Krishnamurti Subtitles

SA79T1 - มีหนทางออกจากวิกฤตโลกไหม

พูดกับสาธารณชนที่ซาแนน สวิสเซอร์แลนด์ ครั้งที่ 1
วันที่ 8 กรกฎาคม 1979



0:33  ผมคิดไม่ถึงว่าคนจะมากมายขนาดนี้
 
1:01  ผมอยากรู้ว่าเราจะพูดเรื่องอะไรกันดี
 
1:25  สำหรับผมดูเหมือนว่า
ปัญหาความเห็นแก่ตัวของเรา...
  
1:30   
 
1:37  ...และปัญหาต่างๆ
ที่อยู่นอกเหนือวิกฤต...
  
1:47  ...ความยุ่งยากและความทุกข์
ส่วนตัวของเรา...
  
1:51  ...โลกรอบๆ ตัวเรามีความโกลาหล
อยู่ไม่มากก็น้อย...
  
1:55  ...และอยู่ในความสับสนอย่างยิ่ง
 
2:00  ผมคิดว่าทุกคนคงจะยอมรับได้
โดยมิต้องลำบากใจนัก...
  
2:03  ...และมิต้องสืบสวนให้มาก
 
2:09  แต่เห็นได้ว่ายังไม่มีใครเห็น
ทางแก้ปัญหาในเรื่องนี้...
  
2:15  ...ไม่ว่าจะโดยการเมือง
ศาสนาหรือเศรษฐกิจ
  
2:24  นั่นคือความเป็นจริง
ที่เห็นได้ชัดอีกเช่นกัน
  
2:29  และไม่มีใครคิดจะถามว่า มีทางออก
สำหรับเรื่องทั้งหมดนี้บ้างไหม...
  
2:39  ...มันเป็นหลุมพรางที่มนุษย์
พลัดตกลงไปนานนับพันปี...
  
2:47  ...จะมีทางออกจากความเลอะเทอะ
ความสับสน...
  
3:00  ...ความยุ่งเหยิง
และความหวาดผวานี้บ้างไหม
  
3:05  เมื่อไม่พบคำตอบ คนจำนวนมาก
ก็จะหันไปพึ่งพาจารีตเก่าๆ...
  
3:13  ...เข้าร่วมกับศาสนาเก่าแก่
หรือสร้างชุมชนเล็กๆ ขึ้นมา...
  
3:21  ...โดยหวังว่าจะแก้ปัญหา
ที่มีลักษณะเฉพาะของตนเองได้
  
3:31  และผมขอเสนอแนะว่า
มีทางออกสำหรับเรื่องทั้งหมดนี้...
  
3:41  ...ออกจากความทุกข์ระทม
ความขัดแย้ง การต่อสู้ดิ้นรนของเรา...
  
3:51  ...ความหวาดกลัวในหลายๆ รูปแบบ...
 
3:57   
 
4:04  ...และสงครามที่กำลังคุกคามอย่าง
ต่อเนื่องในขณะนี้ ทั้งใกล้และไกล
  
4:10  ดังนั้นในการสืบสวนสิ่งทั้งหมดนี้...
 
4:16  ...เพื่อค้นหาว่ามีคำตอบ
หรือมีทางออกบ้างไหม...
  
4:22  ...โดยไม่ต้องกดข่ม ไม่หลบหนี
และปราศจากมายาทุกชนิด
  
4:28   
 
4:35  และถ้าหากคุณพอจะมี
ความอดทน มีพลังงาน...
  
4:47  ...และมีความรับผิดชอบที่จริงจังแล้ว
เราก็สามารถคิดร่วมกัน
  
4:53   
 
5:04  ผมหวังว่าคุณได้เตรียมพร้อม
ที่จะคิดร่วมกัน
  
5:13  การคิดมีอยู่สองชนิด ชนิดแรกก็คือ
การคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง...
  
5:17   
 
5:20  ...เกี่ยวกับปัญหา
เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว...
  
5:27  ...หรือเกี่ยวกับโลกและอื่นๆ...
 
5:33  นั่นคือการคิดเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง
 
5:41  มีการคิดชนิดอื่นอีกหรือไม่
ที่ไม่ได้เจาะจงว่าคิดเกี่ยวกับอะไร
  
5:46   
 
5:53  กรุณาด้วย ผมจะขอสืบค้น
ในเรื่องนี้อย่างกว้างขวาง...
  
6:01  ...รอบคอบและลุ่มลึก
 
6:05  ดังนั้นเราจึงถามว่า
จิตใจของเรา...
  
6:08  ...เคยชินกับการคิด
เกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง...
  
6:14  ...เช่น เกี่ยวกับปัญหาที่เกิดจาก
ความอยากส่วนตนของเรา...
  
6:22  ...เกี่ยวกับการเติมเต็ม
ความทุกข์โศก...
  
6:26  ...ความวิตกกังวลส่วนตัวของเรา
และอื่นๆ
  
6:32  และเราก็เคยชิน
กับ "การคิดเกี่ยวกับ..."
  
6:41  เราจะไม่ถามว่าเกี่ยวกับอะไร
แต่ถามถึง "การคิด" โดยตรง
  
6:57  ประเด็นนี้ชัดเจนหรือไม่...
 
7:02  ...ไม่ใช่เกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง
ซึ่งจะตามมาทีหลัง...
  
7:06  ...แต่เป็นการคิดร่วมกัน
 
7:15  กรุณาเห็นความแตกต่างด้วย
การคิดร่วมกันไม่ได้หมายความว่า...
  
7:18  ...คุณเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย
ยอมรับหรือปฏิเสธ...
  
7:24  ...แก้ต่างปกป้องหรือล่วงละเมิด...
 
7:30  ...แต่ค้นหาร่วมกันว่า เป็นไปได้
หรือไม่ ที่เราจะคิดร่วมกัน...
  
7:38   
 
7:43   
 
7:54  ...กระทำการใดร่วมกัน แต่ไม่ใช่
เกี่ยวกับอะไรบางอย่าง...
  
7:59  ...กรุณาใส่ใจในเรื่องนี้สักนิด
แต่ไม่ใช่เกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง...
  
8:02  ...ซึ่งนั่นเราอาจทำได้บ้าง
ไม่มากก็น้อย
  
8:08  เราอาจเห็นตรงกัน
ที่จะกระทำในวิถีใดวิถีหนึ่ง...
  
8:13  ...เราสามารถใช้สติปัญญาร่วมกัน
เพื่อสืบสวนปัญหาบางประการ...
  
8:20   
 
8:25  ...แต่ตอนนี้เราจะยังไม่เข้าไป
ในเรื่องนั้น
  
8:31  แต่เราถามว่า การคิดร่วมกัน
โดยไม่มีสิ่งใดขวางกั้น...
  
8:34   
 
8:42  ...ไม่ต้องข่มใจ ปราศจากอคติใดๆ...
 
8:49  ...และปล่อยวางประสบการณ์
ส่วนตัวของคุณ...
  
8:55  ...วางความปรารถนาอันแรงกล้า
ที่จะเติมเต็มของคุณเสีย
  
9:03  นั่นหมายความว่า คุณและผู้พูด
เป็นอิสระที่จะคิดร่วมกัน
  
9:11   
 
9:18  อันนี้ชัดเจนขึ้นบ้างไหม
 
9:24  กรุณาด้วย เรื่องนี้จำเป็นต้องมี
การสืบสวนอย่างมากมาย...
  
