Krishnamurti Subtitles home


BR76T1 - Özgürlüğü işaret eden bir dönüşüm
1.Halk Konuşması
Brockwood Parkı, İngiltere
28 Ağustos 1976



0:20 What shall we talk about, this morning? I would like to talk over together with you, if I may, the very serious problem of how to bring about deep transformation of man, of a human being. That’s what I would like to discuss, talk over and share together. If it is at all possible for man, a human being, who represents the whole of the world – every human being is the whole of the world – can that human entity undergo a deep, radical transformation, not superficial changes, not move from one cage to another, or one system to another, one guru to another, or one belief to another, but deep transformation which implies freedom, totally, from all belief, from all ideals, from all contradictions in our actions, in our daily life? And can this be done without any effort, without the battle of the opposites? Bu sabah ne hakkında konuşsak? Eğer müsaadeniz olursa, sizlerle beraber fevkalade ciddi bir sorun olan insanda, bir insan evladında nasıl derin bir dönüşümün meydana getirilebileceği hakkında konuşmak istiyorum. Bu sizlerle beraber tartışmak,hakkında konuşmak ve paylaşmak istediğim şeydir. İnsan için, hiçbir biçimde mümkün müdür acaba bütün dünyayı temsil eden biri için, -her insan bütün dünyadır- bu insan mahiyeti derin, kökten bir dönüşüm geçirebilir mi, yüzeysel değişimler değil, bir kafesten diğerine geçmek değil, bir sistemden ötekine değil, bir gurudan ötekine, bir inançtan diğerine ve fakat gündelik hayatımızdaki bütün inançlardan, bütün ideallerden, eylemlerimizdeki bütün çelişkilerden tamamıyla özgürlüğü, işaret eden derin bir dönüşüm geçirilebilinir mi? Ve bu hiçbir çaba sarf etmeden, zıt kutupların çatışması olmadan yapılabilir mi?
2:38 That is the problem and that’s the question I think we ought to talk over, together, during these four talks and two discussions. Because I feel that when a human being changes, radically, he affects the whole consciousness of the world because the world is you and you are the world, basically. You may have different manners, different costumes, different colour, different taste, but essentially, deeply, wherever you go – whether the Far East or the Near East or here or America – human beings are, essentially, the same: they suffer, they have got great anxieties, deep problems, problems of relationship, problems of war, nationality – great suffering. So, basically, deeply, every human being is the other human being. I think this is not a theory, a concept, a hypothesis, but an actuality. This, I think, is very important to understand, not intellectually, not verbally, but actually feel the reality of it, the truth of it – that we are, essentially, the same, right through the world because our foundation, our existence is based, wherever we are, on relationship, on conflict, confusion, pain, anxiety, great fears and deep sorrow. I think this is a fact, not what I would like to believe, or what I would urge you to believe. But when we know this as a truth, not a conclusion, not a thing that, intellectually, you contrive, and so believe in, but an actual reality. So, you are the world and the world is you. And if there is a radical change in that consciousness, then you affect the whole of mankind. Bu dört konuşma ve iki tartışma boyunca hakkında konuşmamız gerektiğini düşündüğüm sorun ve soru budur. Çünkü bir insan radikal olarak değiştiğinde bütün dünyanın bilincini etkileyeceğini hissediyorum zira sizler temelde dünyasınız ve dünya da temelde siz. Farklı tavırlarınız, farklı kıyafetleriniz, farklı renkleriniz, farklı zevkleriniz olabilir ama özünde, derinlerde nereye giderseniz gidin, -Uzak Doğu veya Yakın Doğu veya burası veya Amerika- insanlar, özsel olarak aynıdır: acı çekerler, muhteşem sıkıntıları, derin problemleri vardır, ilişki problemleri, savaş problemleri, milliyetlerleri -muazzam acıları. Yani, temelde, derinlerde her insan evladı diğer insan evladıdır. Bunun bir teori, bir kavram, bir hipotez olduğunu düşünmüyorum, zira bu bir gerçektir. Düşünüyorum ki bunun anlaşılması enetellektüel olarak değil, sözel olarak değil, fakat bilfiil bunun gerçekliğini, hakikatini hissetmek -özsel olarak, başından sonuna kadar dünyanın her yanında aynı olduğumuzu çünkü nerede olursak olalım temelimiz, varoluşumuz ilişkiler, çatışma, karmaşa, acı, kaygı, büyük korkular ve derin ızdıraplar üzerine kuruludur. Bunun bir olgu olduğunu düşünüyorum, inanmak istediğim veya sizi inanmaya kışkırttığım bir şey değil. Zira bunu bir yargı olarak değil bir hakikat olarak, entellektüel olarak tasarlayıp da böylelikle inandığımız bir şey olarak değil, fakat mevcut bir gerçeklik olarak bildiğimizde... Yani siz dünyasınız ve dünya da siz. Ve bu bilinçte radikal bir değişiklik olursa, o takdirde siz bütün insanlığı etkilersiniz.
6:19 Can we go on, from there? Please, this is not an intellectual gathering – whatever that word may mean – nor is it a form of entertainment. We are fairly serious people, I hope, and observing what the world is, what is happening both externally and inwardly – the confusion, the wars, the brutalities and so on, so on, to radically bring about a deep change, which is so utterly necessary and important. It seems to me that our chief problem, or our chief concern is whether it’s possible to bring about a radical change in man. Because we are conditioned: historically, religiously, by the culture in which we live, our consciousness is enclosed, bound, and we are talking about the content of that consciousness, and the changing of that content. The content makes for consciousness. Doesn’t it? Right? Please, though the speaker is expressing this in words we are both of us sharing the thing, together. We are not doing a propaganda, we are not trying to convince you of anything, because we are not an authority, we are not a guru. To me, it is an abomination in matters of the spirit to have any kind of authority. For authority breeds fear, conformity, acceptance of someone who knows and another who does not know. But when one says, ‘I know,’ you may be sure he does not know. Buradan devam edebilir miyiz? Lütfen bu bir enetellektüel toplantı değil -bu kelime her ne anlama geliyorsa- bu bir eğlence biçimi de değil. Ümit ediyorum, oldukça ciddi insanlarız ve dünyanın ne olduğunu gözlemliyoruz, dışsal ve içsel olarak neler olduğunu, -çatışma, savaşlar, gaddarlıklar, vesaire vesaire, derin bir değişimi radikal bir biçimde doğurmak için ki bu olancasına zorunlu ve ehemmiyetlidir. Bana öyle geliyor ki temel sorunumuz, temel kaygımız insanda radikal bir değişimin meydana gelmesinin mümkün olup olmadığıdır. Zira koşullandırılmışız: tarihsel olarak, dinsel olarak, yaşadığımız kültür tarafından, bilincimiz kuşatılmış, sınırlandırılmış ve bu bilincin içeriği hakkında konuşuyoruz ve bu içeriğin değişiminden. İçerik bilinci oluşturuyor. Oluşturuyor, değil mi? Lütfen, bu kelimeleri konuşmacı ifade ediyor olsa da hepimiz beraberce bunu paylaşıyoruz. Propaganda yapmıyoruz, sizi bir şeye ikna etmeye çalışmıyoruz, çünkü bizler otorite değiliz, bizler guru değiliz. Bana göre ruhsal konularda herhangi bir tür otoriteye sahip olmak iğrenç bir şeydir. Zira otorite korkuyu besler, uymacılığı, bilen birinin ve bilmeyen birinin varlığının kabulünü. Fakat kişi 'biliyorum' dediğinde, bilmediğine emin olabilirsiniz.
