำของเรานั้น
	เป็นกลไกอย่างเหลือเชื่อเพียงใด

10:01	รวมทั้งท่าที ทัศนคติ และ
	ปฏิกิริยาตอบสนองของเรา

10:07	ดังนั้น สมองและการดำรงอยู่ทั้งหมด
	จึงกลายเป็นกิจวัตรที่ซ้ำซากจำเจ

10:21	และกิจวัตรนั้นก่อตัวขึ้นเป็นจิตของเรา

10:26	“จิต” ผมหมายถึงสมอง ความคิด

10:34	เนื้อหาทั้งหมดของจิตสำนึก
	และประสาทสัมผัส

10:39	ทั้งหมดนั้น ผมหมายถึง สื่อถึงคำว่า “จิต”

10:47	คือจิตสำนึก ประสาทสัมผัส
	การเคลื่อนไหวของความคิด

10:55	เนื้อหาของจิตสำนึก – ทั้งหมดนั้นคือจิต

11:02	ผมใช้คำว่าจิตในความหมายนั้น

11:05	เราอาจจะเปลี่ยนไปใช้คำที่ต่างกันภายหลัง
	หรือพรุ่งนี้ หรือปีหน้า

11:13	แต่ขณะนี้ เราจะใช้คำว่า “จิต”
	เพื่อสื่อถึงทั้งหมดนั้น

11:22	ถ้าคุณสังเกตในกระจก

11:28	คุณไม่พบหรือว่าจิตคุณ
	เนื้อหาทั้งหมดนั้น

11:36	ได้กลายเป็นกลไกอย่างไม่น่าเชื่อ

11:43	คุณเป็นคริสเตียน
	หรือหากคุณเลิกความเป็นคริสเตียน

11:46	คุณก็ไปขึ้นสังกัดอื่นอีก

11:49	หรือถ้าคุณออกจากสังกัดนั้น
	คุณก็ไปสังกัดอย่างอื่นอีก

11:54	หรือคุณทำตามกิจวัตร
	ทำตามวิธีคิดอย่างใดอย่างหนึ่ง

12:01	ทำไปตามความคิดเห็นของคุณ
	ประสบการณ์ของคุณ

12:04	ซึ่งทำงานอยู่ภายในความจำกัดคับแคบเสมอ

12:12	จริงไหม

12:18	คุณเคยสังเกตอย่างนั้นไหม
	ว่าจิตคุณเป็นกลไกอัตโนมัติ

12:27	เพราะเรากำลังสืบค้น
	ในเรื่องที่ค่อนข้างยาก

12:30

12:33	ผมไม่ทราบหรอกว่า
	การสืบค้นจะนำพาเราไปไหน

12:36

12:38	มันอาจจะซับซ้อนขึ้นอีกนิด
	จึงต้องให้ความใส่ใจอีกหน่อย

12:45	ลองนึกถึงตอนที่คุณมีลูกเล็กๆ

12:56	คุณฟังเสียงร้อง ฟังคำบ่นพึมพำ

13:07	คุณห่วงใยจริงๆ คุณจึงฟัง

13:11	คุณอาจจะง่วงหลับ
	แต่เมื่อเด็กร้องไห้ คุณก็ตื่นทันที

13:16	คุณจะใส่ใจตลอดเวลา เพราะเด็กเป็นลูกคุณ

13:21	คุณต้องใส่ใจ ต้องรัก ต้องโอบกอดเขา

13:26	คุณจึงใส่ใจอย่างยิ่ง

13:29	แม้คุณหลับอยู่ คุณยังต้องตื่น

13:35	แล้วคุณฟังเยี่ยงนั้นได้ไหม

13:41	ฟังด้วยคุณสมบัติของความใส่ใจ
	ด้วยความรัก ความห่วงใย แบบเดียวกัน

13:49	ฟังทุกๆ การเคลื่อนไหวของเด็กคนนั้น

13:54	คุณทำอย่างนั้นได้ไหม ในการส่องมองที่กระจก

14:00	ไม่ใช่ฟังผม

14:04	แต่ฟังสิ่งที่กระจก
	ซึ่งคือตัวคุณเอง กำลังบอกคุณ

14:11	ฟังด้วยความรัก ความอาทร
	อันเข้มข้นพิเศษสุดนั้น

14:19	คุณจะทำไหม

14:23	เราถามว่า เหตุใดมนุษย์จึงกลายเป็นจักรกล

14:36	ความเคยชินที่เป็นจักรกลนั้น
	ก่อให้เกิดความไร้ระเบียบอย่างไม่ต้องสงสัย

14:44	เพราะถ้าคุณทำงาน
	อยู่ในความจำกัดคับแคบตลอดเวลา

14:53	ในความจำกัดแคบนั้น
	พลังงานจะถูกจำกัดเสมอ

15:00	ดังนั้น จึงเกิดการดิ้นรนเพื่อฝ่าออกไป

15:04	ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญของความขัดแย้ง

15:08	คุณเข้าใจไหม

15:14	ไม่ใช่เข้าใจผม แต่เข้าใจสิ่งที่กระจกบอกคุณ

15:19	ที่นี่ ไม่มีผู้พูด

15:24	ดังนั้น คุณสังเกตด้วยความรัก
	ความห่วงใยนั้น ได้ไหม

15:34	ซึ่งนั่นเป็นความรักความอาทรอันยิ่งใหญ่
	รักในสิ่งที่คุณจะฟัง

15:39

15:44	เราพูดถึงความไร้ระเบียบ

15:49	เรามีชีวิตอยู่ในความไร้ระเบียบ
	จากความเคยชิน จากความเชื่อ

15:55	จากข้อสรุป และความคิดเห็นต่างๆ

15:59	นี่เป็นแบบแผนที่เรามีชีวิตอยู่

16:04	ซึ่งโดยธรรมชาติ เมื่อถูกจำกัด
	ย่อมก่อให้เกิดความไร้ระเบียบ

16:14	เมื่อเราอยู่ในความไร้ระเบียบ
	การแสวงหาระเบียบจึงผิดอย่างเห็นได้ชัด

16:21	เพราะจิตที่สับสน ไม่ชัดเจน
	แล้วแสวงหาสิ่งที่เป็นระเบียบ

16:29	ระเบียบนั้นก็จะสับสน และไม่แน่นอนเช่นกัน

16:34	นั่นชัดเจน

16:35	แต่เมื่อคุณมองเข้าไปในความไร้ระเบียบ

16:45	ถ้าคุณเข้าใจความไร้ระเบียบที่คุณมีชีวิตอยู่

16:49	เข้าใจต้นเหตุและกระบวนการ
	ของความไร้ระเบียบ

16:57	ในการทำความเข้าใจมัน
	จากความเข้าใจนั้น ระเบียบอุบัติขึ้น

17:02	เป็นธรรมชาติ ง่ายดาย และมีความสุข
	ไม่มีการบังคับ ไม่มีการควบคุมใดๆ

17:05

17:09	คุณเข้าใจที่ผมพูด ใช่ไหม

17:12	นี่คือสิ่งที่กระจกบอกคุณ

17:17	ว่าการเข้าใจนั้น ไม่ใช่เข้าใจในระดับถ้อยคำ