9:30   
 
9:34  ...เพราะเราถูกครอบงำให้คิดร่วมกัน
เกี่ยวกับความคิดเห็นบางเรื่อง...
  
9:41  ...เกี่ยวกับข้อสรุปบางอย่าง...
 
9:45  ...เช่น ทางปรัชญา
ทางประวัติศาสตร์ และอื่นๆ
  
9:51  จากนั้นก็จะมีคนบางคนเห็นด้วย
แต่บางคนไม่เห็นด้วย
  
9:58  พวกเขาก็แบ่งออกเป็นสองค่าย...
 
10:02  ...ต่างฝ่ายต่างตอบโต้กัน...
 
10:09  ...และสภาพเช่นนี้
กำลังเป็นอยู่ในโลก
  
10:13  มีระบอบเผด็จการ
ระบอบที่เรียกกันว่าประชาธิปไตย...
  
10:17  ...กลุ่มทุนนิยม กลุ่มมาร์กซิสท์
และอื่นๆ...
  
10:18  ...มีการเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย...
 
10:24  ...มีการคัดค้านและการแก้ต่าง
เพื่อปกป้องกลุ่มตน
  
10:34  แต่ทว่าเราถามว่า เราสามารถ
คิดร่วมกันอย่างเป็นอิสระได้ไหม...
  
10:37   
 
10:46  ...โดยคุณละวางประสบการณ์ของคุณ
วางข้อสรุป ความปรารถนา...
  
10:53   
 
11:01  ...รวมทั้งอคติทั้งปวงของคุณ
และอื่นๆ...
  
11:05  ...เมื่อวางมันแล้ว
เราก็จะสามารถคิดร่วมกัน
  
11:18  คุณจะทำอย่างนั้นไหม
 
11:23  ทั้งคุณและผู้พูด
ต่างละวางความเชื่อของตน...
  
11:33  ...วางความคิดเห็น การตัดสิน
และการประเมินคุณค่า...
  
11:38  ...ตลอดจนความหวังต่างๆ ของตน
และอื่นๆ แล้วมาร่วมกันคิด...
  
11:41   
 
11:45  ...แต่ไม่ใช่คิดเกี่ยวกับอะไร
 
11:52  เราจะมาทำด้วยกันไหม
 
11:58  นั่นหมายถึงว่า การเป็นอิสระ
จากปัญหาส่วนตัวของคุณ...
  
12:01  ...เป็นอิสระจากแรงกระตุ้น
ความต้องการ...
  
12:11   
 
12:15  ...การเติมเต็มส่วนตัวของเรา
และอื่นๆ...
  
12:20  ...เป็นอิสระที่จะสืบสวนร่วมกัน...
 
12:31  ...ซึ่งไม่ใช่สืบสวนในเรื่องอะไร...
 
12:36  ...แต่มีสมรรถนะและหัวใจ
แห่งการสืบสวน
  
12:47  อันนี้ชัดเจนขึ้นบ้างไหม
 
12:58  ซึ่งไม่เพียงแต่คุณจะต้องฟัง
สิ่งที่กำลังพูดถึงเท่านั้น...
  
13:10   
 
13:14  ...แต่จะต้องฟังถึงคุณภาพ
ของจิตใจที่กำลังคิดอยู่ด้วย...
  
13:25  ...ซึ่งไม่ใช่คิดเกี่ยวกับอะไร
แต่ให้ฟังคุณภาพทั้งมวลของการคิด...
  
13:31   
 
13:45  ...ซึ่งจำเป็นต้องมีการตระหนักรู้
และความใส่ใจในลักษณะที่ถูกต้อง
  
13:55  ถูกต้องไหม
 
13:58  ที่ใดมีความใส่ใจ
ที่นั่นย่อมไม่มีศูนย์กลางแห่งตัวตน...
  
14:01  ...(หรือตัวตน) ที่กำลังใส่ใจออกไป
 
14:12  ผมไม่แน่ใจว่าคุณกำลังทำ
ในขณะที่เรากำลังพูดกันอยู่หรือไม่
  
14:18  นั่นคือเมื่อคุณใส่ใจ ในภาวะนั้น
จะไม่มีการแบ่งแยก...
  
14:26   
 
14:35  ในความใส่ใจนั้น ความคิดจะไม่ใช่
ความคิดของคุณหรือของผม...
  
14:42  ...ทว่ามันเป็นการคิด
 
14:48   
 
14:55  เราจะดำเนินไปตามเส้นทางนี้ได้ไหม
 
15:00  เราตามกันทันไหมครับ
 
15:08  เมื่อคุณให้ความใส่ใจ
ซึ่งหมายความว่า...
  
15:12   
 
15:25  ...มอบจิตใจทั้งหมดของคุณ...
 
15:29  ...มอบหัวใจและประสาททุกส่วน
ของคุณ ให้กับความใส่ใจอย่างเต็มที่...
  
15:35  ...คุณพบว่ามีศูนย์กลางจากที่คุณ
กำลังส่งความใส่ใจออกไปไหม
  
15:44  ดังนั้นในความใส่ใจเช่นนั้น
จะไม่ใช่การคิดของคุณ...
  
15:46  ...หรือการคิดของผู้พูด...
 
15:53  ...จะมีแต่คุณภาพของความใส่ใจ
อันเต็มที่เป็นทั้งหมดเท่านั้น
  
15:59  ถูกต้องไหม
 
16:01  อย่าทำหน้างุนงงไปหมดอย่างนั้น
จริงๆ แล้ว มันค่อนข้างง่ายทีเดียว
  
16:07   
 
16:22  การคิดของเราโดยทั่วๆ ไป...
 
16:25   
 
16:31  ...ตามปกติการคิดในแต่ละวัน
จะเกี่ยวกับเรื่องบางอย่าง...
  
16:36  ...เกี่ยวกับการกระทำบางอย่าง
ปัญหาบางประการ...
  
16:40  ...ก็คือการคิด
เกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง
  
16:44  ถูกต้องไหม
 
16:47  การคิดอย่างนั้นมาจากประสบการณ์
จากความทรงจำ จากความรู้...
  
16:54  ...เพราะฉะนั้นประสบการณ์ของคุณ
จึงอาจค้านหรือโต้แย้ง...
  
17:00  ...กับประสบการณ์ของคนอื่น
 
17:08  ดังนั้นจึงมีการแบ่งแยกอยู่เสมอ
 
17:13  ถูกต้องไหม
 
17:16  กรุณาติดตามเรื่องนี้ด้วย
 
17:21  คุณมีความคิดเห็นของคุณ
ส่วนคนอื่นเขาก็มีความเห็นของเขา...
  
17:27  ...แล้วความเห็นสองความเห็น
ที่แยกต่างกัน ไม่เหมือนกัน...
  
17:32  ...ย่อมไม่อาจจะมาคิดร่วมกันได้
 
17:36  หากคุณเชื่อในบางสิ่ง ส่วนอีกคน
เชื่อมั่นในสิ่งอื่นอย่างแรงกล้า...
  