9:37 So, we are sharing this question together, not verbally, not theoretically, but actually, in our life, in observing ourselves, in becoming aware of our own activities and our own ways of thinking, acting, believing. So, we are concerned in the radical transformation in the content of our consciousness. Our consciousness is made up of those things which man has collected during centuries upon centuries of existence – his ideas, his beliefs, his fears, his pleasures, his great sorrow and fear of death, and all the rest of the content, in which is included knowledge – the known as well as the hope to discover what is beyond the known. All that is in our consciousness. I hope you’re not bothered by the flies. They seem to be concentrating on me. Öyleyse bu soruyu birlikte paylaşıyoruz, sözel olarak değil, teorik olarak değil, fiilen hayatlarımızda, kendimizi gözlemleyerek, kendi eylemlerimizin ve düşünme şekillerimizin, kendi davranışlarımızın, inanışlarımızın farkına vararak. Dolayısıyla bilincimizin içeriğindeki radikal değişimle ilgileniyoruz. Bilincimiz insanoğlunun yüzyıllar üstüne yüzyıllar süren varoluşu boyunca biriktirdiği bu şeylerden oluşuyor - insanın düşünceleri, inançları, korkuları, zevkleri, ölüm hakkındaki büyük ızdırap ve korkuları ve geriye kalan içeriğin hepsi, bilinenin ötesindekini keşfetme ümidi de dahil olmak üzere bilgi kapsamındadır -bilinen. Bütün bunlar bilincimizdedir. Umarım sinekler sizi rahatsız etmiyor. Bana odaklanmışlar gibi gözüküyor.
11:20 So, please, we are enquiring together into the content of our consciousness which is you, which is yourself, and in that enquiry, we are going to discover, if it is at all possible, the nature and the structure of that consciousness, the content of that consciousness, and whether it is possible to empty that consciousness of its content and perhaps come upon a totally different dimension. This is what we are proposing to do during all these four talks and two discussions. So, it is not that you merely listen to the speaker, but you are with him enquiring into your consciousness, into your beliefs, into your ideas, fears, pleasures and all the agonies that human beings go through, together. So, it is your responsibility much more than the speaker’s. If you are serious and if you want to go into it we’ll go, together. But if you’re not serious, if you don’t want to enquire into all this human misery, and whether it is possible to end it, then please, leave! You understand? Leave! It’s not worth taking your time and trouble. O halde, lütfen, siz olan, ta kendiniz olan bilince yönelerek beraberce soruyoruz ve bu soruşturma yoluyla, acaba hiçbir suretle o bilincin doğasının ve yapısının, içeriğinin, o bilincin içeriğinin boşaltılmasının ve belki de bütünüyle başka bir boyutla karşılaşmanın mümkün olup olmadığını keşfedeceğiz. Dört konuşmamız ve iki tartışma seansımız boyunca yapmayı teklif ettiğimiz şey bu. Yani, siz salt konuşmacıyı dinlemiyorsunuz fakat onunla beraber kendi bilincinizin içine girerek, kendi inançlarınızın, kendi düşüncelerinizin, korkularınızın, zevklerinizin ve insanlığın beraber yaşıyor olduğu bütün ızdırapların içine girerek, soruşturuyorsunuz. Yani sizin sorumluluğunuz konuşmacınınkinden çok daha fazla. Eğer ciddiyseniz ve eğer bu meseleye girişmek istiyorsanız bunu beraberce yaparız. Lakin ciddi değilseniz, bütün bu insanlık sefaletini ve bu sefaleti sona erdirmenin mümkün olup olmadığını soruşturmak istemiyorsanız o halde lütfen, çıkıp gidiniz! Anlıyor musunuz? Gidiniz! Soruşturmamız verdiğiniz zamanınıza ve zahmetinize değmez.
13:32 So, together, we are going to enquire, explore, and to explore, there must be freedom. That’s necessary, isn’t it? If you want to enquire into something you cannot come with all your prejudices, with all your beliefs, dogmas, and all the rest of it, or hope, but which will prevent your enquiry. Öyleyse beraber soruşturacağız, keşfedeceğiz ve keşfetmek için özgürlüğün olması gerekir. Bu zorunludur, değil mi? Eğer bir şeyi soruşturmak istiyorsanız soruşturmanıza engel olacak tüm öyargılarınızı tüm inançlarınızı, dogmalarınızı veya ümitlerinizi ve bütün geriye kalanları beraberinizde getiremezsiniz.
14:04 So, the first thing – and, perhaps, the first step is the last step – is that there must be freedom to enquire. So, please, we are asking each other in the process of enquiry, that very enquiry demands that one be free to look, free to observe. And it’s impossible to observe if you come to it, if you come to explore with all your previous conclusions, or what you wish it to be. So, there must be freedom to enquire. I hope we are together in this. Bené? Can we go on? So, the first thing is, in enquiry, is the enquirer, the man, the entity different from that which he enquires into? You understand my question? I want to look into myself, into my consciousness. I want to observe the content of that consciousness. I want to be familiar with all the cunning deviations, with all the ideas, thoughts, beliefs, dogmas. I want to look into it. Is the observer different from that which he observes? This is a very important question that you must resolve, otherwise, we shan’t be able to understand each other. You understand? I hope I’m making myself clear. Am I? Öyleyse, ilk iş şudur -ve belki de ilk adım son adımdır- soruşturmak için özgürlüğün olması gerekir. Bundan dolayı, lütfen soruşturma boyunca birbirimize soruyoruz, tam olarak da bu soruşturma kişinin görmek için özgür olmasını talep ediyor, gözlemlemek için özgür olmasını. Ve dikkatiniz kesilirseniz, keşfederseniz bütün halihazırda ulaşılmış olduğunuz sonuçlarla veya ne olmak istediğinizle , gözlemlemenin imkansız olduğunu görürsünüz. Demek ki soruşturmak için özgürlük olmak zorundadır. Umarım bunda beraberiz. Bené? Devam edebilir miyiz? O halde ilk olarak, soruşturmada soruşturmayı yapan, kişi, varlık soruşturduğu şeyden ayrı mıdır? Sorumu anlıyor musunuz? Kendime bakmak istiyorum, bilincime bakmak istiyorum. O bilincin içeriğini gözlemlemek istiyorum. Bütün kurnaz sapmalara, fikirlere, düşüncelere, inançlara, dogmalara aşina olmak istiyorum. Bunların içine bakmak istiyorum. Gözlemci gözlemlediğinden ayrı mıdır? Bu cevaplamanız gereken çok önemli bir sorudur, aksi takdirde birbirimizi anlayamayacağız. Anlıyor musunuz? Umarım anlatabiliyorumdur. Öyle mi?
16:30 That is, I want to observe my fear. Or, I want to observe why I have innumerable beliefs, conclusions, prejudices, and to enquire into it, is the entity who is enquiring different from that which he’s enquiring into? You understand my question? Am I different from the content of my consciousness? Do you understand? Is this mystifying? Yani korkumu gözlemlemek istiyorum. Veya neden sayısız inancımın, kanılarımın, öyargılarımın olduğunu gözlemlemek istiyorum, ve onları derinlemesine soruşturmak istiyorum, soruşturan varlık derinlemesine soruşturduğu şeyden farklı mıdır? Sorumu anlıyor musunuz? Bilincimin içeriğinden ayrı mıyım? Anlıyor musunuz? Bu gizemli mi?
17:23 Questioner: Do you mean ‘different’ or ‘detached’? Soru: 'Ayrı' mı demek istiyorsunuz yoksa 'bağımsız' mı?
17:25 K: We’ll come to it, presently. Please, question me a little later. If I am different from the thing I observe in myself, then there is a division between me and thing which I enquire into. Right? When there is a division between me and that which I enquire into, then, there is conflict. Then I try to suppress it, control it, or run away from it, or try to wish to change it. But if the observer is the observed then there is a totally different action which takes place. Is this somewhat clear? K: Buna birazdan geleceğiz. Lütfen, bana biraz daha sonra sorularınızı yöneltiniz. Eğer kendimde gözlemlediğim şeyden ayrıysam, o zaman ben ve soruşturuduğum şey arasında bir bölünme vardır. Değil mi? Benle soruşturduğum şey arasında bir bölünme olduğunda çatışma vardır. Bunun üstüne çatışmayı bastırmaya çalışırım, kontrol etmeye, ondan kaçmaya çalışırım veya onu değiştirmeyi dilerim. Ama gözlemleyen gözlemlenense, o takdirde bambaşka bir eylem ortaya çıkar. Bu birazcık da olsa açık mı?
18:32 Q: By thought, do you mean the observer is the observed? S: Düşünce derken, gözlemleyen gözlemlenendir mi demek istiyorsunuz?