	ระดับปัญญานึกคิด หรืออารมณ์

17:28	แต่เข้าใจการเคลื่อนไหวของ
	ความไร้ระเบียบในตัวเรา

17:35	เข้าใจว่า เหตุใด
	ความไร้ระเบียบนี้จึงเกิดขึ้น

17:39	คุณจะค้นพบต้นเหตุได้ทันที
	ถ้าคุณให้ความใส่ใจ

17:47	ความใส่ใจเหมือนที่คุณให้
	แก่เด็กเล็กๆ ที่ไร้การปกป้อง

17:59	นั่นคือ มีการหยั่งเห็นเข้าสู่ความไร้ระเบียบ

18:09	แล้วอะไรคือ รากเหง้าของความไร้ระเบียบ

18:17	รากเหง้าของมัน

18:19	ความไร้ระเบียบมีหลายสาเหตุ

18:23	จากการเปรียบเทียบ
	เปรียบเทียบตัวเรากับคนอื่น

18:29	เปรียบเทียบตนเอง
	กับสิ่งที่เขาหรือเธอคิดว่าควรจะเป็น

18:36	การเลียนแบบอย่าง

18:45	แบบอย่างใครบางคนที่เป็นนักบุญ

18:48	คุณก็รู้เรื่องเหล่านั้น
	ผมไม่ต้องสาธยายเรื่องเหลวไหล

18:52	หรือการทำตัวให้สอดคล้อง

18:57	การทำตัวให้สอดคล้อง
	การเลียนแบบ หรือปรับตัวตาม

19:03	สิ่งที่คุณคิดว่าเหนือกว่าสิ่งที่เป็นอยู่

19:13	ใช่ไหม

19:17	ดังนั้น จึงเกิดความขัดแย้งเสมอระหว่าง
	“สิ่งที่เป็นอยู่” กับ “สิ่งที่ควรจะเป็น”

19:23

19:26	ซึ่งคือการเปรียบเทียบ
	เป็นกระบวนการของความคิด

19:33	“ฉันเคยเป็นอย่างนี้” หรือ “ฉันเคยมีความสุข”

19:38	แล้วสักวันหนึ่ง “ฉันจะมีความสุขอีก”

19:42	มีการเทียบวัดอย่างต่อเนื่อง
	ระหว่าง “สิ่งที่เคยเป็นมา”

19:50	หรือ “สิ่งที่เป็นอยู่” กับ “สิ่งที่ควรจะเป็น”

19:52	การประเมินค่าตลอดเวลานี้เอง
	นำมาซึ่งความขัดแย้ง

20:00	นี่คือ เหตุผลขั้นพื้นฐานอย่างหนึ่ง
	ของความไร้ระเบียบ

20:07	ใช่ไหม

20:09	และอีกเหตุหนึ่งคือ เราปฏิบัติการจากอดีต

20:22	แล้วความรักเป็นกระบวนการของเวลา

20:33	ของความคิด ของความทรงจำหรือ

20:42	คุณเข้าใจคำถามของผมหรือเปล่า

20:44	คำถามนี้กระจกถามคุณ

20:48	กระจกที่คุณกำลังมองดูอยู่

20:54	ความรักนี้
	สิ่งที่เรียกกันว่า “ความรัก” ไม่ใช่หรือ

21:01	ที่ก่อให้เกิดความไร้ระเบียบอย่างมหันต์
	ในความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์

21:14	มองดูด้วยตัวคุณเอง

21:25	อะไรคือรากเหง้าของความไร้ระเบียบ

21:29	เราเห็นเหตุของมัน และยังมีเหตุอื่นอีก
	แต่นั่นไม่สำคัญ

21:37	ในการตรวจสอบว่า รากเหง้าของมันคืออะไร
	อย่าได้วิเคราะห์

21:41	–เราผ่านเรื่องนั้นมาแล้ว–
	แค่มองดูมัน

21:49	ถ้าคุณมองดูโดยปราศจากการวิเคราะห์
	คุณก็หยั่งเห็นมันทันที

21:58	แต่ถ้าคุณพูดว่า "ฉันจะตรวจสอบ
	ฉันจะพิจารณาเหตุผล"

22:02	จากภายนอก เราวิเคราะห์
	พิสูจน์ และพิจารณาโดยใช้เหตุผล

22:17	ซึ่งก็ยังเป็นการเคลื่อนไหวของความคิด

22:43	แต่หากคุณสังเกตด้วยความรักความห่วงใย

22:56	ความใส่ใจอันลึกซึ้ง

23:02	ซึ่งเกี่ยวเนื่องกับความอ่อนโยน
	และความรักความอาทรมหาศาล

23:07	แล้วคุณจะเกิดการหยั่งเห็น

23:11	เราถามว่า อะไรคือรากเหง้า
	ของความไร้ระเบียบ

23:18	ขอให้ค้นหาต่อไป

23:21	อะไรคือรากเหง้าของความไร้ระเบียบ

23:26	ไร้ระเบียบภายใน
	ฉะนั้นจึงไร้ระเบียบภายนอกด้วย

23:30	คุณเห็นได้ว่าโลกอยู่ในความไร้ระเบียบ
	น่าสยดสยอง

23:36	ความไร้ระเบียบสร้างความเจ็บปวดอย่างยิ่ง
	ผู้คนเข่นฆ่ากัน

23:46	ผู้ที่ไม่เห็นด้วยจะถูกทรมาน ถูกกักขัง
	คุณเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ไหม

23:50

23:52	เราทนดูสิ่งเหล่านี้ เพราะจิตใจเรายอมรับมัน

24:00	เราพยายามเปลี่ยนแปลง
	ตรงนั้นตรงนี้บ้าง เล็กๆ น้อยๆ

24:09	อะไรคือรากเหง้าของความไร้ระเบียบ

24:16	คุณต้องพิจารณาในคำถามนี้ ซึ่งหมายถึง

24:20	อะไรคือจิตสำนึกของเรา

24:26	คุณเข้าใจไหม จิตสำนึกของคุณคืออะไร

24:30	เมื่อคุณมองดูตัวคุณเอง
	ในกระจกที่ไม่บิดเบือน

24:38	จิตสำนึกของคุณคืออะไร

24:42	นั่นอาจจะเป็นปัจจัยสำคัญ
	ของความไร้ระเบียบ

24:54	เราจึงต้องสืบค้นด้วยกัน
	ว่าจิตสำนึกของเราคืออะไร

25:07	จิตสำนึกนั้นเป็นสิ่งมีชีวิต สิ่งที่เคลื่อนไหว

25:16	มันทำงานตลอดเวลา
	ไม่ใช่สิ่งที่หยุดนิ่ง ถูกปิด ถูกกักขัง

25:25	มันไม่เป็นอย่างนั้น
	มันเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