17:39   
 
17:45  ...จากนั้นก็จะเกิดความแตกแยก
ทางความคิดเห็นที่เด่นชัดและกว้างขวาง
  
17:53  การคิดแบบนั้นแหละ
ที่เราเคยชินอยู่กับมัน
  
17:57  ถูกต้องไหม
 
18:03  ทีนี้เราถามว่า การคิดแบบนั้น
ไม่มีวันจะคิด "ร่วมกัน" ได้เลย...
  
18:06  ...เพราะถ้ามันไม่คัดค้าน
ก็จะคอยแก้ต่าง ปกป้องของตน...
  
18:12  ...หรือยอมรับไปเลยใช่ไหม
 
18:20  แต่ทว่าเรากำลังพูดถึง
อะไรบางอย่างที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง
  
18:26  การคิดร่วมกันแสดงนัยว่า
คุณและคนอื่นๆ...
  
18:30  ...ได้ละวางอคติและอะไรต่างๆ
ทำนองนั้นของตน...
  
18:37  ...แล้วมาคิดร่วมกัน...
 
18:43  ...เพราะในการคิดร่วมกัน
จะไม่มีการแยก...
  
18:48  ...ว่านี่เป็นการคิดของคุณ
หรือการคิดของผม...
  
18:55  ...แต่เป็นการคิดร่วมกัน
 
18:59  ถูกต้องไหม
 
19:01  ตรงนี้คุณเข้าใจแล้วหรือยังครับ
 
19:03  กรุณาด้วย เรื่องนี้สำคัญมาก
เพราะหากคุณยอมรับ...
  
19:04  ...ว่ามันเป็นแนวความคิด
ที่มีเหตุมีผล...
  
19:13  ...มันก็จะกลายเป็นแนวความคิด
ของคุณหรือของเขา
  
19:22  ถ้าเพียงแต่ยอมรับคำอธิบาย
แล้วสร้างข้อสรุปจากคำอธิบายนั้น...
  
19:28   
 
19:32  ...ไปตามประสบการณ์ ตามความรู้
และอคติของคุณ...
  
19:36  ...แล้วคนอื่นๆ ก็ทำอย่างเดียวกัน
ก็จะไม่มีการเข้ามาร่วมกัน
  
19:38   
 
19:40  ทั้งหมดนี้คุณตามทันไหม
 
19:48  ในการที่การคิดของเราร่วมกันนั้น
เป็นเรื่องสำคัญ...
  
20:00   
 
20:03  ...เพื่อที่จะได้ไม่มีอุปสรรคใดๆ
ระหว่างการคิดของคุณ...
  
20:06  ...และการคิดของผม
ของเขาหรือของเธอ
  
20:12  เราทำอย่างนี้ร่วมกันได้ไหม
 
20:19  เพราะจากตรงนี้
เราจึงจะก้าวต่อไปได้...
  
20:26  ...เพราะจากนั้นคุณภาพแห่งจิตใจ
ของคุณจะไม่เหมือนเดิมอีก
  
20:34  มันจะไม่มีอคติหรือความลำเอียงใดๆ
ไม่มีอะไรที่เป็นส่วนตัว
  
20:45  ปัญหาความเห็นแก่ตัว
ที่โถมทับเราอยู่จะไม่มีวันแก้ตก...
  
20:49   
 
20:54   
 
20:57  ...นอกจากคุณภาพของการคิด
คุณภาพของการรับรู้ การเห็น...
  
21:03   
 
21:11  ...และคุณภาพของการหยั่งเห็น
เข้าไปในปัญหาเปลี่ยนไปจากเดิม
  
21:20  ถูกต้องไหม
 
21:22  ผมไม่แน่ใจว่า
คุณเข้าใจทั้งหมดนี้ไหม
  
21:34  ดังนั้นคำถามของเราก็คือ
มันเป็นไปได้หรือไม่ที่คนสองคน...
  
21:37   
 
21:42  ...หรือกลุ่มคนจะรับ
ความรับผิดชอบอย่างนี้
  
21:48   
 
21:58  นั่นคือการละวางความวิตกกังวล
ความผูกพันยึดถือของคุณและอื่นๆ...
  
22:10  ...ส่วนคนอื่นก็ทำเช่นเดียวกัน...
 
22:15  ...เพื่อว่าจะได้ไม่มีปัญหา
เกี่ยวกับการแบ่งแยก...
  
22:20  ...หรือความคิดเห็นขัดกัน
ความรู้แย้งกัน...
  
22:22   
 
22:25  ...หรือประสบการณ์หนึ่ง
ไม่ลงรอยกับอีกประสบการณ์หนึ่ง
  
22:30  คุณตามทันไหม
 
22:31  ดังนั้นจิตใจของเราจึงร่วมกันได้
 
22:40  รัฐเผด็จการต้องการสิ่งนี้
 
22:50  พวกเขาเป็นผู้มีอำนาจเหนือ...
 
22:52  ...และพวกเขาก็วางแนวไว้ว่า
ประชาชนควรจะคิดอย่างไร...
  
22:57  ...ทำอย่างไรและอื่นๆ
 
23:01  นั่นคือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
 
23:03  ถ้าคุณไม่เห็นด้วย
คุณอาจจะถูกยิงทิ้ง...
  
23:06  ...หรือถูกส่งเข้าค่ายกักกัน
หรือถูกเนรเทศ
  
23:11  แต่เราไม่พูดเรื่องอย่างนั้นเด็ดขาด
 
23:14  ตรงกันข้าม
 
23:20  ดวงใจสองดวงที่มีการศึกษาดี
อาทรต่อโลก...
  
23:27   
 
23:34  ...และมอบตนต่อการรับผิดชอบ...
 
23:40  ...ที่จะค้นหาว่ามีหนทางออกจาก
หลุมพรางนี้ได้หรือไม่...
  
23:47   
 
23:48  ...ออกจากความยุ่งเหยิง
อันมหันต์นี้...
  
23:50  ...ซึ่งมนุษย์ได้สร้างขึ้นมากักขัง
ตัวเองและคนอื่นๆ
  
23:57  เรามาทำสิ่งนี้ด้วยกันได้ไหม
 
24:01  ได้ไหมครับคุณ
 
24:04  ทีนี้คุณเข้าใจคำถามแล้วหรือยัง
 
24:08  เมื่อ "ร่วมกัน"
จิตใจของเราเสมอกัน...
  
24:15  ...ดังนั้นจึงไม่ใช่การที่
ผู้พูดบอกคุณว่า...
  
24:21  ...ให้คุณทำอะไร และคุณต้องเชื่อฟัง
หรือละเว้น หรือยอมรับ...
  
24:26  ...แต่ดวงใจของเรามาคิดร่วมกัน...
 
24:32  ...และเป็นอิสระ
ที่จะแก้ไขปัญหาของเรา
  
24:38  ถูกต้องไหม
 
24:42  เราทำอย่างนี้ได้ไหม
 
24:47  คุณจะล้มเลิกการทำสมาธิ
แบบเซนของคุณ...
  
24:53  ...เลิกยึดถือคุรุพิเศษของคุณได้ไหม
 
24:58  ล้มเลิกความเชื่อของคุณ
ประสบการณ์ของคุณ...
  
25:02  ...ซึ่งคุณยึดติดอยู่...
 