18:36 K: We’re going to go into a little more. I observe in myself anger. I’m angry. Is that anger different from ‘me’ who is the observer of that anger? I am that anger, surely? Right? I am not different from that anger. May I go on? Do see. Or I’m greedy, envious. Is that envy different from ‘me’ who is observing that reaction which I call ‘envy’? Or, that envy is ‘me’? I am not different from that envy. Or take jealousy: that feeling which we name as ‘jealousy,’ is that different from ‘me’ who is observing it? Or that jealousy is ‘me’? You are following, now? So, when I observe, is there a division between the observer and the observed? Are we dissipating the mystery of it? You understand my question? Are we together in this or am I talking to myself? Because this is very important, right from the beginning. Because we are conditioned to this division as ‘me’ different from that which I observe. We are conditioned to the conflict of this division. We are conditioned to either suppress it, or analyse it or run away from it. Right? So, we are educated, conditioned to accept this division as ‘me’ being different from that which I observe and, therefore, establish a conflict between ‘me’ and that which I observe. And when one looks into it very, very deeply – not very deeply, it’s fairly simple – one sees the observer is the observed, therefore, you eliminate all conflict. K: Meseleye biraz daha gireceğiz. Kendimde öfkeyi gözlemliyorum. Öfkeliyim. Bu öfke, o öfkenin gözlemcisi olan 'ben'den ayrı mıdır? Ben şüphesiz o öfkeyim, değil mi? O öfkeden ayrı değilim. Devam edebilir miyim? Görünüz. Veya açgözlüyüm, imreniyorum. O imrenme gözlemleyen 'ben'den, 'imrenme' dediğim o reaksiyondan ayrı mıdır Ya da o imrenme 'ben' miyim? Ben o imrenmeden ayrı değilim. Veya kıskançlığı ele alın: 'kıskançlık' diye adlandırdığımız o duyguyu, o kıskançlık gözlemleyen 'ben'den ayrı mıdır? Yoksa o kıskançlık 'ben' miyim? Şu an, takip ediyor musunuz? Öyleyse, gözlemlediğimde gözlemleyenle gözlemlenen arasında bir ayrım var mıdır? Meselenin gizemini ortadan kaldırıyor muyuz? Sorumu anlıyor musunuz? Beraber miyiz yoksa kendi kendime mi konuşuyorum_ Çünkü bu tam da başlangıçtan çok önemlidir. Çünkü bu çatışmaya koşullandırılmış durumdayız 'ben'in gözlemlediğimden ayrı olduğuma. Bu bölünmenin çatışmasına koşullandırıldık. Bu çatışmayı ya bastırmaya ya analiz etmeye ya da ondan kaçmaya koşullandırıldık. Değil mi? Demek ki 'ben' olanın gözlemlediğimden ayrı olduğunu kabul etmeye ve böylece 'ben' ve gözlemlediğim arasında bir çatışma kurmaya eğitilmiş, koşullandırılmışız. Ve kişi buna çok ama çok derinlemesine baktığında -çok da derinlemesine değil, bu oldukça kolaydır- kişi gözlemleyenin gözlemlenen olduğunu görür, böylece bütün çatışmayı yok edersiniz.
22:16 So, we are looking, observing our consciousness – the content of it, which is our attachments – whether to a house, to a piece of furniture, or to a person, or to an idea, and so on, so on. When you observe attachment, is the observer different from that which he is attached to? One is attached to an idea. That idea is created by thought, thought which says to itself, ‘I observe ‘what is’ and I can change ‘what is,’ by having an ideal, and pursuing that ideal and overcoming ‘what is.’ This is what we go through. Whereas, the ideal is an escape from ‘what is.’ No? Öyleyse bilincimize bakıyoruz, onu gözlemliyoruz- bağlılıklarımız olan bilinç içeriğine -bir ev olsun, bir eşya parçası olsun veya bir insan olsun, veya bir düşünce vesaire vesaire. Bağlılığınızı gözlemlediğinizde, gözlemci bağlı olduğu şeyden ayrı mıdır? Kişi bir fikire bağlıdır. O fikir düşünce tarafından yaratılmıştır, kendine 'olan'ı gözlemliyorum diyen düşünce tarafından ve bir ideale sahip olarak 'olan'ı değiştirebilirim ve o ideali takip edebilir ve 'olan'ı aşabilirim diyen düşünce tarafından. Bu hepimizin yaşıyor olduğu şeydir. Halbuki ideal 'olan'dan bir kaçıştır Değil mi?
23:43 And, also, we do not know what to do with ‘what is,’ therefore, we try to create an idea which is the opposite of ‘what is’ and hope, thereby, as a leverage, to remove ‘what is.’ Are you following all this? Are we together in all this, or am I…? Somewhat. So, it becomes very important when we observe ourselves, which is our consciousness with all its content, whether the observer is different from that which he observes. If he is different, then there is a division. That division then brings about conflict – the Hindu, the Muslim, the Jew, the Arab, you know, the whole division of mankind. So, where there is division, there must be conflict. That is a law. So, one observes then that in examining, exploring the content of our consciousness, the observer is the observed. Right? The fear in the consciousness is my fear, because I am that consciousness, it’s part of me, which is afraid. Right? Come on! Ve ayrıca 'olan' ile ne yapmamız gerektiğini de bilmiyoruz, böylece 'olan'ın zıddı olan bir düşünce yaratmaya çalışıyoruz ve bu düşüncenin bir koz olması ümidiyle 'olan'ı ortadan kaldırmaya çalışıyoruz. Bütün bunları takip ediyor musunuz? Bütün bu konularda beraber miyiz, yoksa ben...? Az çok. O halde kendimizi gözlemlediğimizde, ki bu bütün içeriğiyle bilincimizdir, gözlemleyenin gözlemlenenden ayrı olup olmadığı çok önemli bir hal alıyor. Eğer kişi ayrışmışsa, bölünme vardır. Zira bu bölünme çatışmayı beraberinde getirir -Hintli, Müslüman, Yahudi, Arap, bilirsiniz, bütün insanlığın bölünmesi. Dolayısıyla bölünmenin olduğu yerde çatışma olmak zorundadır. Bu bir yasadır. Demek ki kişi sorgularken, o durumda bilincimizin içeriğini keşfediyor, gözlemleyenin gözlemlenen olduğunun farkına varıyor. Değil mi? Bilinçteki korku benim korkum, çünkü ben o bilincim, korkan şey benim bir parçam. Değil mi? Haydi ama!
25:45 You see, we think by this division – the observer being different from the observed – we think conflict is necessary to overcome that which is observed. And we are used to that conflict, it’s part of our tradition, part of our education, part of our culture. And we are saying something entirely different, therefore, there is no proper communication. If the observer is the observed, then what takes place? You understand? Görüyorsunuz ya, bu bölünme yoluyla düşünüyoruz -gözlemleyenin gözlemlenenden ayrı olması- gözlemlenenin aşılması için çatışmanın zorunlu olduğunu düşünüyoruz. Ve bu çatışmaya alışkınız, bu çatışma geleneğimizin, eğitimimizin, kültürümüzün bir parçasıdır. Ve biz bütünüyle farklı bir şey söylüyoruz, bu sebeple doğru dürüst bir iletişim var olamıyor. Eğer gözlemleyen gözlemlenense orada ne cereyan ediyor? Anlıyor musunuz?
26:45 I am attached to something, to a person, to an idea, to a belief, to a house, to something or other – I’m attached – and in that attachment, I discover there is fear. I might lose it, the person might run away from me, and so I hold that person or that thing much more closely. So, there is conflict going on, isn’t there? And we are used to this conflict, it’s part of our tradition, part of our education, and we are saying that the division is illusory, is not real. What is real is that the observer, the person who feels angry, the feeling is not different from himself, he is that. Then what takes place? You follow? Before, we thought by fighting anger, by suppressing it, by rationalising it, by analysing it, we would overcome anger. Right? That is, there is a division between ‘me’ and the feeling that is different. I wonder… Come on, this is fairly simple. So, what is important is to remove all conflict in observation, then we can go beyond ‘what is.’ But as long as we are in conflict with ‘what is,’ then we are conditioned by ‘what is.’ So, the observer is the observed, the thinker is the thought, the experiencer is the experience, so when that becomes a truth, that is truth, then we can observe our consciousness, totally differently, not as an entity who is different from that which he is seeing. Right? Bir şeye bağlıyım, bir insana, bir düşünceye, bir inanca, bir eve, şuna veya buna -Bağlıyım- ve o bağlılıkta korkunun olduğunu keşfediyorum. O bağlılığı kaybedebilirim, o kişi benden kaçabilir, ve bu yüzden o kişiye veya o şeye daha da sıkıca sarılırım. Demek ki burada çatışma hüküm sürüyor, değil mi? Ve biz bu çatışmaya alışmış durumdayız, bu çatışma geleneğimizin, eğitimimizin bir parçası, ve diyoruz ki bu bölünme yanıltıcıdır, gerçek değildir. Gerçek olan şudur ki gözlemci, öfkeli olan kişi, öfke hissi kişinin kendisinden ayrı değildir, kişi o öfke hissidir. Şu halde ne ortaya çıkıyor? Takip ediyor musunuz? Öncesinde öfkeyle savaşarak, öfkeyi bastırarak onu akla uygun hale getirerek, onu analiz ederek aşabileceğimizi düşündük. Değil mi? Yani hisle 'ben' arasında bir bölünme olduğunu düşündük. Merak ediyorum da... Haydi ama, bu oldukça basit. O halde gözlemde önemli olan bütün çatışmayı ortadan kaldırabilmektir ki böylelikle 'olanın' ötesine geçebilelim. Fakat 'olan'la çatışmada olduğumuz sürece 'olan' tarafından koşullandırılıyoruzdur. Öyleyse gözlemci gözlemlenendir, düşünen düşüncedir, deneyimleyen deneyimdir ve bu bir hakikat halini aldığında, demem odur ki bu hakikat olduğunda, bilincimizi tamamıyla farklı bir şekilde gözlemleyebiliriz, gördüğünden ayrıksı olmayan bir varlık olarak Değil mi?
