Krishnamurti - Korkularınızı nasıl gözlemlersiniz?

Krishnamurti Subtitles

BR76D1 - Korkularınızı nasıl gözlemlersiniz?
1.Halk Tartışması
Brockwood Parkı, İngiltere
31 Ağustos 1976

0:22	This is a kind of dialogue – dialogue being a conversation between two friends about something which they are deeply concerned with, and not a mere discussion of ideas, arguments, and so on. But this is a dialogue, so that we can converse together over something which we are deeply concerned with.	Bu bir tür diyalog - iki arkadaş arasında derinlemesine ilgilendikleri bir şeyle ilgili bir diyalog, sadece fikirlerin, argümanların vesaire tartışması değil. Fakat bu bir diyalog, dolayısıyla birlikte derinlemesine ilgilendiğimiz bir şey hakkında sohbet edebiliriz.
0:59	So, what would you like to have a dialogue about? And, I would suggest, if I may, that we confine ourselves – this is just a suggestion but you can do what you like – that we concern ourselves with the actual transformation of our own consciousness, how to do it, how is it possible, to go into it very, very deeply, in detail. Could we do that, this morning? Take one thing, like transformation of a human consciousness, which is the consciousness of the world. I hope you understand that, it’s the consciousness of the world. Each human being is, in essence, the totality of human experience, knowledge, misery, confusion, all that he is, of which we are, each one of us. So, if we can be deeply involved and committed, seriously, to this question: is it possible to bring about a deep, fundamental change in the psyche? Could we stick to that? Would you approve of that, or do you want to talk or have a dialogue about something else? You’re perfectly welcome to talk about anything you want.	Buna göre ne hakkında bir diyaloğa girmek istersiniz? Ve müsaadeniz olursa, şunu teklif etmek isterim sohbetimizi - bu sadece bir teklif, siz de istediğinizi teklif edebilirsiniz - kendi bilincimizin fiilen dönüştürülmesi konusuyla ilgilenmekle sınırlayalım, bunun nasıl yapılacağı, nasıl mümkün olduğu, ve çok ama çok derinlemesine bu konunun detaylarına girelim. Bu sabah bunu yapabilir miyiz? İnsan bilincinin dönüşümü gibi bir şeyi ele alın ki bu dünyanın bilincidir. Umarım insan bilincinin dünyanın bilinci olduğunu anlıyorsunuzdur. Her insan evladı, özünde, insan deneyimlerinin bütünüdür, bilgi, sefalet, karmaşa, tek bir kişinin olduğu her şey her birimizin olduğu her şeydir. O halde bu soruya derinlemesine dahil olup kendimizi ciddiyetle ona adarsak: psişede derin, temel bir değişimin meydana getirilmesi mümkün müdür? Bu soruya bağlı kalabilir miyiz? Bunu onaylar mısınız yoksa başka bir şey hakkında konuşmak veya bir diyaloğa girmek mi istersiniz? İstediğiniz herhangi bir şey hakkında konuşabilirsiniz.
2:53	Questioner: Sir, could we discuss the question of laughter in relation to transformation of human consciousness?	Soru: Efendim, kahkaha sorusunu insan bilincinin dönüşümüyle bağlantılı olarak tartışabilir miyiz?
3:02	K: Discuss laughter. What place...?	K: Kahkahayı tartışmak. Kahkahanın ne yeri...?
3:07	Q: In laughter, the mind is overcome and I’ve often observed that people who are said to be extremely spiritual seem to have great difficulty in experiencing the fullness of laughter. They only seem capable of intellectual laughter. Can we go into this?	S: Kahkaha atarken, zihin aşılmıştır ve ben sıklıkla son derece ruhani olduğu iddia edilen insanların kahkahayı dolu dolu deneyimleme noktasında büyük güçlük çektiğini gözlemledim. Sadece enetellektüel kahkahalar atabiliyor gibi görünüyorlar. Buna girebilir miyiz?
3:24	K: Yes. Do you want to discuss or go into this question of laughter? To laugh. Serious people seem to lose the capacity to laugh. That’s one question. Would you like any other question?	K: Evet. Kahkaha sorusunu mu tartışmak veya bu soruya mı girmek istiyorsunuz? Kahkaha atmak. Ciddi insanlar kahkaha atma yeteneklerini kaybediyor gibi görünüyorlar. Bu bir soru. Başka sorular da ister miydiniz?
3:44	Q: Sir, I think in the question of transforming man’s consciousness there’s a lot of delusions and one of them, I think, a crucial one, is not being able to distinguish between true and false morality. For instance, not being able to distinguish, say, between what it is to want and what it is to demand.	S: Efendim, bence insan bilincinin dönüştürülmesi sorusunda pek çok aldatmaca var ve bence bir tanesi, en önemlilerinden biri doğru ve yanlış ahlakı ayırt edememek. Örneğin, neyin istemek ve neyin talep etmek olduğunu ayırt edememek.
4:09	K: Between morality and truth. Is that it?	K: Ahlak ve hakikat arasındaki fark. Kast ettiğiniz bu mu?
4:15	Q: Between true and false morality or is there true morality, at all?	Q: Doğru ve yanlış ahlak arasındaki fark veya doğru ahlak diye bir şey var mı?
4:18	K: What is the place of morality – if I may put it…? I hope I’II put it correctly, if not, please correct me. What is the place of morality in investigating into what is truth?	K: Ahlakın yeri nedir - eğer müsaadeniz olursa...? Umarım doğru ifade ederim, eğer edemezsem lütfen beni düzeltiniz. Hakikatin araştırılmasında ahlakın yeri nedir?
4:41	Q: Does morality exist?	S: Ahlak diye bir şey var mıdır?
4:44	Q: There’s certain things that stand in the way because...	S: Bazı şeyler bize engel oluyor çünkü...
4:48	K: I understand. Yes. There is a lot of false morality, false assumptions, what it is to be moral; and when we wipe away all the false morality and there is true morality, what is its relationship to truth? Is that right? Right, sir?	K: Anlıyorum. Evet Ortada pek çok yanlış ahlak var, ahlaklı olmak konusunda yanlış varsayımlar; ve bütün yanlış ahlakı silip süpürdüğümüzde ve geriye doğru ahlak kaldığında, onun hakikatle ilişkisi nedir? Doğru mu? Doğru mu beyefendi?
5:15	Q: Or perhaps...	S: Veya belki de...
5:17	K: Yes, put it any way you like. Anything else?	K: Evet, istediğiniz şekilde ifade edebilirsiniz. Başka bir soru?
5:21	Q: Sir, can we go into the structure of thought, please?	S: Efendim, düşüncenin yapısı meselesine girebilir miyiz lütfen?
5:25	K: Thought. Structure of thought. Just a minute, sir. There’s somebody else.	K: Düşünce. Düşüncenin yapısı. Bir saniye beyefendi. Başka biri daha var.
5:41	Q: To be optimist or to be pessimist is it not also a movement of thinking?	S: İyimser veya kötümser olmak, bu da düşüncenin bir hareketi değil midir?
5:48	K: To be an optimist and a pessimist... To be an optimist or a pessimist, are they not both a process of thinking? Could we say, ‘Are they not both the two sides of the same coin?’	K: Bir iyimser ve kötümser olmak... Bir iyimser veya bir kötümser olmak, ikisi de düşüncenin seyri değil midir? 'İkisi de aynı paranın iki yüzü müdür' diyebilir miyiz?
6:17	Q: You have explained how the thinker and the thought are not separate and said that when we accept this a different creative process comes into being without a sense of ‘I.’ Can we know more of this process and what happens?	S: Düşünen ve düşüncenin nasıl ayrı olmadığını açıkladınız ve bunu kabul ettiğimizi söyledik 'ben' diye bir algı olmadığında farklı bir yaratıcı sürecin varlığa geldiğini. Bu süreç hakkında ve tam olarak ne olduğu hakkında daha çok bilgi edinebilir miyiz?
6:33	K: Yes. Now, can we stop there? Could we take these three or four things? That is, laughter – we seem to lose the capacity to laugh when we become so-called very spiritual, whatever that word may mean. Then there is the question of the structure of thought, the nature and the structure of thought, then there is that question of morality and what is its place or what is its relationship to truth and – what other question? – optimistic and pessimistic. So, shall we take one of these questions because all these questions are concerned with the actual transformation of consciousness, and your question too, which is, when the observer, the thinker is the thought, the analyser is the analysed, then, we said, all conflict comes to an end and, thereby, there is a totally different dimension of observation, or existence, or whatever you like to call it. Now, which of these would you like to take as one question, go into it, completely, to its very end, deeply, which of these questions do you want to take up?	K: Evet burada duralım mı? Bu üç veya dört şeyi ele alabilir miyiz? Yani, kahkaha - kahkaha atma yeteneğimizi çok ruhani denilen hale bürününce kaybediyor gibiyiz, ruhani kelimesi de her ne anlama geliyorsa. Bir de düşüncenin yapısı sorusu var, düşüncenin doğası ve yapsı ve ahlak sorusu var ahlakın yerinin ne olduğu ve hakikatle olan ilişkisi ve - diğer soru neydi? - iyimserlik ve kötümserlik. O halde, bu sorulardan bir tanesini ele alalım mı çünkü bütün bu sorular insan bilincinin fiilen dönüştürülmesiyle ilgilidir ve sizin sorunuz da, gözlemleyen, düşünen düşünce olduğunda, analiz eden analiz edilen olduğunda, o zaman bütün çatışma sona erer dedik ve böylelikle tamamen başka bir boyutta gözlem veya varoluş veya adına ne derseniz, vardır. Şimdi bu sorulardan hangisini tek bir soru olarak ele almak istersiniz, tamamen, en sonuna kadar, derinlemesine girmek, hangi soruya girişmek istersiniz?
8:24	Q: The last question.	S: Son soru.
8:28	K: Laughter? Is that really a very serious question?	K: Kahkaha sorusu mu? Bu gerçekten çok ciddi bir soru mu?
8:40	Q: The last question. K: To laugh? Oh, the last question, which is, the observer – I think it’s a good question, may we take that up?	S: Son soru. K: Kahkaha mı? Ah, son soru, gözlemleyen sorusu - bence o güzel bir soru, o soruya girişsek mi?
8:55	Q: Yes.	S: Evet.
9:00	K: The questioner asks, ‘When we realise, not verbally, actually, that the observer is the observed, the thinker is the thought, and the analyser is the analysed, when that actual fact takes place, then there is a different dimension because that ends conflict. Would you please go into that much more? Is that your question, sir? And you want to discuss that?	K: Şu soruldu, 'Sözel olarak değil, fiilen gözlemleyenin gözlemlenen olduğunu fark ettiğimizde, düşünenin düşünce, analiz edenin analiz edilen, bu fiili olgu meydana çıktığında, o zaman başka bir boyut vardır çünkü çatışma sona ermiştir. Lütfen bu konuya daha çok girer misiniz? Sorunuz bu muydu beyefendi? Ve bunu mu tartışmak istiyorsunuz?
9:39	Q: And what happens. K: Yes, and what happens.	S: Ve bu haldeyken ne olduğu. K: Evet ve ne olduğu.
9:48	Q: Is this going to be discussed on a personal level, or an intellectual level? I don’t understand.	S: Bu mesele kişisel bir düzlemde mi yoksa enetellektüel bir düzlemde mi tartışılacak? Anlamıyorum.
10:10	K: That’s what we are going into, sir.	K: Biz de bunu yapacağız beyefendi.
10:12	Q: Are we going to tell each other of experiences when we’ve been in this?	S: Birbirimize bu konuda yaşadığımız deneyimlerimizi mi anlatacağız?
10:16	K: No, this is not a confessional. This is not a group therapy. This is not exposing our personal experience to each other, because personally, if you want to do that you’re perfectly welcome but I won’t be here, because to me this is an absurd exhibitionism and all the things involved in it. I’ve been to some of them and I know what the game is.	K: Hayır, burası bir günah çıkarma hücresi değil. Bu bir grup terapisi değil. Bu kişisel deneyimlerimizi birbirimize ifşa etmemiz değildir, çünkü şahsen, bunu yapmak istiyorsanız buyurun yapın fakat ben burada kalmam, çünkü bana kalırsa bu saçma bir teşhirciliktir ve bu teşhirciliğin içerdiği her şeydir. Bunun yapıldığı yerlerde bulunmuştum ve o oyunu bilirim.