25:29	แต่เปลี่ยนแปลง ภายในขอบเขตที่เล็กและจำกัด

25:37	ก็เหมือนกับคนที่คิดว่า เขากำลังเปลี่ยนแปลง

25:40	เมื่อเขาเปลี่ยนเล็กๆ น้อยๆ ในมุมหนึ่ง

25:43	แต่ในส่วนอื่นๆ ของขอบเขต
	เขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงใหม่

25:47	เราจึงต้องเข้าใจธรรมชาติ
	และโครงสร้างของจิตสำนึก

25:57	เราทำความเข้าใจเพื่อค้นให้พบว่า
	นั่นคือรากเหง้าของความไร้ระเบียบ หรือเปล่า

26:06	มันอาจจะไม่ใช่ เราจะค้นให้พบ

26:12	จิตสำนึกของเราคืออะไร

26:21	มันไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง
	ที่ความคิดรวบรวมขึ้นหรือ

26:39	รูปลักษณ์ ร่างกาย ชื่อ ประสาทสัมผัส

26:46	ซึ่งความคิดได้ผนึกตัวมัน
	เข้าไปรวมเป็นหนึ่งเดียว

26:49	ทั้งความเชื่อ ความเจ็บปวด ความทรมาน
	ความปวดร้าวแสนสาหัส

26:53	ความไม่สะดวกสบาย ความหดหู่ซึมเศร้า
	ความตื่นเต้นดีใจ

26:57	ความอิจฉาริษยา ความวิตกกังวล
	ความกลัว ความสุขเพลิดเพลิน

27:02	ประเทศของฉันและประเทศของคุณ
	ฉันเชื่อในพระเจ้า ฉันไม่เชื่อในพระเจ้า

27:06	พระเยซูสำคัญสูงสุด พระกฤษณะสำคัญยิ่งกว่า

27:10	และอื่นๆ มากมายไม่สิ้นสุด

27:13	ทั้งหมดนั้นไม่ใช่จิตสำนึกของคุณหรือ

27:29	คุณยังเพิ่มรายละเอียดได้อีกมากมาย

27:38	“ฉันผิวสีเข้ม ฉันปรารถนาที่จะขาวกว่านี้”

27:43	“ฉันผิวดำ แต่ผิวดำสวยดี” และอื่นๆ ไม่จบสิ้น

27:53	ทั้งอดีต จารีต และสิ่งที่สืบทอดกันมา

27:59	จารีตทั้งหมดของมนุษยชาติ
	แท้จริงแล้วอยู่บนพื้นฐานนี้

28:08	ตำนานปรัมปรา ทั้งหมดนั้น
	คือเนื้อหาของจิตสำนึก

28:15	ถ้าคุณเกิดในอินเดียหรือในแอฟริกา

28:20	ที่นั่น การเป็นคริสเตียนไม่เป็นที่นิยม

28:25	เขามีพระเจ้าของเขาเอง
	มีสัญลักษณ์ และมีรูปบูชาของเขาเอง

28:27

28:30	นั่นเป็นส่วนหนึ่งของจิตสำนึกของเขา
	เหมือนที่คุณมีที่นี่

28:34	เพียงแต่เขาเรียกมันด้วยชื่อที่ต่างกัน

28:36	แท้จริงแล้ว มันเป็นแบบแผนเดียวกัน

28:40	ใช่ไหม

28:46	ตราบใดที่เรายังไม่ตระหนักรู้

28:50	ถึงเนื้อหาของจิตสำนึก แล้วกระทำ

28:56	การกระทำนั้นย่อมต้องจำกัด
	ฉะนั้นจึงไร้ระเบียบ

29:09	คุณเข้าใจไหม

29:10	การเคลื่อนไหวของความคิด
	ต้องก่อให้เกิดความไร้ระเบียบ

29:20	จนกว่าความคิดจะรู้ชัด ถึงบทบาท
	ที่เหมาะสมของมัน ซึ่งคือความรู้

29:30	ความรู้นั้นจำกัด ฉะนั้น
	มันจึงมีบทบาทที่เหมาะสมของมัน

29:35	นั่นชัดเจน เราได้พิจารณาเรื่องนี้แล้ว
	ผมจะไม่พูดซ้ำอีก

29:41	ความคิดเกิดจากเมื่อวาน
	หรือหมื่นล้านวันวาน

29:53	มันจึงจำกัด

29:55	เนื้อหาของจิตสำนึกจึงถูกจำกัดด้วย

30:01	แม้ความคิดจะบอกว่า

30:06	จิตสำนึกนี้ไม่จำกัด
	เพราะมีจิตสำนึกที่สูงกว่า

30:10	แต่นั่นก็ยังเป็นรูปแบบหนึ่งของจิตสำนึก

30:14	คุณตามทันไหม

30:16	การที่ความคิดไม่รู้บทบาทที่เหมาะสมของมัน

30:24	เป็นปัจจัยสำคัญของความไร้ระเบียบ

30:31	ใช่ไหม

30:34	คุณเข้าใจใช่ไหม

30:35	นี่ไม่ใช่เรื่องเพ้อฝัน
	คลุมเครือ หรือไร้สาระ

30:40	แต่คุณเห็นได้ด้วยตัวคุณเอง
	ถ้าคุณมีตรรกะ มีเหตุผล ชัดเจน

30:48	ว่าความคิดซึ่งเป็นสิ่งจำกัด
	ย่อมต้องทำให้เกิดความไร้ระเบียบ

30:54	เหมือนกับคนที่พูดว่า “ฉันเป็นชาวยิว”
	หรือ “ฉันเป็นชาวอาหรับ” หรือเป็นชาวจีน