25:09  ...ละทิ้งปัญหาส่วนตัวที่เกิดจาก
ความเห็นแก่ตัวของคุณ...
  
25:15  ...ปล่อยวางสิ่งเหล่านั้น
แล้วมาคิดร่วมกัน
  
25:19  คุณเห็นไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ถ้าหากเราทำอย่างนี้ได้
  
25:30  จากนั้นเราก็จะสามารถ
สืบสวนร่วมกัน...
  
25:33  ...ในทุกๆ ปัญหาได้อย่างง่ายดาย...
 
25:41  ...กระจ่างชัดและตรงไปตรงมา
แล้วจึงกระทำ
  
25:46  นั่นคือความกระจ่าง
 
25:51  การสังเกต การเห็น โดยไม่มี
การบิดเบือน การฟังอย่างเต็มที่...
  
25:55   
 
26:00  ...โดยไม่สร้างความคิดเห็น...
 
26:03  ...ซึ่งเป็นนามธรรมขึ้นมาจาก
สิ่งที่คุณได้ยิน ได้ฟัง
  
26:08  เพราะฉะนั้นจึงเป็นการฟังล้วนๆ
เป็นการเห็นล้วนๆ...
  
26:12  ...ไม่ใช่คุณเห็น
หรือฉันเห็นต่างกัน...
  
26:16  ...มีอยู่แต่การเห็นร่วมกันเท่านั้น
 
26:39  ถูกต้องไหม
 
26:44  คุณเห็นไหม เราได้เคลื่อนออกจาก
ขอบเขตเล็กๆ ของเราเองในทันที...
  
26:48   
 
26:52  ...ออกจากสวนหลังบ้าน...
 
26:59  ...ออกจากปัญหาความเห็นแก่ตัว
อันนับไม่ถ้วนของเราเอง
  
27:11  แล้วคุณล่ะ เคลื่อนออกไปแล้วยัง
 
27:12  โปรดเถอะ นี่เป็นเรื่องสำคัญ...
 
27:16  ...ถ้าเราต้องการพูดคุยร่วมกัน
เรื่องนี้สำคัญจริงๆ
  
27:21  หรือว่าคุณแบกภาระความเดือดร้อน
ความวิตกกังวล ความโศกเศร้า...
  
27:24  ...และความทุกข์โศกทั้งปวงเอาไว้...
 
27:30  ...แล้วพยายามฟังว่า
คนอื่นเขาพูดถึงอะไร
  
27:39  หากคุณทำเช่นนั้น
ก็เห็นได้ชัดว่า...
  
27:41  ...คุณกำลังพยายามทำตาม
แบบแผนที่คนอื่นวางไว้ให้...
  
27:52  ...ดังนั้นจึงมีการแบ่งแยกอยู่เสมอ
 
27:57   
 
28:02  ถูกต้องไหม
 
28:08  ดังนั้นเรากำลังถามคำถาม
ที่มีสาระสำคัญมาก...
  
28:16  ...ในเมื่อคุณอุตส่าห์ลำบาก
มาถึงที่นี่ มานั่งอยู่ในปรัมนี้...
  
28:23  ...เสียเงินเสียทอง เสียแรง...
 
28:26  ...เสียค่าน้ำมันและอื่นๆ
 
28:32  เรากำลังคิดร่วมกันอยู่หรือเปล่า
 
28:47  ไม่ใช่คุณคิดหรือผมคิด
แต่เป็นการคิดร่วมกัน
  
29:06  จากนั้นเราจึงสามารถเข้าสู่
ปัญหาของกาลเวลา...
  
29:16  ...โดยการคิดร่วมกัน
ไม่ใช่เวลาของคุณหรือของผม
  
29:25  มันสำคัญมาก เพราะเรากำลัง
จะค้นหาว่า ถ้าเราคิดร่วมกันได้...
  
29:27   
 
29:30  ...จะมีวันพรุ่งนี้
ในทางจิตใจอยู่อีกหรือ...
  
29:42  ...เพราะนั่นอาจจะเป็นเพียงมายา
หรือเป็นความจริง...
  
29:53  ...ที่ว่าในทางจิตใจนั้น
มีวันพรุ่งนี้...
  
29:58  ...วันพรุ่งนี้ หมายถึง วันพรุ่งนี้
อีกจำนวนมากมาย
  
30:05  ไม่ว่านั่นจะเป็นมายาหรือไม่...
 
30:10   
 
30:15  ...และถ้าเป็นมายา เราสามารถ
จะละวางมายานั้น...
  
30:19  ...และเผชิญหน้ากับคำถามนี้...
 
30:23  ...ที่ว่าในทางจิตใจนั้น มีกระแส
แห่งวิวัฒนาการที่ก้าวหน้า...
  
30:27  ...ซึ่งก็คือกาลเวลาอยู่หรือไม่
 
30:31  ผมไม่แน่ใจว่า คุณตามทัน
ที่พูดมาทั้งหมดนี้ไหม
  
30:35  คุณเคยชินกับภาษาของผมเสียแล้ว
คุณจึงหลับใหลใช่ไหม
  
30:42  คุณอาจจะพูดว่า "อ๋อ ใช่เลย
ผมเคยฟังมาแล้วทั้งนั้น"
  
30:52  ถ้าคุณคิดเช่นนั้น
คุณก็จะเลิกค้นหาด้วยตัวเอง...
  
30:57   
 
31:02  ...และคุณก็ไม่ได้คิดร่วมกัน
 
31:09  คุณได้หยุดคิดร่วมกันแล้ว
คุณจึงพูดว่า "ผมเคยฟังมาแล้ว"
  
31:13   
 
31:18  เพราะเรากำลังสืบค้น
ลึกลงไปในเรื่องนี้มากๆ...
  
31:24  ...เพราะฉะนั้นมันจึงเป็นครั้งแรก
ที่คุณได้ยิน
  
31:31  ผู้พูดพูดที่นี่
ในเต้นท์นี้มาตลอดสิบเก้าปี...
  
31:37  ...ปีหน้าก็จะเป็นปีที่ยี่สิบ
 
31:41  และบางทีคุณก็จะกลับมาที่นี่อีก
แล้วพูดว่า...
  
31:44  ..."โอ พระเจ้า เขากลับมาอีกแล้ว
มาพูดเรื่องซ้ำๆ ซากๆ"
  
31:53  เราไม่ได้ติดอยู่ในสภาพที่จำเจ
 
31:57  เรามีอิสระในการฟัง
มีอิสระที่จะสังเกต...
  
32:07   
 
32:28  ...ในการสังเกตและการฟังนั้นเอง
จะเปิดเผยความจริงออกมา...
  
32:33  ...ซึ่งไม่ใช่ความคิดเห็น
เกี่ยวกับความจริง
  
32:38  ดังนั้นเราจึงถามคำถามที่สำคัญมาก...
 
32:44   
 
32:47  ...เพราะอิทธิพลครอบงำทั้งหมด
ของเรา การศึกษาทั้งหมด...
  
32:52  ...ทั้งทางศาสนา เรื่องส่วนตัว
และทางโลก...
  
32:55  ...ได้ยอมรับหรือให้เวลา
กับการจะได้สิ่งใดมา
  
33:03  เราต้องการเวลาเพื่อเรียนรู้ภาษา...
 