10:46	So, if we may, may we discuss this question?	O halde, bu soruyu tartışabilir miyiz?
10:51	Q: I think the question is important but it’s a bit of a joke to work at that level when the personal foundation isn’t laid. I feel we’re taking something and examining it in a limited way...	S: Bu sorunun önemli olduğunu düşünüyorum fakat kişisel temel oluşturulmadıktan sonra bu düzeyde soruşturmanın biraz şaka gibi kaldığını düşünüyorum. Bir soruyu ele alıp sınırlı bir şekilde değerlendirdiğimizi hissediyorum..
11:17	K: We are going to go into all that, madam, just, please, that question will answer, I think, most of our problems if we can go into this really with attention, deeply. Please, this is worthwhile. So, let’s go into it.	K: Bütün bunlara gireceğiz madam, bakın, lütfen, eğer gerçekten dikkatle, derinlemesine bu meseleye girersek, bu sorunun problemlerimizin çoğuna cevap olacağını düşünüyorum. Lütfen, bu zahmete değer bir şeydir. O halde haydi başlayalım.
11:34	First of all, we are clear about the question, aren’t we? That is, the observer is the observed, and the thinker is the thought, and so on, when that actually takes place, not as a theory, not as a verbal assertion, but as an actual fact, then what comes into being, and what happens when there is no conflict, whatsoever? Now, we are going to discuss this, go into it.	Öncelikle, sorunun ne olduğu konusunda her şey açık, değil mi? Yani, gözlemleyen gözlemlenendir, düşünen düşüncedir vesaire, çatışma fiilen son bulduğunda, bir teori olarak, sözel bir iddia olarak değil, fakat bir olgu olarak, o zaman ne varlığa gelir ve herhangi bir çatışma olmadığında ne olur? Şimdi bunu tartışacağız, buna gireceğiz.
12:17	First of all, let’s forget the observer is the observed – put that aside, but take the fact, which is, we know we are in conflict, most of us are in conflict, most of us are in confusion, most of us have this constant inward struggle. Right? That’s a fact, isn’t it? Could we start from there? This contradiction, this conflict, this sense of constant inward battle that’s going on in each human being has its outward expression in violence, in hate, in this lack of a sense of fulfilment and, therefore, deeper antagonism, all that follows. Right? So, where there is division in oneself, there must be deep-rooted conflict, as between nations, as between classes, as between the dark people and the light people, the black people and the purple people, and so on. So, wherever there is division, there must be conflict. That’s a law. It can’t be helped. Isn’t that so? Do we see that, first? Realise it, not, the speaker may describe it and you might translate what is the described, into an idea and accept the idea. You see the difference? Please, this is important. Give a little attention, please.	İlk olarak, gözlemleyenin gözlemlenen olduğunu unutalım - onu bir kenara koyalım ve olguyu ele alalım, çatışma içinde olduğumuzu biliyoruz, çoğumuz çatışma içindeyiz, hemen hepimiz karmaşa içindeyiz, çoğumuzda bu daimi içsel mücadele vardır. Değil mi? Bu bir olgudur, değil mi? Bu noktadan başlayabilir miyiz? Bu çelişki, bu çatışma bu her insanda süregelen daimi içsel savaş hissi dışsal ifadesini şiddette, nefrette, tamamlanma hissinin eksikliğinde bulur ve bu sebeple daha derin karşıtlık ve devamı ortaya çıkar. Değil mi? Demek ki kişide bölünme olduğunda kökleşmiş çatışma olmak zorundadır, milliyetler arasında görüldüğü gibi, sınıflar arasında, esmer ve beyaz insanlar arasında olduğu gibi, siyahi ve pembe insanlar arasında vesaire. Dolayısıyla, bölünmenin olduğu yerde çatışma olmak zorundadır. Bu bir yasadır. Bu değiştirilemez. Böyle midir? Öncelikle bunu görüyor muyuz? Fark ediniz, konuşmacı tasvir edebilir ve siz de tasvir edileni tercüme edebilir, bir düşünceye çevirebilir, ve o düşünceyi kabul edebilirsiniz, bunu yapmayınız. Farkı görüyor musunuz? Lütfen bu önemlidir. Biraz dikkat kesiliniz, lütfen
14:20	We realise there is inward conflict and that inward conflict must, invariably, express outwardly – outwardly in relationship with each other, outwardly in violence, in wanting to hurt people, in wanting to defend oneself against somebody, we and they, and all the rest of it. Now, when you hear that, is it an idea, or is it a fact? You understand my question? Do you translate what you hear into an idea and then accept the idea, or do you actually see your own conflict and the result of that conflict? You understand?	İçsel çatışma olduğunu fark ediyoruz ve bu içsel çatışma her durumda, dışsal olarak ifade edilir - dışsal olarak birbirimizle olan ilişkimizde, dışsal olarak şiddet yoluyla, insanları incitme isteğinde, kendini birine karşı savunma isteğinde, biz ve onlar ve bütün hikâye. Şimdi, bunu duyduğunuzda, bu bir düşünce mi yoksa bir olgu mu? Sorumu anlıyor musunuz? Duyduğunuz şeyi bir düşünceye çeviriyor ve o düşünceyi mi kabul ediyorsunuz, yoksa fiilen kendi çatışmanızı ve o çatışmanın sonucunu görüyor musunuz? Anlıyor musunuz?
15:17	Q: Sir, the problem is that if I look at the conflict it seems to disappear	S: Efendim, sorun şu ki çatışmaya baktığımda yok oluyor gibi gözüküyor
15:23	K: Wait, I’m coming to that. First, do we realise it?	K: Bekleyin, ona geleceğim. İlkin, çatışmamızı fark ediyor muyuz?
15:28	Q: But, for me, I can only realise it, intellectually.	S: Fakat, bana göre, çatışmamı sadece entellektüel olarak fark edebiliyorum.
15:32	K: That is ideationally. That’s what I’m trying to point out. Our conditioning is, or our tradition is to translate what we hear into an idea, into a concept, into a formula, and live or accept that formula, which prevents us from actually seeing ‘what is.’ You understand? This is simple. Isn’t it? Say, for example, one is hurt from childhood – right? – hurt in so many ways. Does one realise, become aware of this hurt? Or you say, ‘Yes, it is pointed out that I’m hurt, therefore, I’m hurt.’ You understand? I wonder if you get this. This is very important because throughout the world, we translate the fact into an idea and escape through the idea and not face the fact. Right? So, what is it you are doing now when you hear that you are in conflict and being in conflict, the outward result is violence, brutality and all the rest of it – is that a fact, or is it a conclusion which you will accept? That’s clear, isn’t it, from what I am saying? Now, which is it for you? This is very important because if it is an idea, then we are lost – your idea and my idea. But if we can face the fact, then it is something entirely different. Then each one of us has a communication, then. We are dealing with facts, not with ideas.	K: Yani düşünsel olarak. Benim dikkat çekmeye çalıştığım şey de bu. Koşullanmamız, geleneğimiz duyduğumuzu bir düşünceye, kavrama, formüle çevirmek ve o formülü yaşamak ve kabul etmek üzerindedir ki bu bizi fiilen 'olan'ı görmekten alıkoyar. Anlıyor musunuz? Bu basittir. Değil mi? Diyelim ki kişi çocukluktan incinmiştir - değil mi? - pek çok şekilde. Kişi bu incinmenin farkına varır mı? Yoksa 'Evet incindiğim bana ifade edildi demek ki incinmişim' mi dersiniz? Anlıyor musunuz? Bunu anlıyor musunuz merak ediyorum. Bunu anlamak çok önemlidir zira dünyanın her köşesinde olguyu bir düşünceye çeviriyoruz ve o düşünce yoluyla kaçıyor ve olguyla yüzleşmiyoruz. Değil mi? O halde, şu an yaptığınız şey çatışma içinde olduğunuzu duyduğunuzda ve çatışma içinde olmanın dışsal sonucunun şiddet olduğunu, vahşilik ve bütün benzeri şeyler olduğunu bu bir olgu mudur, yoksa sizin kabul edeceğiniz bir yargı mıdır? Söylediğim açık, anlaşılıyor değil mi? Öyleyse size göre hangisi? Bu çok önemli çünkü eğer bu sizin için bir düşünceyse, o zaman yazık oldu - sizin ve benim düşüncem. Fakat eğer olguyla yüzleşirsek, o durumda bu bambaşka bir şeydir. O zaman her birimiz iletişim içindeyiz demektir. Bizler olgularla ilgileniyoruz, düşüncelerle değil.
17:48	Now, if that is so, if you really see, for yourself, that being in conflict, in oneself, you’re bound to create conflict, outwardly – bound to. Right? Now, when you realise that, what has brought about this conflict, inwardly? You understand? There’re several factors involved in this. There is a whole group of people who say, ‘Change the environment, change the social structure, through revolution, through blood, through any way, change it, and that will change man.’ You understand this? This is a Communist theory, this is the materialistic theory: change the environment – the Socialist theory – change the environment, the social structure, through legislation, through Parliament, through careful analysis and so on, or through revolution, physical revolution, change the environment, the structure of society, then that will change man. Then he will be loving, he will be kind, he will not have conflict, he’ll be a beautiful human being. And they have tried this umpteen times in different ways: the Communists have done it, they have not succeeded in making man different. The whole Christian world has postponed the change of man into something else, as the Hindus and so on. So, the fact is we are in conflict, human beings. And the fact is, out of that inward conflict, psychological conflict, he must produce outward conflict. It can’t be helped.	Şimdi, eğer durum buysa, bunu gerçekten kendiniz için gördüyseniz, kişi kendi içinde, çatışma içindeyken, dışsal olarak çatışma yaratmak zorundasınızdır - zorunda. Değil mi? Şimdi, bunu fark ettiğinizde, bu çatışma içsel olarak ne meydana getirir? Anlıyor musunuz? Pek çok etmen bu işe dahil olur. Koskoca bir grup insan şunu diyor, 'Çevreyi değiştirin, sosyal yapıyı değiştirin, devrim yoluyla, kan yoluyla, herhangi bir yolla, değiştirin işte ve bu değişim insanı değiştirecektir.' Bunu anlıyor musunuz? Bu Komünist teoridir, bu materyalist teoridir: çevreyi değiştirin - Sosyalist teori - çevreyi, sosyal yapıyı değiştirin, yasama yoluyla, parlamento yoluyla, özenli analizler yoluyla vesaire veya devrim, fiziksel devrim yoluyla, çevreyi değiştirin, toplumun yapısını, o zaman insan değişecektir. O zaman insan sevecen olacaktır, nazik olacaktır, çatışmaları olmayacaktır, güzel bir insan olacaktır. Ve bu metodları sayısız defa denediler: Komünistler bunu denedi, insanı değiştirmede başarılı olamadılar. Bütün Hristiyan dünyası insanın değişimini başka bir şeye erteledi, tıpkı Hindular gibi vesaire. O halde bizim, insanların çatışma içinde olduğu bir olgudur. Ve insan bu içsel çatışmadan, psikolojik çatışmadan dışsal bir çatışma üretmek zorundadır. Bu değiştirilemez.
20:01	Q: Sir, if it’s a law of nature then there’s nothing to worry about. It seems as though this is a violent gathering, we’re violent, that’s the law, that’s the facts, we might as well go home.	S: Efendim, bu doğanın bir yasasıysa o halde endişelenecek hiçbir şey yok. Görünen o ki bu vahşi bir kalabalık, bizler şiddet doluyuz, bu bir yasa, bunlar olgular, o halde evlere dağılabiliriz.