30:25 So, what is it in our consciousness, the three principal things, that gather to itself such tremendous energy and importance? One of them is fear. Right? Then pleasure. Then suffering. These are the three principal elements in our consciousness. Right? Fear, pleasure and sorrow, with all its ramifications, changes, its varieties of fear, varieties of pleasure, multiple changes of sorrow. O halde bilincimizde yer alan, kendilerinde muazzam bir enerji ve önem toplayan üç temel şey nedir? Bir tanesi korkudur. Değil mi? Ve haz. Ve acı. Bunlar bilincimizdeki üç temel unsurdur. Doğru mu? Korku, haz ve ızdırap, bütün tezahürleriyle, değişimleriyle, korkunun türleriyle, zevkin türleriyle, acının çoklu değişimleriyle.
31:29 So, firstly then, let’s examine fear – right? – which is part of our consciousness, which is part of yourself. So, it becomes very important how you observe that fear. Whether you observe it as an entity separate from fear, or, you observe it as part of you. You are that fear. Right? So, how do you observe that fear? You understand my question? Some of you? Are you at all serious about all this? Does it mean anything to be free of fear? Not only certain forms of fear, but to be completely and totally free of psychological fears, otherwise, we are slaves, otherwise, we live in darkness, we get paralysed. So, it’s very important when you are talking about transformation of man to understand and to be free of fear, not only the psychological fears but when we understand the psychological fears then biological fears can be dealt with differently – the physical fears. So, we are dealing, first, with psychological fears – fear of losing a job, fear of losing – oh, God knows what, a dozen things – fear of losing the person whom you think you love, fear of not being loved, fear of loneliness, – a dozen things we are afraid of – from darkness to light, to all the peculiar, neurotic fears that one has so many forms of it. Öyleyse ilk önce korkuyu inceleyelim, -olur mu?- bilincimizin, benliğimizin parçası olan. Buna göre o korkuyu nasıl gözlemlediğiniz çok önemli bir hal alır. Korkunuzu korkunun bütününden ayrıksı bir varlık olarak mı yoksa kendinizin bir parçası olarak mı gözlemlediğinizden bahsediyorum. Siz o korkusunuz. Değil mi? Öyleyse o korkuyu nasıl gözlemlersiniz? Sorumu anlıyor musunuz? Bazıları anlıyor mu? Bütün bunlar hakkında birazcık olsun ciddi misiniz? Korkudan özgür olmak herhangi bir anlama geliyor mu? Sadece belirli korku türleri değil, ve fakat tamamıyla ve bütün yönleriyle psikolojik korkulardan özgür olmak, aksi takdirde, köleleriz, aksi takdirde, karanlıkta yaşarız ve felç oluruz. Dolayısıyla bu çok önemlidir, insanın dönüşümü hakkında konuştuğunuzda korkuyu anlamak ve ondan özgür olmak çok önemlidir, sadece psikolojik korkulardan değil, zira psikolojik korkuları anladığımızda biyolojik korkularla da farklı bir şekilde baş edilebilinir -fiziksel korkularla. O halde öncelikle psikolojik korkuları ele alıyoruz -bir işi kaybetme korkusu, kaybetme korkusu- ah,Tanrı biliyor daha düzinelerce başka şey- sevdiğinizi düşündüğünüz kişiyi kaybetme korkusu, sevilmeme korkusu, yalnızlık korkusu, -bir düzine korktuğumuz şey- karanlıktan ışığa, kişinin sahip olduğu bütün garip, nevrotik korkular ve bu korkuların pek çok türleri.
34:20 Now, how does one be free of fear? You understand my question? Because it is absolutely important, if you want to bring about a deep transformation of the human mind, human consciousness, that one should be totally and completely free of psychological fears. Bu durumda, kişi nasıl korkudan özgür olur? Sorumu anlıyor musunuz? Zira bu mutlak suretle önemlidir, insan zihninde, insan bilincinde derin bir dönüşümün meydana gelmesini istiyorsanız, kişi bütünüyle ve tam anlamıyla psikolojik korkulardan özgür olmalıdır.
34:52 So, what is fear? Fear of something. Right? Is that fear merely a word? Do you understand? I see you don’t. I must go into it, differently. One is afraid of something – has the word created the fear, or the fear exists separate from the word? Please, this is very important, to capture this. We are used to the implications of words, and the reaction to the word. ‘Death’ is a terrible thing! So, in the same way, does the word create the fear, or the fear exists independent of the word? What do you think? You understand my question? You don’t understand my question. O halde korku nedir? Bir şeyden korku. Değil mi? Bu sadece bir kelime mi? Anlıyor musunuz? Görüyorum ki anlamıyorsunuz. Daha farklı bir biçimde konuya girmeliyim. Kişi bir şeyden korkar -korku kelimesi mi korkuyu yaratmıştır, yoksa korku, kelimeden ayrı olarak mı var olmaktadır? Lütfen bunu idrak etmek çok önemlidir. Kelimelerin imalarına ve kelimelere tepki vermeye alışmış durumdayız. 'Ölüm' korkunç bir şeydir! Böylece aynı şekilde kelime mi korkuyu yaratmıştır, yoksa korku kelimeden bağımsız olarak mı var olmaktadır? Ne düşünüyorsunuz? Sorumu anlıyor musunuz? Sorumu anlamıyorsunuz.
36:33 I’m afraid. It’s a reaction. I’m afraid of losing my reputation. That’s a good idea! Otherwise, you wouldn’t all be here. I’m afraid of losing it. The fear is there, and that fear is caused by the idea that I might lose my reputation. So, I want to understand the whole problem of fear, not just one aspect of fear but the whole structure and the nature of fear, the enormity of fear. Now, I say to myself, ‘Is the fear created by an idea that I might lose my reputation’ and, therefore, I’m afraid, and is that fear brought about by an idea? Is the idea merely a word? You are following this? So, has the word ‘reputation’ created the fear, and is there a fear without the word, without the idea that I might lose my reputation? So, is there fear because of a series of words and ideas, or, fear exists apart from the series of words, ideas, implications? Does fear exist, by itself? Or, is it a structure of words and ideas and time? You understand? Oh, come on, please! Q: I think that’s so but sometimes, I think the fear seems to come in automatically, although it has been set up by words. Korkarım. Bu bir tepkidir. İtibarımı kaybetmekten korkarım. Bu iyi bir fikir! Öteki türlü hiçbiriniz burada olmazdınız. İtibarımı kaybetmekten korkuyorum. Korku orada, ve o korku itibarımı kaybedebileceğim düşüncesinden dolayı ortaya çıktı. O halde bütün korku sorununu anlamak istiyorum korkunun sadece tek bir yönünü değil ve fakat korkunun bütün yapısını, doğasını ve büyüklüğünü. Şimdi, kendime diyorum ki 'Korku itibarımı kaybedebileceğim düşüncesinden mi yaratıldı' ve bu sebeple korku içindeyim ve bu korku bir düşünce tarafından mı meydana getirildi? Düşünce safi bir kelime mi? Takip ediyor musunuz? Demek ki 'itibar' kelimesi korkuyu yarattı ve kelime olmadan, itibarımı kaybedebileceğim düşüncesi olmadan korku var mı? Yani bir dizi kelime ve düşünce olduğu için mi korku var, yoksa, korku kelime, düşünce ve ima dizilerinden ayrı olarak mı var oluyor? Korku kendiliğinden mi var olmaktadır? Veya korku kelimelerin, düşüncelerin ve zamanın oluşturduğu bir yapı mıdır? Anlıyor musunuz? Haydi ama, lütfen!

