กฤษณมูรติ ถ้าคุณไม่หมกมุ่น คุณก็ไม่มีไม่เป็นอะไรเลย ไม่ใช่หรือ

Krishnamurti Subtitles

SA78T7 - ถ้าคุณไม่หมกมุ่น คุณก็ไม่มีไม่เป็นอะไรเลย ไม่ใช่หรือ

การพูดต่อสาธารณชน ครั้งที่ 7
เมืองซาเน็น ประเทศสวิสเซอร์แลนด์
23 กรกฏาคม 1

0:08		ถ้าคุณไม่หมกมุ่น
		คุณก็ไม่มีไม่เป็นอะไรเลย ไม่ใช่หรือ

0:23	I believe this is the last talk.	ครั้งนี้เป็นการพูดครั้งสุดท้าย

0:27	There’ll be discussions,	จากนั้นจะมีการเสวนา หรือสนทนากัน
	or dialogues, or conversations

0:34	– whatever you may like to call it –	หรือคุณจะเรียกว่าอะไรก็ตาม

0:36	on Wednesday, Thursday,	ในวันพุธ พฤหัส ศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์
	Friday, Saturday, Sunday.

0:44	Then we can bombard each other	เราจะกระหน่ำตอบโต้กัน ด้วยคำถามมากมาย
	with a lot of questions

0:50	and try to find answers for them!	และพยายามค้นหาคำตอบ

1:02	During the last six talks	ในช่วงการพูดทั้งหกครั้งที่ผ่านมา

1:08	we have talked over, together,	เราพูดคุยร่วมกันในเรื่องสำคัญหลายเรื่อง
	a great many things.

1:16	We’ve talked over how we are	เราพูดกันว่า เราอยู่ภายใต้
	influenced by institutions,	อิทธิพลของสถาบันอย่างไร

1:27	controlled and shaped by them.	เราถูกควบคุมและหล่อหลอม
		โดยสถาบันเหล่านั้น

1:33	We also went into	เรายังค้นเข้าสู่คำถามเกี่ยวกับอุดมคติ
	the question of ideals,

1:36	how they distort our lives,	ว่าอุดมคติบิดเบือนชีวิตเราอย่างไร

1:43	making us violent, ineffectual,	ทำให้เรารุนแรง ขาดความสามารถ
	not dealing with realities of life.	ไม่จัดการกับความเป็นจริงของชีวิต

1:55	And also, we talked about	เรายังพูดเกี่ยวกับแรงกดดันของความรู้ด้วย
	the pressure of knowledge:

2:08	knowledge, we said,	ดังได้กล่าวแล้วว่า ความรู้เป็นอดีตเสมอ
	is always in the past,

2:12	how that knowledge controls,	ความรู้นั้นควบคุม หล่อหลอมการคิด
	shapes our thinking, our action,	การกระทำของเราอย่างไร

2:21	and we are influenced by that	และเราตกอยู่ภายใต้อิทธิพล
	greatly, by the past,	ของความรู้จากอดีตอย่างมหันต์

2:27	the past being experience,	อดีตเป็นประสบการณ์
	accumulated as knowledge in the brain	ที่สั่งสมเป็นความรู้อยู่ในสมอง

2:34	and the response of that is memory.	และการตอบสนองของอดีต คือความทรงจำ

2:40	We also talked about	เรายังพูดเกี่ยวกับแรงบีบคั้นของแนวคิด
	the pressure of ideas

2:52	– ideas in our relationship	แนวคิดในความสัมพันธ์ระหว่างกันของเรา
	with each other,

2:56	what must be,	ว่าต้องเป็น หรือควรจะเป็นอย่างไร
	what should be and so on.

3:02	We also talked about the various	เรายังพูดเกี่ยวกับการมีชีวิตอยู่
	forms of illusion in which we live.	ในมายาลวงลักษณะต่างๆ

3:17	And we talked about fear,	พูดเกี่ยวกับความกลัว
	whether fear can end,	ว่าความกลัวจะจบลงได้ไหม

3:24	completely, totally,	จบทั้งหมดบริบูรณ์
	eradicated from our very depth,	ถอนรากเหง้าจากส่วนลึกของเรา

3:33	so that a human being is	เพื่อที่มนุษย์คนหนึ่ง จะเป็นอิสระ
	totally free from that darkness.	จากความมืดบอดโดยสิ้นเชิง

3:40	We also talked about	เราพูดถึงการไล่คว้า
	the pursuit of endless pleasure,	หาความสุขเพลิดเพลินที่ไม่จบสิ้น

3:49	pleasure being the response	ความสุขเพลิดเพลินคือ การตอบสนอง
	of the senses as desire	ของประสาทสัมผัส แล้วเป็นความอยาก

3:55	and the expression of that desire	และการแสดงออกของความอยากนั้นในปัจจุบัน

4:00	in the present,	โดยมาจากอดีตแล้วไปสู่อนาคต
	from the past, and to the future.

4:06	We also went into the question	เราค้นเข้าสู่คำถามที่ว่า
	of whether human beings

4:11	can ever end their sorrow,	มนุษย์จะยุติความทุกข์โศกได้ไหม

4:17	not only their momentary,	ไม่ใช่ความเศร้าโศกอาดูรชั่วขณะชั่วแล่น
	passing grief,

4:27	but also the deep sorrow of man	แต่ความทุกข์โศกอันลึกล้ำของมนุษย์ด้วย

4:35	who has faced wars,	ผู้ที่เผชิญกับสงคราม การทำลายล้าง
	destruction, endless conflict,	ความขัดแย้งอันไม่สิ้นสุด

4:45	without any meaning to life.	จนชีวิตไม่มีความหมายใดๆ

4:50	And we also went into	เราถามค้นด้วยว่า ความรักคืออะไร
	the question of what is love,

5:02	whether a human being can love another	มนุษย์คนหนึ่ง
		สามารถที่จะรักผู้อื่น ได้ไหม

5:08	without all the problem	รักโดยปราศจากปัญหาทั้งปวง
	that is involved in it:	ที่เกี่ยวข้องกับมัน

5:13	ambition, personal concern,	ทั้งความทะเยอทะยาน ความกังวลส่วนตน
	jealousy, antagonism,	ความอิจฉา การเป็นปฏิปักษ์

5:26	domination, attachment and so on.	การครอบงำ การยึดติดผูกพัน ฯลฯ
	We went into all that.	เราได้ถามค้นทั้งหมดนั้นแล้ว

5:33	And where these things exist,	เราพูดว่า ที่ใดมีเรื่องเหล่านี้
	we said, there is no love.	ที่นั่นไม่มีความรัก

5:43	And when our action	และเมื่อการกระทำของเรา
	is based on merely thought,	อยู่บนฐานของความคิด

5:50	which is memory,	ซึ่งคือความทรงจำ

5:53	then that action is incomplete,	การกระทำนั้นไม่สมบูรณ์

5:57	and being incomplete it must,	เมื่อไม่สมบูรณ์ มันต้องก่อให้เกิด
	invariably, bring about conflict.	ความขัดแย้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

6:06	Any action that is not total,	การกระทำใดที่ไม่เป็นทั้งหมด
	whole, holistic, complete,	ไม่บริสุทธิ์ ไม่ศักดิ์สิทธิ์ ไม่สมบูรณ์

6:13	must breed contradiction.	ต้องก่อให้เกิดความเป็นปฏิปักษ์

6:20	We went into that, very carefully.	เราได้พิจารณาเรื่องนั้น
		อย่างรอบคอบถ้วนถี่แล้ว

6:23	And the other day,	เมื่อวันก่อน เราพูดเกี่ยวกับ
	we talked about the ending of sorrow,	การจบสิ้นความทุกข์โศก

6:28	and with that ending, compassion.	ในการจบสิ้นนั้น
		ความเมตตาการุณอุบัติขึ้น

6:34	And I think we ought to talk about	เช้านี้ ผมคิดว่า

6:37	various other things, too	เราควรพูดเรื่องอื่นๆ อีกหลายเรื่อง
	this morning.

6:46	I hope you’re all comfortable	อากาศค่อนข้างร้อน
	– it’s pretty hot!	ผมหวังว่าคุณคงไม่อึดอัด

6:59	We ought to ask ourselves, I think,	ผมคิดว่า เราควรถามตัวเราเอง

7:03	why we follow another,	ว่าเหตุใด เราจึงทำตามคนอื่น
	which, apparently, you’re doing.

7:09		เห็นได้ชัดว่าคุณทำอย่างนั้น

7:17	Why we become disciples of somebody.	เหตุใดเราจึงเป็นสาวกของใครบางคน

7:25	If there were no disciples,	ถ้าไม่มีศิษย์ ก็ไม่มีครู
	there would be no teachers

7:34	and because of disciples	เพราะมีศิษย์ จึงมีครูเพิ่มทวีคูณ
	the teachers multiply

7:48	and the disciple then destroys	แล้วศิษย์ก็ทำลาย
	that which he started out to look for.	สิ่งซึ่งเขามองหาเมื่อเริ่มต้น

7:56	He wants to find out,	เขาต้องการค้นหา
	if he’s a really serious person,	ถ้าเขานั้นเป็นคนที่จริงจังจริงๆ

8:02	he wants to find out what truth is,	เขาต้องการค้นหาว่า
	if there is freedom,	ความจริงคืออะไร อิสรภาพมีอยู่จริงไหม

8:08	if there is a sense	การดำรงอยู่อย่างไร้กาลเวลา มีอยู่หรือ
	of timeless existence.

8:16	And if you follow another,	แล้วถ้าคุณทำตามคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นนักบวช
	whether it be the priest,

8:21	a book, a guru, an authority,	ตำรา คุรุ ผู้รู้

8:27	then you’ll never, under	คุณไม่มีวันค้นพบสิ่งเหล่านั้น
	whatever circumstances, find all that.	ไม่ว่าภายใต้สภาพการณ์ใด

8:35	So, can one ask oneself, seriously,	ดังนั้น เราถามตัวเองอย่างจริงจังได้ไหม
	why we follow another?	ว่าเหตุใดเราจึงทำตามคนอื่น

8:47	This is really very important	เรื่องนี้สำคัญมากจริงๆ
	because it denies freedom.	เพราะมันเป็นการปฏิเสธอิสรภาพ

8:57	And one has followed the priest	ในยุโรปตะวันตก เช่นเดียวกับในเอเชีย
	in Western Europe as well as in Asia

9:03	for thousands and thousands of years.	เราทำตามนักบวชมาเป็นพันๆ ปีแล้ว

9:08	We are still in agony, uncertainty,	แต่เราก็ยังอยู่ในความทุกข์ทรมาน
	miserable, unhappy,	ความไม่แน่นอน ความสิ้นหวัง

9:15	in conflict, endless travail.	ความไร้สุข ความขัดแย้ง
		และความยากลำบาก ไม่สิ้นสุด

9:22	And it may be, essentially,	มันอาจเป็นความผิดพลาดของศิษย์เป็นสำคัญ
	the fault of the disciple,

9:32	of the one who follows, either	ความผิดของคนที่ทำตาม
	the book, the word, or the person.	ไม่ว่าจะทำตามหนังสือ คำพูด หรือบุคคล

9:43	And when you follow,	เมื่อคุณทำตาม คุณก็ปฏิเสธ
	you deny your own investigation,	การตรวจสอบของคุณเอง

9:49	exploration into truth.	ปฏิเสธการสำรวจเข้าสู่ความจริง

9:55	And so, if one may suggest,	ดังนั้น เราขอแนะนำว่า อย่าทำตามใคร
	don’t follow anybody,

10:03	including the speaker.	รวมทั้งผู้พูดด้วย

10:07	I’ve made that very clear	ผมพูดชัดเจนมากแล้วตั้งแต่ต้น
	from the very beginning,

10:12	that we are talking to each other,	ว่าเราสนทนากันและกัน

10:18	that the speaker is not here,	ที่นี่ไม่มีผู้พูด
	that you are looking at yourself,	แต่คุณกำลังมองดูตัวคุณเอง

10:28	and discovering all the problems,	และค้นให้พบปัญหาทั้งหมด
	the confusion, the uncertainty,	ทั้งความสับสน ความไม่แน่นอน

10:36	the extraordinary demand	การเรียกร้องต้องการ ที่ไม่ธรรมดา
	of desire and so on.	ของความอยาก และอื่นๆ

10:43	You are asking these questions	คำถามเหล่านี้ คุณถามตัวคุณเอง
	of yourself,

10:48	therefore, there is no teacher	ที่นี่จึงไม่มีครู ไม่มีศิษย์
	and no disciple, only learning	มีเพียงการเรียนรู้เท่านั้น

10:58	– not learning from another,	ไม่ใช่เรียนรู้จากคนอื่น
	but learning about yourself,	แต่เรียนรู้เกี่ยวกับตัวคุณเอง

11:06	looking into yourself.	มองเข้าสู่ตัวคุณเอง

11:10	You cannot possibly look	คุณไม่สามารถมองเข้าสู่ตัวคุณเองได้
	into yourself, objectively,	โดยไม่มีอคติ ไม่ลำเอียง

11:16	without any direction and motive	โดยปราศจากทิศทางและแรงจูงใจ

11:18	if you’re all the time consumed	ถ้าหากคุณให้ความสำคัญกับตัวคุณเอง
	with your own importance,

11:23	with your own ambitions,	กับความทะเยอทะยาน
	with your own problems.	และปัญหาส่วนตัวของคุณตลอดเวลา

11:29	I wonder if you’ve ever	ผมสงสัยว่า คุณเคยถามตัวเองบ้างไหม
	asked yourselves

11:32	why you have a problem of any kind	ว่าเหตุใด คุณจึงมีปัญหา
		ไม่ว่าปัญหาชนิดใด

11:39	– perhaps a mathematical problem,	อาจจะเป็นปัญหาคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์
	scientific problem,

11:43	problems of knowledge	ปัญหาที่เกี่ยวกับความรู้

11:49	but, psychologically,	แต่ในทางจิตใจ เหตุใดคุณจึงมีปัญหา
	why do you have problems?