31:00	เขาถูกจำกัด ฉะนั้นจึงปิดกั้นตนเอง
	จึงมีการต่อต้าน

31:05	สงครามและความทุกข์ยากจึงตามมา

31:10	ใช่ไหม

31:12	คุณมองเห็นความเป็นจริงนี้จริงๆ ไหม

31:18	ไม่ใช่เห็นแค่เป็นแนวคิด
	เป็นสิ่งที่ใครบางคนบอกคุณ

31:23	แต่เห็นด้วยตัวคุณเอง เหมือนที่
	คุณได้ยินเสียงร้องของลูกน้อย

31:33	แล้วคุณเคลื่อนไหว คุณลุกขึ้นมา

31:43	นั่นแหละ

31:46	ส่วนหนึ่งของชีวิตที่เป็นกลไกของเรา

31:52	เกิดจากจิตสำนึกที่จำกัดนี้

32:00	จริงไหม

32:02	ดังนั้น เป็นไปได้ไหม
	ที่เราจะไม่แผ่ขยายจิตสำนึก

32:16	คุณเข้าใจความหมายไหม

32:18	การแผ่ขยาย การทำให้มันเติบใหญ่ขึ้น
	หรือเพิ่มเติมสารพัดสิ่งเข้าไป

32:27	เพิ่มความรู้ เพิ่มประสบการณ์
	หรือเคลื่อนจากมุมหนึ่งไปอีกมุม

32:34	พยายามที่จะขยายมัน ต่อเติมมัน

32:40	มีสำนักต่างๆ ทำอย่างนั้น

32:43	โดยการฝึกปฏิบัติ โดยใช้ระเบียบวินัย
	เพื่อควบคุม และอื่นๆ

33:02	เมื่อคุณพยายาม แผ่ขยายจิตสำนึก

33:09	ก็จะมีศูนย์กลางเพื่อการเทียบวัด

33:15	คุณเข้าใจใช่ไหม

33:18	เมื่อคุณพยายามขยายอะไรก็ตาม
	เช่น ต่อเติมขยายบ้าน

33:25	จากรากฐานเล็กหรือใหญ่

33:29	คุณต่อเติมขยายมัน
	มีศูนย์กลางจากที่คุณขยายมันออกไป

33:32	ในทำนองเดียวกัน มีศูนย์กลาง
	จากที่คุณพูดว่า “ฉันกำลังแผ่ขยาย”

33:40	ซึ่งเป็นการเทียบวัด

33:42	ถ้าคุณไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร
	แต่ให้มองดูตัวคุณเอง

33:45	คุณไม่ได้พยายามแผ่ขยาย
	จิตสำนึกของคุณอยู่หรือ

33:48	คุณอาจจะไม่ได้ใช้คำว่าแผ่ขยาย

33:51	คุณอาจจะบอกว่า
	“ฉันแค่พยายามที่จะดีกว่านี้”

33:53	“ฉันพยายามจะเป็นอย่างนี้หรืออย่างนั้น”
	หรือประสบความสำเร็จให้มากขึ้น

33:59	ตราบเท่าที่มีศูนย์กลางที่กระทำออกไป

34:07	ต้องมีความไร้ระเบียบ

34:36	แล้วปัญหาที่เกิดขึ้นก็คือ
	เป็นไปได้หรือที่จะกระทำ

34:43	ที่จะดำเนินชีวิตอย่างเป็นธรรมชาติ
	มีความสุข โดยปราศจากศูนย์กลาง

34:50	ปราศจากเนื้อหาของจิตสำนึก

34:55	คุณเข้าใจคำถามเหล่านี้ไหม

34:58	เราถามคำถามที่เป็นพื้นฐาน

35:03	คุณอาจจะยังไม่คุ้นเคยกับคำถามเช่นนี้

35:07	เราส่วนใหญ่ถามคำถามแบบขี้เกียจ เฉื่อยชา

35:11	ไม่แยแส แล้วเคลื่อนออกไป

35:15	แต่เราถามคำถามที่คุณต้องตอบ

35:18	คุณต้องค้นหาคำตอบ สืบค้น
	เพื่อให้พบคำตอบด้วยตัวคุณเอง

35:25	ว่าเป็นไปได้ไหมที่จะกระทำ
	ดำเนินชีวิตแต่ละวัน โดยไร้ศูนย์กลาง

35:37	ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญของความไร้ระเบียบ

35:44	นั่นคือ ในความสัมพันธ์ของคุณกับผู้อื่น
	ไม่ว่าจะสนิทสนมใกล้ชิดเพียงใด

35:51	ถ้าคุณสนใจแต่ตัวคุณเองตลอดเวลา

35:56	สนใจความทะยานอยาก บุคลิกลักษณะ
	ความสวยงาม ความคุ้นชินต่างๆ ของคุณ

36:01	คุณเป็นเช่นนั้นในความสัมพันธ์กับคนอื่น

36:04	ส่วนคนอื่นก็ทำเหมือนกัน

36:07	จึงเป็นธรรมดาที่จะเกิดความขัดแย้ง
	ซึ่งเป็นความไร้ระเบียบ

36:16	แล้วเป็นไปได้ไหม ที่จะไม่กระทำ
	ไม่เคลื่อนไหวจากศูนย์กลาง

36:29	เราได้สืบค้นแล้วว่า ศูนย์กลางคืออะไร

36:32	ศูนย์กลางคือจิตสำนึก พร้อมด้วยเนื้อหาของมัน

36:38	เนื้อหาคือสิ่งทั้งปวง ที่ความคิดประกอบกันขึ้น

36:45	ด้วยความรู้สึกทางประสาทสัมผัส
	ความอยาก ความกลัว และอื่นๆ

36:54	จริงไหม

37:00	แล้วอะไรที่เป็นการกระทำ

37:05	ที่ไม่มีความขัดแย้งอยู่ในนั้น

37:14	ไม่มีความเสียใจ
	ไม่มีรางวัลตอบแทน ไม่มีโทษ

37:24	ฉะนั้น เป็นการกระทำที่เป็นทั้งหมด

37:29	คุณเข้าใจไหม

37:31	เรากำลังจะค้นหาความจริง

37:35	เราร่วมกันค้นหา
	ไม่ใช่ผมค้นพบคำตอบ แล้วบอกคุณ

37:40	แต่เราจะค้นหาไปด้วยกัน

37:45	ระลึกไว้ด้วยว่า ไม่มีผู้พูด

37:47	มีเพียงกระจก ที่คุณกำลังส่องดูเท่านั้น

37:53	เพื่อทำความเข้าใจ คุณต้องค้นในคำถาม
	ว่าความรักคืออะไร

38:06	เพราะถ้าเราค้นพบความจริงนี้ได้

38:10	การค้นพบนั้นอาจสลายศูนย์กลางได้หมดจด

38:18	นำมาซึ่งการกระทำที่บริสุทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์

38:26	เราจึงต้องสืบค้นเรื่องนี้
	ด้วยความระมัดระวัง เอาใจใส่อย่างยิ่ง

38:30	ถ้าคุณเต็มใจ

38:33	หมายถึงคุณเต็มใจที่จะฟัง

38:45	แน่นอน คุณมีความคิดเห็นเกี่ยวกับความรัก

38:49	คุณมีข้อสรุปของคุณเกี่ยวกับความรัก

38:51	คุณพูดว่า “เป็นไปไม่ได้ที่จะมีความรัก
	โดยไม่มีความอิจฉาริษยา”

38:55	“ความรักมีอยู่เมื่อมีกามารมณ์เท่านั้น”

39:00	“ความรักมีอยู่
	เมื่อคุณรักเพื่อนบ้านทั้งหมดเท่านั้น...

