Krishnamurti Subtitles

SA79T4 - ความดี ความรักและสัจจะ เกิดขึ้นได้โดยการใช้ระเบียบวินัยหรือ

พูดกับสาธารณชนที่ซาแนน สวิสเซอร์แลนด์ ครั้งที่ 4
วันที่ 15 กรกฎาคม 1979



0:59  K:ผมคิดว่าเราควรจะสนทนากันต่อ...
 
1:01  ...ในเรื่องที่เราได้พูดไป
ในการพบกันสามครั้งที่แล้ว ณ ที่นี่
  
1:19  งานแต่ละอาชีพ งานที่ต้องใช้ทักษะ
ต่างก็มีวิธีการกฎเกณฑ์ของมันเอง
  
1:24  ถ้าหากคุณเป็นช่างไม้...
 
1:29  ...งานช่างไม้ก็ย่อมมีวิธีการปฏิบัติ
โดยเฉพาะของมัน...
  
1:35  ...ไม่ว่าจะเป็นนักวิทยาศาสตร์
สถาปนิกหรืออื่นๆ...
  
1:39  ...แต่ละงานต่างก็มีระเบียบวิธี
กฎเกณฑ์ของมันเอง
  
1:48  และมนุษย์ทั่วทั้งโลกต่างก็เคยชิน...
 
1:54  ...กับแนวความคิด
เกี่ยวกับวิธีการหรือกฎเกณฑ์นี้...
  
1:57  ...ไม่เฉพาะแต่ในด้าน
เทคโนโลยีเท่านั้น
  
2:08  ...แต่ในเรื่องของจิตใจก็เช่นเดียวกัน
 
2:20  แม้ความสัมพันธ์ของเรา
ทุกรูปแบบก็มีกฎเกณฑ์ด้วย...
  
2:26  ...เพราะการศึกษาและวัฒนธรรมของเรา
สั่งสอนให้เรายอมรับกฎเกณฑ์
  
2:32  ถ้าทำได้ ผมอยากจะขอสืบค้น
เข้าไปในเรื่องนี้ให้ลึกซึ้ง
  
2:34   
 
2:40  ...ว่าทำไมมนุษย์
จึงต้องมีกฎเกณฑ์ มีวินัยด้วย
  
2:46  กรุณาตั้งใจฟังให้ดี
 
2:50  อย่าเพิ่งด่วนสรุป
และพูดว่าเราไม่จำเป็นต้องมีวินัย...
  
2:58  ...เราต้องมีชีวิตยู่ในสังคม
ที่ปล่อยเสรีเช่นที่เป็นอยู่นี้...
  
3:03  ...และการหักห้ามหรือการยับยั้ง
ในรูปแบบใดก็ตาม...
  
3:12  ...เป็นสิ่งที่ไร้มนุษยธรรม
ดังนั้นจึงสุดโต่งอีกด้านหนึ่ง
  
3:18  ดังที่เราได้พูดไปเมื่อวันก่อนว่า...
 
3:25  ...เราทุกคนจะต้องมีสมรรถภาพ...
 
3:30  ...ไม่เฉพาะแต่ในการฟัง
และเฝ้าดูร่วมกันเท่านั้น...
  
3:36  ...แต่จะต้องสามารถคิดร่วมกันด้วย...
 
3:40   
 
3:44  ...ซึ่งเห็นได้ชัดว่ายากยิ่งกว่านัก...
 
3:51  ...เพราะว่าเราถูกฝึก
มาจากศาสนาของเรา...
  
3:58  ...โดยวัฒนธรรมของเรา
ให้คิดคนเดียว คิดแยกออกมาต่างหาก
  
4:10  ดังนั้นจึงเกิดการแตกแยก
ทางความเห็น...
  
4:16  ...การวินิจฉัย
และการประเมินคุณค่าเสมอ...
  
4:23  ...เช่นความเชื่อของคุณ
ขัดแย้งกับอีกความเชื่อ...
  
4:26  ...อุดมการณ์หนึ่งขัดกับ
อุดมการณ์อื่นๆ เป็นต้น
  
4:31  ความแตกต่าง ความไม่ลงรอย
และการเป็นปรปักษ์เหล่านี้...
  
4:39  ...ทำให้แต่ละคนแยกห่างออกจากกัน...
 
4:45  ...และเมื่อมีการแยกออกจากกัน
ย่อมจะเกิดความขัดแย้งขึ้น...
  
4:48  ...ซึ่งปรากฏให้เห็นอยู่...
 
4:53  ...เช่นความขัดแย้งทางชนชาติ
ความขัดแย้งทางเผ่าพันธุ์...
  
4:57  ...ความขัดแย้งทางชนชั้น
ความขัดแย้งทางอุดมการณ์ และอื่นๆ
  
5:03  ทีนี้เราจึงขอถามว่า
เป็นไปได้ไหมที่เราจะมาคิดร่วมกัน...
  
5:09   
 
5:11  ...ผมคิดว่าเป็นไปได้
เมื่อคุณปล่อยวางความคิดเห็นของคุณ...
  
5:13  ...การประเมินคุณค่า ประสบการณ์...
 
5:19  ...หรือข้อสรุปต่างๆ ของคุณ...
 
5:26  ...และรู้สึกถึงความจำเป็น
ของการคิดร่วมกัน
  
5:33  ถูกต้องไหมครับ
 
5:35  กรุณาทำอย่างนี้
ในขณะที่เรากำลังพูดคุยกัน...
  
5:38  ...ไม่ใช่คุณรอกลับไปทำที่บ้าน
หรือทำภายหลัง
  
5:41  ...แต่ทำในขณะนี้
ที่เรากำลังนั่งอยู่ร่วมกัน
  
5:45   
 
5:51  ขอให้เราค้นหาว่า
เป็นไปได้ไหมที่เราจะสื่อสารกัน
  
5:58  โดยไม่มีอะไรมาขวางกั้นระหว่างเรา
 
6:09  การที่ผู้พูดนั่งอยู่บนเวที
ไม่ได้เพื่อแสดงว่ามีอำนาจใดๆ เหนือกว่า...
  
6:14   
 
6:18  ...แต่เพื่อความสะดวก
ที่ทุกคนจะมองเห็นเขาได้
  
6:22  นั่นเป็นเหตุผลเพียงอย่างเดียว
ว่าทำไมเขาจึงนั่งอยู่บนเวที
  
6:32  เป็นไปได้หรือไม่
ที่เราจะมาคิดร่วมกัน...
  
6:35  ...เกี่ยวกับปัญหาทั้งหมด
เรื่องกฎเกณฑ์ วินัย ความพยายาม...
  
6:42  ...ดูว่าเป็นไปได้หรือไม่
ที่เราจะดำรงชีวิตอยู่...
  
6:47  ...โดยปราศจากความพยายามใดๆ
แม้แต่อย่างเดียว
  
6:56  ความพยายามหมายถึง
การดิ้นรนต่อสู้...
  
6:59  ...เพื่อจะเป็นอะไรบางอย่าง
หรือได้รับอะไรบางอย่าง...
  
7:05  ...ไม่เพียงเฉพาะในเรื่องของจิตใจ
แต่ในเรื่องของวัตถุด้วยเช่นกัน
  
7:11  เป็นไปได้หรือไม่
ที่จะกระทำโดยไร้ความพยายาม...
  
7:21  ...ที่จะมีความสัมพันธ์กันและกัน...
 
7:23  ...โดยที่ระหว่างคนสองคน
ไม่มีการดิ้นรนต่อสู้ใดๆ...
  
7:29  ...และไม่มีความขัดแย้งใดๆ
ภายในจิตใจ...
  
7:31  ...และที่จะคิดได้อย่างปลอดโปร่ง...
 
7:39  ...โดยไม่ได้ตั้งปณิธาน
ว่าจะคิดอย่างปลอดโปร่ง
  
7:46  เพราะทั้งหมดนั้น
แสดงนัยถึงความขัดแย้ง
  
7:50  เรามาพิจารณาปัญหานี้ร่วมกันได้ไหม
 
7:56  และในขณะที่เรากำลังสืบค้น...
 
8:03  ...ก็กำจัดสิ่งที่เห็นทิ้งไปด้วย
เพื่อให้เราสามารถปล่อยวางร่วมกัน...
  
8:09  ...โดยอาศัยการหยั่งเห็น การได้ยิน
และการคิดอย่างแจ่มชัดของเรา...
  
8:19  ...กระบวนการนี้เองจะปล่อยวาง
ปัจจัยต่างๆ ที่ขัดแย้งไม่ลงรอยกันออกไป
  
8:30  นั่นคือเรื่องที่เราจะมาพูดคุยกัน
เช้าวันนี้ ถ้าเราทำได้
  
8:43  ทหารทั่วทั้งโลก
เป็นผู้ที่มีวินัยอย่างสูง...
  
