SA79T5 - ความอยากและกาลเวลาก่อให้เกิดความกลัวใช่ไหม
พูดกับสาธารณชนที่ซาแนน สวิสเซอร์แลนด์ ครั้งที่ 5
วันที่ 15 กรกฎาคม 1979
1:02  | ก่อนที่เราจะพูดคุยกันต่อ |
1:05  | เกี่ยวกับเรื่องที่พูดกันไว้ |
เมื่อสี่ครั้งที่แล้ว... | |
1:14  | ...เราสงสัย และคุณก็คงต้องเคย |
ถามตัวคุณเองด้วย... | |
1:16  | |
1:20  | ...ว่าทำไมพวกเราที่มาชุมนุมกันที่นี่ |
และเคยฟังมาแล้วหลายปีดีดัก... | |
1:29  | |
1:32  | ...ทำไมเราจึงไม่เปลี่ยนแปลง... |
1:39  | ...อะไรคือสาเหตุรากเหง้า |
ที่ทำให้เราไม่เปลี่ยนแปลง | |
1:45  | มันมีเพียงสาเหตุเดียว |
หรือว่ามีหลายสาเหตุ | |
1:56  | เรารู้ว่าโลกภายนอกนั้น |
แบ่งแยกออกเป็นส่วนๆ มากขึ้น... | |
2:01  | |
2:04  | ...รุนแรงมากขึ้น บ้าคลั่งมากขึ้น... |
2:13  | ...คนกลุ่มหนึ่ง |
ต่อสู้กับอีกกลุ่มหนึ่ง... | |
2:17  | ...พลังงานทั้งมวลที่โลกมี... |
2:20  | ...ไม่อาจเอามาแบ่งปัน |
ให้แก่คนทั้งโลกใช้ร่วมกันได้... | |
2:25  | ...คุณก็รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น |
2:28  | แล้วความสัมพันธ์ของเรา |
ต่อเรื่องนั้น... | |
2:34  | ...หรือต่อโลกหรือต่อตัวเราเอง |
เป็นอย่างไร | |
2:39  | เราแตกต่างจากทั้งหมดนั้นหรือเปล่า |
หากเป็นเช่นนั้น ผมขอถามว่า... | |
2:45  | |
2:53  | ...หากเราแตกต่าง เรานั้นแตกต่าง |
อย่างสิ้นเชิงจากโลกรอบๆ ตัวเราไหม | |
3:02  | บรรดาคุรุที่ชิงดีชิงเด่นกัน |
ศาสนาที่แข่งขันกัน... | |
3:09  | ...แนวความคิดที่ไม่ลงรอย |
ขัดแย้งกันและอื่นๆ... | |
3:17  | ...เราจะต้องทำอะไรร่วมกัน |
เพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเราเอง | |
3:30  | ผมขอถามด้วยความจริงจังที่สุด... |
3:39  | |
3:45  | ...ว่าทำไมเราจึงดำรงชีวิต |
เช่นที่เป็นอยู่... | |
3:51  | ...มีชีวิตอยู่ในบรรดาอุดมคติ |
ในความหยิ่งผยองอันคับแคบไร้สาระ... | |
3:52  | |
3:58  | ...รวมทั้งเรื่องโง่เขลาทั้งหลาย |
ที่เราสั่งสมไว้... | |
4:03  | ...ทำไมเราถึงยังเป็นอยู่อย่างนี้ |
4:09  | เรากลัวการเปลี่ยนแปลงใช่ไหม... |
4:21  | |
4:28  | ...เราไม่ปรารถนาหรือไม่ได้ตั้งใจ |
ค้นหาวิถีชีวิตซึ่งแตกต่างออกไปใช่ไหม | |
4:36  | กรุณาถามคำถามเหล่านี้ |
กับตัวคุณเอง | |
4:41  | ผมถามคำถามเหล่านี้เพื่อคุณ |
ไม่ใช่เพื่อตัวผม | |
4:47  | เพราะเหตุใดกันแน่ |
4:50  | อะไรคือสาเหตุหลัก |
ของความเสื่อมถอยในจิตใจมนุษย์... | |
5:00  | ...ซึ่งทำให้เกิดการกระทำ |
ที่แตกแยกและเสื่อมถอย | |
5:08  | คุณเข้าใจไหม |
5:11  | ทำไมจิตใจมนุษย์ |
จึงกลายเป็นจิตใจที่คับแคบ ไม่เปิดกว้าง... | |
5:20  | ...ไม่ได้นำทุกสิ่งทุกอย่างมารวมกัน |
และปฏิบัติการจากความเป็นทั้งหมด... | |
5:26  | ...แต่กลับดำรงอยู่ใน |
อาณาบริเวณเล็กๆ แคบๆ ของตัวเอง | |
5:36  | อะไรคือรากเหง้า |
ของจิตที่แบ่งแยกจนคับแคบนี้ | |
5:45  | คิดดูดีๆ ต่อไปอีกครับ |
ขอให้เราพูดคุยเรื่องนี้กันอีกหน่อย | |
5:54  | เมื่อวันก่อนคุณถามว่า |
"ทั้งๆ ที่ฟังคุณพูดมาสี่สิบห้าสิบปีแล้ว... | |
5:59  | |
6:06  | ...ทำไมฉันจึงไม่เปลี่ยนแปลงเลย |
6:09  | มีการเปลี่ยนแปลงหรือปรับปรุงบ้าง |
ก็เพียงเล็กๆ น้อยๆ... | |
6:13  | ...เช่น ฉันอาจจะไม่เป็น |
พวกชาตินิยมแล้ว... | |
6:17  | |
6:21  | ...ไม่สังกัดองค์กรศาสนาใดๆ |
อีกต่อไป... | |
6:26  | ...ไม่สังกัดนิกาย |
หรือขึ้นกับคุรุใดๆ อย่างฉาบฉวย... | |
6:32  | ...หรือเข้าร่วมกิจกรรมประหลาดๆ |
ที่ทำๆ กันอยู่ | |
6:37  | แต่ลึกๆ แล้วเรายังคงเหมือนเดิม |
ไม่มากก็น้อย | |
6:48  | บางทีอาจจะละเอียดอ่อนขึ้น |
การเอาตัวเองเป็นใหญ่ลดลงเล็กน้อย... | |
6:53  | |
6:59  | ...อาจจะก้าวร้าวน้อยลง |
ได้รับการขัดเกลามากขึ้น รู้จักยอมมากขึ้น... | |
7:03  | |
7:09  | ...คำนึงถึงคนอื่นมากขึ้นอีกนิดหน่อย |
แต่รากเหง้ายังคงอยู่ | |
7:12  | |
7:19  | คุณเคยสังเกตสภาพนี้บ้างไหม |
เพราะเหตุใดหรือ | |
7:24  | เรากำลังพูดถึงการถอนรากเหง้านั้น |
ทิ้งไปให้สิ้นซาก... | |
7:30  | ...ไม่ได้พูดเรื่องการจัดการ |
กับส่วนย่อยๆ และกิ่งก้านสาขา | |
7:42  | แต่เรากำลังพูดถึง... |
7:49  | ...การขุดรากเหง้าแท้ๆ |
ของการเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางสำคัญ... | |
8:05  | ...ทั้งในระดับที่สำนึกรู้ |
และไม่สำนึกรู้ | |
8:08  | นั่นเป็นเพราะเราต้องอาศัย |
กาลเวลาใช่ไหม กรุณาสืบค้น | |
8:10  | กาลเวลา เช่น "ให้เวลาฉันหน่อย" |
8:19  | แต่ทว่ามนุษย์มีอยู่ |
มาเป็นเวลาหลายล้านปีแล้ว... | |
8:24  | ...รากเหง้านั้นก็ยังไม่ถูกขุด |
รื้อถอนทิ้งไป | |
8:32  | กาลเวลาไม่ได้ช่วยแก้ปัญหานี้เลย |
8:36  | ถูกต้องไหม |
8:37  | กรุณาให้ใจของคุณกับเรื่องนี้ |
8:43  | วิวัฒนาการอันเป็นกระแสแห่งกาลเวลา |
ก็แก้ปัญหานี้ไม่ได้ | |
8:50  | แม้ว่าเราจะมีการคมนาคมที่ดีกว่าเดิม |
มีห้องน้ำที่ดีกว่าเดิมและอื่นๆ... | |
8:54  | ...แต่โดยแก่นแท้แล้ว... |
9:01  | ...มนุษย์ก็ยังเป็น |
เหมือนอย่างที่เคยเป็นเมื่อล้านปีก่อน | |
9:07  | ถ้าเราตระหนักในเรื่องนี้ |
จะเห็นว่าน่าเศร้าทีเดียว | |