11:56	And if you have a problem,	ถ้าคุณมีปัญหา ทำไมคุณไม่จบมันทันที
	why do you not end it, immediately

12:02	and not carry it over and over and	ไม่แบกพามันไปครั้งแล้วครั้งเล่า
	over again for the rest of your life?	จนตลอดชีวิตคุณ

12:11	You see, when a problem	เมื่อปัญหาปรากฏแก่คุณ
	presents itself to you

12:17	and you do not solve it, instantly,	คุณไม่แก้ไขมันทันที

12:22	and you think about the problem,	คุณคิดและกังวลเกี่ยวกับปัญหา
	worry about the problem,

12:26	that deteriorates the brain cells,	นั่นทำให้เซลล์สมองเสื่อมถอย
	obviously.	อย่างไม่ต้องสงสัย

12:37	To solve a problem, human problem,	การที่จะแก้ปัญหา
	psychological problem,	ปัญหาของมนุษย์ ปัญหาทางจิตใจ

12:43	the problem of relationship,	ปัญหาความสัมพันธ์

12:53	it matters, enormously,	มันสำคัญอย่างใหญ่หลวงว่า
	how you approach it.	คุณเข้าหาปัญหาอย่างไร

13:00	Do you understand?	คุณเข้าใจไหม เรากำลังสนทนาร่วมกัน
	Please, we are talking to each other.

13:06	There is no guru,	ที่นี่ไม่มีคุรุ ไม่มีครู
	there’s no teacher, here,

13:09	there’s only the problem,	มีแต่ปัญหาเท่านั้น

13:17	and how you approach the problem,	คุณจะเข้าหาปัญหาอย่างไร

13:25	because in the approach	เพราะวิธีการเข้าหาปัญหา อาจเป็นคำตอบ
	to the problem may be the solution.

13:34	You understand what we’re saying?	คุณเข้าใจสิ่งที่เราพูดไหม

13:38	Suppose I have a problem:	สมมุติว่า ผมมีปัญหา

13:43	if I approach it	ถ้าผมเข้าหาปัญหา
	with a desire to end it,	ด้วยความอยากที่จะให้มันจบ

13:49	I’m already coming to it	ผมก็เข้าหาปัญหา
	with a determined purpose,	ด้วยเป้าหมายที่กำหนดไว้แล้ว

13:56	which may distort the problem, itself.	ซึ่งอาจจะบิดเบือนตัวปัญหา

14:02	If I come to it with a motive,	ถ้าผมเข้าหามันด้วยแรงจูงใจ

14:07	the motive will dictate	แรงจูงใจจะเป็นตัวชี้นำคำตอบ
	the answer of the problem.

14:13	We are following each other,	เราเข้าใจไปด้วยกัน
	I’m not talking to myself,	ผมไม่ได้พูดอยู่กับตัวเอง

14:16	we are talking to each other.	เราสนทนากัน มีส่วนร่วมกันในเรื่องนี้
	We are sharing this thing, together.

14:24	Or rather, you are investigating and	หรือคุณกำลังสอบสวน
	discovering this thing, for yourself,	และค้นพบเรื่องนี้ด้วยตัวคุณเอง

14:31	that you cannot solve a human problem	คุณไม่สามารถแก้ปัญหามนุษย์
	if you approach it, wrongly.	ถ้าคุณเข้าหามันแบบผิดๆ

14:40	There is a correct approach, which is:	มีการเข้าหาปัญหาอย่างถูกต้อง นั่นคือ

14:46	without a motive,	เข้าหาโดยปราศจากแรงจูงใจ
	without trying to end the problem,	ปราศจากความพยายามที่จะให้ปัญหาจบสิ้น

14:52	you then are approaching it	ถ้าเป็นอย่างนั้น
	with a conclusion,	คุณก็เข้าหาปัญหาด้วยข้อสรุป

14:58	with already premeditated intention,	ด้วยความตั้งใจที่ไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าแล้ว

15:04	so the problem remains.	ปัญหาจึงยังคงอยู่

15:08	Whereas, if you can free yourself	แต่ถ้าคุณสามารถปลดปล่อยตัวคุณ
	from the motive,	ให้เป็นอิสระจากแรงจูงใจ

15:13	from the direction,	อิสระจากทิศทาง จากความอยากที่จะพบคำตอบ
	the desire to find an answer,

15:16	then you come to it, freely,	คุณก็เข้าหาปัญหาอย่างเป็นอิสระ
	whatever that problem is,	ไม่ว่าจะเป็นปัญหาอะไรก็ตาม

15:27	even if it be the most scientific,	แม้มันจะเป็นปัญหาทางวิทยาศาสตร์
	complex problem.	ที่ซับซ้อนที่สุด

15:35	Because the free mind	เพราะจิตที่เป็นอิสระ ไม่สร้างปัญหา
	doesn’t create a problem,

15:41	it meets a problem, then answers it,	มันเผชิญปัญหา แล้วตอบสนองต่อปัญหา

15:45	but it doesn’t create a problem.	แต่มันไม่สร้างปัญหา

15:52	But, whereas, we create problems,	ทว่า เราสร้างปัญหา

15:56	and having created it,	เมื่อสร้างปัญหาขึ้นแล้ว
	we approach it with fear,	เราก็เข้าหามันด้วยความกลัว

16:01	with anxiety to solve it,	ด้วยความกระวนกระวายที่จะแก้ไข
	consult others,	เราจึงปรึกษาคนอื่น

16:04	you know, go through all the movements	เราใช้ความพยายามทั้งหมดที่จะแก้ไขมัน
	of trying to solve it.

16:12	Or, you investigate the problem,	หรือคุณตรวจสอบปัญหาอย่างถี่ถ้วน
	very thoroughly,

16:17	observing it, let the problem	สังเกตมัน ปล่อยให้ปัญหานั้น
	tell you the whole story of itself.	บอกเรื่องราวทั้งหมดของมัน

16:25	Then perhaps during the day, you find	แล้วบางทีในระหว่างวัน คุณจะพบอิสรภาพ
	a complete freedom from that problem.	จากปัญหานั้นอย่างสมบูรณ์

16:39	So, what we are saying is,	เราพูดกันว่า

16:42	our human minds, the brain, the mind,	จิตของมนุษย์ สมอง จิต ความคิด
	the thought, the emotions, the senses	อารมณ์ และประสาทสัมผัส

16:50	are millions and millions	มีอายุหลายล้านปี
	of years old.

16:54	It’s heavily conditioned	มันถูกอิทธิพลกำหนดอย่างหนักหน่วง
	and that is creating the problems.	จึงสร้างปัญหาขึ้นมากมาย

17:03	And as long as the brain is	ตราบเท่าที่สมองยังคิดหาวิธีออกจากปัญหา
	still thinking of ways out of it,

17:08	it is still furthering the problems,	มันก็สร้างปัญหาต่อไปอีก
	enlarging the problems.	และทำให้ปัญหาใหญ่ขึ้น

17:14	I hope…	ผมหวังว่า...

17:17	Are we making this clear,	เรื่องนี้ตัวเราเองชัดเจนแล้วหรือยัง
	for ourselves?

17:28	So, we are going to discuss,	เราจะเสวนากัน โดยไม่ทำให้มันเป็นปัญหา
	non-problematically

17:36	– you understand, it’s not a problem,	คุณเข้าใจไหม มันไม่ใช่ปัญหา

17:39	nothing is a problem until we make it.	ไม่มีอะไรเป็นปัญหา
		นอกจากเราสร้างมันขึ้นมา

17:46	We are going to investigate,	เราจะสืบค้นกัน

17:52	not make it as something	ไม่ใช่ทำให้มันเป็นสิ่งที่คุณต้องแก้ไข
	that you have to solve.

17:58	And please understand this.	เรื่องนี้สำคัญมาก ขอให้เข้าใจ
	This is very important

18:03	because we’re going to enquire	เพราะเราจะถามค้น เข้าสู่ปัญหาทั้งหมดนี้
	into this whole question

18:08	of what is a religious life,

18:12	whether it is tenable, possible	ว่าชีวิตแห่งศาสนา คืออะไร
	to live that religious life	มันสมเหตุสมผลไหม

18:18	in this world.	เป็นไปได้ไหม ที่จะมีชีวิตแห่งศาสนา
		มีชีวิตอย่างนั้นอยู่ในโลกนี้

18:20	That’s one of the problems	นั่นคือปัญหาหนึ่ง
	– I won’t call it a problem –	ผมจะไม่ถือว่า มันเป็นปัญหา

18:25	that’s one of the things	นั่นเป็นเรื่องหนึ่งที่เราจะตรวจสอบ
	that we’re going to look into.

18:34	And we are also going to enquire	และเราจะถามค้น
	into the whole movement

18:44	of the mind, the brain,	เข้าสู่กระบวนการทั้งหมด
		ของจิต ของสมอง

18:48	not only during the day	ไม่เพียงแต่ในระหว่างวัน
	but when it is asleep.	แต่ในเวลาที่มันหลับนอนด้วย

18:56	We’re also going to enquire	เราจะถามค้น
	– and not make an issue of it –	โดยที่ไม่ทำให้มันเป็นปมปัญหา

19:02	into the question of time,	ถามค้นเข้าสู่คำถามเกี่ยวกับ
	the question of space, distance,	เวลา ที่ว่าง และระยะทาง

19:10	and the very complex problem	และปัญหาที่ซับซ้อนที่สุด
	– not problem –

19:19	the very complex state of mind	ไม่ใช่ปัญหา
		แต่เป็นสภาวะที่ซับซ้อนที่สุดของจิต

19:27	that is capable of real meditation.	จิตที่มีความสามารถ
		ที่จำเป็นสำหรับสมาธิที่แท้จริง

19:36	We are going to go into all that,	เราจะสืบค้นในเรื่องทั้งหมดนั้น

19:40	and as we said, let us approach it	เราพูดแล้วว่า ขอให้เราเข้าหามัน

19:45	without wanting to find	โดยไม่มีความต้องการ
	a solution for any of that.	ที่จะค้นพบคำตอบต่อปัญหาใดๆ

19:51	You understand?	แล้วมันจะกลายเป็นเรื่องที่สนุก
	Then it becomes fun.

19:56	Then there is a certain	จะมีความรู้สึกเบิกบานในการถามค้น
	sense of joy in enquiry.

20:21	First of all, let us enquire,	ก่อนอื่น ขอให้เราถามค้น มองดู สังเกต
	look, observe,

20:32	what is the movement of our life	ว่าการเคลื่อนไหวของชีวิต
	when we are awake during the day,	ในช่วงที่เราตื่นอยู่ระหว่างวันเป็นอย่างไร

20:41	and what is that movement	และการเคลื่อนไหว เมื่อเรานอนหลับเป็นอย่างไร
	when we are asleep.

20:47	We have divided sleeping and waking,	เราแยกการหลับออกจากการตื่น
	which may be entirely wrong.	ซึ่งอาจจะผิดพลาดทั้งหมด

21:00	One must sleep,	เราต้องหลับนอน
	darkness is necessary for nature,	ความมืดเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับธรรมชาติ

21:08	so we need to have sleep.	เราจำเป็นต้องหลับนอน

21:14	But we have separated	แต่เราแยกการนอนหลับและการตื่น
	sleeping and waking.

21:23	And we have never enquired	และเราไม่เคยถามค้น
	into the state of the mind	เข้าสู่สภาวะจิตที่ไม่หลับ

21:28	that is not sleeping, that’s awake	จิตที่ตื่น
	– I won’t use the word ‘awake,’	ผมจะไม่ใช้คำว่า “ตื่น”

21:33	that is not sleeping,	ขอใช้คำว่า จิตที่ไม่หลับ
	let’s put it that way.

21:36	And the state of the mind	และสภาวะจิตที่หลับนอนในช่วงกลางคืน
	that is asleep during the night.

21:42	Right?

21:43	Because it’s important	มันสำคัญที่ต้องเข้าใจเรื่องนี้ เพราะว่า
	to understand this because

21:53	– not because, sorry –	ขออภัย ไม่ใช่เพราะว่า
	it’s important to understand.	มันสำคัญที่ต้องเข้าใจ

22:04	Phew! Very hot.	อากาศร้อนมาก

22:12	What is the state of the mind	สภาวะจิตซึ่งรวมทั้งประสาทสัมผัส
	in which is included the senses,

22:19	the desires, thought, memory,	ทั้งความอยาก ความคิด ความทรงจำ
	experience, knowledge	ประสบการณ์ ความรู้

22:32	and all the movement	และการเคลื่อนไหวทั้งหมด
	during our waking hours,	ในช่วงการตื่นเป็นอย่างไร

22:38	what is that state of mind?	สภาวะจิตนั้นเป็นเช่นไร

22:44	– not how to get out of it,	ไม่ใช่จะออกจากสภาวะนั้นได้อย่างไร
	or how to resolve it,	หรือจะแก้ไขอย่างไร

22:49	but to look at it.	แต่มองดูมัน

22:54	You understand?	คุณเข้าใจไหม

22:55	You look at a flower by the roadside.	คุณมองดูดอกไม้ข้างทาง

23:06	There, you’re looking at it,	คุณมองดูดอกไม้ เห็นความงามของมัน
	seeing the beauty of it,

23:12	the quiet state of its existence,	รู้สึกถึงสภาวะเงียบ แห่งการดำรงอยู่ของมัน

23:18	the colour of it	เห็นสีสันและได้กลิ่นหอมของมัน
	and the perfume of it.

23:22	And you just look and you go by.	คุณแค่มองแล้วเดินผ่านไป

23:27	In the same way,	ในทำนองเดียวกัน ขอให้เรามองดู
	let’s look at the movement of our life	การเคลื่อนไหวของชีวิตเรา

23:32	during the waking hours,	ในช่วงการตื่น ทำนองนั้น
	just like that,

23:36	without wanting to resolve	มองโดยไม่ต้องการแก้ไข ความซับซ้อนใดๆ
	any of the complexities,

23:40	any of the issues that are	ไม่ต้องการแก้ไขปัญหาใดๆ
	involved during our day.	ที่เกี่ยวข้องอยู่ในระหว่างวัน

23:45	During our day in which	ระหว่างวันซึ่งมีความสัมพันธ์
	there is constant relationship,	อยู่อย่างต่อเนื่อง

23:51	whether in a factory, in the office,	ไม่ว่าจะในโรงงาน ที่สำนักงาน
	whether in the house, everything,	ที่บ้าน ทุกสิ่งทุกอย่าง

23:56	it is based on relationship.	มันอยู่บนฐานของความสัมพันธ์

24:03	And why has everything	เหตุใดทุกสิ่งทุกอย่าง จึงกลายเป็นปัญหา
	become a problem?