8:47   
 
8:53  ...และความมีวินัยนั่นเอง
ที่ส่งเสริมความรุนแรง
  
9:00  ผมไม่รู้ว่าคุณเคยคิดเรื่องนี้บ้างไหม
 
9:06  ทหารถูกฝึกวันแล้ววันเล่า
เดือนแล้วเดือนเล่า...
  
9:11   
 
9:15  ...ให้ต้องกดข่มบุคลิกภาพของเขา
กดข่มความอยากของเขา...
  
9:21   
 
9:24  ...ต้องทำตัวให้สอดคล้องกับแบบแผน
และวินัยนี้ก็เข้มงวดกวดขันจริงจัง
  
9:31  และวินัยเช่นนั้นเมื่อนำไปปฏิบัติ
เพื่อต่อต้านใครก็ตาม มันย่อมรุนแรง
  
9:38   
 
9:41  นั่นคือสงคราม
มันชัดเจน
  
9:44   
 
9:47  คำว่า "วินัย" หมายถึงการเรียนรู้...
 
9:52  ...ไม่ใช่การยอมตาม
ไม่ใช่การกดข่ม...
  
9:59  ...ไม่ใช่การลอกเลียนแบบ
แต่เป็นการเรียนรู้
  
10:08  ทีนี้ในการคิดร่วมกันของเรา
เรากำลังจะเฝ้าสังเกตว่า...
  
10:15  ...การกระทำในชีวิตแต่ละวันของเรา...
 
10:23  ...จะเป็นการกระทำ
ที่ไม่มีการยอมจำนนตาม...
  
10:29  ...ไม่มีการลอกเลียนแบบ
ไม่ว่าจะเป็นแบบแผน...
  
10:36  ...แนวความคิด ลัทธิชาตินิยม
และอื่นๆ ได้ไหม
  
10:39  ผมหวังว่าคุณกำลังติดตามฟัง
สิ่งที่พูดทั้งหมดนี้อยู่
  
10:44  สำหรับบางคน
อาจจะไม่เคยได้ยินเรื่องนี้
  
10:49  ดังนั้นกรุณาฟังอย่างตั้งใจ
 
10:55  การฟังหมายความว่า
คุณสนใจและมีความพยายามที่จะค้นหา
  
10:59   
 
11:03  คุณรู้ไหมว่า คุณอาจจะเคยฟัง
ตัวคุณเองมาแล้วมากมายหลายครั้ง
  
11:08  และคุณก็เคยฟังคนอื่นพูด
แต่เรามักจะฟังเพียงบางส่วนเสมอ
  
11:15  และเมื่อคุณฟังเพียงบางส่วน
เท่ากับคุณไม่ได้ฟังเลย
  
11:22  เมื่อใดที่คุณฟัง ก็ขอให้ฟังจริงๆ
 
11:27  ถูกต้องไหม
 
11:30  ทีนี้เราจะมาค้นหาว่า
ทำไมมนุษย์จึงยอมจำนน...
  
11:33  ...ทำตามกฎเกณฑ์ระเบียบวินัย...
 
11:40  ...ไม่เฉพาะในโลกทางวัตถุ
หรือโลกทางเทคโนโลยีเท่านั้น...
  
11:45  ...แต่ในโลกแห่งจิตใจด้วย
 
11:56  วินัยนี้จะช่วยปลดปล่อยมนุษย์
ให้เป็นอิสระจากนิสัยประหลาดๆ ของเขา...
  
12:00   
 
12:05  ...จากความขัดแย้ง ปัญหา
ความสัมพันธ์ของเขาและอื่นๆ ได้ไหม
  
12:11  คุณเข้าใจคำถามของผมไหม
 
12:14  ถูกต้องไหม
 
12:16  พวกคุณร้อนไหม
 
12:37  ประการแรกนั้น เราสามารถฟัง
โดยไร้ความพยายามได้ไหม
  
12:45  ไม่ใช่เฉพาะกับผู้พูดเท่านั้น
แต่เรียนรู้ศิลปะในการฟัง...
  
12:59  ...ซึ่งหมายความว่า
ไม่สร้างมโนภาพเกี่ยวกับผู้พูด...
  
13:02   
 
13:08  ...เกี่ยวกับบุคคลที่กำลังพูด
เช่น ภรรยา สามีของคุณหรือคนอื่นๆ...
  
13:11  ...ฟังโดยไม่มีภาพพจน์ใดๆ เกิดขึ้น
ในขณะที่คุณกำลังฟัง
  
13:16  ถูกต้องไหม
 
13:18  ไม่มีมโนทัศน์ใดๆ
ไม่ยึดติดอยู่กับความรู้ของเราเอง...
  
13:25   
 
13:27   
 
13:31  ...และเมื่อกำลังฟัง ก็อย่า
ตีความคำพูดไปตามความรู้ของคุณ
  
13:35  เพราะทั้งหมดนี้
ปฏิเสธการฟังที่แท้จริง
  
13:40  ถ้าหากคุณต้องการ
เห็นอะไรอย่างแจ่มชัด
  
13:48  คุณต้องให้ความใส่ใจกับมัน
 
13:57  ความใส่ใจหมายถึงไม่มีการเพ่งจิต
เป็นเพียงการเฝ้าสังเกตเฉยๆ...
  
14:02  ...เฝ้าดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นจริงๆ
 
14:09  เหมือนกับนักวิทยาศาสตร์ชั้นดี
มองผ่านกล้องจุลทรรศน์...
  
14:14  ...เขาจะต้องดูว่า
อะไรที่กำลังเกิดขึ้นอยู่จริงๆ
  
14:21  แต่ถ้าเขามีข้อสมมุติฐาน
หรือข้อสรุปเกี่ยวกับสิ่งที่เขากำลังดู...
  
14:25   
 
14:27  ...เขาย่อมไม่สามารถเฝ้าดู
สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นได้อย่างบริสุทธิ์
  
14:34  ถูกต้องไหมครับ
 
14:36  ดังนั้นจึงมีศิลปะในการฟัง
ศิลปะในการเฝ้าดู การเห็น...
  
14:41   
 
14:47  ...แล้วก็มีศิลปะในการคิดร่วมกัน
 
14:53  และจากนั้นจึงเกิดศิลปะในการเรียนรู้
 
14:56  เราจะสืบค้นในเรื่องทั้งหมดนี้
เดี๋ยวนี้เลย
  
15:00  ขณะนี้เรากำลังเข้าสู่
ศิลปะในการคิดร่วมกัน
  
15:08  ทั้งคุณและผู้พูดได้ปล่อยวาง
ปัญหาเรื่องส่วนตัว...
  
15:14  ...รวมทั้งเรื่องอื่นๆ ทั้งหมด...
 
15:16  ...เพื่อที่เราจะสามารถคิดร่วมกัน
และเฝ้าดูปัญหาของเรา
  
15:23  ซึ่งไม่ใช่ปัญหาที่ผู้พูดนำเสนอ
แต่เป็นปัญหาของมวลมนุษย์
  
15:27   
 
15:30  ถูกต้องไหม
 
15:32  ดังนั้นเราจึงถามว่า...
 
15:36  ...ทำไมมนุษย์ตลอดทุกยุคทุกสมัย
จึงมีชีวิตอยู่ในสภาวะขัดแย้งเสมอมา
  
15:40   
 
15:48  ไม่ว่าในยามที่เขาเสาะหาพระเจ้า
หรือแสวงหาสรวงสวรรค์...
  
15:56  ...หรือไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม
ในความสัมพันธ์ของเรา...
  
15:58  ...ทั้งกับสิ่งภายนอก
และเรื่องภายใน...
  
16:05  ...หรือความสัมพันธ์ระหว่างกันของเรา
จะมีการดิ้นรนต่อสู้อยู่เสมอ
  
16:13  สภาวะนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
 
16:17  ทำไมเราจึงไม่สามารถมีชีวิต...
 
16:22  ...ที่ปราศจากเงามืด
ของการดิ้นรนต่อสู้ได้อย่างสิ้นเชิง
  
16:26  คุณเข้าใจคำถามของผมไหม
 
16:31  กรุณาถามคำถามนี้กับตัวคุณเอง...
 
16:37  ...และขอให้เราค้นหาสาเหตุที่แท้จริง
ของมันร่วมกัน
  
16:49  ที่ใดมีการแบ่งแยก
การดิ้นรนต่อสู้จะต้องดำรงอยู่
  
16:57  นั่นคือสิ่งที่เห็นได้ชัดเจน...
 
17:01  การแบ่งแยกระหว่างคุรุและศิษย์
ระหว่างชนชาติต่างๆ...
  
17:07   
 
17:13  ...ตราบใดที่ยังมีการแบ่งแยก
ไม่ว่าชนิดใด...
  