33:07  ...เราต้องการเวลา
เพื่อเรียนขับรถยนต์...
  
33:12  ...กาลเวลาจึงเป็นสิ่งจำเป็น
สำหรับการหาความชำนาญ...
  
33:15  ...เช่น ความเชี่ยวชาญด้านเทคนิค
 
33:21  คุณต้องใช้กาลเวลา
จึงจะเป็นช่างไม้ที่ดีได้
  
33:29  แต่เรากำลังถามถึงบางสิ่ง
ที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง
  
33:33  เรื่องเหล่านั้น
กาลเวลาเป็นสิ่งจำเป็น
  
33:36  กรุณาระลึกไว้เสมอว่า
เรากำลังคิดร่วมกัน...
  
33:39   
 
33:41  ...ไม่ใช่คุณคิดว่า กาลเวลาในทาง
จิตใจจำเป็นหรือไม่จำเป็น
  
33:46  เรากำลังสืบสวนร่วมกัน...
 
33:51  ...เพราะฉะนั้น
คุณจึงเป็นอิสระที่จะมองดู...
  
33:54  ...ที่จะตั้งข้อสงสัย
หรือถามเพื่อสืบค้น
  
33:58  คุณไม่สามารถสืบค้น เรียกร้อง
หรือสงสัยได้ ถ้าหากคุณยังพูดว่า...
  
34:05  "ผมจะยึดถือในความรู้ของผม...
 
34:07  ...ผมคิดว่ากาลเวลาเป็นสิ่งจำเป็น"
และอื่นๆ...
  
34:09  ...ถ้าอย่างนั้น
เราก็ไม่ได้คิดร่วมกัน
  
34:12  เรากำลังคิดร่วมกัน
ว่าด้วยปัญหาทั้งหมด...
  
34:14  ...ที่เกี่ยวกับวิวัฒนาการด้านจิตใจ
 
34:23  เพราะตลอดนับพันๆ ปี
มนุษย์อยู่ในความเคยชิน...
  
34:28   
 
34:33  ...หรือถูกครอบงำให้คิดว่า
เขาจะพัฒนาวิวัฒน์ขึ้นได้
  
34:40  เขาคิดว่าวันนี้ผมเป็นอย่างนี้
 
34:42  "ให้เวลาผมเปลี่ยนแปลงบ้าง"
 
34:47  "ผมเป็นคนขี้อิจฉาริษยา
หวาดกลัว...
  
34:52  ...แบกรับความทุกข์โศก
เอาไว้มหาศาล...
  
34:59  ...และผมต้องใช้เวลาที่จะเอาชนะมัน
ข้ามไปให้พ้นมัน"
  
35:05  เราคุ้นเคยในการคิดอย่างนี้
 
35:11  ดังนั้นผู้พูดจึงถามว่า...
 
35:15  ...วิวัฒนาการทางจิตใจเช่นนั้น
มีอยู่จริงๆ หรือ
  
35:21  หรือว่ามันเป็นสิ่งประดิษฐ์ของ
ความคิด เพราะความคิดพูดว่า...
  
35:29  ..."วันนี้ผมยังเปลี่ยนแปลงไม่ได้...
 
35:32  ...ขอเวลาให้ผม
ขอเป็นวันพรุ่งนี้เถอะนะ"
  
35:39  อยู่ในภาวะที่ต้องการเป็นอย่างนั้น
อย่างนี้อันไม่สิ้นสุด
  
35:43  เช่น "ผมจะเป็นผู้บริหาร
ที่ประสบความสำเร็จ...
  
35:46  ...จะเป็นวิศวกรมือหนึ่ง
หรือไม่ก็จะเป็นช่างไม้ชั้นยอด
  
35:53  ทั้งหมดนี้ต้องใช้ความชำนาญ
คุณจึงต้องใช้เวลา
  
35:59  แต่เรากำลังถามว่า...
 
36:02  ...วิวัฒนาการทางจิตใจ
ที่ความเป็น "ตัวฉัน"...
  
36:07  ...จะกลายเป็นอะไรบางอย่าง
มีอยู่จริงหรือ
  
36:11  คุณเข้าใจไหม
 
36:14  เรากำลังคิดร่วมกันอยู่นะครับ...
 
36:16   
 
36:22  ...ไม่ใช่คิดเกี่ยวกับกาลเวลา
ทางจิตใจว่ามีหรือไม่มี
  
36:24  เรากำลังคิดร่วมกัน เพราะฉะนั้น
จึงไม่มีฝ่ายตรงข้ามกัน
  
36:29  ถูกต้องไหม
 
36:35  ดังนั้นเรามาตรวจสอบร่วมกัน
ถึงอิทธิพลครอบงำทั้งหมด...
  
36:40  ...ของความต้องการ
การจะเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้...
  
36:47  ...คุณเข้าใจไหม
อย่าเพิ่งสรุปอะไรทั้งสิ้น
  
36:52  หรือหากคุณมีข้อสรุปอยู่แล้ว
ก็ละวางเสียก่อน แล้วค้นหา
  
36:59  คุณมองเห็นปัญหาไหม
 
37:02  ถ้าหากอิทธิพลครอบงำของเรา
บอกว่า กาลเวลามีอยู่...
  
37:10  ...คุณก็จะติดอยู่ในกระแสทั้งหมด
ของความต้องการเป็นนั่นเป็นนี่
  
37:19  นั่นคือผมโกรธ หรือเราโกรธ...
 
37:23  ...แล้วยินยอมให้กาลเวลา
เข้ามาสลายความโกรธนั้น
  
37:32  นั่นคืออิทธิพลครอบงำของเรา
นั่นคือนิสัยความเคยชินของเรา
  
37:36  และถ้าหากคุณยึดติด
อยู่กับความเคยชินนั้น...
  
37:39  ...เราก็ไม่สามารถคิดร่วมกัน
 
37:43  เพราะฉะนั้นมันจึงสำคัญ
ที่จะค้นหาว่า...
  
37:48  ....คุณยึดติดอยู่กับอะไร
บางอย่างหรือไม่...
  
37:51  ...และในขณะเดียวกัน
คุณก็พยายามจะคิดร่วมกัน
  
37:56  ถูกต้องไหม
 
38:00  ถ้าผมยึดติดกับความเชื่อของผม
ประสบการณ์ของผม...
  
38:03   
 
38:10  ...ส่วนคุณเองก็เช่นเดียวกัน
เราก็ไม่มีวันจะคิดร่วมกันได้...
  
38:13   
 
38:19  ...เราก็จะไม่มีวันร่วมมือกันได้...
 
38:22  ...การกระทำที่ไม่แบ่งแยก
ก็จะไม่เกิดขึ้น
  
38:29  คุณตามทันใช่ไหมครับ
 
38:32  ดังนั้นเราจึงเตรียมตัว
เพื่อสืบสวนร่วมกัน...
  
38:38  ...การสืบสวนแสดงนัยถึง การมองดู...
 
38:40  ...การสังเกต การคิดอย่างมีเหตุมีผล
ปกติ อดทนและลุ่มลึก
  
38:44  เราเป็นอิสระที่จะสืบค้น
ในปัญหานี้หรือไม่...
  
38:56   
 
39:00  ...เพราะความเป็นตัวฉัน
กิจกรรมที่มีตัวเองเป็นศูนย์กลาง...
  