24:17	I hope you’re asking	ผมหวังว่า คุณกำลังถามคำถามนี้ต่อตัวคุณเอง
	this question of yourself:

24:23	why we take on certain robes,	เหตุใดเราจึงรับเอาเสื้อคลุมมาสวมใส่
	follow certain people,

24:30	put on their…	เหตุใดเราทำตามคนบางคน
	carry on their message	ดำเนินการเพื่อสานต่อคำพูดของพวกเขา

24:34	or whatever, their	หรืออะไรก็ตาม สิ่งโสมมทั้งหมดของพวกเขา
	– all that filth –

24:36	I call it filth because	ผมเรียกมันว่า สิ่งโสมม
	it’s not reality, it’s not truth,	เพราะมันไม่ใช่ความจริง

24:42	it’s just an evasion from enquiring	มันเป็นแค่การหลบเลี่ยงจากการถามค้น

24:46	into the enormous	เข้าสู่ความซับซ้อนอันใหญ่หลวง
	complexity of our existence.	ของการดำรงอยู่ของเรา

24:56	And does that same movement,	แล้วการเคลื่อนไหวเดียวกันนี้
	which is during the day,	ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงกลางวัน

25:06	carry on when we’re asleep?	ดำเนินต่อไปเมื่อเรานอนหลับ หรือเปล่า

25:11	You understand my question?	คุณเข้าใจคำถามของผมไหม

25:13	Please, put this question to yourself,	ขอให้ถามคำถามนี้กับตัวคุณเอง

25:19	though I’m putting it to you,	แม้ว่าผมจะถามคุณ
	you are putting it to yourself.	ทว่าคุณกำลังถามตัวคุณเอง

25:26	Does the daily movement of reactions	กระบวนการของปฏิกิริยาและการตอบสนอง
	and responses, and anxious,	และความกระวนกระวายใจในแต่ละวัน

25:33	all the things that are	ทุกเรื่องราวที่ดำเนินไป ในกิจแต่ละวันของเรา
	going on in our daily activity,

25:38	both technological,	ทั้งด้านเทคโนโลยี
	as well as in human relationships:	เช่นเดียวกับความสัมพันธ์ของมนุษย์

25:45	the observation	การสังเกตความงามของขุนเขา
	of the beauty of a mountain,

25:50	the running waters, the still sky,	สายน้ำไหล ท้องฟ้าที่นิ่งสงบ
	and the majesty of a mountain,	ความงามสง่าของขุนเขา

25:59	and the solitary tree in a vast field,	และความโดดเดี่ยวของต้นไม้ ในท้องทุ่งกว้าง

26:07	all that movement, does it go on	การเคลื่อนไหวทั้งหมดนั้น
	when we are asleep?	ดำเนินต่อไปเมื่อเราหลับไหม

26:18	How will you find out?	คุณจะค้นพบได้อย่างไร

26:24	It’s important to find out.	มันสำคัญที่จะค้นให้พบ

26:33	Obviously, if you have	เห็นได้ชัดว่า ถ้าคุณมีเรื่อง มีปัญหา
	an issue, a problem,

26:40	something that has not been resolved,	มีอะไรบางอย่างที่ยังไม่ได้แก้ไข

26:46	you carry on that problem during	คุณให้ปัญหานั้นดำเนินต่อไปในระหว่างวัน
	the day to the next day, and so on.	ในวันรุ่งขึ้น และวันต่อๆ ไป

26:54	That problem goes over and	ปัญหานั้นจะกลับมาแล้ว กลับมาอีก
	over and over, during the day	ในระหว่างวัน

27:00	and during the next day and so on,	และในระหว่างวันพรุ่งนี้ และต่อไปอีก

27:02	which means that problem	นั่นหมายถึง ปัญหานั้น
	is carried over	สืบต่อเนื่องมาในช่วงที่นอนหลับ

27:07	during the sleep, obviously.	นั่นชัดเจน

27:16	A problem implies disorder.	ปัญหาแสดงถึงความไร้ระเบียบ

27:21	Right?	ใช่ไหม

27:25	Any problem you have, human,	ปัญหาใดๆ ที่คุณมี โดยเฉพาะปัญหามนุษย์
	specially human problem,

27:31	implies that there is	บ่งบอกว่ามีสภาวะไร้ระเบียบในจิตคุณ
	a state of disorder

27:37	in your mind,	ในวิถีการคิด การมองของคุณ
	in your way of thinking, looking,

27:44	and so that disorder is	แล้วความไร้ระเบียบนั้น
	carried over during the sleep	ก็สืบต่อไปในช่วงนอนหลับ

27:49	and continues the next day.	และสืบต่อไปในวันรุ่งขึ้น ใช่ไหม
	Right?

27:55	I’m not stating this, you are	ผมไม่ได้กล่าว
	discovering this for, yourself.	คุณค้นพบเรื่องนี้ด้วยตัวคุณเอง

28:04	Bene?

28:09	Now, the brain is constantly active	สมองทำงานอยู่ตลอดเวลา
	with one or a dozen problems,	กับปัญหาเดียวหรือหลายปัญหา

28:23	and the brain can only function	สมองสามารถทำหน้าที่ได้อย่างชัดเจน

28:29	clearly, efficiently, intelligently,	มีประสิทธิภาพ มีสติปัญญา
	with all its energy,	ด้วยพลังงานทั้งหมดของมัน

28:37	when there is order.	ก็ต่อเมื่อสมองมีระเบียบเท่านั้น

28:43	That’s obvious, too.	นั่นเป็นเรื่องที่ชัดเจน

28:44	When you have order in your life or	เมื่อคุณมีระเบียบในชีวิตคุณ
	even for a day, or even for an hour,	แม้เพียงวันเดียวหรือชั่วโมงเดียว

28:52	you feel full of energy.	คุณจะรู้สึกเปี่ยมไปด้วยพลังงาน

28:59	So, the brain demands order.	สมองจึงเรียกร้องต้องการระเบียบ

29:06	Right?	ใช่ไหม

29:11	But during the day we have	แต่ในระหว่างวัน เรามีปัญหา มีความไร้ระเบียบ
	problems, we have disorder,

29:17	and the brain, during the sleep,	สมองในช่วงหลับจึงต้องนำมาซึ่งระเบียบ
	has to bring about order,

29:24	otherwise, it can’t function	ไม่เช่นนั้น สมองไม่สามารถทำงาน
	the next day, properly.	ได้อย่างถูกต้องในวันต่อไป

29:31	The speaker is not	ผู้พูดไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสมอง
	a brain specialist, thank God!

29:36	But he has observed this phenomenon	แต่เขาสังเกตปรากฏการณ์นี้
	in himself, watched it.	ในตัวเขาเอง เขาเฝ้าดูมัน

29:44	So, can there be order during the day?	ระเบียบจะเกิดขึ้นได้ไหม ในระหว่างวัน

29:55	Order being, any problem that arises,	ระเบียบคือการสลายปัญหา
	dissolved instantly.	ในทันทีที่มันเกิดขึ้น

30:09	If you are jealous, solve it,	ถ้าคุณอิจฉา สลายมัน เป็นอิสระจากมัน
	get free of it,

30:15	immediately, as it arises.	ในทันทีที่มันเกิดขึ้น

30:20	To be so totally free of it,	เป็นอิสระจากมันอย่างสิ้นเชิง จงมองดูมัน
	look at it.

30:27	That is, look at it,	นั่นคือ มองดูมัน ไม่ใช่อย่างเป็นผู้สังเกต
	not as an observer

30:32	separate from the thing	ที่แยกออกจากสิ่งที่เขาสังเกต
	he has observed, as jealousy,	ว่ามันเป็นความอิจฉา

30:38	but the observer himself is jealous,	แต่ผู้สังเกตนั่นแหละคือความอิจฉา
	otherwise he couldn’t recognise it.	ไม่เช่นนั้น เขาไม่รู้จักว่ามันเป็นความอิจฉา

30:44	You’re following all this?	คุณตามทั้งหมดนี้ทันไหม

30:49	I hope you are.	ผมหวังว่าคุณตามทัน
	It doesn’t matter if you don’t.	หากคุณตามไม่ทันก็ไม่เป็นไร

30:52	It’s your own life.	มันเป็นชีวิตของคุณ

31:11	If you are envious, as most people are	ถ้าคุณเป็นคนริษยา อย่างคนส่วนใหญ่

31:19	and, in being envious there is	ในความริษยานั้น มีการเปรียบเทียบ
	comparison, imitation, conformity	การเลียนแบบ การทำตัวให้สอดคล้อง

31:31	– and to end envy, immediately.	และเพื่อที่จะจบสิ้นความริษยาในทันที

31:39	Which means, to look at it	หมายถึง มองดูมัน ไม่วิ่งหนีจากมัน
	and not run away from it,	ไม่แปลความ ไม่หาเหตุผลกลบเกลื่อนมัน

31:45	translate it, justify it.

31:47	Just look at it as you would look	เพียงแต่มองดูมันเท่านั้น
	at that wayside flower,	เหมือนที่คุณมองดูดอกไม้ข้างทาง

31:56	with its colour,	ที่มีสีสัน มีความงาม มีชีวิต
	with its beauty, with its life,

31:59	with its extraordinary strength,	มีความเข้มแข็งน่าอัศจรรย์
	growing out of poor soil.	เติบโตจากดินอันแห้งแล้ง

32:08	In the same way, look at it.	มองดูความริษยา ในทำนองเดียวกัน

32:12	But you cannot look if you say,	แต่คุณไม่สามารถมองได้ ถ้าคุณพูดว่า
	‘That is jealousy, that’s envy’	“นั่นคือความอิจฉา ความริษยา”

32:17	– which means you are	ซึ่งหมายถึง คุณมองดูมันด้วยถ้อยคำ
	looking at it with the word,

32:20	which is a means of remembering
	that you have been jealous,

32:25	when you have been greedy, envious.	ถ้อยคำเป็นเครื่องมือในการจำเอาไว้ว่า
		คุณเคยอิจฉา

32:28	So, you’re looking at it	เมื่อคุณเกิดความโลภ ความริษยา
	with the eyes of the past.	คุณมองดูมันด้วยสายตาของอดีต

32:32	Right? You’re getting all this?	ใช่ไหม คุณเข้าใจไหม

32:38	So, when there is	แต่เมื่อมีระเบียบอันสมบูรณ์ในระหว่างวัน
	complete order during the day,

32:47	the brain then hasn’t to work, work	สมองก็ไม่ต้องทำงานตลอดเวลา
		ในยามที่คุณนอนหลับ เพื่อนำมาซึ่งระเบียบ

32:55	while you are asleep to bring order.

32:58	Then, when there is complete order	เมื่อมีระเบียบอันสมบูรณ์

33:02	– I mean absolute order,	ผมหมายถึง ระเบียบอันสูงสุด
	not relative order –	ไม่ใช่ระเบียบโดยการเทียบเคียง

33:08	then the brain is renewing itself	สมองจึงฟื้นฟูตัวมันเองใหม่

33:12	and the dreams,	ส่วนเรื่องของความฝัน

33:15	which for so many people become	ซึ่งกลายเป็นเรื่องสำคัญเหนือธรรมดา
	so extraordinarily important,	สำหรับผู้คนมากมาย

33:22	do not take place, except very,	ความฝันไม่เกิดขึ้น
	very physical, superficial dreams.	ยกเว้นความฝันเรื่องทางกายภาพที่ผิวเผิน

33:28	You understand all this?	คุณเข้าใจทั้งหมดนี้ไหม

33:31	Unless you test this, test it,	นอกจากคุณทดสอบมัน

33:39	go into it, find out for yourself.	ค้นเข้าสู่มัน ค้นให้พบด้วยตัวคุณเอง

33:47	If you accept this,	ถ้าคุณยอมรับเรื่องนี้ คุณก็กลายเป็นสาวก
	then you become a disciple,	กลายเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์อย่างยิ่ง

33:49	then you become
	something utterly useless.

34:04	So, the brain, which is very old,	สมองซึ่งเก่าแก่ยิ่งนัก

34:09	so heavily conditioned, in disorder.	ถูกอิทธิพลครอบงำอยู่ในความไร้ระเบียบ
		อย่างหนักหน่วง

34:15	Right?	ใช่ไหม

34:20	Look, if you have seen	ถ้าคุณเคยเห็นภาพโบราณในถ้ำ
	those ancient pictures in the caves,

34:27	or seen the pictures of them,	หรือเคยเห็นภาพเหล่านั้น
		ที่เป็นสัญลักษณ์ของปัญหา

34:31	the problem exists
	between good and bad,

34:37	evil and right,	ระหว่างความดีกับความเลว
	fighting, fighting, fighting,	ความชั่วร้ายกับความถูกต้อง

34:41	symbolised, and so on.	เป็นภาพสัญลักษณ์ มีการต่อสู้
		และต่อสู้ไม่สิ้นสุด

34:48	Man, throughout the ages,	มนุษย์ตลอดทุกยุคสมัย
	has lived with enormous problems	มีชีวิตอยู่กับปัญหามหึมา

34:59	and, therefore, there is never	เมื่อเป็นเช่นนี้
	a renewal of the brain.	สมองจึงไม่เคยได้ฟื้นฟูให้สดใหม่

35:07	We are talking about	เราพูดถึงการเปลี่ยนแปลงสู่สภาวะใหม่
	the transformation, the mutation

35:14	of the brain cells, themselves,	การผ่าเหล่ากลายพันธุ์ของตัวเซลล์สมอง

35:20	which can only happen,	ซึ่งจะเกิดขึ้นได้ก็ดังที่เราสืบค้นแล้วว่า
	as we went into the other day,

35:24	when there is direct	เมื่อมีการรับรู้ มีปฏิบัติการเกิดขึ้นทันที
	perception and action,

35:27	not perception, then later on action,	ไม่ใช่มีการรับรู้
	which only creates a problem.	แล้วปฏิบัติการเกิดขึ้นภายหลัง

35:31		ซึ่งมีแต่จะสร้างปัญหา

35:35	The insight into any problem,	การหยั่งเห็นในปัญหาใดๆ ในเรื่องราวใดๆ
	into any issue

35:44	– insight, which is not memory,	การหยั่งเห็นซึ่งไม่ใช่ความทรงจำ
	which is not an intuition,	ไม่ใช่การรับรู้โดยสัญชาตญาณ

35:54	which is not a something	ไม่ใช่สิ่งที่คุณสั่งสมไว้ แล้วจึงกระทำ
	that you have stored up and act,

36:04	insight is not a continuous thing.	การหยั่งเห็นไม่ใช่สิ่งที่มีการสืบต่อ

36:11	It’s only from moment to moment.	แต่อุบัติขึ้นเป็นขณะๆ เท่านั้น
		เมื่อปัญหาเกิดขึ้น มีการหยั่งเห็นเข้าสู่มัน

36:13	When it happens,
	there’s an insight into it

36:16	there’s action in it and – resolve.	ในการหยั่งเห็น มีปฏิบัติการ
		และปัญหาสลายไป

36:25	So, we are talking about the nature	เรากำลังพูดถึงลักษณะของ
	of our action during the day	การเคลื่อนไหวของเรา ในช่วงระหว่างวัน

36:34	and that same action	การเคลื่อนไหวที่เหมือนกันนั้น
	taking place during the night.	เกิดขึ้นในช่วงกลางคืนด้วย

36:39	When there is complete action	ทว่า เมื่อการเคลื่อนไหวในช่วงระหว่างวัน
	during the day,	ดำเนินไป อย่างสมบูรณ์

36:43	which means no disorder,	ซึ่งหมายถึงไม่มีความไร้ระเบียบ

36:46	then the brain becomes,	สมองในช่วงกลางคืน
	during the night,

36:49	you know, it can function	จะสามารถทำงานได้แตกต่างอย่างสิ้นเชิง
	totally differently.