17:21  ...ตราบนั้นจะต้องมีความขัดแย้ง
 
17:23  อันนี้ชัดเจน
 
17:27  ถูกต้องไหม
 
17:28  เรามองเห็นอย่างนั้นไหม
 
17:34  ตราบใดที่เราคิดว่าเราเหนือกว่าคนอื่น
ตราบนั้นจะต้องมีความขัดแย้ง
  
17:40   
 
17:43  ตราบใดที่เรายืนยันความคิดเห็น
หรือข้อวินิจฉัยของเรา...
  
17:48  ...ที่ตรงข้ามกับความคิดเห็น
หรือข้อวินิจฉัยของผู้อื่น...
  
17:50  ...ตราบนั้นจะต้องมีการแบ่งแยก
และความขัดแย้ง
  
17:52   
 
17:58  ในความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน...
 
18:02  ...แต่ละคนต่างก็ไขว่คว้า
ไปตามความทะเยอทะยาน หรือการเติมเต็ม...
  
18:08  ...หรือตามความอยากของตนเอง
จึงเกิดการแบ่งแยกทำให้มีความขัดแย้งขึ้น
  
18:12  ถูกต้องไหม
ผมหวังว่าคุณคงตามทัน
  
18:15  คุณกำลังเฝ้าดูชีวิตคุณอยู่
ไม่ใช่เพียงคำพูดหรือด้วยปัญญานึกคิด...
  
18:20  ...แต่เฝ้าดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นจริงๆ
ในชีวิตแต่ละวันของคุณ
  
18:26  ถูกต้องไหม
 
18:29  ทีนี้เราขอถามว่า
การแบ่งแยกนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
  
18:31   
 
18:41  พระอาทิตย์ขึ้นแล้วตก
มีมืดและสว่าง...
  
18:46   
 
18:50   
 
18:55  ...มีหมู่ดาวที่แสงสุกสกาวและสวยงาม
และโลกที่มืดมิด...
  
18:58  ...มีผู้ชายและผู้หญิง...
 
19:00  ...มีธรรมชาติและมีโลกของเทคโนโลยี
 
19:06  ทั้งหมดในระดับนั้น
เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง
  
19:14  และในโลกภายใน
ถ้าหากคุณเฝ้าดูอย่างใส่ใจ...
  
19:21  ...ข้างในนั้น
ก็มีการแบ่งแยกเช่นกัน...
  
19:26  ...เช่น ฉันต้องและฉันต้องไม่
ฉันเคยเป็นและฉันจะเป็น...
  
19:34  ...ฉันจะบรรลุและฉันอาจจะไม่บรรลุ
 
19:39  ดังนั้นในจิตใจก็มีการแบ่งแยกอยู่เสมอ
เช่นเดียวกับภายนอก
  
19:43   
 
19:49  ถูกต้องไหม ใช่ไหมครับ
 
19:51  อย่างน้อยที่สุดพวกคุณบางคน
ก็เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับผม
  
20:01  เรากำลังถามว่าเพราะเหตุใด
สภาพนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
  
20:07  สภาวะนี้เป็นสภาวะปกติ
เป็นภาวะที่ดีตามธรรมชาติหรือไม่
  
20:15   
 
20:20  หรือว่าจริงๆ แล้ว
มันเป็นสภาวะที่ไม่ปกติ
  
20:28  เป็นสภาวะที่ไม่มีอยู่จริง
 
20:35  นี่คือสิ่งที่เรากำลังจะค้นหา
 
20:38  คุณตามทันไหม
 
20:41  ก่อนอื่นเราขอถามว่า
สภาพการแบ่งแยกนี้เป็นสิ่งปกติหรือไม่
  
20:44  และทำไมการแบ่งแยกนี้จึงดำรงอยู่
 
20:49  การแบ่งแยกระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์...
 
20:56  ...ความดีกับความเลว
สิ่งที่ดีกว่า และอื่นๆ...
  
21:00   
 
21:05  ...มีการแบ่งแยกการเปรียบเทียบ
การยอมทำตามแบบแผน และอื่นๆ ตลอดมา
  
21:11  สภาพเช่นนี้เป็นปกติไหม
 
21:16  เราได้ยอมรับว่ามันเป็นเรื่องปกติ
 
21:18  อย่างเช่นยอมรับสงคราม
ว่าเป็นเรื่องปรกติ
  
21:22  กรุณาพิจารณาตาม
เหมือนกับคนที่พูดว่า...
  
21:24   
 
21:29  "ฉันรู้ คุณไม่รู้"
"ฉันตีความพระวาจาของพระเจ้า และเธอรับฟัง"
  
21:34  เราได้ยอมรับลัทธิชาตินิยม
การแบ่งแยกชนชั้น...
  
21:39  ...หรือยอมรับลำดับชั้น
ว่าเป็นเรื่องปกติ เรื่องดี และจำเป็น...
  
21:45  ...เพราะเราคิดว่านั่นคือความก้าวหน้า
 
21:51   
 
21:56  ใช่ไหม
 
22:00  เราคิดว่านั่นคือวิวัฒนาการ
คือการบรรลุถึงสิ่งที่ดี
  
22:09  ใช่ไหม
 
22:12  ทีนี้เราขอถามว่า
สภาพนี้เป็นปกติไหม
  
22:19  เราถามเพื่อที่จะค้นหาร่วมกัน
ร่วมกันจริงๆ...
  
22:24  ...ไม่ใช่ว่าผู้พูด พูดอะไรออกไป
แล้วคุณก็ยอมรับหรือปฏิเสธ...
  
22:29  ...แต่เรามาสืบสวน
เข้าไปในปัญหาร่วมกัน...
  
22:34  ...ซึ่งหมายความว่า
เรากำลังคิดร่วมกัน...
  
22:38  ...ไม่ใช่คุณคิด แล้วผมก็ยอมรับ...
 
22:41  ...หรือผมคิดแล้วคุณก็ยอมรับ
หรือคุณปฏิเสธ หรือผมปฏิเสธ...
  
22:45  ...แต่เรากำลังคิด
และสำรวจตรวจสอบร่วมกัน
  
22:49  ถูกต้องไหม
ขอความกรุณาด้วยครับ
  
22:53  เพราะเราต้องการชี้ให้เห็นว่า
ยังมีหนทางของการดำรงชีวิต...
  
23:01  ...ที่ปราศจากความพยายามใดๆ ทั้งสิ้น
ทั้งทางกายภาพและในทางจิตใจ
  
23:06   
 
23:13  ถูกต้องไหม ถ้าเช่นนั้น
สภาพการดิ้นรนนี้เป็นปกติไหม
  
23:18  เราพูดว่า ใช่ มันเป็นปกติ
 
23:20  เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่าง
ต้องดิ้นรนเพื่อให้ดำรงอยู่
  
23:26  ธรรมชาติมีการต่อสู้ดิ้นรน
เพื่อความอยู่รอดตลอดเวลา...
  
23:34  ...เช่น เสือต้องฆ่ากวาง และอื่นๆ
 
23:40  การดิ้นรนนั้น
การต่อสู้นั้นเป็นเรื่องปกติ
  
23:45  เราคิดว่าเมื่อมันมีการต่อสู้ที่นั่น
 
23:48  มันก็จะต้องมีอยู่ที่นี่
ในชีวิตเราด้วยตามธรรมชาติ
  
23:53  และถ้าไม่มีการดิ้นรน
ไม่มีการเปรียบเทียบ...
  
23:58  ...ไม่มีการแข่งขัน
คุณก็ไม่สามารถก้าวหน้าไปได้
  
24:04  บางทีมันอาจจะเป็นเช่นนั้น
ในโลกของเทคโนโลยี...
  
24:10   
 
24:16  ...แต่เราได้ยอมรับว่ามันเป็นอย่างนี้
ในโลกของจิตใจด้วยเช่นกัน ใช่ไหม
  
24:20  ...ที่เรายอมรับว่า
ยิ่งเรามีความรู้มากเท่าใด...
  
24:24  ...พัฒนาการของมนุษย์
ก็จะยิ่งพัฒนาสูงขึ้น
  
24:29  ใช่ไหม
 
24:33  ยิ่งเรามีความรู้เกี่ยวกับจักรวาล...
 
24:37  ...เกี่ยวกับสภาพแวดล้อมมากเท่าใด
มนุษย์ก็จะยิ่งได้รับการพัฒนา...
  
24:41  ...ยิ่งเป็นผู้มีการศึกษามากขึ้น...
 
24:45  ...และมีวิวัฒนาการสูงขึ้น
ในด้านจิตวิญญาณ
  
24:52  ทั้งหมดนั้นแสดงถึงการดิ้นรนต่อสู้
 
25:05  ทำไมจึงมีการแบ่งแยกเช่นนี้
 
25:11  หรือเราได้รับเอาแนวความคิด
มาจากความเป็นจริงที่ว่า...
  