39:04  ...เคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา
ไม่ว่าขณะที่คุณหลับหรือตื่น...
  
39:12  ...ทั้งในขณะกำลังเดิน
ในยามฝันหรือพูด...
  
39:16  ...มันคือศูนย์กลางของกิจกรรมแห่ง
ความเป็น "ตัวฉัน" ที่มีอยู่ตลอดเวลา
  
39:25  การจบสิ้นลงแห่งศูนย์กลางนั้น...
 
39:28  ...มีวันพรุ่งนี้หรือค่อยๆ พัฒนา
ไปสู่การจบสิ้นได้หรือ
  
39:30  ความก้าวหน้า
ที่ต่อเนื่อง ที่ค่อยเป็นค่อยไป...
  
39:34  ...การขัดเกลา ปรับปรุงให้ตัวฉัน
ดีขึ้น มีอยู่หรือไม่
  
39:39  ทั้งหมดนั้นเรียกร้อง
ว่าต้องมีวันพรุ่งนี้ (อนาคตกาล)
  
39:51  ทีนี้ วันพรุ่งนี้ (อนาคตกาล)
ที่เกี่ยวกับจิตใจมีอยู่หรือ
  
39:56  กรุณาด้วย นี่เป็นคำถามที่สำคัญมาก
 
40:10  ผู้พูดเคยถามคำถามนี้
กับใครบางคนมาก่อนแล้ว...
  
40:15  และคนนั้นตอบว่า
"โอ พระเจ้า...
  
40:17  ...ฉันกำลังจะได้พบกับ
สามีของฉันในวันพรุ่งนี้"
  
40:24  คุณเข้าใจไหม
 
40:26  โธ่ ไม่เอาน่า อย่าทำหน้างงงวย
อย่างนั้น ไม่มีอะไรยากหรอก
  
40:30  นั่นคือความหวัง ความพึงพอใจ
ทั้งปวงของเธอ-คุณตามทันไหม
  
40:34  ความทรงจำทั้งหมดที่เกี่ยวกับสามี...
 
40:39  ...หากไม่มีวันพรุ่งนี้
แล้วสามีของฉันคืออะไร
  
40:45  ถูกต้องไหม
 
40:51  กรุณาคิดร่วมกันด้วยครับ
 
40:56  เรามีอิสระร่วมกัน
ที่จะสืบค้นในปัญหานี้
  
41:02  ผู้พูดไม่ได้ยัดเยียดอะไรให้แก่คุณ
 
41:11  แต่มันสำคัญมากที่จะค้นหาว่า
วันพรุ่งนี้มีอยู่หรือไม่
  
41:23  ถ้าหากไม่มีวันพรุ่งนี้
จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
  
41:32  เรารู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง
หากเรายอมให้มีวันพรุ่งนี้มากมาย...
  
41:39  มีการผลัดวันประกันพรุ่ง
ความเกียจคร้าน ความไม่สนใจจริงๆ...
  
41:43  ...การค่อยเป็นค่อยไป
ในการประสบความสำเร็จ...
  
41:47  ...เช่น การรู้แจ้ง นิพพาน และอื่นๆ
คุณเข้าใจไหม
  
41:51   
 
41:55  ความก้าวหน้าโดยอาศัยการเกิด
หลายๆ ชาติ-คุณตามทันไหม
  
41:59  ผมไม่แน่ใจว่าคุณเข้าใจ
ทั้งหมดนี้ไหม...
  
42:01  ...เข้าใจถึงความสำคัญจริงจัง
ของการสืบสวนในเรื่องนี้
  
42:10  ถ้าหากไม่มีวันพรุ่งนี้ทางจิตใจ...
 
42:14  ...จิตใจของคุณจะมีคุณภาพอย่างไร
 
42:27  จิตใจที่กำลังคิดร่วมกัน
คุณภาพของจิตใจนั้นเป็นอย่างไร...
  
42:35   
 
42:38  ...ไม่ใช่จิตใจของคุณ หรือของผม...
 
42:42  ...แต่เป็นจิตใจที่ได้เห็น
ความเคลื่อนไหวของความเป็น "ฉัน"...
  
42:45  ...ทั้งหมดที่คิดในเชิงค่อยๆ พัฒนา
ไปให้ถึง ความเป็นนั่น เป็นนี่...
  
43:11  จิตใจที่ได้เห็นว่ามีอะไรบ้างที่
เกี่ยวข้องกับความต้องการไปให้ถึง...
  
43:17  ...ความสำเร็จของตน ความต้องการ
เป็นนั่น-เป็นนี่ ของตน...
  
43:36  ...รวมทั้งเห็นว่า
มีอะไรบ้างที่เกี่ยวข้อง...
  
43:39  ...เมื่อจิตใจไม่มีวันพรุ่งนี้
หรือไม่มีอนาคตกาล
  
43:49  คุณเข้าใจไหมครับ
 
44:00  จากนั้นจะมีการปฏิวัติทางจิตใจ
อย่างยิ่งใหญ่
  
44:06  ถูกต้องไหม
 
44:09  สิ่งนี้เกิดขึ้นกับคุณหรือไม่
 
44:11  นั่นต่างหากที่เป็นสิ่งสำคัญ
ไม่ใช่คำพูด...
  
44:14  ...ไม่ใช่สิ่งผู้พูดที่กำลังพูด
แต่ในความเป็นจริง...
  
44:21  ...ความเป็นจริงหมายถึง
สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่เดี๋ยวนี้...
  
44:30  ...ความเป็นจริงที่ว่า
ในการสืบสวนร่วมกัน...
  
44:42  ...จิตใจได้ค้นพบความจริงว่า...
 
44:46  ...ในเรื่องเกี่ยวกับจิตใจแล้ว
วันพรุ่งนี้ไม่ได้มีใช่ไหม
  
44:49  แล้วเกิดอะไรขึ้น
กับคุณภาพแห่งจิตใจของเรา
  
44:55  คุณเข้าใจที่ผมกำลังพูดไหม
 
45:04  ทุกๆ ศาสนา ไม่ว่าคริสเตียน
หรือคาทอลิก...
  
45:09  ...และอื่นๆ พากันพูดว่า
วันพรุ่งนี้สำคัญ
  
45:19  วันพรุ่งนี้ในโลกของชาวคริสต์
มีชีวิตเดียว
  
45:24  เมื่อคุณตายไป
มีเพียงชาติเดียวเท่านั้น
  
45:27  ส่วนชาวเอเชียบอกว่า
ชีวิตมีหลายภพหลายชาติ
  
45:37  บางทีคุณอาจจะไม่เชื่อหรือยอมรับ
ทั้งสองอย่างนั้นก็ได้ ผมไม่ทราบ
  
45:42   
 
45:47  แต่เมื่อคุณเริ่มต้นสืบสวน
กระแสของจิตใจทั้งหมด...
  
45:55  ...มีอะไรบ้างที่เกี่ยวข้อง
กับ "ตัวฉัน"...
  
46:01  ...การเป็น "อ" การเป็นนั่น-เป็นนี่
คุณเข้าใจไหม
  
46:04  คุณค่อยๆ เป็นทุกข์ และก็ค่อยๆ
แก้ไขให้ความทุกข์ลดลงไปเรื่อยๆ...
  