S: Bence de öyle ama düşünüyorum da bazen korku kelimlerle kurulmuş olsa da otomatik olarak ortaya çıkıyor gibi görünüyor.
39:31 K: Yes, fear exists where there are words and ideas and time, time being tomorrow, apart from yesterday. You follow? Time, words, ideas bring about this sense of fear. Now, I say to myself, ‘If there was no time, there was no word, no series of conclusions and ideas, would there be fear?’ You understand what I’m saying, now? So, can the mind be free of time, idea and word? If it is not capable of being free then fear will exist. So, I have to examine why the mind or the whole thinking process is caught up in words – words, ideas, conclusions, and all the rest of it. So, I must go into the question of what is thinking. You understand? K: Evet, kelimelerin, düşüncelerin ve zamanın olduğu yerde korku var olur, dünden ayrı olarak yarının olduğu zamanda. Takip ediyor musunuz? Zaman, kelimeler, düşünceler bu korku hissine sebep oluyor. Şimdi, kendime diyorum ki 'zaman olmasaydı, kelime olmasaydı, düşünce ve yargı dizileri olmasaydı korku olur muydu?' Şu an ne söylediğimi anlıyor musunuz? Öyleyse zihin zamandan, düşünceden ve kelimelerden özgür olabilir mi? Eğer bunlardan özgür olma yeteneğine sahip değilse korku var olur. Demek ki zihnin ve tüm düşünce süreçlerinin neden kelimelere kapıldığını sorgulamalıyım -kelimeler, düşünceler, yargılar ve bütün hikayeyi. Yani düşüncenin ne olduğu sorusunu sormalıyım. Anlıyor musunuz?
41:03 I started out to find out what is the nature of fear, why human beings are caught in this enormous structure of fear and apparently human beings have not been able to be free of fear. They escape from it, they have rationalised it, they do all kinds of things to avoid it but it goes on. So, we are enquiring, what is the nature and the structure of this fear? Is it the result of thinking about time, what might happen, or what has happened and hoping that it will not happen, which is the process of time, which is a movement of thought. Thought is a movement of time. Right? I’ve discovered that. Thought is a movement in time, as from yesterday, through today and tomorrow – what might happen tomorrow, or, what has happened in the past, hoping it will not happen again. So, all that is a process of time, a movement. Time is movement. And, also, why the mind is caught in words, why words have become of such extraordinary importance – words being the process of thinking, the conclusions, ideas and all that, which is, what is thinking because in thinking, I’ve found out, there is fear, in thinking, I see, time is involved, so I must go into this question of what is thinking. Korkunun doğasının ne olduğunu bulmaya çalışarak başladım, neden insanların korkunun bu muazzam yapısına yakalandığını ve anlaşıldığı kadarıyla neden insanların korkudan özgür olamadığını. Korkudan kaçıyorlar, korkuyu ussallaştırıyorlar, korkudan kaçınmak için her türlü şeyi yapıyorlar fakat korku varlığını sürdürüyor. O halde soruşturuyoruz, bu korkunun doğası ve yapısı nedir? Korku zaman hakkında düşünmenin, zaman sürecinin sonucu mudur, ne olabileceği veya ne olmuş olduğu korkusu ve gelecekte olmaması istenen şeylerin ümidi, ki bu düşüncenin bir hareketidir. Düşünce zamanın bir hareketidir. Değil mi? Bunu keşfettim. Düşünce zamanda bir harekettir, dünden gelip bugün ve yarın boyunca devam eden- yarın ne olabileceği veya tekrar olmamasını ümit ettiğimiz geçmişte olan şeylerdir. Demek ki bütün bunlar bir zaman seyridir, bir harekettir. Zaman harekettir. Ve ayrıca neden zihin kelimelere saplanmıştır, neden kelimeler olağanüstü bir öneme sahip hale gemiştir -düşüncenin seyri olan kelimeler yargılar, fikirler ve bütün bunlar, ki bunlar bizi şu noktaya taşır düşünce nedir zira düşüncede korkuyu keşfettim, düşüncenin zaman içerdiğini gördüm, o halde şu düşüncenin ne olduğu sorusunu incelemeliyim.
43:26 Please, I am putting it into words, you have to share this thing, together, co-operate with this thing. Otherwise, you just remain there and I remain here. Right? So, what is thinking? Not what you think about, but how does thinking arise? What is the nature of thinking? Because unless I go into this very deeply and find out the nature of thinking, I will never be free from fear. So, it is very important for me to find out what is thinking, not what people say what is thinking – you understand? After reading books or hearing somebody, then repeat what others have said what thinking is, which is second-hand, and perhaps we are all second-hand human beings. Whereas, we are saying, let’s find out, for ourselves, what is thinking. Thinking, surely, is the response of memory. Right? Memory is experience, knowledge, stored up in the brain. Right? I think this is an obvious fact. So, thinking is the response of memory, stored up in the brain through experience, through collective knowledge. Right? So, thinking is this movement from the past to the present, modified and going on. Right? We live in the past, most of us, don’t we? ‘I had such a happy day,’ ‘It was so nice when I was a boy,’ ‘Oh, it was so nice when we were first married’ – living, all the time, in the past, because we don’t know what the future is, we are afraid of what the future might be, so, we live in the past. So, knowledge is the past. Right? There is no knowledge of the future. There’s only, knowledge is the past. Lütfen, soruyu kelimelerle ifade ediyorum, soruyu paylaşmalısınız, soruyla işbirliği yapmalısnız Aksi takdirde siz orada kalakalırsınız ve ben de burada kalakalırım. Değil mi? O halde düşünce nedir? Düşünce hakkında ne düşündüğünüzü değil, düşüncenin nasıl zuhur ettiğini soruyoruz. Düşüncenin doğası nedir? Zira bu meseleye derinlemesine girmediğim ve düşüncenin doğasının ne olduğunu keşfetmediğim sürece asla korkudan özgür olmayacağım. Öyleyse benim için düşüncenin ne olduğunu bulmak çok önemlidir başkalarının düşüncenin ne olduğu hakkında söyledikleri değil- anlıyor musunuz? Kitaplar okuduktan veya birini dinledikten sonra ötekilerin düşüncenin ne olduğuyla ilgili söylediklerini tekrar ederim, ki bu ikinci eldir, ve belki de hepimiz ikinci el insanlarızdır. Öte yandan biz düşüncenin ne olduğunu kendimiz için keşfedelim diyoruz. Şüphesiz düşünce hafızanın tepkisidir. Değil mi? Hafıza beyinde depolanmış deneyimlerdir, bilgilerdir. Değil mi? Bunun apaçık bir olgu olduğunu düşünüyorum. Demek ki düşünce hafızanın tepkisidir, kollektif bilgi yoluyla, deneyim yoluyla beyinde depolanmıştır. Değil mi? Yani düşünce geçmişten şimdiye olan, bu değişken ve sürekli harekettir. Değil mi? Çoğumuz geçmişte yaşarız, değil mi? 'Çok güzel bir gün geçirdim' 'Bir delikanlıyken hayat ne de güzeldi' 'Ah, ilk evlendiğimizde her şey ne kadar da güzeldi' -sürekli geçmişte yaşamak, çünkü geleceğin ne olduğunu bilmiyoruz, ve geleceğin ne olabileceğinden korkuyoruz, ve bu sebeple geçmişte yaşıyoruz. Öyleyse bilgi geçmiştir. Doğru mu? Geleceğin bilgisi yoktur. Sadece geçmiş olmuştur, bilgi geçmiştir.
46:46 So, thought is a movement from the past. Oh, come on! Are we meeting together in this? So, thought is a movement from the past, the past being collected experience – innumerable experiences which have become knowledge. So, knowledge is essentially, the past. So, thought is a movement from the past, modifies itself in the present and goes on to the future. Right? So, I have found out – you have found out, not me – you have found out, for yourself, that thought is a movement from the storehouse of the past. So, thought is never free. Right? I wonder if you see this! Thought is a movement of the past, therefore of time, and as long as we operate – no, let me put it... – we have to operate in thought – right? – where knowledge is necessary, we have to operate there – all the technological knowledge, riding a bicycle, this and that – where knowledge is essential, there thought operates. Is it possible for thought to remain there and not enter into other fields? You are following my question? That is, I realise I’m afraid – fear, fear of not being, fear of loneliness, fear of not being loved, or fear of loving and losing, fear of death, fear of losing a job – you know, a dozen fears. But, basically, there is only one fear which expresses itself in multiple ways. So, that fear is the movement of thought. Right? O halde düşünce geçmişten doğan bir harekettir. Ah, hadi ama! Düşünce konusunda beraber miyiz? Öyle ki düşünce geçmişten gelen bir harekettir, geçmiş biriktirilmiş deneyimdir -bilgi haline dönüşmüş sayısız deneyim. O halde bilgi özünde geçmiştir. Yani düşünce geçmişten gelen, kendisini şimdide dönüştüren ve geleceğe doğru yol alan bir harekettir. Değil mi? Dolayısıyla şunu keşfettim -siz keşfettiniz, ben değil- siz kendiniz için keşfettiniz, düşüncenin geçmişin deposundan gelen bir hareket olduğunu. Öyleyse düşünce asla özgür değildir. Değil mi? Merak ediyorum acaba bunu görüyor musunuz! Düşünce geçmişin dolayısıyla da zamanın hareketidir, ve zamanda hareket ettiğimiz sürece de -hayır, başka bir şekilde ifade etmeye...- düşünceyi kullanmak zorundayız -değil mi?- bilginin zorunlu olduğu yerlerde düşünce kullanılmak zorunda -bütün teknoloji bilgimiz, bir bisikleti sürmek, vesaire vesaire- bilginin zaruri olduğu yerde düşünce kullanılmaktadır. Peki düşüncenin orada kalması ve diğer alanlara sıçramaması mümkün müdür? Sorumu takip ediyor musunuz? Yani korktuğumu fark ediyorum -korku, var olmamanın, yalnızlığın, sevilmemenin korkusu, veya sevmenin ve kaybetmenin korkusu, ölüm korkusu, işimi kaybetme korkusu -bilirsiniz, bir düzine korku. Fakat temelde kendini çeşitli şekillerde ifade eden tek bir korku vardır. Öyle ki o korku düşüncenin hareketidir. Değil mi?
49:59 Now, in observing that movement, is the observer different from that, different from that which he observes? Are we meeting something together, or not? My word! Because you see, please, if we can go into this one question, completely, and when you leave the tent, the marquee, you’re free of fear you understand? – that would be a marvellous thing. That will affect the whole consciousness of mankind if you are free. So, please, share this thing, together. Don’t let me talk about it but let us journey into the problem, together. Şimdi, bu hareketi gözlemlerken, gözlemleyen gözlemlediği şeyden gözlemlediği korkudan ayrı mıdır? Bu noktada buluşuyor muyuz, buluşmuyor muyuz? Amanın! Bakınız, lütfen, bu soruya bütünüyle girebilirsek, ve siz bu çadırı, markizi terk ederken korkudan özgür olduğunuzda anlıyor musunuz? -bu müthiş bir şey olurdu. Eğer özgürseniz bu bütün insanlığın bilincine etki eder. Dolayısıyla, lütfen bu soruyu beraber paylaşalım. Benim onun hakkında konuşmama müsaade etmeyin, fakat gelin beraber sorunun içine seyahat edelim.
51:11 You’re afraid of something, aren’t you? Every human being is, apparently. Now, is that fear different from you? Right? I’m asking, is that fear different from you? Bir şeyden korkarsınız değil mi? Görünüşe göre bütün insanlar bunu yapar. Şimdi, o korku sizden ayrı mıdır? Değil mi? O korku sizden ayrı mı diye soruyorum?
51:35 Q: I hope so. S: Umarım öyledir.
51:37 K: You hope so? Oh, Lord! Or, that fear is you. Please, do let’s be a little serious, is that fear you? Of course. Like anger – is anger different from you or you are part of that? Obviously. So, fear is part of you, but we have learnt or been educated to separate ourselves from fear and, therefore, we say, ‘I’II control it, I’II change it, I will run away from it,’ all the rest of it comes into being. But if the fear is you, what will you do? You understand the question, now?