25:17  ...ฉันต้องดิ้นรนทำงานพลิกผืนดิน...
 
25:23  ...เพื่อเพาะปลูกพืชผักผลไม้กินได้
ใช่ไหม
  
25:31  หรือมันเป็นเพราะการดิ้นรนต่อสู้
ในโลกภายนอก...
  
25:36  ...เพื่อความอยู่รอดล้วนๆ...
 
25:39  ...ที่ทำให้แนวความคิดเช่นนั้น
หรือความเป็นจริงอย่างนั้น...
  
25:45  ...เคลื่อนเข้ามาสู่
โลกของจิตใจใช่ไหม
  
25:49  คุณตามทันไหม
 
25:52  หรือว่าเรื่องทั้งหมดนี้
เป็นเหตุผลทางวิชาการมากเกินไป
  
25:58  ผมไม่คิดว่า
เรื่องนี้เป็นวิชาการมากเกินไป...
  
26:01  ...มันเป็นแค่การอธิบาย
ให้ชัดแจ้งเท่านั้น
  
26:04  การทำให้กระจ่างด้วยคำพูด
 
26:11  เราจะต้องเริ่มต้น
ด้วยคำอธิบายทางคำพูดที่มีเหตุผล...
  
26:16  ...มิฉะนั้นแล้ว
เราจะไม่สามารถสื่อสารระหว่างกันได้
  
26:19  ถ้าหากคุณพูดว่าเรื่องนั้น
ซับซ้อนเกินไปสำหรับฉัน...
  
26:23  ...สูงส่งเกินไป
หรือเป็นทฤษฏีมากเกินไป...
  
26:27  ...คุณก็จะหยุดการสืบค้น
หรือค้นหาด้วยตัวคุณเอง...
  
26:32  ...ว่าทำไมมนุษย์จึงดำรงชีวิตเช่นนี้
ต้องดิ้นรนต่อสู้มานับพันๆ ปี
  
26:36   
 
26:47  นั่นใช่เหตุผลหรือไม่
 
26:51  เรามองเห็นการดิ้นรนต่อสู้
การขัดแย้งเกิดขึ้นในธรรมชาติ...
  
26:57  ...เราเห็นว่า การเรียนรู้ภาษาใหม่
ย่อมหมายถึงมีความตึงเครียด...
  
27:01  ...ความขัดแย้ง
และความใส่ใจอยู่ในระดับหนึ่ง
  
27:05  การเรียนรู้เพื่อสั่งสมความชำนาญ
ต้องใช้ความพยายาม...
  
27:10  ...บางทีเป็นเพราะเหตุนั้น...
 
27:14  ...เราจึงได้ยอมรับกระบวนการเช่นนั้น
เข้ามาในเรื่องของจิตใจ
  
27:18  นั่นคือความเป็นจริงอย่างหนึ่ง
เรากำลังถามคำถามนั้น
  
27:25  หรือเป็นเพราะว่ามนุษย์ทั่วทั้งโลก...
 
27:29  ...พากันเน้นย้ำ
ทั้งในวัฒนธรรม ในศาสนา...
  
27:36  ...และในกิจกรรมของพวกเขา...
 
27:39  ...ว่า ตัวตน หรือตัวฉัน
แยกต่างหากจากตัวคุณใช่หรือไม่
  
27:41   
 
27:48  คุณเข้าใจไหม
 
27:52  ดังนั้นวัฒนธรรม ศาสนา
เศรษฐศาสตร์ การเมือง...
  
27:57  ...ทุกสิ่งทุกอย่าง
ได้อบรมสั่งสอนผู้คน...
  
28:02  ...ให้พากันมีแนวความคิดหรือมโนทัศน์
ว่าเป็นตัวฉันและตัวคุณ
  
28:09  เมื่อเป็นเช่นนั้น
จึงเกิดการแบ่งแยกขึ้นมา
  
28:12  และในความเป็นตัวฉันนั้น
ก็มีการแบ่งแยกจนนับไม่ถ้วน
  
28:18  ใช่ไหม
 
28:25  "ตัวฉัน" ที่ทั้งต้องการและไม่ต้องการ
 
28:30  "ตัวฉัน" ที่พูดว่า "ฉันจะเป็น
ฉันเคยเป็น ฉันจะต้องเป็นในอนาคต"
  
28:31   
 
28:36  นั่นคือเหตุผลใช่ไหม
 
28:42  นั่นคือสาเหตุ
ของการแบ่งแยกนี้ใช่ไหม...
  
28:46  ...ซึ่งถูกสร้างขึ้นมาโดยวัฒนธรรม
ศาสนา และอื่นๆ
  
28:52  นั่นคือประการที่สอง
 
28:54  หรือเป็นเพราะมนุษย์แต่ละคน
แสวงหาการหลุดพ้นส่วนตนของตนเอง...
  
29:01   
 
29:07  ...แสวงหาความมั่นคงของตนเอง
แสวงหานิพพาน สวรรค์...
  
29:11  ...หรือความสว่างด้วยตัวเอง
เพื่อตัวเอง ใช่ไหม
  
29:21  และมนุษย์มีแนวความคิดที่ว่า
เมื่อคุณบรรลุถึงสภาวะนิพพาน...
  
29:24  ...จากนั้นพวกคุณทุกคน
ย่อมเป็นหนึ่งเดียว
  
29:27  คุณตามทันไหม
 
29:32  ดังนั้นนี่คือสิ่งที่เราถูกสอน
ได้รับการส่งเสริม...
  
29:38  ...อบรมหรือถูกครอบงำมา
 
29:42  ถูกต้องไหม
 
29:48  และ "ผู้ชาย" ที่จริงเมื่อผมพูดว่า
"ผู้ชาย" ก็อาจจะมี "ผู้หญิง"...
  
29:52   
 
29:55  ...ที่อยู่ตรงข้ามกับผู้ชาย
(เรียกร้องสิทธิสตรี) และอะไรทำนองนี้...
  
30:01  ...ทำไมมนุษย์
ถึงยังไม่สืบค้นในปัญหานี้
  
30:09  ไม่มีนักบุญคนใดสืบค้นเรื่องนี้
 
30:14  ไม่มีครูบาอาจารย์
ทางศาสนาคนใดสืบค้นเรื่องนี้
  
30:17  พวกเขาบอกว่าในที่สุดแล้ว
คุณจะถึงจุดซึ่งไม่ต้องใช้ความพยายาม...
  
30:22  ...แต่คุณจะต้องใช้ความพยายาม
เพื่อไปให้ถึงสภาวะสูงสุด...
  
30:27  ...ดังนั้นคุณจึงต้องดิ้นรน
คุณต้องยอมตาม คุณต้องมีวินัย...
  
30:31  ...คุณต้องทรมานด้วยการอดอยาก
คุณต้องอดอาหาร คุณต้อง…
  
30:34  ...ทั้งหมดนั้น คุณรู้ดี คุณต้องทำตาม
หรือยอมรับอำนาจที่เหนือกว่า
  
30:37   
 
30:50  เมื่อเห็นอย่างนั้น
เราจึงเริ่มตั้งคำถามกับสภาพเช่นนี้
  
30:58  เราจึงถามว่า มันเป็นไปได้หรือ
 
31:02  เราเห็นสาเหตุต่างๆ ของการแบ่งแยกนี้
 
31:07  แบ่งแยกทางการเมือง ศาสนา
ประเทศชาติ...
  
31:11  ...แบ่งแยกเป็นชาวอาหรับ ชาวยิว
ชาวฮินดู ชาวมุสลิม คุณเข้าใจไหม
  
31:14  ...แบ่งแยกเป็นพวกเผด็จการ
พวกทุนนิยม...
  
31:15  ...ทั้งหมดเหมือนกันทั้งนั้น
 
31:21  ดังนั้นสภาวะการแบ่งแยกเช่นนี้
เป็นปกติไหม
  
31:25  หรือว่าเรายอมรับและเคยชิน
อยู่กับปัญหา การแยกตัว...
  
31:32  ...แล้วเอาตนเอง
เป็นศูนย์กลางความสำคัญ...
  
31:39  ...เราแสวงหาความมั่นคง
อยู่ในการแยกตัวนั้น...
  
31:45  ...แต่ก็ไม่เคยหามันพบ...
 
31:56  ...เพราะเมื่อเราแยกตนออกโดดเดี่ยว
เราจะไม่มีวันรู้สึกมั่นคงได้เลย
  
32:02  ใช่ไหม ผมไม่แน่ใจว่าคุณเข้าใจไหม
 
32:11  ทีนี้ เมื่อประเทศหนึ่งแยกตัวออกมา
จากอีกประเทศหนึ่ง...
  