20:11	K: I haven’t said... Sir, I’m just pointing out, sir. Go slow. Have a little patience, sir. I’m showing, pointing out something. That is, if there is conflict, inwardly, there must be conflict, outwardly. Now, if a man is concerned seriously with the ending of conflict both outwardly and inwardly, we must find out why this conflict exists. You understand? This is simple. Why does it exist? Why is there this contradiction in human beings: say one thing, do another, think one thing and act another – you follow? – why do human beings have this division in themselves? You understand my question? Why?	K: Bunu söylemedim...Beyefendi, sadece dikkatinizi çekiyorum, beyefendi. Yavaşlayın. Biraz sabırlı olun, beyefendi. Bir şey gösteriyor, bir şeye parmak basıyorum. İçsel çatışma olduğunda, dışsal çatışmanın olmak zorunda olduğunu. Öyleyse, insan çatışmanın hem içsel hem de dışsal olarak sona erdirilmesiyle ciddi olarak ilgileniyorsa, bu çatışmanın neden var olduğunu bulmak zorundayız. Anlıyor musunuz? Bu basittir. Çatışma neden var olur? Neden insanlar arasında bu karşıtlık vardır: bir şey söyleyip başka bir şey yapmak bir şey düşünmek ve başka türlü eylemek - takip ediyor musunuz? - neden insanların içlerinde bu bölünme vardır? Sorumu anlıyor musunuz? Neden?
21:19	One of the reasons is having ideals. That is, the idea which is opposite of ‘what is,’ what actually is, project through thought an idea, an ideal, so there is a contradiction between ‘what is’ and ‘what should be.’ That’s one of the factors of this conflict. Then the other factor is, we do not know what to do with ‘what is,’ how to deal with it, therefore, we use conclusions hoping thereby to alter ‘what is.’ That’s the other reason. And inwardly, also, there are contradictory desires – right? – I want one thing and I don’t want another thing. I want to be peaceful and yet there is violence in me.	Bunun sebeplerinden biri ideallere sahip olmaktır. Yani 'olan'ın, fiilen olanın, tersi olan düşünce, düşünce tarafından yansıtılan bir tasarım, biri fikir, bir ideal, ve bu sebeple 'olan'la 'olması gereken' arasında bir karşıtlık vardır. Bu çatışmanın sebeplerinden biridir. O zaman, çatışmanın etmenlerinden biri, 'olan'la ne yapacağımızı, 'olan'la nasıl baş edeceğimizi bilmememizdir, ve bundan dolayı 'olan'ı değiştirmek ümidiyle yargılar kullanırız. Bu diğer sebeptir. Ve içsel olarak çatışan arzular vardır - değil mi? - Bir şeyi istiyorum ve başka bir şeyi istemiyorum. Barışçıl olmak istiyorum ve fakat içimde şiddet var.
22:25	Q: Sir, these seem to be products of the separateness of the soul rather than the cause of why we’re in conflict.	S: Efendim, bunlar çatışmanın nedenleri olmaktan ziyade ruhun ayrılığının ürünleri gibi gözüküyor.
22:39	K: But you must find out the cause of conflict, mustn’t you, too?	K: Fakat siz de çatışmanın nedenini bulmak zorundasınız, değil mi?
22:43	Q: Yes, but these things seem to be more the products.	S: Evet, fakat bahsettikleriniz çatışmanın daha çok ürünleri gibi görünüyor.
22:50	K: All right. If you say, these are the results, the symptoms, not the cause, what then is the cause? I’m coming... You people! Look, sir, either you want to go into this, very deeply or superficially. I would like to go into it very deeply, so please, have a little patience.	K: Pekala, eğer bunlar sonuçlar, belirtiler, nedenler değil derseniz, o halde çatışmanın nedeni nedir? Oraya geliyorum...Siz insanlar! Bakın, bu meseleye çok derinlemesine ya da yüzeysel bir biçimde girmek istersiniz. Ben çok derinlemesine girmek istiyorum, o yüzden, lütfen, azıcık sabırlı olun.
23:23	Q: Judging by outward appearances. One of the causes of conflict is judging by outward appearances.	S: Dış görünüşleri yargılamak sebeplerden biri. Çatışmanın sebeplerinden biri dış görünüşleri yargılamaktır.
23:38	K: We’re asking, what is the fundamental cause of this conflict – fundamental cause, not the symptoms, we can explain a dozen symptoms, the cause of this enormous human struggle, inwardly. Wherever you go in the world – the East, Middle East, America, here, anywhere, there’s this constant battle going on and on and on. Right? Why? What’s the cause of it?	K: Çatışmanın temel nedenin ne olduğunu soruyoruz, bu devasa, içsel insan mücadelesinin nedenini - temel nedeni, belirtileri değil, düzinelerce belirti bulabiliriz. Dünyanın neresine giderseniz gidin - Doğu, Orta Doğu, Amerika, burası, neresi olursa olsun, aralıksız devam eden çatışma vardır. Değil mi? Neden? Bunun nedeni nedir?
24:10	Q: ‘Me,’ which is trying to boost itself.	S: Kendisini gücünü arttırmaya çalışan 'Ben.'
24:14	Q: Social conditions.	S: Sosyal koşullar.
24:18	Q: Lack of security.	S: Güvenlik eksikliği.
24:22	Q: Partly, an inability to respond adequately in a situation...	S: Kısmen, bir durum karşısında cevap verme yetersizliği
24:32	K: One of the suggestions is the lack of security. Look at it, please. Just look at it. Lack of security, physical as well as psychological. Right? The lack of security.	K: Nedenlerden birinin güven eksikliği olduğu önerildi Bakınız, lütfen. Sadece buna bakınız. Fiziksel olduğu kadar psikolojik de güven eksikliği. Değil mi? Güven eksikliği.
24:53	Q: The fear of the non-existence of one’s being.	S: Kişinin varlığının yokluğu korkusu.
25:05	K: Please, if you examine one thing at a time, not a dozen! I give up. We say one of the reasons of this conflict is that there is no security for us, deeply. That may be one of the basic reasons of conflict, the lack of security, both psychologically, as well as biologically, physically, as well as inwardly. You understand? Now, what do you mean by security? Food, clothes and shelter. Right? If that is not given to us, then there’s conflict because you have it and I haven’t got it. That’s one reason. The other is, psychologically, I want to be secure, inwardly. Right? In my relationship, in my belief, in my faith, in all my action – you follow? – I want to be completely secure. Now, is that possible? Or we’re asking a question which is totally wrong? Please, follow this.	K: Lütfen, bir kerede tek bir şeyi incelerseniz, bir düzine şeyi değil! Vazgeçiyorum. Bu çatışmanın nedenlerinden birinin bizim için, derinlemesine bir güvenliğin olmaması diyoruz. Bu çatışmanın temel sebeplerinden biri olabilir, güvenlik eksikliği, biyolojik olduğu kadar psikolojik de olan, içsel olduğu kadar, fiziksel de olan. Anlıyor musunuz? Peki, güvenlikle neyi kast ediyorsunuz? Yiyecek, giysi ve barınak. Değil mi Eğer bunlar bize verilmiş değilse, o zaman çatışma vardır çünkü sizde vardır ve bende yoktur. Bu nedenlerden biridir. Ötekiyse psikolojiktir, içsel olarak güvende olmak isterim. Değil mi? İlişkimde, inancımda, itikatımda bütün eylemlerimde - takip ediyor musunuz? - Tamamen güvende olmak isterim Peki, bu mümkün müdür? Yoksa tamamıyla yanlış bir soru mu soruyoruz? Lütfen, bunu takip ediniz.
26:37	Psychologically, we want to be secure, having a relationship that’ll be completely secure, with my wife, with my husband, with my girl, or boy, we desire to be completely secure. Is that possible? Wait. Careful, now. Think about it a little bit. We say it is possible and we have made it possible, haven’t we? I am quite secure with my wife, and she’s quite secure with me, with the man. But inwardly, there is struggle going on. Now, this security we seek psychologically, is what? What is it we are seeking? Psychologically, to be secure with a person. You understand my question? I want to be secure with my wife, or with my girl. Why?	Psikolojik olarak, güvende olmak isteriz, tamamen güvende olacak bir ilişkiye sahip olmak, karımla, kocamla, kızımla veya oğlumla tamamen güvende olmayı arzularız. Bu mümkün müdür? Bekleyin, şimdi dikkatli olunuz. Bunun hakkında biraz düşünün. Bunun mümkün olduğunu söyleriz ve bunu biz mümkün kılmışızdır değil mi? Ben karımla oldukça güvendeyim ve o da benimle güvende, adamla. Fakat içsel olarak mücadele sürmektedir. O halde, bu psikolojik olarak aradığımız güvenlik, nedir? Aradığımız şey nedir? Psikolojik olarak güvende olan bir insan olmak. Sorumu anlıyor musunuz? Eşimle veya kızımla güvende olmak istiyorum. Neden?
28:13	Q: Because without her, I’m lost. K: Wait. So, what does that mean? Without her, I’m lost. What does that mean?	Q: Çünkü onsuz, ben bir hiçim. K: Bekleyin. Peki, bu ne anlama geliyor? Onsuz, ben bir hiçim. Bu ne demektir?
28:21	Q: I’m alone. K: Which means what? Go on.	S: Yalnızım demektir. K: Ki bu da demektir ki? Devam edin.
28:23	Q: Which means fear.	S: Korku demektir.
28:27	K: Don’t conclude immediately, go into it, sir. You say, ‘I’m lost.’ Why are you lost? Because you’re afraid to be alone. Isn’t it? Now, why? Do listen. Why are you frightened to be alone?	K: Hemen sonuçlara varmayın, içine girin beyefendi. Dediniz ki 'Ben bir hiçim.' Neden bir hiçsiniz? Çünkü yalnız olmaktan korkuyorsunuz. Değil mi? Peki neden? Dikkatle dinleyiniz. Neden yalnız olmaktan korkarsınız?
28:56	Q: I would say that man is frightened to be alone because he cannot orientate himself in existence.	S: Ben derim ki insan yalnız olmaktan kendisini varoluşa alıştıramadığı için korkar.
29:06	K: You haven’t answered my question, sir. Look...	K: Beyefendi, sorumu cevaplamadınız. Bakınız...
29:10	Q: Because I cannot face myself.	Q: Çünkü kendimle yüzleşemiyorum.
29:13	K: We’ll come to that, presently. I’m asking you, why are you frightened to be alone?	K: Buna birazdan geleceğiz. Size yalnız kalmaktan neden korktuğunuzu soruyorum?
29:20	Q: Because you’re afraid you can’t cope with the world.	S: Çünkü dünyayla başa çıkamamaktan korkarsın.
29:23	K: Look into yourself before you answer it, sir, please. This is a serious thing we are talking about, not throwing off words. We’re asking each other, I want permanent relationship with another, and I hope to find it, and I’m saying, why do I ask for permanent relationship with another? You say, ‘I am frightened to be alone, to be insecure.’ So I’m using the other, the woman or the man, as a means to find my anchorage in that. Right? My anchorage in another, and I’m frightened if that anchorage is loosened. Right? Why? Penetrate a bit more deeply.	K: Beyefendi, lütfen cevap vermeden önce kendi içinize bakınız. Ciddi bir şey hakkında konuşuyoruz, ortalığa kelimeler sallamıyoruz. Birbirimize şunu soruyoruz, bir başkasıyla kalıcı bir ilişki isterim ve bu ilişkiyi bulacağımı ümit ederim ve diyorum ki neden bir başkasıyla kalıcı bir ilişki istiyorsunuz? Diyorsunuz ki 'Yalnız olmaktan, güvende olmamaktan korkuyorum.' Öyleyse, ötekini, kadını veya adamı güvenliği bulabilmek için bir araç olarak kullanıyorum. Değil mi? Ötekindeki güvenliğim ve bu güvenlik gidebilir diye korkuyorum. Değil mi? Neden? Buna biraz daha derinlemesine giriniz.
30:34	Q: Isn’t that just a drive? Isn’t it something which is simply built into me, like hunger?	S: Bu sadece bir dürtü değil mi? Bu bende açlık gibi doğuştan gelen bir şey değil mi?