9:14  | และถ้าเราจริงจัง |
ไม่ใช่จริงจังเฉพาะที่นี่ ในเต็นท์นี้เท่านั้น... | |
9:18  | ...แต่จริงจังในชีวิตแต่ละวัน |
ไปตลอดชีวิต | |
9:26  | คุณไม่เคยถามเลยหรือว่า... |
9:34  | ...การกระทำที่เห็นแก่ตัว |
รวมทั้งปัญหาทั้งหมดของมันจะยุติลงได้ไหม | |
9:39  | |
9:47  | |
9:54  | ถ้าคุณตั้งใจถามจริงๆ และถ้า |
เราตระหนักถึงเรื่องกาลเวลาและความคิด... | |
9:59  | ...ซึ่งเราได้สืบค้นไป |
เมื่อวันก่อนว่า... | |
10:10  | ...กาลเวลาและความคิดนั้นเหมือนกัน... |
10:13  | |
10:16  | ...มันเป็นกระบวนการเดียวกัน... |
10:20  | ...ทั้งความคิดและเวลา |
ไม่เคยแก้ปัญหานี้ได้ | |
10:25  | แต่นั่นเป็นเครื่องมือ |
เพียงอย่างเดียวที่เรามี | |
10:31  | และดูเหมือนเราก็ไม่เคยตระหนักว่า... |
10:35  | ...เครื่องมืออันนั้น |
ซึ่งเป็นกระบวนการของความคิด... | |
10:40  | ...ไม่ว่าจะอย่างไรก็จำกัด... |
10:43  | ...กระบวนการคิด |
ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้เลย | |
10:51  | แต่เราก็ยังคงติดตรึง |
อยู่กับการใช้เครื่องมืออันนั้น | |
10:53  | เรายังยึดเครื่องมืออันเก่าอยู่ |
10:58  | ถูกต้องไหม |
11:02  | ความคิดได้สร้าง |
ปัญหาต่างๆ เหล่านี้ขึ้นมาใช่ไหม | |
11:09  | ซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจน |
11:12  | ไม่ว่าจะเป็นปัญหาของชนชาติ |
ปัญหาต่างๆ ที่เกิดจากสงคราม... | |
11:15  | |
11:19  | |
11:22  | ...ปัญหาศาสนา ทั้งหมดนั้น |
เป็นกระบวนการของความคิดซึ่งจำกัด | |
11:29  | และความคิดนั่นเอง |
ที่สร้างศูนย์กลางนี้ขึ้นมา | |
11:35  | ถูกต้องไหม ชัดเจนนะ |
11:38  | และดูเหมือนว่าเรายังไม่สามารถ |
หาเครื่องมือใหม่มาใช้ได้ | |
11:50  | ถูกต้องไหม |
11:52  | เรายังค้นไม่พบเครื่องมือใหม่ |
11:56  | เนื่องจากเรายังไม่กล้าทิ้ง |
เครื่องมือเก่าไป... | |
12:08  | ...และยังใช้มันอยู่ |
แล้วเราก็หวังจะค้นพบเครื่องมือใหม่ๆ | |
12:09  | |
12:12  | คุณตามทันไหม |
12:17  | คุณจะต้องปลดปล่อยบางสิ่งออกไป |
เพื่อที่จะค้นพบสิ่งใหม่ | |
12:21  | ถูกต้องไหม |
12:24  | ถ้าคุณเห็นหนทางทอดยาวไปสู่ยอดเขา... |
12:30  | ...แต่มันก็ไม่ได้นำคุณ |
ขึ้นไปสู่ที่นั่น คุณย่อมจะต้องสืบสวนดูใหม่ | |
12:32  | |
12:35  | คุณจะไม่ยึดติดกับหนทางนั้น |
12:41  | ดังนั้นเราจึงถามว่า... |
12:43  | ...มันเป็นอะไรไปหรือ |
ทำไมมนุษย์ถึงได้โง่เง่าเสียเหลือเกิน | |
12:48  | |
12:58  | พวกเขาทำสงครามกัน |
แบ่งแยกชนชาติกัน แบ่งแยกศาสนาและอื่นๆ... | |
12:59  | |
13:04  | ...และพวกเขาก็ยังดำรงชีวิต |
อยู่ในความโศกเศร้า... | |
13:05  | ...ความขัดแย้ง การชิงดีชิงเด่น |
การทะเลาะวิวาท... | |
13:08  | ...เป็นทุกข์กันอยู่ |
คุณตามทันไหม | |
13:17  | แล้วอะไรเล่า |
จะทำให้มนุษย์ทิ้งเครื่องมือไป... | |
13:27  | ...และมองหาเครื่องมือใหม่มาแทน |
13:33  | คุณเข้าใจไหม |
มองหาเครื่องมืออันใหม่ | |
13:39  | เป็นเพราะเราขี้เกียจใช่ไหม |
หรือว่าเราขลาดกลัว | |
13:46  | หรือถ้าฉันทิ้งเครื่องมืออันเก่าแล้ว |
13:50  | คุณจะรับประกันได้ไหม |
ว่าฉันจะได้อันใหม่ | |
14:00  | คุณเข้าใจไหม |
14:03  | ซึ่งนั่นหมายความว่า |
เราดำรงชีวิตด้วยความคิดอันจำกัดนี้... | |
14:06  | |
14:12  | ...และเราก็คิดว่า |
เราได้ค้นพบความมั่นคงในนั้น... | |
14:19  | ...จึงกลัวที่จะปล่อยมันไป... |
14:24  | ...แต่คุณจะค้นพบ |
เครื่องมืออันใหม่ได้... | |
14:29  | ...ก็ต่อเมื่อมีการทิ้งของเก่า |
ไปแล้วเท่านั้น | |
14:32  | ชัดเจนนะ |
14:34  | ดังนั้นเราจึงถามว่า |
นั่นเป็นเพราะความกลัวใช่ไหม | |
14:45  | เพราะคุณจะสังเกตเห็นว่า |
มีคุรุจำนวนมากมายทั่วโลก... | |
14:48  | |
14:52  | |
14:56  | ...ต่างก็รับประกันในความมั่นคงว่า |
"จงทำสิ่งนี้ หรือ ทำตามนี้... | |
15:03  | ...หรือฝึกฝนอย่างนี้ แล้วในที่สุด |
เธอจะได้รับอะไรบางอย่าง" | |
15:05  | นั่นคือรางวัล คือสิ่งตอบแทน |
15:11  | คำมั่นสัญญาว่าจะได้รับรางวัล |
มีแรงดึงดูดใจบางอย่าง... | |
15:17  | ...รวมทั้งความหวังที่คุณจะได้พบ |
ในความมั่นคงปลอดภัยนั้น | |
15:24  | แต่เมื่อคุณตรวจสอบมัน |
ละเอียดขึ้นอีกหน่อย โดยไม่เชื่ออะไรง่ายๆ... | |
15:28  | |
15:31  | ...ไม่รับเอาสิ่งที่คนอื่น |
พูดมาทั้งดุ้น... | |
15:35  | ...แล้วคุณก็จะเห็น |
อย่างแจ่มแจ้งว่า... | |
15:41  | ...รางวัลก็คือปฏิกิริยาตอบสนอง |
ต่อการลงโทษ คุณเข้าใจไหม | |
15:53  | เพราะว่าเราถูกฝึกถูกหัดมาด้วย |
แนวความคิดเรื่องการให้รางวัล... | |
15:57  | ...และการลงโทษ การได้และการเสีย |
16:02  | ถูกต้องไหม |
เรื่องนี้เห็นได้ชัดเจน | |
16:06  | ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกลงโทษ... |
16:09  | ...ซึ่งหมายถึง ความเจ็บปวด |
ความเศร้าโศกและอะไรทำนองนั้น... | |
16:12  | ...เราจึงแสวงหารางวัลและหวังว่า |
จะค้นพบอะไรบางอย่างที่มีความมั่นคง... | |
16:15  | |
16:21  | ...มีสันติสุข หรือ ความสุขในนั้น |
16:31  | แต่เมื่อคุณสืบค้นเข้าไปแล้ว |
คุณกลับไม่พบมัน | |
16:37  | บรรดาคุรุหรือพระ |