32:21  ...แล้วทั้งสองประเทศ
จะอยู่ร่วมกันได้อย่างไร
  
32:24  สงครามย่อมจะเกิดขึ้น
คุณก็รู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้น
  
32:29   
 
32:34  แต่กระนั้นมนุษย์เราต่างก็กำลัง
แยกตัวเองในทุกๆ กิจกรรมของเรา...
  
32:41  ...แล้วก็พยายามค้นหา
ความมั่นคงปลอดภัยจากการแยกตัวเองนั้น...
  
32:48  ...แล้วไปมีสัมพันธภาพกับผู้อื่น
ที่แยกตนเองอยู่เช่นกัน...
  
32:50   
 
32:54  ...ความขัดแย้งย่อมจะต้องเกิด
อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
  
32:58  เมื่อเป็นเช่นนั้น
จึงไม่มีความมั่นคงปลอดภัย ถูกต้องไหม
  
33:02  ความมั่นคงปลอดภัยหมายถึง
สภาวะจิตใจที่ไม่มีความขัดแย้งใดๆ
  
33:10  คุณตามทันไหม
ใช่ไหมครับ
  
33:15   
 
33:23  การแบ่งแยกนี้เป็นมายา...
 
33:27  ...เป็นความหลงผิด
ที่ความคิดสร้างขึ้นมาใช่ไหม
  
33:32  หรือว่ามันเป็นความเป็นจริง
ในแง่ที่เป็นของแท้ ถูกต้องใช่หรือไม่
  
33:43  ถูกต้องไหม
 
33:46  หรือมันเป็นผลของความคิด
 
33:51  คุณเข้าใจไหม
 
33:55  เรามีความสามารถที่จะคิด...
 
33:59  ...อย่างน้อยที่สุด ผู้คนส่วนมาก
มีความสามารถที่จะคิดได้...
  
34:02  ...ในขอบเขตจำกัดหนึ่ง
หรือคิดได้กว้างขวาง
  
34:05  เราสามารถที่จะคิดอย่างกระจ่างชัด
 
34:07  หรือคิดอยู่ในมายาภาพ
ที่ความคิดสร้างขึ้น
  
34:13  ใช่ไหม
 
34:14  ทั้งหมดนี้คุณตามทันไหม
 
34:24  อย่างที่เราเคยพูด...
 
34:29  ...ว่าความคิด คือ การตอบสนอง
ของความทรงจำ ประสบการณ์ และความรู้
  
34:37  ถูกต้องไหม
 
34:39  คุณได้สะสมความรู้บางอย่างขึ้นมา
โดยอาศัยประสบการณ์...
  
34:44  ...และความรู้นั้น
กลายเป็นความทรงจำ...
  
34:47  ...และความทรงจำนั้น
ก็จะตอบสนองออกมาเป็นความคิด
  
34:50  นี่เห็นได้ชัดเจน
เราไม่ต้องมาถกกันในจุดนี้
  
34:55  นั่นคือความรู้คืออดีต
ประสบการณ์คืออดีต
  
35:01  ความทรงจำก็อยู่ในอาณาจักรของอดีต...
 
35:05   
 
35:10  ...ดังนั้นเมื่อความคิดอยู่ในห้วงอดีต
ความคิดจึงถูกจำกัด
  
35:17  ถูกต้องไหม
 
35:19  ผมสงสัยว่าคุณจะเข้าใจทั้งหมดนี้ไหม
 
35:25  อะไรครับ
กรุณาอย่าเพิ่งเห็นด้วย
  
35:28  ลองเฝ้าดูมัน
มันเห็นได้ชัดเจนเหลือเกิน
  
35:31  ดังนั้นความคิดก็คือ
การเคลื่อนไหวของอดีต
  
35:36  การเคลื่อนไหวที่ปรับเปลี่ยน
ตัวมันเองในปัจจุบัน...
  
35:41  ...แล้วเคลื่อนต่อไป
แต่ก็ฝังรากอยู่ในห้วงแห่งอดีตเสมอ
  
35:46  ดังนั้นมันจึงถูกจำกัด
 
35:50  ถูกต้องไหม
 
35:53  มันไม่เป็นเช่นนั้นหรือ
กรุณาค้นหาร่วมกับผม
  
36:01  ความคิดได้สร้างแนวคิดว่ามี "ตัวฉัน"
แยกต่างหากจากตัวคุณใช่ไหม
  
36:09   
 
36:16  ทั้งหมดนี้คุณตามทันไหม
 
36:19  ความคิดสร้างความเป็นชาติต่างๆ ขึ้นมา
ไม่ใช่หรือ
  
36:25  ความคิดสร้างนิกายโรมันคาทอลิก
และนิกายโปรเตสแตนต์ขึ้นมาไม่ใช่หรือ
  
36:31  ความคิดสร้างชาวยิวและชาวอาหรับ...
 
36:35  ...สร้างชาวมุสลิม ชาวฮินดู
และอื่นๆ ไม่ใช่หรือ
  
36:39  ความคิดแบ่งแยกสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่หรือ
 
36:42  ใช่ไหม มันเห็นได้ชัดนะครับ
 
36:46  และในการแบ่งแยกนี้ ความคิด
คาดหวังที่จะพบความมั่นคงปลอดภัย
  
36:50   
 
37:01  ถูกต้องไหม
แน่นอน
  
37:03   
 
37:06  หากคุณไม่พบความมั่นคงปลอดภัย
ในการแยกตัวออกมา
  
37:12  คุณย่อมจะพบสิ่งอื่นบางอย่าง
 
37:14  คุณตามทันไหม
 
37:16   
 
37:19  ดังนั้นผมขอถามว่า
ในเมื่อความคิดเป็นสิ่งจำกัด
  
37:21  เพราะว่ามันคือการตอบสนองของอดีต...
 
37:24  ...ดังนั้นไม่ว่ากรณีใดๆ
มันต้องจำกัดเสมอ...
  
37:26   
 
37:33  ...และความคิด
ได้ทำให้เกิดการดำรงอยู่...
  
37:39  ...ที่แต่ละคน
สร้างตัวตนที่แยกออกจากกัน...
  
37:46  ...และในการแยกตัวตนเช่นนี้
ก็เพื่อจะได้รู้สึกมั่นคงใช่ไหม
  
37:51  พวกเราตามทันไหม
 
37:56   
 
38:10  และสิ่งที่ความคิดสร้างขึ้นมา
ก็มีอยู่จริงเช่นเดียวกัน...
  
38:14  ...อย่างเช่น เต็นท์ หลอดไฟฟ้า...
 
38:18  ...สิ่งที่เกี่ยวกับเทคโนโลยีทั้งหมด
นั่นเป็นของจริง มีอยู่จริง
  
38:28  แต่ทว่า "ตัวฉัน" หรือตัวตน
เป็นของจริงไหม
  
38:35  คุณเข้าใจไหม
 
38:37  ความคิดได้สร้างโลกของเทคโนโลยี
โลกแห่งสถาปัตยกรรม กวีนิพนธ์...
  
38:46  ...สร้างอนุสาวรีย์ สวนสวยๆ
งานไม้ชั้นยอด โบสถ์ที่ยิ่งใหญ่...
  
38:49   
 
38:55  ...และความคิดก็ได้สร้างสิ่งต่างๆ
ที่อยู่ภายในโบสถ์ด้วยเช่นกัน
  
39:02  ถูกต้องไหม
 
39:04  ผมสงสัย...
ชัดเจนนะ
  
39:07  บรรดาพิธีกรรม ความเชื่อฝังหัว...
 
39:10  ...และการแสดงจำอวดทั้งหมด
ที่ดำเนินอยู่ในทุกๆ โบสถ์...
  
39:14  ...ในทุกๆ วัด และในทุกๆ สุเหร่า...
 
39:16  ...ทั้งหมดคือกระบวนการ
แห่งการเคลื่อนไหวของความคิด
  
39:21  ถูกต้องไหม
 
39:24  ดังนั้นเราจึงขอถามว่า "ตัวฉัน"
หรือตัวตนมีอยู่จริงไหม
  
39:27   
 
39:34  หรือว่ามันเป็นแค่มายาลวง
 
39:38  เป็นสิ่งลวงที่ความคิดสร้างขึ้นมา
ความคิดเป็นสิ่งซึ่งถูกจำกัด
  
39:42   
 
39:45  คุณเข้าใจไหม
 
39:47  ในความจำกัดของมัน
มันได้สร้างสิ่งที่จำกัดขึ้นมา
  
39:57  คุณเข้าใจประเด็นนี้ไหม
หรือว่าคุณปฏิเสธที่พูดมานี้
  
40:05  เพราะว่าเรากำลังคิดร่วมกันอยู่
 
40:11  และเราก็พูดว่า ที่ใดมีการแบ่งแยก
ที่นั่นย่อมมีความขัดแย้งเกิดขึ้น...
  