30:44	K: Is it like hunger? The moment you give a simile like that, you get confused and then you go off to hunger. Find out why you want a relationship to be permanent, a relationship to be secure. Someone suggested because you’re frightened to be alone. Why are you frightened, what is involved in this fear? Please look into yourself before you answer it.	K: Bu açlık gibi mi acaba? Bu tür bir benzetmeyi verdiğiniz anda, kafanız karışır ve siz açlığa yönelirsiniz. Neden kalıcı bir ilişki, güvende olacak bir ilişki istediğinizi keşfedin. Birisi yalnız olmaktan korktuğunuz için bunu istediğiniz söylemişti. Neden korkuyorsunuz, bu korku neyi içeriyor? Lütfen cevap vermeden önce içinize bakınız.
31:28	Q: You’re always leaving yourself open to pain. If you control your life, you can control the amount of pleasure or at least try to avoid some pain.	S: Kendinizi sürekli acı çekmeye açık halde bırakıyorsunuz. Eğer yaşamınız kontrol edebilirseniz, alacağınız hazzın miktarını ya da en azından bazı acılardan kaçınmayı başarabilirsiniz.
31:38	K: Sir, look, sir, we’re asking something very simple: why is a human being frightened to be alone? Why are you frightened to be alone?	K: Efendim, bakınız, efendim çok basit bir şey soruyoruz: neden insan yalnız olmaktan korkar? Neden yalnız olmaktan korkuyorsunuz?
32:00	Q: We’re habituated to company, in many ways.	S: Pek çok yönden başkalarıyla olmaya alışmış durumdayız.
32:04	Q: When I’m with somebody, I feel I am something. and when I’m without this person, it could be a wife or friend, I feel nothing. And I do not like to feel nothing because it frightens me.	S: Biriyle beraber olduğumda bir şeyler hissederim ve bu insanla beraber olmadığımda bu bir eş veya dost olabilir, hiçbir şey hissetmem. Ve hiçbir şey hissetmemeyi sevmem çünkü bu durum beni korkutur.
32:23	K: Which means what, sir?	K: Ki bu da ne anlama gelir efendim?
32:26	Q: Insecurity. K: Go slowly. Insecurity. You say, ‘I’m frightened of being insecure,’ so you exploit another to be secure, which you call ‘love.’ Please, remain with this fact, put your teeth into it to find out. If you can find this out, you will find a great many things.	S: Güvensizlik. K: Yavaşça gidiniz. Güvensizlik. 'Güvende olmamaktan korkuyorum' dediniz, bu sebeple de güvende olmak için bir başkasını sömürüyorsunuz, ki buna 'sevgi' diyorsunuz. Lütfen, bu olguyla kalın, keşfetmek için bu olguya adeta dişlerinizi geçiriniz. Eğer bunu keşfedebilirseniz, pek çok muhteşem şeyi daha keşfedeceksiniz.
33:14	I want to be secure because without being secure – please listen – without being secure my brain can’t function properly. You understand? Efficiently. So, the brain demands security. So, I want security out of you, and so I depend on you. Right? I’m attached to you because I need to be secure, the brain demands it. And if anything happens in my relationship to you I get uncertain, I get frightened, I get jealous, I hate. Right? Doesn’t this happen to all of you?	Güvende olmak istiyorum çünkü güvende olmadan - lütfen dinleyiniz -güvende olmadan beynim doğru dürüst çalışmıyor. Anlıyor musunuz? Beyinin etkin çalışması. Demek ki beyin güvenlik talep etmektedir. Dolayısıyla sizin sunacağınız güvenliği isterim ve bu sebeple size bağlanırım. Değil mi? Size bağlanırım çünkü güvende olmaya ihtiyacım vardır, bu güvenliği beyin talep eder. Ve eğer sizinle ilişki içindeyken başınıza bir şey gelirse kararsızlaşıyorum, korkuyorum, kıskanıyorum, nefret ediyorum. Değil mi? Hepinize bu olmuyor mu?
34:16	Q: If the person you love is static, then when they change, there’s fear. If you accept the change in them, if you accept the process in life, your love or your attachment can change with their changing.	S: Eğer sevdiğiniz insan durağansa, bu insan değiştiğinde, korku oluşur. Eğer onlardaki değişimi, hayatın seyrini kabul ederseniz, sevginiz veya bağlılığınız onların değişimiyle değişebilir.
34:32	K: Sir, you have not understood what I’ve said.	K: Beyefendi, dediğimi anlamadınız.
34:34	Q: How do you know?	S: Nereden biliyorsunuz?
34:36	K: Because by what you’re saying, sir. Q: Superficial.	K: Söyledikerinizden beyefendi. S: Yüzeysel.
34:39	K: Oh, well, I won’t discuss, sir – it becomes impossible. So, I’m frightened to be alone, frightened of losing my security, and I say, ‘Why, what is behind that fear?’ Is it I’m frightened to be lonely, to be alone, not to have something on which to depend because I cannot depend on myself, I am frightened of myself, I’m frightened to face myself. Right? I don’t know what I am, therefore I think I know what you are, therefore, I depend on you because I don’t know what I am, myself.	K: Ah, peki, tartışmayacağım beyefendi - imkansız bir hal alıyor. O halde, yalnız olmaktan korkarım, güvenliğimi kaybetmekten korkarım ve 'Neden, o korkunun arkasında ne var?' derim. Yalnız olmaktan, tek başıma kalmaktan mı korkarım, bağlanacak kimsem olmamasından zira kendime bağlanamam, kendimden korkuyorumdur, Kendimle yüzleşmekten korkuyorumdur. Değil mi? Ne olduğumu bilmiyorum bu sebeple de sizin ne olduğunuzu bildiğimi düşünüyorum, ve dolayısıyla size bel bağlıyorum çünkü ne olduğumu, kendimi bilmiyorum.
35:50	Q: That’s incorrect.	S: Bu söylediğiniz yanlış.
36:03	K: Incorrect. Right, sir.	K: Yanlış. Peki beyefendi.
36:05	Q: When I’m alone and I’m drifting around and I feel this insufficiency, this emptiness and I see people around, I’m walking around I see families and I’m not related to any of them, my perception is superficial, things are flitting in and out of my head I stay with this for some time and I want to break away from this. It’s then that I want someone to go to, to be stimulated. It just depends how long you go with it.	S: Yalnız olduğumda ve amaçsızca yaşadığımda ve bu boşluğun getirdiği yetersizliği hissettiğimde ve dışarıda yürürken çevremde insanlar görürüm aileleri görürüm ve onların hiçbirinin bir parçası değilimdir algım yüzeyseldir, aklımda bir süre şey uçuşur bu durumda bir süre kalırım ve bu durumdan sıyrılmak isterim. Ancak o zaman gidebileceğim biri olsun isterim, canlanmak isterim. Bunun hali ne kadar uzatmak istediğiniz size bağlıdır
36:42	K: Yes, sir, that is what we’re saying. I don’t see where we are disagreeing in this. My God!	K: Evet efendim, söylediğimiz de bu. Nerede mutabık olmadığımızı göremedim. Tanrım!
36:58	Q: Sir, is it really possible to understand completely why we are in conflict, because we are ourselves in conflict. I see that somehow I’ve separated myself from myself but apart from that I can’t see why we are in conflict.	S: Beyefendi, neden çatışma içinde olduğumuzu tamamen anlamak mümkün müdür, zira biz kendimiz çatışmanın içindeyiz. Bunu bir şekilde görüyorum, kendimi kendimden ayırdım fakat bunun dışında neden çatışma içinde olduğumuzu göremiyorum.
37:17	K: We are seeing, sir, we are examining why we are in conflict. Look, I don’t know myself, about myself – all my structure, all my nature, my hurts, my ambitions, my greeds, my arrogance, and violence, all that. All that is ‘me.’ Right? And I have not examined all that. I’ve not gone into myself very, very deeply. So, I want security in spite of all that, in something – in furniture, in a house, in a belief, in a faith, in a wife or a husband. I want security. God! This seems so simple. Don’t you all want security?	K: Görüyoruz, beyefendi, neden çatışma içinde olduğumuzu sorguluyoruz. Bakın, ben kendimi, kendim hakkındaki şeyleri bilmiyorum - bütün yapım, bütün tabiatımı, acılarımı, hırslarımı, aç gözlülüğüm, kibrim, şiddetim ve bütün bunlar. Bütün bunlar 'ben'dir. Değil mi? Ve bütün bunları sorgulamamışımdır. Kendi içime doğru çok ama çok derinlemesine gitmemişimdir. Öyleki bütün bunlara rağmen bir şeyde güvenlik ararım, - mobilyada, bir evde, bir inançtan, bir itikatta, bir karı veya kocada. Güvenlik isterim. Tanrım! Bu çok basit görünür. Hepiniz güvenlik istemiyor musunuz?
38:11	Q: Is there any evidence that such a thing as security exists? If one examines life, there is no such thing as security, in anything.	S: Bu güvenlik denen şeyin var olduğuna dair herhangi bir kanıt var mıdır? Eğer kişi yaşamı sorgularsa, hiçbir şeyde güvenlik diye bir şey yoktur.
38:21	K: I haven’t understood, sir.	K: Anlamadım, beyefendi.
38:24	Q: Is there any evidence that security exists?	S: Güvenliğin var olduğuna dair bir kanıt var mı?
38:27	K: I’m going to show you. It doesn’t exist. You don’t allow me, let me finish, go into this! See, you want to jump to conclusions. You don’t want to see the... That gentleman asked, please describe the nature and the structure of thought. He asked that question. The structure of thought. This is the structure of thought: that we want security because we know very well there is no security. You understand? An earthquake can take place tomorrow, we’ll all be wiped out or anything can happen. There is no such thing as security, psychologically. If we realise that once, very deeply, that there is no such thing as psychological security then we will not be in conflict. But we don’t realise it, we want security in somebody else – we want security physically: having a house, money, position, prestige. I may not have money, a house, but I want prestige, that’s my security. I want to be great, and I work to be great, I may be poor but I want to be a great man, a famous man. That’s my security, and the other says, ‘My security is in faith. I believe’ – and it may be neurotic – and all beliefs are neurotic. And there is security in neuroticism.	K: Sizlere göstereceğim. Güvenlik diye bir şey yoktur. Bitirmeme, güvenlik meselesine girmeme izin vermiyorsunuz! Görüyorsunuz ya, sonuçlara varmak istiyorsunuz. Görmek istemiyorsunuz... Beyefendi düşüncenin doğasını ve yapısını tasvir eder misiniz diye sordu. Bu soruyu sordu. Düşüncenin yapısı sorusunu. Bu konuştuğumuz, düşüncenin yapısıdır: güvenlik istiyor oluşumuz zira çok iyi biliriz ki güvenlik diye bir şey yoktur. Anlıyor musunuz? Yarın bir deprem olabilir, hepimiz yok olabiliriz veya başka herhangi bir şey başımıza gelebilir. Psikolojik güvenlik diye bir şey yoktur. Psikolojik güvenlik diye bir şeyin olmadığını bir kere, çok derinlemesine farkına varırsak o zaman çatışma içinde kalmayız. Fakat bunu fark etmezsek, başka birinde güvenlik ararız - fiziksel olarak güvenlik isteriz: bir ev sahibi olmak, para, konum, prestij. Param, bir evim olmayabilir ama prestij isterim, benim güvenliğim budur. Büyük biri olmak isterim ve büyük biri olmak için çalışırım, fakir olabilirim ama büyük bir adam, meşhur bir adam olmak isterim. Benim güvenliğim budur ve ötekiler de şöyle der, 'Benim güvenliğim itikattadır. İnanıyorum' - ve bunlar nevrotik olabilir - ve bütün inançlar nevrotiktir. Ve nevrotisizmde güvenlik vardır.