Q: Yes. Q: Can I ask a question?

K: Yes, please. 		K: Umarsınız öyle midir? Ah, Tanrım! Veya o korku sizsinizdir. Lütfen birazcık olsun ciddi olunuz, o korku siz misiniz? Elbette. Tıpkı öfke gibi -öfke sizden ayrı mıdır yoksa siz o öfkenin bir parçası mısınızdır? Açıkça görülüyor ki öyle.O halde korku sizin parçanızdır, fakat kendimizi korkudan ayırmayı öğrendik veya bu yönde eğitildik ve bu sebeple 'Korkuyu kontrol edeceğim, onu değişime uğratacağım, ondan kaçacağım' diyoruz ve bahsini ettiğimiz bütün çatışma varlığa geliyor. Fakat eğer siz o korkuysanız ne yapacaksınız? Şimdi sorumu anlıyor musunuz?

S: Evet

S: Bir soru sorabilir miyim?

K: Evet, buyrun.
52:42 Q: Are you saying that, well, what I hear you saying is that if a person wants anything then he is, kind of, conditioned by fear. Is that right? S: Şunu mu diyorsunuz, şey, bana şunu diyorsunuz gibi geldi eğer kişi herhangi bir şey isterse o durumda kişi adeta korku tarafından koşullandırılmıştır. Doğru mu?
52:53 K: No, sir, no. First, please, get this one thing clear, at least: as anger is not different from you – which is so obvious, isn’t it? – is not fear part of you? And if it is part of you, what will you do? We are used to separating fear from ourselves and, therefore, acting upon fear – suppress it, run away from it, all the rest of it. But when fear is you, action comes to an end. Right? This is very difficult for you to see, because we are so conditioned to this division – me different from fear and, therefore, acting upon fear. But we are saying something entirely different – fear is you, therefore, you can’t act. Then what happens? Q: Your talk’s moving from the past to the future, from experience to what ought to be in... etc. K: Hayır beyefendi, hayır. Lütfen, öncelikle en azından bir şeyi açıklığa kavuşturunuz: tıpkı öfkenin sizden ayrı olmadığı gibi -ki bu oldukça aşikar, değil mi?- korku da bir parçanızdır değil mi? Ve eğer korku sizin bir parçanızsa ne yaparsınız? Korkuyu kendimizden ayırmaya alışkınız ve bu sebeple korkuyu karşımıza alarak hareket ediyoruz -korkuyu bastırmaya, ondan kaçmaya ve diğer hikayelere başvuruyoruz. Fakat siz korku olduğunuzda eylem sona eriyor. Değil mi? Bunu görmek sizler için çok zor, zira bu bölünmeye koşullandırılmış durumdayız -korkudan ayrı olarak ben ve dolayısıyla korkuya karşı hareket etmeye. Fakat biz bütünüyle farklı bir şey söylüyoruz -korku sizsiniz bu sebeple ona karşı hareket edemezsiniz. Sonra ne olur?

S: Konuşmanız geçmişten geleceğe hareket ediyor, deneyimden zihinde ne olması gerektiğine...vesaire.
54:52 K: ‘What ought to be’ implies that you are not looking at ‘what is.’ Q: No, I mean, from the past to the future, so it moves. K:'Olması gereken' 'olan'a bakmadığınızı ima eder.