อาจจะให้คำมั่นสัญญาไว้ | |
16:41  | แต่มันก็เป็นเพียงแค่คำพูด |
16:48  | ใช่ไหม |
16:54  | ดังนั้นในฐานะที่เราเป็นมนุษย์ |
เราจะสืบค้นปัญหานี้ร่วมกันได้อย่างไร... | |
17:00  | ...ว่าเป็นไปได้หรือไม่ |
ที่จะขจัดความเห็นแก่ตัว... | |
17:05  | ...การถือเอาตนเป็นสำคัญ... |
17:11  | ...ซึ่งเต็มไปด้วยพิษร้ายนี้ |
ทิ้งไปให้สิ้นซาก | |
17:15  | ถูกต้องไหม |
17:17  | ผมไม่ทราบว่าแม้แต่คำถามนั้น |
คุณเคยถามบ้างไหม | |
17:24  | เมื่อใดที่คุณถามคำถามนั้น... |
17:26  | ...แสดงว่าคุณเริ่มฉลาด |
ขึ้นบ้างแล้วเล็กน้อย | |
17:31  | โดยธรรมชาติ |
17:36  | ดังนั้นในเช้าวันนี้ |
เราจะพิจารณาปัญหานี้ร่วมกัน | |
17:46  | |
17:52  | เป็นการคิดใคร่ครวญร่วมกัน |
17:55  | ไม่ใช่ผมบอกคุณ |
และคุณก็ยอมรับหรือปฏิเสธ... | |
18:00  | ...แต่ร่วมกันค้นหาว่า |
กระบวนการของอัตตา... | |
18:05  | ...ตัวตนนี้สามารถยุติลงได้ไหม |
18:15  | คุณสนใจไหมที่จะค้นหาร่วมกัน |
18:17  | |
18:20  | ไม่ครับ อย่าพูดว่าสนใจ… |
หรือพยักหน้า | |
18:25  | เพราะปัญหานี้สำคัญมากจริงๆ |
18:31  | ขณะที่อยู่ในเต็นท์นี้ |
คุณอาจจะถูกผู้พูดกระตุ้นหรือปลุกเร้า... | |
18:38  | |
18:40  | ...แต่ผมหวังว่าคงไม่เป็นเช่นนั้น |
18:44  | แต่คุณอาจจะถูกปลุกเร้า |
ก็เลยค่อนข้างตื่นเต้น แล้วพูดว่า... | |
18:48  | ..."ใช่ ฉันเห็นด้วยกับคุณ |
เราต้องทำสิ่งนี้" | |
18:51  | แต่เมื่อคุณออกจากปรัมนี้ไป... |
18:55  | ...คุณก็ลืมเรื่องนี้หมด |
แล้วดำเนินชีวิตแบบเดิมๆ | |
19:01  | ดังนั้นขอให้แต่ละคน |
ต่างปล่อยวางอคติส่วนตัวของคุณ... | |
19:11  | ...วางบรรดาคุรุ |
และข้อสรุปต่างๆ ของคุณ... | |
19:18  | ...แล้วเรามาตรวจสอบปัญหานี้ด้วยกัน |
19:27  | ในการตรวจสอบคุณจะต้องเป็นอิสระ |
19:31  | ถูกต้องไหม ชัดเจนใช่ไหม |
19:34  | |
19:37  | คุณจะต้องเป็นอิสระที่จะตรวจสอบ... |
19:43  | ...คุณจะต้องเป็นอิสระจากอุปสรรคต่างๆ |
ที่มาขวางกั้นการตรวจสอบของคุณ | |
19:56  | สิ่งที่ขวางกั้นก็คืออคติของคุณ |
ประสบการณ์ของคุณ ความรู้ของคุณ... | |
20:01  | |
20:04  | ...หรือความรู้ของคนอื่น |
สิ่งเหล่านั้นเป็นอุปสรรคขัดขวาง... | |
20:10  | ...คุณจึงไม่สามารถตรวจสอบ |
หรือคิดร่วมกันได้ | |
20:17  | |
20:20  | ถูกต้องไหม |
20:22  | อย่างน้อยที่สุดก็ให้เข้าใจเรื่องนี้ |
ในระดับที่ไตร่ตรองเอาด้วยเหตุผล | |
20:29  | ผู้พูดไม่มีปัญหาเหล่านี้ |
สักปัญหาเดียว | |
20:33  | ...เพราะเขาไม่มีอคติ |
หรือความเชื่อใดๆ อยู่เลย | |
20:36  | จึงจบ หมดปัญหา |
20:38  | ต่อเมื่อคุณ |
ก็อยู่ในสถานะเดียวกันกับผู้พูด | |
20:41  | เราจึงจะเข้าใจกัน บรรจบกันได้ |
20:50  | ดังนั้นขอให้เรามาตรวจสอบ |
พิจารณาและคิดพินิจร่วมกัน | |
20:59  | มาคิดพินิจด้วยกัน |
เกี่ยวกับปัญหาที่ว่า... | |
21:05  | |
21:10  | ...ทำไมมนุษย์ทั่วทั้งโลก |
จึงยังคงเห็นแก่ตัวอยู่... | |
21:14  | ..ทั้งๆ ที่รู้ถึงปัญหาต่างๆ ที่ตามมา |
รู้ถึงความสับสน ความทุกข์ยาก... | |
21:18  | ...และความเศร้าโศกที่เกิดจากมัน |
แต่พวกเขาก็ยังยึดถือมันอยู่เช่นนั้น | |
21:24  | ถูกต้องไหม |
21:31  | ทีนี้เรามาถามว่า |
มันเป็นเพราะความอยากใช่ไหม | |
21:46  | คุณรู้นะว่าความอยากคืออะไร |
21:52  | เราถามว่าความอยากคือรากเหง้า |
ของความเห็นแก่ตัวนี้ใช่ไหม | |
21:55  | |
22:09  | ความอยากคืออะไร |
22:13  | เราทุกคนอยากได้อะไรต่างๆ มากมาย... |
22:18  | |
22:25  | ...เช่น อยากพ้นทุกข์ |
อยากได้ความสุข อยากให้ดูดี... | |
22:28  | |
22:32  | |
22:36  | ...อยากให้โลกมีสันติสุข |
อยากเติมเต็มให้ตัวเอง... | |
22:39  | ...และหลีกเลี่ยงจากความคับข้องใจ... |
22:46  | คุณเข้าใจไหม |
22:49  | มนุษย์ทั้งมวล |
ต่างถูกความอยากผลักดันอยู่ | |
22:55  | คุณตามทันไหม |
23:00  | เรากำลังถามว่านั่นคือสาเหตุ |
รากเหง้าอันหนึ่งของชีวิตที่เห็นแก่ตัว... | |
23:05  | ...ที่มาพร้อมกับความสับสน |
และความทุกข์ยากของมันใช่ไหม | |
23:10  | และบรรดาศาสนาทั่วทั้งโลก |
พากันบอกว่า... | |
23:19  | ...คุณต้องกดข่มความอยากเอาไว้ |
23:25  | ถูกต้องไหม |
23:28  | คุณต้องบวชเป็นพระ |
รับใช้พระเจ้า... | |
23:34  | ...และเพื่อที่จะบรรลุถึงสิ่งสูงสุด |
คุณจะต้องไม่มีความอยากอยู่เลย | |
23:44  | คุณเข้าใจไหม |
23:45  | นี่เป็นคำสั่งสอนซ้ำๆ ซากๆ มาตลอด... |
23:52  | ...ของบรรดาผู้ที่ในโลกนี้ |
เรียกกันว่าศาสนิก | |
24:13  | และเมื่อปราศจากความเข้าใจ... |
24:14  | ...ว่าโครงสร้างและธรรมชาติ |
ของความอยากคืออะไร... | |
24:21  | พวกเขาจึงตั้งอุดมคติว่า |
การจะรับใช้หลักการสูงสุด... | |
24:26  | |
24:33  | ...หรือพระพรหมในอินเดีย หรือพระเจ้า |
หรือพระคริสต์ในโลกของคริสเตียน... | |
24:37  | ...หรือนิกายรูปแบบต่างๆ |
ที่ไร้สาระที่แตกแยกกันออกมา... | |
24:43  | ...ก็คือต้องกดข่ม ควบคุม |
และต้องอยู่เหนือความอยาก | |
24:47  | ถูกต้องไหม |
24:53  | ทีนี้เราจะมาร่วมกันสืบค้นว่า |
ความอยากคืออะไร | |
25:07  | เมื่อคุณตรวจสอบว่า |
ความอยากคืออะไร... | |
25:11  | |