40:20	So, man is seeking, all the time, security, and we never realise there is no such thing. Right? Because my wife may run away from me, but if she runs away I hate, I’m jealous, but I’m going to find another woman, or man, and I cling to that. So, this goes on all the time. So, I’m asking, why do human beings demand security knowing very well, deeply, inwardly, there is no such thing? Why has the world divided itself geographically, nationally, as Hindus, Buddhists, all the rest of it, why? Because they want security. It feels very secure if you’re an Englishman.	Yani, insan sürekli güvenlik aramaktadır ve böyle bir şeyin var olmadığını asla fark etmeyiz. Değil mi? Çünkü karım beni terk edebilir, fakat beni terk ederse nefret ederim, kıskanırım, ve fakat başka bir kadın veya adam bulacağımdır ve ona tutunurum. Dolayısıyla, güvenlik arayışı sürekli devam eder. O halde, soruyorum, insanlar içten içe, güvenlik diye bir şeyin olmadığını gayet iyi bildikleri halde neden güvenlik talep ederler? Neden dünya coğrafi olarak, milliyetler olarak, Hindular, Budistler vesaire diye bölmüştür, neden? Çünkü güvenlik isterler. Bir İngiliz olmak güvende hissettirir.
41:30	Q: They don’t really see. People here don’t really see.	S: Bunu gerçekten görmüyorlar. Buradaki insanlar bunu gerçekten görmüyor.
41:34	K: That’s what I am saying, sir.	K: Bu da benim sorduğum şey beyefendi.
41:35	Q: It seems to me it’s this quality of seeing that we ought to talk about.	S: Bana öyle geliyor ki şu görmenin niteliği hususunu konuşmalıyız.
41:42	K: First, therefore, can we see, observe, that there is no security at all, psychologically, therefore, no attachment? It doesn’t mean promiscuity. It is impossible to be attached to a human being. What are you attached to when you’re attached to a human being? You’re attached to the image that you have created about that human being, not to the person but to the image that you have about her or him. Please, this is so obvious.	K: Öncelikle, buna göre, psikolojik güvenliğin, dolayısıyla da bağlılığın hiçbir şekilde var olmadığını, görebiliyor, gözlemleyebiliyor muyuz? Bu hafifmeşreplik demek değildir. Bir insana bağlı olmak mümkün değildir. Bir insana bağlı olduğunuzda neye bağlısınızdır? Siz o insana değil, fakat o insanla ilgili yarattığınız imgeye bağlısınızdır, o adam veya kadınla ilgili sahip olduğunuz imgeye bağlısınızdır. Lütfen, bu son derece açıktır.
42:35	Q: Sir, isn’t that seeking security a shift from the biologically inbuilt seeking?	S: Efendim, o güvenlik arayışı biyolojik olarak içimiz işlemiş arayıştan psikolojik olana bir geçiş değil midir?
42:43	K: Biologically, I need security. Right? I need food, I need clothes, I need shelter, but that is made impossible by my desire to be secure, inwardly. Which is, I am a nationalist, I believe I’m a great Englishman, cut out every other… You follow? So, we divide the world and thereby destroy our own security. You don’t see all this.	K: Biyolojik olarak, güvenliğe ihtiyacım vardır. Doğru mu? Yemeğe, giysilere ve sığınağa ihtiyacım vardır, ama bu benim içsel olarak güvende olma arzum tarafından imkansız kılınmıştır. Bir milliyetçiyimdir, Büyük bir İngiliz olduğuma inanırım,diğer hepsini kesip atın...Takip ediyor musunuz? Dolayısıyla, dünyamızı böleriz ve böylelikle kendi güvenliğimizi yok ederiz. Tüm bunları görmüyorsunuz.
43:19	Q: It seems to be the contrary for me. I need to be insecure.	S: Bana tam tersi gibi geliyor. Emniyette olmamalıyım.
43:23	K: No, sir. Look, sir, we say, physically you must have security. Right?	K: Hayır, beyefendi. Bakın, beyefendi, fiziksel olarak güvende olmak durumundasınız. Değil mi?
43:29	Q: No, I don’t think so. When I feel insecure, I feel very happy.	S: Hayır, sanmıyorum. Güvende olmadığımda, çok mutlu oluyorum.
43:36	K: Mustn’t you have food and clothes and shelter? You have clothes, you have food. Millions of people haven’t got food, clothes. Why is it?	K: Yemeğinizin, giyeceğiniz ve barınağınız olmak zorunda değil mi? Giyeceğiniz, yemeğiniz var. Milyonlarca insanın yemeği, giyeceği yok. Neden böyledir?
43:53	Q: When we’ve got nothing, we change our minds.	S: Hiçbir şeyimiz olmadığında fikrimizi değiştiririz.
43:57	K: That’s just what I’m saying, sir. Because psychologically we have established security in nationalities, in division, the biological, physical security is being denied.	K: Bu tam da benim söylüyor olduğum şey beyefendi. Çünkü psikolojik olarak güvenliği kurduk milliyetlerde, bölünmede, biyolojik, fiziksel güvenlik inkar ediliyor.
44:14	This is… isn’t it? So, let’s proceed. Do we see, not as an idea, but as an actuality, that there is no psychological security? Or are you frightened of it? Frightened of this enormous fact?	Bu... değil mi? O halde devam edelim. Psikolojik güvenlik diye bir şeyin olmadığını bir düşünce olarak değil, fakat bir gerçeklik olarak görüyor muyuz? Veya bundan korktunuz mu? Bu devasa olgudan korktunuz mu?
44:41	Q: Couldn’t I get security out of myself, somehow? For instance, by knowing whatever happens...	S: Güvenliği bir şekilde kendimden edinemez miyim? Örneğin şunu bilerek, ne olursa olsun...
44:49	K: I’m showing it to you, sir, now. Please, we said there is no such thing as security, do you see that? Not as an idea, not as a conclusion, but an actuality, like the microphone. Do you see it?	K: Beyefendi, siz şu an gösteriyorum. Lütfen, güvenlik diye bir şeyin olmadığını söyledik, bunu görüyor muyuz? Bir düşünce, bir yargı olarak değil, fakat bir gerçeklik olarak, tıpkı önümdeki mikrofon gibi. Bunu görüyor musunuz?
45:08	Q: No, we don’t. K: That’s just it. Why don’t you?	S: Hayır, görmüyoruz K: İşte tam da bu. Neden görmüyorsunuz?
45:14	Q: (Inaudible)	S: (Duyulmuyor)
45:52	K: We’re coming to that, sir, please. Would you please…? I’m asking, when we come to the point that there is no psychological security, you know, that’s a tremendous thing to observe and realise because then our whole activity changes. Do we realise it or is it an idea with which you’re going to be convinced? You understand my question? Why don’t you see it as a reality? It is a reality you are sitting there, and it’s a reality I’m sitting here. Why don’t we see it as actually as that? Is it part of our conditioning, part of fear – fear being, ‘My God, I’II lose my wife, I’II lose my friend,’ because in that person I have invested all my hope, my cravings, my demands, sexually and other things, and I suddenly realise there is no such thing as security. You know what it means? That’s freedom. And we don’t want freedom. We’d rather know the state of slavery than the state of freedom.	K: Lütfen beyefendi, ona geliyoruz. Rica etsem...? Size soruyorum, psikolojik güvenliğin olmadığı noktasına geldiğimizde, bilirsiniz, bu gözlemlemesi ve fark etmesi muazzam bir şeydir, çünkü sonrasında bütün eylemlerimiz değişir. Bunu fark ediyor musunuz yoksa bu ikna olacağınız bir düşünce mi? Sorumu anlıyor musunuz? Neden bunu bir gerçeklik olarak görmüyorsunuz? Sizin orada oturduğunuz benim de burada oturduğum bir gerçektir. Neden psikolojik güvenlik olmadığını da aynı gerçeklikte görmüyoruz? Bu koşullanmamızın, korkumuzun bir parçası mıdır - 'Tanrım, eşimi, arkadaşımı kaybedeceğim' korkusunun, zira o kişiye bütün umudumu yatırmışımdır, ihtiraslarımı, taleplerimi, cinsel ve diğer yönlerden ve birden güvenlik diye bir şeyin olmadığını fark ederim. Bunun ne anlama geldiğini biliyor musunuz? Bu özgürlüktür. Ve biz özgürlük istemeyiz. Biz özgürlük halindense kölelik halinde kalmayı tercih ederiz.
47:48	Right. So, let’s proceed. There it is. I do not see that there is no security. I want security, I depend on security in another because it gives me comfort, it gives me a sense of being together, I’m then not lost, I’m not afraid to be alone, then I am not lonely. For all these reasons I cling to you. And I call this whole process of relationship, ‘love.’ I’m not being cynical, please. And that’s our conflict: knowing deeply, inwardly, this fact and holding on to non-fact. Right? That’s our problem. Seeing something as being truth and holding on to something which is not truth. Now, how do you bring about the cessation of this division between this and that? You understand, now? That is, I observe very clearly that I need security because I’m so deeply uncertain in myself, I’m so lonely, I’m so lost, confused, and I cling to you. That’s one fact. That’s a fact, also. The other fact is you have heard somebody say, ‘There is no such thing as security, my friend,’ and also, you say, ‘By Jove, that is so,’ deeply, inwardly, you know it is so. So, there are these two facts. So, what will you do? How will you bridge these two?	Peki. O halde, devam edelim. Durum bu. Güvenlik olmadığını görmüyorum. Güvenlik istiyorum, başka birinde güvenliği buluyorum çünkü bu bana rahatlık veriyor, bana bir beraberlik hissi veriyor, zira kaybolmuş değilim, tek başına olmaktan korkmuyorum o zaman yalnız değilim. Tüm bu sebeplerle size tutunurum. Ve tüm bu ilişki sürecine 'sevgi' derim. Kinik olmaya çalışmıyorum, lütfen. Bu bizim çatışmamızdır: derinlemesine, içten içe bu olguyu biliriz ve olgu-olmayana tutunuruz. Değil mi? Sorunumuz da budur. Bir şeyi hakikat olarak görmek hakikat olmayan bir şeye sarılmak. Şimdi, bu bölünmenin sonunu nasıl getirirsiniz onunla bunun arasındaki çatışmayı? Anlıyor musunuz, şimdi? Yani, güvenliğe ihtiyacım olduğunu çok açıkça gözlemlerim zira kendimle ilgili derinlemesine tereddütlerim vardır, çok yalnızımdır, kafam çok karışmıştır ve size tutunurum. Bu bir olgudur. Bu da bir olgudur. Öteki olguysa şudur, birinin 'Dostum güvenlik diye bir şey yok' dediğini duydunuz ve siz de 'Vay canına, gerçekten de öyle' diyorsunuz derinlemesine, içsel olarak, güvenliğin olmadığını biliyorsunuz. O halde, ortada, bu iki etmen var. Bu durumda, ne yapacaksınız? Bu iki etmeni nasıl birleştireceksiniz?
50:15	Q: I must look at my fear.	S: Korkuma bakma zorundayım.
50:19	K: That’s right. You must look at your fear. How do you look at your fear? We have come to that point, now. You see? That is, human beings are frightened. How do you observe that fact?	K: Doğru. Korkunuza bakmak zorundasınız. Korkunuza nasıl bakarsınız? Şimdi o noktaya geldik. Görüyor musunuz? Yani, insanlar korkarlar. Bu olguyu nasıl gözlemlersiniz?
50:48	Q: They laugh at it. They laugh to hide their fear.	S: Buna gülerek karşılık verirler. Korkularını saklamak için gülerler.
50:56	K: Of course, that’s laughter. We laugh to hide our fear. Please, I’m asking you, without escaping, if you can, how do you observe your fear?	K:Elbette, bu gülmektir. Korkularımızı saklamak için güleriz. Lütfen, sizlere soruyorum, eğer yapabilirseniz, kaçmadan, korkunuzu nasıl gözlemlersiniz?
51:12	Q: Through relationship. K: Through relationship. We have discovered, through relationship, that I’m frightened of losing, frightened. So, how do you look or observe, or are aware of that fear?	S: İlişki yoluyla. K: İlişki yoluyla. İlişki içindeyken, kaybetmekten korktuğumu korku içinde olduğumu, keşfettik Öyleyse, bu korkuyu nasıl gözlemler ya da nasıl bu korkunun farkın olursunuz?
51:34	Q: Can I observe the fear when I am the fear?	S: Korkunun kendisi benken korkuyu gözlmemleyebilir miyim?
51:37	K: Are you sure of that? Or it’s just an idea?	K: Bundan emin misiniz? Yoksa bu sadece bir düşünce mi?
51:42	Q: I’m sure of that.	S: Bundan eminim.