46:11  ...จนในที่สุดคุณเป็นอิสระ...
 
46:13  ...ถ้าไม่สำเร็จในชาตินี้
ก็ในชาติต่อๆ ไป
  
46:19  ชาวคริสเตียนยอมรับ
ชีวิตนี้ชาติเดียว...
  
46:22  ...แต่ชาวเอเชียยอมรับว่า
มีหลายภพหลายชาติ...
  
46:25  ...คุณตามทันไหม
 
46:28  นั่นคือในด้านจิตใจคิดว่า มีชีวิต
เดียวบ้าง มีหลายภพหลายชาติบ้าง
  
46:39  ส่วนคุณร่วมกันกับผม
มองดูมันโดยปราศจากอคติ...
  
46:44  ...ปราศจากข้อสรุป
เรากำลังสังเกตความเป็นจริง...
  
46:52  ...ว่าผู้คนยึดติด
ในเรื่องนี้กันอย่างไร
  
47:00  และเราก็ถามอีกด้วยว่า
 
47:07  ...หากในด้านจิตใจไม่มีวันพรุ่งนี้...
 
47:15  ...แล้วจะเกิดอะไรขึ้น
กับจิตใจของคุณ...
  
47:19  ...กับการกระทำของคุณ
ความประพฤติของคุณ...
  
47:24  ...และความรับผิดชอบของคุณบ้าง
 
47:27  คุณเข้าใจคำถามของผมไหม
 
47:29  คุณเข้าใจคำถามของผมหรือยังครับ
 
47:37  ความประพฤติของคุณจะเป็นอย่างไร
ถ้าหากไม่มีวันพรุ่งนี้
  
47:45  ความประพฤติแสดงนัยถึง...
 
47:46  ...ความรับผิดชอบที่เกี่ยวเนื่อง
กับการกระทำของผู้อื่น
  
48:00  คุณเข้าใจไหมครับ
 
48:05  จากนั้นความสัมพันธ์ของคุณ
ต่อผู้อื่นจะเป็นอย่างไร
  
48:15  กรุณาด้วยเรากำลังสืบสวนร่วมกัน...
 
48:17  ...อย่ามองมาที่ผม แล้วพูดว่า
"กรุณาบอกผมด้วย"
  
48:25  เพราะไม่มีทั้งคุณและผม
ในการคิดร่วมกันอบ่างนี้...
  
48:34  ...ในการสังเกตการณ์นี้
ด้วยคุณภาพในการฟังเช่นนี้
  
48:48  ความสัมพันธ์ของคุณ
กับคนอื่นจะเป็นอย่างไร...
  
48:58  ...ในเมื่อไม่มีวันพรุ่งนี้
ในด้านจิตใจ
  
49:07  คุณอาจจะสิ้นหวัง เพราะนี่เป็น
สิ่งที่สะเทือนใจคุณอย่างยิ่ง...
  
49:12  ...คุณเข้าใจไหม
 
49:18  คุณอาจจะสิ้นหวัง
หรือไม่ก็ยอมแพ้...
  
49:21  ...แล้วพูดว่า "ฉันไม่รู้"
แล้วก็ทิ้งมันไป
  
49:29  แต่ถ้าคุณมอบตนต่อพันธะ
ที่จะคิดร่วมกัน และร่วมกันสืบสวน...
  
49:37  ...ในเรื่องการก้าวหน้า
ที่ค่อยๆ เป็นไป...
  
49:46  ...และการสิ้นสุดของวันนี้
ในทางจิตใจ...
  
49:54  ...จากนั้นความเป็นจริงอะไร
ที่จะเกิดขึ้น...
  
49:57  ...ความเป็นจริงที่หมายถึง
สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ขณะนี้...
  
50:01  ...ในความสัมพันธ์ของคุณกับคนอื่น
 
50:15  ความสัมพันธ์ไม่ใช่เพียง
การสัมพันธ์ทางกายเท่านั้น...
  
50:20  ...เช่น เรื่องเพศ และอื่นๆ...
 
50:22  ...แต่มีความสัมพันธ์
ทางด้านจิตใจด้วย...
  
50:28  ...เช่น การพึ่งพิง การผูกพัน...
 
50:31  ...ความอบอุ่นใจ ความอ้างว้าง
และอื่นๆ มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
  
50:39   
 
50:57  คุณจะบอกผมได้ไหม
 
51:08  หรือว่าสิ่งที่พูดนี้
เป็นเรื่องใหม่สำหรับคุณ ใช่ไหม
  
51:14  คุณเพิ่งได้ยินเป็นครั้งแรก...
 
51:22  ...เพราะฉะนั้นจึงไม่อาจตอบสนอง
อย่างทันควันได้
  
51:32  ถูกต้องไหม
 
51:33  และทำไมจึงไม่ได้
 
51:37  คุณตามทั้งหมดนี้ทันไหม
 
51:51  ผมไม่แน่ใจว่าคุณเข้าใจ
 
51:55  ถ้าหากไม่มีอนาคตกาล...
 
52:01  ...ไม่มีอนาคตกาลที่คุณคุ้นเคย
คุณรู้ดีมากอยู่แล้ว...
  
52:08  ...มีภาพ ภาพลักษณ์
ความพึงพอใจ...
  
52:13  ...ความอยากจะประสบความสำเร็จ
ทั้งทางโลกและทางธรรม...
  
52:19  ...พระที่ต้องการเป็นสังฆาธิการ
(บิช๊อบ)...
  
52:21  ...สังฆาธิการต้องการเป็น
พระคาดินัล...
  
52:23   
 
52:24   
 
52:30  ...พระคาดินัลต้องการเป็น
พระสันตะปาปา เป็นต้น...
  
52:36  ...ตามลำดับชั้นของมัน
รวมทั้งเรื่องในทางโลกด้วย...
  
52:40  ...จากนั้น ถ้าหากคุณเห็นอย่างนั้น...
 
52:45  ...หมายถึง เห็นการต่อสู้
ทะเลาะวิวาทที่มีอยู่ตลอดเวลา...
  
52:49  ...เห็นความโหดเหี้ยมของ "ตัวฉัน"
ที่เคี่ยวเข็นผลักดันอย่างก้าวร้าว
  
52:59  และดังนั้น ในความสำเร็จ
ที่ก้าวร้าวนั้น มีความมั่นคงอยู่...
  
53:12  ...โดยหวังว่าจะมีความมั่นคง
 
53:16  และในความสัมพันธ์
ก็หวังความมั่นคงจากอีกฝ่ายหนึ่ง...
  
53:22   
 
53:26  ...ซึ่งมาพร้อมกับนัยทั้งหมดของมัน
เช่น ความวิตกกังวล...
  
53:33  ...ความริษยา ความไม่พอใจ และน้ำตา
เรารู้เรื่องทั้งหมดนั้นดีมาก
  
53:38  แต่ถ้าไม่มีวันพรุ่งนี้
ที่จะก้าวหน้า...
  
53:45  ...ความสัมพันธ์ของเราต่อคนอื่น...
 
53:53  ...ทั้งที่ใกล้ชิดสนิทสนม
และที่ไม่สนิทจะเป็นอย่างไร
  
54:34  ค้นหาต่อไปครับ
 
54:39  คุณเห็นไหม ถ้าคุณไม่เข้าใจ
คุณลักษณะของการคิดร่วมกัน...
  