36:55	We’re going to go into that	เราจะสืบค้นเข้าสู่เรื่องนั้น
	when we talk about meditation.	เมื่อเราพูดเกี่ยวกับสมาธิ

37:02	Then, also, we should understand	เราควรเข้าใจธรรมชาติทั้งหมดของเวลา
	the whole nature,

37:09	the whole concept man has of time.	เข้าใจความคิดรวบยอดทั้งหมด
		ที่มนุษย์มีเกี่ยวกับเวลา

37:22	There’s not only the time	ไม่ได้มีเวลาตามดวงอาทิตย์เท่านั้น
	according to the sun,

37:29	but also, psychologically, inwardly,	แต่มีเวลาทางจิตใจ เวลาด้านใน
	we have developed time.	ซึ่งเราได้สร้างขึ้น

37:36	Right?	ใช่ไหม

37:40	‘I will do this tomorrow.	“ฉันจะทำสิ่งนี้ในวันพรุ่งนี้

37:46	I will arrive at a state of beatitude,	ฉันจะเข้าถึงสภาวะที่เป็นความสุขอย่างยิ่ง
	or happiness, or enlightenment’	เข้าถึงความสุข หรือการรู้แจ้ง”

37:55	– or whatever you like to call it –	หรืออะไรก็ตาม แล้วแต่คุณจะเรียกมัน

37:58	‘Give me time, give me	“ให้เวลาฉัน บอกฉันว่าฝึกปฏิบัติอย่างไร
	a sense of practice, discipline

38:04	and I will have it.’	ให้มีวินัยอย่างไร แล้วฉันจะทำให้ได้”

38:07	Time, which is to evolve.	เวลาคือการวิวัฒน์

38:14	You understand?	คุณเข้าใจไหม

38:16	‘I am this.	“ฉันเป็นอย่างนี้
	I will, through time, evolve.’	แต่ฉันจะวิวัฒน์ไปโดยผ่านเวลา”

38:23	So, there is the question	มีคำถามเกี่ยวกับวิวัฒนาการ ซึ่งหมายถึงเวลา
	of evolution, which means time.

38:28	Perhaps, man has developed	บางที มนุษย์พัฒนาแนวคิด
	this idea of evolution	เกี่ยวกับวิวัฒนาการขึ้น

38:37	from watching a little bush	จากการดูต้นไม้เล็กๆ
	grow into an enormous tree,	เติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่มหึมา

38:44	the baby into manhood,	จากเด็กทารก เติบโตเป็นชายหนุ่ม

38:51	the developing of a muscle	การพัฒนาของกล้ามเนื้อ

38:56	– that muscle is weak but practice,	กล้ามเนื้อนั้นอ่อนแรง แต่การฝึกฝน
	exercise and it gets strong.	การออกกำลัง ทำให้มันแข็งแรง

39:04	So, this idea of evolution,	แนวคิดนี้ที่เกี่ยวกับวิวัฒนาการ

39:13	growing,	เกี่ยวกับการเจริญเติบโต

39:16	psychologically,	ในทางจิตใจ ความคิดได้เข้ามาควบคุม
	thought has taken it over and said,	แล้วพูดว่า

39:20	‘I need time to become something.’	“ฉันต้องการเวลา
		เพื่อจะเปลี่ยนเป็นบางสิ่งบางอย่าง”

39:24	I don’t know	ผมไม่รู้ว่าคุณตามทันไหม
	if you are following this.

39:29	Not me, you’re watching yourself.	ไม่ใช่ตามทันผม
		แต่คุณกำลังมองดูตัวคุณเอง

39:38	Is that a fact?	นั่นเป็นความจริง ใช่ไหม

39:41	We have accepted it. We live by it.	เรายอมรับมัน เราดำเนินชีวิตอยู่กับมัน
	We are accustomed to it.	เราเคยชินกับมัน

39:46	It’s our habit:	มันเป็นความเคยชินในทางจิตใจของเราที่ว่า
	‘I can’t do this,’ psychologically,	“ฉันทำสิ่งนี้ไม่ได้”

39:51	‘Tomorrow, I’ll work at it.	“พรุ่งนี้ฉันจะทำ ฉันจะพยายาม”
	I will try,’

39:58	which means,	ซึ่งหมายถึง คุณได้สร้างคู่ตรงข้ามขึ้น
	you have developed a duality:

40:07	‘I am this, but I will be that.’	“ฉันเป็นอย่างนี้ แต่ฉันจะเป็นอย่างนั้น”
	Right?

40:14	‘I am angry, but I’ll get over it,’	“ฉันโกรธ แต่ฉันจะผ่านพ้นมันไป”

40:24	which is, the little seed	นั่นคือเมล็ดเล็กๆ เติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่มหึมา
	growing into an enormous tree,

40:29	the baby growing to manhood,	เด็กทารกเติบโตเป็นชายหนุ่ม
	the little bird or the little animal	นกน้อย หรือสัตว์ตัวน้อย

40:38	which hasn’t the strength	ไม่แข็งแรงพอ การที่จะเดิน จะวิ่ง
	to walk, run, will take time.	จำต้องอาศัยเวลา

40:44	So, that same observation has entered	ข้อสังเกตเดียวกันนั้น
	into the psychological field	เริ่มเข้ามามีบทบาทในทางจิตใจ

40:53	and there we say	เราจึงพูดว่า เราจะวิวัฒน์
	we’ll evolve, we will become.	เราจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น

41:00	Is that so?	เป็นเช่นนั้นไหม

41:07	You understand?	คุณเข้าใจไหม

41:08	That is, there is physical time	นั่นคือ มีเวลาทางกายภาพ

41:15	and we have cultivated	และเราบ่มเพาะเวลาทางจิตใจขึ้นมา
	the psychological time.

41:25	Now, why have we created	เพราะเหตุใด เราจึงสร้างเวลาทางจิตใจขึ้น
	psychological time?

41:30	You’re following all this?	คุณตามทันไหม

41:35	You know, the baby is crying	เด็กทารกร้องไห้ในสถานเลี้ยงเด็ก
	in the nursery and you’re half asleep	ในขณะที่คุณกำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น

41:43	and you instantly wake up	คุณก็ตื่นทันทีแล้ววิ่งไปที่เด็ก
	and run to the baby.

41:47	Right?	ใช่ไหม

41:50	The mothers and the fathers	คนเป็นพ่อแม่รู้เรื่องนี้ดี
	know about this.

41:54	You might say,	คุณอาจจะพูดว่า “คุณรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร”
	‘How do you know about it?’

42:02	Because I’ve watched, I’ve taken care	เพราะผมเฝ้ามอง
	of a baby for a couple of weeks,	ผมดูแลเด็กมาสองสามสัปดาห์แล้ว

42:07	for four or five days,	ดูแลสี่หรือห้าวัน ผมจึงรู้เรื่องนี้
	I know about it.

42:11	Not my baby, somebody else’s baby.	ไม่ใช่ลูกของผม เป็นลูกของคนอื่น

42:15	Probably, when you are	บางที เวลาที่คุณดูแลเด็กทารก
	looking after a baby,

42:19	you do it much more attentively	คุณให้ความใส่ใจดูแล
	than the mother!	มากกว่าแม่ของเด็กเสียอีก

42:27	So, in the same intensity,	ในความเข้มข้นเหมือนกัน
	with the same urgency,	ด้วยความเร่งด่วนที่เหมือนกัน

42:36	with the same immediate action –	ด้วยการกระทำในทันทีทันใด
	you don’t let the baby cry, keep on,

42:40		เช่นเดียวกับที่คุณไม่ปล่อย
		ให้เด็กร้องไห้อยู่อย่างนั้น

42:45	you jump out of bed and run,	คุณกระโดดจากเตียง แล้ววิ่งไปเปลี่ยนผ้าอ้อม
	change its diaper

42:54	– so, in the same way,	ในทำนองเดียวกัน จงพิจารณาคำถามนั้น
	look at this problem,

43:00	with the same urgency,	ด้วยความเร่งด่วนที่เหมือนกัน
	at this question.

43:05	Which is, why has man created,	นั่นคือ เพราะเหตุใดมนุษย์จึงสร้าง
	cultivated this psychological time,	และบ่มเพาะเวลาในทางจิตใจขึ้น

43:13	which he calls ‘evolution,’ which is,	ซึ่งเขาเรียกว่า “วิวัฒนาการ”
	‘I will be better. I will attain’	นั่นคือ “ฉันจะดีกว่านี้ ฉันจะบรรลุ”

43:22	– why?	เพราะเหตุใดหรือ

43:25	And when you have that spirit	เมื่อคุณมีความรู้สึกนึกคิดอย่างนั้น
	everybody is willing to exploit it.	ทุกคนก็เต็มใจจะหาผลประโยชน์จากคุณ

43:32	Right? The gurus are excellent	พวกคุรุเป็นเลิศในการหาผลประโยชน์เยี่ยงนี้
	at this exploitation,

43:36	the priests are excellent.	พวกนักบวชก็ยอดเยี่ยม

43:42	And, of course,	และแน่นอน พวกนักการเมืองยิ่งชอบมาก
	the politicians love this

43:50	– why?	เพราะเหตุใดหรือ

43:55	What is the truth about it?	อะไรคือความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้

44:00	Please, listen	ขอให้ฟังสิ่งที่ผมเสนอแนะ
	to what I am suggesting.

44:04	What is the truth about it?	อะไรคือความจริงของเรื่องนี้

44:08	Is truth a matter of argument?	ความจริงเป็นเรื่องของข้อโต้แย้งหรือ

44:15	Is truth a matter of opinion?	ความจริงเป็นเรื่องของความคิดเห็นหรือ

44:22	Is truth a matter of experience,	ความจริงเป็นเรื่องของประสบการณ์
	arguing, opinion, knowledge,	การโต้แย้ง ความคิดเห็น ความรู้หรือ

44:33	hoping you will find truth?	หวังว่าคุณจะค้นหาความจริง

44:35	Will these things	สิ่งเหล่านี้จะชี้ให้เห็นหรือว่า
	point out what truth is?	ความจริงคืออะไร

44:45	Or is truth not related to thought,	หรือความจริงไม่เกี่ยวข้องกับความคิด
	not related to memory,	ไม่เกี่ยวข้องกับความทรงจำ

44:55	not related to past experiences	ไม่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ที่ผ่านมา
	– and so on and so on?

45:00	You understand my question?	คุณเข้าใจคำถามไหม

45:02	Because if truth is related	เพราะหากความจริงเกี่ยวข้องกับอดีต
	to the past, it is time-binding.	มันก็ผูกติดอยู่กับกาลเวลา

45:10	Right? I wonder	ผมสงสัยว่าคุณเข้าใจเรื่องนี้ไหม
	if you understand all this.

45:17	Or is truth something	หรือความจริง
	entirely different?	เป็นสิ่งที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

45:20	And to find out the truth, whether	ในการค้นหาความจริง
	there is psychological time at all,	ว่ามีเวลาทางด้านจิตใจไหม

45:29	will you argue about it,	คุณจะโต้แย้งเกี่ยวกับมันหรือ

45:34	the pros and cons,	โต้แย้งข้อดีและข้อเสีย
	and the clever quotations,	มีคำกล่าวอ้างที่ชาญฉลาด

45:38	people saying, ‘It is,’	บางคนพูดว่า “มันใช่” บางคนพูดว่า “มันไม่ใช่”
	people saying, ‘It’s not.’

45:42	Or you want to find the truth of it,	หรือคุณต้องการจะค้นให้พบความจริง

45:48	so you come to it	คุณจึงเข้าหามันโดยปราศจากอคติ
	without any prejudice – right? –

45:55	without any conclusion, without being	ปราศจากข้อสรุป ไม่ยึดติด
	attached to this idea of evolution,	กับแนวคิดเกี่ยวกับวิวัฒนาการ

46:08	which means truth can only take place	ซึ่งหมายถึง ความจริงจะอุบัติขึ้นได้

46:12	when there is absolute	เมื่อมีอิสรภาพสมบูรณ์ในการสังเกตเท่านั้น
	freedom to observe.