25:14  | ...กรุณาตั้งใจฟัง เมื่อคุณตรวจสอบ |
หรือวิเคราะห์ว่า ความอยากคืออะไร... | |
25:18  | ...คุณกำลังใช้ความคิด |
เป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์ | |
25:27  | ซึ่งนั่นเป็นการกลับเข้าไปสู่ห้วงอดีต |
คุณตามทันไหม | |
25:33  | ดังนั้นคุณกำลังใช้ |
เครื่องมืออันเก่า... | |
25:42  | ...ซึ่งคือความคิดที่จำกัด |
และมองเข้าไปในอดีตทีละก้าวขั้น... | |
25:45  | |
25:50  | ...ซึ่งเป็นกระบวนการวิเคราะห์ทางจิต |
25:56  | ทั้งหมดนี้คุณตามทันไหม |
26:07  | แต่การตรวจสอบความอยากนั้น... |
26:10  | ...คุณจะต้องเห็นมันจริงๆ ในขณะนั้น |
ไม่ใช่ย้อนกลับไปหาอดีต | |
26:17  | คุณเข้าใจที่ผมพูดไหม |
26:20  | กรุณาสืบค้นไปด้วยกันกับผมอีกหน่อย |
26:25  | คุณจะต้องเข้าใจจุดนี้อย่างแจ่มแจ้ง |
26:29  | กระบวนการวิเคราะห์ทางจิต |
โดยการทบทวนตรวจสอบตัวเอง... | |
26:35  | |
26:43  | ...เป็นการย้อนถอยหลังกลับไปอดีต |
โดยหวังว่าจะค้นพบสาเหตุได้ | |
26:48  | ถูกต้องไหม |
26:51  | ซึ่งการทำเช่นนั้น |
คุณต้องใช้ความคิดเป็นเครื่องมือ | |
26:57  | ถูกต้องไหม |
26:59  | แต่ความคิด |
เป็นเครื่องมือเก่าอันจำกัด... | |
27:06  | ...และคุณกำลังใช้เครื่องมือเดิมๆ |
มาค้นหารากเหง้าของความอยาก | |
27:17  | แต่เรากำลังพูดถึงอะไรบางอย่าง |
ที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง | |
27:22  | กรุณาใส่ใจกับเรื่องนี้สักนิด |
27:28  | เรากำลังบอกว่า |
การวิเคราะห์ไม่ว่าจะโดยตัวเราเอง... | |
27:30  | ...หรือวิเคราะห์โดยผู้เชี่ยวชาญ |
ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย... | |
27:38  | ...นอกจากคุณจะเป็นโรคประสาทอ่อนๆ |
หรืออะไรทำนองนั้น... | |
27:41  | |
27:44  | ...ซึ่งการวิเคราะห์อาจจะช่วยได้บ้าง |
27:45  | บางทีพวกเราทั้งหมด |
อาจจะเป็นโรคประสาทอ่อนๆ กันบ้าง | |
27:53  | ทีนี้เราพูดว่า ให้เฝ้าสังเกต |
ดูธรรมชาติของความอยาก | |
28:04  | อย่าไปวิเคราะห์มัน |
แค่เฝ้าสังเกตดูเฉยๆ | |
28:08  | คุณเข้าใจความแตกต่างไหม |
28:19  | ที่พูดนี้ชัดเจนไหม |
28:22  | ผมจะอธิบายให้คุณฟัง |
28:27  | คุณเห็นไหมว่าจะต้องอธิบาย |
กันทุกสิ่งทุกอย่าง ซึ่งไม่ดีเลย | |
28:33  | |
28:37  | คุณไม่กระโดดเข้าไปหามัน |
แล้วบอกว่า "ฉันเข้าใจแล้ว" | |
28:42  | แต่เท่าที่คุณพูดก็คือ |
"อธิบายให้ฟังหน่อย แล้วฉันจึงจะเข้าใจ | |
29:02  | จงอธิบายกระบวนการทั้งหมด |
ของความอยาก... | |
29:16  | ...เลือกใช้คำพูดที่ถูกต้อง |
อธิบายให้ตรงที่สุด แล้วฉันจึงจะเข้าใจ" | |
29:22  | สิ่งที่คุณเข้าใจก็คือ |
ความแจ่มแจ้งของคำอธิบาย... | |
29:30  | ...หรือความชัดเจนในระดับคำพูด... |
29:38  | ...แต่นั่นไม่ได้ทำให้คุณสังเกต |
กระบวนการของความอยากได้อย่างสมบูรณ์ | |
29:41  | |
29:46  | คุณเข้าใจที่พูดนี่ไหม |
29:50  | ฉะนั้นคุณจะหยุดการวิเคราะห์ |
แต่มาเฝ้าสังเกตดูเฉยๆ ได้ไหม | |
29:59  | คุณเข้าใจไหม |
จับสาระสำคัญได้แล้วใช่ไหม | |
30:01  | เราสื่อสารเข้าใจกันไหมนี่ |
30:10  | เราสามารถบรรยายถึงความงดงาม |
ของภูเขา หิมะสีขาว ท้องฟ้าสีคราม... | |
30:16  | |
30:23  | ...ความสง่างาม น่าเกรงขาม |
และความบรรเจิดของมัน... | |
30:29  | ...อีกทั้งหุบเขา แม่น้ำ |
ลำธารและดอกไม้... | |
30:34  | ...และพวกเราส่วนมากก็พอใจกับคำบรรยาย |
30:40  | เราไม่พูดว่า "ลุกขึ้น |
ฉันจะปีนไต่ขึ้นไปและค้นหาให้พบ" | |
30:53  | เรากำลังสืบค้นเรื่องของความอยาก |
อย่างระมัดระวัง... | |
31:00  | ...ไม่ใช่การสอบสวนย้อนหลังกลับไป... |
31:07  | ...โดยหวังว่าจะค้นพบ |
ธรรมชาติของความอยาก | |
31:12  | คุณเข้าใจไหม |
31:13  | แต่โดยการตื่นตัว |
มองดูมันร่วมกันจริงๆ | |
31:27  | ว่าความอยากคืออะไร |
มองดูมันด้วยตัวคุณเอง | |
31:37  | |
31:41  | เรากำลังมองดูร่วมกันว่า |
ความอยากคืออะไร | |
31:50  | คุณอยากได้เสื้อผ้า |
ชุดที่คุณเห็นในตู้โชว์ | |
32:00  | มีการตอบสนองเกิดขึ้น |
32:07  | คุณชอบสีสัน ชอบรูปทรง... |
32:12  | ...หรือความทันสมัยของมัน |
ความอยากจึงพูดว่า "ไปเลย ไปซื้อ" | |
32:17  | ดังนั้นในขณะนั้น |
เกิดอะไรขึ้นจริงๆ หรือ | |
32:23  | ซึ่งไม่ใช่การวิเคราะห์ |
แต่เป็นการเฝ้าสังเกตดูจริงๆ... | |
32:27  | |
32:31  | ...ดูปฏิกิริยาที่เกิดขึ้น |
เมื่อเห็นเสื้อผ้าชุดนั้นในตู้โชว์... | |
32:36  | ...และการตอบสนองต่อปฏิกิริยานั้น |
32:37  | คุณตามทันไหม |
32:42  | คุณติดตามอยู่ใช่ไหม |
32:45  | กรุณาอย่าเพิ่งหลับนะ! |
32:54  | คุณเห็นเสื้อผ้าชุดนั้น |
คุณชอบสี... | |
32:58  | ...ชอบสไตล์ที่ทันสมัย |
เกิดอะไรขึ้นตรงนั้นหรือ | |
33:01  | |
33:07  | คุณเฝ้าดูอยู่ เกิดความรู้สึกขึ้น |
33:12  | ใช่ไหม |
33:16  | เมื่อเกิดผัสสะ คุณสัมผัสมัน |
จากนั้นความอยากก็เกิดขึ้น... | |
33:21  | |
33:26  | ...เมื่อความคิดสร้างมโนภาพของคุณ |
ในเสื้อผ้าชุดนั้น | |
33:31  | |
33:34  | ถูกต้องไหม |
คุณเข้าใจที่พูดนี้ไหม | |
33:38  | มีการเห็น เกิดความรู้สึก |
ทางประสาทสัมผัส มีการสัมผัส... | |