39:04	...รักสัตว์” และอื่นๆ

39:09	คุณมีกรอบความคิด มีแนวคิดและ
	บทสรุปไว้แล้วว่า ความรักคืออะไร

39:19	ซึ่งถ้าคุณมี
	มันก็เป็นไปไม่ได้ที่คุณจะสืบค้น

39:27	จริงไหม

39:28	ถ้าคุณบอกว่า “เป็นอย่างนั้นจริง” คุณก็จบเลย

39:34	มันก็เหมือนเหล่าคุรุ ที่บอกว่า
	“ฉันรู้ ฉันเข้าถึงการตื่นรู้แล้ว”

39:38	แล้วคุณก็เชื่อตามง่ายๆ

39:46	คุณไม่เคยตั้งคำถามกังขาเขา

39:53	ที่นี่เรา...

39:56	ไม่มีผู้รู้ ไม่มีผู้พูด

40:01	แต่เราถามคำถามที่จริงจังจริงๆ

40:05	ซึ่งอาจจะแก้ปัญหาความขัดแย้ง การควบคุม

40:11	การต่อสู้ที่ไม่สิ้นสุด ระหว่างตัวเราและผู้อื่น

40:18	การที่จะค้นให้พบ
	เราต้องค้นลึกลงไปอย่างยิ่ง

40:23	ค้นเข้าสู่คำถาม ว่าความรักคืออะไร

40:28	ผมกำลังพูดถึงความรัก ไม่ใช่ความเมตตาการุญ

40:34	อย่าเอาคำอื่นเข้ามา จะทำให้สับสน

40:39	เราเพียงพูดกันว่า
	สิ่งที่มนุษย์เรียกว่า “ความรัก” คืออะไร

40:46	รักสัตว์ของพวกเขา รักสัตว์เลี้ยง รักสวน

40:52	รักบ้าน รักเฟอร์นิเจอร์ รักลูกชายหญิงของเขา

40:59	รักพระเจ้า รักประเทศชาติ

41:04	สิ่งที่เรียกว่า “ความรัก” นี้
	ถูกยัดเยียดความหมาย

41:10	ถูกเหยียบย่ำ บดขยี้

41:15	เราจึงต้องค้นให้พบ ว่าแท้จริงแล้วมันคืออะไร

41:23	อย่าเพิ่งหลับ อย่าจดบันทึก

41:31	ผมเชื่อว่า จะมีแถบเสียงคาสเซ็ท

41:33	ที่คุณจะฟังได้ภายหลัง ถ้าคุณต้องการ

41:36	แต่การจดบันทึก
	ในขณะที่ลูกน้อยกำลังส่งเสียงร้อง

41:45	นั่นเป็นการเปรียบเทียบที่ดี คุณจะเข้าใจเลย

41:52	คุณพูดว่า “ทำไมลูกร้องไห้”
	จดให้หมดอย่างเอาใจใส่

42:11	ดังนั้น ขอให้ใส่ใจสักนิด ใส่ใจที่จะฟัง

42:20	ซึ่งหมายถึง ศิลปะในการฟัง

42:27	เวลาที่ลูกคุณส่งเสียงร้อง
	คุณฟังด้วยความสามารถทั้งหมด

42:35	ศิลปะในการฟัง หมายถึง

42:40	คำว่า “ศิลปะ” บ่งบอกถึง การจัดทุกสิ่ง
	ทุกอย่างไว้ในที่ทางที่ถูกต้องของมัน

42:48	ถ้าคุณเข้าใจความหมายของคำนี้จริงๆ

42:55	นั่นคือศิลปะที่แท้จริง
	ไม่ใช่การวาดภาพ หรืออะไรพวกนั้น

43:00	เหล่านั้นเป็นเรื่องรอง หรือเรื่องอันดับสาม

43:03	แต่ศิลปะในการจัดแจงชีวิตคุณ
	ให้อยู่ในที่ทางในบทบาทที่เหมาะสม

43:14	คือการมีชีวิตอยู่อย่างกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียว

43:16	เมื่อคุณจัดทุกสิ่งทุกอย่างในตัวคุณ
	ไว้ในที่ถูกที่ควร

43:21	คุณก็เป็นอิสระ

43:25	การจัดทุกสิ่งทุกอย่างในที่ถูกที่ควร
	เป็นส่วนหนึ่งของสติปัญญา

43:33

43:35	แล้วคุณจะถามว่า “คุณหมายความว่าอย่างไร”
	คุณให้ความหมายใหม่แก่คำว่า “สติปัญญา”

43:40	เราต้องทำเช่นนี้

43:43	สติปัญญาแสดงถึง
	การทำความเข้าใจความหมายที่แฝงอยู่

43:49	แฝงอยู่เบื้องหลังถ้อยคำ
	ความเงียบ คำกล่าว

43:53	คือการฟัง

43:58	ดังนั้น จิตคุณจึงตื่นอยู่ตลอดเวลาที่จะฟัง

44:06	คุณไม่เพียงฟังด้วยหูเท่านั้น

44:10	แต่ฟังโดยไม่ใช้หูด้วย

44:18	เราถามว่า อะไรคือความหมาย
	และความงามของความรัก

44:27	ถ้าความรักมีความงาม

44:36	ผมมีความคิดหนึ่ง

44:42	ไม่ใช่ความคิด...