46:21	Naturally.	ซึ่งเป็นธรรมชาติ

46:24	So, can you so observe	คุณสังเกตโดยปราศจากข้อสรุปของคุณ ได้ไหม
	without your conclusions,

46:32	of saying, ‘Yes, it is possible,’	ไม่พูดว่า “ใช่ มันเป็นไปได้”
	‘It’s not possible,’	หรือ “มันเป็นไปไม่ได้”

46:34	‘What nonsense you’re talking about,’	“สิ่งที่คุณพูด ช่างไร้สาระเสียจริง”

46:38	or finding out from books,	หรือค้นหาจากตำรา จากครู ฯลฯ
	from your teachers – all that,

46:42	throwing all that out,	ทิ้งทั้งหมดนั้น แล้วเป็นอิสระที่จะมองดู
	free to look.

46:50	That is, to have an insight	นั่นคือ มีการหยั่งเห็นเข้าสู่ปัญหา
	into the problem, into this issue,	เข้าสู่เรื่องราว

46:57	why man has cultivated	ว่าเพราะเหตุใด มนุษย์
	the psychological time.	จึงบ่มเพาะเวลาในทางจิตใจขึ้น

47:07	When there is insight into it,	เมื่อมีการหยั่งเห็นในปัญหา

47:10	the brain cells which have been	เซลล์สมองซึ่งถูกอิทธิพลกำหนด
	conditioned by the idea of evolution,	โดยแนวคิดเกี่ยวกับวิวัฒนาการ

47:17	psychological evolution,	วิวัฒนาการทางจิตใจ

47:19	the brain cells themselves	ตัวเซลล์สมองจะเกิดการเปลี่ยนแปลง
	undergo a change.

47:25	Don’t accept	อย่ายอมรับสิ่งที่เรากำลังพูดนี้
	what we are talking about.

47:28	Find out. Test it.	ค้นให้พบ ทดสอบมัน

47:33	That means you have	นั่นหมายถึง คุณต้องมีอิสระที่จะสังเกต
	to be free to observe,

47:41	to observe without any wish,	สังเกตโดยปราศจากความหวัง
	any longing, any pressure	ความปรารถนา และแรงกดดันใดๆ

47:46	– you know, to observe,	สังเกตอย่างที่คุณสังเกตดอกไม้งาม
	as you observe a lovely flower.

47:54	Then you will find that time,	แล้วคุณจะพบว่า เวลาทางจิตใจได้จบลง
	psychologically, has ended.

48:05	There is no becoming, or ‘I am’	ไม่มีสภาวะที่ต้องการจะมีจะเป็น
	– which is the same.	หรือ “ฉันเป็น” ซึ่งเป็นเรื่องเดียวกัน

48:17	Then, also, we have to find out,	และเราต้องค้นหาว่า อะไรคือที่ว่าง
	as we said, what is space.

48:27	It is important to have space.	มันสำคัญที่จะมีที่ว่าง

48:33	Nothing can mature, grow, alive,	ไม่มีอะไรที่เติบโตได้เต็มที่ งอกงาม
	if you don’t have a space.	มีชีวิตอยู่ได้ ถ้าคุณไม่มีที่ว่าง

48:44	Physically, it’s becoming more	ทางกายภาพ ที่ว่างยิ่งมีน้อยลงๆ
	and more… less and less space.

48:55	We live in cities	เราอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่

48:57	– unless you happen to live	นอกจากคุณบังเอิญได้อาศัยอยู่ในชนบท
	in the country and I hope you do –	และผมหวังว่าคุณอยู่อย่างนั้น

49:04	if you live in cities there is	ถ้าคุณอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่
	hardly any space, physically.	แทบจะไม่มีที่ว่างทางกายภาพ

49:08	And, perhaps, out of that	บางทีการขาดที่ว่าง ทำให้เกิดความรุนแรง
	lack of space, there’s violence.

49:15	That violence is increasing	ความรุนแรงเพิ่มขึ้นวันแล้ววันเล่า
	day by day,

49:20	and perhaps, one of the reasons	แล้วบางที เหตุผลหนึ่งที่ความรุนแรงทวีคูณขึ้น
	of this multiplication of violence

49:25	is perhaps, that there are no wars.	อาจเป็นเพราะ ไม่มีสงคราม

49:31	You understand?	คุณเข้าใจไหม

49:33	If you had a war,	ถ้ามีสงคราม คุณระเบิดความรุนแรงออกไปได้
	you can go and explode in violence.

49:39	Now, you have no wars,	แต่ในเมื่อไม่มีสงคราม
	you are crowded in cities,	คุณก็อัดแน่นอยู่ในเมือง

49:46	you live, practically, in a drawer	คุณมีชีวิตเหมือนอยู่ในลิ้นชัก
	– these high-rise buildings –	ในตึกสูงระฟ้าเหล่านี้

49:54	and so you have no space.	คุณจึงไม่มีที่ว่าง

49:57	And, also,	แล้วคุณก็ไม่มีที่ว่างทางจิตใจด้วย
	you have no space in your mind

50:06	because you’re all the time	เพราะคุณยุ่งวุ่นวายอยู่กับ
	occupied with something or other.	บางสิ่งบางอย่างตลอดเวลา

50:14	Right?	ใช่ไหม

50:17	The wife with the cooking, with	ภรรยายุ่งอยู่กับการทำอาหาร
	the utensils, cleaning and all that,	ทำความสะอาดภาชนะ

50:23	the husband occupied with the office,	สามีก็ยุ่งวุ่นวายอยู่กับสำนักงาน
	with whatever he does,	กับอะไรก็ตามที่เขาทำ

50:30	or he’s occupied with his own	หรือเขาหมกมุ่นอยู่กับความทะเยอทะยาน
	ambition, with his own vanity,	กับความหยิ่งยโส

50:33	with his own success.	หมกมุ่นกับความสำเร็จของเขาเอง

50:35	And she with her own beauty,	ส่วนเธอก็หมกมุ่นอยู่กับความงาม
	with her own enjoyments and so on,	กับความสนุกรื่นเริงของตนเอง

50:39	with sex – occupied.	หมกมุ่นอยู่กับกามารมณ์

50:43	Have you noticed how occupied you are?	คุณสังเกตเห็นไหมว่า คุณหมกมุ่นอยู่อย่างไร

50:48	And your guru tells you,	คุรุของคุณก็บอกว่า “จงหมกมุ่นให้มากขึ้น
	‘Be more occupied.

50:52	Only not with that, with this.’	หมกมุ่นกับสิ่งนี้ ไม่ใช่กับสิ่งนั้น”

51:00	And you, so gullible, say,	แล้วคุณผู้เชื่อง่ายก็บอกว่า
	‘All right, I will do that,’	“ตกลง ฉันจะทำอย่างนั้น”

51:05	which is still occupation.	ซึ่งก็ยังเป็นการหมกมุ่นอยู่ดี

51:09	I am not reacting to the gurus.	ผมไม่ได้มีปฏิกิริยาต่อเหล่าคุรุ

51:14	I was a guru myself, long ago	ตัวผมเองเคยเป็นคุรุเมื่อนานมาแล้ว
	– thank God! –

51:21	and that’s all too silly.	เรื่องพวกนั้นงี่เง่าเกินไป

51:29	You have been under	ในประเทศนี้ คุณตกอยู่ภายใต้แรงกดดัน
	the pressure of the priests	ของนักบวชมานานนับสองพันปีแล้ว

51:31	for two thousand years in this country

51:35	and you’re bored with it	คุณรู้สึกเบื่อหน่ายกับมัน

51:37	and you take on	คุณเลยรับเอาคุรุจากตะวันออก
	the guru from the East,

51:40	who is equally the same	พวกเขาก็เหมือนกัน

51:43	and you love that, you think	คุณหลงใหลได้ปลื้ม คุณคิดว่า
	you’re achieving some nonsense.	คุณเข้าถึงอะไรบางอย่าง ซึ่งไร้สาระ

51:58	So, if one sees space is necessary	ถ้าเราเห็นว่าที่ว่างเป็นสิ่งจำเป็น
	– obviously –	–ซึ่งมันจำเป็น–

52:08	what will you do?	คุณจะทำอย่างไร

52:16	That is, space between you	ที่ว่างระหว่างคุณและคนอื่น เป็นสิ่งจำเป็น
	and another is necessary,

52:26	which doesn’t mean	ที่ว่างไม่ได้หมายถึง ปลีกแยกจากคนอื่น
	isolation from another. Space.

52:33	Space implies independence.	ที่ว่างแสดงถึง การไม่พึ่งพิง

52:36	Space implies non-attachment.	ที่ว่างแสดงถึง การไม่ยึดติดผูกพัน

52:41	Space implies a consideration	ที่ว่างแสดงถึง
	for each other, to allow space.	ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจกัน ให้มีที่ว่าง

52:54	And you must have space in the mind,	และคุณต้องมีที่ว่างในจิตใจ

53:00	which means, the mind	ซึ่งหมายถึง
	never completely – never –	จิตใจที่ไม่หมกมุ่นกับอะไรทั้งสิ้น

53:07	be occupied with anything.	ไม่หมกมุ่นอย่างสิ้นเชิง

53:13	Can you do it?	คุณทำได้ไหม

53:16	Test it out. Test it.	ลองทำดู ทดลองทำ อย่ายอมรับสิ่งที่พูด...
	Don’t accept what the...

53:21	– you’re not accepting what	อย่ายอมรับสิ่งที่ผมพูด
	I’m saying because I’m not here.	เพราะไม่มีผมอยู่ที่นี่

53:26	And I mean it.	ผมหมายความอย่างนั้นจริงๆ

53:29	The speaker, K, is not here.	ผู้พูด K ไม่ได้อยู่ที่นี่

53:32	You’re learning from yourself,	คุณกำลังเรียนรู้จากตัวคุณเอง
	by observing,	โดยการสังเกต

53:38	so there is no authority.	ดังนั้นจึงไม่มีอำนาจเหนือ

53:48	So, why is the mind occupied,	เพราะเหตุใด จิตใจจึงหมกมุ่นวุ่นวายไม่จบสิ้น
	so endlessly?

53:54	The businessman with his business,	นักธุรกิจหมกมุ่นกับกิจการของเขา

53:56	the artist with his painting,	ศิลปินหมกมุ่นกับภาพวาดของเขา
	the pianist with his – you follow?	นักเปียโนหมกมุ่นกับ...คุณตามทันไหม

54:00	And you and I, ordinary people,	แล้วคุณและผม ซึ่งเป็นคนธรรมดาสามัญ
	oh, a dozen occupations – why?	หมกมุ่นอยู่กับสารพัดสิ่ง เพราะอะไรหรือ

54:11	Is it fear of not being occupied?	มันเป็นเพราะกลัวการไม่หมกมุ่น หรือเปล่า

54:18	If you are not occupied, what?	ถ้าคุณไม่หมกมุ่น แล้วคุณเป็นอะไร
	What are you then?

54:24	You follow?	คุณตามทันไหม

54:26	If you’re not thinking about yourself,	ถ้าคุณไม่คิดเกี่ยวกับตัวคุณเอง

54:28	how you look, how you dress,	ว่ารูปร่างท่าทางคุณเป็นอย่างไร
	how you walk, your feelings,	คุณแต่งตัว คุณเดิน คุณรู้สึก อย่างไร

54:32	your desires, your ambitions,	ความรู้สึก ความอยาก ความทะเยอทะยาน
	your vanity, your arrogance	ความหยิ่งยโส ความอหังการ์ของคุณ

54:35	and all the rest of it,	และอื่นๆ

54:37	if you’re not occupied with all that,	ถ้าคุณไม่หมกมุ่นอยู่กับทั้งหมดนั้น

54:41	you might be occupied with the United	คุณก็อาจหมกมุ่นอยู่กับองค์การสหประชาชาติ
	Nations, which is the same thing.	ซึ่งก็เป็นเรื่องเดียวกัน

54:48	I won’t go into the United Nations,	ผมจะไม่พูดเรื่ององค์การสหประชาชาติ
	it’s not very pleasant.	มันไม่น่ารื่นรมย์

54:53	So, we are occupied	เราหมกมุ่นอยู่กับบางสิ่งบางอย่าง
	with something or another

54:58	– sex, good or bad, and all that –	กับกามารมณ์ กับความดีหรือความเลว
		ทั้งหมดนั้น

55:02	why?	เพราะเหตุใดหรือ

55:04	Is it because – please, look,	ขอให้มองดู ค้นหา ตั้งคำถาม และค้นให้พบ
	find out, ask, find out –

55:09	is it because if you’re not occupied,	มันเป็นเพราะ ถ้าคุณไม่หมกมุ่น
	you are absolutely nothing?	คุณก็ไม่เป็นอะไรเลย ใช่ไหม

55:20	And, realising I’m nothing	เมื่อตระหนักว่า ฉันไม่เป็นอะไรเลย
	I say, ‘My God,	ฉันก็พูดว่า

55:23	I must fill that, I’m frightened.’	“พระเจ้า ฉันหวาดกลัว
		ฉันต้องเติมมันให้เต็ม”

55:30	So, can you be nothing, actually,	คุณไม่เป็นอะไรเลยได้ไหม
	which you are?	ซึ่งจริงๆ คุณเป็นอย่างนั้น

55:40	You may call yourself by a name,	คุณอาจเรียกตัวคุณเองด้วยชื่อ
	you have a particular face and so on,	คุณมีใบหน้าไม่เหมือนใคร และอื่นๆ

55:45	bank account, house,	มีบัญชีธนาคาร มีบ้าน

55:47	but strip all that, what are you?	แต่เมื่อปลดเปลื้องทั้งหมดนั้นออก
		แล้วคุณเป็นอะไร

55:55	Strip your knowledge, your occupation,	ปลดเปลื้องความรู้ของคุณ อาชีพการงาน
	your endeavours, all that	ความบากบั่นพยายามทั้งหมด

56:04	– those are memories, words.	สิ่งเหล่านั้นเป็นความทรงจำ เป็นถ้อยคำ

56:09	Remove the words,	เอาถ้อยคำ เอาความทรงจำ ทิ้งไป
	remove the memory – consciously,	โดยที่รู้ตัวอยู่

56:14	you know, not become insane	ไม่กลายเป็นคนจิตผิดปกติ
	or lose your memory, or senility	หรือสูญเสียความทรงจำ หรือหลงลืมแบบคนแก่

56:24	but actually, when you’re alive,	จริงๆ แล้ว เมื่อคุณมีชีวิต เปี่ยมด้วยพลังงาน
	full of energy,

56:27	which is being wasted in occupation,	แต่สูญเปล่าไปกับการหมกมุ่นวุ่นวาย

56:30	when that is not occupied,	เมื่อไม่หมกมุ่นวุ่นวาย เมื่อไม่มีการหมกมุ่น
	when there is no occupation,

56:34	there is tremendous energy	จะมีพลังงานมหาศาลในความไม่เป็นอะไรเลย
	in nothingness.