33:44  | ...จากนั้นความคิดก็จินตนาการว่า |
คุณสวมเสื้อผ้าชุดนั้น... | |
33:52  | ...แล้วความอยากก็เกิดขึ้น |
33:55  | ที่พูดนี้คุณตามทันไหม |
33:57  | ไม่ ไม่ใช่ติดตามผม |
แต่ติดตามความเป็นจริงของกระบวนการนี้ | |
34:04  | ผมเพียงแต่ให้คำอธิบายหรือคำพูด... |
34:09  | ...แต่เรากำลังพูดถึง |
ปฏิกิริยาตอบสนองที่เกิดขึ้นจริงๆ... | |
34:16  | ...คือเมื่อเห็น เมื่อสัมผัส |
เมื่อเกิดความรู้สึกทางประสาทสัมผัส... | |
34:20  | |
34:23  | ...ความคิดสร้างภาพ |
ว่าคุณสวมชุดนั้นขึ้นมา... | |
34:27  | ...แล้วความอยากจึงเกิดขึ้น |
34:31  | คุณเข้าใจไหม |
คุณเข้าใจที่พูดนี้หรือยัง | |
34:34  | เป็นความเข้าใจของคุณ |
ไม่ใช่ของผม | |
34:39  | ผมยังไม่เข้าใจ |
34:42  | เอาล่ะ ค่อยๆ ติดตาม |
ตั้งใจฟังนะครับ | |
34:46  | ในขณะที่ความคิดสร้างมโนภาพขึ้น |
จากมโนภาพนั้น ความอยากจึงเกิดขึ้น | |
34:53  | |
34:57  | ถูกต้องไหม |
คุณเข้าใจกระบวนการนี้ไหม | |
35:01  | กรุณาทำความเข้าใจเรื่องนี้ |
โอ! ผมเหนื่อยจัง | |
35:04  | |
35:10  | ผมเบื่อการอธิบาย! |
35:23  | ผมจะยังยกตัวอย่างเสื้อผ้าชุดนั้น |
หรือเสื้อเชิ้ต | |
35:28  | คุณเห็นว่าเกิดการรับรู้ |
สิ่งที่อยู่ในตู้โชว์ ก็คือการเห็น... | |
35:34  | ...เป็นการตอบสนองทางจักษุประสาท... |
35:43  | ...จากนั้นก็เดินเข้าไปในร้าน |
จับดูเนื้อผ้า... | |
35:50  | ...จากนั้นความคิดก็พูดว่า |
"ถ้าฉันได้เป็นเจ้าของ มันก็ยอดไปเลย" | |
35:54  | และจินตนาการว่าคุณสวมใส่ชุดนั้นอยู่ |
35:59  | นั่นเป็นช่วงขณะที่ความอยากเกิดขึ้น |
36:04  | ถูกต้องไหม |
36:07  | คุณเห็นกระบวนการนี้ |
เกิดขึ้นจริงๆ ไหม... | |
36:11  | ...ไม่ใช่เห็นจากการอธิบายของผม |
36:15  | ชัดเจนไหม ที่ว่าตัวคุณเอง |
เฝ้าดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น | |
36:29  | ทีนี้คำถามก็คือ |
(กรุณาสืบค้นเข้าไปอย่างถี่ถ้วน)... | |
36:34  | ...ทำไมความคิดจึงสร้างมโนภาพ... |
36:39  | ...ว่าคุณเป็นเจ้าของเสื้อเชิ้ต |
หรือเสื้อผ้าชุดนั้น... | |
36:42  | ...แล้วจากนั้นก็ไขว่คว้ามัน |
36:45  | ขอให้เฝ้าดู |
36:47  | พินิจพิจารณาดู สืบค้น |
ใช้สมองของคุณค้นหาดู | |
36:58  | เมื่อคุณเห็นเสื้อเชิ้ต |
สีน้ำเงินตัวหนึ่ง | |
37:05  | จากนั้นคุณก็เดินเข้าไปดูใกล้ๆ |
และจับต้องมัน สัมผัสดูเนื้อผ้า... | |
37:10  | ...แล้วความคิดก็เข้ามา |
และพูดว่า "ดูดีจัง" | |
37:16  | |
37:21  | ตอนนี้คำถามที่เกิดขึ้นก็คือ |
37:25  | ความคิดสามารถหยุดตัวมันเอง |
ไม่สร้างมโนภาพขึ้นมาได้ไหม | |
37:33  | คุณเข้าใจคำถามของผมไหม |
37:38  | ผมจะค่อยๆ อธิบาย |
ค่อยๆ สืบค้นลงไป | |
37:46  | เรากำลังตรวจสอบ |
กระบวนการทั้งหมดของความอยาก... | |
37:55  | ...เพราะเราถามว่า |
ความอยากคือรากเหง้าแท้ๆ... | |
37:58  | ...ของการดำเนินชีวิต |
ด้วยความเห็นแก่ตัว... | |
38:04  | ...ของการยึดเอาตนเองเป็นศูนย์กลาง |
ความสำคัญใช่ไหม | |
38:09  | และจากนั้นเราถามว่า |
มันใช่ความอยากไหม | |
38:15  | แล้วเราก็ถามว่า |
ความอยากคืออะไร | |
38:20  | และผู้พูดคัดค้านเต็มที่ |
ต่อการกดข่มความอยากเอาไว้... | |
38:28  | ...เพราะเหตุว่าการกดข่ม |
แก้ปัญหาไม่ได้ | |
38:32  | เขายังบอกอีกว่า |
อย่าวิ่งหนีความอยากโดยเข้าไปอยู่วัด... | |
38:36  | ...อย่าไปตั้งสัจจะอธิษฐาน |
และทำอะไรต่อมิอะไร... | |
38:40  | ...เพราะนั่นเป็นเพียงการหลีกหนี |
38:43  | แต่สิ่งที่เราบอกก็คือ |
ขอให้ตรวจสอบความอยากมองดูมัน... | |
38:49  | ...ไม่ใช่โดยการวิเคราะห์ |
แต่เฝ้าสังเกตดูมันเฉยๆ ในขณะที่มันเกิดขึ้น | |
38:52  | |
38:57  | |
39:00  | การเฝ้าดูทำให้เห็นการตอบสนองทางตา |
ต่อชุดหรือเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน... | |
39:04  | ...เกิดการสัมผัสเชื่อมโยง |
ภายในจิตใจ... | |
39:13  | ...การเข้าไปในร้าน |
การจับต้องเนื้อผ้า... | |
39:22  | ...จากนั้นความคิดก็สร้างมโนภาพ |
และความอยากก็เกิดขึ้น | |
39:30  | ต่อเมื่อความคิดสร้างมโนภาพ |
ขึ้นมาเท่านั้น ความอยากจึงเกิดขึ้น | |
39:35  | |
39:38  | มิเช่นนั้นแล้วมันก็ไม่เกิดขึ้น |
ตอนนี้พวกคุณเข้าใจตรงนี้หรือยัง | |
39:50  | |
39:54  | ถูกต้องไหม |
39:56  | ดังนั้นความอยากจึงเกิดขึ้นและเบ่งบาน |
ณ ขณะที่คุณสร้างมโนภาพขึ้น... | |
40:02  | |
40:05  | ...หรือความคิดสร้างมโนภาพขึ้นมา |
40:12  | เช่น คุณเคยมีประสบการณ์ที่มีความสุข |
ไม่ว่าจะเป็นกามารมณ์หรืออะไรก็ตาม | |
40:18  | และความคิดก็สร้างมโนภาพขึ้นมา |
และคุณก็ไขว่คว้าหาประสบการณ์นั้น | |
40:31  | อย่างหนึ่งอยู่ในรูปแบบ |
ของความพึงพอใจ... | |
40:37  | ...อีกอย่างก็คือการเคลื่อนไหว |
ของความอยากที่ขัดแย้งกันเอง | |
40:44  | ถูกต้องไหม |
40:46  | เช่นคุณอยากได้เสื้อผ้าชุดนั้น... |
40:49  | ...หรืออยากประสบความสำเร็จ |
อย่างยิ่งใหญ่และอื่นๆ | |
40:55  | คุณสามารถเฝ้าดูความเป็นจริงนี้... |
41:00  | ...ที่ในขณะซึ่งความคิดสร้างมโนภาพ |
ความอยากก็เกิดขึ้นมาได้ไหม | |
41:05  | |
41:16  | คุณตื่นรู้ต่อภาวะนี้ไหม |