44:45	คุณเคยพิจารณาไหม ว่าความงามคืออะไร

44:56	ความงามหมายถึงอะไร

45:03	มันเชื่อมโยงกับความอยากไหม

45:07	อย่าปฏิเสธมัน มองดูมัน ใส่ใจฟัง ค้นหาดู

45:13	ความงามเป็นส่วนหนึ่งของความอยากหรือ

45:23	ความงามเป็นส่วนหนึ่งของประสาทสัมผัสหรือ

45:29	คุณเห็นสิ่งก่อสร้างอันอัศจรรย์

45:31	วิหารพาร์เธนอน สิ่งก่อสร้างของกรีก
	หรืออียิปต์โบราณ

45:35	หรือโบสถ์ มหาวิหารอันวิจิตรพิสดาร

45:43	ประสาทสัมผัสของคุณถูกปลุก
	ให้ตื่นขึ้น ด้วยความงามนั้น

45:48	ความงามเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งนี้หรือ

45:55	ความงามอยู่ที่ใบหน้า สีผิว ทรวดทรงหรือ

46:01	อยู่ที่โครงสร้างของใบหน้า
	ประกายตาแจ่มชัดหรือ

46:04	อยู่ที่ผิวขาวเนียนละออ อยู่ที่การแสดงออก
	ลักษณะท่าทางของชายหญิงหรือ

46:12	คุณเข้าใจคำถามทั้งหมดนี้ไหม

46:17	หรือความงามมีคุณสมบัติอื่น
	ที่เหนือพ้นไปจากความงามทั้งหมดนี้

46:32	เมื่อความงามนั้นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

46:43	แล้วรูปลักษณ์ หน้าตา ทุกสิ่งทุกอย่าง
	ก็จะมีที่ทางที่เหมาะสมของมัน

46:48	แต่ถ้ายังจับความหมายไม่ได้
	หรือยังไม่เข้าใจ สิ่งที่แสดงออกภายนอก

46:51

46:55	สิ่งภายนอกก็กลายเป็นสิ่งสำคัญไปทั้งหมด

46:57	เรากำลังค้นหา ว่าความงามคืออะไร

47:08	เมื่อเรามองเห็นบางสิ่งบางอย่าง

47:11	เห็นขุนเขามหัศจรรย์
	ทาบกับท้องฟ้าสีครามน่าพิศวง

47:17	หิมะขาวสว่างโพลน ใสสะอาด ไร้มลพิษ

47:24	ความตระหง่านน่าเกรงขามของมัน
	ขับไสความคิด

47:29	ความห่วงใยและปัญหาทั้งหมดของคุณออกไป

47:32	คุณเคยสังเกตไหม
	เมื่อคุณพูดว่า “มันช่างสวยงาม”

47:36	แล้วบางทีชั่วสองวินาที หรืออาจจะหนึ่งนาที

47:39	ที่คุณเงียบถึงที่สุด

47:44	คุณไม่เคยสังเกตหรือ ว่านั่นหมายถึงอะไร

47:50	ชั่ววินาทีที่ความยิ่งใหญ่ของมัน

47:55	ขับไสความใจแคบของเราออกไป

48:00	ความยิ่งใหญ่นั้นยึดครองเรา

48:10	คุณเข้าใจที่พูดนี้ไหม

48:13	เหมือนเด็กเล็ก
	ที่ได้ของเล่นที่ซับซ้อน เข้าใจยาก

48:19	เขาจะหมกมุ่นอยู่กับมันเป็นชั่วโมง

48:23	เขาไม่พูดไม่จา ไม่ส่งเสียงเลย

48:26	เขาจดจ่อจมอยู่ในนั้น

48:30	ซึ่งหมายถึง ของเล่นดึงดูดเขาไว้

48:36	คุณตามทันไหม ผมเริ่มเหนื่อยแล้ว

48:40	เข้าใจไหม

48:45	ก็เหมือนกับที่ภูเขาดึงดูดคุณ

48:51	ฉะนั้น ชั่ววินาทีหรือนาทีนั้น
	คุณเงียบอย่างถึงที่สุด

48:59	ซึ่งหมายถึงไม่มีตัวตน

49:07	แล้วโดยไม่ถูกดึงดูดด้วยสิ่งใด

49:13	ไม่ว่าจะของเล่น ขุนเขา หรือใบหน้า

49:16	หรือแนวคิด หรือนั่นนี่

49:22	แต่อยู่ในตัวเราเองโดยสมบูรณ์
	โดยปราศจาก “ความเป็นฉัน”

49:29	นั่นเป็นแก่นแท้ของความงาม
	คุณเข้าใจทั้งหมดนี้หรือเปล่า

49:38	เรากำลังจะค้นหากัน ว่าความรักคืออะไร

49:44	เพราะถ้าหากเราค้นพบ
	ชีวิตเราอาจจะแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง

49:52	เราจะมีชีวิตอยู่โดยไม่มีความขัดแย้ง
	ไม่มีการควบคุม

49:59	ไม่มีความพยายามรูปแบบใดๆ

50:07	เรากำลังจะค้นหา

50:15	ก่อนอื่น ดังที่พูดกันเมื่อวันก่อน

50:19	ว่ามีการกระทำเชิงบวก
	ซึ่งเป็นการกระทำที่ไม่กระทำ

50:28	ผมได้ถามค้นเรื่องนั้นแล้ว ผมต้องทำอีกไหม

50:39	ในการกระทำเชิงบวก
	มีการทำบางอย่างเกี่ยวกับมัน

50:48	มีการควบคุม กดข่ม
	พยายาม ครอบงำ หลีกเลี่ยง

50:56	อธิบาย หาเหตุผล

50:59	ในกระบวนการวิเคราะห์ การหาเหตุผล

51:05	มีการกระทำ ที่ถือว่าเป็นเชิงบวก

51:11	มีการทำบางอย่างเกี่ยวกับมัน

51:18	และเราพูดว่า มีการกระทำ...ที่ไม่มีการกระทำ

51:25	ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับการกระทำเชิงบวก
	ไม่ใช่ขั้วตรงข้ามของมัน

51:28

51:31	คือการสังเกต โดยปราศจากการกระทำ

51:38	แล้วในการสังเกตนั้นเอง
	ดังที่เราชี้ให้เห็นว่า

51:41	นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลง
	อย่างถอนรากถอนโคน ในสิ่งที่ถูกสังเกต

51:47	ซึ่งเป็นการไม่กระทำ คุณเข้าใจใช่ไหม

51:53	เข้าใจสักเล็กน้อยไหม
	ไม่เป็นไร มันเป็นชีวิตคุณ

51:58	เราเคยชินกับการทำในเชิงบวก จริงไหม

52:01	“ฉันต้องทำ” “ฉันต้องไม่ทำ”
	“นี่คือสิ่งที่ถูก”

52:04	“นี่คือสิ่งผิด”
	“นี่ถูกต้อง” “ควรเป็นอย่างนี้”

52:06	“ต้องไม่เป็นอย่างนี้”
	“ฉันจะกดข่ม” “ฉันจะควบคุม”

52:11	ทั้งหมดนี้เสริมสร้าง “ความเป็นฉัน”
	ให้มีพลังมากขึ้น

52:16	ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญของความไร้ระเบียบ
	และความขัดแย้ง

52:24	ถ้าคุณเห็นเช่นนั้น ไม่ใช่เห็นทางถ้อยคำ
	ทางปัญญานึกคิด หรือเห็นด้วยตา

52:32	แต่เห็นความจริงในเรื่องนี้จริงๆ

52:35	จึงไม่มีการกระทำ
	ในสภาวะนั้นไม่มีความพยายาม

52:42	ตัวการสังเกตนั่นเอง
	ที่เปลี่ยนแปลงสิ่งที่ถูกสังเกต

52:49	กี่โมงแล้ว

52:57	11 โมง 25 นาที

53:10	เรากำลังถามว่า ความรักคืออะไร

53:15	และเราก็พูดว่า เรามีความคิดเห็น
	หลากหลายเกี่ยวกับความรัก

53:22	ความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญ
	ของคุรุ ของนักบวช