56:42	Test it out.	ลองทดสอบดู

56:44	Don’t accept a thing from anybody.	อย่ายอมรับสิ่งใด จากใครก็ตาม

56:54	So, we said	เราพูดถึง ปัญหา เวลา ที่ว่าง
	problems, time, space.

57:09	Man or woman, doesn’t matter	มันไม่สำคัญว่าเป็นชายหรือหญิง

57:12	– when I say man it includes woman,	เมื่อผมพูดว่าผู้ชาย มันรวมถึงผู้หญิงด้วย
	so don’t be… Women’s Lib	ดังนั้น อย่าให้เป็นเรื่องเสรีภาพของผู้หญิง

57:21	– when we say man and woman,	เมื่อเราแยกชายหญิง
	they have always sought power –	พวกเขาแสวงหาอำนาจเสมอ

57:29	power over themselves,	แสวงหาอำนาจเหนือพวกเขา ควบคุมพวกเขา
	controlling themselves,

57:35	which gives a certain	ซึ่งให้ความรู้สึกถึงอำนาจในตนเอง
	sense of power in oneself,

57:39	if you can completely control	ถ้าคุณสามารถควบคุมตัวเองได้อย่างสมบูรณ์
	yourself – you understand? –

57:43	you feel very strong,	คุณรู้สึกเข้มแข็งมาก รู้สึกถึงอำนาจ
	a sense of power,

57:48	or the power of a politician	หรืออำนาจของนักการเมือง ซึ่งคุณเลือกตั้งเขา
	whom you have elected,

57:56	or, like in the totalitarian states,	หรืออย่างรัฐเผด็จการ
	they have assumed power.	พวกเขาทึกทักยึดอำนาจเอาดื้อๆ

58:05	And power is one	อำนาจคือหนึ่งในปัญหาของมนุษย์
	of the problems of man

58:12	– you understand?	คุณเข้าใจไหม

58:16	And there is the other power, which is	ยังมีอำนาจอย่างอื่นอีกคือ
	clairvoyance, reading thoughts,	อำนาจจิต การอ่านความคิดได้

58:28	all that – so-called the occult.	เรื่องทั้งหมดที่เรียกว่า
		สิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติ

58:33	You understand?	คุณเข้าใจไหม

58:34	So, there are these	มีอำนาจอยู่สองแบบ
	two types of power:

58:38	physical, psychological power	อำนาจทางกายภาพ
	over another,	และอำนาจเหนือผู้อื่นทางจิตใจ

58:44	the power that comes	อำนาจที่เกิดขึ้น

58:49	when there’s complete,	เมื่อมีอำนาจเหนือตนเองอย่างสมบูรณ์แท้จริง
	absolute control of oneself,

58:59	and then there is the power,	และมีอำนาจที่ซ่อนเร้น อำนาจในการชักจูง
	the hidden power, persuasive power,

59:05	the power of propaganda,	อำนาจของการโฆษณาชวนเชื่อ อำนาจของผู้รู้
	the power of authority

59:12	and those who are in authority	คนที่มีอำนาจของความเป็นผู้รู้
	are always seeking	จะแสวงหาอยู่เสมอ

59:17	to entrench themselves	ที่จะยึดที่มั่นให้พวกเขา
	more and more in power.	อยู่ในอำนาจมากขึ้นและมากขึ้น

59:22	Right?	ใช่ไหม

59:30	Why does man demand power?	เพราะเหตุใด มนุษย์จึงเรียกร้องต้องการอำนาจ
	You understand?

59:37	Why? Why do you want	เพราะเหตุใด
	power over another?	ทำไมคุณต้องการมีอำนาจเหนือผู้อื่น

59:44	Wife over husband,	อำนาจของภรรยาเหนือสามี
	or husband over the wife,	หรืออำนาจของสามีเหนือภรรยา

59:47	or the girl over the boy and so on,	หรืออำนาจของเด็กหญิงเหนือเด็กชาย
	why?	เพราะเหตุใด

59:56	Which is, power means arrogance,	อำนาจหมายถึงความอหังการ์

1:00:06	power implies vanity,	อำนาจแสดงถึง ความทะนงตน ความไร้แก่นสาร

1:00:09	‘I know, you don’t know.	“ฉันรู้แต่คุณไม่รู้ ฉันเป็นเจ้านาย ไม่ใช่คุณ
	I am the boss and you’re not.

1:00:16	I am the acknowledged guru,	ฉันเป็นคุรุผู้เป็นที่ยอมรับ
	and you, poor chap,	ส่วนคุณยังต่ำต้อย คุณเป็นศิษย์ด้อยลงมา”

1:00:19	you’re a disciple down below’

1:00:23	– why?	ทำไมเราจึงยอมรับเรื่องนี้
	Why do we accept this thing?

1:00:29	Because that is destroying man,	เพราะนั่นเป็นการทำลายมนุษย์
	you follow?

1:00:37	Because, again, it emphasises the ‘me’	เพราะมันเน้นให้ความสำคัญกับ “ความเป็นฉัน”

1:00:43	the ‘me’ which has identified itself	“ความเป็นฉัน” ซึ่งผนึกตัวมัน

1:00:50	with a nation, with a group,	เข้ากับชาติ กับกลุ่มก๊ก กับประเทศ
	with a country

1:00:55	and in that identification	ในการผนึกตนนั้น ฉันรู้สึกเข้มแข็งมาก
	I feel very strong.

1:00:59	You follow? All that follows.	เรื่องทั้งหมดนั้นก็ตามมา

1:01:02	And man has never been able	และมนุษย์ไม่เคยแก้ปัญหาของอำนาจได้เลย
	to solve this question of power,

1:01:11	which means man doesn’t know	ซึ่งหมายถึง มนุษย์ไม่รู้ว่า
	what it means to have humility.	การมีความถ่อมต่อชีวิตหมายถึงอะไร

1:01:25	You understand?	คุณเข้าใจไหม

1:01:27	Because without humility,	เพราะปราศจากความถ่อมต่อชีวิต

1:01:34	you can’t investigate, you can’t look,	คุณไม่สามารถตรวจสอบ ไม่สามารถมองดูได้

1:01:39	without humility,	ปราศจากความถ่อมต่อชีวิต
	you can’t love another,	คุณไม่สามารถรักคนอื่นได้

1:01:45	without humility,	ปราศจากความถ่อมต่อชีวิต
	there’s no compassion.	ก็ไม่มีความเมตตาการุณ

1:01:50	The man who has power tries	มนุษย์ผู้มีอำนาจ พยายามที่จะเมตตาการุณ
	to be compassionate, tries to love.	พยายามที่จะรัก

1:01:53	That’s, obviously, nonsense.	ซึ่งเห็นได้ชัดว่า ไร้สาระ

1:01:55	Like a man who is ambitious,	เหมือนมนุษย์ผู้ทะเยอทะยาน
	he cannot love.	เขาไม่สามารถที่จะรักได้

1:02:03	So, humility comes into being when	ดังนั้น ความถ่อมต่อชีวิตอุบัติขึ้นได้
	you understand the nature of power.	เมื่อคุณเข้าใจธรรมชาติของอำนาจ

1:02:15	You can’t cultivate humility.	คุณไม่สามารถบ่มเพาะความถ่อมต่อชีวิตได้

1:02:17	Then what you are cultivating	สิ่งที่คุณบ่มเพาะขึ้นคือ ความทรนง
	is vanity under the cloak of humility.	ที่อยู่ภายใต้เสื้อคลุมของความถ่อมตน

1:02:25	Right?	ใช่ไหม

1:02:29	So. And the same thing, man now,	เหมือนกับมนุษย์ทุกวันนี้

1:02:35	it’s one of the fashions,	มันเป็นเทรนด์อย่างหนึ่ง
	or a passing phase,	หรือเป็นช่วงที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

1:02:39	to talk about the occult,	ที่มีการพูดเกี่ยวกับเรื่องลี้ลับ
	wanting to find out.	ที่ต้องการจะค้นหา

1:02:45	The speaker – I’m sorry	ผู้พูด ขออภัยที่นำเอาผู้พูดเข้ามาในเรื่องนี้
	to bring the speaker into this –

1:02:50	knows quite a bit about all that.	ผู้พูดรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้พอสมควร

1:02:56	They’re part of the senses.	มันเป็นส่วนหนึ่งของประสาทสัมผัส

1:03:00	If you’re highly sensitive,	ถ้าคุณมีความละเอียดอ่อนไวต่อการรับรู้
	you can almost read somebody	คุณแทบจะอ่านใจคนบางคนได้

1:03:05	– no? Of course.	แน่นอน

1:03:07	If you’re sensitive to your boyfriend	หากคุณละเอียดอ่อนรับรู้ได้ไว
	or your husband, or your wife,	ต่อคู่รักของคุณหรือภรรยาของคุณ

1:03:11	you know exactly, almost quickly	คุณรู้ได้อย่างแม่นยำ รวดเร็ว

1:03:13	before she tells you something,	ก่อนที่เธอหรือเขาจะบอกอะไรคุณเสียอีก
	or he tells you something.

1:03:20	And you can cultivate that	คุณสามารถที่จะบ่มเพาะคุณสมบัตินั้นได้
	– you follow? –

1:03:25	and have that peculiar power	คุณมีอำนาจแปลกประหลาด
	of reading people’s thought.	ในการอ่านความคิดของคนอื่น

1:03:32	Please, when the speaker	เมื่อผู้พูดพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้
	is talking about this,

1:03:36	he’s talking of what he knows,	เขาพูดถึงเรื่องที่เขารู้
	what has happened to him,	เรื่องที่เกิดขึ้นกับเขามาแล้ว

1:03:41	and the speaker considers all that	ผู้พูดถือว่าทั้งหมดนั้น
	childish, absolute childishness.	เป็นความอ่อนต่อโลก ไม่ประสีประสาที่สุด

1:03:54	You may be able to read	คุณอาจจะอ่านความคิดของคนอื่นได้
	other people’s thought,

1:03:58	you may be able to do	คุณอาจจะทำเรื่องไร้สาระทั้งหมดนั้นได้
	all kinds of non…

1:04:04	or rather extreme sensory perception.	มันเป็นการรับรู้ทางประสาทสัมผัสที่สุดโต่ง

1:04:13	Extreme sensory perception – ESP	การรับรู้ทางประสาทสัมผัสที่สุดโต่ง

1:04:23	with all the business involved in it.	รวมถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับมัน

1:04:28	If you are caught in that trap,	ถ้าคุณติดอยู่ในกับดักนั้น
	walk out of it, completely.	ขอให้เดินออกไปให้เด็ดขาด

1:04:39	It’s the most dangerous trap,	มันเป็นกับดักที่อันตรายที่สุด

1:04:44	because it’s only the extension	เพราะมันเป็นการขยายออกไปของประสาทสัมผัส
	of highly sensitised senses.	ที่ถูกทำให้ไวต่อสิ่งกระตุ้นอย่างยิ่งเท่านั้น

1:04:58	Then, having established all this	เมื่อได้วางพื้นฐานทั้งหมดนี้ในชีวิตเรา
	in our life – order –	–ความมีระเบียบ–

1:05:05	which means the art of learning,	ระเบียบซึ่งหมายถึง ศิลปะของการเรียนรู้

1:05:08	the art of putting everything	ศิลปะของการจัดทุกสิ่งอย่าง
	in its right place	ไว้ในที่ทางที่ถูกต้อง

1:05:14	– sex in its right place,	กามารมณ์อยู่ในที่อันสมควร เงินทอง
	money in its right place, everything	ทุกสิ่งอย่างอยู่ในที่ทางที่ถูกต้อง

1:05:19	and you can only do that	คุณทำเช่นนั้นได้ ก็ต่อเมื่อคุณมีอิสรภาพ
	when there is freedom from thought,	จากความคิดเท่านั้น

1:05:29	which is always creating	ความคิดซึ่งสร้างปัญหา
	problems, issues,	สร้างเรื่องราวอยู่เสมอ

1:05:33	because thought is limited.	เพราะความคิดเป็นสิ่งจำกัด
		ดังนั้น ให้ความคิดมีบทบาทที่ถูกต้อง

1:05:35	So, put thought in its right place.

1:05:38	Then we can proceed	แล้วเราจึงจะเคลื่อนต่อไปได้
	– or rather,

1:05:42	from putting things in their right	จากการจัดสรรพสิ่งให้มีที่ทางที่ถูกต้อง
	place, we’re beginning to meditate.	เราจึงจะเริ่มต้นสภาวะสมาธิได้

1:05:48	Hai capito?

1:05:55	Shall I go into all that?	ผมขอค้นเข้าสู่เรื่องทั้งหมดนี้

1:05:58	Do you want me to go into all this?	คุณต้องการให้ผมค้นเข้าสู่เรื่องเหล่านี้ไหม

1:06:07	Most meditation	สมาธิส่วนใหญ่
	– now, first of all,

1:06:11	that’s a new word	ประการแรก สมาธิเป็นคำใหม่
	introduced into the West.	ถูกนำมาสู่โลกตะวันตก

1:06:14	Right?	ใช่ไหม

1:06:17	It has existed in India	สมาธิมีอยู่ในอินเดียมาหลายพันปี
	for thousands of years,

1:06:25	like those trains.	เหมือนกับขบวนรถไฟเหล่านั้น

1:06:44	So, there are	สมาธิมีรูปแบบที่แตกต่างกัน
	different forms of meditation:

1:06:49	from India,	สมาธิแบบฮินดูจากอินเดีย
	the Hindu type of meditation,

1:06:54	there is the Buddhist	สมาธิแบบพุทธ
	type of meditation,

1:06:57	there is the Tibetan	สมาธิแบบทิเบต
	type of meditation,

1:07:01	there is the Zen meditation,	สมาธิแบบเซน

1:07:04	and the gurus that invent	และพวกคุรุได้ประดิษฐ์แบบใหม่ขึ้น
	something new but along the same line.	แต่ก็ยังอยู่ในแนวเดียวกัน

1:07:10	So, there are different types	ในโลกนี้จึงมีสมาธิหลายรูปแบบแตกต่างกัน
	of meditation in the world.