54:49  ...การคิดร่วมกัน
ที่ไม่ใช่คิดเกี่ยวกับอะไร...
  
54:54  ...แต่คุณและผมคิดร่วมกัน...
 
55:03  ...จากนั้น การคิดร่วมกันนั้น
จะนำไปสู่ ณ ที่ใด...
  
55:09  ...ในความสัมพันธ์ของผม
กับอีกคนหนึ่ง
  
55:14  คุณตามทันไหม
 
55:16  สมมติว่าอีกคนหนึ่งไม่รู้
เกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้เลย
  
55:24  อีกคนหนึ่งยังยึดติด
และอะไรทำนองนั้นทั้งหมดเลย...
  
55:27  ...ความสัมพันธ์ของคุณ
ต่ออีกคนหนึ่งจะเป็นอย่างไร...
  
55:30  ...ถ้าคุณภาพของการคิด
เป็นอย่างนี้...
  
55:33  ...คือ มีการคิดร่วมกัน
อย่างสมบูรณ์ ไม่แบ่งแยก
  
55:53  คุณต้องการให้ผมบอกคุณใช่ไหม
 
55:55  Questioner:ไม่ครับ
Krishnamurti:ถูกทีเดียวครับ
  
56:06  เมื่อคุณพูดว่า "ไม่ครับ"
เราก็คิดร่วมกันแล้ว
  
56:11  Q:ไม่เชิงครับ
 
56:20  K:คุณเห็นไหม
ความยากของเราอยู่ตรงนั้น
  
56:26  คุณต้องการจะคิดร่วมกันกับผม...
 
56:31  ...แต่ผมไม่สามารถ
ละวางความทะเยอทะยาน...
  
56:36  ...ความทะนงและอคติของผม
 
56:41  ผมไม่สามารถละวาง แต่คุณพูดว่า
"ขอให้เรามาคิดร่วมกัน...
  
56:47  ...เพื่อว่าจิตใจของเรา
จะมีคุณภาพนี้...
  
56:49   
 
56:56  ...มีน้ำใจที่จะร่วมมือ
ในการคิดจริงๆ"
  
57:00  และผมไม่สามารถทำได้ เพราะผม
ยึดติดกับความคิดของผม...
  
57:05  ...ยึดติดกับความทรงจำ ประสบการณ์
และความรู้ที่สั่งสมมาของผม
  
57:11  ดังนั้นผมต่างหากที่เป็นคนสร้าง
การแบ่งแยก ไม่ใช่คุณ
  
57:17  คุณเข้าใจไหม
 
57:19  คุณเข้าใจสิ่งนี้ไหม
คุณกำลังทำอย่างนั้นไหม
  
57:23  เพราะถ้าคุณกำลังคิดว่า
คุณมีน้ำใจเช่นนั้น...
  
57:28  ...แล้วถ้าไม่มีวันพรุ่งนี้
จะเกิดอะไรขึ้น
  
57:32  คุณจะไม่ได้เข้าใจอะไรเลย
ว่าไงครับ
  
57:43  นี่คือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นจริงๆ
ระหว่างคุณกับผู้พูด
  
57:56  ผู้พูดบอกว่า "ผมไม่มีปัญหาส่วนตัว"
ซึ่งเป็นความจริง
  
58:02  "ผมไม่มีความเชื่อ"
ซึ่งเป็นความจริง
  
58:05  "ผมไม่มีประสบการณ์"
 
58:10  ผมเคยมีมาแล้วมากมาย
แต่ผมไม่แบกมันเอาไว้
  
58:13  มันหายไปหมดแล้ว
 
58:17  ผมไม่ยึดมั่น
ในความคิดเห็น อคติ...
  
58:22  ...การประเมินค่าอันเฉพาะของผม
 
58:28  ถูกต้องไหม
 
58:29  ซึ่งเป็นความจริง
 
58:30  ผมคงจะเป็นคนหน้าไหว้หลังหลอก
ถ้าผมพูดอย่างอื่น
  
58:37  ดังนั้นผมจึงพูดว่า
มาคิดร่วมกัน...
  
58:42  ...และจะได้เห็นความงาม
ของการคิดร่วมกัน
  
58:47  และคุณก็พูดว่า...
 
58:48  ..."ผมจะละวางความรู้ ประสบการณ์
ของผมได้อย่างไร...
  
58:52  ...ผมทำไม่ได้ ผมรักมัน"
 
58:55  "นี่เป็นชีวิตของผม"
 
59:00  ดังนั้นจึงสร้างการแบ่งแยก
ขึ้นในโลก...
  
59:09  ...เช่น การเป็นชาวเยอรมัน
ความเป็นชาติ คุณตามทันไหม
  
59:12  ทั้งภายนอกและภายใน
 
59:16  และที่ใดมีการแบ่งแยก
ที่นั่นย่อมมีความขัดแย้ง นั่นคือกฏ
  
59:21  ...เช่น การแบ่งแยกเป็นชาวคาทอลิก...
 
59:25  ...ชาวโปรเตสแตนต์ คอมมิวนิสต์
ผู้เผด็จการ
  
59:37  ดังนั้นผู้พูดบอกว่า
"กรุณาด้วย มาคิดร่วมกันนะเพื่อน"
  
59:40  คุณเข้าใจไหมว่าเกิดอะไรขึ้นครับ
 
59:50  เมื่อเราคิดร่วมกัน
บุคลิกสมบัติ...
  
59:54  ...ความเป็นส่วนตัวทั้งหมด
ของคุณก็หายไป
  
1:00:01  อา! คุณไม่เข้าใจ
 
1:00:04  คุณตามทันไหมครับ
 
1:00:05  คุณไม่ใช่นายสมิทธ์
หรือนายเค อีกต่อไป
  
1:00:10  เข้าใจเสียเถอะครับ
 
1:00:17  เวลาเท่าไหร่แล้วครับ
 
1:00:41  นี่เป็นความมุ่งหมายของการพูด
และการเสวนาเหล่านี้...
  
1:00:50  ...ซึ่งเราร่วมกันแก้ปัญหา
ทั้งหมดของเรา...
  
1:01:07  ...เพราะปัญหาความเห็นแก่ตัว
ยิ่งใหญ่กว่าปัญหาของโลก...
  
1:01:10  ...ไม่ว่าปัญหาทางการเมือง...
 
1:01:14  ...ปัญหาพลังงาน การแบ่งแยกประเทศ...
 
1:01:20  ...ปัญหาเหล่านั้นเทียบไม่ได้เลย
กับปัญหาความเห็นแก่ตัว
  
1:01:23  เพราะหากคุณสามารถ
แก้ปัญหานี้ได้แล้ว...
  
1:01:28  ...คุณก็เป็นนายเหนือโลก
 
1:01:30  คุณเข้าใจไหมครับ
 
1:01:32  เป็นนาย
 
1:01:35  อย่าเพิ่งคิดไปนอก...
 
1:01:48  ผมคิดว่าพอแล้ว
สำหรับเช้าวันนี้ ใช่ไหม
  
1:01:52  พอแล้วนะครับ
 
1:01:54  ดีครับ