53:33	ภรรยาของคุณหรือแฟนสาวของคุณ
	พูดว่า “นี่คือความรัก”

53:38	หรือคุณก็พูดว่า “นี่คือความรัก”

53:42	หรือคุณบอกว่า มันเกี่ยวข้อง
	กับกามารมณ์ เป็นเช่นนั้นไหม

53:50	ความรักเกี่ยวข้องกับประสาทสัมผัสหรือ

53:57	และจากประสาทสัมผัส
	ความอยากก็เกิดขึ้น คุณตามทันไหม

54:07	ความอยากเป็นกระบวนการ
	กระบวนการที่มุ่งไปอย่างจดจ่อ

54:18	กระบวนการของประสาทสัมผัสคือ ความอยาก

54:23	มันเห็นได้ชัด อย่าทำหน้างงอย่างนั้น

54:28	ผมเห็นสิ่งสวยงาม
	ซึ่งคือ

54:30	การที่ประสาทสัมผัสถูกปลุกให้ตื่นขึ้น
	และผมก็ต้องการมัน

54:39	ขอให้เคลื่อนไปด้วยกัน

54:43	มองดูมันด้วยตัวคุณเอง

54:50	เราพูดว่า

54:54	เมื่อมีการเคลื่อนไหวของประสาทสัมผัสทั้งหมด

55:01	ประสาทสัมผัสทุกส่วน
	ไม่ใช่ส่วนใดส่วนหนึ่ง

55:03	เมื่อนั้นไม่มีความอยาก

55:09	คุณลองพินิจพิเคราะห์ดู

55:14	ความรักเป็นกระบวนการของประสาทสัมผัส
	พร้อมทั้งความอยากของมันหรือ

55:27	ใช่ไหม

55:29	ถ้าพูดต่างออกไป
	ความรักคือความอยากหรือ

55:42	ในกามารมณ์ มีการทำงานของประสาทสัมผัส

55:46	มีความทรงจำ มีภาพ มีมโนภาพ

55:49	มีความรู้สึกทางประสาทสัมผัสตลอดเวลา

55:56	และการเคลื่อนไหวนั้น ทั้งหมดนั้น
	เราคิดว่าเป็นความรัก

56:08	เท่าที่เราสังเกต
	ความรักเป็นส่วนหนึ่งของความอยาก

56:20	สอบสวนไปช้าๆ เราไม่ได้แผ่ขยายมัน

56:23	อย่างง หรือพูดว่า “ไม่จริง เป็นไปไม่ได้”

56:27	เรากำลังสอบสวน

56:32	ความรักเป็นความผูกพันหรือ

56:42	คุณเข้าใจไหม

56:44	ผมผูกพันกับลูกชายหญิงของผม

56:49	ผมครอบครอง

56:54	ความผูกพันเป็นความรักหรือ

57:02	ทั้งชีวิตเรา อยู่บนพื้นฐานความผูกพัน

57:10	ผูกพันกับทรัพย์สมบัติ ผูกพันกับบุคคล

57:14	ผูกพันกับความเชื่อ กับศาสนา
	ที่ไร้ข้อพิสูจน์ พระเยซูหรือพระพุทธเจ้า

57:20	ไม่ว่าผูกพันกับอะไร

57:25	นั่นคือความรักหรือ

57:28	เมื่อคุณผูกพัน
	ในความผูกพันนั้นมีความเจ็บปวด

57:35	มีความกลัว ความอิจฉาริษยา
	ความวิตกกังวล – คุณอาจจะสูญเสีย

57:46	เราจึงถามว่า

57:49	ที่ใดมีความผูกพัน ที่นั่นมีความรักหรือ

58:00	เมื่อคุณสังเกตดูมัน และคุณสนใจลึกมาก

58:07	สนใจอย่างลึกซึ้งที่สุด
	ที่จะค้นหาว่าความรักคืออะไร

58:11	แล้วความผูกพัน
	ก็กลายเป็นเรื่องไม่สำคัญ ไม่มีค่า

58:19	เพราะนั่นไม่ใช่ความรัก

58:27	ความรักไม่ใช่ความอยาก

58:35	ไม่ใช่ความทรงจำ

58:40	ไม่ใช่ความผูกพัน

58:47	ไม่ใช่ว่าผมบอกคุณ แล้วคุณยอมรับ
	–มันเป็นอย่างนั้นจริง

58:52	ความรักเป็นความสุขเพลิดเพลินหรือ

58:59	อย่าดูเศร้าหดหู่อย่างนั้น

59:11	ผมขอโทษ

59:18	ไม่ใช่คุณจะจูงมือกันไม่ได้

59:27	แต่เราจะค้นหา ว่าคุณเข้าใจเรื่องนี้ไหม

59:34	เราพูดว่า ความอยากเป็นผลของ
	ความรู้สึกทางประสาทสัมผัส

59:42	ความรู้สึกทางประสาทสัมผัส
	ผูกติดอยู่กับความคิด

59:48	ความคิดก็ผูกติดอยู่กับ
	ความรู้สึกทางประสาทสัมผัส

59:51	และจากความรู้สึกทางประสาทสัมผัสนั้น
	ความอยากก็เกิดขึ้น

59:55	แล้วความอยากนั้นต้องการที่จะเติมเต็ม
	เราเรียกความต้องการนั้นว่า “ความรัก”

1:00:04	แล้วนั่นเป็นความรักไหม
	ความผูกพันเป็นความรักหรือ

1:00:14	ในความผูกพันมีความขัดแย้ง ความไม่แน่นอน

1:00:19	ฉะนั้น ยิ่งมีความไม่แน่นอนมากขึ้น

1:00:22	ความกลัวที่จะโดดเดี่ยวยิ่งมากขึ้นด้วย
	คุณก็ยิ่งผูกพันมั่นหมาย

1:00:28	ยิ่งครอบครอง ครอบงำ
	ยืนยันถือสิทธิ์ เรียกร้องต้องการ

1:00:34	จึงเกิดความขัดแย้งในความสัมพันธ์

1:00:37	แล้วคุณก็คิดว่า ความขัดแย้งนี้
	เป็นส่วนหนึ่งของความรัก

1:00:46	เราถามว่า นั่นคือความรักหรือ

1:00:49	ความสุขเพลิดเพลินเป็นความรักหรือ

1:00:57	ความสุขเพลิดเพลิน
	เป็นกระบวนการของความทรงจำ

1:01:05	ใช่ไหม

1:01:09	อย่าจดจำคำกล่าวนี้

1:01:14	แค่ฟังเท่านั้น

1:01:20	ผมจำได้ว่า คุณดีอย่างไร

1:01:27	ให้ความพึงพอใจ ความอ่อนโยน
	ความสุขสบาย ความสัมพันธ์ทางเพศ

1:01:31	ให้นี่ ให้นั่น และอื่นๆ เพียงใด
	ผมจำสิ่งเหล่านั้นได้

1:01:35	ผมจึงพูดว่า “โอ้! ยอดรัก ผมรักคุณ”