1:07:21	And there is that absurd	และมีสมาธิแบบเหนือโลกที่เหลวไหล
	transcendental meditation

1:07:24	with all that nonsense.	เรื่องไร้สาระพวกนั้น

1:07:31	So, we’re going to find out	เราจะค้นให้พบว่า สมาธิคืออะไร
	what is meditation.

1:07:40	We are new – you understand? –	เรายังใหม่ คุณเข้าใจไหม เราใหม่ต่อเรื่องนี้
	we are new to it,

1:07:44	we haven’t been conditioned by what	เรายังไม่ถูกอิทธิพลกำหนด
	people have said about meditation	โดยสิ่งที่ผู้คนพากันพูดเกี่ยวกับสมาธิ

1:07:48	and your practice – all that	และการฝึกปฏิบัติของคุณ
	is too absurd and too childish.	ล้วนเป็นเรื่องบ้าบอคอแตก

1:07:51		เป็นเรื่องของเด็กอมมือ

1:07:54	But we are going to find out	เรากำลังจะสืบค้นว่า สมาธิคืออะไร
	what is meditation,

1:07:59	what is implied in it.	มันบ่งบอกถึงอะไร

1:08:05	If you have not put everything	ถ้าหากคุณยังไม่จัดทุกสิ่งทุกอย่าง
	in its right place,	ให้มีที่ทางที่ถูกต้อง

1:08:14	to find out what is meditation	มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะค้นพบว่า สมาธิคืออะไร
	is impossible,

1:08:22	because then you will	เพราะคุณจะติดอยู่ในสิ่งลวงบางอย่าง
	get caught in some illusion.

1:08:27	Right?	ใช่ไหม

1:08:30	That is, if the mind is not free	นั่นคือ ถ้าจิตไม่เป็นอิสระ
	to look into what is meditation,	ที่จะสืบค้นว่าสมาธิคืออะไร

1:08:38	how can you learn about it,	คุณจะเรียนรู้มันได้อย่างไร
	how can you understand it?	คุณจะเข้าใจมันได้อย่างไร

1:08:44	You must come to it like a child	คุณต้องเข้าหามันเหมือนเด็กน้อย

1:08:46	who goes for the first time	เด็กที่เรียนรู้ที่จะขีดเขียนเป็นครั้งแรก
	to learn how to write.

1:08:52	He goes to it fresh,	เขาเรียนรู้สดใหม่ ไร้เดียงสา
	innocent, curious.	และสนใจอยากรู้อยากเห็น

1:09:01	But if you already say,	แต่เมื่อคุณรู้อยู่ก่อนแล้วว่า “นี่คือสมาธิ”
	‘This is meditation,	ที่คุณต้องนั่งในท่าที่แน่นอน

1:09:03	you must sit in a certain way,
	you must stand in a certain way,

1:09:06	breathe in a certain way’	ต้องยืนในท่าใดท่าหนึ่ง ต้องหายใจในบางท่า

1:09:10	– then the trivialities	เรื่องขี้ปะติ๋ว
	become all important.	จึงกลายเป็นเรื่องสำคัญไปทั้งหมด

1:09:16	So, we’re going to find out	เราจะค้นให้พบว่า สมาธิคืออะไร
	what is meditation.

1:09:21	And why is it so important	เพราะเหตุใด สมาธิจึงเป็นเรื่องสำคัญมาก
	to meditate?

1:09:27	Why has the East given	ทำไมโลกตะวันออกจึงให้ความสำคัญพิเศษสุด
	such extraordinary importance to it,

1:09:36	which is now, gradually	ซึ่งทุกวันนี้ สมาธิก็ค่อยๆ
	sweeping over the West?	ครอบคลุมทั่วโลกตะวันตก

1:09:46	It’s a very complex problem, this.	สมาธินี้เป็นปัญหาที่ซับซ้อนมาก

1:09:52	All right, if you have time	หากคุณมีเวลาและมีพลังงานที่จะฟัง ก็จงฟัง
	and the energy to listen, listen,

1:09:55	if you don’t, it doesn’t matter.	ถ้าคุณไม่มี ก็ไม่เป็นไร

1:10:01	You can observe	คุณสังเกตได้ว่า วิวัฒนาการของชาวกรีก
	that the Grecian evolution,

1:10:10	Grecian culture from Greece,	วัฒนธรรมของชาวกรีก จากกรีซยุคโบราณ
	ancient Greece,

1:10:17	has swept over the West	ที่ครอบคลุมไปทั่วโลกตะวันตก

1:10:22	– I’m not a historian but you can	ผมไม่ใช่นักประวัติศาสตร์
	see it, you can observe it.	แต่คุณเห็นได้ สังเกตมันได้

1:10:29	To them the intellect	สำหรับพวกเขา ปัญญาทางความคิด
	mattered enormously:	สำคัญอย่างยิ่งยวด

1:10:35	their theories, their discoveries,	ทั้งทฤษฎี การค้นพบ การโต้แย้ง
	their arguments, their democracy.	และประชาธิปไตยของพวกเขา

1:10:39	You follow?	คุณตามทันไหม

1:10:42	That is, thought was	นั่นคือสำหรับเขา ความคิด
	tremendously important for them.	มีความสำคัญอย่างใหญ่หลวง

1:10:49	That is, thought being measure.	ความคิดเป็นการเทียบวัด

1:10:54	Go into it. You can see it.	ค้นเข้าไป แล้วคุณจะเห็น

1:10:57	Thought is measure.	ความคิดเป็นการเทียบวัด

1:11:00	That is, measure means	เทียบวัดหมายถึง จากตรงนี้ไปตรงนั้น
	from here to there.

1:11:05	Also, that means	ความคิดยังหมายถึง การเปรียบเทียบ การวัด
	comparing, measuring.

1:11:11	So, the West has cultivated	โลกตะวันตกได้พัฒนาเทคโนโลยีอย่างมโหฬาร
	enormous technology.

1:11:17	If you had no measure,	ถ้าคุณไม่มีการวัด ก็ไม่มีเทคโนโลยี
	there would be no technology.

1:11:23	Right? Obviously.	ซึ่งเห็นได้ชัด ใช่ไหม

1:11:29	And the other side, the whole Asiatic	ส่วนอีกด้าน ในเอเชียทั้งหมด
	– it really began in India –	จริงๆ แล้วเริ่มต้นในอินเดีย

1:11:34	the Indians said, ‘All measurement’	คนอินเดียพูดว่า “การเทียบวัดทั้งหมด”

1:11:39	– the ancient Hindus,	คนฮินดูโบราณ
	not the modern ones,	ไม่ใช่ฮินดูสมัยใหม่

1:11:41	they’re all as crooked	พวกเขาหลอกลวง เหมือนกับคนอื่นๆ ในโลก
	as the rest of the world,

1:11:45	including the gurus –	รวมทั้งพวกคุรุ

1:11:56	the ancients have said,	คนโบราณพูดว่า “การเทียบวัดเป็นสิ่งลวง”
	‘Measurement is illusion’ –

1:12:04	consider it, see the reason of it.	พิจารณาดู มองให้เห็นเหตุผลของมัน

1:12:07	They said, ‘To find the immeasurable,	เขาพูดว่า “ในการค้นหาสิ่งที่หยั่งวัดไม่ได้
	the mind must be free of measure.’	จิตต้องเป็นอิสระจากการเทียบวัด”

1:12:18	One side, measurement,	ฝ่ายหนึ่งมีการเทียบวัด
	the other side, non-measurement.	อีกฝ่ายไม่มีการเทียบวัด

1:12:28	Right? To find that which is eternal,	การที่จะค้นหาสิ่งที่เป็นนิรันดร์
	which is timeless,

1:12:31	which is immeasurable,	สิ่งที่ไร้กาลเวลา
	which is nameless,	ซึ่งไม่อาจหยั่งวัดได้ ซึ่งไร้ชื่อ

1:12:34	which is Jehovah, which is God, which	ซึ่งคือผู้สร้างโลก คือพระเจ้า
	is Brahman, and all the rest of it,	คือปรมาตมัน หรืออื่นๆ

1:12:39	there must be no measure.	ต้องไม่มีการเทียบวัด

1:12:43	That means no comparison.	นั่นหมายถึง ไม่มีการเปรียบเทียบ

1:12:46	They don’t say that, I’m saying it,	พวกเขาไม่ได้พูดอย่างนั้น แต่ผมพูด
		ผู้พูดพูดว่า ไม่มีการเปรียบเทียบ

1:12:48	the speaker is saying it
	– no comparison.

1:12:54	So, the West laying complete,	โลกตะวันตกให้ความสำคัญต่อความคิด
	all emphasis on thought,	อย่างเต็มที่และทั้งหมด

1:13:00	memory, knowledge, experience	รวมทั้งความทรงจำ ความรู้ และประสบการณ์

1:13:03	and through knowledge	โดยใช้ความรู้ จะประสบความสำเร็จ
	ascending more and more and more.	มากขึ้นและมากขึ้น

1:13:08	And the other said, ‘No measurement,’	ส่วนอีกฝ่ายหนึ่งพูดว่า “ไม่มีการเทียบวัด”

1:13:13	but to find that which is immeasurable	แต่ค้นหาสิ่งซึ่งไม่อาจหยั่งวัดได้
	they began to think about it,	แล้วเขาก็เริ่มที่จะคิดเกี่ยวกันมัน

1:13:22	they began to evolve, grow	เขาเริ่มวิวัฒน์ เริ่มเติบโต
	– you follow? –

1:13:28	practise, do this, don’t do that	เขาฝึกปฏิบัติ เขาทำสิ่งนี้ ไม่ทำสิ่งนั้น
	– which is all based on thought.	ซึ่งล้วนอยู่บนฐานของความคิด

1:13:35	Only, here technology,	ที่นี่เท่านั้นที่มีเทคโนโลยี ที่นั่นไม่มี
	there non-technology.

1:13:39	But technology is now	แต่ทุกวันนี้ เทคโนโลยีกำลังพิชิตอินเดียด้วย
	conquering India, too.

1:13:44	So, you have this problem.	คุณจึงมีปัญหานี้

1:13:49	Can the mind be free	จิตเป็นอิสระจากการเทียบวัดทั้งปวงได้ไหม
	of all measurement?

1:14:00	Measurement is to think	การเทียบวัดคือการคิด
	in terms of the past or the future.	ที่เกี่ยวข้องกับอดีตหรืออนาคต

1:14:09	The present being	ปัจจุบันถูกเทียบวัดโดยอดีต
	measured by the past,

1:14:14	modified by that measurement	ถูกปรับเปลี่ยนดัดแปลงโดยการเทียบวัดนั้น

1:14:18	and that measurement continuing	และการเทียบวัดนั้นดำเนินต่อไปในอนาคต
	into the future, which is our life.	นี่คือชีวิตเรา

1:14:27	Measurement.	การวัดว่า เมื่อวานนี้ฉันเป็นแบบนี้
	Yesterday, I was, today I may change,	วันนี้ฉันอาจเปลี่ยนแปลง

1:14:31	tomorrow it will be	พรุ่งนี้มันจะเป็นอะไรบางอย่าง
	something different.	ที่แตกต่างออกไป

1:14:36	So, the movement of meditation is,	ดังนั้น กระแสของสมาธิคือ

1:14:44	to live in daily life	การมีชีวิตอยู่ในแต่ละวัน
	without measurement.	โดยปราศจากการเทียบวัด

1:14:54	Which means, without the movement	ซึ่งหมายถึง ปราศจากการเคลื่อนไหว
	of thought, which is measure.	ของความคิด ซึ่งคือการเทียบวัด

1:15:05	The ending of time	การจบสิ้นของเวลา
	can only come into being,	ซึ่งคือการจบสิ้นของเวลาที่เป็นความคิด

1:15:10	which is the ending of time	เป็นการเคลื่อนไป
	as thought, as movement, all that,	ทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ

1:15:14	when thought has discovered
	its own limitation

1:15:26	– right? –	ความคิดค้นพบความจำกัดของตัวมันเอง

1:15:27	and puts it in its right place.	และจัดวางมันในที่ทางที่ถูกต้อง

1:15:34	Are you following all this?	คุณตามทันไหม

1:15:39	It has been one of our problems,	มันเป็นปัญหาหนึ่งของเราชายหญิง
	of man, and woman,

1:15:48	he has been always asking	เขาถามเสมอมาว่า เวลามีการจบสิ้นหรือ
	whether there is an end to time,

1:15:56	stopping of time.	การหยุดของเวลา

1:15:59	Not the stopping of time	ไม่ใช่การหยุดของเวลาในนิยายวิทยาศาสตร์
	in science fiction,

1:16:04	which you can imagine	ซึ่งคุณสามารถจินตนาการได้
	and all the rest of it

1:16:07	but actually, the ending of thought,	แต่จริงๆ แล้ว เป็นการจบลงของความคิด

1:16:12	which is the movement of measure,	ซึ่งคือกระบวนการเทียบวัด
	which is the movement of time.	ซึ่งคือกระแสกาลเวลา

1:16:18	I don’t know if it interests you	ผมไม่ทราบว่า
		สำหรับคุณเรื่องนี้น่าสนใจไหม

1:16:21	– not interests, it’s part of life.	ไม่น่าสนใจหรือ มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคุณ

1:16:28	As we said, the art of listening,	เป็นศิลปะของการฟัง

1:16:35	the art of seeing,	ศิลปะของการมองดู ศิลปะของการเรียนรู้
	the art of learning,

1:16:40	consists in understanding	ความเข้าใจในคำว่า “ศิลปะ”
	the word ‘art.’

1:16:45	‘Art’ means to put everything	“ศิลปะ” หมายถึง
	in its right place,	การจัดทุกสิ่งอย่างให้ถูกที่ถูกทางของมัน

1:16:52	the actual dictionary	เป็นความหมายจริงๆ ของคำตามพจนานุกรม
	meaning of that word.