40:13   
 
40:16  ...จะต้องมีการทะเลาะเบาะแว้ง
มีการต่อสู้อยู่ตลอดไป...
  
40:18   
 
40:22  ...ทั้งภายนอกและภายในจิตใจ
 
40:27  ถูกต้องไหม
 
40:29  ยกตัวอย่างง่ายๆ
เช่น ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง
  
40:39  ในความสัมพันธ์ทั้งหมดที่มีอยู่ขณะนี้
จะเห็นว่ามีความขัดแย้งอยู่
  
40:43   
 
40:45  ถูกต้องไหม
 
40:49  คุณเห็นด้วยไหม
ในที่สุดก็เห็นด้วย!
  
40:53   
 
40:57  ในที่สุด ทุกคนก็เห็นพ้องกัน
ในบางเรื่อง!
  
41:13  คุณได้ยอมรับความขัดแย้งนั้น
 
41:18  ได้ยอมรับความสัมพันธ์
ที่มีการพิพาทต่อสู้กัน...
  
41:23  ...และคุณก็อาจจะหนีจากมัน
โดยอาศัยสิ่งบันเทิงเริงรมย์ ยาเสพติด...
  
41:28  ...อาศัยการเติมเต็มหลายๆ รูปแบบ
และอะไรทำนองนั้น...
  
41:33  ...หรืออาจจะหลบเข้าวัด
ไปหาคุรุ และอื่นๆ
  
41:37  คุณก็รู้เรื่องทั้งหมด
ที่กำลังเกิดขึ้น
  
41:45  และเราก็ไม่เคยถาม
เกี่ยวกับความสัมพันธ์นั้น...
  
41:50  ...ว่าคุณสามารถใช้ชีวิต
ร่วมกับผู้อื่นอย่างสันติสมบูรณ์ ได้หรือไม่...
  
41:56  ...โดยไม่เมินเฉย ไม่โหดร้าย...
 
42:02  ...ไม่ใช่แค่ใส่ใจ
กันและกันเท่านั้น...
  
42:03  ...แต่เป็นความใส่ใจ
ที่เปี่ยมด้วยความรัก...
  
42:08  ...และความเอื้ออาทรอย่างมหาศาล...
 
42:12  ...มีความรับผิดชอบ
แต่ไม่มีความรู้สึกขัดแย้งใดๆ เลย
  
42:15  ถูกต้องไหม
 
42:19  เรามาคิดพิจารณาเรื่องนี้
ร่วมกันเลยได้ไหม
  
42:25  ไม่ใช่กลับไปคิดใคร่ครวญที่บ้าน
แต่ขณะที่นั่งอยู่ที่นี่ตอนนี้...
  
42:29  ...เราจะสืบค้นเรื่องนี้ร่วมกันได้ไหม
 
42:31  เพื่อที่คุณจะสามารถยุติความขัดแย้ง
ที่เกิดขึ้นในความสัมพันธ์
  
42:36  Q:มันอาจจะขึ้นอยู่กับ...
 
42:37  K:เดี๋ยวก่อนๆ
 
42:40  Q:สำหรับผมและอีกคนเท่านั้น
 
42:42  K:ผมกำลังจะตรวจสอบพิจารณาเรื่องนั้น
โปรดรอสักครู่ครับ
  
42:48  เราจะสืบค้นเรื่องนั้นด้วยกัน
 
42:59  ก่อนอื่นเลย เราเห็นจริงๆ ไหม
ไม่ใช่แค่เห็นในระดับคำพูดนะ...
  
43:05  ..เห็นจริงๆ ไหมว่า กำลังเกิดอะไรขึ้น
ในความสัมพันธ์ของเรา
  
43:10  ถูกต้องไหม
ซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจน
  
43:12  สืบค้นไปด้วยกันช้าๆ นะครับ
 
43:16  ทำไมจึงเกิดการแบ่งแยกในความสัมพันธ์
 
43:28  ค้นต่อไป
 
43:29  อย่าพูดว่า "ถ้าหากเรารักกัน
มันก็ไม่มีปัญหาอะไร"
  
43:33  เพราะจริงๆ แล้ว ถ้าเราไม่ได้รักกัน
ซึ่งเห็นได้ชัดเจนอยู่แล้ว
  
43:35  ดังนั้นอย่าพูดเรื่องอย่างนั้น
เพราะมันไม่มีความหมายอะไรเลย
  
43:40  แต่ความจริงที่เป็นอยู่จริงๆ
ก็คือความขัดแย้ง
  
43:44  ผมกำลังถามว่าเพราะเหตุใด
 
43:50  มันเห็นได้ชัดไม่ใช่หรือ
ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง...
  
43:58  ...แต่ละคนต่างก็เอาเปรียบกัน...
 
44:02  ...หรือต่างพยายามใช้อีกฝ่ายหนึ่ง
เพื่อประโยชน์ของตน...
  
44:05  ...เพื่อเติมเต็มตนเอง
ทั้งเรื่องทางเพศ และที่ไม่ใช่เรื่องเพศ...
  
44:12  ...และแต่ละคนต่างก็มีความทะเยอทะยาน
ในทิศทางที่แตกต่างกันไป...
  
44:21  ...ต่างคนต่างฉุดกระชากลากดึง
ออกจากกันและกันอยู่ตลอดเวลา...
  
44:26  ...และบางทีอาจมาเจอกันบนเตียง
และต่างก็คิดว่าเรารักกัน
  
44:33  ทีนี้ผมขอถามว่า
อะไรคือรากเหง้าของทั้งหมดนี้
  
44:40  ขอให้ถามตัวคุณเองว่า
อะไรคือรากเหง้าของสภาพเช่นนี้
  
44:51  นอกจากเรื่องชายและหญิง...
 
44:54  ...ซึ่งเป็นความแตกต่างทางเพศ
โดยธรรมชาติแล้ว...
  
44:56  ...นอกจากเรื่องนั้นแล้ว
ทำไมจึงยังมีการแบ่งแยกระหว่างคุณกับผม...
  
45:02  ...การแบ่งแยกระหว่างผู้หญิงกับผู้ชาย
ที่เกิดขึ้นในความสัมพันธ์ของเขา
  
45:10  เรากำลังถามคำถาม
กรุณาสืบค้นไปกับผม...
  
45:14  ...เป็นเพราะวัฒนธรรม
และการศึกษาของเราหรือไม่...
  
45:20  ...ที่เน้นย้ำเรื่องของ "ตัวฉัน"
มากเหลือเกิน...
  
45:24  ...และเน้นย้ำเรื่องของ "ตัวเธอ"
มากพอๆ กัน
  
45:28  คุณตามทันไหม
 
45:32  นั่นก็คือตอกย้ำตัวตนของฉัน
และตัวตนของเธอ
  
45:39  ถูกต้องไหม
 
45:41  ความคิดสร้างตัวตนขึ้นมา
โดยที่ความคิดนั้นจำกัด
  
45:48   
 
45:54  ทีนี้เมื่อคุณมองดูตัวเอง
ว่าเป็นตัวตน เป็นอัตตา...
  
46:00  ...เป็นสิ่งที่ยึดเอาตัวเอง
เป็นศูนย์กลางนี้ มันคืออะไรกันเล่า
  
46:06  จริงๆ แล้ว มันคืออะไร
 
46:09  มันคือชื่อ รูปลักษณะภายนอกรูปร่าง
แนวความคิด ข้อสรุป มโนภาพใช่ไหม
  
46:18   
 
46:24  ถูกต้องไหม
 
46:25   
 
46:27  นั่นคือ "ตัวฉัน"
พร้อมทั้งแนวโน้มทั้งหมดและอื่นๆ
  
46:30  ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วสิ่งเหล่านี้ก็คือ
ผลิตผลของความคิดนั่นเอง
  
46:39  คุณเห็นเช่นนั้นไหม
 
46:41  หรือคุณจะบอกว่า
"ไม่ใช่ สิ่งเหล่านั้น ไม่ใช่ความคิด"
  
46:44  แต่คือพระเจ้าในตัวฉัน
และพระเจ้าในตัวคุณ
  
46:52  คุณเห็นไหมว่า นั่นมันโง่เขลาเต็มที
 
47:00  เพื่อที่จะดำรงการแบ่งแยกนี้ไว้
มนุษย์ได้สร้างแนวความคิดขึ้นมามากมาย..
  
47:09  ...ชาวฮินดูมีแนวความคิด
ที่เหลือเชื่อมากมาย...
  
47:13  ...เช่น เรื่องของอาตมันและอื่นๆ
ผมจะไม่พูดรายละเอียดในเรื่องนั้น
  
47:19  คุณตามทันไหม
 
47:20  เพื่อคงไว้ซึ่งการแบ่งแยก
และการดิ้นรนต่อสู้ต่อไปอีก...
  