51:46	K: Which is so. You’re sure of it. That means you are sure of something, it is not a fact.	K: Öyledir de. Bundan eminsiniz. Bu bir şeyden emin olduğunuz anlamına gelir, bu bir olgu değildir.
51:56	Q: Sir, if I try and observe fear, I cannot observe it.	S: Efendim, korkuyu gözlemlemeye çalışırsam, onu gözlemleyemem.
52:01	K: I’m going... sir, just follow it. I’m going to go into that, sir. How do you observe...? Sir, how do you observe your wife? Have you ever observed your wife, or your husband, boy or girl, have you? What do you say, have you? Observed. How do you observe them? There is visual perception, the face, the colour of the hair, colour of the eyes, the eyebrows and so on, so on, and that’s a physical observation. You see that. Then how do you observe her, non-physically?	K: Buna geliyor...efendim, sadece takip ediniz. Buna gireceğiz efendim. Nasıl gözlemlersiniz...? Beyefendi, eşinizi nasıl gözlemlersiniz? Eşinizi hiç gözlemlediniz mi veya kocanızı, oğlunuzu veya kızınız? Ne diyorsunuz, gözlemlediniz mi? Gözlemlemek. Onları nasıl gözlemlersiniz? Görsel algı vardır, yüz, saçın rengi, gözlerin rengi, kaşlar, vesaire vesaire, ve bu fiziksel bir gözlemdir. Bunu görürsünüz. O zaman onu nasıl fiziksel olmayan bir şekilde gözlemlersiniz?
52:58	Q: Through your image of them? K: Don’t ask me. Are you sure of that? My God! Just theories, you indulge in. Haven’t you got an image about your wife?	S: Onun imgesi yoluyla mı? K: Bana sormayın. Bundan emin misiniz? Tanrım! Tek keyif aldığınız şey teoriler. Eşiniz hakkında bir imgeniz yok muydu?
53:17	Q: You do it through experience of the person.	S: İmgeleri o kişiyle ilgili deneyimler yoluyla yaparsın.
53:26	K: Yes, we said that, through interaction, through habit, through nagging, through domination, possession, hurts, you have created, through interaction, between man and woman, an image about her and she has built an image about you. That’s a simple fact, isn’t it? Would you see that?	K: Evet bunu söyledik, etkileşim yoluyla, alışkanlık yoluyla, dırdır yoluyla, tahakküm yoluyla, sahiplenme, kırgınlıklar, erkek ve kadın arasındaki etkileşim yoluyla siz imgeleri yarattınız, kadın hakkındaki imge ve kadının benim hakkımda yarattığı imge. Bu yalın bir olgu, değil mi? Bunu görür müsünüz?
53:52	Q: Surely there are benign forms of interaction, as well?	S: Şüphesiz etkileşimin iyicil halleri de vardır?
54:05	K: Interaction is very complicated, we know that. So, each person creates an image about him or her, and you look at each other through those images, don’t you? You have hurt me, I have a picture of that, I have been hurt by you. You have hurt my image about myself. Right? And that picture I hold. So, through images we are related. How terrible all this is!	K: Etkileşim çok karmaşıktır, bunu biliyoruz. O halde, herkes eşiyle ilgili bir imge yaratır ve o imgeler üzerinden eşlerinize bakarsınız, değil mi? Beni kırmışsınızdır, bununla ilgili bir resmim vardır, ben de sizi kırmışımdır. Kendimle ilgili imgemi kırdınız. Değil mi? Ve o resme tutunurum. Yani imgeler yoluyla ilişki içindeyiz. Tüm bunlar ne kadar da korkunç!
54:52	Now, we’re asking, how do you observe all this? Do you observe it as something outside of you, or part of you? You understand the difference? If it is outside of you then you have to do something about it. Right? Conquer it, suppress it, run away from it, explain it, analyse it and so on, which is all conflict, isn’t it? But if there is no division, you are that, aren’t you? That’s a fact, isn’t it? You don’t do it, that’s why you just...	Şimdi, soruyoruz, bütün bunları nasıl gözlemliyorsunuz? Bunu kendiniz dışında bir şey olarak mı yoksa bir parçanız olarak mı gözlemliyorsunuz? Farkı anlıyor musunuz? Eğer sizin dışınızda bir şeyse hakkında bir şey yapmanız gerekir. Değil mi? Onu fethetmek, bastırmak, ondan kaçmak, onu açıklamak, analiz etmek vesaire, ki bunların hepsi çatışmadır, değil mi? Fakat eğer bölünme yoksa, siz osunuz değil mi? Bu bir olgu, değil mi? Bunu yapmıyorsunuz işte bu yüzden de...
55:45	Q: You feel the pain inside you but you look outside you for the cause.	S: Acıyı içinizde hissedersiniz ama sebebini dışarıda ararsınız.
55:49	K: Somewhere else. That’s right, sir. I’m asking you, how do you look at yourself? We have described what you are – anger, hate, jealousy, neuroticism, peculiar habits, idiosyncrasies, vanity, arrogance, a bundle of God knows what. And you say, ‘Well, how do you look at this bundle?’	K: Başka bir yerde. Aynen öyle beyefendi. Size soruyorum, kendinize nasıl bakarsınız? Ne olduğunuzun tasvirini verdik - öfke, nefret, kıskançlık, nevrotisizm, garip alışkanlıklar, ayrıksılıklar, gösteriş, kibir, bir yığın Tanrı bilir neler. Ve 'Peki, o yığına nasıl bakarsınız?' diyorsunuz.
56:23	Q: You feel it, sir. K: You feel it. Now, you are that bundle, aren’t you? You’re not different from that bundle, are you? This is our conditioning, this is our training, this is our education, which says, ‘I am different from that,’ and that’s one of our greatest difficulties. We don’t see that is ‘me,’ anger is ‘me,’ isn’t it, sir? Arrogance is ‘me,’ vanity is ‘me,’ but I like to think it is something outside of me.	S: Onu hissedersiniz efendim. K: Onu hissedersiniz. Şimdi, siz o yığınsınız, değil mi? O yığından ayrı değilsiniz, değil mi? Bu bizim 'Ben o yığından farklıyım' diyen koşullanmamız, yetiştirilişimiz, eğitimimiz ve bu bizim en büyük zorluklarımızdan biridir. O yığının 'ben' olduğunu, 'ben'in öfke olduğunu görmüyoruz değil mi? Kibir 'ben'imdir, gösteriş 'ben'imdir fakat onun benim dışımda bir şey olduğunu düşünmek hoşuma gider.
57:10	Now, the question was, which that gentleman raised, when you see that all that bundle is you, actually, not as an idea, reality, that you are that. That is, the observer is the observed, the thinker is the thought, what we have analysed is the analyser. Right? So, the question was, what happens when this actuality takes place? You understand, sir?	Şimdi, beyefendinin dile getirdiği soru, fiilen bütün o yığının siz olduğunu gördüğünüzde, bir düşünce olarak değil, gerçeklik olarak o yığınsınızdır. Yani, gözlemleyen gözlemlenendir, düşünen düşüncedir, analiz ettiğimiz analiz edendir. Doğru mu? O halde, soru, bu gerçeklik ortaya çıktığında ne olduğuydu. Anlıyor musunuz beyefendi?
57:55	Q: You have a good laugh. K: Have a good laugh? Well, you have laughed, right, and then what? Oh, sir, do let’s be serious, this is not a joke.	S: İyi güldünüz. K: İyi güldüm? Doğru güldünüz ve sonra ne oldu? Ah, beyefendi, haydi ciddi olalım, bu bir şaka değil.
58:07	Q: I don’t feel any more tension. K: No. Is this a fact to you, that there is no division between yourself and the various qualities or things that you have accumulated, you are all that – is that a fact? Then the questioner says, assume it is a fact, then what is the state, right? What happens? Look at his question. Suppose this is so, then what happens? You want a description of what happens, so you’re caught, again, in a description. You don’t say, ‘Now I’m going to find out, I’II put my teeth into it, I’m going to find out why this division exists in me, this self-contradiction, why I cannot see that as I see anger is ‘me,’ why cannot I see that the whole characteristics, the idiosyncrasies, the vanities, the hurt, is part of ‘me,’ is ‘me’? Why don’t you see that? If you see that, then what is the action? There is no action, there’s no action. You understand? We are used to action, to do something about ourselves, therefore, we say, the thing we observe, we separate ourselves from that observed because we think we can do something about it – right? – suppress it, conquer it, analyse it, dissect it, a dozen things. That’s part of our education, part of our tradition, part of our culture, but the reality is, that which you observe in yourself is you. Right? When that really takes place all action stops, with regard to yourself, which we can’t accept because it’s quite contrary to our conditioning. So, what happens when you don’t waste your energy in conquering, in disciplining, in suppressing, what happens, with all that energy? It’s all there, now, isn’t it? Instead of wasting it, you’ve got it.	S: Artık gerilim hissetmiyorum. K: Hayır. Bu sizin için bir olgu mu, kendinizle çeşitli nitelikler arasında bir bölünme olmadığı veya biriktirdiğiniz şeylerle, siz bütün bu biriktirdiklerinizsiniz - bu bir olgu mu? Sonra soruyu soran bunun bir olgu olduğunu varsayalım diyor, o hâl nedir, değil mi? O hâlde ne olur? Sorusuna bakınız. Böyle olduğunu varsayın, sonra ne olur? Ne olduğunun bir tasvirini istiyorsunuz yani yine bir tasvire taklıdınız. 'Şimdi keşfedeceğim, dişlerimi geçireceğim, bulacağım' demiyorsunuz, 'içimde neden bu bölünme var olmaktadır, bu kendimle çelişme, neden öfkenin 'ben' olduğunu gördüğüm gibi göremiyorum, neden bütün karakter özelliklerin, kendine has özelliklerin gösterişlerin, çekilen acının 'ben'in bir parçası olduğunu göremiyorum?' Neden bunu görmüyorsunuz? Eğer bunu görürseniz, o zaman yapılan nedir? Yapılan bir şey yoktur, eylem yoktur. Anlıyor musunuz? Eyleme, kendimiz hakkında bir şeyler yapmaya alışmış durumdayız, dolayısıyla da diyoruz ki gözlemlediğimiz şey, kendimizi o gözlemlenenden ayırıyoruz zira hakkında bir şey yapmamız gerektiğini düşünüyoruz - değil mi? - gözlemlenenin bastırmayı, fethetmeyi, analiz etmeyi, parçalarına ayırmayı ve bir düzine şey yapmayı düşünüyoruz. Bu bizim eğitimimizin, geleneğimizin, kültürümüzün bir parçası, ama gerçeklik şudur, gözlemlediğiniz şey kendinizsiniz. Değil mi? Bu farkındalık ortaya çıktığında bütün eylem, kendinize yönelik bütün hareket durur ki bunu kabul edemeyiz çünkü bu koşullanmamıza oldukça aykırıdır. Öyleyse, enerjinizi fethetmek için, disipline etmek için, bastırmak için harcamadığınızda ne olur, tüm o enerjiyle ne meydana gelir? Şimdi enerji tamamen oradadır, değil mi? Harcamak yerine ona sahipsiniz.
1:01:17	Q: Please, may I suggest that we come back to your definition of activity and action?	S: Lütfen, etkinlik ve eylem tanımınıza geri dönmeyi önerebilir miyim?