41:20  | คุณเห็นขณะที่มันเกิดขึ้นจริงๆ ไหม... |
41:26  | ...ว่าความคิดสร้างความอยาก |
ที่ไขว่คว้าจะไปให้ถึงเป้าหมาย... | |
41:36  | ...โดยผ่านการคิด |
จินตนาการขึ้นมาอย่างไร | |
41:41  | ถูกต้องไหม |
41:42  | คุณกำลังนั่งอยู่ตรงนั้น |
41:48  | และเฝ้าดูความเป็นจริงนี้เกิดขึ้น |
ด้วยตัวคุณเองจริงๆ หรือไม่ | |
41:53  | เห็นได้ชัดเจนว่ามันง่ายมาก |
41:55  | ใช่ไหม |
41:57  | จากนั้นก็เกิดคำถามว่า |
เป็นไปได้ไหมที่ความคิดจะไม่สร้างมโนภาพ | |
42:04  | นั่นคือประเด็นสำคัญ |
คุณเข้าใจไหม | |
42:10  | ผมกำลังทำให้เรื่องนี้ |
ยุ่งยากอย่างยิ่งหรือไม่ | |
42:14  | ผมขออนุญาตเสนอแนะว่า... |
42:19  | ...ให้เครื่องมืออันใหม่ |
เป็นสิ่งที่จับต้องได้ดีไหม | |
42:24  | เดี๋ยวก่อนครับ ขอให้ผม |
พูดจบก่อนแล้วเราค่อยถาม | |
42:32  | ผมขออนุญาตพูดให้จบก่อนได้ไหม |
42:35  | แล้วหลังจากนั้น คุณจึงถามคำถาม |
ถ้ายังมีเวลาพอ... | |
42:38  | ...เราจะมีการสนทนากันอีกห้าครั้ง |
หลังจากจบการบรรยายทั้งหมด | |
42:42  | จากนั้นคุณจึงค่อยโจมตีผมด้วยคำถาม |
(หัวเราะ) | |
42:45  | ดังนั้นขอให้อดทนจนกว่าจะถึงตอนนั้น |
43:00  | เรามาถึงจุดที่ว่า ตัวคุณเอง |
เฝ้าดูการผุดโผล่ขึ้นมาของความอยาก | |
43:05  | |
43:15  | ใช่ไหม |
43:18  | มีการรับรู้ การเห็น การสัมผัส |
และเกิดความรู้สึกทางประสาทสัมผัส | |
43:26  | เมื่อถึงตรงนั้น |
ความอยากยังไม่เกิดขึ้น | |
43:30  | มันเป็นเพียงแค่ปฏิกิริยา |
43:34  | คุณตามทันไหม |
43:36  | แต่ ณ ขณะที่ความคิดสร้างมโนภาพขึ้นมา |
วัฏจักรทั้งหมดก็เริ่มต้น | |
43:41  | คุณเห็นกระบวนการทั้งหมดนี้ไหม |
43:45  | ถ้าคุณเห็นมันอย่างแจ่มชัดแล้ว |
ก็จะเกิดคำถามขึ้นมาว่า... | |
43:50  | ...เพราะเหตุใดความคิด |
จึงสร้างมโนภาพขึ้นมาเสมอๆ | |
43:57  | คุณเข้าใจคำถามของผมไหม |
ทำไม | |
44:06  | เมื่อคุณเห็นเสื้อเชิ้ตสีแดง |
สีน้ำเงิน สีขาว หรือสีอะไรก็ตาม... | |
44:10  | ...ก็เกิดความชอบ |
หรือไม่ชอบขึ้นมาในทันทีทันใด | |
44:14  | แสดงว่าความคิดเคยมีประสบการณ์มาก่อน |
เช่น ความชอบหรืออื่นๆ | |
44:20  | ดังนั้นคุณจะสังเกตดูเสื้อเชิ้ต |
หรือชุดสีน้ำเงินในตู้โชว์... | |
44:29  | ...และตระหนักได้ |
ถึงธรรมชาติของความคิด... | |
44:33  | |
44:39  | ...และเห็นอีกด้วยว่า ณ ขณะที่ความคิด |
โผล่เข้ามา ปัญหาจึงเริ่มต้นขึ้น | |
44:46  | ไม่ใช่เพียงแค่เรื่องชุด |
หรือเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน เรื่องเพศรสของคุณ... | |
44:50  | |
44:56  | ...ประสบการณ์ทางเพศของคุณ |
มโนภาพ รูปภาพ ความคิดทำทั้งหมดนั้น | |
45:02  | หรือมโนภาพที่ว่าคุณมีตำแหน่ง... |
45:08  | ...มีสถานะภาพ หรือ หน้าที่การงาน |
45:12  | คุณตามทันไหม |
ดังนั้นนั่นแหละคือความอยาก | |
45:16  | |
45:20  | ดังนั้นคุณจะสามารถเฝ้าดู |
โดยไม่เกิดความอยากอันเร่งเร้าขึ้นได้ไหม | |
45:29  | คุณเข้าใจคำถามของผมไหม |
สืบค้นเข้าไปแล้วคุณจะเห็น | |
45:31  | คุณทำได้ |
45:38  | นั่นคือเครื่องมืออันใหม่ |
ซึ่งก็คือการเฝ้าสังเกตดู | |
45:53  | จากนั้นความอยากมีความมั่นคงปลอดภัย |
ก็เหมือนกัน | |
46:00  | เข้าใจไหม |
46:08  | ...ความมั่นคงในรูปของบ้านหลังใหญ่ๆ |
บ้านหลังเล็กๆ... | |
46:12  | ...บัญชีในธนาคารซึ่งอาจจะจำเป็น... |
46:13  | |
46:18  | ...รวมทั้งความมั่นคงที่ความอยาก |
ได้สร้างขึ้นมาเกี่ยวกับตัวเอง... | |
46:25  | ...มโนภาพเกี่ยวกับตัวคุณเอง |
และปฏิบัติการเติมเต็มให้กับมโนภาพนั้น... | |
46:30  | ...ซึ่งเกี่ยวโยงกับความคับข้องใจ |
มากมายหลายชนิด... | |
46:36  | ...และถึงแม้ว่าจะมีความคับข้องใจ |
หรือความขัดแย้ง... | |
46:42  | |
46:48  | ...หรือความทุกข์ยากเพียงไรก็ตาม |
ความอยากก็ยังคงไล่ไขว่คว้าอยู่ดี... | |
46:53  | ...เพราะเหตุว่าความคิด |
จะสร้างมโนภาพ... | |
46:58  | ...ที่เกี่ยวโยงกับความรู้สึกตื่นเต้น |
ทางประสาทสัมผัสอยู่เสมอ | |
47:02  | ถูกต้องไหม |
ผมไม่รู้ว่าคุณเห็นอย่างนี้ไหม | |
47:11  | จากนั้นเราจึงขอถามคำถามต่อไปว่า... |
47:19  | ...ความอยากเป็นสาเหตุ |
ของความกลัวหรือไม่ | |
47:31  | เราแสวงหาความมั่นคง |
โดยผ่านความอยาก... | |
47:36  | ...และการเติมเต็ม |
ให้แก่ความอยากนั้น... | |
47:38  | ...เช่นในเรื่องพระเจ้า |
ซึ่งเกี่ยวข้องกับจิตใจ | |
47:45  | (ผมไม่อยากจะพูดถึง |
เรื่องที่ไม่น่ารื่นรมย์นี้ต่อไป)... | |
47:50  | ...และโดยที่เราไม่รู้ตัว |
เราอาจจะตระหนักอยู่ในใจลึกๆ ว่า... | |
47:57  | |
48:01  | ...สิ่งต่างๆ ที่เราได้ลงทุนไปนั้น... |
48:05  | ...หรือที่ความอยากได้ลงทุนไปนั้น |
ไม่มีคุณค่าใดๆ เลย | |
48:08  | และการที่มันไม่มีคุณค่าใดๆ เลย |
คุณจึงกลัว | |
48:11  | |
48:15  | คุณเข้าใจไหม คุณตามทันไหม |
48:17  | อีกอย่างเพราะว่า |
เราไม่ได้กำลังวิเคราะห์ความกลัวอยู่ | |
48:28  | การวิเคราะห์เป็นเกมเก่าๆ ที่โง่เขลา |
48:34  | เรากำลังเฝ้าดู |
ความเป็นจริงของความกลัว | |
48:41  | และเมื่อมันเกิดขึ้นมา ก็เฝ้าดู |
และถามว่า รากเหง้าของมันคืออะไร | |