47:27  ...และเมื่อหาทางออกไม่ได้...
 
47:32  ...มนุษย์ก็ได้สร้างพระเจ้า
และอะไรทำนองนั้นขึ้นมา...
  
47:37  ...เช่น พระผู้ช่วยให้รอด
และอะไรต่อมิอะไร...
  
47:50  ...ซึ่งสำหรับผมแล้ว
เป็นเรื่องเหลวใหลไร้สาระ
  
47:58  ดังนั้น คุณสามารถเฝ้าดู "ตัวฉัน"
ที่ความคิดสร้างขึ้นมานี้ได้ไหม...
  
48:04  ...เฝ้าดูโดยไม่มีการเคลื่อนไหว
ของความคิด ในการเฝ้าดูนั้นได้ไหม
  
48:08  คุณเข้าใจหรือยัง
 
48:14  ก่อนอื่น ขอให้เข้าใจลำดับ
ของเหตุและผลของมันก่อน
  
48:17   
 
48:21  เข้าใจเชิงเหตุผลก่อนว่า...
 
48:28  ...ความคิดคือการตอบสนองของความรู้
และความทรงจำ ซึ่งก็คืออดีต
  
48:33  ดังนั้นความคิดก็คืออดีต...
 
48:37  ...ที่ปรับเปลี่ยนตัวมันเองตลอดเวลา
แต่รากเหง้าของมันมาจากอดีต
  
48:43  ดังนั้นความคิดจึงต้องจำกัด
และคับแคบเสมอ
  
48:47  ไม่สามารถเป็นทั้งหมด
(ไม่แบ่งแยก) ได้เลย
  
48:51  ถูกต้องไหม
 
48:55  และความคิดก็ได้สร้าง
การแบ่งแยกขึ้นในบทบาทของมัน...
  
49:02  ...ความคิดแบ่งแยกเป็น
"ตัวฉัน" และ "ไม่ใช่ตัวฉัน"...
  
49:07  ..."คุณ" แยกจาก"ผม"
"พวกเรา" แยกจาก"พวกเขา"
  
49:11  และความคิดยังได้สร้าง
การแบ่งแยกขึ้นมาอีกหลายประเภท
  
49:17  ...เช่น ความคิดสร้างกิจกรรม
ทางเทคโนโลยี กิจกรรมส่วนตัว...
  
49:21  ...กิจกรรมทางอุดมการณ์
กิจกรรมของสิ่งสูงสุด และอื่นๆ มากมายใช่ไหม
  
49:24   
 
49:29  นั่นคือความเป็นจริง
 
49:34  ทีนี้คุณจะเฝ้าสังเกต
ความเป็นจริงนั้นได้ไหม
  
49:39  กรุณาตั้งใจฟัง
 
49:41  ...คุณสามารถเฝ้าดู
ความเป็นจริงนั้น...
  
49:45  ...โดยไม่มีความคิดใดๆ
เข้ามาแทรกในการเฝ้าดูนั้นได้ไหม
  
49:52  Q:แต่ความคิดเป็นเพียงเครื่องมือ
เพียงอย่างเดียวที่ผมต้องใช้
  
49:55   
 
49:57  K:เดี๋ยวก่อนครับ
ผมกำลังจะค้นหามาถึงเรื่องนั้นครับ
  
50:01  ก่อนอื่น ขอให้ค้นหาไปช้าๆ
 
50:04  คุณสุภาพบุรุษพูดว่า
ความคิดเป็นเครื่องมือเพียงอย่างเดียวที่ผมมี...
  
50:09  ...แล้วผมจะดูได้อย่างไร
ถ้าไม่ใช้เครื่องมือนั้น
  
50:17  คุณเข้าใจหรือยัง ถูกต้องไหม
 
50:20   
 
50:21  แต่คุณตั้งคำถามผิด
 
50:26  เพราะว่าเรายังไม่เข้าใจถึงความจำกัด
ของความคิดอย่างชัดเจน
  
50:31   
 
50:36  ถ้าคุณเห็นอย่างชัดเจน
ถึงความจำกัดของความคิด...
  
50:44  ...คุณก็จะตระหนักว่า
ตัวเครื่องมือนั้นเองที่จำกัด ถูกต้องไหม
  
50:52  ฉะนั้นเป็นไปได้หรือไม่
ที่จะไม่ใช้เครื่องมือนั้น
  
51:02  ฉะนั้นเป็นไปได้หรือไม่
ที่จะไม่ใช้เครื่องมือนั้น...
  
51:11  ...คุณก็ต้องหาอันอื่นมาเจาะรูแทน
 
51:14  แต่ถ้าคุณพูดว่า
"ฉันมีแต่เครื่องมือนี้เท่านั้น"...
  
51:19  ...คุณก็ไม่สามารถจะเจาะรูได้
ถ้าคุณคิดเช่นนั้น คุณเข้าใจไหม
  
51:24  ดังนั้นเราตระหนักหรือไม่ว่า
ตัวเครื่องมือนั่นเองที่ไร้ประโยชน์...
  
51:32  ...และไม่อาจใช้เพื่อการสืบค้น
ปัญหาความขัดแย้งนี้
  
51:39  นั่นคือประเด็นทั้งหมด
คุณเข้าใจไหม
  
51:44  ผมสงสัยว่า
คุณจะเข้าใจเรื่องนี้หรือไม่
  
51:54  คุณครับเราเห็นไหมว่า...
 
51:59  ...เราเคยชินอยู่กับกิจกรรม
รูปแบบใดรูปแบบอย่างหนึ่งอย่างยิ่ง...
  
52:05  ...ซึ่งไม่ได้ให้ผลอะไร
แต่เราก็ยังยึดติดอยู่กับมัน
  
52:10   
 
52:13  เมื่อมันใช้ไม่ได้ผล
แต่เราก็ไม่พูดว่า ฉันจะไม่ใช้มัน...
  
52:15  ...หรือฉันจะขว้างมันทิ้ง
หรือเราไปหาวิธีอื่น
  
52:19  คุณตามทันไหม
นั่นคือการดิ้นรนของเรา
  
52:25  คุณต้องการใช้
ความคิดเป็นเครื่องมือ...
  
52:30  ...และคุณก็หวังว่าโดยอาศัยความคิด
คุณจะแก้ปัญหาได้...
  
52:34  ...แต่ตัวความคิดนั้นเองจำกัด
ฉะนั้นมันจึงไม่ใช่เครื่องมือที่จะใช้ได้
  
52:44  ถูกต้องไหม
เราเห็นเช่นนั้นไหม
  
52:48  เราเห็นหรือไม่ว่า
ในความสัมพันธ์ของเรานั้นมีความขัดแย้งอยู่...
  
52:56   
 
52:58  ...แต่ละคนต่างก็มีมโนภาพของตัวเอง
จึงเกิดการแบ่งแยกขึ้น...
  
53:05  ...ซึ่งมโนภาพเหล่านี้
ความคิดสร้างขึ้นมา...
  
53:08  ...และเพราะความคิดนั้นจำกัด
มันจึงไม่สามารถแก้ปัญหาได้
  
53:17  ตอนนี้เรากำลังมองหาเครื่องมือใหม่...
 
53:22  ...ซึ่งก็คือการเฝ้าดู
โดยไม่มีการแทรกแซงของเครื่องมือเก่า
  
53:30  คุณเข้าใจตรงนี้ไหม
 
53:33  คุณเห็นไหมว่า
คุณไม่ยอมทิ้งเครื่องมือเก่า
  
53:38  คุณคิดว่าเครื่องมืออันเก่านั้น
จะช่วยคุณได้...
  
53:43  ...แต่คุณไม่เห็นว่า เครื่องมือ
อันเก่านั้นได้สร้างปัญหาให้ชีวิตมากมาย...
  
53:47   
 
53:54  ...แล้วคุณก็ยังจะใช้
เครื่องมือนั้นต่อไป
  
54:01  แต่เมื่อใดที่คุณเห็นว่า
ความคิดสร้างปัญหา
  
54:04  จากนั้นไปคุณก็จะมองดูในทิศทางอื่นๆ
 
54:07  ถูกต้องไหม
 
54:11  เหมือนกับช่างไม้
เมื่อสิ่วใช้ไม่ได้ เขาก็จะทิ้งไป...
  
54:15   
 
54:17   
 
54:21  ...หรือซื้ออันใหม่ หรือลับคมมัน
แต่เขาจะไม่ใช้มัน
  
54:24   
 
54:30  แต่คุณไม่ทำเช่นนั้น...
 