S: Hayır şunu kast ediyorum zaman geçmişten geleceğe hareket ediyor.
55:02 K: Thought moves from the past through the present to the future. Thought modifies itself through the present to the future, so, thought is still the past. It may modify itself, it may change itself, it may put on different coating, different clothing, whatever it is, colouring – it is still the past movement. Please, what is the time? K: Düşünce geçmişten şimdi aracılığıyla geleceğe hareket eder. Düşünce şimdi aracılığıyla geleceğe doğru kendini niteler, yani düşünce hâlâ geçmiştir. Düşünce kendini niteleyebilir, değiştirebilir, üzerine farklı örtüler örtebilir, farklı kıyafetler giyebilir, görünüşü ne olursa olsun - düşünce her daim geçmiş harekettir. Lütfen, saat kaç?
55:46 Q: Twelve thirty. Yarım
55:48 K: Half past twelve? Already? Yarım mı? Şimdiden mi?
55:54 No, please, this is very important, I want to stick to this one thing this morning, if I may. As most human beings are afraid and they’ve accepted fear as part of their life and, therefore, live in darkness, therefore, live in a kind of paralytic state, and being afraid, all forms of neurotic habits, neurotic activities come, it’s very important, if there is to be transformation in the human consciousness, that fear must be totally eliminated. And, we say, it is possible. It is only possible when conflict between the person who says, ‘I am afraid and I will do something about fear,’ when that conflict comes to an end, that is when the division comes to an end. And that division is artificial, it’s an illusion. What is actuality is, the fear is part of you, therefore, you cannot do a thing about it – right? – psychologically. Therefore, your whole attention undergoes a change. Before, attention was given to the conflict – suppressing, denying, running away. But now, when your fear is you, your whole attention has undergone a change. That is, you have much greater energy to look at this fear. Before you ran away, you suppressed it, did all kinds of things to it, now, fear is part of you, therefore, you observe it with a totally different attention. You get this? Please, get this! Hayır, lütfen, bu çok önemli, Müsaadeniz olursa bu sabah bu tek konuya yoğunlaşmak istiyorum. Pek çok insan korktuğu ve korkuyu hayatlarının bir parçası olarak kabul ettikleri için karanlıkta hayatlarını sürdürürler ve bu sebeple bir tür felçvari durumda yaşarlar ve korkmak, nevrotik alışkanlıkların bütün halleri, nevrotik eylemleri ortaya çıkarır, bu çok önemlidir, eğer insan bilincinde bir dönüşüm olacaksa bu korku tamamıyla bertaraf edilmelidir. Ve bunun mümkün olduğunu söyledik. Bu ancak 'Korkuyorum ve korku hakkında bir şey yapacağım' diyen kişiyle çatışma sonra erdiğinde, bu çatışma son bulduğunda, yani bölünme sona erdiğinde mümkündür. Ve bu bölünme yapaydır, bir yanılsamadır. Gerçekte olan korkunun sizin parçanız olduğudur, bu sebeple onun hakkında hiçbir şey yapamazsınız -değil mi? - psikolojik olarak. Bundan dolayı bütün dikkatiniz bir değişime uğrar. Öncesinde dikkat çatışmaya veriliyordu -bastırmaya, inkar etmeye, kaçmaya. Fakat şimdi, siz korkunuz olduğunuzda bütün dikkatiniz bir değişim geçirir. Yani bu korkuya bakmak için çok daha büyük bir enerjiniz vardır. Öncesinde korkudan kaçtınız, onu bastırdınız, ona her türlü şeyi yaptınız, şimdiyse korku sizin parçanız, dolayısıyla korkuyu tamamen farklı bir dikkatle gözlemliyorsunuz. Bunu anladınız mı? N'olursunuz bunu anlayın!
58:20 Q: You can only look at fear if it’s separate, surely? S: Şüphesiz korkuya ancak sizden ayrıysa bakabilirsiniz, öyle değil mi?
58:27 K: When you look at fear, the gentleman says, then, it’s apart from you. When fear is you, what are you looking at? Do, please, watch it. Don’t answer me. Do look at it. When fear is you, what are you looking at? You’re not looking at fear, you are that. So, your attention has changed. Q: Perhaps, there isn’t a ‘you’ to be the fear, perhaps, there’s only fear. K: Beyefendi diyor ki korkuya baktığınızda, korku sizden ayrıdır. Korku siz olduğunuzda neye bakıyorsunuz? Lütfen, izleyiniz. Bana cevap vermeyiniz. Gözlemleyiniz. Korku siz olduğunuzda neye bakıyorsunuz? Korkuya bakmıyorsunuz, siz o korkusunuzdur. Yani dikkatiniz dönüşüme uğradı.

S: Belki de ortada korkunuz olacak bir 'sen' yoktur, sadece korku vardır.
59:13 K: We are coming to that. Attention has changed. Right? Please, see that simple thing. K: Buna geliyoruz. Dikkat dönüşüme uğradı. Doğru mu? Lütfen, bu basit şeyi görünüz.
59:22 Q: Who is looking at me? K: I’m not looking at you, sir. I’m looking at fear. Oh, Jesus – waste of time! Q: But would it mean eliminating part of you? K: Yes, you’re eliminating part of you – which you are afraid of. Part of you is fear. Right? With all the complications of fear. Part of you is pleasure – with all the varieties of pleasure. Part of you is sorrow – different types of sorrow. So, all that is you. You’re not different from all that, are you? Or you might think you’re God. If you think you are not all that, then you are something different from all that, and being ‘different,’ you’re something super-human. This is the old Hindu philosophy that says, ‘I am not that. We are the soul, we have something precious inside, we are part of the divine, we are part of the perfect, we are part of the archetype’ – you know, all that. So, I personally refuse to accept all that. We must begin with doubt. Right? And when you begin with doubt, completely begin with that, then you end up with complete certainty. But we begin with certainties and end up in nothing. Please, give your attention to this question. S: Bana kim bakıyor?

K: Beyefendi ben size bakmıyorum. Ben korkuya bakıyorum. Aman tanrım - ne vakit kaybı!

S: Ama bu bir parçanızı yok etmeniz anlamına gelmez mi?

K: Evet, bir parçanızı yok ediyorsunuz -korktuğunuz parçanızı. Bir parçanız korkudur. Doğru mu? Bütün karmaşasıyla korku parçanızdır. Bir parçanız da hazdır -hazzın bütün türleriyle. Bir parçanız da ızdıraptır- farkı ızdırap çeşitleriyle. Öyleyse bütün bunlar sizsinizdir. Bütün bunlardan ayrı değilsiniz, değil mi? Veya Tanrı olduğunuzu düşünebilirsiniz. Bunların hiçbir olmadığınızı düşünüyorsanız, o halde bütün bunlardan farklı bir şeysinizdir ve bu anlamda 'farklı' olmak, insan-üstü bir şey olmaktır. Bu 'Ben o değilim. Biz ruhuz, bizim içimizde kıymetli bir şey var, biz kutsalın bir parçasıyız, biz mükemmelin bir parçasıyız, biz arketipin bir parçasıyız' diyen antik Hint felsefesidir -bilirsiniz bütün o hikayeler. Şahsen ben bütün bu felsefeleri reddediyorum. Şüpheyle başlamalıyız. Değil mi? Ve şüpheyle başladığınızda, tamamen bununla başladığınızda, tam anlamıyla kesinliğe ulaşırsınız Fakat biz kesinleşmiş olan yargılarımızla başlarız ve hiçbir yere ulaşmayız. Lütfen dikkatinizi bu soruya veriniz.
1:01:44 As long as there is division between you and fear, then there is conflict, there is wastage of energy – by suppressing it, running away from it, talking about it, going to the analysts and so on and on and on. But, whereas, when you see the truth that you are that fear, your whole energy is gathered in this attention to look at that thing. Now, what is that thing which we call fear? Is it a word which has brought fear, or is it independent of the word? You are following this? If it is the word, the word being the associations with the past – I recognise it because I’ve had fear before. You understand? I look at that fear, though it’s part of me, because I name it, and I name it because I have known it to happen before. So, by naming it, I have strengthened it. I wonder if you see this. So, is it possible to observe without naming it? If you name it, it’s already in the past, right? If you don’t name it, it’s something entirely different, isn’t it? So, is it possible not to name that thing which you have called ‘fear,’ therefore, free of the past so that you can look. You cannot look if you are prejudiced. If I am prejudiced against you, I can’t look at you, I’m looking at my prejudice. So, is it possible not to name the thing at all? And then if you do not name it, is it fear? Or has it undergone a change, because you have given all your attention to it. You understand? I wonder if you get it. When you name it you are not giving attention to it, when you try to suppress it, you’re not giving your attention to it, when you try to run away from it, you’re not giving your attention to it – whereas, when you observe that fear is you, and not name it – what takes place? What takes place? You’re doing it, now. What takes place?

Q: It’s an emotion. 		Siz ve korku arasında bir bölünme olduğu sürece, buna bağlı olarak çatışma olacaktır enerjinin israfı olacaktır -korkuyu bastırarak, ondan kaçarak, onun hakkında konuşarak, uzmanlara giderek, vesaire vesaire. Fakat aksine o korkunun siz olduğunuz hakikatini gördüğünüzde, bütün enerjiniz o şeye bakmak için yoğunlaşır. Şimdi, korku dediğimiz şey nedir? Kokuyu getiren bir kelime midir, yoksa korku kelimenin kendisinden bağımsız mıdır? Bunu takip ediyor musunuz? Eğer mesele korku kelimesiyse, kelimeler geçmişle kurulan ilişkilendirmelerdir -korkunun farkına varırım çünkü daha önce korkmuşumdur. Anlıyor musunuz? Bir parçam olmasına rağmen korkuya bakarım çünkü onu isimlendirmişimdir, ve onu isimlendirmişimdir çünkü daha önce onu yaşamışımdır. Yani isim koyarak korkumu güçlendirmiş oldum. Bunu görebiliyor musunuz diye merak ediyorum. Yani isimlendirmeden gözlemlemek mümkün müdür? Eğer isimlendirirseniz bu isimlendirme halihazırda geçmiştedir, değil mi? Eğer isimlendirmezseniz bu bütünüyle başka bir şeydir. Değil mi? O halde adına 'korku' koyduğunuz şeyi isimlendirmemeniz mümkün müdür, dolayısıyla da görebilmeniz için geçmişten özgür olmanız. Eğer önyargılıysanız göremezsiniz. Eğer size karşı önyargılıysam size bakamam, önyargılarıma bakıyorumdur. Öyleyse korkuyu hiçbir biçimde isimlendirmemek mümkün müdür? Ve eğer isimlendirmezseniz, o şey artık korku mudur? Yoksa bütün dikkatinizi ona verdiğiniz için bir değişime mi uğramıştır? Anlıyor musunuz? Anlıyor musunuz merak ediyorum. Korkuyu isimlendirdiğiniz zaman ona dikkatinizi vermiyorsunuzdur, korkuyu bastırmaya çalıştığınızda dikkatinizi ona vermiyorsunuzdur, korkudan kaçmaya çalıştığınızda ona dikkatinizi vermiyorsunuzdur, -öte yandan o korkunun siz olduğunu isimlendirmeden gözlemlediğinizde- ne cereyan eder? Ne meydana gelir? Bunu şu anda yapıyorsunuz. Ne meydana gelir?