48:50  | ซึ่งไม่ใช่การค้นพบรากเหง้าของมัน |
โดยการวิเคราะห์... | |
48:56  | ...แต่โดยการเฝ้าดูเท่านั้น |
คุณจึงค้นพบรากเหง้า | |
49:02  | คุณเข้าใจไหม |
49:08  | คุณตามทั้งหมดนี้ทันไหม |
49:14  | ดูเหมือนว่าคุณจะสงสัยอยู่นะ |
49:17  | ผมกำลังจะสืบค้นเข้าไปในเรื่องนี้ |
49:23  | มนุษย์ยอมรับ |
และมีชีวิตอยู่ด้วยความกลัว | |
49:28  | ทั้งภายนอกและภายในจิตใจ |
49:33  | ...ทางภายนอกก็เช่น กลัวความรุนแรง |
กลัวจะได้รับบาดเจ็บ และอื่นๆ | |
49:41  | |
49:43  | ทางภายในก็เช่น กลัวว่าจะทำตัว |
ไม่สอดคล้องเข้ากับแบบแผน... | |
49:50  | ...กลัวความคิดเห็นของผู้คน |
กลัวว่าจะไม่ประสบผลสำเร็จ... | |
49:53  | ...กลัวว่าจะไม่ได้อย่างที่ต้องการ |
และอื่นๆ... | |
49:59  | ...ซึ่งคุณรู้ดี เป็นเรื่องทางจิตใจ |
50:02  | เราจึงขอถามตามความเป็นจริงว่า... |
50:07  | ...คุณสามารถเฝ้าดู |
ความเป็นจริงนั้น... | |
50:15  | ...โดยที่จิตไม่เข้าไป |
คิดวิเคราะห์มัน... | |
50:20  | ...แต่เฝ้าดูการเคลื่อนไหวทั้งหมด |
ของความกลัวอย่างที่มันเป็นอยู่ได้ไหม | |
50:26  | คุณเข้าใจไหม |
50:33  | คุณเหนื่อยหรือยัง |
50:35  | เหลืออีกสิบนาที! |
อดทนหน่อยนะ | |
50:47  | เพราะคุณเห็น มันจึงเป็นไปได้... |
50:51  | ...ที่จะเป็นอิสระอย่างสิ้นเชิง |
จากความกลัว | |
51:00  | อย่ายอมรับคำพูดของผม |
เพราะมันเป็นชีวิตของคุณ... | |
51:03  | |
51:05  | ...ไม่ใช่ชีวิตของผม |
คุณต้องค้นหาคำตอบเอง | |
51:13  | ดังนั้นคุณต้องถามว่าความกลัวคืออะไร |
51:20  | รากเหง้าของความกลัว |
อยู่ในความอยากใช่หรือไม่ | |
51:24  | ขอให้สืบค้นเข้าไปช้าๆ |
อย่าเพิ่งปฏิเสธว่าไม่ใช่ ขอให้สืบค้นเข้าไป | |
51:30  | เราเคยพูดไปแล้วว่า... |
51:34  | ...ความอยากก็คือการที่ความคิด |
สร้างมโนภาพขึ้นมา... | |
51:37  | ...และไขว่คว้าไปตามมโนภาพนั้น... |
51:41  | ...ซึ่งอาจจะได้หรือไม่ได้ดั่งใจ |
ตามมโนภาพนั้น | |
51:47  | คุณตามทันไหม |
51:49  | ถ้าหากได้ดั่งใจ ก็ไม่มีความกลัว... |
51:52  | ...หรืออย่างน้อยที่สุด |
ก็อาจจะมีเคราะห์ร้ายอย่างอื่นเกิดขึ้น | |
51:59  | แต่ถ้าไม่ได้สมดังใจอยาก... |
52:03  | ...ก็จะเกิดความคับข้องใจและความกลัว |
ว่าไม่สามารถได้ตามอยากนั้น | |
52:10  | คุณเข้าใจไหม |
52:13  | ผมหมายถึงการเติมเต็ม |
ให้ได้ตามความอยากในเรื่องทางเพศที่ซับซ้อน... | |
52:20  | ...และดูเหมือนว่า |
ตอนนี้โลกเพิ่งจะค้นพบ... | |
52:27  | ...และพูดถึงมันกันมาก |
เรื่องความสำส่อนและทำนองนั้น | |
52:32  | |
52:37  | ดังนั้นเราจึงถามว่า |
ความกลัวคือผลิตผลของความอยากหรือไม่ | |
52:50  | ความอยากก็คือการสร้างมโนภาพขึ้นมา |
และการเติมเต็มให้แก่มโนภาพนั้น | |
52:54  | ถูกต้องไหม |
53:03  | กรุณาตั้งใจฟัง |
53:05  | หรือว่าความกลัวเป็นส่วนหนึ่ง |
ของกาลเวลาใช่ไหม | |
53:14  | คุณเข้าใจไหม ความกลัวคือ |
การเคลื่อนไหวของกาลเวลาใช่ไหม | |
53:23  | ถ้าเช่นนั้น ความอยากและกาลเวลา |
คือสาเหตุของความกลัวใช่หรือไม่ | |
53:34  | คุณเข้าใจไหม โอ!พระเจ้า |
53:43  | ผมจะอธิบายช้าๆ |
ค่อยๆ เคลื่อนไปช้าๆ นะ | |
53:52  | ความอยากคือการเคลื่อนไหวของความคิด |
พร้อมกับมโนภาพของมัน | |
54:04  | นั่นคือการเคลื่อนไหวของความคิด |
สร้างมโนภาพขึ้นมา... | |
54:09  | ...และการเคลื่อนไหวของมโนภาพนั้น |
ก็คือกาลเวลา ถูกต้องไหม | |
54:16  | |
54:18  | ไม่ถูกหรือ |
54:21  | ไม่ใช่เวลาตามนาฬิกาที่เป็นไปตามลำดับ |
แต่เป็นกาลเวลาของจิตใจ | |
54:25  | เราจึงถามว่ากาลเวลา |
คือสาเหตุของความกลัวเช่นเดียวกันใช่ไหม | |
54:34  | กาลเวลาของความอยาก |
อา...ผมเข้าใจแล้ว | |
54:38  | คุณเข้าใจไหม |
54:39  | |
54:44  | กาลเวลาที่ความอยากสร้างขึ้น |
และความคิดสร้างความอยากขึ้นมา... | |
54:49  | ...ความคิดก็คือกาลเวลาเช่นเดียวกัน |
54:54  | ดังนั้นความคิดและความอยาก |
จึงเป็นสาเหตุของความกลัว | |
55:05  | คุณเห็นอย่างนั้นไหม |
55:08  | เช่นผมกลัวว่าคุณอาจจะทำอะไรผม |
55:13  | ผมกลัวว่าคุณอาจจะทำร้ายจิตใจผม |
55:20  | ผมกลัวว่าสุนัขตัวนั้นจะกัดผม |
55:26  | แต่ในขณะที่สุนัขกำลังกัดนั้น |
กาลเวลายุติลง | |
55:35  | คุณเข้าใจไหม |
มันแค่ว่าสุนัขอาจจะกัดผม | |
55:42  | ผมได้สร้างมโนภาพขึ้นมา |
หรือความคิดสร้างมโนภาพขึ้นมา... | |
55:46  | ...ว่าสุนัขกัด |
ซึ่งเป็นกาลเวลาในอนาคต | |
55:49  | |
55:54  | ทั้งหมดนี้คุณตามทันไหม |
55:58  | ดังนั้นความอยากจึงมีอนาคตของมัน |
และเวลาก็คืออนาคต... | |
56:04  | ...เป็นเรื่องอดีต ปัจจุบัน และอนาคต |
56:13  | ดังนั้นคำถามก็คือ |
ความคิดสามารถตระหนักรู้ได้ไหม... | |
56:21  | ...ว่าการเคลื่อนไหวของมันเอง |
สร้างความกลัวขึ้นมา | |
56:30  | คุณเข้าใจไหม ความคิดตระหนักรู้ |
ถึงธรรมชาติของมันเอง | |
56:35  | |
56:45  | เมื่อมันตระหนักรู้ว่า... |
56:50  | ...ธรรมชาติของมัน |
เป็นตัวปฏิบัติการสำคัญของความกลัว... | |
56:54  | ...แล้วจะเกิดอะไรขึ้น |
56:58  | จากนั้นก็มีแต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น |
อยู่จริงๆ เท่านั้น | |