1:01:40	นี่หรือคือความรัก

1:01:45	แล้วความสุขเพลิดเพลินเป็นสิ่งต้องห้ามหรือ

1:01:55	คุณต้องถามคำถามเหล่านี้ ผมกำลังถาม
	คุณก็ต้องถามและค้นให้พบ

1:02:04	เมื่อคุณมองดูน้ำในลำธาร
	มันให้ความสุขเพลิดเพลินแก่คุณ ไม่ใช่หรือ

1:02:12	ความสุขเพลิดเพลินนั้นผิดอะไร

1:02:16	คุณมองดูต้นไม้ตระหง่านโดดเดี่ยวในท้องทุ่ง
	นั่นไม่ให้ความสุขเพลิดเพลินแก่คุณหรือ

1:02:24	เมื่อคุณดูดวงจันทร์เหนือขุนเขา
	มันให้ความสุขเพลิดเพลินไม่ใช่หรือ

1:02:29	เหมือนเมื่อคืน บางคนอาจได้เห็น

1:02:32	เป็นความอภิรมย์อย่างยิ่งไม่ใช่หรือ
	แล้วมันผิดอะไร

1:02:37	แต่ปัญหาเริ่มขึ้นเมื่อความคิดพูดว่า
	“มันช่างสวยงามเสียจริง”

1:02:44	ฉันต้องเก็บมันไว้ จดจำมัน บูชามัน

1:02:48	ฉันหวังที่จะได้มันมากขึ้น

1:02:52	จากนั้นกระบวนการของความสุขเพลิดเพลิน
	ก็เข้ามาปฏิบัติการ

1:03:00	ความสุขเพลิดเพลินนั้น
	เราเรียกว่า “ความรัก”

1:03:09	เมื่อเด็กทารกอยู่กับแม่

1:03:16	แม่เต็มไปด้วยความรักความอาทร
	ที่แสนอ่อนโยน

1:03:21	รู้สึกได้ถึงการโอบอุ้ม นั่นเป็นความรักไหม

1:03:25	อย่าเพิ่งตำหนิผมนะ ผมเพียงแต่ถามคำถาม

1:03:30	หรือว่าความรักนี้ เป็นส่วนหนึ่ง
	ของสิ่งสืบทอดทางพันธุกรรม

1:03:44	คุณเคยเห็นแม่ลิงอุ้มกอดลูกๆ ของมันไหม

1:03:52	แม่ช้างที่ระวังดูแลลูกเล็กๆ ของมัน

1:04:01	อาจจะเป็นเพราะ เราสืบทอด
	สัญชาตญาณการตอบสนองต่อทารก

1:04:13	แล้ว “เขาเป็นลูกน้อยของฉัน” ก็เกิดขึ้น

1:04:17	คุณอย่าเพิ่งส่ายหัว

1:04:19	“เขาเป็นลูกฉัน
	เลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน ฉันรักเขา”

1:04:32	ถ้าคุณรักลูกของคุณอย่างยิ่ง

1:04:37	คุณจะดูแลให้เขาได้รับการศึกษาที่ถูกต้อง

1:04:42	คุณจะดูแลไม่ให้เขาเป็นคนรุนแรง
	เขาจะไม่ถูกฆ่าหรือฆ่าใคร

1:04:49	แต่คุณไม่สนใจใยดีหรอก

1:04:52	คุณสนใจดูแลทารกน้อยนั้น
	จนเขาอายุสี่ ห้า หก ขวบ

1:04:57	แล้วคุณก็โยนเขาให้หมาป่า

1:05:02	จริงไหม

1:05:05	นี่เป็นความรักหรือ

1:05:12	แล้วการกระทำเชิงบวก คือบอกว่า “ไม่...

1:05:17	ฉันจะไม่มีเพศสัมพันธ์อีกต่อไป
	ฉันจะไม่....อีกต่อไป”

1:05:22	ฉันจะทำสิ่งนี้
	ฉันจะกำจัดความยึดติดผูกพัน

1:05:25	ฉันจะเป็นอิสระจากความผูกพัน
	ฉันจะพยายามจัดการกับความผูกพัน

1:05:30	จะทำงานกับมัน จะทำบางสิ่ง
	บางอย่างเกี่ยวกับมันตลอดเวลา

1:05:33	ทว่า การกระทำเชิงลบ
	คือการดู ดูทั้งหมดของมัน

1:05:44	ฉะนั้นจะมีการหยั่งเห็น

1:05:51	แล้วคุณจะเห็นว่าความรัก
	ไม่ใช่สิ่งเหล่านี้เลย

1:05:59	แต่เพราะมีความรัก

1:06:06	จากความรักนั้น
	ความสัมพันธ์ทั้งหมดเปลี่ยนไป

1:06:14	พวกผู้ถือสันโดษ พระ

1:06:22	สันยาสี ในอินเดีย ในยุโรป
	และนักบวชทั่วโลก

1:06:25	ต่างพูดว่า “ต้องไม่มีความอยาก
	ไม่มีกามารมณ์ อย่ามองผู้หญิงสวย

1:06:35	ถ้าคุณจะทำ ก็ให้คิดถึงเธอ
	ในฐานะพี่น้องหรือแม่

1:06:42	หรือถ้าคุณมองดูพวกเธอ
	ก็ให้เพ่งจิตไปที่พระเจ้า”

1:06:49	คุณตามเรื่องเหล่านั้นทันไหม

1:06:53	แต่พวกผู้ถือสันโดษ ก็แผดเผาอยู่ข้างใน

1:07:00	ภายนอกปฏิเสธ แต่ภายในลุกเป็นไฟ

1:07:05	และสภาพนั้น เขาพากันเรียกว่า
	“ชีวิตที่เคร่งศาสนา”

1:07:14	ซึ่งหมายถึง เขาไม่มีความรัก

1:07:18	เขามีแต่แนวคิด ว่าความรักคืออะไร

1:07:22	แนวคิดไม่ใช่ความรัก
	แนวคิด ถ้อยคำ ไม่ใช่ความรัก

1:07:30	แต่เมื่อคุณเห็น กระบวนการทั้งหมด

1:07:35	ของความอยาก ความผูกพันมั่นหมาย
	ความสุขเพลิดเพลิน

1:07:38	จากการหยั่งเห็นอันลึกซึ้งยิ่ง

1:07:42	ดอกไม้แปลกประหลาดคาดไม่ถึงจะผลิบาน
	ด้วยกลิ่นหอมอบอวลพิเศษสุด

1:07:50	นั่นคือความรัก