1:17:02	When everything has its right place,	เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างมีที่ทางที่ถูกต้อง
	then the mind is completely at rest.	จิตก็ได้พักอย่างสมบูรณ์

1:17:10	Right?	เรื่องนี้ชัดเจน
	Because – obvious.

1:17:17	So, from that	จากนั้น มีคำถามเกิดขึ้นว่า
	there arises the question,

1:17:23	what is awareness,	การตระหนักรู้คืออะไร การใส่ใจคืออะไร
	and what is attention?

1:17:31	Is awareness part of attention?	การตระหนักรู้ เป็นส่วนหนึ่งของการใส่ใจหรือ

1:17:38	Is awareness part of concentration?	การตระหนักรู้
		เป็นส่วนหนึ่งของการตั้งสมาธิจดจ่อหรือ

1:17:43	You aren’t tired of all this?	คุณไม่ได้เหนื่อยล้ากับเรื่องเหล่านี้ ใช่ไหม
	Questioner: No.	เอาเถอะ ถ้าคุณเหนื่อย... ก็ไม่เป็นไร

1:17:45	K: All right, I don’t know,	หรือว่าการใส่ใจ
	you should be – doesn’t matter.	ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับการตั้งสมาธิจดจ่อ

1:17:52	Or is attention nothing to do	ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับการตระหนักรู้
	with concentration or with awareness?

1:18:00	So, we’ll have to examine	เราจะตรวจสอบสามเรื่องนั้น
	those three things

1:18:03	because – not because –	เพราะว่า
		ไม่ใช่เพราะว่า

1:18:05	meditation is involved in this.	สมาธิเกี่ยวข้องอยู่ในนั้น

1:18:12	Awareness is to be aware	การตระหนักรู้คือ
	of the things around you. Right?	การตระหนักถึงสรรพสิ่งรอบตัวคุณ

1:18:21	To be aware of the mountains,	ตระหนักรู้ถึงภูเขา แม่น้ำ ร่มเงา
	the rivers, the shadows,

1:18:24	the snow, the birds,	หิมะ ฝูงนก ฝูงกา และผู้คน
	the ravens, the people,

1:18:29	the things they wear,	สิ่งที่พวกเขาสวมใส่ ตระหนักถึงทั้งหมดนั้น
	all the things – so on, so on –	ตระหนักถึงรูปทรงของปะรำ

1:18:31	to be aware of this tent,
	the shape of it.

1:18:39	But in that awareness,	แต่ในการตระหนักรู้นั้น อคติ
	your prejudices enter,	ความลำเอียงของคุณเข้ามา

1:18:47	your opinions enter:	ความคิดเห็นของคุณเข้ามา
	‘This isn’t right, should be that way,	“สิ่งนี้ไม่ถูกต้อง มันควรจะเป็นอย่างนั้น

1:18:55	I don’t like that colour	ฉันไม่ชอบสีนั้น แต่ฉันชอบสีอื่น”
	but I like the other colour’

1:18:59	– you follow?	คุณตามทันไหม

1:19:00	You’re aware but this	คุณตระหนัก แต่มีการเลือก
	constant choice, constant evaluation.	มีการประเมินตลอดเวลา

1:19:09	So, can you observe,	คุณสามารถสังเกต ตระหนักรู้
	can you be aware without reaction,	โดยปราศจากปฏิกิริยา ได้ไหม

1:19:20	which doesn’t mean	ซึ่งไม่ได้หมายความว่า คุณไม่มีปฏิกิริยา
	that you don’t have reactions.

1:19:25	Just to observe the mountain	เพียงแค่สังเกตภูเขา
	without any reaction,	โดยปราศจากปฏิกิริยาใดๆ

1:19:30	to look at it, just to look at it.	มองดูมัน แค่มองดูเท่านั้น

1:19:38	The moment you bring in your	ในทันทีที่คุณนำเอาอคติ
	prejudice, anxiety, all the rest,	ความกระวนกระวาย และอื่นๆ เข้ามา

1:19:43	you’re not aware.	คุณก็ไม่ได้ตระหนักรู้
	You’re caught in your own net.	คุณติดอยู่ในขอบข่ายของคุณเอง

1:19:49	Concentration implies	การตั้งสมาธิจดจ่อ แสดงถึง

1:19:50	– I must be quick	ผมต้องรีบพูด
	because the time will pass –	เพราะเวลาจะผ่านไป

1:19:53	concentration implies exclusion	การตั้งสมาธิจดจ่อ แสดงถึงการแยกออกไป

1:19:57	and giving all your energy	แล้วให้พลังงานทั้งหมดของคุณ
	on a particular point.	กับจุดใดจุดหนึ่งโดยเฉพาะ

1:20:03	Right?	เช่น

1:20:05	‘Don’t look out of the window	“อย่ามองออกไปนอกหน้าต่าง
	but pay attention to the book’	แต่ให้ใส่ใจที่หนังสือ”

1:20:10	– that’s what we’re told in school.	เราถูกสอนอย่างนั้นในโรงเรียน

1:20:16	But if you’re the teacher and say,	แต่ถ้าคุณเป็นครู และพูดว่า
	‘Look what you’re…	"...เมื่อเธอมองออกไปนอกหน้าต่าง

1:20:22	when you’re looking out of
	the window, do look at it, completely,

1:20:27	don’t say…	จงมองมันให้เต็มที่... อย่ากลัวที่จะมอง”
	don’t be frightened of looking.’

1:20:33	You understand?	คุณเข้าใจไหม

1:20:36	So, attention is freedom	ดังนั้น การใส่ใจคืออิสรภาพ

1:20:43	from every form	อิสรภาพจากการประเมินค่า
	of evaluation, measurement.	การเทียบวัด ทุกรูปแบบ

1:20:53	Because in that, there is no centre.	เพราะในอิสรภาพนั้น ไม่มีศูนย์กลาง

1:20:56	I don’t know if you have	ผมไม่ทราบว่า คุณค้นพบด้วยตนเองไหม
	discovered it for yourself

1:20:58	– if you attend completely	ถ้าคุณใส่ใจต่ออะไรบางอย่างโดยสมบูรณ์
	to something, there is no centre.	ก็ไม่มีศูนย์กลาง

1:21:04	There is no ‘me’ being attentive	ไม่มี “ความเป็นฉัน” ที่ใส่ใจ
	– that’s too silly.	–นั่นงี่เง่าเกินไป–

1:21:12	If you see that,	ถ้าคุณเห็นเช่นนั้น ผมหมายถึง
	I mean see the fact of it,	เห็นความจริงของมัน

1:21:20	then you realise there is no practice,	จากนั้นคุณจะเข้าใจว่า
		ไม่ต้องมีการฝึกปฏิบัติ

1:21:25	there is no system to be aware,	ไม่มีระบบที่จะตระหนักรู้ ที่จะใส่ใจ
	to attend, to concentrate.	ที่จะตั้งสมาธิจดจ่อ

1:21:29	That is all, again,	ทั้งหมดนั้น เป็นเรื่องงี่เง่าเหลือเชื่อ
	so extraordinarily silly.

1:21:34	The moment you see, understand	ในทันทีที่คุณเห็น ที่คุณเข้าใจ

1:21:37	this whole business of awareness,	เรื่องทั้งหมดของการตระหนักรู้
	concentration and attention,	การตั้งสมาธิจดจ่อ และการใส่ใจ

1:21:44	then you’re attentive.	นั่นแหละคือ คุณใส่ใจ

1:21:48	That attention may last	การใส่ใจนั้นอาจคงอยู่แค่สองวินาที
	two seconds or five minutes,	หรือห้านาที

1:21:55	and you may lose that attention	แล้วคุณอาจสูญเสียความใส่ใจนั้นไป

1:21:59	but don’t go back and say,	อย่าได้ย้อนกลับไป แล้วพูดว่า “ฉันต้องใส่ใจ”
	‘I must be attentive.’

1:22:06	You understand? Attention came	คุณเข้าใจไหม ความใส่ใจเกิดขึ้น
	because you knew what it means.	เพราะคุณรู้ว่ามันหมายถึงอะไร

1:22:11	You follow?	คุณตามทันไหม

1:22:12	There was understanding, deep	เมื่อมีความเข้าใจ เข้าใจอย่างลึกล้ำ
	understanding – not intellectual –

1:22:17	of what attention is.	ไม่ใช่เข้าใจในเชิงปัญญาความคิด
		ว่าการใส่ใจคืออะไร

1:22:19	It came, naturally.	ความใส่ใจก็เกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ

1:22:22	But if you begin to say, ‘I must have	แต่ถ้าคุณเริ่มพูดว่า “ฉันต้องมีการใส่ใจ
	constant attention during the day,’	อย่างต่อเนื่องในระหว่างวัน”

1:22:27	you’re being terribly greedy	คุณก็เป็นคนโลภอย่างมหันต์

1:22:31	and it’s no longer attention.	มันก็ไม่ใช่การใส่ใจอีกต่อไป

1:22:35	It’s a desire to have something	มันเป็นความอยากที่จะมีสิ่งที่คุณเรียกว่า
	which you call attention.	ความใส่ใจ

1:22:44	So, when there is such attention	เมื่อมีการใส่ใจเช่นนั้น
	the mind,

1:22:51	because there is no centre	เพราะไม่มีศูนย์กลางจากที่เราใส่ใจ
	from which to attend,

1:22:54	the mind is completely quiet.	จิตจึงเงียบอย่างสมบูรณ์

1:23:03	Not that you train the mind	ไม่ใช่คุณฝึกจิตให้เงียบ
	to be quiet,

1:23:09	which all of them practise	ซึ่งผู้คนทั้งหมดฝึกปฏิบัติเพื่อให้จิตเงียบ
	– to be quiet.

1:23:11	Or often one has heard this phrase,	หรือบ่อยครั้งที่เราได้ยินวลีที่ว่า
	‘I must have peace of mind’	“ฉันต้องมีความสงบของจิต”

1:23:18	– they’ll have a piece of mind	พวกเขาจะมีเศษเสี้ยวของจิต
	but it’s not peace.	แต่มันไม่ใช่ความสงบ

1:23:21	You understand? They’ve just	คุณเข้าใจไหม พวกเขามีแค่
	a little piece of something.	เศษเล็กๆ น้อยๆ บางอย่าง

1:23:30	So, when there is	เมื่อมีระเบียบอย่างบริบูรณ์ในชีวิตเรา
	complete order in our life,

1:23:35	which is the beginning of meditation,	ซึ่งคือการเริ่มต้นของสมาธิ

1:23:40	and one understands	และเราเข้าใจธรรมชาติของการตระหนักรู้
	the nature of awareness,

1:23:46	concentration and attention,	การตั้งสมาธิจดจ่อ และการใส่ใจ

1:23:51	then all effort has come to an end	แล้วความพยายามทั้งหมดก็มาถึงจุดจบ
	– all effort.

1:23:56	When you put everything in order,	เมื่อคุณจัดทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในระเบียบ
	there’s no effort.	ก็ไม่มีความพยายาม

1:24:02	So, the mind becomes	ดังนั้น จิตจะเงียบลงอย่างพิเศษสุด
	extraordinarily quiet

1:24:08	– uninvited, not cultivated,	เป็นความเงียบที่ไม่ได้เชื้อเชิญ
	something totally new.	ไม่ได้บ่มเพาะขึ้น เป็นสิ่งใหม่หมดจด

1:24:18	And religion – not this nonsense	ศาสนา ไม่ใช่สิ่งไร้สาระ
	that’s going on around us	ที่ดำเนินอยู่รอบๆ ตัวเรา

1:24:25	with all their priests and ceremonies	อีกทั้งพวกนักบวช พิธีกรรม
	and all that circus that goes on,	และคณะละครสัตว์ ที่ดำเนินอยู่

1:24:31	then religion means	แต่ศาสนาหมายถึง การจบสิ้นของตัวตน
	the ending of the self, the ‘me.’	จบสิ้น “ความเป็นฉัน”

1:24:44	It’s only then that the mind can be	เมื่อนั้นจิตจึงสงบนิ่งอย่างถึงที่สุด
	absolutely, irrevocably quiet	ไม่อาจคืนกลับได้

1:24:58	and therefore, silent.	ฉะนั้นจึงเงียบ

1:25:03	Which means the ending of thought	ซึ่งหมายถึง การจบสิ้นของความคิด
	as time and measure.	ที่เป็นกาลเวลา และการเทียบวัด

1:25:18	Then, if the mind has gone that far,	แล้วถ้าจิตไปได้ไกลถึงเพียงนั้น

1:25:29	in that silence	ในความเงียบนั้น ซึ่งมีที่ว่าง
	which is vast space and energy	และพลังงานอันไพศาล

1:25:37	there is totally a state	เป็นสภาวะ
	which cannot be put into words.	ที่ไม่สามารถสื่อด้วยถ้อยคำได้โดยสิ้นเชิง

1:25:52	But if you put	แต่ถ้าคุณจัดทุกสิ่งทุกอย่าง
	everything in order and so on,	ไว้ในระเบียบ และอื่นๆ นั้น

1:26:00	it will come to you	มันจะมาหาคุณ โดยปราศจากการเชื้อเชิญ
	without your invitation.

1:26:04	You cannot invite truth.	คุณไม่อาจเชื้อเชิญความจริงมาได้
	There is no path to truth.	เพราะไม่มีหนทางไปสู่ความจริง

1:26:11	There’s no intermediary or gateway	ไม่มีสื่อกลาง ไม่มีทางผ่านเข้าไป
	or anything between you and truth.	ไม่มีสิ่งใดๆ ระหว่างคุณและความจริง

1:26:18	You have to come…	คุณต้องเข้ามา... มันต้อง...
	It has to…

1:26:21	if the field is right then that	ถ้าพื้นที่ถูกต้องเหมาะสม
	thing comes to you, with such glory.	สิ่งประเสริฐนั้นจะมาหาคุณ

1:26:29	That is ecstasy.	นั่นคือความเบิกบานยินดี
	In that there is great sacredness.	ในนั้นมีภาวะศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่

1:26:37	That is holy.	นั่นคือความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์
	Basta!