57:04  | ผมสงสัยว่าคุณจะเห็นอย่างนั้นไหม |
กรุณาตามมาครับ! | |
57:11  | เพราะมันคงจะควรค่า |
ถ้าเราสามารถคิดในเรื่องนี้ร่วมกัน | |
57:15  | |
57:21  | จากนั้นคุณจะออกจากเต็นท์นี้ไป... |
57:24  | ...โดยเข้าใจถึงการเคลื่อนไหว |
ของความกลัว... | |
57:25  | ...และตระหนักรู้ |
ถึงธรรมชาติของความอยาก... | |
57:31  | ...และธรรมชาติของความคิดอันจำกัด... |
57:36  | ...ที่สร้างกาลเวลาขึ้นมา |
ซึ่งก็คือความกลัว | |
57:43  | คุณเข้าใจไหม |
คุณตระหนักรู้หรือยัง | |
57:47  | หรือว่าคุณเพียงแต่ยอมรับ |
คำพูดเท่านั้นใช่ไหม | |
57:54  | คุณเข้าใจไหม |
57:56  | ถ้าคุณตระหนักรู้ในเรื่องนี้ |
ปัญหาก็จบ | |
58:00  | ไม่มีคุรุ ไม่มีพระเจ้า |
หรือสิ่งไร้สาระทั้งหมดนั้นอีกต่อไป | |
58:11  | ผมฟังมาเรื่อยๆ |
แต่ความคิดของผมไม่ยอมหยุด... | |
58:17  | ไม่ใช่ มันไม่ใช่ประเด็นปัญหาว่า |
ความคิดหยุดลง | |
58:24  | ไม่ใช่ อย่าเพิ่งพูดถึงความคิดหยุด |
อีกซักครู่เราจะถกเรื่องนั้นกัน... | |
58:28  | ...เมื่อเราพูดถึงสมาธิ |
ถ้าคุณสนใจ | |
58:31  | การหยุดความคิดไม่ใช่ประเด็น |
58:33  | ผมกำลังถามว่า ตัวความคิดเอง |
ตระหนักรู้ถึงสิ่งที่มันกำลังทำอยู่หรือไม่ | |
58:42  | รู้ว่ามันได้สร้างความอยากขึ้นมา |
58:48  | และการเติมเต็มให้แก่ |
ความอยากนั้นคือกาลเวลา | |
58:54  | และกระบวนการนั้นพัวพันกับความกลัว |
58:58  | และความคิดก็ยังได้สร้าง |
สิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นอีกด้วย | |
59:06  | เช่น ผมเคยเจ็บปวด... |
59:08  | ...ผมหวังว่าจะไม่ต้องเจ็บปวดอีก |
ซึ่งเป็นเรื่องในอนาคต | |
59:14  | ดังนั้นความคิดจึงสร้างอนาคตขึ้นมา |
59:20  | ถูกต้องไหม |
59:21  | และอนาคตกาลก็คือธรรมชาติแท้ๆ |
ของความกลัว | |
59:25  | ผมไม่แน่ใจว่าคุณเข้าใจหรือเปล่า! |
59:31  | ยกตัวอย่างเช่น |
ถ้าหากผมตายในทันทีทันใด... | |
59:36  | ...ย่อมไม่มีความกลัวเกิดขึ้น |
59:42  | ถ้าหากผมหัวใจวายอย่างฉับพลัน... |
59:46  | ...ตายไป |
ย่อมไม่มีความกลัวเกิดขึ้น | |
59:52  | แต่ถ้าหัวใจของผมอ่อนแอ |
ผมคิดว่าอาจจะตาย ซึ่งเป็นเรื่องในอนาคต | |
59:58  | อนาคตกาลคือการเคลื่อนไหว |
ของความกลัว เข้าใจไหม | |
1:00:02  | ขอให้เห็นความจริงของมัน |
ไม่ใช่ข้อสรุปของคุณ... | |
1:00:09  | ...ไม่ใช่พูดว่า "ใช่ ฉันเห็นมัน" |
แต่เห็นสัจธรรมของมัน | |
1:00:16  | จากนั้นสัจธรรมก็จะทำงานเอง |
โดยที่คุณไม่ต้องทำอะไรเลย | |
1:00:28  | ถ้าคุณเห็นสัจธรรมนั้น |
และสัจธรรมนั้นก็คือความเป็นจริง... | |
1:00:34  | |
1:00:39  | ...จากนั้น ความคิดก็พูดว่า |
"เข้าใจแล้ว ฉันจบแล้ว" | |
1:00:44  | เพราะความคิดไม่สามารถปฏิบัติการ |
ต่อความเป็นจริงได้ | |
1:00:48  | มันจะปฏิบัติการต่ออะไรบางอย่าง |
ที่ไม่ใช่ความเป็นจริง | |
1:00:54  | ดังนั้นหลังจากที่คุณได้ฟังถ้อยคำ |
พล่ามเพ้อมากมายนี้แล้ว... | |
1:01:10  | ...คุณตระหนักรู้ถึงธรรมชาติ |
ของความกลัวแล้วหรือยัง | |
1:01:20  | เห็นความจริงแท้ของมัน |
1:01:24  | ถ้าหากคุณเห็นความจริงแท้ๆ |
ของมันจริงๆ ความกลัวก็หายไป | |
1:01:33  | มันไม่ใช่เรื่องที่คุณจะไป |
ควบคุมความคิด | |
1:01:36  | คุณนั่นแหละคือความคิด |
คุณเข้าใจไหม | |
1:01:41  | นี่คือการถูกครอบงำ |
อันน่าประหลาดอย่างหนึ่งของเรา... | |
1:01:44  | ...ที่ว่าคุณแตกต่างจากความคิด... |
1:01:49  | ...จึงทำให้คุณบอกว่า |
"ฉันจะควบคุมความคิด" | |
1:01:53  | ถ้าหากเราแตกต่างจากความคิด... |
1:01:57  | แต่เมื่อคุณตระหนักว่า |
ตัวความคิดนั้นคือ "ตัวฉัน"... | |
1:02:03  | ...และความคิดนั้นสร้างอนาคตขึ้นมา |
ซึ่งก็คือความกลัว... | |
1:02:07  | ...และเห็นความเป็นจริงของมัน... |
1:02:09  | ...ไม่ใช่เห็นโดยการคิดเอา |
อย่างเป็นเหตุเป็นผล... | |
1:02:15  | ...เพราะคุณไม่สามารถเห็นความเป็นจริง |
ด้วยการนึกคิดเอา | |
1:02:17  | คุณอาจจะเข้าใจคำอธิบาย |
อย่างแจ่มแจ้งด้วยการขบคิด... | |
1:02:24  | ...แต่นั่นไม่ใช่การเห็นความเป็นจริง |
1:02:27  | ความจริงแท้ๆ |
คือความเป็นจริงที่ว่า... | |
1:02:32  | ...อนาคตกาลหรือการเคลื่อนไหวทั้งหมด |
ของอนาคตกาล... | |
1:02:34  | ...ก่อกำเนิดความกลัวขึ้นมา |
1:02:45  | ทีนี้คุณเคยได้ยิน ได้ฟัง |
เรื่องนี้มาก่อน... | |
1:02:48  | ...ในวิถีทางที่อาจจะแตกต่างออกไป... |
1:02:51  | ...ด้วยคำอธิบายที่ต่างกัน |
และในโอกาสต่างๆ กัน... | |
1:02:55  | ...แต่คุณก็มาชุมนุมกันที่นี่อีก... |
1:02:58  | ...และในเช้าวันนี้คุณก็ได้ยินได้ฟัง |
การอธิบายอย่างแจ่มแจ้ง... | |
1:03:03  | ...ซึ่งไม่ใช่การวิเคราะห์ |
1:03:08  | และคุณเป็นอิสระ |
จากความกลัวแล้วหรือยัง | |
1:03:10  | |
1:03:13  | นั่นเป็นการทดสอบ |
1:03:19  | ถ้าคุณยังคงกลัวอยู่ |
คุณจะพูดว่า... | |
1:03:20  | |
1:03:21  | ..."ฉันกลัวนั่น...นี่" |
และอะไรทำนองนั้น... | |
1:03:24  | ...แสดงว่าคุณไม่ได้ฟังจริงๆ... |
1:03:42  | ขอให้เราพูดเรื่องนี้กันต่อ |
ในวันพฤหัสบดี... | |
1:03:45  | ...หรือวันมะรืนนี้ตอนเช้าได้ไหม |
1:03:48  | ได้ไหม |