S: Meydana gelen bir duygudur.
1:05:25 K: Wait. It is a sensation, isn’t it? A feeling, which is sensation. Please, watch it. It’s a sensation, isn’t it? All feelings are sensations. I put a pin in there, and all the rest of it. So, it’s a sensation. What’s wrong with sensation? Nothing is wrong with sensation, is it? But when sensation, plus thought, which becomes desire with its images, then the trouble begins. I wonder if you understand all this! This is too much, probably, in the morning. K: Bekleyin. Bu bir duyumdur, değil mi? Duyumsama yani bir duygu. Lütfen, izleyiniz. Bu bir duyumdur, değil mi? Bütün duygular duyumsamalardır. Bu duyumu imliyorum ve hikayenin gerisini biliyorsunuz. O halde, bu bir duyumdur. Bir duyumun nesi yanlıştır? Duyumda hiçbir şey yanlış değildir. Değil mi? Fakat duyumsama artı düşünce, ki imgelerle arzuya dönüşür, sonrasında sıkıntı baş gösterir. Bütün bunları anlayıp anlamadığınızı merak ediyorum. Muhtemelen sabah için bu kadarı oldukça fazla.
1:06:22 You know, this is part of meditation. You understand? This is, really, part of meditation. Not to sit under a tree and just think about something or other, or try to concentrate, or try to repeat some mantra or some words – ‘Coca Cola,’ or something or other – but this is, really, meditation, because you’re enquiring very, very, very deeply into yourself. And you can enquire very deeply only when you are really without any motive, when you are free to look. And you cannot look if you separate yourself from that which you are looking at. Then you have complete energy to look. It is only when there is no attention, that fear comes into being. You understand? When there is complete attention which is complete, total energy then there is no fear, is there? It is only the inattentive person that is afraid, not the person who is completely attentive at the moment when that feeling arises. That feeling is a part of sensation. Sensation is normal, natural. It’s like looking at a tree, looking at people, you know – sensation. But when sensation plus thought, which is desire with its images, then begins all our problems. You understand? This is simple. Right? Now, can you look at your fear – be serious, for five minutes! Can you look at your fear, whatever it is, not separate yourself from that fear, but you are that fear and, therefore, you give your total attention to that fear. Then, is there fear?

Q: No. 		Biliyorsunuz, bu meditasyonun bir parçasıdır. Anlıyor musunuz? Bu, gerçekten de meditasyonun parçasıdır. Bir ağacın altında oturup öylesine şunun veya bunun hakkında düşünmek değil, veya odaklanmaya çalışmak veya bir takım mantraları veya kelimeleri tekrar etmeye çalışmak değil, - 'Coca Cola,' veya şu veya bu kelime- ve fakat bu, gerçekten de, meditasyondur, zira benliğinizi çok,çok ama çok derin bir şekilde sorgularsınız. Ve ancak gerçekten motivasyonunuz olmadığında, bakmak için özgür olduğunuzda çok derinlemesine soruşturabilirsiniz. Ve kendinizi baktığınız şeyden ayırırsanız bakamazsınız. Kendinizi baktığınız şeyden ayırmadığınızda bakmak için bütün enerjiye sahipsinizdir. Ancak dikkat var olmadığında korku varlığa gelir. Anlıyor musunuz? Tam dikkat olduğunda ki bu tam, bütünlüklü enerjidir o durumda korku yoktur, değil mi? Tamamıyla dikkatli olan kişi değil, ancak dikkatsiz kişi o duygunun yükseldiği anda korkar. O duygu duyumsamanın bir parçasıdır. Duyumsama normaldir, doğaldır. Bu ağaca bakmak, insanlara bakmak gibi şeylerdir, bilirsiniz - duyumsama. Fakat duyumsama artı düşünce olunca ki bu imgeleriyle beraber arzudur o zaman sorunlarımız baş gösteriyor. Anlıyor musunuz? Bu basittir. Değil mi? Şimdi, kendi korkunuza bakınız -beş dakika içi ciddi olun! Her ne olursa olsun, kendi korkunuza bakabilir misiniz, kendinizi o korkudan ayırmadan zira siz o korkusunuz ve dolayısıyla o korkuya bütün dikkatinizi vermiş olursunuz. O halde korku var mıdır? S. Hayır.
1:08:50 K: Then walk out of this tent without fear. Don’t say, ‘No’ and then go outside full of fears. K: Öyleyse bu çadırı korkudan arınmış olarak terk ediniz. 'Hayır' deyip korkularla dolu olarak dışarı çıkmayın
1:09:07 Do you want to ask questions about this? Q: Sir, I’d just like to ask, in the beginning you said that this was more our responsibility than yours. What did you mean by this? Or why did you say it? Bunun hakkında sorular sormak istiyor musunuz?

Q: Beyefendi, ben sadece şunu sormak istiyorum, başlangıçta soruşturmamızın sizden ziyade bizim sorumluluğumuz olduğunu söylediniz. Bununla neyi kast ettiniz? Veya neden bunu söylediniz?
1:09:26 K: Sir, the word ‘responsibility’ – what does it mean to be responsible? To respond adequately, isn’t it? The word ‘responsibility’ comes from the root ‘respond,’ to respond. Now, do you respond adequately to this question of fear? Or, do you respond with all your tradition, with your culture, you follow? – all that conditioning and, therefore, which prevents you from responding fully to this question? K: Beyefendi, 'sorumluluk' kelimesi - sorumlu olmak ne anlama gelmektedir? Layıkıyla cevap verme, değil mi? 'Sorumluluk' kelimesi 'cevap', cevap verme kökünden geliyor Şimdi, korku sorusuna layıkıyla cevap veriyor musunuz? Yoksa bütün geleneğiniz, kültürünüzle mi cevap veriyorsunuz, takip ediyor musunuz? - tüm o koşullandırmalar ve dolayısıyla sizi soruya tamamıyla cevap vermekten alıkoyan tüm o şeyler.
1:10:41 As we said, this is part of meditation. You don’t know what meditation is, but this is part of it. When the mind is not afraid then only is it capable of entering into something totally different, but being afraid, to try to meditate only leads to illusion, to all kinds of deceptive experiences. So, meditation is the investigation into your consciousness, into yourself and see if there can be freedom from that, from the fear, and to understand the nature and the structure of pleasure, because we all want pleasure. To understand it, to go into it, to find out what is accurate in pleasure, what is right in pleasure – enjoyment, joy. And also to enquire into the whole problem of fear, not only your particular fear, sorrow, but the sorrow of mankind. All that is involved in meditation which is to discover the truth in yourself, to discover the truth which is a light to yourself so that you don’t follow anybody. Dediğimiz gibi bu meditasyonun bir parçasıdır, Meditasyonun ne olduğunu bilmiyorsunuzdur fakat bu onun bir parçasıdır. Zihin korkmadığında ancak o takdirde zihin tamamiyle farklı bir şeyin içine girmeye yetkindir, fakat korkmak ve meditasyon yapmak kişiyi sadece yanılsamaya, her türlü yanıltıcı deneyime götürür. Demek ki meditasyon bilincimizin içine doğru olan, kendimize doğru olan bir araştırmadır ve korkudan özgür olup olamayacağımızı görmektir ki hazzın doğasını ve yapısını anlayabilelim zira hepimiz haz peşinde koşarız. Hazda neyin doğru, neyin kesin olduğunu anlayabilmek için, hazzın içine derinlemesine girebilmek ve onun ne olduğunu keşfedebilmek için - keyif almak ve neşe. Ve meditasyon ayrıca da bütün korku sorununu ele almaktır, sadece sizin hususi korkunuzu, ızdırabınızı değil, fakat insanlığın ızdırabını. Tüm bunlar meditasyonun içinde yer alır içinizdeki hakikati keşfetmek size ışık olan hakikati keşfetmek ki böylelikle kimsenin takipçisi olmazsınız.
1:12:35 That’s enough for today, isn’t it? Is that enough for today? Bugünlük yeterli, değil mi? Bugünlük yeterli mi?