1:01:22	K: Yes, sir, wait. Don’t go into my definition. Just look at what is taking place. I started out by realising that the inward conflict expresses itself, outwardly. That’s a fact. I started out with that. I realised that. It’s not an idea, it’s an actuality, it’s a burning reality to me, that this fact that as long as there’s conflict in me, I’II have conflict with my wife, with my friends, with everything in life. I realise it, it is a fact. You can’t take it away from me. Then I say, why does this conflict exist? Because there is contradiction, the contradiction is wanting security and finding no security. That’s one factor. And another factor is that I am frightened to be alone, frightened to be lonely, therefore, I escape through you, through words, through pictures, through worship, through every form of entertainment, whether religious or otherwise. I escape. So, I don’t escape, I want to find this out, I will not escape, so I look.	K: Evet beyefendi, bekleyin. Benim tanımıma girmeyin. Sadece ne olduğuna bakınız. İçsel çatışmanın kendisini dışsal olarak ifade ettiğini fark ederek başladım. Bu bir olgudur. Bununla başladım. Bunu fark ettim. Bir fikir olarak değil, bir gerçeklik olarak bu benim için yakıcı bir gerçeklik, yani bu çatışma içimde olduğu sürece eşimle, arkadaşlarımla, yaşamdaki her şeyle çatışma içinde olacağım olgusu. Bunun bir olgu olduğunu fark ediyorum. Bunu benden alamazsınız. Sonra diyorum ki bu çatışma neden var olur? Çünkü karşıtlık vardır, karşıtlık güvenlik istemek ve güvenliği bulmamaktadır. Bu etmenlerden biridir. Bir diğer etmense tek başına olmaktan korkmamdır, yalnız olmaktan korkmam, dolayısıyla, sizi kullanarak yalnızlıktan kaçarım, kelimeleri, resimleri, ibadeti kullanarak, dinsel veya başka türden, her çeşit eğlenceyi kullanarak. Kaçarım. Öyleyse kaçmam. Bunu keşfetmek isterim, kaçmayacağımdır, dolayısıyla bakarım.
1:02:51	So, I see why this division exists – fear. Fear of being completely alone. What is fear? And how do I observe that fear? Is that fear out there and I am looking at it, or the fear is ‘me’? If it is out there, I can cut it like a tree, I can operate on it. But if it’s here, if it’s part of me, part of my thinking, what can I do? You understand my question? So, our conditioning is to act on something which we see outwardly, which is fear. When that activity ceases, I’m lost. So, I’m frightened. So, I say, ‘Now, I’II look at that fear.’ How do I look at it? I look at it as part of me, it is me that’s afraid – ‘me,’ the psyche, inwardly. Can I look at it? Can I observe it? I can only observe it if I have a mirror. You understand? As I can observe my face in the mirror, so I can observe myself in my relationship – you understand? The relationship with another is the mirror in which I see my fear. You understand this?	Buna göre, neden bu bölünmenin var olduğunu görürüm - korku. Tamamen yalnız olma korkusu. Korku nedir? Ve korkuyu nasıl gözlemlerim? O korku dışarıdadır ve ben ona mı bakıyorumdur, yoksa o korku 'ben' miyim? Eğer korku dışarıdaysa onu bir ağaç gibi kesebilirim, onu ameliyat edebilirim. Ama korku buradaysa, benim bir parçamsa, düşüncemin bir parçasıysa ne yapabilirim? Sorumu anlıyor musunuz? Demek ki koşullanmamız, dışarıda gördüğümüz bir şey üzerine ki bu korkudur, eylemde bulunmaktır. Bu etkinlik durduğunda, kalakalıyorum. Yani korkmuşumdur. Ve derim ki 'Şimdi o korkuya bakacağım.' Korkuya nasıl bakarım? Ona bir parçam olarak bakarım, korkan benimdir, - 'ben', psişe, içsel olarak. Ona bakabilir miyim? Onu gözlemleyebilir miyim? Ancak bir aynam varsa onu gözlemleyebilirim. Anlıyor musunuz? Kendimi aynada gözlemleyebildiğim gibi, kendimi ilişkim içinde gözlemleyebilirim. - anlıyor musunuz? - Başkasıyla kurduğum ilişki korkumu gördüğüm aynadır. Bunu anlıyor musunuz?
1:04:47	So, in that relationship, I see my fear. Then, I say to myself, ‘I am part of that fear therefore, I’m going to just observe it, not act upon it.’ You understand? Observe it. Therefore, there is only one factor which is really important, which is the clarity of observation. That clarity is prevented when the past, which is ‘me,’ my knowledge, all the past, prevents me from looking. You understand? The observer is the past – his memories, his hopes, his fears. So, as long as the observer is observing fear he will not go beyond fear, but when the observer is the observed then you have collected all that energy which you have wasted in struggle, in suppression, in anxiety and all that, you have got now tremendous energy which has not been wasted. When there is that tremendous energy, is there fear? It’s only when there is the dissipation of energy, there is fear. Then out of that, what comes next? You’re eager to find out what comes next because you don’t do it, first.	Yani, o ilişkide korkumu görürüm. Sonra kendime 'Ben o korkunun bir parçasıyım dolayısıyla korkuyu sadece gözlemleyeceğim onun hakkında bir şey yapmayacağım' derim. Anlıyor musunuz? Gözlemleyiniz. Bunun için gerçekten önemli olan tek bir etmen vardır ki bu da gözlemin berraklığıdır. Yani, 'ben' olan geçmişim,bilgim, tüm geçmiş, berraklığı, görmeyi engeller. Anlıyor musunuz? Gözlemleyen geçmiştir - anıları, umutları, korkuları. Yani, gözlemleyen korkuyu gözlemledikçe korkunun ötesine gidemeyecektir, ama gözlemleyen gözlemlenen olduğunda o zaman mücadelede, bastırmada, endişe ve bütün o şeylerde israf ettiğiniz bütün enerjiyi toplarsınız, artık israf edilmeyen muazzam bir enerjiye sahipsinizdir. Bu muazzam enerji varlığa geldiğinde korku var mıdır? Sadece enerjinin israfı olduğunda, korku vardır. Peki bundan ne çıkar, sonrasında ne olur? Sonrasında ne geldiğini bulmaya heveslisiniz çünkü öncesini, ilk elden, kendiniz için yapmıyorsunuz.
1:06:45	There’s lots more because then there is the total freedom to observe, and silence. Observation means silence, doesn’t it? If my mind is chattering, I can’t observe you. Right? If my mind says, ‘I don’t like that colour, I don’t like that face, I prefer black or brown, or purple,’ I can’t observe you. So, I must first be aware of my prejudices, put them away and then be free of them and look. But you don’t want to do all that, you want to reach instant heaven! Which is transcendental meditation.	Sonrasında çok daha fazlası vardır zira o zaman tamamen gözlemleme özgürlüğü ve sessizlik vardır. Gözlem sessizlik demektir, değil mi? Eğer zihnim çene çalıyorsa sizi gözlemleyemem. Değil mi? Eğer zihin 'Bu rengi sevmem, bu yüzü sevmedim, ben siyahı veya esmeri veya pembeyi veya pembeyi tercih ederim' diyorsa sizi gözlemleyemem. O halde, önce önyargılarımın farkında olmalı, onları bir kenara atmalıyım ki onlardan özgür olayım ve bakabileyim. Fakat bütün bunları yapmak istemezsiniz, siz anında cennete ulaşmak istersiniz! Ki bu aşkın meditasyondur.
1:07:54	Q: I find a problem that when I try and look at an emotion like anger I can’t see the thought of it, I can’t see the anger.	S: Öfke gibi bir duyguya baktığımda bir sorun buluyorum öfke düşüncesini göremiyorum, öfkeyi göremiyorum.
1:08:05	K: No, wait, sir. Wait, look. When you feel angry, at the moment you’re not aware that you’re angry. Just watch it, sir. At the moment of anger your whole adrenaline, everything is in operation, and you’re angry, at that moment you’re not aware that you’re angry. Then later on comes the thought, ‘I have been angry.’ Right?	K: Hayır, bekleyin, beyefendi. Bekleyin, bakınız. Öfkeyi hissetiğinizde, tam o anda, öfkeli olduğunuzun farkında değilsinizdir. Sadece gözlemleyin beyefendi. Öfke anında tüm adrenaliniz ve her şey faaldir ve öfkelisinizdir, o anda öfkeli olduğunuzun farkında değilsinizdir. Ve sonrasında düşünce gelir 'Öfkeliydim' Değil mi?
1:08:38	Q: You were still angry before that sensation.	S: O duyumdan önce hâlâ çok öfkeliydiniz.
1:08:43	K: Wait, give me two minutes. I’m going to go into it. I will show you, sir, please. You know anger, don’t you? Or most of you, unfortunately. So, at the moment of that feeling, that sensation, there is no recognition of it as anger. Right? Then comes the recognition that I am angry, I have been angry. Now, how does that recognition take place? Because you have been angry before. So, when you say, ‘I have been angry,’ you have recognised it because you have been angry before. So, the past is dictating what you should do. Right? Careful. Listen. Watch it in yourself. When you’re angry, at the actual moment, there is no feeling of anger, then thought comes along and says, ‘I have been angry.’ Thought is essentially the movement of the past. Right? Now, can you stop that movement of that past and not name it? You know what jealousy is, and when you have been jealous, at the moment there is this feeling. Why does thought take it over? You understand my question? Why does thought come in and say, ‘Well, I’ve been jealous,’ or, ‘I am jealous,’ why?	K: Bekleyin, bana iki dakika verin. Buna gireceğim. Size göstereceğim, lütfen, beyefendi. Öfkeyi bilirsiniz, değil mi? En azından pek çoğunuz, maalesef. Peki o duygunun hissedildiği anda, o duyumsama öfkenin tanımlanması yoktur. Değil mi? Sonra öfkeli olduğumun tanınması gelir, öfkeliydim. Peki, o tanımlama nasıl meydana gelir? Çünkü daha önce de öfkeli olmuşsunuzdur. Yani, 'Öfkeliydim,' dediğinizde, öfkeyi tanımışsınızdır çünkü daha önce de öfkelendiğiniz olmuştur. Demek ki geçmiş size ne yapmanız gerektiğini dikte eder. Değil mi? Dinleyiniz. Bunu kendinizde gözlemleyiniz. Öfkeli olduğunuzda, tam o anda, öfke duygusu yoktur, sonrasında düşünce devreye girer ve 'Öfkeliydim' der. Düşünce özünde geçmişin hareketidir. Değil mi? Şimdi, geçmişin hareketini durdurup onu isimlendirmeyebilir misiniz? Kıskançlğın ne olduğunu bilirsiniz ve kıskanç olduğunuzda, o anda bu duygu vardır. Neden düşünce devreye girer? Sorumu anlıyor musunuz? Düşünce neden gelir ve 'Pekala, kıskançtım veya kıskancım' der, neden?
1:11:09	Q: You’re not there when you’re jealous. When you say, ‘I am jealous,’ then you come into being.	S: Kıskanç olduğunuzda siz orada değilsinizdir. 'Kıskancım' dediğinizde siz varlığa gelirsiniz.
1:11:17	K: Yes, why does it happen? Why don’t you say, ‘Yes, there is that feeling,’ and leave it alone? Why do you say, ‘I’ve been jealous’? And act from that jealousy, hate and all the rest of it, anger.	K: Evet, bu neden olur? Neden 'Evet, burada böyle bir duygu var,' deyip onu rahat bırakmazsınız? Neden 'Kıskançtım' dersiniz? Ve o kıskançlık, nefret, öfke ve tüm geri kalanlar üzerinden hareket edersiniz.
1:11:34	Q: Because you need to identify with it.	S: Çünkü kendiniz onunla özdeşleştirmeniz gerekir.
1:11:40	K: Why do you identify? Q: You have the feeling.	K: Neden kendinizi özdeşleştirirsiniz? S: O duyguya sahipsinizdir.
1:11:48	K: Why does this identification with a feeling take place?	K: Neden bu duygula beraber bu özdeşleştirme meydana gelmektedir?
1:11:53	Q: Because you want to do something about it. It makes you feel insecure.	S: Çünkü onun hakkında bir şeyler yapmak istersiniz. Sizi güvensiz hissettirir.
1:11:56	K: Yes. And also it’s my house, my wife, my name, my form, my country, my God, my faith – you follow? – it’s part of your tradition, culture, which says, ‘me,’ mine. So, all the past comes over and takes charge. Now, we’re asking, are you aware of this movement of the past taking charge of things? Are you aware of it, actually, not as a theory, as an actuality? Which means that you live in the past. Therefore, you are dead.	K: Evet. Ve ayrıca da benim evim, benim eşim, benim vücudum, benim ülkem, benim Tanrım, benim inancımdır - takip ediyor musunuz? - 'ben', benim diyen geleneğimizin, kültürümüzün bir parçasıdır. Dolayısıyla, tüm o geçmiş geri gelir ve hükmetmeye başlar. Şimdi, soruyoruz, geçmişin bu hareketinin, şeylere hükmedişinin farkında mısınız? Fiilen bunun farkında mısınız, bir teori olarak değil, bir gerçeklik olarak? Ki bu geçmişte yaşadığınız anlamına gelir. O halde ölüsünüzdür.