54:39  ...เพราะว่าเรายังไม่กระจ่าง
เราไม่ได้คิดอย่างแจ่มแจ้ง
  
54:48  หรือไม่ เราก็กลัวว่าถ้าเอา
เครื่องมือใหม่มาใช้ สิ่งต่างๆ อาจจะพังพินาศ
  
54:51   
 
54:56  เรากลัว
 
54:58  ซึ่งหมายความว่า
คุณได้คิดสร้างเรื่องขึ้นมาแล้ว...
  
55:02  ...ความคิดได้สร้างเรื่องราว
สร้างแนวคิดขึ้นมา...
  
55:05  ...ซึ่งมันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้น
 
55:08  ทั้งหมดนี้คุณตามทันไหม
 
55:12  ดังนั้นต่อจากนี้ไป...
 
55:15  ...คุณจะสามารถเฝ้าดู
โดยปราศจากเครื่องมือเก่าซึ่งคือความคิด...
  
55:20  ...ด้วยการเฝ้าดู
ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจริงๆ...
  
55:22  ...ของสองมโนภาพ
ที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคน...
  
55:31  ...รวมทั้งการแบ่งแยก
ที่มีอยู่ในความสัมพันธ์นั้นได้ไหม
  
55:34  มองดู สังเกตมัน
เห็นการแบ่งแยกที่เกิดขึ้น
  
55:42  หลังจากนั้นมีอะไรเกิดขึ้น
 
55:45  คุณจะทำอย่างนั้นได้
ก็ต่อเมื่อคุณทิ้งเครื่องมือเก่าไป
  
55:54  คุณครับ ถ้าผมต้องการจะเข้าใจ
สิ่งที่คุณกำลังพูด ผมก็จะต้องฟังคุณ...
  
56:04   
 
56:07  ...ผมจะต้องฟังคุณด้วยความรัก
ด้วยความอาทร ด้วยความใส่ใจ...
  
56:13  ...เพราะผมต้องการค้นหาว่า
คุณกำลังพูดอะไร
  
56:18  แต่ถ้าผมพูดว่า "ใช่ผมเห็นด้วยกับคุณ
ผมเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน"
  
56:23  หรือ "คุณพูดเรื่องอะไรบางอย่าง
ที่ใหม่ ซึ่งก็เป็นไปไม่ได้"...
  
56:25  ...แสดงว่าคุณไม่ได้ฟัง
 
56:32  ดังนั้นในการฟังย่อมแสดงนัยว่า...
 
56:36  ...มีความใส่ใจ ความรัก
ความเอื้ออาทรอยู่ด้วยอย่างยิ่ง
  
56:45  แต่ถ้าคุณไม่มีสิ่งเหล่านั้น...
 
56:49  ...แสดงว่าเครื่องมือเก่าของคุณ
กำลังทำงานอยู่
  
56:52  แล้วคุณก็จะพูดว่า
"ฉันจะใส่ใจได้อย่างไร...
  
56:59  ...ช่วยบอกวิธีการ
หรือระบบปฏิบัติให้หน่อย"
  
57:05  จากนั้นความคิดก็จะสร้างระบบขึ้นมา...
 
57:08  ...แล้วคุณก็กลายเป็นนักโทษ
ของระบบนั้น และใช้ชีวิตไปตามนั้น
  
57:11   
 
57:14  ทว่าถ้าคุณเห็นความสำคัญ...
 
57:20  ...หรืออันตรายของการแปลกแยก
ในความสัมพันธ์...
  
57:29  ...ซึ่งเป็นอันตรายที่แท้จริง
คือเห็นว่าเรากำลังทำลายซึ่งกันและกัน
  
57:34  ใช่ไหม
 
57:35  เช่น พวกผู้ก่อการร้าย พวกทุนนิยม
และอะไรทำนองนั้น...
  
57:39  ...เรากำลังทำลาย
ซึ่งกันและกันอยู่...
  
57:42  ...เพราะว่าเราแต่ละคน
ต่างรู้สึกว่าเราแปลกแยกจากคนอื่น
  
57:51  และถ้าคุณเห็นถึงอันตราย
จากนั้นคุณก็จะฟัง...
  
57:55  ...คุณก็อยู่ในสภาวะ
พร้อมฟังอย่างใส่ใจเต็มที่...
  
57:59  ...เพื่อค้นหาว่า
มีหนทางออกจากเรื่องนี้ไหม
  
58:04  ถูกต้องไหม
คุณกำลังฟังแบบนั้นอยู่หรือไม่
  
58:12  นั่นหมายถึงการเฝ้าดูอย่างเงียบๆ
 
58:17  ความเงียบไม่ได้หมายถึงการหลับไป
หรืออันนี้ อันนั้น
  
58:22  ความเงียบสงบคือ
ความใส่ใจอันใหญ่หลวง
  
58:28  ความใส่ใจนั้น
คือพลังงานที่สมบูรณ์พร้อม
  
58:33  เป็นพลังงานทั้งหมดที่คุณมี
พร้อมด้วยจิตด้วยใจของคุณ
  
58:38  นั่นคือความใส่ใจ
 
58:41  จากนั้นคุณจึงฟัง
และการฟังเช่นนั้น...
  
58:44   
 
58:47  ...การเฝ้าดูเช่นนั้น
ก็จะสลายข้อจำกัดของเครื่องมือ
  
58:58  เรายังมิได้พูดถึงปัญหา
เกี่ยวกับกฎเกณฑ์วินัยเลย...
  
59:06  ...เพราะถ้าเราเข้าใจ
วิถีของกฎเกณฑ์วินัย...
  
59:13  ...เข้าใจ "ตัวฉัน"
และสิ่งที่ต้องการได้รับ
  
59:19  คุณเข้าใจไหม
 
59:20  ผมต้องฝึกฝนให้ตัวเอง
มีวินัยเพื่อบรรลุถึงสิ่งนั้น
  
59:26  ถ้าผมต้องการเข้าถึงพระเจ้า
ไม่ว่าพระเจ้าองค์ใดก็ตาม...
  
59:31   
 
59:38  ...ซึ่งเป็นสิ่งที่ความคิดสร้างขึ้น
คุณยอมรับที่พูดมาทั้งหมดไหม
  
59:55  คุณเห็นไหมว่า
เราฝึกตนให้มีวินัยก็เพื่อเป็นคนดี
  
1:00:03  คุณบอกกับเด็กว่า
"เป็นคนดีนะ อย่าทำอย่างนี้ ให้ทำอย่างนั้น"
  
1:00:06   
 
1:00:11  แต่ความดีงามเกิดมาจากวินัยหรือ
 
1:00:15  คุณเคยถามคำถามแบบนั้นไหม
 
1:00:23  ความรักเกิดขึ้นจากวินัยหรือ
 
1:00:29  การให้ทาน การอ่อนน้อมถ่อมตน
ความใจบุญ เกิดจากกฎเกณฑ์วินัยหรือ
  
1:00:39  และสัจธรรมจะค้นพบได้ด้วยวินัยหรือ
 
1:00:45  การรู้แจ้งเกิดขึ้นได้
โดยอาศัยวินัยหรือ
  
1:00:49  วินัยหมายความถึง
การทำตามแบบแผนอันหนึ่ง...
  
1:00:54  ...ซึ่งก็คือการที่ตัวตน
หรือ "ตัวฉัน" ทำตามแบบแผนอันหนึ่ง...
  
1:00:57  ...ซึ่งเป็นแบบแผน
ที่ตัวตนอื่นสร้างขึ้นมา
  
1:00:59   
 
1:01:03  คุณตามทันไหม
 
1:01:07  ดังนั้นเมื่อคุณเห็นทั้งหมดนี้
คำถามพื้นฐานที่สำคัญมากก็คือ
  
1:01:14  ...เราจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
โดยปราศจาก"ตัวฉัน" หรือตัวตน...
  
1:01:22   
 
1:01:25  ...หรือสิ่งทั้งหมดในทางจิตใจ
ที่ความคิดสร้างขึ้นมา...
  
1:01:28  ...เช่น พระเจ้า ได้ไหม
 
1:01:33  ความคิดสร้างบุรุษไปรษณีย์
สร้างวิศวกร ใช่ไหม
  
1:01:41  คุณจำเป็นต้องมีบุรุษไปรษณีย์
มีวิศวกร...
  
1:01:48  ...แต่คุณไม่จำเป็นต้องมี
สิ่งที่ความคิดสร้างขึ้นมา...
  
1:01:57  ...เพราะความต้องการ
ความมั่นคงปลอดภัยในทางจิตใจ
  
1:02:05  ซึ่งในสิ่งที่ความคิดสร้างขึ้นมานั้น
ไม่มีความมั่นคงปลอดภัยอยู่เลย
  
1:02:10  ความมั่นคงปลอดภัยมีอยู่
เมื่อไม่มีการแบ่งแยกเท่านั้น
  
1:02:16  ถูกต้องไหม
 
1:02:34  คุณจะอนุญาตให้ผมกลับได้หรือยังครับ