1:12:47	Q: One can’t be aware until... because that wouldn’t happen. It wouldn’t arise in the first place.	S: Kişi farkında olamaz şey olana kadar.. çünkü bu gerçekleşmezdi. Zaten en başta meydana gelmezdi.
1:12:52	K: That’s just it, sir. That’s just what I’m saying.	K: Evet beyefendi, işte bu. Benim söylediğim de tam olarak bu.
1:12:55	Q: But then, when you’ve had the sensation and you’ve realised then that you’re angry, and then you try and observe the structure of that anger, there seems to be nothing to observe.	S: Ama yine de, duyumsadığınızda ve sonra da öfkeli olduğunuzu fark ettiğinizde ve sonra da öfkenin yapısını denediğinizde ve gözlemlediğinizde, gözlemlenecek hiçbir şey ortada yok gibi gözüküyor.
1:13:11	K: That’s all. It’s gone. Don’t be anxious about it, it’s gone!	K: Hepsi bu. Gitmiştir. Bunun için endişelenmeyin, gitti!
1:13:21	Q: But you say one should see the totality.	S: Ama siz kişinin bütünü görmesi gerektiğini söylemiştiniz.
1:13:27	K: That’s what I said. The totality – say for instance, sir, the totality of hurt. You understand? Human beings are hurt from childhood, school, college, you know, the whole business of existence. You’re hurt, which is, you have an image about yourself which is hurt. Do you see that as an actuality? If you see that as an actuality, that the very essence of you is hurt, then what will you do about it? There are the past hurts, and you want to prevent future hurts. Can the past hurts be wiped away so that you can never be hurt, which doesn’t mean that you become like a stone. Never to be hurt. You see, you never ask these questions. Ask them!	K: Söylediğim buydu. Bütünlük - diyelim ki, beyefendi, kırgınlığın bütünü. Anlıyor musunuz? İnsanlar çocukluktan, okuldan, üniversiteden başlayarak kırılırlar, bilirsiniz, bütün varoluş meselesi. Kırıldınız, yani, kendinize dair kırıldığınıza yönelik bir imgeniz var. Bunun gerçekliğini görüyor musunuz? Bunu bir gerçeklik olarak görüyorsanız, tam da özünüzün kırgın olduğunu, o halde bunun hakkında ne yaparsınız? Geçmiş kırgınlıklar vardır ve siz gelecek kırgınlıkları engellemek istersiniz. Geçmiş kırgınlıklar bir daha asla kırılmamanız için yok edilebilir mi ki bu bir taş gibi olacağınız anlamına gelmez. Bir daha asla kırılmamak. Görüyorsunuz ya, bu soruları hiç sormuyorsunuz. Sorunuz!
1:14:58	Q: If you lose security, then you are hurt.	S: Eğer güvenliğini kaybedersen, o zaman kırılırsın.
1:15:02	K: Sir, why are you hurt? You, who are hurt, what is the ‘you’? The image you have about yourself, no? I’m a Christian, I’m a Buddhist, I’m a Hindu, I am proud, I am vain – you follow? – all that is ‘you.’ Or, you think you are God, or a superior spiritual something inside you, which is above all this, which is, again, a process of thought. Right? So, the process of thought is hurt. And how do you prevent future hurts? Not by resistance, not by withdrawal, not by becoming more and more hard. Do you want to wipe out your hurts, or do you love your hurts? No, do please. Do you want to keep your hurts? There is great pleasure in keeping them because that gives you vitality, energy to hurt somebody else. If you want to be free of all hurts, what will you do? So that you are never, under any circumstances, in your relationship with the world, or with your friends, never to be hurt. Do you know what it means? To have a mind that is incapable of being hurt. Hurt – also, the other side is flattery. Both are the same. So, is it possible to end this being hurt? Do you want to find out? I’d better stop. Q: Please, go on.	K: Beyefendi neden kırılmışsınızdır? Siz, kırılmış olan, o 'siz' nedir? Kendinizle ilgili imgeniz, öyle değil mi? Bir Hristiyanım, bir Budistim, bir Hinduyum, gururluyum, gösterişçiyim - takip ediyor musunuz? Tüm bunlar 'siz'sinizdir. Veya Tanrı olduğunuzu düşünürsünüz, veya tüm bunların ötesinde olan üstün ruhsal bir şey içinizdedir ki bu da tekrar, düşüncenin seyridir. Değil mi? Öyleyse, düşüncenin seyri kırgınlıktır. Ve bu gelecek kırgınlıkları nasıl önlersiniz? Dirençle değil, içine kapanarak değil, daha ve daha şefkatsizleşerek değil. Kırgınlıklarınızı yok etmek mi, yoksa onları sevmek mi istiyorsunuz? Hayır, lütfen buyrun. Kırgınlıklarınızı tutmak mı istiyorsunuz? Kırgınlıkları tutmada büyük bir haz vardır çünkü bu size canlılık, başka birini kırmak için enerji verir. Eğer bütün kırgınlıklardan özgür olmak istiyorsanız ne yapacaksınız? Ki hiçbir koşul altında, dünyayla ilişkinizde, veya arkadaşlarınızla ilişkinizde kırılmayasınız. Bunun ne demek olduğunu biliyor musunuz? Kırılma yeteneği olmayan bir zihne sahip olmak. Kırgınlık - ayrıca da diğer yüzü yağcılıktır. İkisi de aynıdır. O halde, kırgın olmayı sona erdirmek mümkün müdür? Bunu keşfetmek istiyor musunuz? Dursam daha iyi. S: Lütfen devam edin.
1:17:44	K: All right, all right. Do you really want to go into this? Q: Yes.	K: Peki, peki. Buna gerçekten girmek istiyor musunuz? S: Evet
1:17:49	K: All right, sir, I’II do it for you. But, do it. You understand? Not just live with words and ideas, but do it, because then you are free. Then you blossom in goodness, you flower in goodness, then.	K: Peki, beyefendi, sizin için yapacağım. Ama, yapınız. Anlıyor musunuz? Sadece kelimeler ve fikirlerle yaşamayın, ama yapınız, çünkü o zaman özgür olursunuz. o zaman iyilikte serpilir, iyilikte çiçek açarsınız.
1:18:11	What is hurt? I’m going to go into it. Don’t go verbally but, actually, look at yourself and go into yourself. You are hurt. Your parents hurt you when you’re a child, your friends, when you’re a child or a boy, hurt you, psychologically, then in the school, they hurt you, by saying you must be as clever as your brother, or your uncle, or your headmaster, or whatever it is, and then college, you pass exams and if you fail, you’re hurt. And if you don’t get a job, you’re hurt. Everything in the world is put together so that it hurts you. Our education which is so rotten, hurts you. So, you are hurt. Do you actually realise that you’re hurt? And see the results of being hurt – you want to hurt others. From that, arises anger, resistance, you withdraw, become more and more inwardly separate. And the more you are inwardly separate, withdrawing, the more you’re hurt. So, you build a wall around yourself and pretend that you’re very... you know, but always within the wall. These are all the symptoms. So, you’re hurt. And if you really, deeply realise that you’re hurt, not only at the conscious level but deep down, then, what will you do?	Kırgınlık nedir? Buna gireceğim. Sözel olarak değil, fiilen girin, kendinize bakın ve kendi benliğinize girin. Kırıldınız. Çocukken sizi ebeveynleriniz kırar, arkadaşlarınız, çocukken veya bir oğlanken sizi incitirler, psikolojik olarak, sonra da okulda kardeşiniz kadar akıllı olmanız gerektiğini söyleyerek sizi kırarlar veya amcanız veya okul müdürünüz veya her kimse ve sonra üniversitede sınavları geçersiniz ve eğer kalırsanız kırılırsınız. Ve eğer meslek sahibi olmazsanız kırılırsınız. Dünyadaki her şey siz kırılasınız diye düzenlenmiştir. Çürümüş eğitimimiz sizi kırar. Yani, kırımışsınızdır. Fiilen kırıldığınızı fark ediyor musunuz? Ve kırgınlığın sonuçlarını görünüz - başkalarını kırmak istersiniz. Bu istekten öfke, direnç doğar içinize çekilirsiniz, içsel olarak git gide daha çok bölünürsünüz. Ve içsel olarak ne kadar bölünürseniz, içinize kapanırsanız o kadar kırılır,acı çekersiniz. Bu sebeple de çevrenizde bir duvar örer ve çok güvendeymiş gibi davranırsınız... bilirsiniz, ama hep duvarın içindesinizdir. Tüm bunlar belirtilerdir. Demek ki kırılmışsınızdır. Ve eğer gerçekten, derinlemesine, kırıldğınızı fark ederseniz, sadece bilinç düzeyinde değil ama derinlerde de, o zaman ne yapacaksınızdır?
1:20:15	Now, how does this hurt take place? Because you have an image about yourself. Suppose if I have an image about myself that I’m always sitting on a platform talking to an audience – thank God, I don’t – and if the audience disapproves or doesn’t come, I’m hurt because I have an image about myself. So, the fact is, as long as I have an image about myself that image is going to be hurt. Right? That’s clear, isn’t it? Now, is it possible to live without a single image? Which means no conclusions, which is a form of image, no prejudice. You follow? All these are images. And at the moment when you insult me, which is, at the moment you say something contrary to the image which I have about myself, then you hurt me. Now, at that moment, when you are saying something that is harmful, hurtful, if I am aware of what you’re saying, give my total attention to what you’re saying. You understand? At the second when you want to hurt me by saying something I give my attention to it, then there is no registration taking place. You understand this? It is only when there is inattention the registration of hurt takes place, or flattery.	Şimdi, o kırgınlık, nasıl meydana gelir? Çünkü kendinizle ilgili bir imgeniz vardır. Diyelim ki kendimle ilgili, her zaman bir paltformda oturup bir topluluğa karşı konuştuğumla ilgili bir imgem var - Tanrıya şükür ki yok - ve bu topluluk beni onaylamazsa veya dinlemeye gelmezse, kırılırım çünkü kendimle ilgili bir imgem vardır. Yani, kendimle ilgili bir imgem olduğu müddetçe o imgenin beni kıracağı bir olgudur. Değil mi? Bu aşikar, değil mi? Peki, bir tane bile imge olmadan yaşamak mümkün müdür? Bu yargıların, yargılar da imge türleridir, önyargıların olmaması anlamına gelir. Takip ediyor musunuz? Tüm bunlar imgelerdir. Ve bana hakaret ettiğiniz anda, ki bu kendime ait imgeye karşı olan bir şey söylediğiniz anlamında gelir, o zaman beni kırarsınız. Şimdi, o anda siz fena, kırıcı bir şey söylerken eğer ben söylediğiniz şeyin farkındaysam, söylediğinize bütün dikkatimi veriyorsam. Anlıyor musunuz? Sizin bir şey söyleyerek beni kırmayı istediğiniz anda tüm dikkatimi söylediğinize veririm, o zaman kayıt oluşmaz. Bunu anlıyor musunuz? Ancak dikkatsizlik olduğunda kırgınlığın kaydı meydana gelir, veya yağ çekmenin.
1:22:13	Now, can you give, when somebody says you’re a fool, can you, at that moment, give your total attention? If you do, then there is no hurt. The past hurts have gone in that attention. Attention is like a flame that burns out the past and the present hurt. Have you got this? That’s enough for today.	Şimdi, birisi size bir aptal olduğunuzu söylediğinde tam o anda bütün dikkatinizi verebilir misiniz? Eğer verebilirseniz, o halde kırgınlık yoktur. O dikkatte geçmiş kırgınlıklar gitmiştir. Dikkat geçmiş ve şimdideki kırgınlığı yakan bir alev gibidir. Bunu anladınız mı? Bugünlük bu kadar yeterli.